Chapter 945 เนตรแห่งโชคไร้คู่เปรียบ! เปิด!
มหาเซียนจงซานที่สวมชุด ก่อนที่จะก้าวออกมาจากเตาฟ้าดินช้า ๆ .
เขาที่ก้าวออกมา พบกับสตรีทั้งสองอยู่ด้านนอกเตาฟ้าดิน ซึ่งดูเหมือนว่ากำลังรอจงซานอยู่.
จงซานที่ออกมาจากเตา พร้อมกับเข้าไปยืนอยู่ด้านหน้าสตรีทั้งสอง ในเวลานี้สตรีทั้งสองสวมชุดกระโปรงสมส่วนสีเหลืองเข้ม ใบหน้าที่แดงกล่ำ เต็มไปด้วยความงาม.
สตรีทั้งสองที่จ้องมองไปยังจงซาน.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา ก่อนที่จะสูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า "ภายในเตาฟ้าดินก่อนหน้า...........!"
"ก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น!"เซิ่งหวังไท่ชูที่เอ่ยปากกล่าวออกมาในทันที.
จงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชู รับรู้ความหมายได้ในทันที เซิ่งหวังไท่ชูนั้น ก็เป็นเหมือนกับจื่อซวิน เป็นคนที่ดื้อรั้นหัวแข็ง.
กงจูจิวเหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมาจ้องมองไปยังจงซาน.
สตรีทั้งสองที่จ้องมองจงซาน ด้วยแววตาที่ซับซ้อน.
จงซานที่พยักหน้ารับและกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล "ตกลง ถึงแม้นว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น! ทว่าข้าจะไม่มีวันลืมเป็นอันขาด."
จงซานที่กล่าวออกมาว่าไม่มีวันลืมเด็ดขาด นั่นก็เพราะว่านางทั้งสองได้ช่วยให้เขาทะลวงผ่านระดับมหาเซียน และยังมีเรื่องที่ติดค้างเซิ่งหวังไท่ชู จึงได้กล่าวอกมาว่าจะไม่มีวันลืมเป็นอันขาดนั่นเอง.
อย่างไรก็ตามแม้ว่าความทรงจะยังคงเลือนลางแต่ก็ไม่ได้หายไป ยังมีหลายส่วนที่ยังคงจดจำได้.
"เจ้า!"ใบหน้าของเซิ่งหวังไท่ชูที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว ส่วนกงจูจิวเหว่ยนั้นเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
สตรีทั้งสองถึงจะเป็นคน ๆ เดียวกัน ทว่ากลับมีนิสัยที่แตกต่างกันสุดขั้ว จงซานที่ไม่สามารถเอ่ยอะไรไปได้มากกว่านี้แล้ว.
เซิ่งหวังไท่ชูหน้าอกของนางที่ขยับสั่นไปมา สูดหายใจลึกา จดจ้องมองจงซานด้วยความเย็นชาและกล่าวออกมาว่า"หากไม่เพราะว่าโหรวเหนียงขวางข้าไว้ล่ะก็ เจ้าได้ตกตายไปเรียบร้อยแล้ว!"
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา โหรวเหนียง?
กงจูจิวเหว่ยที่เร่งรีบเอ่ยออกมาในทันที "ข้ามีนามว่าซูโหรวเหนียง นางมีนามว่าซูเหม่ยเหนียง!"
ซูโหรวเหนียง? จงซานที่จ้องมองท่าทางที่เหนียมอายของกงจูจิวเหว่ยพลางขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
ขวางเอาไว้? ดูเหมือนว่าซูโหรวเหนียงและซูเหม่ยเหนียง ถึงจะรูปร่างหน้าตาเหมือนกัน ทว่านิสัยแตกต่างกันมาก คงจะคล้ายกับเป่าเอ๋อและเจ้าตำหนักกลางอย่างแน่นอน.
ในเวลาเดียวกันแน่นอนว่าจงซานไม่ต้องการโต้เถียงกับพวกนางอย่างแน่นอน จงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชู ซูเหม่ยเหนียง และกล่าวออกมาว่า "เจ้ารอให้ข้าตื่นอย่างงั้นรึ?"
"เตาฟ้าดิน พวกเราจะนำกลับไป!"ซูโหรวเหนียงที่กล่าวออกมาอย่างอ่อนโยน.
"เตาฟ้าดิน?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย เพราะว่าจงซานพบว่าตัวเขาเองก็มีความสัมพันธ์กับเตาฟ้าดินด้วยเช่นกัน หมายความว่าอย่างไร?
