Chapter 972 สถานะการณ์แนวหน้า.
จงซานที่กลับมาสามวันแล้ว!
หลังจากผ่านมาร้อยปี นี่จึงนับว่าเป็นการเปิดตัวอย่างเป็นทางการ.
เหล่าขุนนางที่ยังคงรั้งอยู่ เวลานี้พวกเขาที่เป็นเหมือนกับวีรบุรุษของต้าเจิ้ง หลาย ๆ คนที่ได้ตกตายไปก่อนหน้านี้ พวกเขาที่ได้รับความเคารพและดูแล เมื่อเซิ่งหวังกลับมา แน่นอนว่าพวกเขาในเวลานี้เต็มไปด้วยความภาคภูมิมากกว่าที่เคยมีมา.
เหล่าขุนนางที่ดื้อรั้นหัวแข็งสองวันมานี้ รับรู้ว่าคู่บำเพ็ญตัวเองเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน แม้แต่เหล่าลูกหลานยังเป็นไปด้วยความเคารพเทิดทูน ทำให้พวกเขามีความสุขเป็นอย่างมาก.
ทุก ๆ คนต่างก็รู้ดีว่าการใช้ชีวิตก่อนหน้านี้ ต้าเจิ้งเต็มไปด้วยเมฆหมอก มองแทบไม่เห็นฝั่งฝัน!
ทุก ๆ คนที่ยังคงอยู่จักได้รับความดีความชอบแม้แต่ความเคารพอย่างหามิได้.
มีขุนนางเหลือเพียง 30 % เท่านั้น ทว่า 30 % เหล่านี้ หากว่าไม่กระทำอะไรผิดพลาด พวกเขาจะได้รับการปฏิบัติที่ดีจากต้าเจิ้งเป็นอย่างดี.
วันที่สามในการประชุมราชกิจ เหล่าขุนนางที่มากันอย่างพร้อมเพรียง ภายในใจที่เต็มไปด้วยความอิ่มเอมด้วยเช่นกัน.
ขณะที่ทุกคนก้าวเข้ามาในท้องพระโรง ทุกคนที่เผยท่าทางตื่นตะหนกใจเล็กน้อย.
หลินเซียว สุ่ยอู๋เหินและสุ่ยจิงที่เดินทางมาถึงนานแล้ว และนอกจากนี้ยังมีเสี่ยวหวังและจ้าวโส่วเซี่ยง! สองแม่ทัพที่ไม่ได้เห็นมาร้อยปีแล้ว? นี่พวกเขากลับมาแล้วอย่างงั้นรึ?
"ท่านอ๋อง เสนาบดี และแม่ทัพใหญ่(ต้าเจียงจวิน) สองแม่ทัพ(จวินถวนจาง)!"
เหล่าขุนนางที่ต่างก็พูดคุยเสียงดังอื้ออึ้ง ขณะที่พวกเขาจัดแถวเป็นสองแถว ขุนนางเวลานี้เหลือเพียงแค่ 30% จากตอนแรก ทำให้ท้องพระโรงดูว่างเปล่าเช่นกัน ทว่าขุนนางที่เหลือ 30% นี่ถึงจะเป็นบุคคลที่ล้ำค่าของต้าเจิ้ง.
"เซิ่งหวัง~~~~~~~~~~~~~~~!”
เหล่าขุนนางที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"เซิ่งหวังขอให้ก้าวสู่ความเป็นนิรันดร์ เป็นอมตะเหมือนดั่งสวรรค์!"เหล่าขุนนางที่ทำความเคารพด้วยความตื่นเต้น.
จงซานที่สวมมงกุฏหยก เสื้อคลุมเก้ามังกร ก้าวขึ้นไปที่หน้าบัลลังก์มังกร และนั่งลงช้า ๆ .
"ลุกขึ้น!"จงซานที่กล่าวออกมาเบา ๆ .
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"เหล่าขุนนางที่ยืนขึ้น จดจ้องมองไปยังจงซานด้วยความตื่นเต้น.
"ช่วงระยะเวลาที่ข้าไม่อยู่นั้น เหล่าขุนนางทุกท่านที่ต้องแบกรับหน้าที่อย่างลำบากเพื่ออาณาจักร ข้ารู้สึกซาบซึ้งจริง ๆ ต้าเจิ้งที่อยู่ในเวลาวิกฤติ แต่ก็ยังมีขุนนางคอยประคับประคองสนับสนุนต้าเจิ้ง เป็นเสาหลักให้กับอาณาจักร ข้าจะทำการประทานรางวัลให้กับขุนนางทุกท่านที่ทำเพื่อประโยชน์ของต้าเจิ้ง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เฉินและทุกคนยินดีพร้อมรักษาที่นี้เอาไว้จวบจนสิ้นลมหายใจ!"เหล่าขุนนางทุกคนที่แสดงความเคารพออกมา.
ในเวลาเดียวกันขันทีคนหนึ่งที่นำราชโองการออกมาพร้อมกับอ่านออกมาเสียงดัง.
"ราชเลขาพลเรือน ซู่ฉง ประทานขุนนางขั้นหนึ่ง รับนาม หู่อันโห่ว รับอุปกรณ์มหาเซียนหนึ่งชิ้น ศิลาเซียนหนึ่งหมื่นก้อน."
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"ชายที่ดูตัวใหญ่ก้าวออกมาในทันที.
"รองเสนาธิการฝ่ายพลเรือน หลี่อวิ๋น ประทานขุนนางชั้นสอง รับนาม เจี้ยนอันโห่ว รับอุปกรณ์เซียนสวรรค์สามชิ้น ศิลาเซียน 8000! "
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"ชายที่มีร่างผอมก้าวออกมาด้านหน้า.
....................................
........................
......
เหล่าขุนนางต่างก็รอคอยรับฟังรายงาน ประทานรางวัลและสิ่งของตลอดทั้งวัน ทำให้ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นชื่นมื่น.
จงซานที่ทำการประทานรางวัลแก่เหล่าขุนนางตลอดสองวัน.
ไม่เพียงของวิเศษยังมีศิลาเซียน ทำให้ทุกคนตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก และพวกเขายังได้รับตำแหน่งโห่ว คาดไม่ถึงเลยว่าจะได้รับรางวัลที่ใหญ่โต.
ตราบเท่าที่จงรักภัคดีต่อตาเจิ้ง ต้าเจิ้งไม่เคยทอดทิ้งอย่างแน่นอน.
ขุนนางทุกคนต่างก็ได้รับตำแหน่งโห่วและสุดท้ายเวลานี้เหลือสามคนทุกคนที่จ้องมองไปยังสุ่ยอู๋เหิน สุ่ยจิงและหลินเซียว.
สามเสาหลักต้าเจิ้ง จะได้รับประทานรางวัลใด?
"ต้าเจียงจวิน(แม่ทัพใหญ่)หลินเซียว ประทาน ตำแหน่งราชวงศ์ชั้นสาม เป็น อ๋องเสี่ยวหรี่ รับอุปกรณ์มหาเซียนห้าชิ้น เม็ดยามหาเซียนห้าเม็ด! ศิลาเซียน 800,000!"
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"หลินเซียวที่กล่าวรับด้วยท่าทางสุขุม.
อ๋องเสี่ยวหรี่ ประทานให้เป็นราชวงศ์? แม้นว่าจะเป็นราชวงศ์ชั้นสาม ทว่าก็ยังนับว่าเป็นราชวงศ์!
"เสนาบดี สุ่ยจิง ประทานราชวงศ์ชั้นสาม เป็นอ๋องยวีเซียน รับอุปกรณ์มหาเซียนห้าชิ้น เม็ดยามหาเซียนห้าเม็ด! ศิลาเซียน 800,000!"
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"ซุ่ยจิงที่กล่าวตอบรับอย่างสุขุม.
สายตาของทุกคนต่างจดจ้องมองไปยังสุ่ยอู๋เหิน หากให้กล่าวถึงความดีความชอบ สุ่ยอู๋เหินคือคนที่สร้างความดีความชอบมากที่สุด เขาจะได้รับประทานรางวัลใด?
"ราชวงศ์ชั้นสามอ๋องจื่อเฉิน สุ่ยอู๋เหิน เลื่อนชั้นเป็นราชวงศ์ชั้นสอง อ๋องจื่อเฉิน รับอุปกรณ์เซียนโบราณหนึ่งชิ้น อุปกรณ์มหาเซียนสี่ชิ้น เม็ดยามหาเซียนสี่เม็ด ศิลาเซียน 1 ล้าน!"
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวรับในทันที.
อุปกรณ์เซียนโบราณ? เหล่าขุนนางที่จดจ้องมองสุ่ยอู๋เหินด้วยท่าทางตื่นตะลึง คนอื่นเองต่างก็สามารถคาเดาได้ว่า อุปกรณ์เซียนโบราณดังกล่าวนั้น คงจะเพิ่งชิงมาจากเซียนโบราณอ๋องฉีหมิง และมอบให้กับสุ่ยอู๋เหินอย่างงั้นรึ?
สายตาของเหล่าขุนนางที่เผยท่าทางอิจฉาไม่น้อย ใครจะคิดล่ะว่า อ๋องจื่อเฉินจะได้รับประทานคุณความดีมากมายขนาดนี้? ภายในใจของพวกเขาที่ลอบปฏิญาณต้องทำงานให้หนักเผื่อว่าสักวันจะได้รับการประทานรางวัลเป็นอุปกรณ์เซียนโบราณบ้าง?
เหล่าข้าราชบริพารต่างก็ได้รับพระราชทานรางวัลกันหมดแล้ว จากนั้นก็ทำการรายงานการแต่งตั้งอีกสามชั่วยาม เพื่อส่งไปยังเมืองต่าง ๆ รอบนอก.
แม้นว่าพวกเขาจะไม่ได้ยินสิ่งที่รายงาน ทว่าหลังจากนี้ราชโองการก็จะถูกส่งออกไปทั่วแผ่นดินในทันที.
"จบการแต่งตั้งพระราชทานรางวัล!"ขันทีที่กล่าวเสียงแหลมสูง.
"เซิ่งหวังขอให้ก้าวสู่ความเป็นนิรันดร เป็นอมตะเหมือนดั่งสวรรค์!"เหล่าขุนนางทุกคนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"สุ่ยอู๋เหิน รายงานเกี่ยวกับแนวหน้า!"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"ครับ เซิ่งหวัง นอกจากศาลเทพไท่จีแล้ว ยังมีหกราชวงศ์สวรรค์ที่ร่วมมือกันรุกเข้ามาดินแดนของพวกเรา ทำให้ดินแดนทวีปศักดิ์สิทธิ์เสียหายไปครึ่งหนึ่ง ทว่าก่อนหน้านี้สามวัน เมื่อเซิ่งหวังกลับมา ก็สามารถยึดคืนกลับมาได้ 10% ตอนนี้สงครามกำลังปะทุขึ้นอีกแล้ว ไม่ช้าก็เร็วก็จะสามารถยึดครองแผ่นดินต้าเจิ้งคืนมาได้!"สุ่ยอู๋เหินกล่าว.
"รวมมือกันอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ หกราชวงศ์สวรรค์ไม่ลังเลแม้แต่ส่งมหาเซียนออกมาลอบสังหารเหล่าคนสำคัญของพวกเรา!"สุ่ยอู๋เหินที่ขมวดคิ้วไปมา.
จงซานที่เคาะนิ้วเบา ๆ บนพนักบัลลังก์มังกร ครุ่นคิดและกล่าวออกมา "พวกเขามีมหาเซียนรวมกันมากเท่าไหร่?"
"พวกเขารวมกันส่งมหาเซียนออกมาสามคน!"
"อืม ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ต้องการทำตามทำธรรมเนียมตอนนี้ก็ไม่จำเป็นต้องไว้ชีวิตพวกเขาแล้ว!"จงซานกล่าวออกมาเล็กน้อย.
จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล ทว่าเหล่าเสนาธิการ ฟังแล้วรู้สึกเย็นยะเยือบ เซิ่งหวังกำลังโกรธอยู่หรือไม่?
"หลินเซียว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"จงเตรียมการสิบวัน เตรียมกองทัพให้พร้อม หลังจากสิบวัน ให้นำทัพ 20% ใช้ค่ายกลสี่ลักษณ์ บุกทะลวงภาคตะวันออก ขยายดินแดนต้าเจิ้งออกไปร้อยล้านลี้!"จงซานสั่งการ.
"เฉินน้อมรับคำสั่ง!"หลินเซียวที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
บนสนามรบ นี่คือสิ่งที่หลินเซียวต้องการที่สุด ทางภาคตะวันออก ขยายดินแดนออกไปร้อยล้านลี้? นี่คือการตอบโต้ราชวงศ์สวรรค์อย่างงั้นรึ?
"สุ่ยอู๋เหิน!"
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"จงเตรียมการสิบวัน เตรียมกองทัพให้พร้อม หลังจากสิบวัน ให้นำทัพ 20% ใช้ค่ายกลสี่ลักษณ์ บุกทะลวงภาคใต้ ขยายดินแดนต้าเจิ้งออกไปร้อยล้านลี้!"
"จ้าวโส่วเซี่ยงจงเตรียมการสิบวัน เตรียมกองทัพให้พร้อม หลังจากสิบวัน ให้นำทัพ 20% ใช้ค่ายกลสี่ลักษณ์ บุกทะลวงภาคตะวันตก ขยายดินแดนต้าเจิ้งออกไปร้อยล้านลี้!"
"เสี่ยวหวัง จงเตรียมการสิบวัน เตรียมกองทัพให้พร้อม หลังจากสิบวัน ให้นำทัพ 20% ใช้ค่ายกลสี่ลักษณ์ บุกทะลวงภาคเหนือ ขยายดินแดนต้าเจิ้งออกไปร้อยล้านลี้!"
"เฉินน้อมรับคำสั่ง!"ทั้งสามที่รับคำในทันที.
สี่ทิศ ขยายดินแดนออกไปร้อยล้านลี้? นี่คือการตอบโต้ของต้าเจิ้ง? บุกทะลวงหกราชวงศ์สวรรค์?
ส่วนดินแดนที่เสียไป จงซานนั้นไม่จำเป็นต้องใส่ใจด้วยซ้ำ ด้วยทัพทั้งสี่ที่มีนั้นสามารถยึดคืนมาได้อย่างรวดเร็ว อีกทั้งด้วยการมีประชาชนต้าเจิ้งสนับสนุน ผลที่ได้นั้น ย่อมเป็นไปได้อย่างง่ายดาย!
ต้าเจิ้งกำลังเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"แจ้งไปยังเมืองทุกเมือง เคลื่อนทัพได้!"จงซานที่ออกคำสั่งออกมาอีกครั้ง.
"รับทราบ!"
เหล่าข้าราชบริพารเมื่อได้ยินเจตจำนงแห่งการต่อสู้ของจงซาน ก็รับรู้ได้ในทันที การบุกเบิกดินแดนของต้าเจิ้งกำลังจะเริ่มอย่างเป็นทางการแล้ว.
"สุ่ยจิง!"จงซานที่ออกคำสั่งอีกครั้ง.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"ข้าต้องการให้เจ้าเปิดสอบเคอจี เปิดรับคนทั่วหล้าคัดเลือกเหล่าคนที่มีพรสวรรค์ ข้าต้องการเป็นจำนวนมาก มากมาย เจ้าเข้าใจหรือไม่?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
มากมาย? เหล่าขุนนางที่พยักหน้ารับพร้อมกัน กองกำลังทั้งสี่เวลานี้ได้ยกออกไปต่อสู้ เตรียมที่จะเปิดดินแดน แน่นอนว่ากองกำลังราชการเองย่อมเป็นสิ่งจำเป็น.
ส่วนสุ่ยจิงคงมีเพียงเขาคนเดียวที่เข้าใจคำว่า มากมายของเซิ่งหวังที่กล่าวย้ำถึงคำพูดครั้งนี้ นี่ไม่ใช่เพียงแค่ยึดครองหกราชวงศ์สวรรค์เท่านั้น ทว่าเซิ่งหวังมีเป้าหมายใหญ่กว่านั้นอีกรึ??
"รับทราบ!"สุ่ยจิงที่พยักหน้ารับในทันที.
เพราะว่าสุ่ยจิงรู้ดีถึงหน้าที่อันหนักหน่วงนี้ ทัพทั้งสี่จะต้องทำลายราชวงศ์สวรรค์ทั้งหมดได้อย่างแน่นอน.
สิ่งที่จงซานได้ทำนี้เป็นการเตรียมการ หลังจากนั้นอีกฟากหนึ่งการเตรียมการในเงามืดก็จบลงด้วยเช่นกัน.
การเตรียมการทั้งหมดนั้นเป็นการเตรียมตัวขยายอาณาเขตให้กว้างขึ้น.
ในเวลานี้เหล่าขุนนางที่แยกย้ายไปหมดแล้ว จงซานยังคงนั่งอยู่บัลลังก์มังกร.
ที่มุมหนึ่งของห้องโถงนั้นดูมืดครึ้มเล็กน้อย มองไม่เห็นอะไร มีเพียงแค่จงซานเท่านั้นที่พบกับเรื่องที่น่าอัศจรรย์นี้ และทันใดนั้นที่กลางห้องโถงก็ปรากฎเงาสีดำกำลังนั่งคุกเข่าอยู่.
สี่ร่างที่สวมชุดดำปิดมิดชิด ไม่รู้ว่าปรากฎตัวออกมาเมื่อไหร่ นอกจากนี้ยังสามารถล่องหนได้ด้วย ราวกับเป็นภูตผีปิศาจ.
"องค์รักษ์เงาต้าเจิ้ง หัวหน้าหน่วยเทียน! คารวะเซิ่งหวัง!"
"องค์รักษ์เงาต้าเจิ้ง หัวหน้าหน่วยปฐพี! คารวะเซิ่งหวัง!"
"องค์รักษ์เงาต้าเจิ้ง หัวหน้าหน่วยเสวียน! คารวะเซิ่งหวัง!"
"องค์รักษ์เงาต้าเจิ้ง หัวหน้าหน่วยหวง! คารวะเซิ่งหวัง!"
ร่างเงาทั้งสี่ที่กล่าวออกมาอย่างพร้อมเพรียง.
"พรึบ!"จงซานที่ส่งแผ่นริ้วหยกออกไป!
ร่างทั้งสี่รับมาคนละอัน.
"ทั้งสี่ทิศ นี่คือรายชื่อที่พวกเจ้าต้องลอบสังหาร! อย่าให้มีชีวิตและร่องรอย!"จงซานที่กล่าวออกมาเบา ๆ .
"รับทราบ!"
"ออกไปได้แล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"ครับ!"
หัวหน้าหน่วยองค์รักษ์เงาที่หายไปอย่างเงียบเชียบ ราวกับว่าไม่เคยเดินทางมาก่อน เคลื่อนไหวอย่างแปลกประหลาดและลึกลับ.
องค์รักษ์เงาของต้าเจิ้งนั้น ขึ้นตรงต่อจงซานโดยตรง ซ่อนอยู่ในทั่วทุกที่ มีเสนาธิการไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้เรื่องพวกเขา และขุนนางทุกคนแทบไม่รู้การมีอยู่ของพวกเขาด้วยซ้ำ.
สามวันที่ศึกษาข้อมูลต่าง ๆ จงซานก็เข้าใจเกี่ยวกับดินแดนทั้งสี่ทิศ สวรรค์ได้เตรียมการไว้แล้ว คงต้องการให้ต้าเจิ้งครอบครองอาณาเขตเฟิงจง กระบี่ที่แหลมคมของพวกเขา กำลังจะเผยคมเขี้ยวออกมาแล้ว.
การเคลื่อนทัพของทั้งสี่นั้น จงซานแทบไม่ต้องเตรียมการใด ๆ เวลานี้ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น จงซานเชื่อว่าจะสามารถทำตามเป้าหมายที่เขาต้องการได้.
จงซานยังคงนั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร หลับตาลง นิ้วที่เคาะไปที่พนักพิงเบา ๆ เหมือนว่าต้องการความสงบ ครุ่นคิดอะไรบางอย่าง เกี่ยวกับการเคลื่อนย้ายกำลัง แผนการที่เขากำลังเริ่มนี้ มันเป็นแผนการที่เขาได้คาดการณ์คิดเอาไว้มาก่อนนานแล้ว.