ตอนที่แล้วChapter 995 ความตื่นเต้นของเห่าเม่ยลี่.
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 997 แผนหลอกชิงสาวงาม.

Chapter 996 เมืองยามา(ยมโลก)


หลังจากนั้นสามวัน ยามจื่อ ลานกลางเมืองเฟิงตู!

[ยามจื่อ (子时) คือเวลา 23.00 น. – 01.00]

มีเหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่มารวมตัวกันอยู่ที่นี่ เพราะว่ากลางเดือนมาถึงแล้ว ประตูนรกจะเปิดนั่นเอง.

ปราณความมืดที่ปกคลุมพื้นที่รอบ ๆ  สภาพแวดล้อมที่เย็นเยือบ อุณหภูมิที่เหมือนจะลดลงในทันทีทันใด กระแสลมเย็นที่ปกคลุมไปรอบ ๆ  แม้แต่บนต้นไม้ใบหญ้ายังเริ่มจับตัวเป็นน้ำแข็ง ดูมืดครึ้มเย็นยะเยือบ.

ประตูขนาดใหญ่ขนาดร้อยจั้ง เปิดออกมาเป็นพื้นที่ครึ่งวงกลมขนาดใหญ่ ดูเหมือนว่ามันจะสามรถข้ามเข้าไปยังภพหยินได้.

ทันทีที่ประตูนรกเปิดออกมา เหล่าผู้ฝึกตนมากมายก็เคลื่อนที่เข้าไปยั้วเยี้ยเต็มไปหมด เร่งรีบเข้าไป ทำให้เกิดความสับสนเช่นกัน.

กลุ่มของจงซานที่นำโลงศพยักษ์ ค่อย ๆ เคลื่อนที่เข้าไปในประตูพร้อมกับฝูงชนช้า ๆ .

แม้นว่าฝูงชนจะมากมาย ทว่าทำไมไม่รู้ รอบ ๆ กลุ่มของจงซาน ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ราวกับว่ามีพลังที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมากผลักดันพวกเขาออกไปอยู่.

ที่ประตูทางเขานั้นจงซานที่รู้สึกคุ้นเคย เหมือนกับประตูทางเขาแดนเทพอมตะในโลกใบเล็ก.

ทั้งสี่คนยกโลงศพก้าวเข้าไปด้านใน.

ทันทีที่เข้าไป พื้นที่รอบ ๆ บรรยากาศสภาพภูมิประเทศที่เปลี่ยนไปในทันที.

พื้นที่รอบ ๆ เต็มไปด้วยของเหลวสีเหลือง ดูเหมือนว่านี่จะเป็นน้ำพุเหลือง น้ำพุเหลืองที่เต็มไปด้วยพลังฟ้าดิน เป็นกระแสน้ำที่ยืดยาวทะลวงสวรรค์ มีเส้นทางที่นำไปด้านล่างเป็นเหมือนกับคลองน้ำที่ไหลแยกออกเป็นช่อง ๆ ไป น้ำพุเหลืองที่ดูคล้ายกับทะเลทว่ากลับไหลเป็นลายเส้นก้นหอย เป็นเส้นทางน้ำเลื้อยที่หมุนวนบิดเกลี้ยวยืดยาวนำพวกเขาลึกลงไปด้านล่าง.

เหล่าผู้ฝึกตนที่เข้ามาด้านในหลายคนที่แยกกันไปยังเส้นทางที่แตกต่างกันไป.

กลุ่มของจงซานเองก็เลือกเส้นทางเส้นหนึ่ง ซึ่งเป็นเส้นทางที่มีคลื่นค่อนข้างแรงเช่นกัน ทำให้ทุกคนเผยท่าทางประหลาดใจ.

"นี่คือเส้นทางแม่น้ำพุเหลืองอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.

"เส้นทางน้ำพุเหลืองนั้นแตกต่างกันออกไป ที่นี่ก็นับว่าเป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางน้ำพุเหลืองเช่นกัน!"เซียนเซิงซือกล่าว.

