Chapter 995 ความตื่นเต้นของเห่าเม่ยลี่.
ทวีปซือต้าปู่ ศาลสวรรค์ต้าหง เป็นราชวงศ์ที่เห่าเทียนปกครองอยู่.
ราชวงศ์แห่งนี้เต็มไปด้วยประกายแสงสีทองที่ส่องสว่างมากมายไร้ที่สุด มีภาพเงาของ ท้องฟ้า แม้แต่เขตแดนที่พักอาศัยก็ด้วย.
ตำหนักหลิงเซียวเปานั้นนับเป็นสถานที่ทรงเกียรติที่สุดของทวีปซือตาปู สระหยก สวนท้อนิรันดร์และสถานที่ต่าง ๆ อีกมากมาย.
บนตำหนักใกล้ ๆ สระหยกนั้น เป็นที่พักอาศัยของเหล่าราชวงศ์ของศาลสวรรค์ ส่วนของทิศตะวันตกนั้นเป็นของราชวงศ์ฝ่ายสตรี ดังเช่นกงจูและคนอื่น ๆ.
ที่มุมหนึ่งในบริเวณดังกล่าว มีตำหนักสีขาวบริสุทธิ์ ป้ายตำหนักที่ขาวล้วน บนป้ายอักษร สลักไว้ว่า "ตำหนักกงจูแปด"ลอยอยู่.
กงจูแปดแห่งศาลสวรรค์นั้น หลายร้อยปีก่อนราชันย์เทพหยกได้นำนางกลับมา.
กงจงแปดนั้นดูเหมือนว่าราชันย์เทพหยกจะให้ความสำคัญเป็นอย่างมาก ตำราโบราณมากมายของศาลสวรรค์ได้ถูกส่งให้กงจูแปดได้ศึกษาทั้งหมด แม้แต่เทพแห่งภัยพิบัติยังสอนวิชาให้กับนางอีกด้วย.
ซึ่งนับว่านางได้รับความเอ็นดูจากราชันย์เทพหยกไม่น้อย ทำให้เหล่ากงจูคนอื่น ๆ ดวงตาร้อนผ่าวด้วยความอิจฉา ไม่รู้ว่ากงจูแปดเห่าเม่ยลี่เป็นใครมาจากใหนกัน.
ในวันหนึ่ง ภายในตำหนักของกงจูแปด.
เห่าเมยลี่พร้อมกับเสี่ยวจินที่เล่นสนุกสนานกล่าวล้อกันอย่างมีความสุข ทว่าทันใดนั้นก็ปรากฎชายคนหนึ่งออกมารบกวน.
ชายผู้นี้มีใบหน้าหล่อเหลา สวมชุดเกราะสีขาวล้วน ดูอลังการยิ่งใหญ่เป็นอย่างมาก จากใบหน้าและรูปร่างของเขาแล้ว ต้องทำให้เหล่าสตรีมากมายลุ่มหลงอย่างแน่นอน.
อย่างไรก็ตามที่หน้าผากของเขานั้น ดูเหมือนว่าจะมีตาเพิ่มขึ้นมาหนึ่งตา จึงทำให้ดูเหมือนปิศาจมากกว่า.
"เห่าเม่ยลี่ ข้านั้นเป็นลูกพี่ลูกน้องของเจ้า! ทำไมต้องทำกับข้าเช่นนี้ด้วย!"ชายคนดังกล่าวที่เอ่ยปากพูดกับเห่าเม่ยลี่.
"ลูกพี่ลูกน้องรึ? เอ้อหลางเสิน ข้าบอกเจ้าแล้ว ที่นี่เป็นตำหนักที่ต้อนรับคนในครอบครัวข้าเท่านั้น เจ้ากล้ารุกเข้ามา คิดว่าข้าไม่กล้าทำร้ายเจ้ารึไง!"เห่าเม่ยลี่ที่ชำเลืองมองตาขวาง.
"องค์รักษ์คุ้มประตู เข้ามาหาข้า!"เห่าเมยลี่ที่กล่าวด้วยความโกรธเกรี้ยว.
จากนั้น องค์รักษ์สองคนที่วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา.
"กงจูแปด!"องค์รักษืทั้งสองคนที่แสดงความเคารพ.
"ข้าไม่ได้สั่งเอาไว้ก่อนหรือไง? ยกเว้นตาเฒ่า ห้ามให้ใครเข้ามา เจ้าดูแลประตูอย่างไร!"เห่าเหม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"กงจูแปด เป็นเอ้อหลางเสิน พวกเรา.......!"องค์รักษ์ทั้งสองคนที่เผยท่าทางอักอ่วน.
