Chapter 932 ถูกสังหารทั้งหมด
เห็นปราณกระบี่ที่ยังเหลืออยู่ ใบหน้าของเหยี่ยนฮุยถึงกับเปลี่ยนเป็นซับซ้อน "กระบี่จูเซียน?"
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบไม่รอให้เหยี่ยนฮุยตอบสนองร่างกายของมันที่พุ่งไปยังเหยี่ยนฮุยด้วยความเร็ว.
"ฟิ้ว!!"
ดวงตาของเหยี่ยนฮุยที่เบิกกว้าง ร่างกายที่ขยับ แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่หายไป ส่วนเหยี่ยนฮุยเองก็หายไปในทันทีเช่นกัน.
ผู้คนมากมายที่เผยท่าทางหวาดผวาขึ้นมาในทันที.
"จงซาน เทพอสูรตนนี้ไปหามาจากใหน? ผิดปรกติเกินไปแล้ว"
"เทพอสูรที่มีระดับเซียนโบราณ? ไม่รู้ว่าเติบโตอย่างไร ดูเหมือนว่าจะต้องอยู่ในหนึ่งในแปดสิบอันดับอย่างแน่นอน!"
"หรืออาจะเป็นหนึ่งใน 75 ลำดับก็ได้!"
"ช่างน่าเสียดายที่มันเข้าไปในโลกเขตแดนของเหยี่ยนฮุยแล้ว เทพอสูรตนนั้นไม่มีโลกเขตแดนของตัวเองคงจะแย่อย่างแน่นอน."
..............................
..................
ขณะที่เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบ ๆ กำลังคิดว่าแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกำลังย่ำแย่อยู่นั้น.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~!”
บนอากาศ ปรากฎเป็นหลุมขนาดใหญ่ที่แตกออกมาทันที หางที่มีสีแดงโลหิตยืดยาวออกมา.
"ตูมมมมม!"
เหยี่ยนฮุยและแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบได้ปรากฎขึ้นมาต่อหน้าทุกคนอีกครั้ง.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเวลานี้กำลังรู้สึกตื่นเต้น ส่วนเหยี่ยนฮุยเวลานี้ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ตำราชุนชิวในมือของเขาถูกกัดขาดหายไปครึ่งหนึ่งอย่างงั้นรึ?
ใบหน้าแววตาของเหยี่ยนฮุย จ้องมองไปยังตำราชุนชิวในมือ จ้องมองไปยังแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบอีกครั้ง.
"ฟริบ ฟริบ ........................!”
ต่อหน้าแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ร้องออกมา ทำไมไม่รู้เหยี่ยนฮุยที่ได้ยินเสียงร้องรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที เสียงร้องของมัน อสุรร้ายที่แม้แต่โลกเขตแดนของเขายังถูกอสุรกายตนนี้กัดกินไปถึงครึ่งหนึ่ง.
เทพอสูรที่กัดกินโลกเขตแดน? ใครบอกข้าทีมันคือตัวประหลาดใดกัน? ร่างกายของเขาที่สั่นสะท้าน แม้แต่ดาบของเขายังสะท้อนกลับมา หางของมันนั้นทรงพลังเทียบได้กับกระบี่สังหารเซียน.
นี่ไม่ใช่ว่ากลิ่นอายของกระบี่เล่มเดียวเท่านั้น แต่มันคือชุดกระบี่สังหารเซียน กลิ่นอายนี้ เหยี่ยนฮุยไม่เคยลืมไปชั่วชีวิต มันเป็นกลิ่นอายของชุดกระบี่สังหารเซียนของปราชญ์เทพทงเทียน ทำไมเป็นเช่นนี้กัน?
"ศิษย์นิกายหงหรู!ประจำตำแหน่ง!"เหยี่ยนฮุยที่ร้องออกมาในทันที.
"รับทราบ!"เหล่าศิษย์ของนิกายหงหรูที่รับคำในทันที.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~!”
เหล่าศิษย์ของนิกายหงหรูขณะที่ต้องการเข้าประจำตำแหน่ง บนท้องฟ้าเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น อะไรบางอย่างจากบนท้องฟ้าได้ร่วงหล่นลงมา เหมือนกับกระดูกเก้าชิ้น แต่ละชิ้นส่วนนั้นเป็นเหมือนกับมังกรสีทอง.
สิ่งของดังกล่าวนั้นได้ปกคลุมแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเอาไว้.
"ม่านเพลิงเทวะเก้ามังกร?"คนผู้หนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เจิ้นเหรินไท่อี้ นี่ไม่ใช่ม่านเพลิงเทวะเก้ามังกรของเซิ่งหวังไท่อี้หรอกรึ!"
........................
............
คนทั้งหมดที่จ้องมองไปยังม่านเพลิงเทวะเก้ามังกรในทันที ดวงตาของทุกคนที่เบิกกว้าง คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีเซียนโบราณเข้าร่วมอีก.
ใช้กังขังแปดหางสวรรค์แห่งจบจบอย่างงั้นรึ?
จงซานที่พากงจูจิวเหว่ยและซุยอาโฝลอยขึ้นมาบนอากาศ.
ด้านล่าง เพลิงเทวะเก้ามังกรที่ปกคลุม แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ถูกกักขังอยู่ด้านใน กำลังตะเกียกตะกายอย่างบ้าคลั่ง.
เหยี่ยนฮุยที่เห็นแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบอยู่ด้านในม่านเพลิงเทวะเก้ามังกร ใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นมีความสุข จากนั้นก็จ้องมองไปยังจงซานด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ในเวลาเดียวกันนี้ จงซานจ้องมองไปยังอีกทิศทางหนึ่ง ชายคนหนึ่งที่ปรากฎตัวออกมาสวมชุดราชวงศ์.
เซิ่งหวังไท่อี้!
จงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่อี้ด้วยความเย็นชา.
"เซิ่งหวังไท่อี้ เจ้าต้องการทำอะไร? พวกเราไปทำอะไรให้เจ้ารึไง ทำไมถึงได้เล็งมาที่พวกเรา?"กงจูจิวเหว่ยที่ตะโกนออกไปด้วยความโกรธ.
เหยี่ยนฮุยเองก็แสดงท่าทางสงสัยจดจ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่อี้.
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง จงซานอย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังไท่อี้ที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
จงซานที่ราวกับว่าไม่ได้รู้สึกประหลาดใจแต่อย่างใด จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่อี้ กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม."เซิ่งหวังไท่อี้ตัดสินใจเคลื่อนทัพแล้วอย่างงั้นรึ?
"เพื่อแย่งชิงดินแดนของศาลเทพต้าเจิ้ง ศาลเทพไท่อี้ ศาลเทพไท่จี ล้วนแต่เคลื่อนทัพ! แม้แต่ศาลเทพไท่ชู บางทีก็คงกำลังเคลื่อนทัพด้วยเช่นกัน!"เซิ่งหวังไท่อี้กล่าวออกมา.
"เจ้าโกหก ศาลเทพไท่ชูของข้าจะเคลื่อนทัพไปยังต้าเจิ้งเพื่ออะไรกัน?"กงจูจิวเหว่ยที่ตะโกนออกมาในทันที.
"เรื่องนี้ ไม่ใช่เรื่องที่สาวน้อยอย่างเจ้าจะเข้าใจ?"เซิ่งหวังไท่อี้ที่เผยรอยยิ้มเหยียดหยัน.
"ทุกแผ่นดินล้วนต้องบุกรุก ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้แล้ว ทว่าผ่านมาร้อยปี ต้าเจิ้งของข้าสามารถอยู่มาได้เกินร้อยปีแล้ว ในเวลานี้ต้องการบุกรุก? ก็สายไปแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"สายรึ? ไม่เลย!"เซิ่งหวังไท่อี้กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ไม่สาย ทำไมถึงเร่งรีบบุกล่ะ?"จงซานแค่นเสียง.
เซิ่งหวังไท่อี้ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าจากต้าเจิ้งมา ทว่าการจัดการของต้าเจิ้งนั้นไม่ได้หละหลวมเลย ตลอดหนึ่งร้อยปีมานี้ ต้าเจิ้งของข้ารับยอดฝีมือทั่วสวรรค์เข้ามา แม้แต่คนของโลกใบเล็กก็พัฒนาขึ้นมากมาย เจ้าเลยรู้สึกกลัวสินะ!"จงซานกล่าวหยัน.
"กลัว? ฮ่าฮ่าอ่า เพียงแค่เซียนสวรรค์ ทำไมข้าต้องกลัว?"เซิ่งหวังไท่อี้กล่าวหยัน.
"หากไม่กลัว แล้วเจ้าจะลอบโจมตีรึ? ชิ หลังจากโลกนวีหวาเปิดขึ้น ต้าเจิ้งของข้าก็เคลื่อนทัพไปใกล้กับศาลเทพไท่อี้แล้ว."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ใบหน้าของเซิ่งหวังไท่อี้ที่เผยท่าทางดูแคลนอย่างที่สุด "ลำพังเจ้านะรึ? ชิ วันนี้ข้าจะสังหารเจ้า และชิงวาสนาต้าเจิ้งมา ในเมื่อเจ้าแส่หาความตาย ก็อย่ามาโอดครวญก็แล้วกัน."
แววตาของเหยี่ยนฮุยที่เต็มไปด้วยความสงสัย จากนั้นก็เผยท่าทางเหยียดหยัน ดูเหมือนว่าศัตรูของจงซานจะมีอยู่เป็นจำนวนมาก.
"ฮ่าอ่าอ่าฮ่า!"
"ฟริบ ฟริบ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ขณะที่จงซานหัวเราะ เสียงของแปดหางสวรรค์ก็ปรากฎขึ้นในทันที.
ได้ยินเสียงดังกล่าว ใบหน้าของเหยี่ยนฮุยถึงกับเปลี่ยนเป็นขาวซีด ต้องไม่ลืมว่าอสุรกายดังกล่าวนั้นสร้างความหวาดกลัวต่อเขาเป็นอย่างมาก ไม่ใช่ว่ามันถูกม่านเพลิงเทวะเก้ามังกรกักขังไว้หรอกรึ?
เหล่าผู้คนที่จับจ้องจากพื้นที่ไกลออกไปที่อยู่รอบ ๆ ถึงกับดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
"มารดาเถอะ นี่มันอสูรร้ายอันใดกัน?"
"มันออกมาได้อย่างไร?"
..................
............
ส่วนเซิ่งหวังไท่อี้เองใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นขาวซีดด้วยเช่นกัน ภายในอกของเขาแทบระเบิดออกมา แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบหนีออกมาได้อย่างไร นั่นเพราะว่ามันได้กลืนกินม่านเพลิงเทวะเก้ามังกรเข้าไป.
อุปกรณ์เซียนโบราณที่ร้ายกาจ ถูกกลืนกินไปอย่างงั้นรึ? ไม่ใช่ว่าแม้แต่เทาเทียยังทำไม่ได้ไม่ใช่รึ?
"จง จงซาน สัตว์เลี้ยงของเจ้า หาให้ข้าตัวหนึ่งที!"ใบหน้าของซูอาโฝที่เผยท่าทางอิจฉาขึ้นมาในทันที.
กับพลังที่ร้ายกาจ กลืนกินทุกอย่าง? ใต้สวรรค์แห่งนี้คงมีมันตัวแรก?
เหยี่ยนฮุยที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังทีอี้ ที่ใบหน้าบิดเบี้ยวไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย เขาเองก็จ้องมองตำราชุนชิวในมือที่เหลือครึ่งหนึ่ง เหยี่ยนฮุยย่อมรับรู้ว่าอสุรกายตนนี้น่าหวาดกลัวขนาดใหน.
เซิ่งหวังไท่อี้ที่อ้าปากค้าง พูดไม่ออก ให้กล่าวตามจริงแล้ว เขายังไม่ลงมือด้วยซ้ำ ทว่าเห็นว่ามันเป็นโอกาสที่ดี จึงเตรียมทัพพร้อมที่จะยกออกไป ในเวลานี้เขาได้ออกมาเผชิญหน้ากับราชาของอีกฝ่ายเพื่อแย่งชิงวาสนา ทว่าเขากลับพบกับสิ่งที่คาดไม่ถึงเข้าให้แล้ว.
ดวงตาของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเต็มไปด้วยจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรง.
"ฟริบ ๆ !"
เสียงของมันที่กำลังข่มขู่เซิ่งหวังไท่อี้ ที่มีใครกล้าที่จะลอบโจมตีมันอย่างคาดไม่ถึง.
ในเวลานั้นหางขนาดใหญ่ของมันที่กวัดแกว่งปกคลุมท้องฟ้า หางสี่หางที่ปิดล้อมปกคลุมเซิ่งหวังไท่อี๋ ท้องฟ้าที่สั่นไปมา เต็มไปด้วยปราณกระบี่ที่ทรงพลังปกคลุม.
"ค่ายกลกระบี่สังหารเซียน?"เซิ่งหวังไท่อี้ที่อุทานออกมาเสียงดัง.
เซิ่งหวังไท่อี้ที่คาดไม่ถึงเลยว่าอสุรกายตนนี้จะร้ายกาจถึงเพียงนี้.
ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง เหยี่ยนฮุยที่โบกมือสั่งศิษย์นิกายหงหรูตั้งแถวสร้างค่ายกลล้อมรอบจงซานเอาไว้ในทันที.
เหยี่ยนฮุยเวลานี้ เต็มไปด้วยความระมัดระวังจงซานเป็นอย่างมาก.
"สังหาร!"
เหยี่ยนฮุยที่โบกมือ เหล่าศิษย์นิกายหงหรูหลายคนต่างก็นำของวิเศษออกมาในทันที เป็นตำรา กระบี่ ดาบ และอื่น ๆ อีกหลายอย่าง พร้อมกับปลดปล่อยพลังที่น่าเกรงขามออกมา ก่อนที่จะปล่อยมันออกไปยังทิศทางของจงซาน ซ้อนทับกันไปมาบนอากาศ ก่อนที่จะปรากฎสนามพลังขนาดใหญ่สีม่วง ห้วงอากาศที่สั่นไปมาเล็กน้อย เห็นได้ว่ามันมีพลังเทียบเคียงกับระดับเซียนโบราณได้เลย.
ทว่าคลื่นพลังที่น่าเกรงขามนั้นพุ่งมา ทำให้หัวใจของจงซานรัดแน่ ก่อนที่จะโบกสะบัดนำผังจักรพรรดิออกมาปกป้องจงซานและพวกทั้งสามคน เส้นแสงสีม่วงที่ทะลวงเข้ามาเสียงดังสนั่น จากนั้นก็ถูกสะท้อนกลับไปอย่างแปลกประหลาด.
"ตูมมมม!"ศิษย์ของนิกายหงหรูที่ถูกลำแสงดังกล่าวสะท้อนกับไประเบิดตกตายไปในทันที.
"เป็นสมบัติที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ !"เหยี่ยนฮุยที่เผยท่าทางโลภขึ้นมาทันที.
จงซานขณะที่นำผังจักรพรรดิออกมา พร้อมกับจ้องมองไปยังเหยี่ยนฮุยด้วยสายตาเย็นชา.
"ข้าไม่ต้องการเป็นศัตรูกับนิกายหงหรู ทว่านิกายหงหรูกลับต้องการชีวิตข้า เช่นนั้นอย่าได้โทษข้าก็แล้วกัน!"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.
ในเวลาเดียวกัน ที่ภพหยิน ร่างแยกเงาของจงซาน ที่ตอนนี้ได้มาปรากฎที่ตำหนักสังสารวัฏแล้ว.
"หนี่ปู่ซา มอบความเสี่อมแห่งกิเลสให้ข้า ขอเป็นจำนวนมาก!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"รับทราบ!"หนี่ปู่ซาไม่กล้าสอบถามอะไรพร้อมกับสะบัดมือ พร้อมกับปลดปล่อยความเสื่อมแห่งกิเลสมากมายสีแดงฉานจากตำหนักสังสารวัฏพุ่งตรงมา.
ผังจักรพรรดิสีดำของร่างแยกเงาปรากฎขึ้น พร้อมกับสูบความเสื่อมแห่งกิเลสเข้ามาในทันที.
"จะตายอยู่แล้ว ยังแสดงท่าทางอหังการอยู่อีก?ศิษย์นิกายหงหรู ร่วมมือสังหารมันพร้อมกับข้า!"เหยี่ยนฮุยที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
เหยี่ยนฮุยที่ร้อนรนต้องการสังหารในทันที เพราะว่าจากการที่เห็นความสามารถของจงซาน นับจากครั้งก่อนที่พบกันที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ไม่คาดคิดเลยว่าฝ่ายตรงข้ามจะคุกขามเขาได้ หากปล่อยไปอีกครั้งเขาจะเติบโตขนาดใหนกัน?
หากยิ่งปล่อยไป หากจงซานเติบโตยิ่งกว่านี้ จะกลายเป็นน่าหวาดกลัวที่สุดแน่นอน.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่เข้าล้อมกรอบจงซาน.
จงซานที่ควบคุมผังจักรพรรดิชี้นิ้วออกไป.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ความเสื่อมแห่งกิเลสที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากบนอากาศทำให้ทั่วท้องฟ้าแดงฉานเกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
พื้นที่รอบ ๆ กลายเป็นธารโลหิตล่องลอยไปรอบ ๆ ในทันที มันได้พวยพุ่งกลืนกิน ภายในธารโลหิตที่มีผีโหยกำลังตะเกียกตะกายอยู่ มากมายนับไม่ถ้วน.
"อ๊ากกกก~~~~~~~~~~~! ”
"ของวิเศษของข้า"
"อาจารย์ ช่วยด้วย ~~~~~~~~~~~!”
..........................................
........................
ความเสื่อมแห่งกิเลส รอบ ๆ ได้ยินเสียงเจ็บปวดโหยหวนดังออกมาไม่หยุด เหล่าศิษย์ของนิกายหงหรู ที่ถูกธารโลหิตความเสื่อมแห่งกิเลส คลุมร่างเอาไว้ในทันที.
ความเสื่อมแห่งกิเลส หนี่ปู่ซาเคยใช้กดดันเซียนโบราณในอดีต แม้แต่เซียนโบราณยังยากที่จะต้านทาน ในเวลานี้ศิษย์ของนิกายหงหรูจะทนได้อย่างงั้นรึ?
ในเวลานี้ คนที่อยู่รอบ ๆ สังเกตการณ์ถึงกับสะดุ้งหวาดกลัว เร่งรีบหนีออกไป ถอยห่างออกมามองธารโลหิตอยู่ไกล ๆ ภายในใจที่สั่นสะท้านเย็นยะเยือบสั่นกระจายไปทั่วร่าง.
"นี่คือจงซาน? เขามีระดับแค่เซียนสวรรค์อย่างงั้นรึ?"
"ธารโลหิตนี้มันอะไรกัน? น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว? ข้าไม่เคยเห็นธารโลหิตที่แข็งแกร่งขนาดนี้มาก่อนเลย.
"นี่มันโคลนโลหิต พื้นที่รอบ ๆ แม้แต่อากาศยังถูกกัดกร่อนเลย!"
........................
............
ผู้คนมากมายต่างสะดุ้งกล่าวออกมาด้วยความตกใจพึมพำไปมา.
ทว่าเหล่าศิษย์นิกายหงหรูในเวลานี้ต่างก็ได้รับความเจ็บปวดแสนสาหัส พลังกัดกร่อนที่แม้แต่ของวิเศษยังละลายแล้วเหล่าศิษย์นิกายหงหรูมีเหรอจะทนได้.
"สารเลว จงซาน~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กับศิษย์มากมายที่ตกตายไป เหยี่ยนฮุยที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ โจมตีออกไปสร้างเป็นรูขนาดใหญ่บนความเสื่อมแห่งกิเลสระเบิดดังสนั่น.
แม้นว่าเหยี่ยนหุยจะสร้างหลุมขนาดใหญ่ขึ้น ทว่าเขากลับรู้สึกว่า ทั่วร่างกลับขนลุกชูชันขึ้นในทันที.
สว๊วฟ!
ไม่ไกลออกไป หลังจากนั้น ปากที่ใหญ่โตอ้ากว้างพร้อมกับงับของวิเศษและเหยี่ยนฮุยพร้อมกันไปในทันที.
แปดหางสวรรค์? กลับมาแล้ว?
ความเสื่อมแห่งกิเลศถูกผังจักรพรรดิเก็บไปอีกครั้ง.
พื้นที่รอบ ๆ ลึกลงไปใต้พื้นดินสิบจั้ง กลายเป็นความว่างเปล่า เหล่าศิษย์ของนิกายหงหรูหายไปทั้งหมด เหยี่ยนฮุยหายไป เซิ่งหวังไท่อี้หายไป แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบหายไป.
เหลือเพียงแค่จงซาน ซูอาโฝและกงจูจิวเหว่ยเท่านั้น.
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็ตื่นตะลึงอย่างสมบูรณ์ นับจากวันนี้ ภายในอาณาเขตเฟิงจง จะไม่มีใครที่ไม่รู้จักรจงซาน เขาที่สังหารศิษย์ของนิกายหงหรูหลายพันคน สังหารเซียนโบราณเหยี่ยนฮุย กำจัดเซิ่งหวังไท่อี้ด้วยอย่างงั้นรึ?
การต่อสู้ในครั้งนี้ของจงซาน เป็นเขาที่จัดการฝ่ายตรงข้ามแต่เพียงผู้เดียว!
