Chapter 999 ทักษะเทวะลำดับหก สาปรัก.
"เรียกข้าว่าจงซาน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม ก่อนที่จะก้าวเดินเข้าไปหาเนี่ยนโหยวโหยวช้า ๆ .
จงซาน? เหล่าผู้ฝึกตนภูตที่กลายเป็นงงงวย ที่เทือกเขาเซิ่งซือ นามจงซานนั้น ยังไม่กระจายไปทั่ว ต้องไม่ลืมว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นไม่นาน หลันเติ้งและอีกหลายคนที่รับรู้เรื่องนี้ดีแต่ก็ไม่ได้บอกกล่าวต่อผู้ฝึกตนคนอื่น ๆ .
หลาย ๆ คนเองก็คิดว่าเขาเป็นเหมือนกับเจาต้า ที่เป็นหนึ่งคนที่ต้องการชิงหญิงงาม ทำให้พวกเขาทำได้แค่พยักหน้าจดจ้องมองไปยังจงซาน.
เป็นความจริงที่พวกเขายังคงจำภาพของปิศาจกบก่อนหน้านี้ได้ดี เหตุการณ์ดังกล่าวนี้เองก็คงจะไม่ต่างกัน.
ภารกิจแย่งชิงหญิงงามของพวกเราไม่ใช่ว่าพ่ายแพ้ต่ออ๋องยามาเพียงกระบวนท่าเดียวหรอกรึ?
ลู่พานที่ลอบมองจงซานที่กำลังแย่งชิงหญิงงาม ภายในใจได้แต่ภาวนาว่าจงซานจะไม่มีความแข็งแกร่ง ไม่ใช่คู่มือของอ๋องยามา ไม่เช่นนั้นเขาคงจบสิ้นแน่.
เนี่ยนเปิ่นและไท่จื่อใหญ่ที่เผยท่าทางไม่ใคร่ดีนัก ในเวลาเดียวกันนี้ไท่จื่อใหญ่ที่รู้สึกราวกับว่าเนี่ยนโหยวโหยวและจงซานนั้นรู้จักกันมาก่อน ไม่เช่นนั้นเนี่ยนเปิ่นคงไม่สนใจในต้าเจิ้ง ในเวลานี้กลายเป็นเรื่องน่าสนใจขึ้นมาแล้ว.
หลันเติ้ง หมี่เล่อ อ๋องพันปิศาจและนาจาที่ไม่ต้องการจะเข้าไปจัดการแน่นอน ทว่าเหล่ากลุ่มคนอื่น ๆ เองที่รู้จักจงซานต้องการจะเข้าไปเตือนอ๋องยามา อย่างไรก็ตาม ในเมื่ออ๋องยามาเอ่ยปากออกมาว่า เขาจะจัดการเอง ทำให้พวกเขาได้แต่เงียบไปในทันที.
ดังนั้นสถานการณ์ในเวลานี้ภายในตำหนักยามาจึงได้เปลี่ยนเป็นแปลก ๆ
แย่งชิงหญิงงาม!
แม้นว่าใบหน้าของเนี่ยนโหยวโหยวจะเต็มไปด้วยความซับซ้อน ทว่าก็จ้องเขม็งไปยังจงซาน ทั้งตื่นเต้นและหวาดหวั่น ดีใจและข่มขืนผสมปนเปกันไป.
ภาพของวีรบุรุษที่จงซานแสดงออกมานั้นได้กลบภาพพจน์ของอ๋องยามาไปจนหมด.
อ๋องยามาที่หันหน้าไปมองเนี่ยนโหยวโหยว ที่เวลานี้จ้องมองจงซานไม่วางตา ทำให้อ๋องยามารับรู้ได้ถึงวิกฤติ ลู่พาน จัดการเรื่องนี้อย่างงั้นรึ?
กับบุรุษที่หล่อเหลาผู้นี้ ถึงกับสั่นคลอนใจของเนี่ยนโหยวโหยว บัดซับ เจ้าไปเตรียมใครมากัน!
"จงซาน? เจ้าหาญกล้านัก ทว่าต้องการแย่งชิงหวังโห่วของข้า คิดว่าตัวเองมีคุณสมบัติอย่างงั้นรึ?!"อ๋องยามาที่ก้าวออกมาขวางเนี่ยนโหยวโหยว เพื่อบังไม่ให้นางจ้องมองจงซาน.
ส่วนเนี่ยนโหยวโหยว กับขยับหลบออกมาด้านข้าง เพื่อจ้องมองจงซานต่อในทันที.
