Chapter 989 รวมอาณาเขตเฟิงจงเป็นหนึ่งเดียว.
ภพหยาง ต้าเจิ้งก่อนหน้านี้มีการขยายอาณาเขตอย่างบ้าคลั่ง แม้นว่าประชาชนเมืองหลวงจะอยู่ในภาวะตื่นตระหนก ทว่าตราบเท่าที่อาณาเขตเฟิงจงสามารถรวมเป็นหนึ่ง ก็จะสามารถลบความหวาดหวั่นที่อยู่ในใจของประชาชนทุกคนออกไปได้ และทำให้กำลังใจของต้าเจิ้งมั่นคง.
ในเวลานี้นับเป็นโชคดีเช่นกัน ภายในอาณาเขตเฟิงจงนั้นไม่มีกลุ่มอิทธิพลที่แข็งแกร่งที่สามารถต้านทานต้าเจิ้งได้.
ศาลเทพทั้งหมดล่มสลายแล้ว นิกายเสอโห่วก็พังทลาย นิกายหลั่นเติ้งได้หายไปแล้ว ส่วนนิกายจื่อเซียวก็ไม่รู้ย้ายไปที่ใหน.
สำหรับนิกายจื่อเซียว? ภายในใจของจงซานที่พอจะคาดเดาได้ เพียงแต่ว่าจงซานนั้นเป็นห่วงจื่อซวิน ไม่มีร่องรอยของนางแม้แต่น้อย ทำให้เขาอดกังวลไม่ได้เลย.
---
"เจ้าไม่เข้าใจ เจ้าไม่รู้! นิกายจื่อเซียวนั้นมีสิ่งของบางอย่างที่ข้าต้องการ!"
---
คำพูดสุดท้ายที่จื่อซวินทิ้งเอาไว้มันยังคงก้องอยู่ในหูของเขาอยู่เลย จื่อซวินเข้าร่วมนิกายจื่อเซียวในฐาน เซิ่งหนี่? ดูเหมือนว่าตำแหน่งเซิ่งหนี่นั้นจะต่ำยิ่งกว่าอาวุโสนิกายสะอีก เรื่องนี้เป็นอะไรที่แปลกประหลาดมาก.
ประมุขนิกายจื่อเซียวตายแล้ว ทว่านิกายจื่อเซียวกลับดูไม่วุ่นวายเท่าใดนัก ในวันนั้นที่ชิงชิว สองเซียนโบราณถึงกับใช้ชีวิตของตัวเองปกป้องมหาเซียนเฉินไป่อี้? พวกเขาที่ไม่ได้มองเห็นว่าเซียนโบราณสำคัญอยู่เลย เป็นไปได้ว่าพวกเขามีเซียนบรรพชนคอยชักใยอยู่เบื้องหลังนิกายจื่อเซียวอีกอย่างงั้นรึ?
แล้วเป้าหมายของจื่อซวินคืออะไร? นางใช้นิกายจื่อเซียวเป็นแท่นหินรองเท้าอย่างงั้นรึ?
จงซานยังคงนั่งอยู่ในห้องอักษร ก่อนที่จะเอ่ยปากออกมาว่า "อันหวง!"
"วูซซซ!"
ร่างในชุดสีดำร่างหนึ่งก็ได้ปรากฎขึ้น.
จงซานจ้องมองไปยังอันหวงและกล่าวออกมาว่า "เจ้าก้าวไปถึงระดับมหาเซียนได้แล้วอย่างงั้นรึ?"
"ครับ! ก่อนหน้านี้สามวัน!"อันหวงตอบ.
จงซานพยักหน้าและกล่าวออกมาว่า "แจ้งไปยังองค์รักษ์เงาทุกคน ให้เก็บรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับนิกายจื่อเซียวทุกอย่างที่มีมา."
"นิกายจื่อเซียว!"อันหวงที่รับคำในทันที.
นิกายจื่อเซียวที่ราวกับว่าละลายหายไปในอากาศ ผ่านมาสิบปี ก็ยังไม่มีข่าวใด ๆ แม้แต่น้อย.
ในวันหนึ่ง ภายในท้องพระโรงตำหนักซ่างเฉิน.
"ยินดีกับเซิ่งหวังด้วย อาณาเขตเฟิงจงถูกรวมเป็นหนึ่งแล้ว ทั่วแผ่นดินต่างก็ชื่นชม!"อี้เหยี่ยนกล่าวแสดงความยินดี.
"ยินดีกับเซิ่งหวัง ที่รวมอาณาเขตเฟิงจงเป็นหนึ่ง ต้าเจิ้งก้าวสู่ความเป็นนิรันดร์ เป็นอมตะเหมือนดั่งสวรรค์!"เหล่าเสนาธิการที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"เซิ่งหวังก้าวสู่ความเป็นนิรันดร์ เป็นอมตะเหมือนดั่งสวรรค์!"
"เซิ่งหวังก้าวสู่ความเป็นนิรันดร์ เป็นอมตะเหมือนดั่งสวรรค์!"
........................
............
ทั่วทั้งสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวต่างก็เสียงดังก้องกังวาน เสียงเชียร์แซ่ซ้องดังกึกก้อง ทั่วทั้งแผ่นดินต้าเจิ้งเต็มไปด้วยความเปรมปรีดิ์
ทั่วทั้งแผ่นดินต่างก็เฉลิมฉลอง! เต็มไปด้วยความตื่นเต้น.
ย้อนกลับไปเมื่อสองร้อยปีที่แล้ว ต้าเจิ้งแยกสวรรค์สะบั้นปฐพี ทั่วทั้งแผ่นดินเต็มไปด้วยความโศกเศร้า นี่คือศาลเทพที่อ่อนแอที่สุด ใครจะคาดคิดล่ะว่าเพียงแค่สองร้อยปี ต้าเจิ้งกลับสามารถสร้างประวัติศาสตร์อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน รวบรวมอาณาเขตเฟิงจงเป็นหนึ่ง.
แม้นว่าภายในอาณาเขตเฟิงจงนั้นจะไม่มีกลุ่มอิทธิพลระดับสูง ทว่าก็ถือว่าเป็นกลุ่มอิทธิพลขนาดกลาง แต่ในเวลานั้นก็ไม่ใช่อะไรที่ต้าเจิ้งจะปะทะได้เลย ทว่าในเวลาเพียงไม่นาน ต้าเจิ้งก็สามารถล้มกลุ่มอิทธิพลทั้งหมดและรวมอาณาเขตเฟิงจงได้ในที่สุด.
ต้องบอกเลยว่าปาฏิหาริย์มาก แม้แต่เหล่าเมืองปุถุชนที่ยึดครองได้ในเวลานี้ ยังเต็มไปด้วยความชื่นชมความสามารถของเซิ่งหวังด้วยเช่นกัน.
ภายใต้สวรรค์แห่งนี้ การจะรวมอาณาเขตขนาดใหญ่เป็นหนึ่งนั้น ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ อย่างแน่นอน ส่วนหนึ่งนั้นเกี่ยวข้องกับความรู้สึกของปวงประชาหากไม่สามารถทำให้โน้มเอียงได้ ก็ไม่สามารถทำให้อาณาเขตเฟิงจงกลายเป็นหนึ่งได้.
ต้าเจิ้งที่ขยายอาณาเขตภายใต้สถานการณ์ผิดปรกติ จึงทำให้สามารถรวมแผ่นดินได้ในที่สุด.
ในวันหนึ่งที่ห้องอักษรจงซาน ต้าเจิ้งที่ได้ต้อนรับแขกพิเศษ.
ต้าฉิน หวังเจียน!
"ยินดีกับเซิ่งหวังจง ที่รวมอาณาเขตเฟิงจงเป็นหนึ่ง ก่อนหน้านี้ไม่คาดคิดเลยว่าอาณาเขตเฟิงจงจะสามารถรวมเป็นหนึ่งได้!"หวังเจียนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เมื่อครั้งแยกสวรรค์ ต้องของคุณที่แม่ทัพหวังช่วยเก็บกวาดเหล่าผู้ไม่หวังดีให้กับต้าเจิ้ง!"จงซานทีพยักหน้าและกล่าวออกมา.
เมื่อครั้งแยกสวรรค์นั้น หวังเจียนที่เป็นหนึ่งในคนที่ออกมาปกป้องต้าเจิ้ง แม้ว่าจะเป็นคำสั่งของหยิง ทว่าก็นับเป็นบุญคุณที่ลึกล้ำเช่นเดียวกัน.
"เซิ่งหวังชื่นชมเกินไปแล้ว เป็นคำสั่งของฝ่าบาท ข้าได้รับคำสั่งมาเท่านั้น!"หวังเจียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่รู้ว่าแม่ทัพหวังเดินทางมาที่นี่นั้น มีธุระอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวสอบถามออกไป.
ใบหน้าของหวังเจียนที่เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม ก่อนที่จะนำบัตรเชิญสีถ่านออกมา.
"งานวันเกิดของเซิ่งหวัง ต้องการให้เชิญเซิ่งหวังจงไปร่วมงานเลี้ยง จึงได้ส่งผู้น้อยมาส่งบัตรเชิญด้วยตัวเอง!"หวังเจียนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"หืม? วันเกิดหยิงรึ?"จงซานที่รับบัตรเชิญมา.
"งานเฉลิมฉลองของเซิ่งหวังนั้น เหล่าคนภายในนอกอาณาเขตมีไม่มากนัก ผู้น้อยรับผิดชอบในการส่งบัตรเชิญเหล่านั้น สถานที่แรกนั้นก็คือเซิ่งหวังจงที่นี่นั่นเอง!"หวังเจียนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
จงซานที่เปิดบัตรเชิญ ครุ่นคิดเล็กน้อย พยักหน้าและกล่าวออกมาว่า "โปรดแจ้งต่อหยิง ข้าต้องไปแน่นอน!"
"เซิ่งหวังจงโปรดวางใจผู้น้อยต้องแจ้งต่อเซิ่งหวังอย่างแน่นอน!"
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"บัตรเชิญได้ส่งแล้ว ข้าคงต้องขอลา ยังมีอีกหลายแห่งที่ข้าต้องไปส่งบัตรเชิญ!"หวังเจียนกล่าว.
"ข้าจะไปส่งเจ้า!"
จงซานที่มาส่งหวังเจียนที่ด้านนอกสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
จงซานที่ถือบัตรเชิญสีถ่าน พร้อมกับนั่งครุ่นคิดอะไรบางอย่างในห้องอักษร.
สองวันหลังจากนั้น จงซานที่เรียกเหล่าเสนาธิการบางคนเข้าพบ.
ซึ่งเกี่ยวข้องกับเรื่องของบัตรเชิญ เพื่อปรึกษากับเสนาธิการทุกคนด้วย.
"ต้าฉินอยู่ที่ทวีปตะวันออกอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงที่ครุ่นคิดอะไรบางอย่าง.
"เจ้ารู้จักสถานที่ดังกล่าวอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"ครับ กล่าวได้ว่าอาณาเขตเฟิงจงที่อยู่ทางเหนือ จากทวีปทางเหนือไปยังทวีปทางตะวันออก ถ้าเป็นในอดีตนั้น ข้าจำเป็นต้องเดินทางไปไกลกว่า 30 ปี นับว่าไกลมาก!"เซียนเซิงซือกล่าว.
"ไกลมาก งานวันเกิดหยิงยังเหลืออยู่อีกหลายสิบปี ไม่มีปัญหา!"จงซานกล่าว.
"อืม เฉินขอกล่าวถึงสถานการณ์ต่าง ๆ เกี่ยวกับทวีปตะวันออก!"เซียนเซิงซือเอ่ยเป็นนัย.
"กล่าว!"
"ทวีปตะวันออกไม่ใช่ดินแดนตะวันออกสุดของโลกใบนี้ ทว่าก็ไม่ใช่ดินแดนที่ห่างจะทวีปตะวันออกเท่าใดนั้น ทางตะวันตกนั้นมีทะเลแยกถูกเรียกรวมว่าเป็นทวีปซือต้าปู พวกเขาเป็นกลุ่มอิทธิพลที่แข็งแกร่งในดินแดนตะวันออก และยังมีทวีปหนานซานปูทางใต้ ทวีปซือหนิวทางตะวันตก ทวีปจื่อลู่ทางเหนือ และยังมีพรมแดนหลี่ ซึ่งเป็นเขตอิทธิพลของกงจื่อ."เซียนเซิงซือกล่าว.
"ศาลสวรรค์ วิหารต้าเหล่ยหยิน กงจื่ออย่างงั้นรึ?"จงซานครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
คาดไม่ถึงเลยว่าต้าฉินจะอยู่ที่นี่?
"ที่สี่ทวีปใหญ่นี้ ยังมีสามผู้ยิ่งใหญ่ตอนล่างอีกด้วย!"เซียนเซิงซือกล่าว.
"หืม? สามผู้ยิ่งใหญ่ตอนกลาง?"