ทุกคนที่พยักหน้ารับนำโลงศพเดินทางลงไปยังด้านล่าง.

ที่ด้านหน้าของพวกเขานั้นมีกลุ่มผู้ฝึกตนภูตที่เพิ่งเดินทางมา ขณะที่เห็นกลุ่มคนของจงซาน พวกเขาที่เผยท่าทางประหลาดใจ.

คนกลุ่มนี้กำลังจะนำโลงศพลงไปในนรกอย่างงั้นรึ?

เส้นทางน้ำพุเหลืองนั้นไม่ได้ยาวนัก คนทั้งสี่ใช้เวลาครึ่งชั่วยามก็สามารถผ่านทะเลน้ำพุเหลืองมาได้.

อย่างไรก็ตามน้ำพุเหลืองนั้นยังคงยืดยาวลงไปด้านล่างอีก.

จากบนท้องฟ้าน้ำพุเหลือง สามารถมองเห็นบรรยากาศของภพหยินได้.

พื้นที่มืดครึ้ม ดูเหมือนว่าจะมืดมนยิ่งกว่าอาณาเขตจวงหลุนสะอีก.

นอกจากนี้ยังมีเสียงโหยหวนดังผ่านออกมาเป็นระยะ ๆ ดังกระหึ่มรุนแรงอีกด้วย.

ที่ด้านล่างมีเหล่าเจตภูตมากมายที่ร้องโหยหวน กระจายเต็มไปหมด มีบางตนที่สามารถบินได้ บางตนที่บินไม่ได้กำลังเคลื่อนที่ตรงมุ่งไปยังเส้นทางน้ำพุเหลือง.

เหล่าเจตภูตเป็นภูตที่ยังไม่เปิดภูตปัญญา ไร้ซึ่งเหตุผล ดูแล้วไม่ต่างจากเหล่าเจตภูตในโลกใบเล็กในนรกหมื่นจั้ง.

"นี่คือนรกแห่งเสียงหวีดร้องอย่างหนัก(มหาโรรุวนรก )อย่างงั้นรึ?"หนานกงเซิ่งที่ขมวดคิ้วไปมา.

ท้ายที่สุดก็รับรู้แล้วว่าเสียงหวีดร้องโหยหวนนั้น เป็นชื่อลักษณะของนรก ดูเหมือนว่าที่นี่จะมีความกว้างใหญ่ยิ่งกว่าในโลกใบเล็กสะอีก แม้แต่พื้นที่ของเจตภูตยังกินพื้นที่มากมายหลายเท่า.

นรกแห่งเสียงหวีดร้องอย่างหนัก(มหาโรรุวนรก ) ดูเหมือนว่าจะเป็นดินแดนที่แสงแดดส่องไปไม่ถึง พื้นที่แห่งนี้เต็มไปด้วยความมืดมิด.

เส้นทางน้ำพุเหลืองนั้นเชื่อมต่อไปยังเมืองใหญ่ที่แตกต่างกันหลายแห่ง.

พวกเขายังเดินทางไปไม่ถึงเมืองเลย ทว่าเวลานี้ได้ยินเสียงกลองที่ดังก้องกังวานส่งมาถึง.

พื้นที่แห่งนี้เหมือนว่าจะดูคึกคักเป็นอย่างมาก.

กลุ่มของจงซานที่ออกมาจากน้ำพุเหลืองก็ได้มาหยุดที่ประตูเมืองแห่งหนึ่ง.

ที่ประตูเมืองนั้นมีตัวอักษรขนาดใหญ่.

เมืองยามา!

ที่ด้านนอกเมืองยามานั้น มีภูตที่ตั้งแถวสองแถว พวกเขาที่เริ่มตีกลองไม่หยุด บางกลุ่มที่กำลังติดผ้าแถมแขวนตะเกียง ดูเหมือนว่าจะค่อนข้างยุ่งวุ่นวายทีเดียว.

และต่อจากนั้นก็ยังมีโครงกระดูกที่เล่นดนตรีแตกต่างกันไป เป็นวงดนตรีขนาดใหญ่ดูน่าสนใจเป็นอย่างมาก.

