Chapter 980 ตระกูลซือหม่าล่มสลาย.
"ไปรึ? จะไม่มีใครไปใหนได้!"เสียงที่ดังผ่านอากาศก้องไปทั่ว.
เสียงที่ดังผ่านอากาศมา จงซานยืนอยู่บนร่างแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบขนาดหมื่นจั้ง ซึ่งกำลังกวัดแกว่งหางทั้งแปดไปมา ส่วนอาวุโสเทียนไม่มีคุณสมบัติยืนบนร่างมันแน่นอน ทำได้แค่ยืนอยู่ห่าง ๆ จดจ้องมองจากพื้นที่ไกลออกไป.
บนลานวังหลวงทุกอย่างเปลี่ยนเป็นเงียบงัน.
ภายในแหฟ้าตาข่ายดิน ใบหน้าของซูโหรวเหนียงที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจเล็กน้อย ส่วนซูเหม่ยเหนียงนั้นยังคงนิ่งงันไม่แสดงอารมณ์.
ส่วนเซียนเซิงหลี่ที่ถูกผนึกพลังฝึกตนเผยท่าทางขมขื่นไม่ได้ตื่นเต้นแต่อย่างใด ชิงชิวเวลานี้เกินจะเยี่ยวยาแล้ว.
ซือหม่าชิงและเฉิงไป่อี้ แววตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร เห็นชัดเจนว่ามีความแค้นกับจงซานมานานแล้ว.
เห็นกรงขนาดใหญ่แล้ว ทำให้จงซานเต็มไปด้วยความโกรธ หางสีม่วงของแปดหางสวรรค์ที่พุ่งออกไปด้วยความเร็ว.
"สารเลว!"
อาวุโสหม่าที่ชักกระบี่สีม่วงออกมา พร้อมกับโจมตีไปยังแปดหางสวรรค์ กระบี่สีม่วงที่มีประกายสายฟ้าปะทุขึ้น พร้อมกับระเบิดพายุสายฟ้าพุ่งออกไป แผ่ลามออกไปนับหมื่นจั้งราวกับทะเลสายฟ้า ราวกับว่ากำลังจะกลืนกินแปดหางสวรรค์และจงซานไป.
อำนาจกระบี่สีม่วงร้ายกาจมาก ราวกับว่ามีพลังของทัณฑ์สวรรค์ แข็งแกร่งไร้เทียนทานพุ่งตรงไปยังแปดหางสวรรค์แล้ว.
คลื่นกระบี่ที่ทรงพลังที่พุ่งตรงมา!
จงซานบนแปดหางสวรรค์แค่นเสียงเย็นชา "นี่ยังนับว่าเป็นอำนาจกระบี่อย่างงั้นรึ?"
ได้ยินคำพูดของจงซาน อาวุโสหม่ากลายเป็นโกรธเกรี้ยวมากกว่าเดิม กระบี่สีม่วงของเขาปลดปล่อยพลังออกมายิ่งกว่าเดิมอีก.
จงซานที่ชำเลืองมองกระบี่สีม่วงของอาวุโสหมาปะทะกับกระบี่จูเซียน.
"ตูมมมมม~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว คลื่นอากาศที่ซัดสายทำลายทุกสิ่งทุกอย่างรอบ ๆ ก่อนที่สายฟ้ามากมายจะแตกกระจายสลายหายไป ส่วนใหญ่ที่ร่วงหล่นลงพื้น รวมทั้งวังหลวงที่พังทลายเสียหาย.
“!”
หางของแปดหางสวรรค์ยังคงอยู่ครบสมบูรณ์ ทว่ากระบี่สีม่วงของอาวุโสหม่าแตกสะบั้น ระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย.
กลายเป็นเศษไปแล้วรึ?
บนฝ่ามือของอาวุโสหม่าที่โชกไปด้วยโลหิต กระบี่ม่วงที่แตกเป็นชิ้นส่วนหล่นลงพื้น หางของแปดหางยังคงลอยอยู่บนพื้น พร้อมกับสะบัดออกไปอีกรอบ.
"ปัง!"
อาวุโสหม่าที่นำเฉิงไป่อี้หลบไปอย่างรวดเร็ว ทว่าหางสีม่วงไม่ได้ไล่ตาม ทว่าสะบัดออกไปอย่างนุ่มนวลพร้อมกับม้วนรัดแหฟ้าตาข่ายดินกลับมา.
"หยุด!"เฉิงไป่อี้ที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ.
ทว่าเฉิงไป่อี้ที่ถูกอาวุโสหม่าคว้าตัวเอาไว้ จึงไม่สามารถทำอะไรได้.