จงซานที่จ้องมองไปยังเตาฟ้าดิน นี่เตาฟ้าดินจดจำเขาเป็นเจ้านายของมันอย่างงั้นรึ? ไม่มีทาง! เป็นเพราะพลังสีชมพูอย่างงั้นรึ?
"พวกเราทั้งสาม เป็นนายของเตาฟ้าดิน ตอนนี้จำเป็นต้องได้รับการอนุญาตจากเจ้าด้วยถึงจะนำไปได้!"กงจูจิวเหว่ยที่เอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
พวกเราสามคน??
เป็นความจริง หลังจากที่ได้รับการชำระล้างจากพลังสีชมพู ก็ทำให้เขาสามารถควบคุมเตาฟ้าดินได้เล็กน้อย.
จงซานจ้องมองไปยังสตรีทั้งสอง และเข้าใจได้ในที่สุด ก่อนที่จะพยักหน้ารับในทันที.
เซิ่งหวังไท่ชู ซูเหม่ยเหนียงที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย ส่วนซูโหลวเหนียงนั้นราวกับว่านางลอบหัวเราะอยู่ในใจ.
ซูเหม่ยเหนียงที่จ้องมองจงซานด้วยความซับซ้อน ก่อนที่จะยื่นมือชี้ออกไปยังเตาฟ้าดิน ก่อนที่มันจะลอยขึ้นและย่อขนาดเล็กลงในทันที มันมีขนาดเท่ากับหัวแม่มือ ก่อนที่ซูเหม่ยเหนียงจะเก็บมันไป.
"หืม?"จงซานที่ตกใจเล็กน้อย.
เตาฟ้าดิน ทั้งสามที่สามารถควบคุมได้ ทว่าแน่นอนว่าจงซานไม่สามารถทำเช่นนั้นได้แน่ ควบคุมทำให้มันมีขนาดเล็กลง?หรือเขาก็ทำได้อย่างงั้นรึ?
เห็นจงซานที่แสดงท่าทางสงสัย ซูโหยวเหนียงที่เอ่ยออกมาในทันที "ข้อมูลของเตาฟ้าดินนั้น มาจากเทือกเขาชิง! เหนียงเหนียงนวีหวาไม่เคยทอดทิ้งเผ่าของเราตั้งแต่ในอดีต! ดังนั้นพวกเราจึงรับรู้วิธีในการควบคุม!"
"เทือกเขาชิง?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"ไปได้แล้ว!"ซูเหม่ยเหนียงที่เอ่ยออกมาทันที.
ซูโหรวเหนียงที่จ้องมองไปยังจงซาน ครุ่นคิดและกล่าวออกมาว่า "พวกเราจะกลับไปยังเนินเขาชิงแล้ว ในโลกนวีหวาแห่งนี้ยังมีสุดยอดสมบัติอยู่ ในอดีตมันเป็นของเผ่าจิ้งจอกของข้า ทว่าตอนนี้มีเซียนบรรพชนมากมาย พวกเราไม่สามารถนำมันกลับมาได้อย่างแน่นอน."
"สุดยอดสมบัติของเผ่าจิ้งจอกอย่างงั้นรึ?"จงซานที่แสดงท่าทางสงสัย.
"หากเจ้ายังอยู่ที่นี่ อาจจะหามันเจอก็ได้ สมบัติดังกล่าวถูกเรียกว่า ธวัชเจาเหยา เป็นสมบัติที่ล้ำค่าที่สุดของนวีหวา ในอดีตมันเป็นสมบัติของเนินเขาชิงของข้า ทว่าเมื่อเทือกเขาชิงถดถอย ก็ไม่สามารถรักษามันได้ จึงได้มอบให้กับเหนียงเหนียงนวีหวาดูแล! ข้าคิดว่าเหล่าเซียนบรรพชนที่มากันในครั้งนี้ ก็เพื่อธวัชเจาเหยาแน่นอน!"ซูโหรวเหนียงที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
จากนั้นสตรีทั้งสองก็ไม่สนใจจงซานอีกต่อไป ร่างของพวกนางที่หายไปต่อหน้าของจงซานทันที.
จากนั้นจงซานก็กลายเป็นเงียบงันจมอยู่ในความคิด.
เนินเขาชิง? เทือกเขาชิง? หมายความว่าอย่างไร แต่เท่าที่พอจะคิดได้ มันน่าจะเป็นรังของเผ่าจิ้งจอก ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่อะไรที่ธรรมดาเช่นนั้น ก่อนหน้านี้หลั่นเติ้งเองก็รู้สึกหวาดหวั่นปราชญ์เทพนวีหวา ข้อมูลของเตาฟ้าดินมาจากเนินเขาชิง? และข่าวลือเกี่ยวกับธวัชเจาเหยาก็คงจะกระจายไปทั่วแผ่นดิน สิ่งนี้คือสมบัติของเทือกเขาชิง?
เนินเขาชิง เทือกเขาชิงดูเหมือนว่าจะมีความลับอยู่อีกเป็นจำนวนมาก!
จงซานที่พยายามวิเคราะห์เรื่องราวต่าง ๆ ไปมา ทว่าข้อมูลที่เขามีในเวลานี้ มีน้อยจนเกินไป ไม่สามารถวิเคราะห์อะไรออกมาได้ ก่อนที่จะส่ายหน้าไปมา สลัดทิ้งความคิดเรื่องนี้ไป.
ซูเหม่ยเหนียง ซูโหลวเหนียงได้จากไปแล้ว จงซานที่กลับมาตรวจสอบร่างกายของตัวเองอีกครั้ง.
มหาเซียน! ขั้นที่สอง!
กายาเทพอสูร! ขั้นที่เก้า!
เคล็ดวิชาหงหลวงเทียน! ขั้นที่เก้า!
ขั้นที่เก้าเคล็ดวิชาหงหลวนเทียน วิถีสวรรค์ปรากฎ?
จงซานที่เคลื่อนย้ายพลังจิตไปที่ดวงตาของตัวเองในทันที.
ดูเหมือนว่ามันจะเกิดการเปลี่ยนแปลงไปเป็นอย่างมาก.
กฎเกณฑ์ฟ้าดิน พลังแห่งกฎ วิถีสวรรค์ที่ปรากฎขึ้นในทันที แม้นว่าจะไม่เข้าใจได้อย่างสมบูรณ์ ทว่าจงซานก็สามารถมองเห็นพลังแห่งกฎฟ้าดินได้ ภายในใจที่ลอบถอนหายใจ ในเวลานี้ เขาสามารถที่จะควบคุมพลังแห่งกฎ สำหรับคู่ต่อสู้?ตั้งแต่มหาเซียนลงไปไม่สามารถสัมผัสเขาได้อีกต่อไปแล้ว.
พลังแห่งกฎที่ไม่มีอะไรเลยแม้แต่น้อย.
ที่ไกลออกไป จงซานที่มองเห็นเสาที่สูงใหญ่กำลังค้ำสวรรค์อยู่ ราวกับว่ามันกำลังค้ำโลกทั้งใบเอาไว้.
เป็นเสาที่ดูหนาเป็นพิเศษ มีอยู่ทั่วทุกสารทิศ หลายแห่งที่ดูเจือจาง จงซานไม่สามารถมองเห็นมันได้อย่างชัดเจน.
เสาที่สูงใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ไกลออกไป มีหลากหลายสีที่แตกต่างกันไป ดูยิ่งใหญ่อลังการ ราวกับว่าเป็นพลังไร้ที่สิ้นสุด เสาแต่ละต้นนั้น จงซานดูเหมือนว่าเคยสัมผัสมาก่อน เป็นกลิ่นอายที่เก่าแก่โบราณน่าเกรงขามมีอยู่มานานแล้ว.
พริบตานั้น จงซานก็คิดได้ทันที เขาเคยเห็นมาก่อน.
ที่ตำหนักสังสารวัฏภพหยิน กัวซือฝูที่ออกมาจากผนึก กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่รุนแรงของเสาที่ใหญ่ยักษ์ และยังมีการมาถึงของปราชญ์เทพ ก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายเหมือนเสาเหล่านี้ที่ส่งผ่านออกมา.
วิถีสวรรค์? สิ่งเหล่านี่คือวิถีสวรรค์!
สามพันวิถีสวรรค์!
โดยปรกติแล้ววิถีสวรรค์ จะมีเพียงแค่เซียนโบราณขั้นปลายขึ้นไปเท่านั้นที่จะสามารถมองเห็นได้ และเซียนบรรพชนถึงจะเริ่มสามารถเคลื่อนย้ายอำนาจของวิถีสวรรค์ ทว่าจงซาน ที่มีระดับมหาเซียน กับสามารถมองเห็นวิถีสวรรค์แล้ว เป็นทักษะที่แปลกประหลาดจริง ๆ .
ลองเคลื่อนย้าย?
จงซานที่พยายามเคลื่อนย้าย ช่างน่าเศร้า มหาเซียนก็คงเป็นเพียงมหาเซียน สามารถมองเห็นได้ก็นับว่ายอดเยี่ยมแล้ว! การจะเคลื่อนย้าย เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน.
ทว่าก็ทำให้เขาได้รับประโยชน์ไม่น้อย สามารถที่จะเข้าใจวิถีสวรรค์มากขึ้น แม้นว่าจะไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้ทว่าก็เข้าใจกฎเกณฑ์ จงซานที่มีเทียนฟาในโลกเทวะ แน่นอนว่าจะทำให้เทียนฟาของเขานั้นเติบโตได้อย่างรวดเร็ว.
"ฟี่ ๆ !"ฝ่ามือทั้งสองข้างจงซานที่สั่นไปมาเล็กน้อย.
ประกายแสงสีเงินที่ส่องประกายระยิบระยับขึ้นที่ฝ่ามือทั้งสองข้าง พลังแห่งกฎนับสิบสายที่เชื่อมต่อกันไปมาบนฝ่ามือของจงซาน นอกจากนั้นมันยังส่งเส้นสัญญาณเชื่อมต่อกับวิถีสวรรค์ที่อยู่ไกลออกไปอีกด้วย.
ฝ่ามือสะบั้นสวรรค์?
ฝ่ามือสวรรค์ เป็นเส้นสายของวิถีสวรรค์! เป็นเหมือนกับตัวเร่งวิถีสวรรค์อย่างงั้นรึ?
ทันใดนั้นจงซานรู้สึกตื่นเต้นดีใจอย่างบ้าคลั่งขึ้นมาในทันที ดูเหมือนว่าเขาจะมีวิธีในการเคลื่อนย้ายวิถีสวรรค์แล้ว?
ช่างน่าเสียดาย แม้นว่าจะเข้าใจวิธีใช้ ทว่ากลับไม่สามารถเคลื่อนไหวมันได้ วิถีสวรรค์นั้นใหญ่โตเกินไป ด้วยพลังของมหาเซียน ไม่เพียงพอที่จะขยับมันได้เลยแม้แต่น้อย ช่างน่าเศร้าใจนัก.
จงซานที่สะบัดฝ่ามือ เลิกสนใจวิถีสวรรค์.
เขาที่แบฝ่ามืออกไป นำแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบออกมาในทันที.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ร่างกายบิดเบี้ยว ได้รับบาดเจ็บหนักมาก แม้แต่จิตใจของมันก็ย่ำแย่ลงเป็นอย่างมาก.
"หลั่นเติ้ง?"ภายในใจของจงซานที่เย็นยะเยือบ.
ชุดกระบี่สังหารเซียนเองก็บิดเบี้ยว ร่างกายของมันที่สั่นไหวไปมา จิตใจที่ย่ำแย่ แววตาที่ดูไร้เรี่ยวแรง ราวกับว่ากำลังจะกล่าวลาจงซานก็ไม่ปาน.
ทำอย่างไรดี? กลืนกินอะไรบางอย่างเพื่อเพิ่มพลัง? หากแต่สภาพของมันในตอนนี้ ไม่มีแม้แต่แรงที่จะย่อยสลายหรือกลืนกินอะไรได้อย่างแน่นอน.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา ทันใดนั้น ดวงตาของเขาก็เปล่งประกาย ราวกับคิดวิธีการบางอย่างได้.
จงซานที่ยื่นมืออีกข้างออกไป สร้างเสาขึ้นสี่จุด กลายเป็นค่ายกลอย่างหนึ่ง เพื่อปิดบังพื้นที่ดังกล่าวเอาไว้ ก่อนที่จงซานจะก้าวเข้าไปด้านใน นำตำหนักออกมาและเข้าไปปิดประตูแน่น.
ภายในตำหนัก จงซานที่นำแปดหางสวรรค์ที่ปางตายเอาไว้ ก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง.
ดวงตาของเขาที่หลับลง พร้อมกับเคลื่อนอำนาจของบัวหงหลวนเทียน เอาไว้เคลื่อนไปที่ตาซ้ายอย่างรวดเร็ว.
ตาขวาที่หลับแน่น ตาซ้ายเวลานี้กำลังอยู่ในสภาพจริงจัง ทว่ายังไม่เปิด กำลังรวมพลังเอาไว้ จากนั้นก็ค่อย ๆ ลืมขึ้นมาช้า ๆ .
ดวงตาซ้ายที่ลืมขึ้น ประกายแสงสีแดงที่พวยพุ่ง แสงสีแดงที่สว่างจ้า.
ดวงตาซ้ายที่กลายเป็นสีแดง!
เนตรคู่นิมิตดีร้าย!
เนตรนิมิตดี!
ดวงตาแห่งโชค จงซานที่สัมผัสได้ถึงอำนาจของพลังสวรรค์และปฐพี ช่างน่าเศร้าขณะที่ใช้ทักษะเนตรนิมิตดีร้าย ไม่สามารถมองเห็นวิถีสวรรค์ได้พร้อมกัน บางทีอาจจะรู้ได้ว่าทักษะดังกล่าวนั้นอาจจะมาจากวิถีสวรรค์จากเสาค้ำสวรรค์บางต้น.
เนตรแห่งโชคไร้คู่เปรียบ! เปิด!
"วูซซซซ!"
เนตรด้านซ้ายของจงซาน ที่ปล่อยแสงสีแดงสว่างจ้า อาบไปทั่วห้องโถงแห่งนี้ในทันที.
ใช้พลังไปอย่างน่าหวาดกลัวทีเดียว เพียงแค่เปิดตาซ้าย ทำให้จงซานรู้สึกวิงเวียนได้เลย ร่างกายที่หมดเรี่ยวหมดแรง เกือบหมดสติไปเลยรึ?
กินพลังที่เหลือเชื่อเกินจริง!
"ฟริบ ฟริบ ฟริบ..................!”
แสงสีแดงที่ปกคลุมไปทั่วร่างของแปดหางสวรรค์ พลังงานฟ้าดินที่อยู่รอบ ๆ ราวกับว่ากำลังหลั่งไหลพุ่งเข้าไปในร่างของแปดหางสวรรค์ไม่หยุด จากนั้นแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบก็กลายเป็นตื่นเต้นดีใจ ดูดซับย่อยสลายพลังฟ้าดินเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว อาการบาดเจ็บของมันที่ฟื้นฟูกลับคืนมาด้วยความเร็วที่น่าหวาดกลัว.
พริบตาเดียวเท่านั้น อาการบาดเจ็บทั้งหมดของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบก็หายเป็นปลิดทิ้ง ขณะที่มันกำลังเต้นไปมาแสดงท่าทางตื่นเต้นดีใจ.
จงซานที่เห็นท่าทางตื่นเต้นดีใจของแปดหางสวรรค์ จากนั้นก็เก็บแปดหางสวรรค์เข้าไปในเรือนโอสถในทันที จากนั้นร่างของเขาที่ฟุบลง.
นอนราบหมดสติ!
แน่นอนว่าก่อนที่เขาจะหมดสติ ได้ปล่อยหมอกหงหลวนเทียนออกไปรอบ ๆ พื้นที่ โคจรหมอกหงหลวนเป็นเกาะคุ้มกันพื้นที่ดังกล่าวเอาไว้.
"!"จงซานที่ล้มลงหมดสติบนพื้น.
ขณะที่จงซานหมดสติ ที่ด้านนอกนั้น เขาได้กลายเป็นตำนานไปซะแล้ว.
ซือหม่าหยวนตอนนี้กำลังถูกปู้ยี่ปู้ยำ จากผู้ฝึกตนมากมาย กับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ยังต้องกล่าวอีกรึ? เขาถูกล้อมด้วยเซียนโบราณ 30-40 คน ความโชคร้ายอย่างรุนแรงที่กำลังหล่นใส่ตัวเขาอย่างรุนแรง ราวกับว่า จะถอนวิญญาณของเขาไปหลอมกลั่นได้เลย.
เรื่องที่จงซานได้รับเตาฟ้าดินไป ได้กระจายไปทั่วโลกนวีหวาในทันที ผู้ฝึกตนมากมายที่รับรู้เข้า ต่างก็เริ่มค้นหาร่องรอยจงซานอย่างบ้าคลั่ง เพราะว่าทุกคนต่างก็รู้ดีว่าเตาฟ้าดินนั้นไม่สามารถเก็บเอาไว้ในกำไลเก็บของได้ ของวิเศษปราชญ์เทพที่ล้ำค่านั้นไม่สามารถหลอมผสานในเวลาอันรวดเร็วได้อย่างแน่นอน.
ภายในโลกนวีหวา ยอดฝีมือมากมายต่างก็ค้นหาจงซานกันจ้าระหวั่น แม้แต่หากสามารถขุดดินลึกพันนับหมื่นฉื่อแล้วพบจงซานพวกเขาคงทำมันไปแล้ว.
