ตอนที่แล้วChapter 934 ซือหม่าจงเหิงน้ำตาตกใน.
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 936 หลั่นเติ้งหน้าหนา.

Chapter 935 พรสวรรค์ทางร่างกายที่กว้างขวาง.


อสูรย้อนเวลา นับเป็นเทพอสูรที่ร้ายกาจ จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย เนื่องจากเขาต้องเผชิญหน้ามันด้วยร่างหลัก หากเป็นภพหยินร่างแยกเงาแล้วล่ะก็ อำนาจย้อนเวลา จะไม่เป็นปัญหาต่อเขาเลย ทว่ามันจะมีผลต่อร่างหลักของเขาหรือไม่?

พลังฝึกตนของจงซานที่เพิ่มขึ้นอย่างยากลำบาก หากต้องเชิญหน้ากับอสูรย้อนเวลา มีแต่ต้องกำจัดมันให้ตกตายไปในทันทีก่อนเท่านั้น.

"ถึงกับเตรียมค่ายกลเอาไว้เลยรึ? เพียงแค่จัดการกับข้า ถึงกับต้องลงทุนขนาดนี้เลยรึ?!"จงซานแค่นเสียงดูแคลน.

"ค่ายกลอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีขาวที่ตกใจเล็กน้อย.

มีค่ายกลขนาดใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลออกไป เต็มไปด้วยหมอกหนา ดูลึกลับเป็นอย่างมาก.

เห็นใบหน้าท่าทางของชายในชุดสีขาว ใบหน้าของจงซานที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน จ้องมองไปยังทิศทางของซือหม่าจงเหิง ค่ายกลนี้ แม้ว่าจงซานจะไม่เคยเห็นมาก่อน ทว่าเขาที่คลุกคลีกับหนี่ปู่ซามานานแล้ว เพียงแค่มองก็รับรู้ว่า นี่คือค่ายกลฮวงจุ้ย.

ค่ายกลฮวงจุ้ยอย่างงั้นรึ? เป็นซือหม่าจงเหิงเตรียมค่ายกลฮวงจุ้ยอย่างงั้นรึ?

"ส่งแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบมา?"ชายในชุดสีขาวที่เอ่ยออกมาด้วยเสียงเย็นชา.

"เห็นแก่หน้าของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย เจ้าไปซะ แล้วข้าจะไม่เอาเรื่อง!"จงซานที่กล่าวออกมาเบา ๆ .

บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย เซียนบรรพชน จงซานไม่ต้องการยั่วยุเขาในเวลานี้ ไม่ต้องบอกเลยว่าเวลานี้เขาได้สร้างศัตรูไปเป็นจำนวนมากแล้ว.

"ชิ! เมื่อเป็นเช่นนั้น ข้าคงต้องค่อย ๆ ค้นตัวเจ้าช้า ๆ เพื่อที่จะได้ครอบครองมันสินะ!"ชายในชุดสีขาวที่เอ่ยออกมาด้วยเสียงเย็นชา.

ระหว่างที่เขากล่าวนั้น ไม่ปล่อยให้จงซานได้กล่าวอะไรต่อไป เทพอสูรย้อนเวลาก็ปล่อยลำแสงสีเขียวออกมายังกลุ่มจงซานทันที.

"หลบไป!"

ฝ่ามือของจงซานที่กระแทกกงจูจิวเหว่ยและซูอาโฝลอยออกไปคนละทิศละทางเพื่อหลบแสงสีเขียว.

"พลังฝึกตนของข้า? ข้ากลายเป็นเซียนสวรรค์แล้ว!"ซูอาโฝที่กลายเป็นตกอกตกใจ.

"ข้าเองก็ด้วย!"กงจูจิวเหว่ยที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.

ทั้งสองที่ลอยออกมา หลบเลี่ยงแสงสีเขียวได้ ทว่าพลังฝึกตนก็ยังถดถอยลงเช่นกัน แล้วจงซานที่รับเข้าไปเต็ม ๆ ล่ะ.

