บทที่ 32 หมู่บ้านกรีน

บทที่ 32 หมู่บ้านกรีน

ภายในห้องขังอันเย็นเยียบและอับชื้น

เด็กสาวตัวน้อยขดตัวอยู่ที่มุมห้อง เท้าเปล่าทั้งสองข้างซีดขาว เผยให้เห็นถึงความหนาวเหน็บ ใบหน้าเล็กๆ ใต้ผมสีเงินนั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความบ้าคลั่ง

อู๋เทียนเดินเข้าไปในห้องขังอย่างเงียบๆ พลางรวบรวมพลังเวทย์สร้าง "ลูกบอลแสงแห่งการรักษา" ขึ้นมา ก่อนจะปล่อยมันออกไปยังร่างของเด็กสาว

แสงอันอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ทำให้เด็กสาวฟื้นคืนสติ

โชคดีที่พวกก็อบลินอาจจะต้องการ "เก็บ" เด็กสาวไว้เป็น "ของขวัญ" จึงไม่ได้ทำร้ายหรือล่วงเกินเธอแต่อย่างใด บนร่างกายของเธอมีเพียงคราบเลือดจากห้องขังเท่านั้น แต่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมากนัก

อย่างไรก็ตาม

เด็กสาวอายุเพียงแปดหรือเก้าขวบ กลับต้องถูกขังอยู่ในห้องขังที่เต็มไปด้วยเลือดแบบนี้......

บาดแผลในจิตใจนั้น คาถารักษาไม่สามารถเยียวยาได้

"ไม่เป็นไรแล้ว!"

อู๋เทียนยิ้ม พลางอุ้มเด็กสาวขึ้นมาโดยไม่สนใจคราบสกปรก

เด็กสาวเงียบ ไม่พูดอะไร ดูเหมือนเธอจะรู้ว่าอู๋เทียนมาช่วยเธอ จึงกำเสื้อของเขาไว้แน่น

อู๋เทียนอุ้มเด็กสาวออกไป

หญิงวัยกลางคนเห็นลูกสาวของตน ก็ดีใจจนน้ำตาไหล หน้าแดงหูแดง รีบวิ่งเข้ามา

"อาลิเซีย ลูกแม่!"

"......"

แต่เด็กสาวไม่สนใจแม่ของเธอเลย ดวงตาทั้งสองข้างยังคงว่างเปล่า เธอกำเสื้อของอู๋เทียนไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย

"ขอโทษ ท่านวีรบุรุษ อาลิเซียคงจะกลัวมาก"

หญิงวัยกลางคนถอนหายใจ

"ไม่เป็นไรครับ ผมจะอุ้มเธอเอง เอ่อ... หมู่บ้านของคุณอยู่ไกลจากที่นี่ไหมครับ?"

อู๋เทียนถามขึ้น

เขามีภารกิจที่ต้องทำ นั่นก็คือ การไปที่หมู่บ้านเพื่อสืบหาตำแหน่งของค่ายก็อบลิน จากนั้นก็จะสามารถออกตามล่าพวกมันได้อย่างตรงจุด

ภายในหนึ่งเดือน หากเขาออกตามหาเองคงไม่ทันแน่

แต่ถ้ามีคนรู้ มันก็ง่ายขึ้นเยอะ!

"อืม อยู่ห่างออกไปประมาณสิบไมล์ค่ะ"

หญิงวัยกลางคนตอบ

"งั้นผมไปส่งพวกคุณก็แล้วกัน"

อู๋เทียนยิ้ม

......

หลังจากออกจากค่ายก็อบลินขนาดเล็กแล้ว พวกเขาก็เดินทางมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านภายใต้การนำทางของผู้หญิงคนหนึ่งที่คุ้นเคยกับป่าแห่งนี้เป็นอย่างดี

ระหว่างทาง

อู๋เทียนแสร้งทำเป็น "วีรบุรุษ" ของ "พันธมิตรมนุษย์" ในโลกนี้ และได้ข้อมูลมามากมาย

พันธมิตรมนุษย์ ต่อสู้กับพวกก็อบลินมาเป็นเวลานานแล้ว

จากเดิมที่เป็นเพียง "เหยื่อ" ถูกกดขี่ จนกระทั่งกลายเป็นผู้แข็งแกร่งและลุกขึ้นมาต่อต้านในตอนนี้ อาจกล่าวได้ว่าพวกเขาต้องเผชิญกับเส้นทางแห่งขวากหนามและเลือดมาโดยตลอด

ในหมู่มนุษย์

วีรบุรุษคือบุคคลสำคัญที่สุด เทียบเท่ากับผู้ที่ "ตื่นรู้" แล้ว สามารถควบคุมพลังที่แข็งแกร่งได้

นักบวชก็เป็นหนึ่งในนั้น

หลังจากผ่านไปกว่าชั่วโมง พวกเขาก็มาถึงจุดหมายปลายทาง

"หมู่บ้านกรีน"

หมู่บ้านกรีนแห่งนี้ ต่างจากเมืองเล็กๆ ทั่วไป ตรงที่ตั้งอยู่บริเวณช่องเขา ทางเข้าออกทั้งสองฝั่งปิดกั้นด้วยรั้วเหล็กแหลมคม

เมื่ออู๋เทียนและคนอื่นๆ เดินทางมาถึง มนุษย์ที่ประจำการอยู่ที่ป้อมยามต่างก็พากันตกใจ ก่อนจะมีคนหนึ่งเปิดประตูเหล็กให้

"น้าแอน! น้านอร์ธ! พวกคุณยังไม่ตายเหรอ?"