"เจ้าเป็นองค์รักษ์เฝ้าประตูให้ข้าหรือเขากัน? ชิ พวกเจ้าทำงานบกพร่อง จงรับโทษทัณฑ์ซะ ข้าของสาปเจ้านับจากนี้ภายในร่างกายของเจ้าจะมีแต่ไอพิษ หนึ่งร้อยปีหลังจากนี้พลังฝึกตนของพวกเจ้าจะไม่พัฒนาแม้แต่นิดเดียว!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวตำหนิเสียงดัง.
"ผู้น้อยผิดไปแล้ว กงจูโปรดอภัยด้วย!"องค์รักษ์สองคนที่เร่งรีบคุกเข่าลงในทันที.
เพราะว่าในเวลานี้ องค์รักษ์ทั้งสองรับรู้ว่าตัวเองติดพิษแล้ว พวกเขากำลังถูกคำสาปเล่นงานเข้าแล้ว.
องค์รักษ์ทั้งสองจำได้ดี กงจูแปดนั้นมีลิ้นพิษ มีพลังคำสาปไม่ได้ด้อยไปกว่าเทพแห่งภัยพิบัติ ร้อยปีมานี้พลังฝึกตนไม่เพิ่มอย่างงั้นรึ? อีกทั้งยังติดพิษอีกด้วย?
ทันใดนั้น องค์รักษ์ทั้งสองที่เต็มไปด้วยความเศร้าเสียใจ แม้แต่เอ้อหลางเสินเจ้านายของพวกเขายังไม่ใส่ใจ.
"ไปให้พ้น ตำหนักของข้าไม่ต้องการให้พวกเจ้ามาปกป้องแล้ว!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความไม่พอใจ.
"กงจูแปด พวกเรา พวกเรารู้ว่าผิดไปแล้ว ขอให้ท่านอภัยกับพวกเรา....!"องค์รักษ์ทั้งสองที่เร่งรีบกล่าวออกมาทันที.
"ชิ จงซานเคยบอกข้าว่าทุกคนต่างก็ต้องรับผิดชอบในหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด สำหรับพวกเจ้าทำงานบกพร่องยังขอความเมตตากับข้าอีกรึ? หรือว่าต้องการให้ข้าลงโทษมากกว่านี้!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยวเกรี้ยว.
"รับทราบ พวกเราจะไปแล้ว!"ทหารองค์รักษ์ทั้งสองที่ฝืนยิ้มออกมาเร่งรีบถอยหนีออกไปด้วยความหวาดกลัว.
ขณะที่ออกมานั้น องค์รักษ์ทั้งสองที่ลอบมองมายังเอ้อหลางเสินด้วยความโกรธเกรี้ยว.
เอ้อหลางเสินในเวลานี้ใบหน้าถึงกับเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์ นี่ไม่เท่ากับเห่าเม่ยลี่ตบหน้าเขาหรอกรึ? และยังกล่าวยกยอจงซานต่อหน้าเขาอีก ใครคือจงซานกัน?
"เอาล่ะ เอ้อหลางเสิน เจ้าไปได้แล้ว!ที่นี่ไม่ต้อนรับเจ้า!"เห่าเมยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"เห่าเม่ยลี่ ลูกพี่ลูกน้องทำให้เจ้าโกรธเกรี้ยวอย่างงั้นรึ? ข้านั้นหาได้มีเจตนา."เอ้อหลางเสินที่ฝืนยิ้มออกมา.
"ย่าโถว ข้ากลับมาแล้ว ครั้งนี้ ข้านำข่าวใหญ่มาด้วย!"ที่ด้านนอกตำหนักกงจูมีเสียงตะโกนที่ตื่นเต้นดังขึ้น.
ชายชราในชุดหลากสี ใบหน้าท่าทางเหมือนกับปิศาจ ในเวลานี้แสดงท่าทางตื่นเต้นออกมา พร้อมกับเร่งรีบเข้ามา อาจารย์ของเห่าเม่ยลี่ จักรพรรดิพิษปัจจิม หลังจากที่เดินทางมายังศาลสวรรค์ จักรพรรดิพิษก็ถูกชุบชีวิตฟื้นคืนชีพขึ้นมา.
เห่าเม่ยลี่ที่ใบหน้าแสดงท่าทางจริงจังจดจ้องมองเอ้อหลางเสินอยู่ ทว่าได้ยินเสียงของจักรพรรดิพิษ ใบหน้าของนางที่ดูผ่อนคลายขึ้น.
จักรพรรดิพิษที่ก้าวเข้ามา เห็นเอ้อหลางเสินอยู่ด้านใน.
"เอ๊ะ เอ้อหลางเสินก็อยู่ด้านในรึ?!"จักรพรรดิพิษที่แสดงท่าทางนอบน้อมเล็กน้อย.
"อืม จักรพรรดิพิษปัจจิมเพิ่งมาจากด้านนอกอย่างงั้นรึ? มีข่าวดีอะไรอย่างงั้นรึ?"เอ้อหลางเสินที่หันหน้ากล่าวต่อจักรพรรดิพิษในทันที.
จักรพรรดิพิษปัจจิม ความจริงยังก้าวไปไม่ถึงระดับเซียนด้วยซ้ำ ปรกติไม่อยู่ในสายตาของเอ้อหลางเสิน ทว่าใครบอกให้นางเป็นอาจารย์ของเห่าเม่ยลี่ล่ะ?
เอ้อหลางเสินนั้นรับรู้ว่าเห่าเม่ยลี่มีร่างกายที่ไม่ธรรมดา จึงได้ทำทุกสิ่งทุกอย่าง เพื่อหวังเห่าเม่ยลี่สนใจ หวังว่าจะได้เป็นคู่บำเพ็ญทำให้ตัวเองสามารถก้าวไปสู่ยอดฝีมือที่แข็งแกร่งขึ้นไปอีก.
ทว่า ภายในศาลสวรรค์แห่งนี้ มีเพียงจักรพรรดิพิษ ราชันย์เทพหยกและเทพแห่งภัยพิบัติที่นางยอมพูดคุยด้วย คนอื่น ๆ นั้นนางหาได้สนใจ ดังนั้นเรื่องนี้ทำให้เอ้อหลางเสินเป็นกังวลเช่นกัน.
"อืม มีข่าวใหญ่อะไรถึงได้ตื่นเต้น?"เห่าเม่ยลี่ที่สอบถามออกมาในทันที.
จักรพรรดิพิษที่จ้องมองไปยังเอ้อหลางเสินครุ่นคิดครู่หนึ่ง ทว่าเรื่องนี้ก็ไม่ใช่ความลับแต่อย่างใด.
"เข้าเพิ่งได้รับข่าวมา เจ้ารู้ไหมว่าใครเดินทางมายังทวีปซือต้าปู?"จักรพรรดิพิษปัจจิมที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ใครรึ? มีคนมากมายที่เดินทางมาทวีปซือต้าปู ไม่ใช่ว่าเป็นจงซานรึ?!"เห่าเม่ยลี่ที่ลอบถามออกไป.
"เป็นจงซาน!"จักรพรรดิพิษที่เอ่ยออกมาด้วยความดีใจเล็กน้อย.
"?"เห่าเม่ยลี่ที่อ้าปากค้างด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ จากนั้นก็เผยตื่นเต้นดีใจออกมา "ตาเฒ่า เจ้าไม่ได้หลอกข้าใช่ใหม?"
เอ้อหลางเสินที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นมืดมน จงซาน ใครคือจงซาน? แล้วจงซานเป็นอะไรกับนาง?
"ข้าจะหลอกเจ้าไปเพื่ออะไร? ข้าเพิ่งได้รับข่าวที่กระจายไปทั่วเทือกเขาเซิ่งซือ ผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซาน ไล่สังหารซุนเฉินจนบรรพชนโพธิออกมาช่วยซุนเฉินเอาไว้ ไม่เช่นนั้นซุนเฉินคงตกตายไปแล้ว!"จักรพรรดิพิษที่กล่าวยืนยัน.
ไล่สังหารซุนเฉินอย่างงั้นรึ? ดวงตาของเอ้อหลางเสินที่หดเกร็ง ความแข็งแกร่งของซุนเฉินนั้นเอ้อหลางเสินรู้ดี คนแข็งแกร่งเช่นนั้น เกือบถูกสังหารรึ?
"ข้าบอกแล้วว่าจงซานต้องมาหาข้า ท้ายที่สุดเขาก็มา!"เห่าเม่ยลี่ที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ เผยความสุขออกมาอย่างปิดไม่มิด.