"ดูเหมือนว่าจะยังไม่เริ่ม เข้าไปในเมืองกันก่อน!"จงซานกล่าว.

"ครับ!"

------------------------------------------------------------------

เมืองยามา นับเป็นหนึ่งในเมืองที่ใหญ่ที่สุดในนรกแห่งเสียงหวีดร้องอย่างหนัก(มหาโรรุวนรก ) และยังมีตำหนักยามาที่เป็นหนึ่งในซือตาน.

วันพรุ่งนี้ อ๋องยามากำลังจะแต่งงาน ทั่วทั้งเมืองยามาจึงได้จัดงานเฉลิมฉลองรื่นเริง.

หากอ๋องยามาต้องการผู้หญิง เขาก็สามารถมีมากมาย ในเวลานี้ก็มีสนมมากมายนับไม่ถ้วนทว่าเขาก็ไม่เคยมีหวังโห่ว(ราชินี)ที่แท้จริง ในเวลานี้คาดไม่ถึงเลยว่าเขาต้องการหวังโห่ว?

นอกจากนี้ยังได้ยินมาว่าหวังโห่วผู้นี้รู้จักกับอ๋องยามาเพียงหนึ่งเดือน.

ผู้คนมากมายในเมืองยามาต่างก็คาดเดากันว่าสตรีผู้นี้เป็นใครกัน ถึงได้ทำให้อ๋องยามาหลงใหลได้ขนาดนี้?

ตำหนักยามา ภายในห้องโถงแห่งหนึ่ง.

ภายในห้องโถงแห่งนี้มีคนอยู่สามคน.

ชายสองคนสตรีหนึ่งคน.

เนี่ยนโหยวโหยวสตรีที่จงซานคุ้นเคยรู้จักกันดี ทว่าชายอีกสองคน หากจงซานอยู่ที่นี่หนึ่งคนในนั้นก็คือไท่จื่อสามของศาลเทพอู๋เซี่ยง ที่ในอดีตถูกขับออกไปจากอาณาเขตจวงหลุนโดยจงซาน ส่วนอีกคนเป็นชายหนุ่มหล่อเหลาในชุดสีม่วงใบหน้าที่เย็นชาเคร่งขรึม เต็มไปด้วยความสูงศักดิ์.

"พี่ใหญ่ พรุ่งนี้พวกเราจะหนีได้อย่างงั้นรึ?"เนี่ยนเปิ่นที่กล่าวสอบถามออกมา.

คนที่เนียนเปิ่นเรียกว่าพี่ใหญ่ หรือก็คือไท่จื่อใหญ่ของศาลเทพอู๋เซี่ยงนั่นเอง.

"เรื่องนี้ต้องขึ้นอยู่กับน้องเล็ก!"ไท่จื่อใหญ่ที่จ้องมองไปยังเนี่ยนโหยวโหยว.

เนี่ยนโหยวโหยวที่ดูเหมือนว่าไร้ซึ่งจิตวิญญาณ

"พี่ใหญ่ พี่สาม? ท่านต้องการที่จะสังเวยข้าจริง ๆ รึ?"เนี่ยนโหยวโหยวที่จ้องมองไปยังคนทั้งสอง.

"สังเวยอะไรกัน ตราบเท่าที่เจ้าสามารถได้รับของสิ่งนั้นมา พวกเราจะเร่งรีบหนีไปในทันที อ๋องยามานั้นเป็นตาเฒ่าเจ้าเล่ห์ อย่างไรก็ตาม หากว่าพวกเราได้สิ่งของมาแล้ว ไม่มีทางที่เขาจะขวางเราได้!"เนียนเปิ่นที่กล่าวออกมาในทันที.

เนี่ยนโหยวโหยวไม่สามารถรับมือเขาได้ ทว่าได้แต่จ้องมองไปยังไท่จื่อใหญ่.

"พี่ใหญ่ ท่านจะไม่พูดอะไรอย่างงั้นรึ?"เนี่ยนโหยวโหยวที่จ้องมองไปยังไท่จื่อใหญ่.

