Chapter 941 ความน่าเกรงขามของจงซาน.
มังกรเหลืองที่ถูกควบคุมโดยซือหม่าหยวน!
มังกรเหลืองนั้นได้รับพลังจากเหล่าผู้ฝึกตนเป็นจำนวนมากมารวมตัวกัน แม้นว่าผู้ฝึกตนส่วนมากจะมีระดับไม่ถึงเซียนโบราณ ทว่าเมื่อมีจำนวนมหาศาลก็นับว่าน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก.
ซือหม่าหยวนที่กระจายข่าวไปทั่ว ชักนำผู้ฝึกตนมากมายเข้ามา ก็เพื่อเหตุนี้นั่นเอง.
มังกรเหลืองที่แข็งแกร่ง ในเวลานี้มันได้กลายเป็นพลังให้กับซือหม่าหยวนแล้ว.
กงเล็บมังกรเหลืองที่ตวัดพุ่งตรงไปยังทิศทางของหลั่นเติ้ง.
กงเล็บที่คว้าตวัดออกมา ห้วงมิติที่สั่นไหวเป็นระลอกคลื่น กระจายออกไปทั่วทุกสารทิศ.
กงเล็บขนาดใหญ่โต ภายใต้กงเล็บดังกล่าว ราวกับว่าเต็มไปด้วยอำนาจของสวรรค์ หากเป็นเซียนโบราณร่างกายคงจะแหลกสลายไปในทันที.
ใบหน้าของหลั่นเติ้งเปลี่ยนเป็นซับซ้อน ฝ่ามือของเขา ปรากฎเส้นแสงสีแดงมากมายขึ้นที่ด้านหน้า ตวัดฝ่ามือออกไปรับการโจมตีของกงเล็บมังกร.
มังกรเหลืองที่มีขนาดหมื่นจั้ง ทรงพลังไร้เทียมทาน ส่วนหลั่นเติ้งแม้จะมีขนาดเล็ก ทว่าก็สามารถเคลื่อนย้ายอำนาจของวิถีสวรรค์ได้.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นจนทำให้ห้วงมิติสั่นเป็นระลอกคลื่น ท้องฟ้าที่สั่นไหวไปมา พื้นที่รอบ ๆ ที่แตกสลายพังทลายเป็นส่วน ๆ ลง.
การโจมตีของพลังทั้งสอง ดูเหมือนว่าจะเสมอกัน.
ส่วนอีกฝั่ง ประมุขนิกายจื่อเซียวที่เคลื่อนที่เข้าใกล้จงซานแล้ว.
หมอกสีเหลืองที่ปกคลุมพื้นที่รอบ ๆ จงซานแม้ป้องกันการกลายร่าง ทว่ากลับไม่สามารถป้องกันหมอกสีเหลืองได้ หมอกสีเหลืองนั้นได้แทรกเข้ามาในร่างกายในทันที.
จงซานรู้สึกระคายเคืองหมอกสีเหลืองเช่นกัน ดูเหมือนว่ามันจะแทรกซึมเข้ามาภายในร่างกาย แม้แต่พยายามเปลี่ยนแปลงพรสวรรค์ทางร่างกายของเขา ทว่าพรสวรรค์ทางร่างกายของเขานั้นเหมือนกับขุนเขาที่ใหญ่โต ไม่มีว่าหมอกสีเหลืองจะมากขนาดใหนก็ไม่สามารถสั่นคลอนมันได้ เมื่อรากพรสวรรค์ไม่สั่นคลอน แน่นอนว่าย่อมไม่สามารถเปลี่ยนร่างกายของจงซานได้.
ด้วยเหตุนี้หมอกสีเหลืองจึงไม่สามารถที่จะควบคุมร่างกายได้เหมือนกับคนอื่น.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบได้รับบาดเจ็บหนัก ในเวลานี้ไม่สามารถใช้งานได้ จงซานจะต้องรับมือกับเซียนโบราณด้วยตัวเอง.
