บทที่ 12: เชื่อฟังเมื่อได้รับผลประโยชน์

ซ่ง ฮั่นเหมย แสดงท่าทีลังเล: "ไม่ใช่เธอที่จะแต่งงานนะ ทำไมถึงรีบร้อนนัก"

หลี่ ยู่เหว่ย ยิ้มอย่างซุกซน: "หนูอยากให้พี่สาวแต่งเข้าตระกูลชินเร็วๆ และได้รับความสุขน่ะค่ะ"

เธอเดาว่า ชิน เหยียนฉือ คงอดใจไม่ไหวที่จะทรมาน หยิ่ง ซื่อซื่อ จึงขอให้ไปจดทะเบียน หลังจากแต่งงานแล้ว การทุบตีภรรยาก็ถือเป็นเรื่องภายในครอบครัว ไม่มีใครสามารถยุ่งเกี่ยวได้

หยิ่ง ซื่อซื่อ มีเวลาพอที่จะใจเย็นลงและพูดว่า: "ถ้าอย่างนั้น ทำไมเธอไม่ไปสนุกเองล่ะ?"

ซ่ง ฮั่นเหมย โกรธจนพูดไม่ออก ถ้าลูกสาวสุดที่รักของเธอไม่ดูถูก ชิน เหยียนฉือ การแต่งงานครั้งนี้จะมาถึงตาเธอได้อย่างไร? "บางคนก็ประพฤติตัวดีเมื่อได้รับผลประโยชน์นะ"

"แม่คะ หยุดพูดแบบนั้นเถอะค่ะ" หลี่ ยู่เหว่ย ห้ามแม่ไว้

หยิ่ง ซื่อซื่อ แค่อายุน้อย ไม่ได้โง่

แม่เปิดเผยมากเกินไป อาจทำให้เธอสงสัยและส่งผลต่อความคืบหน้าในการที่ ชิน เหยียนฉือ จะได้รับใบรับรอง ถ้าเกิดปัญหาอื่นๆ ขึ้นมาจะทำอย่างไร?

หยิ่ง ซื่อซื่อ รู้สึกเบื่อหน่ายที่จะดูแม่ลูกคู่นี้แสดงละครร่วมกัน

เธอหมุนตัวกลับเข้าห้อง ล็อคประตู หยิบแสตมป์ออกมา และอ่านทีละอันอย่างละเอียด

เธอพบว่าตัวอักษรที่พิมพ์บนแสตมป์หลายดวงนั้นผิด

หัวใจของเธอเต้นรัวแรง

มันเป็นของปลอมหรือเปล่า?

ไม่ มันไม่ควรจะเป็นแบบนั้น

ชิน เหยียนฉือ บอกว่าอันที่เธอส่งให้เขาแบบสุ่มนั้นมีมูลค่าเจ็ดถึงแปดหยวน

ดังนั้นเธอจึงกล้าคาดเดาว่าอันที่พิมพ์ผิดนั้นคือแสตมป์หายากที่มีข่าวลือ

มีค่ามากกว่า

เธอโชคดีจริงๆ

หยิ่ง ซื่อซื่อ กำมือแน่นและกอดอัลบั้มแสตมป์ไว้แนบอก

"พี่สาวคะ ใบรับรองอยู่นี่แล้วค่ะ"

หยิ่ง ซื่อซื่อ กดความตื่นเต้นภายในไว้ เก็บอัลบั้มแสตมป์อย่างช้าๆ และก้าวไปเปิดประตู

หลี่ ยู่เหว่ย ยื่นใบรับรองให้: "พรุ่งนี้จะไปจดทะเบียนกี่โมงคะ? พี่แต่งงานกะทันหันแบบนี้ กลัวไหมคะ? หนูจะไปเป็นเพื่อนนะคะ แค่จะให้กำลังใจพี่" อีกอย่าง เธอก็อยากเห็นว่า ชิน เหยียนฉือ จะจัดการกับ หยิ่ง ซื่อซื่อ อย่างไร

"ฉันไม่ได้พูดอะไรเป็นพิเศษในงานเลี้ยงหมั้น ฉันจะไปพบเขาแต่เช้าพรุ่งนี้ แล้วก็จะไปจดทะเบียน ทำไมเธอดูมีความสุขจัง?" หยิ่ง ซื่อซื่อ แกล้งทำเป็นสงสัย

หลี่ ยู่เหว่ย คิดว่าทันทีที่เธอกับ ชิน เหยียน ลาออกและรับใบรับรอง เขาจะเปลี่ยนหน้าทันทีหรือ?