ไท่จื่อใหญ่ที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย "ความจริงการที่เราจากไปเวลานี้ก็นับว่าเป็นปัญหา ทว่าท่านพ่อให้พวกเรามาแย่งชิงตำราชีวิตและความตาย พวกเราควรจะทำงานให้เสร็จ!"

"ทำงานให้สำเร็จ? แล้วใช้ร่างกายของข้าเข้าไปเสี่ยงอย่างงั้นรึ?"เนี่ยนโหยวโหยวที่เผยใบหน้าเจ็บปวดเศร้าใจ.

"พวกเราต้องทำให้สำเร็จ หากข้านั้นมีความสามารถเช่นน้องหญิง ข้าย่อมต้องช่วยแบ่งเบาภาระท่านพ่ออย่างแน่นอน!"เนียนเปิ่นที่กล่าวกระตุ้น.

เนี่ยนโหยวโหยวถึงกับมองบน นั่งปวดหัวแต่ไม่กล่าวอะไรออกมา.

ในเวลานี้ ไท่จื่อใหญ่ที่ขมวดคิ้วกล่าวออกมาว่า "น้องเล็ก เจ้าอย่าได้อารมณเสีย เจ้าควรรู้ว่าเซิ่งหวังต้องการสิ่งใด ไม่ว่าอย่างไร ก็ต้องนำตำราชีวิตและความตายมาให้ได้ เรื่องนี้เป็นสิ่งจำเป็นที่เซิ่งหวังต้องการ!"

"แต่มันก็ไม่ใช่หน้าที่ของข้าเพียงคนเดียว!"เนี่ยนโหยวโหยวที่เอ่ยออกมา.

"เจ้าก็รู้ว่าตำหนักยามานั้นคุ้มกันอย่างหนาแน่น ไม่มีใครสามารถเข้าไปได้ ในเวลานี้พวกเราได้เริ่มแผนการแล้ว ไม่สามารถหันหลังกลับได้แล้ว ตราบเท่าที่เจ้าได้ตำราชีวิตและความตายมา ข้ามั่นใจว่าจะพาเจ้าหนีได้ ทว่าหากไม่สามารถได้มันมาครอง ก็ไม่มีใครสามารถช่วยเจ้าได้ มีแต่เจ้าต้องแต่งงานกับเจ้าแก่เฒ่าเท่านั้น!"ไท่จื่อใหญ่ที่เอ่ยข่มขู่.

"เจ้า เจ้าเลวมาก!"เนี่ยนโหยวโหยวที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.

แม้นว่าจะมีสายโลหิตเดียวกัน ทว่าก็มีความสัมพันธ์พี่น้องเพียงในนามเท่านั้น คาดไม่ถึงเลยว่าจะกล้ากระทำเช่นนี้กับนางได้.

"ดังนั้น น้องเล็ก เจ้าควรที่จะตั้งใจค้นหาตำราชีวิตและความตาย ตราบเท่าที่เจ้าได้ตำราดังกล่าวมา พวกเราจะได้หนีไปด้วยกันในทันที!"ไท่จื่อใหญ่ที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่มอีกครั้ง.

"ฮึ!"เนี่ยนโหยวโหยวที่แค่นเสียงเย็นชาไม่สนใจคนทั้งสองต่อไป ก่อนที่จะสะบัดหน้าเข้าไปในห้องโถงด้านในทันที.

ภายในห้องโถงนั้นมีเพียงไท่จื่อใหญ่และเนี่ยนเปิน.

"พี่ใหญ่ ท่านไม่ควรที่จะยั่วยุเนี่ยนโหยวโหยวเช่นนี้หรือไม่? หรือก็ไม่ใช่ในเวลานี้ ไม่ใช่รึ?"เนี่ยนเปินที่กล่าวออกมาด้วยความกังวลเล็กน้อย.

"โปรดวางใจ เนี่ยนโหยวโหยวจะพยายามอย่างหนักเพี่อที่จะได้รับตำราชีวิตและความตาย!"ไท่จื่อใหญ่เอ่ย.

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด