Chapter 983 จ้าวโส่วเซี่ยงปะทะนาจา.
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!
เซียนเซิงซือและโหลวซิงเฉินที่เร่งรีบเดินทางกลับสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวก่อนกำหนด ต้องไม่ลืมว่าอี้เหยี่ยนนั้นไม่เคยพูดโกหก ดังนั้นพวกเขาทั้งคู่ที่อยู่ในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวในเวลานี้เต็มไปด้วยความระมัดระวัง.
วันหนึ่ง เซียนเซิงซือที่กำลังปรึกษาพูดคุยกันกับโหลวซิงเฉินเกี่ยวกับศัตรู ทันใดนั้นดวงตาของเซียนเซิงซือก็หดเกร็งขึ้นมาในทันที!
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"โหลวซิงเฉินที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"ข้าได้ทิ้งเนตรศพเอาไว้ที่ด้านนอกสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ดูเหมือนว่าศัตรูจะมาแล้ว!"เซียนเซิงซือกล่าวออกมาในทันที.
ขณะที่เซียนเซิงซือกล่าว โหลวซิงเฉิน จ้าวโส่วเซี่ยงและคนอื่น ๆ เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาในทันที.
"จากทิศใต้!"เซียนเซิงซือที่ชี้ไปยังทิศ ๆ หนึ่ง.
บนตำหนักซ่างเฉินที่อยู่สูงที่สุดของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวสามารถมองเห็นพื้นที่รอบ ๆ ได้.
ทุกคนที่มองตามการชี้ทางของเซียนเซิงซือ.
โหลวซิงเฉินที่มองเห็นได้ไกลสุด ด้วยระดับเซียนโบราณ และก้าวไปบนวิถีของการใช้ธนูทำการมองของเขานั้นเหนือกว่าคนอื่นมาก.
คนกลุ่มหนึ่งที่กำลังเดินทางมา โหลวซิงเฉินสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน.
"มาแล้ว!แจ้งเซิ่งหวัง!"โหลวซิงเฉินที่สั่งการต่อผู้ใต้บังคับบัญชา.
"รับทราบ!"
ที่ไกลออกไป นาจาที่บินมายังทิศใต้ของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ขณะที่หยุดจดจ้องมองด้วยสายตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร ที่หน้าผากมีปราณทมิฬเอ่อล้นออกมา.
"ไท่จื่อสาม? พวกเราจะลงมือเลยรึ?"ชายในชุดสีทองที่กล่าวสอบถาม.
นาจาที่จ้องมองไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว สายตาที่จดจ้องมองไปยังตำหนักซ่างเฉินซึ่งอยู่สูงขึ้นไป มีป้ายอักขระ ตำหนักซ่างเฉิน.
คล้ายกับตำหนักหลิงเซียวเปา ตำหนักหยก ของราชันย์เทพหยก ราชวงศ์อันทรงเกียรติ.
เป้าหมายของนาจาก็คือสร้างความเสียหายให้กับตำหนักซ่างเฉิน.
นาจาที่ยืนอยู่บนกงล้อเพลิง เก็บหอกเพลิงก่อนที่จะนำคันศรสีทองที่สะพายอยู่ด้านหลังออกมา.
คันศรสีทองที่ไม่มีลูกศร ถูกง้างออกมา.
ขณะที่รั้งสายธนูนั้น บนอากาศที่ว่างเปล่าพลังมากมายที่รวมตัวกัน ก่อรูปเป็นลูกศรสีทอง เป็นลูกศรที่ดูทรงพลังเป็นอย่างมาก พร้อมกับเล็งไปยังป้ายตำหนักซ่างเฉิน.
ลูกศรที่พุ่งออกไปเป็นริ้วแสง ห่วงอากาศที่สั่นสะเทือน กระแสอากาศที่โบกพัดหมุนวนรวมตัวกันเป็นพายุพุ่งออกไปในทันที ม้วนกวาดทุกสิ่งทุกอย่างให้บิดเบี้ยวพุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง.
ที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน โหลวซิงเฉินที่เห็นนาจาง้างคันศร โหลวซิงเฉิงเองก็ง้างคันศรปล่อยลูกศรโลหะที่เขาหลอมขึ้นมาเองออกไปด้วยเช่นกัน.
ลูกศรของเขาที่พุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง.
"ตูมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
โหลวซิงเฉินที่ผิดปรกติเกินธรรมดา ลูกศรของเขาแม่นยำเป็นอย่างมาก มันได้กระแทกเข้ากับลูกศรของนาจา ก่อนที่จะปรากฎสนามพลังระเบิดออกมาอย่างหนักหน่วงรุนแรงอย่างคาดไม่ถึง.
ส่วนนาจายังคงเล็งไปที่ป้ายตำหนักเช่นเดิม เวลานี้เขาได้ยิงศรออกมาสองดอกทันที.
ส่วนโหลวซิงเฉินนั้น ก็ไม่ยอมเช่นกัน ศรของเขาที่ยิงออกไปแปดลูกทำลายลูกศรฝ่ายตรงข้าม.
"ตูมม!" "ตูมม!" "ตูมม!" ..............
ศรที่ถูกยิงออกมานั้นถูกทำลายไปทั้งหมด.
เก้าดอกแล้ว ที่ระเบิดกลางอากาศ! โหลวซิงเฉินที่ใช้ฝีมือทั้งหมดของตัวเองแสดงออกมา.
เก้าดอก ท้ายที่สุดนาจาก็หยุดลง.
"เป็นคันศรที่ทรงพลังมาก!"โหลวซิงเฉินที่เผยท่าทางตื่นตะหนกตกใจ.
คันศรคันนั้น คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่ต้องใช้ลูกศร แต่ศรทั้งเก้าดอกที่ถูกยิงออกมานั้น เป็นศรที่ทรงพลังเทียบเท่ากับพลังศรที่โหลวซิงเฉินหลอมขึ้นมาเลยไม่ใช่รึ?
"คันศรเสวียนหยวน ของวิเศษของตระกูลหลี่ คาดไม่ถึงเลยว่าจะอยู่กับนาจา?"เสียงของจงซานที่ดังขึ้นข้าง ๆ โหลวซิงเฉิน.
จงซานที่มาถึงแล้ว เหล่าเสนาธิการที่กระจายไปทั่วลานของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว พร้อมกับจดจ้องมองไปยังทิศทางเดียวกัน.
"นาจา? เซิ่งหวังรู้จักพวกเขาอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เขาคือศิษย์ของเซิ่งหวังไท่อี้ ร่างกายรากบัว."จงซานที่ส่ายหน้าไปมาขณะพูด.
"เซิ่งหวัง เฉินยินดีที่จะออกไป จับตัวนาจาให้กับเซิ่งหวัง!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาในทันที.
"เซิ่งหวังไท่อี้อยู่ในระดับเซียนโบราณ นาจาเองก็น่าจะอยู่ในระดับมหาเซียน แต่กระนั้นดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนที่ไม่ค่อยจะมีสมองนัก!"จงซานครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"หืม?"ทุกคนที่ไม่เข้าใจในสิ่งทีจงซานกล่าวนัก.
"จ้าวโส่วเซี่ยง!"จงซานเอ่ย.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"จ้าวโส่วเซี่ยงที่รับคำในทันที.
"เจ้าออกไปต่อสู้!"จงซานที่ออกคำสั่งในทันที.
"รับทราบ!"จ้าวโส่วเซี่ยงที่รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย.
จ้าวโส่วเซี่ยงในชุดสีขาว พร้อมกับหอกสีเงินที่ลอยออกไป.
"โหลวซิงเฉิน เจ้าออกไปสนับสนุนจ้าวโส่วเซี่ยง! คอยป้องกันเขาหากมีอะไรที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น.
"รับทราบ!"โหลวซิงเฉินที่รับคำในทันที.
ทั้งสองที่บินออกไป เหล่าเสนาธิการที่อยู่รอบ ๆ ลาน ต่างก็เฝ้ามองอย่างสุขุม.
มหาเซียนนาจา! ส่วนจ้าวโส่วเซี่ยงนั้นมีระดับเซียนสวรรค์ ทว่าที่เซิ่งหวังส่งจ้าวโส่วเซี่ยงออกไปนั้น เพราะต้องการให้เขาค้นหาแรงกดดันเพื่อตัดผ่านระดับ?
ที่ไกลออกไป ศรเก้าดอกที่นาจาปล่อยออกไปถูกทำลายไปทั้งหมด.
ใบหน้าของนาจาที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาที่เผยท่าทางประหลาดใจ คันศรเสวียนหยวนที่ปล่อยออกไปนั้น กับถูกขวางเอาไว้กลางทางอย่างงั้นรึ?