"สามผู้ยิ่งใหญ่ตอนกลางนั้น ที่จริงควรจะเรียกว่า เส้นทางน้ำพุเหลือง เหมือนกับน้ำพุเหลืองในโลกใบเล็ก ในโลกใบใหญ่เองนั้นมีเส้นทางน้ำพุเหลืองถึงสามแห่ง ที่ใจกลางของทวีปใหญ่ทั้งสี่นั้นก็มีเส้นหนึ่ง! สามารถเชื่อมต่อไปยังภพหยินได้!"เซียนเซิงซือตอบ.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
คิดถึงตรงนี้ จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา ครุ่นคิดเล็กน้อย เพราะว่าจงซานเองก็ครุ่นคิดถึงทวีปซือตาปู่ในความทรงจำตอนเด็ก ไม่ใช่ว่าสถานที่ดังกล่าวนั้นเป็นดั่งตำนานในเรื่องเล่าเท่านั้นรึ?
หลาย ๆ เหตุการณ์ที่ผ่านมา! ทวีปซือตาปู่นั้น มีส่วนเกี่ยวพันธ์อะไรกับโลกที่เขาจากมาอย่างงั้นรึ?
โลกอยู่ที่ใหน? เป็นโลกใบเล็กแห่งอื่นอย่างงั้นรึ? ไม่ใช่แน่ ต้องเป็นดวงดาวคนล่ะดวง? ไม่ ๆ ! อาจจะอยู่คนล่ะจักรวาลด้วยซ้ำ ทว่ามันกลับมีประวัติศาสตร์หลายอย่างที่ถูกส่งไปถึงโลกอย่างลึกลับเช่นกัน.
ครั้งนี้งานวันเกิดของต้าฉิน หากเป็นไปได้อาจจะพอรับรู้เรื่องราวที่เขายังคงสงสัยอยู่ก็เป็นไปได้.
"ข้าต้องการเตรียมการสักเล็กน้อยในการเดินทางไปยังภาคตะวันออก!"จงซานที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
ทุกคนที่ยังคงนั่งรับฟังอย่างสนใจ.
"เซียนเซิงซือ โหลวซิงฉิน หนานกงเซิ่งเดินทางไปยังทวีปตะวันออกกับข้า คนอื่น ๆ ต้องดูแลต้าเจิ้ง รอให้ข้ากลับมา!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"เซียนเซิงซือ โหลวซิงเฉินและหนานกงเซิ่งเร่งรีบรับคำในทันที.
โหลวซิงเฉินที่มีพลังฝึกตนสูงสุด เป็นเซียนโบราณ และยังมีทักษะเทวะเวลา ตลอดทั้งคันศรเสวียนหยวน.
หนานกงเซิ่ง ผู้ฝึกตนค่ายกลที่แข็งแกร่งที่สุด ระดับมหาเซียน!
เซียนเซิงซือ เซียนสวรรค์ขั้นปลาย ทว่ากลับมีวิชาลับมากมาย! เกี่ยวเส้นทางน้ำพุเหลืองและเรื่องต่าง ๆ ดูเหมือนว่าเขาจะรู้เรื่องดีที่สุดด้วย.
"เซิ่งหวัง ท่านเดินทางออกไป เรื่องนี้...?"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"โปรดวางใจ ข้าจะเตรียมการเอาไว้ โดยนำผังจักรพรรดิไว้ในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว เจ้าสามารถเดินทางไปกลับภพหยินได้ตลอดเวลา อาณาเขตเฟิงจงที่ถูกรวมเป็นหนึ่ง แน่นอนว่าข้าสามารถเดินทางออกไปด้านนอกอย่างวางใจ!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"เหล่าเสนาธิการที่พยักหน้ารับคำ.
ด้วยการข้ามไปมาระหว่างสองภพ ทำให้เหล่าขุนนางไม่ต้องกังวลอีกต่อไป.
ต้องไม่ลืมว่าการเดินทางของเซิ่งหวังครั้งนี้ ใช้เวลานับสิบปี.
"หนึ่งเดือนหลังจากนี้จะออกเดินทาง พวกเราจะเดินทางไปยังภาคตะวันออก ไม่เพียงแต่ร่วมงานวันเกิดหยิง นอกจากนี้อาจจะพบเรื่องที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น หากว่าเกิดเรื่องที่แย่ที่สุด เซียนเซิงซือ โหลวซิงเฉินและหนานกงเซิ่ง จะต้องเตรียมการเอาไว้ด้วย!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"ทั้งสามรับคำในทันที.