"พวกคุณรอดมาได้ยังไง?"

......

ผู้คนจำนวนมากวิ่งออกมา

ในจำนวนนั้นมีญาติของเหล่าสตรีที่ถูกลักพาตัวไปด้วย พวกเขาร้องไห้ด้วยความดีใจและโผเข้ากอดกัน

ทันใดนั้น

ชายชราผู้ดูสุขุมคนหนึ่งก็เดินออกมา

เขาเฉียบแหลาดมาก หลังจากกวาดสายตามองไปรอบๆ แล้ว ก็สังเกตเห็นอู๋เทียน หัวใจของเขาเต้นแรง ก่อนจะเดินเข้ามาหา

"ขอขอบคุณ ท่านวีรบุรุษที่ช่วยชีวิตชาวเมืองของเรา!"

"ผมเป็นนักบวช บังเอิญผ่านมาเห็น เลยจัดการค่ายก็อบลินนั่นซะเลย แล้วก็ช่วยพวกเธอออกมาด้วย ไม่ต้องเกรงอกเกรงใจกันหรอกครับ"

อู๋เทียนกล่าวคำพูดที่เตรียมไว้แล้วออกไป

ชายชราดีใจจนแทบออกนอกหน้า เขากล่าวอย่างนอบน้อมว่า "ที่แท้ก็เป็นท่านวีรบุรุษนักบวช ขอขอบคุณท่านอีกครั้งสำหรับความเมตตาที่ช่วยชีวิตพวกเราไว้ เราผู้ต่ำต้อยชื่อว่า คาร์ล กรีน เป็นผู้ใหญ่บ้านแห่งหมู่บ้านกรีน ท่านจะเรียกเราว่าผู้เฒ่าคาร์ลก็ได้"

ผู้เฒ่าคาร์ลไม่ได้ดูถูกอู๋เทียนเพียงเพราะเขายังเด็ก กลับให้ความเคารพเป็นพิเศษ

ท่าทีของพวกเขาทำให้อู๋เทียนรู้สึกเขินเล็กน้อย จึงพยักหน้ารับ

"เชิญทางนี้ครับ ท่านโปรดเข้ามาข้างในก่อนเเละกัน เราจะจัดที่พักที่ดีที่สุดให้กับท่าน!"

"ส่วนเราผู้เฒ่าต้องไปจัดเรื่องเด็กในท้องของพวกเธอก่อน ขออภัยท่านด้วยที่ไม่ได้ไปร่วมต้อนรับ!"

ผู้เฒ่าคาร์ลพูดจบ ก็เดินไปทางกลุ่มคนที่เพิ่งรอดชีวิตกลับมาได้

อู๋เทียนรู้สึกสงสัยขึ้นมาในใจ

เขารู้ว่าเด็กในท้องของผู้หญิงเหล่านั้นคือ "ลูกก็อบลิน"

แล้วพวกเขาจะจัดการกับมันอย่างไร?

ก็อบลินเป็นเผ่าพันธุ์ที่เหมือน "ไวรัส" ไม่ว่าจะผสมพันธุ์กับผู้หญิงเผ่าพันธุ์ใด ก็จะให้กำเนิดก็อบลินเท่านั้น ไม่มีทางเป็นมนุษย์หรือสัตว์ร้ายได้

และที่สำคัญ มันจะเป็นก็อบลินเพศชายเท่านั้น!

ไม่นานนัก

ก็มีคนนำถังขนาดเล็กบรรจุ "น้ำ" สีเขียวมา ผู้หญิงที่รอดชีวิตก็พากันเข้าไปดื่ม "น้ำ" นั้น

"นั่นคืออะไรเหรอ?"

อู๋เทียนถามชาวเมืองคนหนึ่งด้วยความสงสัย

ชาวเมืองคนนั้นยิ้มอย่างขมขื่น

"ท่านนักบวชครับ นั่นคือน้ำทำแท้ง ทำมาจากสมุนไพรพิษ หลังจากดื่มเข้าไปแล้ว ภายในหนึ่งวันก็จะฆ่าทารกในท้องได้อย่างสิ้นเชิง และกัดกร่อนให้กลายเป็นกาก สามารถขับถ่ายออกมาได้ง่าย"

"กระบวนการนี้เจ็บปวดมาก ก่อนหน้านี้มีคนทนความเจ็บปวดไม่ไหวจนตายไปก็มี"

"แต่...... พวกเรามีแต่ต้องทำแบบนี้!"

"เพราะพวกก็อบลิน......"

"ต้องตาย!"