"สว๊วฟฟ!"
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่รับประทานแหฟ้าตาข่ายดินไปในทันที.
ทุก ๆ คนถึงกับหวาดผวา.
แหฟ้าตาข่ายดินถูกกินไปแล้ว จงซานไม่สนใจของวิเศษเลยแม้แต่น้อย เขากำลังจะย่อยสลายของวิเศษเพื่อช่วยสตรีทั้งสองออกมา.
จงซานที่หันหน้าไปมองกลุ่มคนด้านล่าง เวลานี้ทุกคนจะต้องถูกกำจัด.
ทว่าขณะที่จงซานหันหน้าไปมานั้น ก็พบกับแสงสีฟ้าที่พุ่งมา.
เป็นซือหม่าชิง ดวงตาของซือหม่าชิงกลายเป็นสีเขียวทันที! พร้อมกับปล่อยแสงสีฟ้าออกมาด้วยความเร็วน่าอัศจรรย์.
จงซานที่ทำได้แค่สร้างเกาะป้องกันเอาไว้เท่านั้น.
ทว่าแสงสีฟ้านั้นกลับทะลวงโล่เข้าได้อย่างคาดไม่ถึง พุ่งมายังร่างของจงซานอย่างรวดเร็ว.
ใบหน้าของจงซานที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนก่อนที่จะควบคุมแปดหางสวรรค์ให้มาปกป้องเขาอย่างรวดเร็ว.
ทว่าเมื่อแปดหางสวรรค์ที่นำมาป้องกัน ทำให้ความเร็วของมันตกลงในทันที ตอนนี้ความเร็วเหลือเพียงหนึ่งในสามของความเร็วเดิม.
แม้แต่จงซานก็พบว่าตัวเองก็เคลื่อนที่ช้าลง ดูเหมือนว่าจำเป็นต้องใช้เวลามากกว่าเดิมสามเท่า.
แววตาของซือหม่าชิงที่เปลี่ยนเป็นซีดขาว วิชาเนตรดูเหมือนว่าจะกินพลังไปเป็นจำนวนมาก.
"สหายเฉิง จงซานถูกทักษะเทวะช้า ของข้าไปแล้ว ตอนนี้เขามีความเร็วเหลือเพียง 1% ของความเร็วเดิมเท่านั้น นี่คือโอกาสแล้ว รีบจัดการสังหารจงซานเร็วเข้า!"ซือหม่าชิงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
1% อย่างงั้นรึ? ไม่ จงซานรู้สึกช้าลงเพียงหนึ่งในสามเท่านั้น.
เฉิงไป่อี้ที่ได้ยิน ขณะที่เขาเตรียมลงมือ.
“!”
อาวุโสหม่าที่คว้าเฉิงไป่อี้เอาไว้.
"อย่าได้ประมาท พวกเรารีบหนีกันก่อนดีกว่า!"อาวุโสหม่าที่เอ่ยออกมาในทันที.
อาวุโสหม่าที่คว้าเฉิงไป่อี้ไว้ ทำให้เฉิงไป่อี้คิดได้ในทันที เพราะว่าเฉิงไป่อี้เองก็รู้ว่าจงซานเองก็มีวิชาเนตรเช่นกันซึ่งไม่ธรรมดาเลย สามารถที่จะทำให้ซือหม่าหยวนและหลั่นเติ้งหนีตายหัวซุกหัวซุนได้ และนอกจากนี้ยังทำให้ประมุขนิกายจื่อเซียวคนเก่าต้องโชคร้ายตกตายไปด้วยเช่นกัน และที่สำคัญบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยก็ได้รับประสบการณ์ที่เลวร้ายอีกด้วย สิ่งสำคัญที่สุดในเวลานี้อาวุโสหม่าเองมือที่คว้าเฉิงไป่อี้ไว้นั่นกำลังสั่นสะท้าน ไม่ใช่ว่าหวาดกลัว ทว่าได้รับบาดเจ็บหนักมากจากแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบก่อนหน้านี้.
"หนี!"
อาวุโสหม่าที่คว้าเฉิงไป่อี้พร้อมกับหนีไปในทันที.
ซือหม่าชิงที่เห็นเช่นนั้น ใบหน้าเผยความโกรธเกรี้ยวออกมา อ๋องเหวินอู๋ที่อยู่ข้าง ๆ รับรู้ถึงอารมณ์ของซือหม่าชิงได้ เขาที่เคลื่อนที่พุ่งออกไปในทันที.
เซียนโบราณอ๋องเหวินอู๋ที่เคลื่อนที่เข้าหาจงซาน สายตาของทุกคนที่จ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน.
วิชาเนตรของซือหม่าชิงนั้นพิเศษมาก กินพลังไปมหาศาลจนใบหน้าของเขาซีดเซียว ทว่าในเวลานี้เขาต้องการชีวิตของจงซานเป็นอย่างมาก.
"ซี่!"
ทุกอย่างที่กลายเป็นเงียบงัน.
ที่หน้าอกของซือหม่าชิงปรากฎกระบี่บางสีม่วงทะลวงออกมา.
มือสังหารที่น่าหวาดกลัวปรากฎขึ้นอีกครั้ง นอกจากนี้ยังลอบโจมตีที่เผลออีกครั้งแล้ว หนึ่งการโจมตีสังหาร.
ซือหม่าชิงที่จ้องมองหน้าอกตัวเองด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ.
คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะถูกลอบสังหารอย่างงั้นรึ?
ข้าไม่เชื่อ ข้าต้องเปิดศาลเทพ ข้าจะต้องเหนือกว่าทุกคน ข้าไม่เชื่อ!
ซือหม่าชิงที่เต็มไปด้วยความปวดร้าว กำลังโอดครวญในใจ ทว่าตอนนี้สายไปแล้วเขาถูกอันหวงลอบสังหาร ก่อนที่จะกระบี่อันหวงจะสะบั้นดวงวิญญาณของเขาไป.
ทันใดนั้นทุกอย่างเปลี่ยนไปในทันที ทุกคนที่กลายเป็นตื่นตะลึง ซือหม่าชิงถูกลอบสังหารอย่างงั้นรึ?
อ๋องเหวินอู๋ขณะที่ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า.
"ฝ่าบาท!"อ๋องเหวินอู๋ที่ร้องออกมาเสียงดัง.
ทว่าหลังจากอันหวงลอบสังหารแล้ว ก็หลบหนีไปอยู่ท่ามกลางกลุ่มคน.
"ฝ่าบาท? ใครเป็นฝ่าบาทของเจ้า?"ทันใดนั้นเสียงของสตรีผู้หนึ่งก็ดังขึ้นในทันที.
เซิ่งหวังไท่ชูและกงจูจิวเหว่ยออกมาแล้ว แววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวจ้องมองไปยังอ่องเหวินอู๋.
ทว่าในเวลานี้ร่างของจงซานหายไปแล้ว นับตั้งแต่ที่ซือหม่าชิงตายไป ผลของวิชาเนตรของเขาก็หายไป นอกจากนี้จากการกินของวิเศษเทียบเท่าอุปกรณ์เซียนบรรพชน ทำให้จงซานที่ดูเหมือนอุปกรณ์เซียนโบราณจะไร้ผล กับตัดผ่านระดับไปยังมหาเซียนขั้นที่ 4 จากมหาเซียนขั้นที่สามอย่างคาดไม่ถึง.
มหาเซียนขั้นที่สี่ ความเร็วของเขาเวลานี้ไม่ด้อยไปกว่าร่างแยกเงาเลย และรวดเร็วกว่ามหาเซียนทั่วไปมาก.
แรงลมที่โบกพัดอย่างหนักหน่วงรุนแรงพุ่งไล่ตามเฉิงไปอี้ไปในทันที.
อาวุโสหม่าที่ได้รับบาดเจ็บหนักจากการปะทะกับกระบี่จูเซียน ความเร็วของเขาตกลงเป็นอย่างมาก.
เพียงไม่นานก็สามารถไล่ตามทันแล้ว.
"เจ้ารีบหนีไปเร็วเข้า นำนิกายจื่อเซียวกลับไปยังสาขาหลักถอนตัวจากอาณาเขตเฟิงจงซะ ข้าจะขวางจงซานเอาไว้!"อาวุโสหม่าที่ใบหน้ามืดครึ้มตะโกนออกไปเสียงดัง.
อาวุโสหม่าไม่ได้หวาดกลัวในความตาย เขายังมีสิ่งหนึ่งที่ต้องห่วง เฉิงไป่อี้ต้องมีชีวิต ไม่เช่นนั้นเขาจะต้องตกตายแน่ นอกจากนี้ยังมีลูกหลานของตัวเขาอีก.
ต่อหน้าความเป็นความตาย เฉิงไป่อี้ไม่คิดอะไรอีก เร่งรีบหนีไปอย่างรวดเร็ว.
อาวุโสหม่าที่ออกมาขวางจงซาน ในมือของเขานั้นมีแผ่นวงกลมมากมาย เป็นชัดเจนว่าเป็นเป็นอุปกรณ์เซียนโบราณ.
