Chapter 928 หยิงมาถึง.
"มีอะไรในสุสานเหนียงเหนียงนวีหวา?"กงจูจิวเหว่ยสอบถาม.
"ของวิเศษปราชญ์เทพ!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"ของวิเศษปราชญ์เทพ?"ซูอาโฝและกงจูจิวเหว่ยที่ดวงตาเปล่งประกาย.
"อย่างน้อยควรจะเป็นของวิเศษปราชญ์เทพ ด้วยสถานการณ์ในเวลานี้ ได้ทำให้ผู้คนมากมายเดินทางมา กลุ่มอิทธิพลใหญ่ทั้งหมด จะต้องปรากฎตัวขึ้นมาอย่างแน่นอน."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"อืม อีกอย่างไม่ใช่แค่เพียงกลุ่มอิทธิ์ทั่วหล้า เหล่าสุดยอดฝีมือทั่วทั้งอาณาเขตเฟิงจง จะต้องมารวมตัวกันที่นิกายเสอโห่วแน่ ในเวลานั้นนิกายเสอโห่วก็จะเต็มไปด้วยเหล่ายอดฝีมือทั่วโลก!"จงซานที่กล่าวย้ำอีกครั้ง.
"เจ้าคิดว่าเซิ่งหวังจะไปหรือไม่?"กงจูจิวเหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมาขณะพูด.
"แน่นอน เรื่องสำคัญขนาดนี้ จะไม่ไปได้อย่างไร? ของวิเศษปราชญ์เทพนั้นไม่ใช่ของธรรมดาทั่วไป ทั่วทุกกลุ่มอิทธิพลทั้งอาณาเขตเฟิงจงต่างก็ไม่พลาดแน่ และก็ไม่มีใครรู้ว่าระหว่างทางจะเจออะไรบ้างหรือไม่? ดังนั้นพวกเขาจึงต้องไป!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"พวกเราจะไปตอนนี้เลยรึ?!"กงจูจิวเหว่ยที่จ้องมองสอบถามมายังจงซาน.
"อืม เวลานี้ล่ะ พวกเราควรจะไปถึงก่อนเนิ่น ๆ !"จงซานพยักหน้ารับ.
จงซาน ซูอาโฝ กงจูจิวเหว่ยที่รวมตัวกันแล้วพุ่งตรงไปยังทิศทางของวิหารเสอโห่วในทันที.
........
สถานที่ของตระกูลซือหม่า ตำหนักซือหม่าชิง.
ซือหม่าชิงจ้องมองไปยังเจ้าตระกูลซือหม่า ซือหม่าหยวน!
"ท่านพ่อ นิกายเสอโห่วในครั้งนี้ ขึ้นอยู่กับท่านแล้ว!"ซือหม่าชิงกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"อืม ตระกูลซือหม่าของพวกเราอดทนมาหลายปีแล้ว ถึงเวลาแล้ว เมื่อข้าจะจัดการเรื่องของนิกายเสอโห่วสำเร็จ ส่วนเจ้า....!"ซือหม่าหยวนที่จ้องมองไปยังซือหม่าชิง.
"ท่านพ่อโปรดวางใจ บุตรจะต้องทำมันสำเร็จอย่างแน่นอน!"ซือหม่าชิงเอ่ยออกมาด้วยความมั่นใจ.
"อืม เมื่อเจ้าเป็นคนลงมือ พ่อก็รู้สึกวางใจ!"ซือหม่าหยวนที่พยักหน้าด้วยความพอใจ.
"บุตรจะรออยู่ที่ชิงชิว ขอให้ท่านพ่อกลับมาพร้อมกับชัยชนะ!"
"อืม!"
ภายในวังหลวงชิงชิว.
เซิ่งหวังไท่ชูจดจ้องมองไปยังเซียนเซิงหลี่ "ครั้งนี้ข้าจะเดินทางไปยังนิกายเสอโห่ว คงไม่สะดวกที่จะจัดการเรื่องราวต่าง ๆ ภายใน เรื่องนี้คงต้องรบกวนเจ้าแล้ว."
"โปรดวางใจ!"เซียนเซิงหลี่พยักหน้ารับ.
เซิ่งหวังไท่ชูพยักหน้ารับ ก่อนที่ร่างกายจะเคลื่อนย้ายหายไปในทันที.
เหล่ากลุ่มอิทธิพลต่าง ๆ ก็เดินทางไปยังนิกายเสอโห่วอย่างคับคั่ง.
วิหารนิกายเสอโห่วนั้น ตั้งอยู่ทางตะวันตกของอาณาเขตจวงหลุน.
จงซานเวลานี้ยังคงอยู่ระดับเซียนสวรรค์ขั้นที่เก้า ส่วนซูอาโฝเองได้เลื่อนไปเป็นมหาเซียนเมื่อสามสิบปีที่แล้ว.
คนทั้งสาม เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงสุด ใช้เวลาหกเดือน ก็เดินทางไปยังนิกายเสอโห่วได้ในที่สุด.
พื้นที่รอบ ๆ ของนิกายเสอโห่วนั้นเต็มไปด้วยยอดฝีมือมากมาย แต่ละคนต่างก็จับจ้องมองกันและกันประจำอยู่บนยอดเขาต่างกันออกไป.
บนเทือกเขา ยอดเขาสูงเทียมฟ้า เต็มไปด้วยกรรมวาสนาปกคลุม พร้อมกับเปล่งประกายแสงเจิดจรัสออกมา.
ภายใต้กรรมวาสนามากมายมหาศาล ที่ด้านล่างมีวิหารของนิกายเสอโห่ว.
บนเทือกเขาสูงเป็นพื้นที่ราบเป็นฐานของตำหนักขนาดใหญ่ มีตำหนักมากมาย พื้นที่รอบ ๆ มีคนของวิหารเสอโห่วยืนปกป้องคุ้มกันอยู่ สายตาของพวกเขาที่จ้องมองมายังเหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่มาเยือน.
หนึ่งในกลุ่ม มีคนที่อยู่ในชุดสีฟ้า ใบหน้าค่อนข้างหล่อเหลา ถือกระบี่สีเขียวขณะที่ชักออกมานั้น ปราณกระบี่สีเขียวมากมายที่กระจัดกระจายร่ายรำบินว่อนอยู่ในอากาศ อำนาจของปราณกระบี่ที่กดทับไปทั่วทุกสารทิศ.
"นิกายเสอโห่ว เต๋าจวินเฟิงซิงอวิ๋น นอกจากประมุขนิกายแล้ว เขามีสถานะสูงที่สุดในนิกายเสอโห่ว!"กงจูจิวเหว่ยที่ชี้ไปยังชายในชุดสีฟ้าพร้อมกับกล่าวออกมา.
"เฟิงซิงอวิ๋น?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
เฟิงชิงอวิ๋น จากข้อมูลที่จงซานได้มานั้น เขาพอจะเข้าใจว่านี่คือยอดอัจฉริยะของนิกายเสอโห่ว มหาเซียนขั้นสูงสุด เหลือเพียงเล็กน้อยก็จะก้าวไปถึงระดับเซียนโบราณแล้ว.
นี่ไม่ใช่ประเด็นหลัง ประเด็นหลักคือเขามีสกุลว่า เฟิง เป็นเขาคนเดียว และเหนียงเหนียงนวีหวาที่จริงมีนามว่า เฟิงลี่ซือ เขามีสกุลเดียวกับเหนียงเหนียงนวีหวา!
เฟิงซิงอวิ๋น มีสถานะใด?
บนยอดเขาที่รอบเขตแดนของนิกายเสอโห่วนั้น เต็มไปด้วยยอดฝีมือที่ไม่เคยเห็นหน้า กระจายอยู่รอบ ๆ ดูเหมือนว่าทุกคนทั่วทั้งอาณาเขตเฟิงจงและที่อื่นทั้งแข็งแกร่งและอ่อนแอได้มารวมตัวกันที่เหล่านี้แล้ว.
เหล่าผู้แข็งแกร่งจะแย่งชิงยอดเขาที่สูงไป ทุกคนเวลานี้ราวกับว่ากำลังรออะไรบางอย่างอยู่.
จงซานที่ตรวจสอบเหล่าผู้มีอิทธิพลมากมายที่อยู่รอบ ๆ ทว่าทันใดนั้นก็ปรากฎเสียง ๆ หนึ่งที่กระตุ้นความรู้สึกสนใจของทุกคน.
มีร่างของคนห้าคนที่บินตรงมาอยู่ไกลออกไปจากยอดเขาสูง.
เฟิงซิงอวิ๋นที่ยืนอยู่บนยอดเขาที่สูงที่สุด จ้องมองไปยังคนทั้งห้าที่กำลังบินตรงมา.
"เฟิงซิงอวิ๋น หลบไปให้พ้น!"หนึ่งในนั้นที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
เป้าหมายของพวกเขาคือยอดเขาที่อยู่ใจกลางตำหนักนั่นเอง ที่ใจกลางตำหนักนั้นดูเหมือนว่าจะมีทางเข้าสู่โลกใบเล็กอยู่ หากจำไม่ผิด มันเป็นเหมือนกับโลกเขตแดนเช่นแดนเทพพิสุทธิ์ ทว่า นิกายเสอโห่วนั้นไม่ใช่อะไรที่ปรกติเช่นนั้นแน่ ด้วยกรรมวาสนาที่มากมายมหาศาลนั้น จะต้องเป็นดินแดนที่ผิดปรกติบางอย่างแน่.
"ข้าจะขอบอกอีกครั้ง เหนียงเหนียงนวีหวาได้สั่งเสียเอาไว้ เมื่อไม่สามารถหยุดได้ ก็ต้องเปิดโลกนวีหวา ทว่ายังไม่ถึงเวลา ตอนนี้ยังเหลืออีกหนึ่งเดือน! ห้ามใครเข้าใกล้โดยเด็ดขาด!"เฟิงซิงอวิ๋นกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ห้ามเข้าไปอย่างงั้นรึ? ชิ ของวิเศษปราชญ์เทพที่อยู่ด้านใน อีกหนึ่งเดือนจะยังเหลืออยู่อีกรึ? พวกเจ้าไม่ใช่กำลังหลอมประสานอุปกรณ์ปราชญ์เทพไปแล้วรึ คิดว่าคนอื่นไม่รู้รึไง!"ชายคนแรกเอ่ยออกมาเสียงดัง.
“~~~~~~~~~~~~~!”
เฟิงชิงอวิ๋นที่ถือกระบี่สีเขียวกวัดแกว่งไปมา ปรากฎกระบี่ที่ถูกทิ้งรอยไว้บนอากาศอย่างแปลกประหลาด.
"ข้าจะไม่พูดซ้ำเป็นครั้งที่สุด เลยเส้นดังกล่าวนั้นห้ามเข้า ไม่เช่นนั้นตาย!"เฟิงซิงอวิ๋นที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ตาย? ฮ่าอ่าอ่า เจ้าเป็นเพียงมหาเซียน พวกเราห้าคนก็เป็นมหาเซียน เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร?"มหาเซียนคนหนึ่งเอ่ย.
ในเวลานั้นเฟิงซิงอวิ๋นที่ก้าวออกไปจากเส้นสีเขียวที่พาดอยู่บนอากาศ.
"วูซซซ~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงของอากาศที่ถูกกระบี่กรีด เห็นเป็นริ้วแสงสีเขียว ปราณกระบี่มากมายพวยพุ่งตรงออกไปไกลอำนาจของปราณกระบี่ที่น่าเกรงขามพุ่งออกไปในทันที หมุนวนรวมตัวกันเป็นเหมือนกับวังน้ำวนแห่งปราณกระบี่ หากแต่ดูน่าเกรงขามไร้เทียมทาน ในเวลานี้ ปราณกระบี่ของเฟิงซิงอวิ๋นที่พวยพุ่งขยายออกไปนับหมื่นจั้ง.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว จากนั้นเฟิงซิงอวิ๋นก็กลับมาอยู่ในตำแหน่งเดิม ทว่ามหาเซียนที่ลอยอยู่บนอากาศเวลานี้ถูกแยกออกเป็นสองส่วนด้วยปราณกระบี่ของเฟิงซิงอวิ๋นแล้ว ปราณกระบี่ที่ปะทุออกมาจากร่างของเขาเป็นห่าฝน ทำให้เขาตกตายไปในทันที.
สังหารในทันที!
แววตาของเหล่ายอดฝีมือที่อยู่รอบ ๆ ส่ายไปมา มหาเซียนสังหารมหาเซียน? ในพริบตาเดียวอย่างงั้นรึ?
"ศิษย์พี่!"อีกสี่มหาเซียนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
จากนั้นพวกเขาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวพุ่งเข้าไปด้วยความเร็ว.
"ชิ!"เฟิงซิงอวิ๋นแค่นเสียงเย็นชา พร้อมกับกวัดแกว่งกระบี่สีเขียว ปล่อยริ้วแสงปราณกระบี่พุ่งออกไปด้วยพลังอำนาจที่น่าเกรงขาม พุ่งออกไปพร้อมสังหารคนทั้งสี่ในทันที.
พลังของปราณกระบี่ของเฟิงซิงอวิ๋นในเวลานี้ดูเหมือนว่าจะทรงพลังกว่าก่อนหน้านี้เป็นอย่างมาก กระบี่ของเขาที่ปรากฎเป็นริ้วแสงแปดสายพุ่งออกไป แต่ละเส้นแสงมีพลังเทียบเท่ากับการโจมตีก่อนหน้านี้เลย.
"เจ้ากล้า~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียง ๆ หนึ่งที่ดังผ่านมาจากอากาศที่ว่างเปล่า.
"ตูมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ในเวลานั้นเส้นแสงสีแดงก็ปรากฎขึ้นในทันที ออกมาขวางปราณกระบี่ของเฟิงซิงอวิ๋นเอาไว้ เกิดระเบิดดังสนั่น.
กระบี่ของเฟิงซิงอวิ๋นถูกหยุดเอาไว้ เขาที่จ้องมองไปยังเส้นแสงสีแดงอย่างไม่แยแส ซึ่งในเวลานี้ได้ปรากฎชายในชุดสีแดงถือกระบี่สีแดงอยู่.
ส่วนมหาเซียนทั้งสี่ในเวลานี้ที่หยุดลง ในเวลานี้แต่ละคนที่จ้องมองหน้ากันและกันเผยเหงื่อที่เย็นยะเยือบออกมา พวกเขาทั้งสี่เห็นอำนาจพลังทำลายล้างของเฟิงซิงอวิ๋นได้ก่อนหน้านี้ สนามพลังที่เล็งมายังร่างพวกเขา จนไม่สามารถขยับได้ ราวกับว่ารอคอยความตายอย่างเดียว น่าหวาดกลัวมาก.
"อาจารย์!"คนทั้งสี่ที่แสดงความเคารพต่อชายในชุดสีแดงโลหิตที่เพิ่งปรากฎตัวออกมาในทันที.
อาจารย์? เห็นชัดเจนว่าคนทั้งห้าก่อนหน้านี้ ได้รับคำสั่งมาจากชายในชุดสีแดง ทว่าเขากับไม่คิดว่าเฟิงชิงอวิ๋นจะทรงพลังขนาดนั้น.
"ตูมมมม!"
เฟิงชิงอวิ๋นและชายในชุดสีแดงที่หลบฉากถอยหางออกมาจากการปะกระบี่.
"เฟิงชิงอวิ๋น เจ้ากล้าสังหารศิษย์ของข้าอย่างงั้นรึ? วันนี้นิกายเสอโห่วไม่เห็นหน้าข้าแล้วอย่างงั้น .......!"ชายในชุดสีแดงที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"ไม่ว่าจะเป็นใครก็ห้ามผ่าน!"เฟิงซิงอวิ๋นที่ไม่สนใจเขาแม้แต่น้อย พร้อมกับโจมตีออกไปทันที.
"เซียนโบราณ ราชันย์กระบี่โลหิต?" ใครบางคนที่รู้จักชายในชุดสีแดงเอ่ยออกมา.
ส่วนจงซานที่ไม่สนใจราชันย์กระบี่โลหิตแต่อย่างใด ไม่จำเป็นต้องรู้ด้วย เพราะว่าจงซานที่เข้าใจดีว่าการแสดงที่แท้จริงยังไม่เริ่มด้วยซ้ำ.
"ฮ่าฮ่า!ห้ามก้าวเข้ามาอย่างงั้นรึ?"ราชันย์กระบี่โลหิตแค่นเสียง.
เฟิงชิงอวิ๋นเองก็ไม่สนใจด้วยเช่นกัน กระบี่ของเขายังคงโจมตีต่อไป เข้าปะทะฟาดฟันเข้ากับกระบี่ของราชันย์กระบี่โลหิตด้วยความเร็วสูง แทบจะไม่สามารถมองเห็นกระบี่ได้เลย.
กระบี่ทั้งสองกำลังฟาดฟันกันและกัน อำนาจปราณกระบี่โลหิตที่ราวกับว่ากำลังบิดม้วนเบี่ยงออกไปเรื่อย ๆ ส่วนอำนาจปราณกระบี่ของเฟิงซิงอวิ๋นในเวลานี้ ราวกับกลายเป็นคลื่นแสงสีเขียวแปดสายกระจายออกไปรอบ ๆ หมุนวนจนกลายเป็นสนามวายุ.
"ครืนนนน~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
พายุคลื่นแสงสีเขียวทั้งแปดเส้นที่เพิ่มพลังขึ้นเรื่อย ๆ บดบี้ปราณกระบี่โลหิตที่โค้งงอออกไป เจตจำนงกระบี่ที่น่าเกรงขามของราชันย์กระบี่โลหิตกำลังถูกกดดัน.
กระบี่ของเขาที่ถูกผลักดันเริ่มโค้งงอมากขึ้นเรื่อย ๆ ไม่หยุด.
"เคร้ง!"
"ตูมม~~~~~~~~~~~~~~~~!”
คลื่นกระบี่โลหิต กระแสพายุแสงสีเขียว ปราณกระบี่มากมายที่ระเบิดออกมาเสียงดัง พื้นที่รอบ ๆ กลายเป็นคลื่นอัดอากาศพัดผ่านออกไปรอบ ๆ คลื่นกระบี่โลหิตและเส้นแสงสีเขียวที่ค่อย ๆ ลดอำนาจลงและสลายหายไปช้า ๆ.
เฟิงชิงอวิ๋นที่กุมกระบี่เอาไว้เหมือนเดิม พร้อมกับลอยอยู่บนอากาศด้วยความอหังการ ส่วนราชันย์กระบี่โลหิตในเวลานี้ที่ถอยห่างออกมาจากเฟิงซิงอวิ๋น ร่างกายของเขานั้นกลายเป็นแผลใหญ่แปดแห่ง เสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่งไปทั่วร่าง.
ทุกคนต่างก็รับรู้ได้ในทันทีว่า เฟิงซิงอวิ๋นนั้นได้รับชัยชนะ!
เซียนโบราณกระบี่โลหิต พ่ายแพ้อย่างงั้นรึ?
เซียนโบราณ! ผู้ฝึกตนวิถีกระบี่ ราชันย์กระบี่โลหิต พ่ายแพ้ต่อเฟิงซิงอวิ๋น?
"เจ้า เจ้าก้าวไปถึงระดับเซียนโบราณแล้วอย่างงั้นรึ?"ราชันย์กระบี่โลหิตที่ขมวดคิ้วไปมา.
เฟิงชิงอวิ๋นไม่สนใจราชันย์กระบี่โลหิตแม้แต่น้อย เขาได้กลับไปยืนอยู่บนลานกลางตำแหน่งเดิมของเขาอีกครั้ง ทว่าทุกคนทำได้แค่มอง ราชันย์กระบี่โลหิตเวลานี้ไม่กล้าเป็นศัตรูกับเฟิงซิงอวิ๋น ทว่าเฟิงซิงอวิ๋น ที่จริงแล้วก้าวไปถึงอาณาเขตเซียนโบราณจริงอย่างงั้นรึ?
แม้ว่าจะไม่ได้สังหารราชันย์กระบี่โลหิต ทว่าก็เป็นการเตือนคนอื่น ๆ ว่าจะต้องรอหนึ่งเดือน ห้ามใครใจร้อนเร่งรีบเข้ามาเด็ดขาด.
ราชันย์กระบี่โลหิตไม่กล้าที่จะพุ่งเข้าไปอีกครั้งแล้ว เขารู้ว่าเฟิงซิงอวิ๋นคงไม่กล้าสังหารเขาไม่งั้นคงลงมือไปแล้ว ทว่า เพราะไม่รู้ฝีมือของฝ่ายตรงข้าม ทำให้เขากลายเป็นตัวอย่างตัวตลกให้กับทุกคนไปซะแล้ว.
"อาจารย์ อาจารย์เป็นไรหรือไม่?"ศิษย์คนหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ดูสภาพร่างกายเสื้อผ้าของอาจารย์เจ้าหน่อย แค่นี้ก็รู้แล้ว?"เหล่าคนรอบ ๆ ไม่รู้ว่าเป็นใครที่เอ่ยหัวเราะออกมาในทันที.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"
....................................
..................
......
ในเวลานี้ เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่มาชุมนุมเริ่มหัวเราะเสียงดัง ทำให้ราชันย์กระบี่โลหิตใบหน้ากลายเป็นแดงซ่าน.
เขาที่เร่งรีบหันหน้ากับ บินออกมาพร้อมกับศิษย์ทั้งสี่ในทันที.
ในเวลาเดียวกัน เขาที่บินกลับมายังยอดเขาที่ก่อนหน้านี้ซึ่งเป็นสถานที่ที่เขาได้ยึดครองไว้ ทว่าในเวลานี้กลับปรากฎใครบางคนเข้ามาแทนที่ของเขาแล้ว.
"ไปให้พ้น!"ราชันย์กระบี่โลหิตที่คำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ที่ไกลออกไป จงซานที่หันหน้าไปมองในทันที ที่ยอดเขาที่ราชันย์กระบี่โลหิตคำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว ในเวลานี้มีคนสามคนที่ปรากฎขึ้น ทว่าคนสามคนนั้นมีสองคนที่จงซานรู้จัก หนึ่งในนั้นเซิ่งหวังต้าฉิน หยิง!
หยิงที่ยืนอยู่ด้านหน้า อีกคนที่ยืนอยู่ข้างเขาสวมชุดคลุมสีดำปกปิดปกคลุมทั่วร่าง ส่วนอีกคนก็คือเทพสังหารต้าฉิน ไป๋ฉี!
ราชันย์กระบี่โลหิตกำลังหาเรื่องหยิงอยู่อย่างงั้นรึ?