ที่ด้านหน้าของจงซานที่ปรากฎผังจักรพรรดิขึ้นมา แสงสีเขียวไม่สามารถสะท้อนกลับไปได้ ดูเหมือนว่ามันจะไม่สามารถใช้ประโยชน์ได้แสงสีเขียวถูกส่งผ่านและกระแทกร่างจงซาน มันได้หมุนวนล้อมรอบร่างของจงซาน.

ใบหน้าของจงซานที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน ขณะที่เตรียมปล่อยแปดหางสวรรค์ออกมา ก่อนที่จะหยุดการเคลื่อนไหวเอาไว้ และเก็บผังจักรพรรดิ.

เพราะว่าจงซานพบกับเรื่องที่ผิดปรกติ แสงสีเขียวที่อาบไปทั่วร่างนั้น ดูน่าเกรงขามเกินจะบรรยาย ทว่ากลิ่นอายดังกล่าวที่อาบไปทั่วร่างของเขานั้น ไม่ได้ทำให้พลังฝึกตนถดถอย.

หรือว่ามันทำให้พลังฝึกตนถดถอยช้ากว่าปรกติ.

เรื่องนี้ทำให้จงซานตกใจเล็กน้อยเช่นกัน ด้วยพรสวรรค์ทางร่างกาย ที่เพิ่มขึ้นอย่างเชื่องช้า ลดลงเองก็ต้องช้าด้วยอย่างงั้นรึ?

"จงซาน~~~~~~~~~~~~~~~~!”

ที่ไกลออกไปนั้น ซูอาโฝและกงจูจิวเหว่ยตะโกนออกมาด้วยท่าทางตกใจ เพราะว่าเห็นแสงสีเขียวที่อาบไปทั่วร่างของจงซาน.

เมื่อพวกเขาเห็นสภาพที่น่าอนาถของซือหม่าจงเหิงแล้ว ขณะที่จดจ้องมองไปยังจงซาน ทั้งคู่เองก็หวั่นเกรงด้วยเช่นกัน.

"ฟี่ ฟี่"เสียงที่ดังก้องไปทั่วร่างของจงซาน ทว่าพลังฝึกตนก็ยังคงหยุดอยู่ที่ระดับสิบสวรรค์แท้.

"หมายความว่าอย่างไร? ช้าขนาดนี้ได้อย่างไรกัน?"ชายในชุดสีขาวเผยท่าทางหวาดผวา.

เพราะว่าชายในชุดสีขาวพบว่าไม่สามารถเข้าใจในพลังฝึกตนของจงซานได้ เขามีพลังฝึกตนเหนือระดับเซียนสวรรค์อีกรึอย่างไร.

หรือว่าแสงสีเขียวนั้นมีปัญหาอย่างงั้นรึ? ไม่น่าจะใช่ คนทั้งสองที่อยู่ข้างจงซาน พลังฝึกตนเองก็ลดลงด้วยไม่ใช่รึ?

ชายในชุดสีขาวที่เผยท่าทางร้อนรน ที่ไกลออกมากงจูจิวเหว่ยและซูอาโฝเผยท่าทางประหลาดใจ ส่วนซือหม่าจงเหินที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก็ลอบเผยท่าทางเหยียดหยันออกมาเช่นกัน จงซาน? เจ้าก็จะเป็นเหมือนข้า ด้วยพรสวรรค์ทางร่างกายของข้า หนึ่งร้อยปีก็สามารถฟื้นคืนกลับมาได้ เจ้าล่ะ?

พลังฝึกตนของจงซานไม่ลด!

ชายในชุดขาวที่เผยท่าทางตกใจเป็นอย่างมาก ส่วนอสูรย้อนเวลาเอง ที่เข้าใจได้อย่างชัดเจน คนผู้นี้เป็นเพียงก้อนหินอย่างงั้นรึ? พลังฝึกตนไม่เปลี่ยน? อสูรย้อนเวลาถึงกับหลั่งเหงื่อที่เย็นยะเยือบออกมา.

มันที่พยายาม! เพิ่มแสงสีเขียวไปยังจงซาน ปกคลุมจงซานมากขึ้นเข้าไปอีก.

ดูเหมือนว่าจงซานจะเป็นคนแรกที่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น?

พรสวรรค์ร่างกาย? ไม่ใช่พรสวรรค์สนิมทองแดงหรอกรึ? ในอดีตเทียนเสิ่นจื่อเคยกล่าวเช่นกันว่า พรสวรรค์ร่างกายที่กว้างใหญ่ไพศาล เรื่องนี้หมายความว่าอย่างไร?

แสงสีเขียวของอสูรย้อนเวลายังคงสว่างจ้ามากยิ่งขึ้นกว่าเดิม.

ผ่านไปหนึ่งก้านธูป ใบหน้าของอสูรย้อนเวลาที่หมดเรี่ยวหมดแรงมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม ในเวลานี้อสูรย้อนเวลาราวเต็มไปด้วยความสงสัยเป็นอย่างมาก ไม่มีผลกับจงซานอย่างงั้นรึ? พลังฝึกตนของจงซานไม่ลดรึ?

ชายในชุดสีขาวพบกับสถานการณ์ผิดปรกติขึ้นมา เกิดปัญหาอะไรขึ้น? คาดไม่ถึงเลยว่าแสงสีเขียวของอสูรย้อนเวลาจะไม่ได้ผล?

พริบตาเดียว ชายในชุดสีขาวที่เผยท่าทางหวาดกลัวขึ้นมา ไพ่ลับที่ทรงพลังที่สุดของเขาอสูรย้อนเวลา หากไม่สามารถทำร้ายฝั่งตรงข้ามได้ ไม่ใช่ว่าเขาต้องตกตายอย่างงั้นรึ?

ต้องรู้ด้วยว่าสองเดือนที่แล้ว จงซานสังหารศิษย์นิกายหงหรูไปหลายพันคน มหาเซียนมากกว่าหนึ่งคนด้วยซ้ำ.

ไม่ไกลออกไป ซือหม่าจงเหิงพ่นโลหิตออกมาอีกครั้งแล้ว ผ่านมาหนึ่งก้านธูปแล้ว ไม่เห็นจงซานผิดปรกติอะไร ไม่ใช่ว่าเวลานี้เขาต้องตกตายไปหรอกรึ?

ทำไม ทำไมจงซานไม่เป็นอะไร?

แววตาของซือหม่าจงเหิงที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง เป็นความเกลียดชังที่มากมายเป็นล้นพ้น ทำไมจงซานไม่เป็นไรกัน? ทั้งที่เขากลับมาอยู่ในระดับแกนทอง?

สายตาที่เกลียดชังจงซาน เทาเทียของซือหม่าจงเหิงราวกับว่ามันกำลังจะกล่าวอะไรบางอย่าง.

ไม่ไกลออกไป อสูรย้อนเวลามันรับรู้ว่าทักษะเทวะตอนนี้ได้ใช้พลังไปจนเกลี้ยงแล้ว จงซานกลับไม่เป็นอะไรเลย เกิดเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร?

จงซานที่รับรู้ว่าร่างกายของเขาที่ไม่ได้เปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด จดจ้องมองไปยังชายในชุดสีขาวด้วยความเย็นชาทันที.

"อย่าเข้ามา ข้าจะไม่เอาเรื่องเจ้าก็ได้!"ชายในชุดสีขาวที่เผยท่าทางหวาดกลัว.

"เป็นเจ้าเองที่ล่วงเกินข้า วันนี้ หากข้าไม่จัดการเจ้า ใครต่อใครก็คงมาขอความเมตาจากข้าไม่ใช่รึ?"จงซานกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.

"ปัง!"

บนร่างกายของจงซานที่เกิดเสียงดังสนั่น ราวกับว่าฟ้าผ่าดังลั่น ทุกคนรู้สึกเจ็บปวดแก้วหู หลาย ๆ คนที่กลายเป็นงงงันไปในทันที.

จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ เพราะว่าพลังฝึกตนของเขาท้ายที่สุดก็ลดลง กลายเป็นเซียนสวรรค์ขั้นที่เก้าแล้ว! ลดลงหนึ่งขั้นอย่างงั้นรึ?

อสูรย้อนเวลาเผยท่าทางตื่นเต้น ทว่าหลังจากที่ตื่นเต้นได้พริบเดียวก็เปลี่ยนเป็นหดหู่ขึ้นมาทันที เพราะว่าเมื่อลดลงมาถึงระดับเซียนสวรรค์ขั้นที่เก้าก็ดูไม่มีทีท่าว่าจะลดลงอีกเช่นเดิม.

