ตอนที่แล้วChapter 958 จงซานปะทะบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย.
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 960 หนึ่งขวานสะบั้น ฟ้าดินตื่นตะลึง.

Chapter 959 แยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง.


คุกวิถีสวรรค์ที่กักขังจงซาน ทำให้ผู้ฝึกตนรอบ ๆ ส่ายหน้าไปมาด้วยความเศร้าใจ.

"คุกวิถีสวรรค์ที่ไร้เทียมทาน! สำหรับมหาเซียนแล้ว เป็นไปได้อย่างงั้นรึ? ที่จะหนีออกจากคุกนั่น!"

"ถึงจะเป็นเซียนโบราณต่อหน้าคุกวิถีสวรรค์ ก็ไม่ต่างจากรอคอยความตาย!"

"ไม่มีทางที่จะทะลวงคุกวิถีสวรรค์ออกมาอย่างงั้นรึ?"

"อย่างน้อยจงซานไม่สามารถทำได้ คุกวิถีสวรรค์ จะต้องใช้อำนาจของวิถีสวรรค์ถึงจะออกมาได้ มีเพียงแค่พลังวิถีสวรรค์เท่านั้น ถึงจะมีโอกาสรอดบ้าง ทว่าจงซานจะมีวิถีสวรรค์อย่างงั้นรึ?"

"หมดหวัง!"

"จงซานตายแน่!"

..........................................

........................

............

ทุกคนต่างตำหนิไปต่าง ๆ นานา  ไม่มีใครเข้าข้างจงซานเลย มีเพียงแค่โหลวซิงเฉินที่ยืนอยู่เงียบ ๆ  แม้ว่าจะกระวนกระวายใจ ทว่าสายตายังคงหนักแน่น.

เพราะว่าโหลวซิงเฉินเคยเห็นหลุมสังสารวัฏวิถีเดรัชฉาน! ของจงซานมาก่อน.

เซิ่งหวังยังมีไพ่ลับในมือ! ช่างน่าเสียดายยังมีเรื่องที่โหลวซิงเฉินไม่รู้ หลุมสังสารวัฏนั้นมีเพียงร่างแยกของจงซานเท่านั้นที่เปิดได้ ต่อหน้าเขาเวลานี้ คือร่างต้นจงซาน.

บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ควบคุมวิถีสวรรค์ แววตาที่เผยท่าทางละเหี่ยใจเช่นกัน สายตาที่ดื้อรั้นจดจ้องมองไปยังกรงขังวิถีสวรรค์ที่น่าเกรงขาม ซึ่งมีจงซานอยู่ จงซานผู้สังหารศิษย์ของเขาทั้งหมด ทำลายเนตรดอกเหมยอีก!

"อเวจีเยือกแข็ง!"บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเกลียดชัง.

ทว่าในเวลานั้น แสงสีขาวจากกระดองเต๋า ร่างของจงซานที่อยู่ด้านในที่ปรากฎห้วงมิติที่สั่นไหวอย่างแปลกประหลาด.

ห้วงมิติที่สั่นไหว การสั่นไหวนี้ราวกับว่ามันขยายออกมารอบ ๆ  ไร้ซึ่งขอบเขต ราวกับว่าจงซานกำลังคว้าจะอะไรบางอย่างโดยที่ไม่มีใครรับรู้.

"อเวจีเยือกแข็ง!"

อากาศรอบ ๆ  สวรรค์และปฐพี ที่กำลังสั่นไหวดั่งหึ่ง ๆ ทันทีที่สิ้นเสียงของบรรพชนชราเสวี๋ยเหมย.

เสียงดังหึ่ง ๆ  วิถีสวรรค์สีขาวได้นำพายุหิมะที่หนักหน่วงรุนแรงปะทุขึ้น ผืนปฐพีรอบ ๆ ถูกแช่แข็งลามขึ้นมาบนท้องฟ้าทุกอย่างกลายเป็นน้ำแข็งทั้งหมดในทันที.