"แส่หาความตาย!"แววตาของจงซานที่เผยความโกรธเกรี้ยวออกมา.
เซียนโบราณที่ได้รับบาดเจ็บ ไม่ใช่คู่มือให้กับแปดหางสวรรค์แน่นอน.
อาวุโสหม่าที่บินตัดอากาศพุ่งเข้ามาหาจงซานด้วยความเร็ว.
"ตาย!"สายตาของอาวุโสหม่าที่กลายเป็นบ้าคลั่ง.
"ตูมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น อาวุโสหม่าที่กระตุ้นแผ่นวงกลมให้ระเบิดออกมาในทันที แรงระเบิดนั้นรุนแรงมากถึงกับทำให้ห้วงมิติสั่นไหว.
คลื่นอากาศที่สั่นไหวปรากฎขึ้นนั้น ทำให้จงซานตื่นตกใจขึ้นมาเช่นกัน เพราะว่าร่างของเขายังมีระดับมหาเซียน ไม่สามารถต้านการสั่นไหวของมิติอากาศได้แน่.
จงซานที่บังคับแปดหางสวรรค์ที่คลุมร่างของจงซานอย่างรวดเร็ว.
"ตูมมมมม"
ร่างของแปดหางสวรรค์ที่สั่นไหวไปมา ก่อนที่จะหยุดลง จงซานถึงได้ปรากฎออกมาด้านนอก.
หลังจากที่เก็บแปดหางสวรรค์ไปแล้ว สภาพภูมิประเทศรอบ ๆ พังทลายเสียหายกลายเป็นทะเลทรายในทันที.
เฉิงไป่อี้หนีไปไม่เห็นแม้แต่เงา ทว่าอาวุโสหม่านั้นได้ตกตายกลายเป็นฝุ่นผงไปแล้ว.
ภายในใจของจงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ เฉิงไป่อี้? เขาเป็นใคร มหาเซียน แต่มีเซียนโบราณสองคนปกป้อง? แม้แต่ไม่ลังเลที่จะตกตายเพื่อปกป้องเขา?
ดูเหมือนว่าตัวตนเขาในนิกายจื่อเซียวจะไม่ธรรมดาเลยแม้แต่น้อย.
จงซานที่สะบัดแขนเสื้อก่อนที่จะบินกลับ.
หลังจากที่เขากลับมายังลานวังหลวง อ๋องเหวินอู๋ก็ถูกซูเหม่ยหนิงจัดการไปแล้ว.
กองกำลังฝ่ายกบฏได้พ่ายแพ้ลงในทันที!
ซูเหมยเหนียงที่จัดการอ๋องเหวินอู๋ได้ ใบหน้าไม่ได้ยินดีนัก แม้นว่าเหล่าข้าราชบริพารจะถูกช่วยเอาไว้ได้ กองทัพกบฏก็ยอมศิโรราบแล้วก็ตาม.
"เซิ่งหวัง ท้ายที่สุดท่านก็กลับมา!"ขุนนางชราที่เผยท่าทางดีใจ.
เซียนเซิงหลี่ที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนเผยท่าทางเจ็บปวดออกมา ซูเหมยเหนียงแม้ว่าจะยึดครองไท่ชูกลับมาได้ ทว่าตอนนี้ยังถูกนับว่าเป็นไท่ชูได้อีกรึ? ชิงชิวเวลานี้ล่มสลายไปแล้ว โลกจิ้งจอกเปิดออกมาแล้ว คำสาปเองก็ถูกปลดปล่อยออกมาแล้ว กระจายไปทั่วทุกสารทิศ แม้แต่มังกรชื่อเสียงวาสนา 18 เล็บเวลานี้ยังดูอ่อนแออย่างที่สุด.
"ประชาชนไท่ชู ตระกูลซือหม่าก่อกบฏ ต้องได้รับลงโทษสูงสุด ตระกูลซือหม่าทุกคนจะต้องถูกประหาร ขอให้ทุกคนที่ได้รับคำสั่งจงค้นหาและสังหารคนของตระกูลซือหม่าซะ!"ซูเหม่ยเหนียงกล่าวออกมาเบา ๆ .
นี่คือสงครามกลางเมือง ตระกูลซือหม่าพ่ายแพ้แล้ว ตระกูลซือหม่ากลายเป็นกบฏ จะต้องตกตายถูกสังหารทั้งหมด แม้แต่คนที่เกี่ยวข้องด้วย ในเวลานี้ตระกูลซือหม่าจบสิ้นแล้ว.