หนึ่งเดือนหลังจากนั้น จงซานที่เตรียมการทั้งหมดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว.
เกี่ยวกับการเคลื่อนย้ายผ่านสองภพ ซึ่งมีจงซานอีกร่างที่สามารถเดินทางไปมาเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ของต้าเจิ้งได้ ส่วนจงซานอีกร่างที่สามารถเดินทางไปใหนได้อย่างวางใจ.
ก่อนที่จะจากไปนั้น จงซานได้เดินทางเข้าไปในถ้ำร้อยสวรรค์อีกครั้ง.
ในสวนลึกที่สุดของถ้ำร้อยสวรรค์นั้น! คนทั่วไปไม่สามารถเข้าไปได้.
จงซานที่มองเห็นหวนจีนั่งอยู่บนบัลลังก์สีดำ รอบ ๆ อากาศนั้นมีเงาปิศาจมากมายปรากฎขึ้น หลายสิบปีมานี้ หวนจีเติบโตขึ้นมาก และนางเองได้ทำการหลอมประสานบัลลังก์ทมิฬแห่งนี้อยู่.
"จงซาน เจ้ามีอะไรอย่างงั้นรึ?"หวนจีที่ลืมตาขึ้นเอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"อืม เจ้าหลอมประสานเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานเอ่ยถาม.
"ข้ามั่นใจหนึ่งร้อยปีมานี้ ข้าสำเร็จอยู่นิดหน่อย ในเวลานี้ ข้าสามารถเชื่อมต่อกับโลกมารสวรรค์ได้ด้วย!"หวนจีกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"โลกมารสวรรค์อย่างงั้นรึ?"
"อืม ข้าเองก็ไม่รู้ว่าโลกมารสวรรค์อยู่ที่ใหน ทว่าข้าคิดว่าพลังอำนาจของบัลลังก์มารสวรรค์นี้ สามารถที่จะสัมผัสได้ถึงช่องว่าง เส้นทางที่เชื่อมไปยังสถานที่เต็มไปด้วยมารสวรรค์ ข้าคิดว่ามันคือโลกมารสวรรค์แน่นอน!"หวนจีเอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ยินดีกับเจ้าด้วยที่ได้รับของวิเศษเช่นนี้!"จงซานที่กล่าวพลางถอนหายใจเบา ๆ .
"มันเป็นโชคของข้า ที่ได้สมบัตินี้มา!"หวนจีที่กล่าวออกมาอย่างภาคภูมิ.
จงซานที่หมดคำพูดเหมือนกันก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า "ดี!"
"อืม ว่าแต่ เจ้าไม่ได้บอกว่าเจ้าจะไปทวีปตะวันออกหรอกรึ? แล้วจะไปเวลาใหน?"หวนจีที่สอบถามออกมาในทันที.
"เดินทางเร็ว ๆ นี้ ข้าจึงได้มาพบเจ้า ขอให้เจ้าช่วยอะไรบางอย่าง?"จงซานกล่าว.
"อะไรอย่างงั้นรึ?"
จงซานที่ยื่นมือออกไป ก่อนที่จะนำแผ่นวงกลมออกมา เป็นของวิเศษที่เทียนเสิ่นจื่อมอบให้ เป็นแผ่นเคลื่อนย้ายทางไกลนั่นเอง.
"ข้าต้องการนำสิ่งของชิ้นนี้ไว้ที่นี่ ให้เจ้าช่วยข้าดูแล ห้ามให้ใครมาเคลื่อนย้ายโดยเด็ดขาด!"จงซานกล่าว.
"มันคืออะไรอย่างงั้นรึ?"หวนจีที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย.
"เป็นอุปกรณ์ช่วยชีวิต.........!"จงซานที่อธิบายเกี่ยวกับการใช้งานทั้งหมดให้นางฟัง.
ได้ยินจงซานอธิบาย หวนจีทียกมือทาบอกกล่าวอย่างมั่นใจ "เจ้าวางใจได้ จะไม่มีใครสามารถสัมผัสมันได้! ไม่มีใครเคลื่อนย้ายมันได้!"
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
------------------------------------
สามวัน จงซานจ้องมองไปยังโหลวซิงเฉิน เซียนเซิงซือและหนานกงเซิ่ง.
"เตรียมตัวพร้อมรึยัง?"
"ครับ!"
“ออกเดินทาง!”
จงซานและอีกสามคน ได้บินออกไปตรงไปยังทิศตะวันออกในทันที.