จงซานที่ราวกับไม่รับรู้ถึงความหนาวเย็น สายตายของเขาที่ยังคงดูจริงจัง ในเวลานี้หิมะมากมายที่ทับถมลามขึ้นมามากขึ้นและก็มากขึ้น รวมร่างกันกลายเป็นมนุษย์หิมะที่มีความสูงใหญ่กว่าแสนจั้งทันที.

มนุษย์หิมะที่มีรูปร่างคล้ายกับจงซานเป็นอย่างมาก.

เหมือนกันจริง ๆ !

มนุษย์หิมะที่พุ่งตรงเข้าหาจงซาน จงซานที่ต่อยหมัดออกไปในทันทีเช่นกัน.

"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

ภายใต้การปะทะที่หนักหน่วงรุนแรงจงซานถึงกับผงะถอยออกมาหลายก้าว ส่วนมนุษย์หิมะเองก็ถอยห่างไปหลายก้าวเช่นกัน.

มีพลังเท่ากันอย่างงั้นรึ?

จงซานที่รวบรวมพลัง ก่อนที่จะพุ่งตรงเข้าหามนุษย์หิมะอีกครั้ง!

"ตูมม!" "ตูมม!" .............................................

การเข้าปะทะกันอย่างหนักหน่วงรุนแรงไม่สามารถบอกได้เลยว่าใครจะแพ้หรือชนะ ไม่ ดูเหมือนว่าการโจมตี การเคลื่อนไหวของมนุษย์หิมะจะเหมือนกับจงซานทุกกระเบียดนิ้วเลย.

อีกครั้ง จงซานและมนุษย์หิมะเข้าปะทะกันอีกครั้งแล้ว.

ในครั้งนี้ จงซานแตกต่างจากก่อนหน้านี้ หมัดของเขาที่รวบรวมพลังก่อนที่จะโจมตีออกไป ด้วยการใช้วิชากายาเทพอสูรออกมาในทันที หลังจากที่เข้าปะทะ มนุษย์หิมะที่พังทลายแตกหักเสียหายในทันที.

ชนะ!

จงซานที่พ่นลมหายใจด้วยใบหน้าที่มืดครึ้ม.

ทว่าในเวลาเดียวกัน รอบผืนปฐพีมนุษย์หิมะที่แตกกระจายไปทุกทิศทุกทาง ตอนนี้เริ่มก่อตัวกันใหม่ รวมร่างผสานกันกลับมาเป็นมนุษย์หิมะอีกครั้ง.

ผ่านร่างรวมกันจนมีขนาดหนึ่งแสนจั้งเท่าเดิม รูปร่างเหมือนกับจงซาน.

"จงซาน!"

เสียงที่ตัดผ่านอากาศออกมา!

จงซานจับจ้องมองออกไป ก็พบกับบรรพชนชราเสวี๋ยเหมยที่เลือนลางอยู่ในห้วงมิติ.

"เจ้าไม่มีทางหนีพ้น ถึงเจ้าจะแข็งแกร่ง มนุษย์หิมะก็จะแข็งแกร่ง ถึงเจ้าจะเพิ่มความแข็งแกร่งได้ในทันทีก่อนหน้านี้ หลังจากที่พวกมันเกิดใหม่อีกครั้ง พลังของพวกมันก็จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน นอกจากนี้พวกมันยังไม่รู้จักคำว่าเจ็บหรือเหน็ดเหนื่อย เจ้าทำได้แค่รอคอยให้ตกตายไปเท่านั้น!"บรรพชนชราเสวี๋ยเหมยที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.

"เพียงแค่ขยะพวกนี้นะรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาจดจ้องมองไปยังบรรพชราเสวี๋ยเหมย.

"นี่คือกรงขังวิถีสวรรค์ มีเพียงเซียนบรรพชนที่สามารถเคลื่อนย้ายวิถีสวรรค์ได้เท่านั้นถึงจะทะลวงออกไปได้ ส่วนเจ้า อาศัยอำนาจจากแผ่นดินต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ? ไม่มีทางที่จะทะลวงออกมาจากกรงขังนี้ได้ตลอดกาล พลังของเจ้าถึงจะยกระดับเทียบเท่าเซียนบรรพชน แต่ก็ไม่ใช่เซียนบรรพชน ข้าไม่ให้เจ้าตายง่าย ๆ แน่ ข้าจะให้เจ้าตายทั้งเป็น ให้รับรู้ว่าตายไปยังดีกว่ามีชีวิต."

ที่ไกลออกไปนั้น มนุษย์หิมะที่ก้าวเข้ามาช้า ๆ  ส่วนจงซานยังคงจ้องมองไปยังบรรพชนชราเสวี๋ยเหมย แววตาที่เปี่ยมไปด้วยจิตสังหาร จากนั้น ดวงตาทั้งสองข้างของเขาที่หลับลง.

วิชากายาเทพอสูร ขั้นที่เก้า!

พลังที่เพิ่มขึ้นสิบเท่า! กับพลังที่เพิ่มขึ้นนี้ทำให้กล้ามเนื้อของเขาขยายออกมาเท่าหนึ่ง ร่างกายของจงซานเวลานี้มีแสงสีทองเปล่งออกมา พลังมากมายกำลังหมุนวนล้อมรอบร่าง กระแสพลังที่น่าเกรงขามกำลังพัดเป่าปะทุกระแทกพายุหิมะให้แตกสลายกระจายออกไป.

พลัง พลังที่น่าเกรงขาม!

"ในกลุ่มของราชาราชวงศ์วาสนาทุกคนต่างก็ซ่อนไม้ตายมากมายเอาไว้ ช่างน่าเศร้าถึงจะมีเจ้ารวมอยู่ด้วย แต่ก็ไม่มีทางที่เจ้าจะทำอะไรวิถีสวรรค์ได้ จงรอคอยความตายซะ!"แววตาของบรรพชนชราเสวี๋ยเหมยที่เผยท่าทางบ้าคลั่งออกมา.

"วาสนา กรรมวาสนา มา~~~~~~~~~~~~~~!”

จงซานที่ตะโกนออกมาเสียงดังในทันที.

บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว วาสนาและกรรมวาสนาถูกดูดซับไปในทันที.

ภาพธรรมของจงซานบนท้องฟ้าได้สลายหายไปอย่างแปลกประหลาด เวลานี้มันได้กลายเป็นมังกรวาสนา 19 เล็บสองตนในทันที.

"โฮก~~~~~~~~~~!”

"โฮก~~~~~~~~~~!”

มังกรทองสองตนที่ครามลั่น หนึ่งตนดูดซับวาสนา หนึ่งตนดูดซับกรรมวาสนาเข้ามาในร่างกายตัวเองอย่างบ้าคลั่ง จนวาสนาและกรรมวาสนาค่อยน้อยลงเรื่อย ๆ .

ที่ประตูของตำหนักซ่างเฉิน สุ่ยอู่เหินและเหล่าเสนาธิการต่างก็จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า.

"หมายความว่าอย่างไรกัน? ทะเลวาสนาเกิดอะไรขึ้นกับทะเลวาสนา?"สุ่ยอู๋เหินที่ขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองไปยังสุ่ยจิง.

"ไม่รู้เลย มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน "สุ่ยจิงที่ส่ายหน้าไปมาไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น.

เพียงเวลาไม่นาน กรรมวาสานาและวาสนาก็ถูกมังกรทอง 19 เล็บดูดซับหายไปทั้งหมดไม่เหลือแม้แต่น้อย.

"โฮกก~~~~~~โฮกก~~~~~~~!”

เสียงของมังกรวาสนาสองตนที่คำรามดังสนั่นหวั่นไหวกระจายไปทั่วสวนสวรรค์หลิงเซียว แม้แต่ทุกคนทั่วแผ่นดินต้าเจิ้งก็ได้ยินเสียงคำรามของมังกรทองทั้งสองตน.

ต่อหน้าสุ่ยอู๋เหินและคนอื่น ๆ  หลังจากที่มังกรทั้งสองคำรามลั่น มังกรทองทั้งสองก็พุ่งเข้าชนกัน หลังจากที่ชนกันแล้ว มังกรทองทั้งสองก็หายไปพร้อมกันในทันที.

ไม่มี บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ชื่อเสียงวาสนา กรรมวาสนา ไม่มีเหลือแล้ว!

ทั่วทั้งสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวกลายเป็นเงียบสงัดไปในทันที กรรมวาสนาหายไป ชื่อเสียงวาสนาหายไป!

ไม่เหลืออยู่เลย หมายความว่าอย่างไร?

ภายในใจของทุกคนที่สั่นไหวไปมาด้วยความกลัวในทันที ฝืนพยายามที่จะไม่คิดต่อไป ความคิดที่ลึกล้ำได้แฝงอยู่ภายในลึก ๆ .

เซิ่งหวังสิ้นแล้ว?

ความคิดชั่ววูบที่ทำให้ประชาชนทุกคนทั่วสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวต้องสั่นสะท้าน.

เซิ่งหวังล่วงลับไปแล้ว? ทำไมเป็นเช่นนี้? วาสนาของต้าเจิ้งหายไปใหน?

มังกรทองวาสนาบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าสองตนหายไปแล้ว ทว่าในเวลานี้มันมาปรากฎตัวขึ้นที่ด้านหน้าจงซาน มังกรทั้งสองตนแทรกเข้ามาภายในร่างของจงซานทันที.

มังกรแท้คุ้มกาย วาสนาผสานร่าง.

พลังของจงซานที่เพิ่มขึ้นอีกชั้น ประกายแสงวับวาวส่องประกายออกไปรอบ ๆ ร่างของจงซาน ราวกับเปลวเพลิงสีทองที่กำลังลุกไหม้ ราวกับว่าจะสามารถเผาผลาญทุกสิ่งทุกอย่างไปให้หมด.

พลังมากมายมหาศาลจนน่าสะพรึงกลัว.

มนุษย์หิมะเวลานี้แม้นว่าจะมีพลังเพิ่มขึ้นมหาศาล ทว่ากลับไม่สามารถขยับเข้าใกล้ร่างของจงซานได้อีกเลย!

พลังของจงซานที่เพิ่มขึ้นมากมายมหาศาล!

กายาเทพอสูร ขั้นที่เก้า!

มังกรแท้คุ้มกาย!

อำนาจของแผ่นดินต้าเจิ้ง!

กล่าวได้ว่าจงซานได้ใช้พลังทั้งหมดที่มีออกมาแล้ว.

ที่ด้านล่างพื้นดินที่บุบยุบลงนับพันลี้ในทันที.

บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยบนอากาศเวลานี้เผยใบหน้าซับซ้อน ทว่าดูเหมือนจะเป็นไปตามที่บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยได้คาดการณ์เอาไว้แล้ว มหาเซียนขั้นสูงสุด? นับว่าแข็งแกร่งมาก!

อย่างไรก็ตาม บรรพชนชราเสวี๋ยเหมยยังคงมั่นใจในกรงขังวิถีสวรรค์ ว่าพลังธรรมดาทั่วไปไม่สามารถทะลวงออกมาได้.

"คิดว่าเป็นกรงวิถีสวรรค์แล้วไม่สามารถทะลวงได้อย่างงั้นรึ? บรรพชนชราเสวี๋ยเหมย เจ้าลองดูฝ่ามือของข้า วันนี้จะทำลายพลังของเจ้าได้หรือไม่!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.

จากนั้น จงซานที่ราวกับว่าไม่สนใจว่าบรรพชนเสวี๋ยเหมยจะตอบรับหรือไม่ ฝ่ามือทั้งสองข้างของเขาที่วาดกลับมาเป็นวงโค้ง คล้ายกับง้างคันศร พลังมากมายของจงซานกำลังสะสมกันในทันที.

"โฮกกก ~~~~~~~~~!”

ภายในร่างกายของจงซานที่มีเสียงของมังกรคำรามออกมา ร่างกายของจงซานนั้นมีมังกรแท้คำรามออกมา ฝ่ามือของเขาที่ปรากฎรูปเงาของขวานยักษ์ก่อนที่จะเล็งไปยังบรรพชนชราเสวี๋ยเหมย.

"แยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง~~~~~~~~~!”

"โฮกกกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

เสียงมังกรที่คำรามลั่น ฝ่ามือทั้งสองข้างที่เห็นเป็นภาพเงาคมขวานยักษ์! เป็นขวานที่ใหญ่ยักษ์ดูโบราณ รอบ ๆ เงาขวานนั้นมีอักษรรูนมากมายหมุนวนไปมา ดูระยิบระยับ! กลิ่นอายที่ดูน่าเกรงขามยิ่งใหญ่กำลังแผ่ออกมาด้วยเช่นกัน.

แยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง!

ทันใดนั้น ภายในโลกเยือกแข็งก็สั่นไหวไปมาในทันที.

บรรพชนชราเสวี๋ยเหมยที่ไม่สนใจตั้งแต่ตนจนจบ ในเวลานี้เมื่อกรงขังวิถีสวรรค์กำลังสั่นไหว ก็เผยแววตาประหลาดใจออกมา เป็นไปได้อย่างไร? นี่มัน?

"อำนาจของวิถีสวรรค์?"บรรพชนชราเสวี๋ยเหมยที่ตื่นตระหนกตกใจคำรามออกมาทันที.

ไม่ใช่แค่บรรพชนชราเสวี๋ยเหมยเท่านั้นที่ตื่นตระหนกตกใจ คนอื่น ๆ รอบ ๆ ก็ไม่ต่างกัน มหาเซียน เคลื่อนย้ายอำนาจวิถีสวรรค์? เป็นไปได้อย่างไร? ไม่มีทางเป็นไปได้.

ทว่าไม่มีเวลาให้ทุกคนได้ตะลึงนานนัก ภาพเงาขวานยักษ์ที่ปรากฎขึ้นที่ฝ่ามือของจงซาน พริบตาเดียวก็ขยายขนาดออกไปนับล้านจั้ง ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ  แทรกพุ่งออกไปยังทิศทางของบรรพชนชราเสวี๋ยเหมยอย่างบ้าคลั่ง.

ยิ่งใหญ่ทรงพลัง ขวานยักษ์ที่พุ่งผ่านไป ตัดผ่านกรงวิถีสวรรค์ขนาดสะบั้นระเบิดดังสนั่น แม้แต่เห็นเป็นภาพเงาของขวานยักษ์พุ่งตรงไปยังร่างของบรรพชนชราเสวี๋ยเหมย ด้วยความเร็วที่ไม่สามารถหนีทัน พลังเต็มกำลัง!

ส่วนด้านนอก.

"กรงขังด้านนอกยังไม่สลายหายไปอีกรึ?"

"บรรพชนชราเสวี๋ยเหมยยังไม่สังหารจงซานอีกเหรอ ไม่ใช่ว่าต้องการให้จงซานตกตายไปในทันทีหรอกรึ?"

"ไร้ประโยชน์ ไม่มีพลังใดที่จะทะลวงอำนาจของวิถีสวรรค์ แล้วออกมาได้!"

........................

............

เสียงของผู้คนที่วิพากษ์วิจารณ์ไปต่าง ๆ นาง ๆ ด้านนอก อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเป็นใครต่างก็คิดว่าจงซานจะต้องตกตายอย่างแน่นอน.

"ดูนั่น นั่นหมายความว่าอย่างไร?"ทันใดนั้นก็มีใครบางคนที่อุทานออกมาเสียงดัง!"

"วูซซซซซซ~~~~~~~~~~!”

เสียงดังระงม เห็นเพียงแค่ลำแสงวิถีสวรรค์ของบรรพชนชราเสวี๋ยเหมยก่อนหน้านี้ ซึ่งมีสีขาวอยู่เต็มท้องฟ้า ทว่าตอนนี้กับมองเห็นสีเงิน ส่องประกายระยิบระยับเป็นสีเงินเงาของโลหะ.

ลำแสงสีเงินที่เชื่อมต่อกันไปมาพาดผ่านกรงขังวิถีสวรรค์สีขาว เต็มไปด้วยพลังอำนาจอาบ ๆ ไปทั่วพื้นที่รอบ ๆ กรงขัง.

"วิถีสวรรค์! นั่นมันวิถีสวรรค์!"มีใครบางคนอุทานออกมาด้วยความตกใจ เสียงที่ตื่นเต้นตื่นตะลึงปรากฎออกมา.

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด