Chapter 959 แยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง.
คุกวิถีสวรรค์ที่กักขังจงซาน ทำให้ผู้ฝึกตนรอบ ๆ ส่ายหน้าไปมาด้วยความเศร้าใจ.
"คุกวิถีสวรรค์ที่ไร้เทียมทาน! สำหรับมหาเซียนแล้ว เป็นไปได้อย่างงั้นรึ? ที่จะหนีออกจากคุกนั่น!"
"ถึงจะเป็นเซียนโบราณต่อหน้าคุกวิถีสวรรค์ ก็ไม่ต่างจากรอคอยความตาย!"
"ไม่มีทางที่จะทะลวงคุกวิถีสวรรค์ออกมาอย่างงั้นรึ?"
"อย่างน้อยจงซานไม่สามารถทำได้ คุกวิถีสวรรค์ จะต้องใช้อำนาจของวิถีสวรรค์ถึงจะออกมาได้ มีเพียงแค่พลังวิถีสวรรค์เท่านั้น ถึงจะมีโอกาสรอดบ้าง ทว่าจงซานจะมีวิถีสวรรค์อย่างงั้นรึ?"
"หมดหวัง!"
"จงซานตายแน่!"
..........................................
........................
............
ทุกคนต่างตำหนิไปต่าง ๆ นานา ไม่มีใครเข้าข้างจงซานเลย มีเพียงแค่โหลวซิงเฉินที่ยืนอยู่เงียบ ๆ แม้ว่าจะกระวนกระวายใจ ทว่าสายตายังคงหนักแน่น.
เพราะว่าโหลวซิงเฉินเคยเห็นหลุมสังสารวัฏวิถีเดรัชฉาน! ของจงซานมาก่อน.
เซิ่งหวังยังมีไพ่ลับในมือ! ช่างน่าเสียดายยังมีเรื่องที่โหลวซิงเฉินไม่รู้ หลุมสังสารวัฏนั้นมีเพียงร่างแยกของจงซานเท่านั้นที่เปิดได้ ต่อหน้าเขาเวลานี้ คือร่างต้นจงซาน.
บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ควบคุมวิถีสวรรค์ แววตาที่เผยท่าทางละเหี่ยใจเช่นกัน สายตาที่ดื้อรั้นจดจ้องมองไปยังกรงขังวิถีสวรรค์ที่น่าเกรงขาม ซึ่งมีจงซานอยู่ จงซานผู้สังหารศิษย์ของเขาทั้งหมด ทำลายเนตรดอกเหมยอีก!
"อเวจีเยือกแข็ง!"บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเกลียดชัง.
ทว่าในเวลานั้น แสงสีขาวจากกระดองเต๋า ร่างของจงซานที่อยู่ด้านในที่ปรากฎห้วงมิติที่สั่นไหวอย่างแปลกประหลาด.
ห้วงมิติที่สั่นไหว การสั่นไหวนี้ราวกับว่ามันขยายออกมารอบ ๆ ไร้ซึ่งขอบเขต ราวกับว่าจงซานกำลังคว้าจะอะไรบางอย่างโดยที่ไม่มีใครรับรู้.
"อเวจีเยือกแข็ง!"
อากาศรอบ ๆ สวรรค์และปฐพี ที่กำลังสั่นไหวดั่งหึ่ง ๆ ทันทีที่สิ้นเสียงของบรรพชนชราเสวี๋ยเหมย.
เสียงดังหึ่ง ๆ วิถีสวรรค์สีขาวได้นำพายุหิมะที่หนักหน่วงรุนแรงปะทุขึ้น ผืนปฐพีรอบ ๆ ถูกแช่แข็งลามขึ้นมาบนท้องฟ้าทุกอย่างกลายเป็นน้ำแข็งทั้งหมดในทันที.
จงซานที่ราวกับไม่รับรู้ถึงความหนาวเย็น สายตายของเขาที่ยังคงดูจริงจัง ในเวลานี้หิมะมากมายที่ทับถมลามขึ้นมามากขึ้นและก็มากขึ้น รวมร่างกันกลายเป็นมนุษย์หิมะที่มีความสูงใหญ่กว่าแสนจั้งทันที.
มนุษย์หิมะที่มีรูปร่างคล้ายกับจงซานเป็นอย่างมาก.
เหมือนกันจริง ๆ !
มนุษย์หิมะที่พุ่งตรงเข้าหาจงซาน จงซานที่ต่อยหมัดออกไปในทันทีเช่นกัน.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภายใต้การปะทะที่หนักหน่วงรุนแรงจงซานถึงกับผงะถอยออกมาหลายก้าว ส่วนมนุษย์หิมะเองก็ถอยห่างไปหลายก้าวเช่นกัน.
มีพลังเท่ากันอย่างงั้นรึ?
จงซานที่รวบรวมพลัง ก่อนที่จะพุ่งตรงเข้าหามนุษย์หิมะอีกครั้ง!
"ตูมม!" "ตูมม!" .............................................
การเข้าปะทะกันอย่างหนักหน่วงรุนแรงไม่สามารถบอกได้เลยว่าใครจะแพ้หรือชนะ ไม่ ดูเหมือนว่าการโจมตี การเคลื่อนไหวของมนุษย์หิมะจะเหมือนกับจงซานทุกกระเบียดนิ้วเลย.
อีกครั้ง จงซานและมนุษย์หิมะเข้าปะทะกันอีกครั้งแล้ว.
ในครั้งนี้ จงซานแตกต่างจากก่อนหน้านี้ หมัดของเขาที่รวบรวมพลังก่อนที่จะโจมตีออกไป ด้วยการใช้วิชากายาเทพอสูรออกมาในทันที หลังจากที่เข้าปะทะ มนุษย์หิมะที่พังทลายแตกหักเสียหายในทันที.
ชนะ!
จงซานที่พ่นลมหายใจด้วยใบหน้าที่มืดครึ้ม.
ทว่าในเวลาเดียวกัน รอบผืนปฐพีมนุษย์หิมะที่แตกกระจายไปทุกทิศทุกทาง ตอนนี้เริ่มก่อตัวกันใหม่ รวมร่างผสานกันกลับมาเป็นมนุษย์หิมะอีกครั้ง.
ผ่านร่างรวมกันจนมีขนาดหนึ่งแสนจั้งเท่าเดิม รูปร่างเหมือนกับจงซาน.
"จงซาน!"
เสียงที่ตัดผ่านอากาศออกมา!
จงซานจับจ้องมองออกไป ก็พบกับบรรพชนชราเสวี๋ยเหมยที่เลือนลางอยู่ในห้วงมิติ.
"เจ้าไม่มีทางหนีพ้น ถึงเจ้าจะแข็งแกร่ง มนุษย์หิมะก็จะแข็งแกร่ง ถึงเจ้าจะเพิ่มความแข็งแกร่งได้ในทันทีก่อนหน้านี้ หลังจากที่พวกมันเกิดใหม่อีกครั้ง พลังของพวกมันก็จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน นอกจากนี้พวกมันยังไม่รู้จักคำว่าเจ็บหรือเหน็ดเหนื่อย เจ้าทำได้แค่รอคอยให้ตกตายไปเท่านั้น!"บรรพชนชราเสวี๋ยเหมยที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"เพียงแค่ขยะพวกนี้นะรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาจดจ้องมองไปยังบรรพชราเสวี๋ยเหมย.
"นี่คือกรงขังวิถีสวรรค์ มีเพียงเซียนบรรพชนที่สามารถเคลื่อนย้ายวิถีสวรรค์ได้เท่านั้นถึงจะทะลวงออกไปได้ ส่วนเจ้า อาศัยอำนาจจากแผ่นดินต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ? ไม่มีทางที่จะทะลวงออกมาจากกรงขังนี้ได้ตลอดกาล พลังของเจ้าถึงจะยกระดับเทียบเท่าเซียนบรรพชน แต่ก็ไม่ใช่เซียนบรรพชน ข้าไม่ให้เจ้าตายง่าย ๆ แน่ ข้าจะให้เจ้าตายทั้งเป็น ให้รับรู้ว่าตายไปยังดีกว่ามีชีวิต."
ที่ไกลออกไปนั้น มนุษย์หิมะที่ก้าวเข้ามาช้า ๆ ส่วนจงซานยังคงจ้องมองไปยังบรรพชนชราเสวี๋ยเหมย แววตาที่เปี่ยมไปด้วยจิตสังหาร จากนั้น ดวงตาทั้งสองข้างของเขาที่หลับลง.
วิชากายาเทพอสูร ขั้นที่เก้า!
พลังที่เพิ่มขึ้นสิบเท่า! กับพลังที่เพิ่มขึ้นนี้ทำให้กล้ามเนื้อของเขาขยายออกมาเท่าหนึ่ง ร่างกายของจงซานเวลานี้มีแสงสีทองเปล่งออกมา พลังมากมายกำลังหมุนวนล้อมรอบร่าง กระแสพลังที่น่าเกรงขามกำลังพัดเป่าปะทุกระแทกพายุหิมะให้แตกสลายกระจายออกไป.
พลัง พลังที่น่าเกรงขาม!
"ในกลุ่มของราชาราชวงศ์วาสนาทุกคนต่างก็ซ่อนไม้ตายมากมายเอาไว้ ช่างน่าเศร้าถึงจะมีเจ้ารวมอยู่ด้วย แต่ก็ไม่มีทางที่เจ้าจะทำอะไรวิถีสวรรค์ได้ จงรอคอยความตายซะ!"แววตาของบรรพชนชราเสวี๋ยเหมยที่เผยท่าทางบ้าคลั่งออกมา.
"วาสนา กรรมวาสนา มา~~~~~~~~~~~~~~!”
จงซานที่ตะโกนออกมาเสียงดังในทันที.
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว วาสนาและกรรมวาสนาถูกดูดซับไปในทันที.
ภาพธรรมของจงซานบนท้องฟ้าได้สลายหายไปอย่างแปลกประหลาด เวลานี้มันได้กลายเป็นมังกรวาสนา 19 เล็บสองตนในทันที.
"โฮก~~~~~~~~~~!”
"โฮก~~~~~~~~~~!”
มังกรทองสองตนที่ครามลั่น หนึ่งตนดูดซับวาสนา หนึ่งตนดูดซับกรรมวาสนาเข้ามาในร่างกายตัวเองอย่างบ้าคลั่ง จนวาสนาและกรรมวาสนาค่อยน้อยลงเรื่อย ๆ .
ที่ประตูของตำหนักซ่างเฉิน สุ่ยอู่เหินและเหล่าเสนาธิการต่างก็จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า.
"หมายความว่าอย่างไรกัน? ทะเลวาสนาเกิดอะไรขึ้นกับทะเลวาสนา?"สุ่ยอู๋เหินที่ขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองไปยังสุ่ยจิง.
"ไม่รู้เลย มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน "สุ่ยจิงที่ส่ายหน้าไปมาไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น.
เพียงเวลาไม่นาน กรรมวาสานาและวาสนาก็ถูกมังกรทอง 19 เล็บดูดซับหายไปทั้งหมดไม่เหลือแม้แต่น้อย.
"โฮกก~~~~~~โฮกก~~~~~~~!”
เสียงของมังกรวาสนาสองตนที่คำรามดังสนั่นหวั่นไหวกระจายไปทั่วสวนสวรรค์หลิงเซียว แม้แต่ทุกคนทั่วแผ่นดินต้าเจิ้งก็ได้ยินเสียงคำรามของมังกรทองทั้งสองตน.
ต่อหน้าสุ่ยอู๋เหินและคนอื่น ๆ หลังจากที่มังกรทั้งสองคำรามลั่น มังกรทองทั้งสองก็พุ่งเข้าชนกัน หลังจากที่ชนกันแล้ว มังกรทองทั้งสองก็หายไปพร้อมกันในทันที.
ไม่มี บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ชื่อเสียงวาสนา กรรมวาสนา ไม่มีเหลือแล้ว!
ทั่วทั้งสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวกลายเป็นเงียบสงัดไปในทันที กรรมวาสนาหายไป ชื่อเสียงวาสนาหายไป!
ไม่เหลืออยู่เลย หมายความว่าอย่างไร?
ภายในใจของทุกคนที่สั่นไหวไปมาด้วยความกลัวในทันที ฝืนพยายามที่จะไม่คิดต่อไป ความคิดที่ลึกล้ำได้แฝงอยู่ภายในลึก ๆ .
เซิ่งหวังสิ้นแล้ว?
ความคิดชั่ววูบที่ทำให้ประชาชนทุกคนทั่วสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวต้องสั่นสะท้าน.
เซิ่งหวังล่วงลับไปแล้ว? ทำไมเป็นเช่นนี้? วาสนาของต้าเจิ้งหายไปใหน?
มังกรทองวาสนาบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าสองตนหายไปแล้ว ทว่าในเวลานี้มันมาปรากฎตัวขึ้นที่ด้านหน้าจงซาน มังกรทั้งสองตนแทรกเข้ามาภายในร่างของจงซานทันที.
มังกรแท้คุ้มกาย วาสนาผสานร่าง.
พลังของจงซานที่เพิ่มขึ้นอีกชั้น ประกายแสงวับวาวส่องประกายออกไปรอบ ๆ ร่างของจงซาน ราวกับเปลวเพลิงสีทองที่กำลังลุกไหม้ ราวกับว่าจะสามารถเผาผลาญทุกสิ่งทุกอย่างไปให้หมด.
พลังมากมายมหาศาลจนน่าสะพรึงกลัว.
มนุษย์หิมะเวลานี้แม้นว่าจะมีพลังเพิ่มขึ้นมหาศาล ทว่ากลับไม่สามารถขยับเข้าใกล้ร่างของจงซานได้อีกเลย!
พลังของจงซานที่เพิ่มขึ้นมากมายมหาศาล!
กายาเทพอสูร ขั้นที่เก้า!
มังกรแท้คุ้มกาย!
อำนาจของแผ่นดินต้าเจิ้ง!
กล่าวได้ว่าจงซานได้ใช้พลังทั้งหมดที่มีออกมาแล้ว.
ที่ด้านล่างพื้นดินที่บุบยุบลงนับพันลี้ในทันที.
บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยบนอากาศเวลานี้เผยใบหน้าซับซ้อน ทว่าดูเหมือนจะเป็นไปตามที่บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยได้คาดการณ์เอาไว้แล้ว มหาเซียนขั้นสูงสุด? นับว่าแข็งแกร่งมาก!
อย่างไรก็ตาม บรรพชนชราเสวี๋ยเหมยยังคงมั่นใจในกรงขังวิถีสวรรค์ ว่าพลังธรรมดาทั่วไปไม่สามารถทะลวงออกมาได้.
"คิดว่าเป็นกรงวิถีสวรรค์แล้วไม่สามารถทะลวงได้อย่างงั้นรึ? บรรพชนชราเสวี๋ยเหมย เจ้าลองดูฝ่ามือของข้า วันนี้จะทำลายพลังของเจ้าได้หรือไม่!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
จากนั้น จงซานที่ราวกับว่าไม่สนใจว่าบรรพชนเสวี๋ยเหมยจะตอบรับหรือไม่ ฝ่ามือทั้งสองข้างของเขาที่วาดกลับมาเป็นวงโค้ง คล้ายกับง้างคันศร พลังมากมายของจงซานกำลังสะสมกันในทันที.
"โฮกกก ~~~~~~~~~!”
ภายในร่างกายของจงซานที่มีเสียงของมังกรคำรามออกมา ร่างกายของจงซานนั้นมีมังกรแท้คำรามออกมา ฝ่ามือของเขาที่ปรากฎรูปเงาของขวานยักษ์ก่อนที่จะเล็งไปยังบรรพชนชราเสวี๋ยเหมย.
"แยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง~~~~~~~~~!”
"โฮกกกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงมังกรที่คำรามลั่น ฝ่ามือทั้งสองข้างที่เห็นเป็นภาพเงาคมขวานยักษ์! เป็นขวานที่ใหญ่ยักษ์ดูโบราณ รอบ ๆ เงาขวานนั้นมีอักษรรูนมากมายหมุนวนไปมา ดูระยิบระยับ! กลิ่นอายที่ดูน่าเกรงขามยิ่งใหญ่กำลังแผ่ออกมาด้วยเช่นกัน.
แยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง!
ทันใดนั้น ภายในโลกเยือกแข็งก็สั่นไหวไปมาในทันที.
บรรพชนชราเสวี๋ยเหมยที่ไม่สนใจตั้งแต่ตนจนจบ ในเวลานี้เมื่อกรงขังวิถีสวรรค์กำลังสั่นไหว ก็เผยแววตาประหลาดใจออกมา เป็นไปได้อย่างไร? นี่มัน?
"อำนาจของวิถีสวรรค์?"บรรพชนชราเสวี๋ยเหมยที่ตื่นตระหนกตกใจคำรามออกมาทันที.
ไม่ใช่แค่บรรพชนชราเสวี๋ยเหมยเท่านั้นที่ตื่นตระหนกตกใจ คนอื่น ๆ รอบ ๆ ก็ไม่ต่างกัน มหาเซียน เคลื่อนย้ายอำนาจวิถีสวรรค์? เป็นไปได้อย่างไร? ไม่มีทางเป็นไปได้.
ทว่าไม่มีเวลาให้ทุกคนได้ตะลึงนานนัก ภาพเงาขวานยักษ์ที่ปรากฎขึ้นที่ฝ่ามือของจงซาน พริบตาเดียวก็ขยายขนาดออกไปนับล้านจั้ง ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ แทรกพุ่งออกไปยังทิศทางของบรรพชนชราเสวี๋ยเหมยอย่างบ้าคลั่ง.
ยิ่งใหญ่ทรงพลัง ขวานยักษ์ที่พุ่งผ่านไป ตัดผ่านกรงวิถีสวรรค์ขนาดสะบั้นระเบิดดังสนั่น แม้แต่เห็นเป็นภาพเงาของขวานยักษ์พุ่งตรงไปยังร่างของบรรพชนชราเสวี๋ยเหมย ด้วยความเร็วที่ไม่สามารถหนีทัน พลังเต็มกำลัง!
ส่วนด้านนอก.
"กรงขังด้านนอกยังไม่สลายหายไปอีกรึ?"
"บรรพชนชราเสวี๋ยเหมยยังไม่สังหารจงซานอีกเหรอ ไม่ใช่ว่าต้องการให้จงซานตกตายไปในทันทีหรอกรึ?"
"ไร้ประโยชน์ ไม่มีพลังใดที่จะทะลวงอำนาจของวิถีสวรรค์ แล้วออกมาได้!"
........................
............
เสียงของผู้คนที่วิพากษ์วิจารณ์ไปต่าง ๆ นาง ๆ ด้านนอก อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเป็นใครต่างก็คิดว่าจงซานจะต้องตกตายอย่างแน่นอน.
"ดูนั่น นั่นหมายความว่าอย่างไร?"ทันใดนั้นก็มีใครบางคนที่อุทานออกมาเสียงดัง!"
"วูซซซซซซ~~~~~~~~~~!”
เสียงดังระงม เห็นเพียงแค่ลำแสงวิถีสวรรค์ของบรรพชนชราเสวี๋ยเหมยก่อนหน้านี้ ซึ่งมีสีขาวอยู่เต็มท้องฟ้า ทว่าตอนนี้กับมองเห็นสีเงิน ส่องประกายระยิบระยับเป็นสีเงินเงาของโลหะ.
ลำแสงสีเงินที่เชื่อมต่อกันไปมาพาดผ่านกรงขังวิถีสวรรค์สีขาว เต็มไปด้วยพลังอำนาจอาบ ๆ ไปทั่วพื้นที่รอบ ๆ กรงขัง.
"วิถีสวรรค์! นั่นมันวิถีสวรรค์!"มีใครบางคนอุทานออกมาด้วยความตกใจ เสียงที่ตื่นเต้นตื่นตะลึงปรากฎออกมา.