จงซานจะรอให้ครบหนึ่งก้านธูปอีกรึ?

"ชิ!"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.

อสูรขั้นเวลาด้านหลัง ปากขนาดห้าร้อยจั้งก็พุ่งมาในทันที.

ชายในชุดสีขาวที่หันหน้ากลับไป เห็นแค่เพียงปากที่ใหญ่โตงับมาแล้ว.

"สว๊วฟ!"

อสูรย้อนเวลาและชายในชุดสีขาวหายไปในทันที เป็นแปดหางสวรรค์ที่งับไป แสงสีเขียวที่หายไป กลายเป็นอาหารให้กับแปดหางสวรรค์ไปแล้ว.

"สว๊วฟ!"

เกิดเสียงดังลั่นที่แปลกประหลาดเกิดขึ้นอีกครั้ง.

แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบหายไป ถูกแทนที่ด้วยเทาเทียพันจั้ง.

เทาเทียกลืนกินแปดหางสวรรค์ลงท้องไปแล้ว.

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า....................................!”

ที่ไกลออกไปซือหม่าจงเหิงที่หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง ตั๊กแตนไล่จักจั่น นกขมิ้นตามลัง แปดหางสวรรค์ที่กลืนอสูรย้อนเวลา และเทาเทียกลืนกินแปดหางสวรรค์อีกรอบ พวกมันทั้งคู่ อยู่ในท้องของเทาเทียแล้ว.

"ซือหม่าจงเหิง เจ้าสารเลว!"กงจูจิวเหว่ยที่ร้องออกมาด้วยความโกรธ.

"ซือหม่าจงเหิง เจ้าไม่ควรทำเช่นนี้จริง ๆ ?"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.

"ชิ จงซาน เจ้าสูญเสียเทพอสูรไปแล้ว เจ้าจะทำอะไรได้? เมื่อทุกอย่างเข้าไปในท้องของเทาเทีย อย่าหวังว่าจะออกมาได้! มีเทาเทียปกป้องข้า เจ้าก็ไม่สามารถสังหารข้าได้ด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า!"ซือหม่าจงเหิงที่หัวเราะเสียงดัง.

แปดหางสวรรค์ถูกกินโดยเทาเทีย ทว่าแปดหางสวรรค์นั้นคือรากเทวะของจงซาน มันสามารถเคลื่อนไหวตามเจตจำนงของจงซาน ทว่าจงซานยังไม่คิดที่จะเก็บมันกลับมาทั้งที่เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็ตาม จะให้กล่าวล่ะก็เรื่องนี้เกินกว่าเทาเทียและคนอื่น ๆ จะเข้าใจได้.

"คิดว่ากินไปแล้วรึไง!"จงซานแค่นเสียง.

กินไปแล้วรึ? หมายความว่าอย่างไร? กงจูจิวเหว่ย ซูอาโฝ ซือหม่าจงเหิงที่ไม่มีใครเข้าใจ คิดว่ากินไปแล้วอย่างงั้นรึ?

จากภายในท้องของเทาเทีย ร่างของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ขยายใหญ่ขึ้นมา ด้วยพลังของมันที่มากล้น ทำให้ปากของเทาเทียเปิดขึ้นในทันที.

ปากของเทาเทียที่ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ  ท้องของมันที่กำลังดังลั่น ขณะที่กำลังเคลื่อนที่ตะเกียกตะกายไปมา ท้ายที่สุดกับถูกแทนที่ด้วยร่างของแปดหางสวรรค์ที่ใหญ่โตแทน.

ซูอาโฝ กงจูจิวเหว่ยและซือหม่าจงเหิง ใบหน้าถึงกับกระตุก ทุกคนที่อ้าปากค้างเลย.

เทาเทียถูกกินไปแล้วอย่างงั้นรึ? แปดหางสวรรค์กินมันไปแล้ว?

"ไม่!"ซือหม่าจงเหิงที่ร้องออกมาด้วยความเศร้า.