ที่ไกลออกไปนั้น มีคนสองคนที่กำลังบินมา เป็นจ้าวโส่วเซี่ยงและโหลวซิงเฉิน นาจาที่จ้องมองไปยังโหลวซิงเฉินเขม็ง ที่หน้าผากของเขานั้นปรากฎปราณทมิฬที่หนาแน่นขึ้นเรื่อย ๆ แววตาของเขาที่เปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย.
"ต้าเจิ้ง จ้าวโส่วเซี่ยง! ขอคำแนะนำด้วย!"จ้าวโส่วเซี่ยงที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
"เจ้าใช้ปราณหอกอย่างงั้นรึ?"นาจาที่จ้องมองจ้าวโส่วเซี่ยงด้วยความประหลาดใจ ต้องไม่ลืมว่าคนที่ใช้ปราณหอกนั้นมีอยู่น้อยมาก.
"ข้าใช้เพียงปราณหอก!"จ้าวโส่วเซี่ยงที่กล่าวออกมาอย่างหนักแน่น.
"หลี่ฉี ออกไป!"นาจากล่าว.
"ครับ!"ชายในชุดเกาะสีทองที่อยู่ด้านหลังนาจากล่าวตอบรับในทันที.
ชายในชุดเกาะสีทองที่ชักดาบยักษ์สีทองออกมา ก่อนที่จะพุ่งออกไป ปลดปล่อยแสงสีทองสว่างจ้าพุ่งออกไป.
"เคร้ง!"
"ซี่!"
ชายในชุดเกาะสีทองที่ถูกกระแทกออกไปก่อนที่จะถูกปราณหอกปล่อยทะลวงไปที่ไหล่ ลอยออกไป.
หลี่ฉี พ่ายแพ้!
"เพียงแค่นี้นะรึ?"จ้าวโส่วเซี่ยงที่เผยท่าทางเหยียดหยัน!
"พวกเราไม่ได้มาประลอง บุกออกไปพร้อมกัน!"นาจาที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ.
"ไท่จื่อสาม?"ชายในชุดเกราะทองที่บาดเจ็บจ้องมองด้วยท่าทางตะลึงงันไปยังนาจา หากจะให้กล่าวล่ะก็ เป็นไปได้ด้วยเหรอที่นาจาจะกล่าวคำเช่นนี้ออกมา? นี่นิสัยใจคอของเขาเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ รึ?
ทว่า เมื่อนาจาสั่งการออกมาแล้ว คนอื่น ๆ ก็เข้าล้อมกรอบจ้าวโส่วเซี่ยงในทันที.
จ้าวโส่วเซี่ยงที่ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย เขาที่กวัดแกว่งหอกยาวไปมา กลายเป็นริ้วแสงมากมายพุ่งออกไป ด้วยทักษะความสามารถของแม่ทัพทะลวงฟันที่แข็งแกร่ง เมื่อหอกอยู่ในมือแทบจะทำให้เขาไร้เทียมทาน.
"ตูมมม............................!”
บนท้องฟ้า เจ้าโส่วเซี่ยงที่รับมือหนึ่งต่อหนึ่งพัน แม้แต่ในคนเหล่านั้นหนึ่งร้อยคนอยู่ในระดับเซียนสวรรค์ ทว่าจ้าวโส่วเซี่ยงหาได้หวาดกลัว ในโลกใบเล็กนั้น โจวโส่วเซี่ยงที่เคยรับมือต่อสู้กับกับเผ่าวานรที่เหนือกว่า หนึ่งต่อหนึ่งหมื่นมาแล้ว มีเหรอที่เขาจะหวาดกลัวกองกำลังเพียงเท่านี้?
จ้าวโส่วเซี่ยงนั้นแข็งแกร่งมาก ใช้เวลาไปราว ๆ หนึ่งชั่วยาม ชายในชุดเกาะสีทองต่างก็ได้รับบาดเจ็บหนัก ก่อนที่จะถอยครั้งแล้วครั้งเล่า คนทั้งหนึ่งพันคนถูกกำราบอย่างสมบูรณ์.
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว อี้เหยี่ยนและคนอื่น ๆ ที่ถอนหายใจเบา ๆ "จ้าวโส่วเซี่ยงคู่ควรแล้วกับแม่ทัพทะลวงฟัน! กับหัวใจที่ฮึกเหิมกล้าหาญนี้ แม้แต่คนที่มองอยู่ก็ทำให้เลือดลมพลุ่งพล่านเปี่ยมไปด้วยจิตวิญญาณไปด้วย.
ที่ไกลออกไปนั้น ดวงตาของนาจาที่กลายเป็นสีแดงมากขึ้น บนหน้าผากหมอกสีดำทมิฬเองก็หนาขึ้นเรื่อย ๆ .
เขาที่เห็นผู้ใต้บังคับบัญชาพ่ายแพ้ ทำให้เขาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวขึ้นมาเรื่อย ๆ .
นาจาที่ไม่ได้ใช้คันศรเสวียนหยวนอีก เพราะนาจาสามารถมองเห็นได้ว่า ฝ่ายตรงข้ามคงไม่ปล่อยให้เขาใช้แน่ ขณะที่ใช้คันศรเสวียนหยวน เขาจะไม่สามารถขยับได้ คงยากที่จะมีโอกาสใช้.
ทว่านาจานั้นมีของวิเศษอีกมากมาย.
ที่แขนของเขานั้น มีกำไลเฉียนคุนที่ถูกปล่อยออกมา โจมตีไปยังจ้าวโส่วเซี่ยงในทันที.
"ตูมมมม!"
เกิดระเบิด จ้าวโส่วเซี่ยงที่กันเอาไว้ร่างกายลอยออกไป ร่างของเขาที่เผยท่าทางเมื่อยล้าออกมา ทว่าในเวลานี้เหล่าทหารทั้งหมดที่หยุดนิ่ง สายตาของทุกคนจ้องมองไปยังนาจาด้วยแววตางงงงวยสับสน.
ลอบโจมตี? เป็นไปได้อย่างไร นาจากล้ากระทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างงั้นรึ? นับจากที่พวกเขาติดตามนาจา ไม่เคยมีเรื่องเช่นนี้มาก่อน ภายในใจของพวกเขานาจาคือวีรบุรุษผู้กล้าที่ได้รับการสนับสนุนจากฟ้าดิน?
"ข้าจะเล่นกับเจ้าเอง!"นาจาที่สะบัดหอกเพลิงพุ่งออกไป.
ปราณหอกที่พวยพุ่ง กลายเป็นคลื่นทะเลเพลิงที่ไหลบ่ากระจายไปทั่วห้วงอากาศ โถมทับไปยังร่างของจ้าวโส่วเซี่ยง.
"ครืนน~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ปราณหอกของจ้าวโส่วเซี่ยงก็ถูกปลดปล่อยออกมาเช่นกัน อำนาจของปราณหอกทั้งสองที่ผลักดันกันไปมา หอกสีเงินของจ้าวโส่วเซี่ยงโค้งเล็กน้อย.
จากภาพเหตุการณ์สามารถบอกได้ว่าจ้าวโส่วเซี่ยงนั้นกำลังถูกนาจากดดันอยู่.
เส้นโลหิตของจ้าวโส่วเซี่ยงที่บวมปูดออกมา ขณะที่รับแรงกดดันที่โถมทับลงมา ไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ ทว่าเขายังคงอดทนต้านทานพลังดังกล่าว.
"เซียนสวรรค์? เพียงแค่เซียนสวรรค์ข้าสังหารมามากมายเท่าไหร่แล้ว เจ้าก็จะเป็นหนึ่งในนั้น แส่หาความตายดีนัก?"เสียงที่เย็นชาของนาจา มือของเขาที่ขยับพร้อมกับปลดปล่อยปราณเพลิงที่น่าเกรงขามแพร่ออกไปทั่วทุกสารทิศ.
จ้าวโส่วเซี่ยงที่หลับตาลง พร้อมกับเกร็งไปทั่วร่าง เส้นโลหิตบนหน้าผากที่ขยายออกมาเรื่อย ๆ .
"อ๊ากกก~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จ้าวโส่วเซี่ยงคำรามลั่น ต้านทานแรงกดดันจากปราณหอกของนาจา ก่อนที่จะระเบิดพลังเสียงดัง.
ปราณหอกของนาจาที่ถูกผลักกลับคืนลอยออกไป ใบหน้าของนาจาถึงกับงงงวยไปในทันที.
ทว่าในเวลาเดียวกันนี้ ร่างกายของจ้าวโส่วเซี่ยงที่ระเบิดปลดปล่อยกลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงออกมา กล้ามเนื้อทั่วร่างที่ขยายออกมา ร่างกายของเขาราวกับว่าใหญ่โตขึ้น.
"ตัดผ่าน? ตัดผ่านระดับ?"เหล่าขุนนางบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ในเวลาเดียวกัน เหล่าขุนนางก็เข้าใจ ท้ายที่สุดทำไมจงซานถึงได้สั่งให้จ้าวโส่วเซี่ยงออกไปรับมือนาจา คาดไม่ถึงเลยว่านี่ก็เพื่อทะลวงคอขวด แววตาของทุกคนที่เผยท่าทางเคารพยกย่อมจงซานเป็นอย่างมาก.
ทว่าในเวลาเดียวกัน ที่หุบเขาแห่งหนึ่งด้านล่างสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวอยู่ห่างไกลออกมาเช่นกัน เซอคงและจื่อลู่ พร้อมกับอสุรกายสวมชุดเกราะขณะจ้องมองไปยังสนามรบ.
"คนผู้นี้มีนามว่าจ้าวโส่วเซี่ยงอย่างงั้นรึ? แม่ทัพทะลวงฟัน? เขาที่คล้ายกับไป๋ฉีของต้าฉิน เพียงแต่การต่อสู้ที่เป็นเหมือนกับเทพนักรบ จงซานเป็นคนที่โชคดีจริง ๆ !"จื่อลู่ที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"เทพนักรบ?"เซอคงที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
"คนเช่นนี้มีอยู่น้อยมาก ตราบเท่าที่มีเขาอยู่ในสนามรบ จะทำให้กองทัพกลายเป็นไร้เทียมทาน มีกำลังใจที่ฮึกเหิมในการต่อสู้!"จื่อลู่ที่กล่าวตอบ.
"อืม!"เซอคงที่พยักหน้ารับ.
นับตั้งแต่มาถึงตรงนี้ เซอคงที่รู้สึกเย็นยะเยือบ จงซานอยู่ด้านบนอย่างงั้นรึ? ตอนนี้เขาจะหาวิธีใดที่จะหนีไปได้?
บนท้องฟ้า นาจาที่เผยท่าทางประหลาดใจจ้องมองไปยังจ้าวโส่วเซี่ยง.
"ใช้ประโยชน์จากแรงกดดันของข้าเพื่อตัดผ่านระดับอย่างงั้นรึ? ดีมาก ช่างน่าเสียดาย สำหรับผู้ใช้หอกแล้ว ไม่มีใครชนะข้าได้ มหาเซียนแล้วอย่างไร? ตายในมือข้ามากมายเท่าไหร่แล้ว!"นาจากล่าว.
"ผู้ใช้หอก ข้าเองก็ไม่ด้อยกว่าใคร และไม่มีทางแพ้เจ้าด้วย!"จ้าวโส่วเซี่ยงที่กล่าวออกมาในทันที.
"คุยโวหน้าไม่อาย ดูปราณหอกข้าซะ!"นาจาที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
หอกเพลิงที่ร่ายรำไปมา กวัดแกว่งกลายเป็นมังกรทองที่ปรากฎขึ้นที่กลางอากาศในทันที เพลิงมังกรที่ดูรุนแรงทรงพลังเป็นอย่างมากพุ่งตรงไปยังทิศทางของจ้าวโส่วเซี่ยง.
หอกสีเงินของจ้าวโส่วเซี่ยงที่ขยับ หากแต่ไม่ได้รวมตัวเป็นรูปร่าง เป็นเพียงปราณที่เจิดจรัสพุ่งไปยังทิศทางของนาจาเช่นกัน.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~!”
การต่อสู้ที่รุนแรงได้ปะทุขึ้นอีกครั้งแล้ว ในเวลานี้ปราณหอกที่ปกคลุมคนทั้งสอง ก่อนที่กลิ่นอายที่รุนแรงพลุ่งพล่านกระแทกกันไปมา แสงที่เจิดจ้าแสบตา ทุกคนถึงกับยกมือขึ้นบังแสงเอาไว้ ลอบมองการต่อสู้ที่หากยากนี้บนท้องฟ้า.
***********************
[ไท่อี่ ก็คือเทพ ไท่อี่จิ้วขู่เทียนจุน (太乙救苦天尊) หรือไท่อิดกิ้วโค่วเทียนจุนในศาสนาเต๋า ที่มาของไท่อี่ก็มาจากดาราศาสตร์ คนโบราณเชื่อกันว่าเทพไท่อี่นั้นเป็นเทพใหญ่ ผู้ช่วยเง็กเซียนบนสวรรค์]