ประมุขนิกายจื่อเซียวจ้องมองไปยังเตาฟ้าดิน จดจ้องมองไปยังจงซาน เขาต้องกำจัดจงซานก่อน.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ยื่นมือออกไปด้านหน้า คล้ายคว้าจับอากาศ.
"เปรี้ยง~~~~~~~~~~~~~~!”
ท้องฟ้าที่เกิดรอยแยก ก่อนที่จะปรากฎสายฟ้าสวรรค์สีม่วงที่ใหญ่โตฟาดลงมาจากบนท้องฟ้า สับไปยังร่างของจงซาน.
สายฟ้าสีม่วงที่เต็มไปด้วยอำนาจที่ยิ่งใหญ่ราวกับจะกำจัดทุกคนบนโลก พุ่งตรงลงมาด้วยความเร็ว โจมตีร่างกายของจงซาน.
"ซี่!"
เสียงดังหึ่ม ก่อนที่สายฟ้าสีม่วงที่หนักหน่วงรุนแรงจะสลายหายไป ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน แม้นว่าจะเป็นการโจมตีครั้งเดียว ทว่านี่คือการโจมตีของเซียนโบราณ จงซานที่เป็นเพียงเซียนสวรรค์ ถึงแม้นว่าจะไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ไม่ควรจะไม่เป็นอะไรเลย.
นอกจากนี้ ถึงแม้ว่าจะใช้โลกเขตแดนออกมาต้านทาน ด้วยโลกเขตแดนของเซียนสวรรค์ก็ไม่มีทางที่จะต้านสายฟ้าสีม่วงของเขาได้อย่างแน่นอน.
"สายฟ้า? ข้าเคยบอกเจ้าแล้ว ข้าบำเพ็ญสายฟ้า!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
สุขุม กับท่าทางสุขุมเป็นอย่างมากของจงซาน ทำให้ประมุขนิกายจื่อเซียวรู้สึกไม่ดีนัก.
"จริงรึ?"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
ระหว่างที่กล่าวนั้น ที่มือของประมุขนิกายจื่อเซียวก็ปรากฎหอกยาวขึ้นมาทันที บนหอกดังกล่าวนั้นมีสายฟ้าสีม่วงแล่นกระจายไปทั่ว ส่งเสียงดังเปรี๊ยะ ๆ ไหลไปมาไม่หยุด.
ประมุขสีขาวมืออีกข้างชี้นิ้วออกไป พร้อมกับปลดหล่อยกลิ่นอายหอกพุ่งตรงไปยังจงซาน พื้นที่รอบ ๆ ถึงกับเปลี่ยนไปในทันที.
พื้นที่รอบ ๆ เต็มไปด้วยสายฟ้ามากมาย พื้นที่ทุกหนแห่งกลายเป็นสายฟ้าทั้งหมด มีบ่อสายฟ้าขนาดใหญ่ด้านล่างด้วย.
นี่คือโลกเขตแดนของประมุขนิกายจื่อเซียวนั่นเอง.
โลกเขตแดนของประมุขจื่อเซียวคือสถานที่เขาควบคุมพลังแห่งกฎ ส่วนฝั่งจงซานเอง โลกเทวะของเขาก็ปรากฎออกมาคลุมร่างตัวเองเช่นกัน ปกป้องกันโลกเขตแดนของประมุขจื่อเซียวควบคุมพลังแห่งกฎทั้งหมดไป.
หอกสายฟ้ามากมายที่ถูกส่งออกไป พุ่งตรงไปยังร่างของจงซาน.
ผังจักรพรรดิที่โผล่ออกมา หอกสายฟ้าที่ทะลวงเข้ามาในโลกเขตแดนของจงซาน ทว่าก็ไม่มีพลังอะไร.
"พายุสายฟ้า!"ประมุขจื่อเซียวกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
สายฟ้ามากมายที่อยู่รอบ ๆ โลกเขตแดน ก็โผทลายพุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซานในทันที.
"ระเบิด ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ประมุขนิกายจื่อเซียวตะโกนออกไปเสียงดัง.
ระเบิดสายฟ้าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ จงซาน ทว่ามันกับราวเป็นหลุมดำที่ไร้ก้น จงซานที่ดูดซับสายฟ้ามากมายหายไปอย่างรวดเร็ว.
ประมุขนิกายจื่อเซียว "#¥%...... &\;(”
สายฟ้ามากมาย ทว่ามันกับหายไปราวกับจมลงในวังน้ำวน มันถูกดูดซับเข้ามาในร่างของจงซานอย่างรวดเร็ว แม้แต่ช่วยสนับสนุนโลกเทวะของจงซานอีกด้วย เทียนฟาที่ปรากฎขึ้นดูดซับอย่างบ้าคลั่งเช่นกัน.
พายุสายฟ้าที่ถูกดูดซับอย่างบ้าคลั่งเข้าไปในร่างของจงซานทั้งหมด.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ขมวดคิ้วแน่น ทว่าก็ยังคงเต็มไปด้วยความอหังการเหมือนเดิม.
"ร่างกายของเจ้าดูดซับสายฟ้าของข้าอย่างงั้นรึ? ดี ข้าจะดูว่าเจ้าจะทนมันได้มากมายขนาดใหน!"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
ขณะที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชานั้น เขาก็ได้เพิ่มอำนาจสายฟ้าเข้าไปมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม.
พลังของเซียนโบราณนั้นน่าเกรงขามมาก สายฟ้ามากมายที่ปะทุขึ้นมาราวกับหายนะ ดูดซับรึ? แม้แต่ประมุขจื่อเซียวเองยังไม่สามารถดูดซับมันได้ทั้งหมด เวลานี้สายฟ้ามากมายพุ่งเข้าไปในร่างของจงซาน เขาจะทนได้อย่างงั้นรึ?
แน่นอนว่า ประมุขจื่อเซียวนั้นไม่รู้ความลึกล้ำของจงซานได้.
จงซานที่บำเพ็ญก้าวไปบนวิถีของสายฟ้า รากพรสวรรค์ที่กว้างขวางใหญ่โตราวกับขุนเขา โลกเทวะเองก็เป็นที่อยู่ของสายฟ้า มีหรือที่ต้องหวาดกลัว กลัว ที่กลัวคงต้องกลัวว่ามีสายฟ้าไม่พอเท่านั้น.
สายฟ้ามากมายที่พุ่งตรงเข้าไปในร่างของจงซาน ส่องประกายแสงวับวาวไม่หยุด จงซานที่เป็นเหมือนกับหลุมดำไร้ก้น ไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน.
ประมุขนิกายจื่อเซียว ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
หลังจากดูดซับผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วยาม ใบหน้าของจงซานแสดงท่าทางเจ็บปวด ทว่าท่าทางดังกล่าวนั้นเป็นความจงใจของจงซาน.
ส่วนประมุขนิกายจื่อเซียวที่คิดได้ในทันทีว่าจงซานกำลังใกล้ถึงขีดจำกัดแล้ว เพราะเขาดูดกลืนสายฟ้าของเขาไปอย่างบ้าคลั่ง.
ร่างกายอะไรกัน?
หนึ่งชั่วยาม ใบหน้าของประมุขนิกายจื่อเซียวเปลี่ยนเป็นมืดมน จงซานเขาเป็นเซียนสวรรค์จริงรึ? ไม่ใช่ว่าตอนนี้ต้องตกตายไปแล้วรึ?
เทียนฟ้าที่ดูดสายฟ้าไม่หยุด ยิ่งทำให้แข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ มีหรือที่จะสังหารจงซานได้?