แม้นว่าจะเพียงเล็กน้อย ทว่าก็ทำให้เหล่าแขกทั้งหมดสามารถมองเห็นได้ ส่วนอ๋องยามาในเวลานี้ใบหน้าที่กลายเป็นแดงซ่าน ใบหน้าที่ดำเมี่ยมกลายเป็นสีแดง ดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
จงซานหาได้สนใจอ๋องยามาแต่อย่างใด ยังคงก้าวไปด้านหน้าต่อ.
หลันเติ้งและคนอื่น ๆ ที่เผยท่าทางประหลาด พวกเขาต้องกล่าวเตือนหรือไม่?
"อ๋องยามา ข้าเห็นว่า....!"อ๋องพันปิศาจที่เตรียมกล่าวเตือน.
"ไม่จำเป็นต้องกล่าวอะไร ข้าจะจัดการเอง!"อ๋องยามาที่กล่าวหยุดอ๋องพันปิศาจในทันที.
ดี เจ้าจัดการเองก็แล้วกัน! อ๋องพันปิศาจเองก็หยุดพูดในทันที.
จงซานที่ก้าวมาถึงลานตรงกลาง ก่อนที่จะสะบัดมือ นำผลึกน้ำแข็งออกมา!
ภายในผลึกน้ำแข็ง ที่ผนึกดอกกุหลาบสีดำสนิท แม้ว่าจะเป็นสีดำแต่กลับดูเป็นมันเงาส่องประกายแสง ดูดึงดูดล่อลวงใจเป็นอย่างมาก.
"ดูนั่น นี่คือการแย่งชิงหญิงงามจริง ๆ รึ? พวกเจ้าดูนั่น จงซานที่กำลังมอบดอกไม้ให้กับหญิงงามด้านหน้า!"ใครบางคนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ใช่!พวกเจ้าดูเนี่ยนโหยวโหยวสิ นางดูมีความสุขมากมายนัก!"
"ไม่ใช่ว่าเป็นการปล้นชิงหญิงงามหรอกรึ?!"
..............................
............
......
เสียงดังอื้ออึ้ง พูดกันไปต่าง ๆ นานา ทำให้ใบหน้าของอ๋องยามาเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์เป็นอย่างมาก.
"เจ้าหนู ในเมื่อต้องการมาชิงหญิงงาม ก็แสดงความสามารถที่แท้จริงออกมา!"อ๋องยามาที่แค่นเสียงที่โกรธเกรี้ยวดังออกมา.
จงซานที่ก้าวมาอยู่ด้านหน้าเนี่ยนโหยวโหยวแล้ว ไม่สนใจอ๋องยามาแม้แต่น้อย ยังจ้องมองไปยังเนี่ยนโหยวโหยว.
ใบหน้าท่าทางของเนี่ยนโหยวโหยวที่จ้องมองจงซาน ราวกับเห็นใบหน้าของคนรัก เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็จดจ้องมองด้วยความแปลกประหลาด อ้าปากค้างไปในทันที.
เกินจริงไปแล้ว? นี่คือวิชาเกี้ยวสตรีขั้นเทพแล้ว? ไม่ใช่ว่าเขาคือโจรร้ายที่มาชิงเจ้าสาวหรอกรึ?
"เส้นทางหลายร้อยล้านลี้ที่ยากลำบาก ที่ข้าต้องก้าวผ่าน แม้แต่สวรรค์ก็ไม่อาจขวาง ข้าเฝ้าถามทุกคน เฝ้าถามทุกสถานที่ เฝ้าถามว่าความรักของข้านั้นอยู่ที่ใด ทำไมข้าต้องมาอยู่ที่นี่? วันนี้ท้ายที่สุดข้าก็รู้แล้ว ความจริงนั้นนั้น ทันทีที่เห็นหน้าเจ้ากลางคืนก็กลายเป็นกลางวัน ข้านั้นเพียงแค่หวัง ค้นหาแสงสว่างเช่นนี้มานาน ตลอดเส้นทางหลายร้อยหลายพันลี้ไม่เคยเลย ไม่เคยเห็นสิ่งใดเลยในโลกนี้จะแทนเจ้าได้ กุบหลาบนี้ข้ามอบให้กับเจ้า มันเป็นดอกที่ 2998 ข้าได้ส่งให้เจ้าแล้ว เจ้าโปรดรับมัน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่อ่อนโยนและสุขุม.
เนี่ยนโหยวโหยวที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ น้ำตาของนางที่รินไหลออกมาไม่หยุด หัวใจจิตใจที่สั่นสะท้านมันกำลังหลอมละลายขณะที่จงซานยื่นดอกไม้มาให้กับนาง.
ในเวลานี้ พื้นที่รอบ ๆ กลายเป็นเงียบงัน.
เหล่าผู้ฝึกตนภูตที่ดวงตาเบิกกว้าง นี่มันอะไรนี่?
"เทพแห่งการเกี้ยวสตรี น่าตื่นตะลึงจริง ๆ !"
"น่าประทับใจนัก มันกินใจข้าเหลือเกิน!"
"จะมีปิศาจตนใดบ้าง ที่จะมาสารภาพรักกับเหล่าเหนียงบ้าง?"
..............................
..................
......
เหล่าผู้ฝึกตนภูตมากมายที่กลายเป็นตะลึงงัน สายตาที่ราวกับลุกไหม้ด้วยความอิจฉาจดจ้องมองไปยังเนี่ยนโหยวโหยวอย่างแปลกประหลาด.
เนี่ยนเปิ่นและไท่จื่อใหญ่ ใบหน้าเปลี่ยนเป็นมืดครึ้ม เรื่องนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทุกคนคาดไม่ถึงแน่นอนว่าจงซานจะกล่าวคำรักเช่นนี้อออกมา จริงหรือเท็จ? จงซานจะเกินจริงไปหรือไม่!
อรหันต์หลันเติ้งและหมี่เล่อที่ชำเลืองมองตาโต ใบหน้าของนาจาที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน ใบหน้าของอ๋องพันปิศาจที่ดูแปลกประหลาด.
ใบหน้าของลู่พานซีดเป็นขี้เถ้า รับรู้ว่าคราวนี้ได้สร้างปัญหาใหญ่เข้าแล้ว ไม่คิดเลยว่าผลจะเป็นเช่นนี้ อ๋องยามาจะลงโทษเขาเช่นไรกับแผนการโง่งมเช่นนี้ของเขา.
ผู้ใต้บังคับบัญชาสามคนของจงซานที่จ้องมองด้วยความจริงจัง.
เซียนเซิงซือและหนานกงเซิ่งที่ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา ทว่าโหลวซิงเฉินนั้นรู้สึกตะลึงงันต้องประเมินจงซานใหม่แล้ว หากว่าเขาเรียนรู้ทักษะเช่นนี้ได้หนึ่งในสิบของเซิ่งหวังได้คงจะดี.
เนี่ยนโหยวโหยวที่เต็มไปด้วยความสุข ก่อนที่จะคว้ากุหลาบในผลึกเอาไว้ หัวใจที่สั่นไหวไปมา.
ใบหน้าที่หลงใหลของเนี่ยนโหยวโหยว ทำให้อ๋องยามาในเวลานี้กลายเป็นดุร้ายอัปลักษณ์ยิ่งกว่าเดิม ต่อหน้าต่อตา คาดไม่ถึงเลยว่าจะกล้ากระทำเช่นนี้กับเจ้าสาวของเขา?
"เจ้าหนู แส่หาความตาย!"อ๋องยามาที่ฟาดฝ่ามือไปยังจงซาน.
ฝ่ามือที่ฟาดออกไปนั้น ปรากฎเป็นคลื่นอากาศที่ระเบิดออกมา พุ่งออกไปเต็มไปด้วยกลิ่นอายที่ทรงพลังน่าเกรงขาม.
ทุกอย่างที่หยุดนิ่ง ทุก ๆ คนที่หยุดไม่กล่าวสิ่งใดออกมา จ้องมองมาเป็นสายตาเดียวกัน.
ที่ไกลออกไปนั้น เจาต้า ไป๋กู่และคนอื่น ๆ ที่พ่ายแพ้ไปก่อนห้านี้ ภายในใจที่รู้สึกเย็นเยือบ รับรู้ว่าจงซานกำลังโชคร้ายแล้ว หมัดของอ๋องยามาที่โจมตีมายังพวกเขาไม่ธรรมดาแม้แต่น้อย ไม่คิดเลยว่าจะมีคนแส่หาความตายเช่นนี้.
เหล่าผู้ฝึกตนภูตที่ดวงตาเบิกกว้าง ความแข็งแกร่งของอ๋องยามานั้นน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก ฝ่ามือที่ฟาดออกมานั้น ต้องสังหารจงซานได้อย่างแน่นอน.