"ตาเฒ่า ไป พวกเราไปหาจงซานกัน!"เห่าเม่ยลี่ที่อารมณ์ดีเป็นอย่างมาก.
"แต่ว่า ไม่ใช่ว่าเจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากศาลสวรรค์หรอกรึ?"จักรพรรดิพิษปัจจิมกล่าว.
"ราชันย์เทพหยกบัดซบ ทำไมไม่ให้ข้าออกไปกัน!"ใบหน้าของเห่าเม่ยลี่ที่แสดงท่าทางไม่พอใจ.
ใบหน้าของเอ้อหลางเสินถึงกับกระตุก ราชันย์เทพหยกบัดซบ? บางทีในศาลสวรรค์คงมีเพียงเห่าเม่ยลี่ที่กล้าพูดเช่นนี้.
"ราชันย์เทพหยกทำเพื่อความปลอดภัยของเจ้า ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้านั้นยังไม่พอ ออกไปก็มีแต่อันตราย นอกจากนี้ไม่รู้ว่าจงซานเดินทางไปใหน พวกเราจะไปหาที่ใหนกัน? ในเมื่อจงซานมาแล้ว เขาจะต้องมายังศาลสวรรค์แน่!"จักรพรรดิพิษกล่าว.
"อืม ดี เช่นนั้นข้าจะรอ!"
ภายในศาลสวรรค์แห่งนี้ ดูเหมือนว่าจะมีเพียงแค่จักรพรรดิพิษที่พอจะกล่าวเตือนเห่าเม่ยลี่ได้.
"เอ้อหลางเสิน เจ้ายังไม่ไปอีก!"เห่าเม่ยลี่ที่จ้องมองไปยังเอ้อหลานเสินด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง.
จากนั้นเอ้อหลางเสินที่กล่าวลาจักรพรรดิพิษและบินจากไปในทันที.
หลังจากที่ออกมาจากตำหนักกงจู ใบหน้าของเอ้อหลางเสินที่เปลี่ยนเป็นมืดมน และกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา "จงซานอย่างงั้นรึ?"
------------------------------------------------------------------
เมืองเฟิงตู!
ขณะที่เซียนเซิงซือกับจงซานกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น หนานกงเซิ่งและโหลวซิงเฉินก็เร่งรีบกลับมา.
"เซิงหวังพวกเราได้ไปสอบถามแล้ว เส้นทางแม่น้ำเหลืองที่จะเปิดนั้นคือ นรกแห่งเสียงหวีดร้องอย่างหนัก(มหาโรรุวนรก) ซึ่งเป็นหนึ่งในซือตาน(10 ตำหนักยมราช)!"หนานกงเซิ่งที่เอ่ยรายงาน.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"แท่นบูชาหลักของตำหนักยามาหนึ่งในซือตาน ทว่าข้าได้ยินมาว่าซือตานทั้งสิบนั้น รวมทั้งตำหนักสังสารวัฏแล้วในภพหยินพบเพียงแค่เก้าแห่งเท่านั้น ดูเหมือนอีกแห่งหนึ่งนั้นไม่มีร่องรอย อย่างไรก็ตาม ตำหนักยามานี้มีอ๋องยามาเป็นคนดูแลอยู่!"หนานกงเซิ่งกล่าว.
"อืม!"
"เส้นทางน้ำพุเหลือง เป็นนรกแห่งเสียงหวีดร้องอย่างหนัก(มหาโรรุวนรก) 16 ชั้นดูเหมือนว่าจะเป็นนรกขนาดเล็กเท่านั้น มีเพียงแค่ชั้นที่ 17 และชั้นที่ 18 เท่านั้น ถึงจะมีบ่อโลหิตวิญญาณปิศาจ ที่เซียนเซิงซือกล่าวถึงและมีอ๋องตี้จางเป็นคนดูแล ดูเหมือนว่าที่นั่นจะเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความโชคร้ายแม้แต่ภูตผียังไม่กล้าเข้าไป!"หนานกงเซิ่งกล่าว.
"อ๋องตี้จั้ง?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"นรกแห่งนี้พิเศษเป็นอย่างมาก แม้แต่อรหันต์ของวิหารใต้เหล่ยหยินยังสาบานว่าจะไม่ไปเยือนสถานที่ดังกล่าว สี่ปู่ซาที่แข็งแกร่งที่สุด ยังไม่สามารถหนีออกมาจากบ่อโลหิตวิญญาณปิศาจได้ พื้นที่แห่งนี้มีวิญญาณปิศาจมากมาย ได้ยินมาว่าหากไม่ได้รับอนุญาตจากอ๋องตี้จางก็ไม่สามารถไปได้ ดูเหมือนว่าจะมีเพียงแค่ประมุขของวิหารต้าเหล่ยหยินเท่านั้นที่มีคุณสมบัติพอ อย่างไรก็ตามความแข็งแกร่งของอ๋องตี้จางนั้นได้ข่าวมาว่าเขาอยู่ในระดับเซียนบรรพชนแล้ว!"หนานกงเซิ่งครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ดูเหมือนว่าการจะเข้าไปในบ่อโลหิตวิญญาณปิศาจนั้น จะต้องได้รับอนุญาตจากอ๋องตี้จางอย่างงั้นรึ?"จงซานครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"เซิ่งหวังโปรดวางใจ อ๋องตี้จางนั้น เฉินสามารถโน้มน้าวเขาได้!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"ทุกคนที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือด้วยความประหลาดใจ.
"ความจริงหากว่าเป็นสายโลหิตของอ๋องตี้จาง แม้ว่าเฉินจะไม่สามารถสั่งการเขาได้ ทว่าก็สามารถที่จะขอร้องเขาได้อย่างไม่ยากแน่นอน!"เซียนเซิงซือที่กล่าวยืนยัน.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
โหลวซิงเฉินและหนานกงเซิ่งจ้องมองไปยังเซียนเซิงซือด้วยความลึกล้ำ.
ภูมิหลังของเซียนเซิงซือนั้นดูแปลกประหลาด แม้ว่าจะไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องของเซียนเซิงซือในโลกใบใหญ่ ทว่าดูเหมือนว่าเขาจะรู้จักกับอ๋องตี้จางมานานแล้วอย่างงั้นรึ?
อ๋องตี้จางนั้นเป็นคนที่ลึกล้ำเป็นอย่างมาก ว่าแต่เขามีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกัน?
อย่างไรก็ตามทุกคนเองก็ไม่ได้สอบถามเกี่ยวกับความลับของเซียนเซิงซือ หากเขาไม่เล่า พวกเขาก็จะไม่ถาม อีกทั้งดูเหมือนว่ามันจะเป็นเรื่องที่ไม่ใคร่ดีนัก ดังนั้นทุกคนจึงไม่ได้เอ่ยถึงมัน.
"อืม เซิ่งหวัง เฉินเองก็ได้ข่าวหนึ่งมาด้วย!"โหลวซิงเฉินที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"หืม?"
"อ๋องยามาจะจัดงานแต่งงานใหญ่เร็ว ๆ นี้ ตอนนี้ข่าวได้กระจายไปยังเหว่ยเซียนไปทั่ว เหล่ายอดฝีมือมากมายต่างก็เดินทางไปเพื่อร่วมยินดีกับอ๋องยามา!"โหลวซิงเฉินกล่าว.
"อ๋องยามากำลังจะแต่งงานใหญ่?"จงซานที่เผยท่าทางแปลกประหลาด ก่อนที่จะยกน้ำยาขึ้นจิบ.
"ครับได้ยินมาว่าอ๋องยามากล่าวว่าเป็นรักแรกพบ เพียงแค่เห็นนางก็รักแล้ว สตรีดังกล่าวน่าจะมีนามว่า เนี่ยนโหยวโหยว!"โหลวซิงเฉินที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"เพลง!"
ถ้วยน้ำชาที่ร่วงหล่นกระแทกโต๊ะเสียงดัง.
คนทั้งสามที่จ้องมองกันและกันด้วยท่าทางงงงวย มีอะไรอย่างงั้นรึ?
"เจ้ามั่นใจนะว่ามีนามว่าเนี่ยนโหยวโหยว?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ครับ เฉินสามารถยืนยันได้!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวยืนยันอีกครั้ง.
หนานกงเซิ่งและเซียนเซิงซือจ้องมองไปยังจงซาน.
"เซิ่งหวัง บางทีอาจจะเป็นคนที่มีชื่อซ้ำกันก็เป็นได้!"เซียนเซิงซือกล่าว.
"อืม ดูเหมือนว่า พวกเราจะต้องเดินทางไปจริง ๆ แล้ว! หลังจากนี้สามวัน ประตูนรกเปิดพวกเราจะเดินทางผ่านแม้น้ำเหลืองผ่านเข้าไปในนรกกัน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"
***********************************
มหานรกแปดภูมิ