ไท่ชูทั้งแปดทิศเวลานี้ กำลังเร่งรีบค้นหาเหล่ากบฏเพื่อกุดหัวพวกเขาในทันที.
ที่ไกลออกไปนั้น ภูต 30 ล้านตนที่เคยอาศัยบนเทือกเขาชิงชิวได้เดินเข้ามา.
"เซิ่งหวัง!"เหล่าภูต 30 ล้านตนที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า.
แม้ว่าพวกเขาจะเพิ่งเคยพบใบหน้าที่แท้จริงของซูเหมยเหนียงครั้งแรก ทว่าก็สามารถจดจำได้ นอกจากนี้เมื่อครู่นางยังเป็นคนควบคุมมังกรชื่อเสียงวาสนาสีทอง.
ซูเหม่ยเหนียงที่ไม่กล่าวสิ่งใด หลับตาสูดหายใจลึก รับรู้ทันทีว่ามันเป็นเรื่องที่หนักหนาทำให้นางรู้สึกย่ำแย่เป็นอย่างมาก.
ซูเหม่ยเหนียงที่ลืมตาขึ้น จ้องมองไปยังจงซานและกล่าวออกมาว่า "ครั้งนี้ต้องขอบคุณเจ้า!"
"ตอบแทนเรื่องในอดีตที่เจ้าช่วยต้าเจิ้งของข้า!"จงซานที่กล่าวออกมา.
ซูเหมยเหนียงที่ส่ายหน้าไปมา ฝืนยิ้มออกมา"ไท่ชูคือชีวิตของเผ่าจิ้งจอก จิ้งจอกทั่วสวรรค์ในเวลานี้ตกอยู่ในคำสาป ตอนนี้ไท่ชูไร้ซึ่งอนาคตไม่สามารถช่วยอะไรพวกเขาได้เลย อย่างไรก็ตามก็ต้องขอบคุณเจ้า!"
จงซานไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา ทว่าได้นำธวัชเล็กออกมาจากอกเสื้อ.
"ก่อนที่เป่าซือจะตายไป นางได้ให้ข้ามอบสิ่งนี้ให้กับเจ้า!"จงซานกล่าว.
ซูเหมยเหนียงที่ตกใจเล็กน้อย จ้องมองไปยังธวัชเจาเหยา ส่วนซูโหรวเหนียงที่เผยความสุขออกมาเล็กน้อย.
ซูเหม่ยเหนียงที่รับธวัชเจาเหยามา แววตาที่จ้องมองจงซานด้วยความอัศจรรย์ใจ พยักหน้าอย่างลึกล้ำ "ขอบคุณ บางทีด้วยธวัชเจาเหยานั้น อาจจะทำให้พวกเรามีโอกาสรอด!"
"หืม?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"บางทีบรรพชนอาจจะทิ้งทางรอดเอาไว้ ด้วยธวัชเจาเหยานี้อาจจะสามารถแก้คำสาปได้!"แววตาของซูเหมยเหนียงที่เปล่งประกายเล็กน้อย.
จากนั้น ซูโหรวเหนียงและซูเหม่ยหนิงที่จ้องมองหน้ากันและกัน พร้อมกับปลดปล่อยกลิ่นอายที่ทรงพลังออกมา ซูโหรวหนิงที่ปล่อยหางทั้งเก้าออกมา ซูเหม่ยเหนียงที่ปล่อยหางหนึ่งหางออกมา จากนั้นสตรีทั้งสองก็ผสานร่างกัน กลายเป็นจิ้งจอกสิบหาง.
สิบหางที่เงยหนห้าจ้องมองไปยังวิถีสวรรค์ "จิ้งจอกทั่วหล้ารับบัญชา!"
"ชิงชิวได้เกิดความไม่สงบ คำสาปโบราณได้มาเยือนเผ่าจิ้งจอกอีกครั้งแล้ว ทัณฑ์หายนะของเผ่าจิ้งจอกได้ปรากฎ ภายในแปดปีให้จิ้งจอกทุกตนเร่งรีบกลับมายังชิงชิว กลับเข้าสู่โลกจิ้งจอกเพื่อหลีกหนีหายนะ แปดปีหลังจากนี้ โลกจิ้งจอกจะปิดลง ไม่เช่นนั้นจะต้องได้รับทัณฑ์หายนะ!"สิบหางที่เอ่ยออกไป.
จิ้งจอกทั่วหล้าอย่างงั้นรึ?จงซานที่เผยแววตาประหลาดใจ สิบหางสามารถที่จะเรียกสั่งการจิ้งจอกทั่วหล้าได้อย่างงั้นรึ?