อ๋องยามาแข็งแกร่งอย่างงั้นรึ? เป็นเพียงแค่หุ่นเชิดของศาลสวรรค์ ซุนอู๋คงที่เพิ่งก้าวไปเป็นเซียนเคยบุกเข้ามาด้วยตัวเอง และยังสามารถแย่งชิงตำราอายุขัย ฉีกทำลายมันไป อ๋องยามายังไม่สามารถต้านทานได้ ในเวลานี้ คาดไม่ถึงเลยว่าจะต้องการขัดขืนจงซาน?
"ตูมมมม!"
เกิดระเบิดดังสนั่น เป็นฝ่ามือของจงซานที่ฟาดออกไปปะทะฝ่ามือของอ๋องยามือ ฝ่ามือของทั้งสองคนที่เข้าต้านปะกบกัน.
ฝ่ามือของจงซานที่ปะทะกับอ๋องยามา เกิดเป็นแรงลม โบกสะบัดมงกุฎม่านแดงปลิวลอยออกไป.
เนี่ยนโหยวโหยวที่จ้องมองไปยังจงซาน.
แม้ว่าจะตื่นเต้น ทว่าก็กังวลจะถูกจงซานตำหนิด้วย ดังนั้นจึงไม่กล้าเอ่ยปากแต่อย่างใด.
"อย่าแต่งเลย จงมาติดตามข้า!"จงซานที่กระแทกอ๋องยามาลอยกระเด็นออกไป ก่อนที่จะกุมมือของเนี่ยนโหยวโหยว.
"อืม!"เนี่ยนโหยวโหยวพยักหน้ารับ.
พริบตาเดียวที่เนี่ยนโหยวโหยวพยักหน้า โหลวซิงเฉินที่เปิดทางเตรียมนำพาทุกคนจากไป.
"วูซซ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงของเหล่าผู้ฝึกตนภูตดังอื้ออึง จงซานไม่เพียงแต่กระแทกฝ่ามือของอ๋องยามาลอยออกไป ต่อหน้าต่อตาทุกคน งานแต่งงานใหญ่ในวันนี้จบแล้ว เนี่ยนโหยวโหยวถูกนำตัวไปแล้ว!
"จริงอย่างงั้นรึ?"
"จงซาน? จงซานผิดปรกติเกินไปแล้ว!"
"เป็นความจริงอย่างงั้นรึ?"
..............................
............
......
เสียงดังด้วยความตกใจดังขึ้นกระจายไปทั่วงานในทันที.
ลู่พานที่ทรุดร่างลงบนพื้น ตัวเขาจบสิ้นแล้ว.
ดวงตาของอรหันต์หมี่เล่อที่สั่นไหวไปมา "ทักษะเทวะลำดับหกของโลกใบนี้?สาปรัก?"
"ทักษะเทวะลำดับหกอย่างงั้นรึ? สาปรัก? ไม่มีทาง!"หลันเติ้งที่เผยท่าทางแปลกประหลาดออกมา.
"ซือโปว ข้าขอถาม มันคือทักษะเทวะลำดับหก สาปรักจริง ๆ รึ?"นาจาที่กล่าวสอบถามออกมา.
[师伯 [shībó].ศิษย์พี่ของอาจารย์(ทั้งชายและหญิง)]
แม้นว่าจะเคยได้ยินมาก่อน แต่ไม่เคยเห็น มันคือทักษะดังกล่าวจริง ๆ รึ?
หลันเติ้งที่จ้องมองไปยังนาจาและกล่าวออกมาว่า "สาปรัก เหตุผลที่มันเป็นทักษะเทวะลำดับหกนั้น เพราะว่ามันสามารถเปลี่ยนนิสัยของใครคนหนึ่งได้ กาลอากาศที่ว่ายากจะเปลี่ยนแล้ว นิสัยจิตใจของผู้คนย่อมยากยิ่งกว่า สาปรัก ที่สามารถเปลี่ยนใครก็ได้ให้รักตัวเองด้วยทักษะเทวะ! ในอดีตนั้น มีเซียนบรรพชนสตรี ก่อนที่จะมีใครตระหนักได้ว่านางมีทักษะสาปรัก นางก็สังหารเซียนบรรพชนชายไปกว่า 15 คนแล้ว แม้แต่ผู้ที่มีพลังแข็งแกร่งยังตกอยู่ในทักษะสาปรัก ดังนั้นจึงถูกนับได้ว่าเป็นทักษะลำดับหกของโลกใบนี้!"
"แล้วเมื่อครู่คือทักษะสาปรักจริง ๆ รึ?"นาจาที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"ข้าเองก็ไม่รู้ ข้ารู้สึกว่าพวกเขารู้จักกันมาก่อน ข้าจึงไม่ขอตัดสิน!"หลันเติ้งที่ส่ายหน้าไปมา.
เนี่ยนเปิ่นและไท่จื่อใหญ่ในเวลานี้จ้องมองหน้ากันและกัน พวกเขาไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นเช่นนี้ได้ พวกเขาที่โกรธเกรี้ยวขึ้นมาในทันที.
ความโกรธนี้ไม่ได้น้อยกว่าของอ๋องยามาแน่นอน.
หลังจากที่ตั้งหลักได้จากการถูกฝ่ามือของจงซานกระแทกลอยออกมา "เจ้าสารเลว บัดซบ ส่งคนออกไป จับตัวจงซานมาให้ข้า ไปจับจงซานเร็วเข้า!"
"โฮกกกกก!"เหล่าทหารภูตที่ร้องเสียงดังก่อนที่จะกรูวิ่งออกไป.
จงซานที่เผยรอยยิ้มออกมาอย่างเย็นชา ไม่ได้ลงมือด้วยตัวเอง เพียงแค่กลิ่นอายของโหลวซิงเฉิน ก็ทำให้พวกเขาสามารถบินออกมาได้อย่างปลอดภัยแล้ว.
อ๋องยามามีพลังฝึกตนขั้นเซียนสวรรค์ขั้นปลาย เพียงแค่กลิ่นอายของเขาก็ทำให้เขาไม่สามารถยืนอยู่ได้แล้ว.
"เร็วเข้า ส่งคนเข้ามา สังหารหารมัน สังหารมันเร็วเข้า!"อ๋องยามาที่ดวงตาแดงซ่านตะโกนออกไปเสียงดัง.
หากว่าเนี่ยนโหยวโหยวถูกชิงไป อ๋องยามาก็คงต้องเอาหน้าไปกวาดพื้น กลายเป็นตัวตลกให้กับเหล่าผู้ฝึกตนภูต ในเวลานี้เขาจะต้องสังหารจงซานให้ได้.
แม้นว่าเขาจะเป็นเพียงหุ่นเชิดเป็นผู้ปกครองเมืองยามาแห่งนี้ ทว่าที่แห่งนี้เขาก็นับว่าเป็นผู้ปกครอง.
"จงซาน เจ้าปล่อยน้องสาวของข้า!"เนี่ยนเปิ่นที่ตะโกนออกมาในทันที.
เนี่ยนเปิ่นที่ก้าวออกมา ปลดปล่อยกลิ่นอายระดับเซียนโบราณออกมาต้านโหลวซิงเฉิน.
ส่วนไท่จื่อสามเองก็ก้าวออกมาเช่นกัน พร้อมกับปลดปล่อยเซียนโบราณออกมาปะทะกับกลิ่นอายของโหลวซิงเฉินเช่นกัน.
กลิ่นอายที่น่าเกรงขามของเซียนโบราณทั้งสามที่ปล่อยออกมา ทำให้พื้นที่รอบ ๆ ของตำหนักยามากลายเป็นวุ่นวายขึ้นมาในทันที เหล่าผู้ฝึกตนภูตมากมายที่เริ่มถอยออกไป หลาย ๆ คนถึงกับทรุดนั่งลงกับพื้น.
แม้แต่สิ่งก่อสร้างรอบ ๆ ยังเริ่มพังทลายลง.
อ๋องยามาและคนอื่น ๆ ต่างก็จ้องมองไปยังคนทั้งสองด้วยความประหลาดใจ พวกเขาแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?
"ส่งคนเข้ามา ส่งข่าวไปยัง16 ทูตซวินซือ ให้เดินทางมาในทันที !"อ๋องยามาที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"รับทราบ!"
ในเวลาเดียวกันนี้ หมี่เล่อ หลันเติ้งจ้องมองหน้ากันและกัน ครุ่นคิดก่อนที่จะก้าวออกมา แม้ว่าหลันเติ้งจะไม่ต้องการมีเรื่องกับจงซาน ทว่าเขาที่เป็นคนของวิหารใต้เหล่ยหยิน ในเวลานี้จึงจำเป็นต้องยืนอยู่ข้างอ๋องยามา.
สี่ผู้ฝึกตนเซียนโบราณที่เข้าล้อมรอบจงซาน!