เธอไม่รู้ว่า หลี่ ยู่เหว่ย ไปเรียนรู้เกี่ยวกับ ชิน เหยียนฉือ มาจากไหน แต่เธอแน่ใจว่าเขาไม่ใช่คนขี้อิจฉา แก้แค้น และบิดเบี้ยวอย่างที่ป้าข้างบ้านบรรยาย

"พี่เป็นพี่สาวของหนู พี่ได้แต่งงานกับคนที่มีฐานะดีในทุกด้าน หนูดีใจกับพี่นะคะ" หลี่ ยู่เหว่ย พูดอย่างไร้ที่ติ

"ขอบใจนะ" หยิ่ง ซื่อซื่อ ตอบอย่างขอไปที และไล่ หลี่ ยู่เหว่ย ไปด้วยข้ออ้างว่าต้องการพักผ่อน

เธอนอนที่บ้าน

มีพลังงานเพียงพอและมาที่ตลาดมืดอีกครั้ง คึกคักกว่าเมื่อวานมาก

มีแผงลอยข้างถนนขายคู่ประพันธ์และลายฉลุหน้าต่างเพิ่มขึ้นมากมาย

ลายฉลุหน้าต่างธรรมดาคู่หนึ่งราคาหนึ่งเฟิน

เธอรู้สึกว่าฝีมือการตัดของเธอดีกว่าที่แสดงอยู่บนแผงลอยข้างถนน ถ้าเธอขายในราคาหนึ่งเฟินครึ่ง เธอไม่รู้ว่าจะมีลูกค้าหรือเปล่า

ลองดูสักตั้ง

เธอวิ่งกลับบ้าน หากระดาษสีแดง ปิดประตูและเริ่มตัด

มังกรและหงส์ปรากฏเป็นมงคล นกกางเขนเกาะต้นบ๊วย ปลากระโดดข้ามประตูมังกร และบุตรห้าคนขึ้นครองราชย์

หลังจากการตัดแต่งของเธอ

มีชีวิตชีวาและสมจริง

เธอต้องหยุดเมื่อกระดาษแดงหมด

ถือกองกระดาษที่ตัดเป็นลวดลายหนาๆ

มีความสุขมากจนพูดกับตัวเองว่า:

หลังจากรับใบรับรองพรุ่งนี้ ฉันจะเอาไปขายที่ตลาด

สามารถได้เงินห้าสิบเฟิน

ตอนนั้นมีเสียงเคาะประตู

"ซื่อซื่อ ทำไมหนูถึงซ่อนตัวอยู่ในห้อง? อย่าลืมไปรับใบรับรองกับคุณหมั้นพรุ่งนี้นะ"

คนที่พูดคือ หลี่ จุ้นหลู่

"ไม่มีอะไรค่ะ หนูทราบแล้ว" หยิ่ง ซื่อซื่อ ตอบ

หลี่ จุ้นหลู่ พูดอีกว่า: "หลังจากรับใบรับรองแล้ว หนูอาจถามเกี่ยวกับสถานการณ์การทำงานของคุณหมั้นได้ แต่อย่าถามตรงๆ ให้อ้อมค้อมหน่อย"

หยิ่ง ซื่อซื่อ เข้าใจแต่แกล้งทำเป็นไม่เข้าใจ: "หนูเป็นคนตรงๆ มาตลอด ไม่รู้จะอ้อมค้อมยังไงค่ะ"

"เด็กคนนี้ เธอช่างน่าหงุดหงิดจริงๆ ถามเขาว่ามีแผนอะไรสำหรับอนาคตบ้าง"

หยิ่ง ซื่อซื่อ หัวเราะเยาะในใจ: "เขามีแผนอะไรด้วยเหรอคะ? หนูไม่ต้องแต่งงานหรือไงคะ?" แม้ว่า ชิน เหยียนฉือ จะบ้าจริงๆ ก็ตาม

หลี่ จุ้นหลู่ อึ้งไปชั่วขณะ: "ถามไปเถอะ เมื่อพ่อบอกให้ถาม"

"ได้ค่ะ" น่ารำคาญ!

(จบบทที่ 12)