วังน้ำวนที่น่าเกรงขามดูดไม่หยุด ประมุขนิกายจื่อเซียวพบกับเรื่องที่แปลกประหลาด สายฟ้าของโลกเขตแดนของเขา พริบตาเดียวก็ลดลงเหลือครึ่งแล้ว บ่อสายฟ้าที่ใหญ่โตเหลืออยู่เพียงครึ่งเดียว.
เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่เริ่มหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา หอกสายฟ้าของเขาโจมตีไปยังจงซานอีกครั้ง หอกสายฟ้าที่พุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง ไม่มีทางที่จงซานจะตอบสนองได้ทันที.
ผังจักรพรรดิ ราวกับว่ามีเชาว์ปัญญาเป็นของตัวเอง มันได้เคลื่อนที่ออกมาป้องกันจงซานด้านหน้าได้อย่างแม่นยำ.
หอกสายฟ้าที่พุ่งตรงเข้าไปในผังจักรพรรดิ ราวกับว่ามันได้ทะลวงเข้าไปในโลกใบเล็ก ประมุขนิกายจื่อเซียวที่รู้สึกว่าการเชื่อมต่อของมันหายไป.
ผ่านไปมากกว่าหนึ่งชั่วยามแล้ว ใบหน้าของประมุขนิกายจื่อเซียวที่เปลี่ยนเป็นขาวซีด การดูดซับสายฟ้าของจงซานกลับเร็วขึ้นเป็นอย่างมาก ดูเหมือนว่าเขาไม่อ่อนแอลง แต่กลับแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ อีกด้วย.
"วูซซ~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
พลังดูดซับที่น่าสะพรึง ราวกับแม่น้ำไหลลงสู่ทะเล สายฟ้าทั้งหมดตอนนี้ถูกดูดอย่างรุนแรง แม้แต่ประมุขนิกายจื่อเซียวเวลานี้ยังยากจะหยุดเอาไว้ได้ จงซานที่ดูดซับอย่างบ้าคลั่งและแปลกประหลาด สายฟ้ามากมายถูกกลืนกินไม่หยุด.
"สารเลวบัดซบ!"
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่รับรู้ในทันทีว่าจงซานต้องการทำอะไร.
ร่างกายของเขาที่ขยับ ร่างห้าร่างของประมุขนิกายจื่อเซียวปรากฎขึ้นในทันที พร้อมกับพุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซาน ร่างแยกสายฟ้าสีม่วง นี่คือทักษะเทวะของประมุขนิกายจื่อเซียว มันเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง ด้วยพลังฝึกตนเช่นจงซานไม่มีทางหนีได้ทันอย่างแน่นอน.
ทว่าจงซานจำเป็นต้องหนีอย่างงั้นรึ? การต่อสู้แลกกันด้วยความเป็นความตาย หนีก็เท่ากับตายเท่านั้น!
ร่างแยกสายฟ้าที่พุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง ทว่าสายตาของจงซานนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา.
"ประมุขนิกายจื่อเซียว ดูเหมือนว่าความจำของเจ้าจะไม่พัฒนาเลยจริง ๆ !"
ที่ด้านหน้าของจงซานนั้นปรากฎดวงตาสีม่วงขนาดใหญ่ขึ้นในทันที เป็นสายตาที่ดูไร้ซึ่งความรู้สึก.
ทันทีที่ดวงตาสีม่วงลืมขึ้น ร่างแยกสายฟ้าทั้งห้าก็ระเบิดออกมาเสียงดัง จากนั้นก็กลายเป็นสายฟ้าถูกดวงตาสีม่วงดูดเข้ามาในทันที.
ดวงตาสีม่วงที่ยิ่งดูดซับก็ยิ่งทรงพลังขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย.
พริบตาเดียว ประมุขนิกายจื่อเซียวที่รับรู้ว่าตัวเองราวกับเป็นมดปลวก ร่างแยกสายฟ้าของเขาไม่มีแม้แต่พลังขัดขืน ระเบิดออกมาในทันทีเลยรึ?
ใบหน้าของประมุขนิกายจื่อเซียวเวลานี้เปลี่ยนเป็นขาวซีด การใช้ร่างแยกสายฟ้านั้นเห็นชัดเจนว่าใช้พลังไปมากมายกว่าปรกติ.
"ทำลาย!"เสียงของประมุขนิกายจื่อเซียวที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
ด้วยการยอมรับพลังสะท้อนกลับ เพื่อหยุดการดูดซับสายฟ้าเอาไว้ได้ในที่สุด ดูเหมือนว่าทักษะของจงซานนั้นจะกลายเป็นฝันร้ายของประมุขจื่อเซียวไปแล้ว.
"เจ้าทำเช่นนี้ได้อย่างไร?"ประมุขนิกายจื่อเซียวกล่าว.
เซียนสวรรค์ เป็นเซียนสวรรค์ที่เพิ่งผ่านมาเพียงร้อยปี เขามีทักษะเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
จงซานไม่ได้กล่าวตอบ ทว่าเอ่ยออกมาเล็กน้อย "คงถึงตาของข้าแล้ว?"
ระหว่างที่กล่าวเสร็จ ผังจักรพรรดิของจงซานก็พ่นธารโลหิตออกมา ธารโลหิตที่เต็มไปด้วยภูตผีวิญญาณร้องโหยหวน ดูน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก.
ธารโลหิตที่กระจายไปทั่วโลกเขตแดนของประมุขนิกายจื่อเซียว.
พลังของมันได้กัดกร่อนจิตใจของประมุขนิกายจื่อเซียวในทันที.
ภาวะมลทิน! ความปนเปื้อนที่น่าหวาดกลัวกำลังทำลายโลกเขตแดนของประมุขนิกายจื่อเซียว?
ความเสื่อมแห่งกิเลส นี่คือหนึ่งในมลทินทั้งห้าจากภพหยิน.
.....................
............
ที่ด้านนอกนั้น การต่อสู้ของหลั่นเติ้งและมังกรเหลืองยังคงดำเนิดต่อไป ทั้งสองฝั่งยังไม่สามารถตัดสินชัยชนะกันได้ ทว่าฝังทิศทางของจงซาน.
จงซานและประมุขนิกายจื่อเซียวหายไปแล้ว.
เซียนโบราณจัดการกับเซียนสวรรค์ ใช้เวลานานขนาดนี้เลยรึ? นี่ยังไม่เสร็จอยู่อีกรึ?
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เส้นแสงสีแดงที่พุ่งออกไป อำนาจที่ยิ่งใหญ่ถึงกับกวาดหมอกสีเหลืองออกไปในทันที ก่อนที่จะมีใครบางคนร่วงหล่นลงพื้น พร้อมกับพ่นโลหิตออกมาเป็นสาย.
การต่อสู้ระหว่างหลั่นเติ้งและมังกรเหลืองหยุดลงในทันที ทั้งคู่ที่จ้องมองลงไปยังอีกสนามการต่อสู้ด้วยแววตาหวาดหวั่น.
ประมุขนิกายจื่อเซียวต่อสู้กับจงซานอย่างงั้นรึ?
แต่เป็นประมุขนิกายจื่อเซียวหนีออกมาจากโลกเขตแดนตัวเองรึ? กลายเป็นเรื่องที่พวกเขาทั้งคู่คาดไม่ถึงเลยแม้แต่น้อย.
ใบหน้าของประมุขนิกายจื่อเซียวที่เปลี่ยนเป็นขาวซีด แววตาที่หดหู่ แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บมากมายนัก ทว่าก็ใช้พลังไปมากมายมหาศาล.
ส่วนจงซานในเวลานี้ กลับยังคงเต็มไปด้วยความสุขุม ผังจักรพรรดิลอยอยู่ด้านหน้าของเขา แววตาท่าทางเผยท่าทางดูแคลนประมุขนิกายจื่อเซียว.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่โชคร้ายเป็นอย่างมาก พลังของเขาคาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นการช่วยจงซานเพิ่มความแข็งแกร่งไป.
จงซานที่บินไปหยุดอยู่ที่ข้าง ๆ เตาฟ้าดิน จดจ้องมองไปยังประมุขนิกายจื่อเซียว หลั่นเติ้งและมังกรเหลือง.
"ประมุขนิกายจื่อเซียว จงซานมีพลังฝึกตนเซียนโบราณอย่างงันรึ?"มังกรเหลืองที่เอ่ยออกมาด้วยความจริงจัง.
"ไม่!"
"ไม่อย่างงั้นรึ?"
"ไม่ วิชาของข้าไม่สามารถทำอะไรเขาได้ ข้าที่ประมาทเอง!"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงห่อเหี่ยว.
“.......................”
"ไม่ว่าอย่างไร เจ้าก็ยังเป็นเซียนโบราณ ไม่ว่าจะใช้วิธีอะไร กำจัดจงซานให้ได้!"มังกรเหลืองที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"นักบวชผู้ต่ำต้อยเองก็คิดว่าจงซานไม่ควรจะมีอยู่!"หลั่นเติ้งในเวลานี้ที่อยู่ข้าง ๆ มังกรเหลืองกล่าวออกมาในทันที.
ยอดฝีมือทั้งสามจดจ้องมองจงซานด้วยความเย็นชา ทุกคนต่างปฏิญาณว่าจะต้องสังหารจงซานให้ได้ในวันนี้.
ความสามารถของจงซานนั้นน่าหวาดกลัวมา เซียนสวรรค์มีความสามารถขนาดนี้เลยรึ? หากว่าเขาก้าวไปถึงมหาเซียน หรือเซียนโบราณล่ะ จะมีใครรู้ว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดใหน?
ความแค้นที่เกิดขึ้นวันนี้ไม่สามารถปล่อยไปได้ ไม่ มีแต่ต้องสังหารในทันที!
จงซานไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย เขายังคงจ้องมองคนทั้งสาม พร้อมกับเผยท่าทางอหังการออกมา.
"สังหารข้าอย่างงั้นรึ? ข้าคิดว่าพวกเจ้าไม่มีความสามารถพอ!"จงซานกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
ทว่าในเวลาเดียวกัน หลั่นเติ้งที่ซัดฝ่ามืออกมา เป็นฝ่ามือที่ใช้จัดการแปดหางสวรรค์ก่อนหน้านี้ พลังอำนาจที่รุนแรงหนักหน่วงกำลังพุ่งออกมา ส่วนมังกรเหลืองกำลังใช้ลมหายใจมองก่อน โจมตีมายังจงซาน พลังทั้งสองสายที่พร้อมจะสังหารจงซานให้ตกตายไปในทันที.
จงซานที่เก็บผังจักรพรรดิ หลับตาลง ใบหน้าที่เผยท่าทางจริงจัง ตาซ้ายที่หลับแน่น ส่วนตาขวาค่อย ๆ ลืมขึ้นมาช้า ๆ .
ตาขวาที่ลืมขึ้น ปรากฎเป็นสีน้ำเงินในทันที อำนาจที่น่าเกรงขามจากตาขวา ราวกับว่าสามารถกำจัดทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ได้.
หมอกสีเหลืองที่มากมาย หยุดนิ่งลงในทันที ราวกับว่าได้พบกับลางร้ายจนไม่กล้าขยับ.
เคล็ดวิชาหงหลวนเทียนขั้นที่แปด เนตรคู่ดีร้าย ดวงตาขวา นิมิตร้าย.
เนตรลางร้ายไร้คู่เปรียบ เปิด!