ร่างของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบก็หายไปในทันทีเช่นกัน อสูรย้อนเวลาและเทาเทียถูกย่อยอย่างรวดเร็ว และพลังทั้งหมดถูกส่งมาให้กับจงซาน.

พลังมากมายมหาศาล เพิ่มพลังให้กับจงซานอีกครั้ง หนึ่งขั้นที่หายไป กลับคืนมาเรียบร้อยแล้ว.

เซียนสวรรค์ขั้นที่สิบ เซียนสวรรค์ขั้นสมบูรณ์.

เมื่อทุกอย่างจบแล้ว จงซานที่จ้องมองไปยังซือหม่าจงเหิง.

ตอนนี้เหลือเพียงแค่ซือหม่าจงเหิงที่มีระดับแกนทอง.

ซือหม่าจงเหิงที่ถอยหลังออกไปเรื่อย ๆ  ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความจริงจังและหวาดกลัวเป็นอย่างมาก.

"ตอนนี้ข้าสามารถสังหารเจ้าได้หรือยัง?"จงซานกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.

ซือหม่าจงเหิงที่จ้องมองจงซานด้วยความข่มขื่น เขาจะต่อต้านได้อย่างไร? ด้วยระดับแกนทองไม่ต่างจากมดปลวกที่จะถูกบี้แบนได้อย่างง่ายดาย.

"บอกมว่าค่ายกลฮวงจุ้ยนี้เป็นของใคร แล้วข้าจะไม่สังหารเจ้า!"จงซานกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.

"ข้าไม่เชื่อ เจ้าจะจับข้าได้? จะตาย ก็มาตายด้วยกัน!"ซือหม่าจงเหิงที่นำสิ่งของบางอย่างออกมา.

"ปัง!"

ฝ่ามือของจงซานฟาดออกไป กับคนผู้นี้ จงซานหาได้สนใจอะไรเข้าแต่อย่างใด.

ซือหม่าจงเหิงที่ร่วงหล่นลงบนพื้น ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด.

"จงซาน เจ้าทำลายพลังฝึกตนข้า?"

"มีเพียงเจ้าพิการ ข้าถึงวางใจ!"จงซานพยักหน้า.

จงซานที่หันหน้าไปมองค่ายกลฮวงจุ้ย ฝ่ามือของเขาที่โจมตีออกไป แม้ว่าจะไม่รู้ว่าค่ายกลดังกล่าวนี้ใช้ทำอะไร ทว่าเขาก็ไม่สามารถวางใจได้เลย.

"ไม่.~~~~~~~~~~~~~~~~!”

ซือหม่าจงเหิงที่ร้องออกมาเสียงดัง ทว่าจงซานหาได้สนใจ เขายังคงโจมตีไปยังค่ายกลฮวงจุ้ย.

จงซานที่หันหน้ามามองซือหม่าจงเหิงอีกครั้งและกล่าวออกมาว่า."เห็นแก่ที่เจ้าเป็นเสนาธิการคนสำคัญของศาลเทพไท่ชู ข้าจะทำลายแค่พลังฝึกตนของเจ้า ใช้ชีวิตตายทั้งเป็น ถือว่าเป็นโชควาสนาของเจ้าแล้ว!"

จากนั้น จงซานก็บินไปรวมกลุ่มกับซูอาโฝและกงจูจิวเหว่ย.

"จงซาน ที่จริงเจ้าควรจะสังหารเขาซะ!"ซูอาโฝ.

"ก่อนที่ข้าจะจากศาลเทพไท่ชูอย่างเป็นทางการ เขาที่เป็นเสนาธิการคนสำคัญของศาลเทพไท่ชู ไม่ควรจะสังหาร!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.

ไม่สังหาร? หากซือหม่าจงเหินได้ยิน คงต้องพ่นโลหิตออกมาคำโต เขากลายเป็นคนพิการไปแล้ว ค่ายกลฮวงจุ้ยก็ถูกทำลาย แผนการของท่านประมุขพังทลายไม่เป็นท่า ไม่ว่ายังไงมีเหรอที่เขาจะรอด?

คาดไม่ถึงเลยว่าภัยพิบัติที่ซือหม่าจงเหิงได้รับ มันจะทำให้เขาอยู่ในสภาพอเนจอนาถเช่นนี้!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด