Chapter 927 รวมอาณาเขตจวงหลุนให้เป็นหนึ่ง.

"ซือตาน?(ตำหนักทั้งสิบ) ตำหนักที่หกเปิดแล้ว นี่คือตำหนักที่หก ตำหนักสังสารวัฏเปิดอีกแล้วอย่างงั้นรึ?"เนี่ยนเปิ่นที่กล่าวออกมาด้วยความหวาดกลัว.

"ไท่จื่อสาม?"เซียนโบราณในชุดสีม่วงอีกคนที่ขมวดคิ้วไปมา.

"หนี หนีเร็วเข้า!"เนี่ยนเปินที่ร้องตะโกนออกมาเสียงดัง.

"หนีอย่างงั้นรึ?"หนี่ปู่ซาที่แค่นเสียงเย็นชา.

ธารโลหิตที่บ้าคลั่ง ทำให้อากาศรอบ ๆ สั่นสะเทือนเล็กน้อย ร่างของเซียนสวรรค์ที่พยายามเคลื่อนที่หลบ ทว่าด้วยความเสื่อมแห่งกิเลสปกคลุมพื้นที่รอบ ๆ  การจะหนีออกไปนั้นแทบเป็นไปไม่ได้เลย.

ดวงตาของหนี่ปู่ซาหดเกร็ง มือขวาทำสัญลักษณ์วิชาลับอีกครั้ง บนอากาศที่ว่างเปล่าปรากฎเป็นผนึกขนาดใหญ่ขึ้น.

"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~!”

ทว่าในเวลานั้นก็เกิดระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ธารโลหิตความเสื่อมแห่งกิเลสได้กลายเป็นรูใหญ่ คนทั้งสองกำลังพยายามที่จะหนีออกจากธารโลหิตให้ได้.

เซียนโบราณก่อนหน้านี้เป็นตัวอย่าง ทำให้คนทั้งสองเต็มไปด้วยความระมัดระวัง แม้ว่าตัวเองจะได้รับบาดเจ็บหนักก็ตาม ทว่าพวกเขาจะต้องหนีออกไปให้ได้.

ต้าเจิ้ง นับจากนี้ ต้าเจิ้งจะกลายเป็นเงาที่ลึกล้ำฝังอยู่ในใจของเนี่ยนเปิ่น น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว!

เซียนโบราณทั้งสองสุดท้ายก็สามารถหนีไปได้สำเร็จ ความเร็วของเซียนโบราณนั้นไม่ธรรมดา ไม่ใช่คนทั่วไปจะไล่ทัน ทำให้จำต้องปล่อยทั้งคู่จากไป.

หนี่ปู่ซาที่สะบัดมือ เก็บความเสื่อมแห่งกิเลศซ่อนเอาไว้ในอากาศที่ว่างเปล่า ท้องฟ้าในเวลานี้ค่อย ๆ สว่างขึ้น.

หนี่ปู่ซาที่กลับมายังตำหนักปู่ซือ.

"เซิ่งหวัง เฉินไม่สามารถจับกุมคนทั้งสองเอาไว้ได้ ขอให้เซิ่งหวังโปรดอภัย!"หนี่ปู่ซากล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"ทั้งคู่ได้รับบาดเจ็บหนักไม่น้อย เจ้าทำได้ดีแล้ว!"จงซานพยักหน้ารับ.

"ครับ!"

"ซือตาน? ตำหนักที่หกเปิดแล้วหมายความว่าอย่างไร? เนี่ยนเปินต้องการกล่าวสิ่งใดอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สงสัยสอบถามจ้องมองไปยังหนี่ปู่ซา.

"เรื่องของตำหนักสังสารวัฏก่อนหน้านี้ มีหลายคนที่รับรู้ ทว่าความลับของตำหนักสังสารวัฏนั้นมีมากมายนับไม่ถ้วน แม้ว่าเฉินเองจะสามารถเปิดออกมาได้บางส่วน ทว่าก็ยังนับว่าเป็นเพียงแค่ส่วนบนของยอดภูเขาน้ำแข็งเท่านั้น หนึ่งในตำหนักทั้งสิบ หากว่าสามารถเปิดทุกตำหนักได้ สวรรค์ในภพหยินก็จะเปลี่ยนแปลง จากคำพูดของเนี่ยนเปิน น่าจะหมายความว่าตำหนักห้าแห่งได้เปิดออกมาแล้ว ทุก ๆ สี่ตำหนักที่ถูกเปิดขึ้น จะทำให้สวรรค์เปลี่ยนแปลงไปทุกครั้ง!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

"สวรรค์เปลี่ยนแปลง?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ครับ!"

"เป็นเช่นนั้น ตำหนักสังสารวัฏแห่งนี้ให้เจ้าเป็นคนจัดการก็แล้วกัน ให้มันเป็นสำนักงานเทียนเจียนต้าเจิ้งภพหยินก็แล้วกัน!"จงซานครุ่นคิดและกล่าวออกมา.

"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาด้วยความยินดี.

ก่อนหน้านี้เขาต้องการเอ่ยปากออกมาเช่นกันแต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มกล่าวอย่างใด ตอนนี้เป็นเซิ่งหวังที่เอ่ยปากออกมาเอง ทำให้หนี่ปู่ซาซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก.

"เสี่ยวหวัง!"จงซานกล่าว.

"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เสี่ยวหวังที่ก้าวออกมาในทันที.

"ภาคใต้เวลานี้ไม่มีกลุ่มผู้นำแล้ว ถึงเวลารวมมันให้เป็นหนึ่ง ข้าให้เวลาเจ้าสี่ปี!"จงซานกล่าวออกมาอย่างจริงจัง.

"น้อมรับคำสั่ง!"เสี่ยวหวังที่ตอบรับในทันที.

ทุกเมืองในเขตภาคใต้นั้น ได้ถูกหวังจิงเหวินได้เตรียมการไว้ให้ต้าเจิ้งแล้ว การจะรวมให้เป็นหนึ่ง มีเพียงไม่กี่เมืองเท่านั้นที่ต้องบุกโจมตี อีกทั้งในเวลานี้พวกเขาไม่มีผู้นำ สี่ปีก็นับว่าเพียงพอ.

เนี่ยนเปิ่นและเซียนโบราณชุดสีม่วงที่บินหนีตรงมายังเมืองเทียนซี.

ตลอดเส้นทาง ใบหน้าของเนี่ยนเปิ่นเต็มไปด้วยความโศกเศร้าเสียใจ เขาพ่ายแพ้อีกแล้ว นี่เป็นแผนการของจงซานอีกรึ? ตำหนักสังสารวัฏ ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาสามารถควบคุมตำหนักสังสารวัฏได้ เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงเลยจริง ๆ .

ทั้งคู่ได้รับบาดเจ็บสาหัส อำนาจของผนึกสังสารวัฏนั้นสามารถสังหารเซียนโบราณคนแรกด้วยการโจมตีครั้งเดียว แม้ว่าทั้งคู่จะสามารถหนีออกมาจากผนึกได้ ทว่าก็รับผลที่หนักหนาไม่น้อยทีเดียว.

หลายวันถัดมา พวกเขาทั้งคู่ก็เดินทางมาใกล้ถึงตำหนักเทียนซีได้ในที่สุด.

"ผนึกสังสารวัฏ ถึงจะสามารถป้องกันเอาไว้ได้ส่วนใหญ่ แต่ก็ทำให้พวกเราได้รับบาดเจ็บหนักขนาดนี้เลยรึ?"เนี่ยนเปิ่นที่นำโอสถทิพย์ออกมาพร้อมแบ่งให้กับเซียนโบราณในชุดสีม่วงที่หนีมาได้ทันที.

เซียนโบราณในชุดสีม่วงที่ใบหน้าโชกด้วยโลหิต ได้รับบาดเจ็บสาหัสไม่น้อย.

"อำนาจสังสารวัฏ หลายวันมานี้ อาการบาดเจ็บไม่สามารถฟื้นฟูกลับมาได้เลย แม้แต่ดูเหมือนว่าจะแย่ขึ้นเรื่อย ๆ ด้วย! ข้าคงต้องหาสถานที่เก็บตัวเพื่อรักษาร่างกายให้หายดี."ชายในชุดสีม่วงกล่าว.

"อีกไม่นานก็ถึงตำหนักเทียนซีแล้ว!"เนี่ยนเปิ่นกล่าว.

ขณะที่เนี่ยนเปินกล่าวทันใดนั้นก็หยุดในทันที เพราะว่าธงบนตำหนักเทียนซีนั้นได้เปลี่ยนแล้ว.

เป็นของต้าเจิ้งไปแล้วอย่างงั้นรึ?

ที่ด้านหน้าตำหนักเทียนซีนั้น ปรากฎชายคนหนึ่งในชุดสีน้ำเงิน ในมือถือคันศรขนาดใหญ่ พร้อมกับง้างค้นศรเล็งมายังพวกเขาทั้งสองคน.

“ฟิ้ว!”

ลูกศรที่ถูกปล่อยออกมาฉีกอากาศพุ่งออกมาด้วยความเร็วสูง.

"ตูมมมมม!"

ร่างของเซียนโบราณในชุดสีม่วงที่ด้านหน้าของเนี่ยนเปิน ระเบิดออกไปเหลือเพียงครึ่งร่าง.

ตำหนักเทียนซีถูกยึดครองไปแล้วอย่างงั้นรึ? โหลวซิงเฉิน?

ภายในใจของเนี่ยนเปินนั้นสะดุ้งตกใจอย่างแรง ไม่ทันได้กล่าวอะไรเลยด้วยซ้ำ ร่างกายของเขาที่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วหนีตายไปในทันที.

ห้าวันหลังจากนั้น ที่ชายขอบของอาณาเขตจวงหลุน เนี่ยนเปิ่นที่ยืนอยู่บนผืนทะเล จดจ้องมองเข้าไปในอาณาเขตจวงหลุน ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า.

ไม่มี ทุกอย่างไม่เหลืออะไรอีกแล้ว.

เมืองเทียนซีที่ยิ่งใหญ่ ไม่กี่ปีเท่านั้น กลับล่มสลายพังทลายไปแล้วอย่างงั้นรึ?

อาณาเขตจวงหลุนในเวลานี้ คงจะกลายเป็นของต้าเจิ้งแต่เพียงผู้เดียว.

"อ๊าก ~~~~~~~~~~~!”

ความไม่ยินดี เศร้าใจ เจ็บปวดใจ หวาดกลัว อารมณ์ด้านลบมากมายที่กำลังปกคลุมเนี่ยนเปิน เขาแทบจะไม่สามารถยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้เลยแม้แต่น้อย.

ยิ่งมองเข้าไปในอาณาเขตจวงหลุนยิ่งรู้สึกขมขื่น เนี่ยนเปิ่นที่กัดฟันเสียงดัง ก่อนที่จะหันหน้าไปยังทิศใต้พุ่งตรงไปยังอาณาเขตอู๋เซี่ยง เนี่ยนเปิ่นรู้ดี หลังจากลับไปแล้ว จะถูกเยาะเย้ยแดกดันจากคนอื่น ๆ มากมายขนาดใหน ทว่าหากไม่กลับไป ความอับอายนี้ก็จะไม่มีทางได้เอาคืน.

เนี่ยนเปิ่นจากไปแล้ว อาณาเขตจวงหลุนในเวลานี้ พื้นที่ภาคใต้กว่า 80% ได้กลายเป็นของจงซานไปแล้ว.

อาณาเขตภาคเหนือ กลุ่มอิทธิพลอื่นที่ล้อมรอบต้าเจิ้ง ตอนนี้ราวกับว่าตัวเองฝันไป ก่อนหน้านี้พวกเขารอคอยให้ตำหนักเทียนซีและต้าเจิ้งปะทะกันอยู่ จากนั้นก็จะเป็นคนคอยเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ ทว่าตอนนี้ พริบตาเดียวเท่านั้น ตำหนักเทียนซีกลุ่มอิทธิพลใหญ่กลับพ่ายแพ้อย่างรวดเร็วอย่างงั้นรึ?

.......

ภายในท้องพระโรง ราชวงศ์สวรรค์แห่งหนึ่ง.

"ปัง!"เซิ่งซ่างที่ระเบิดแผ่นริ้วหยกในมือ เหล่าข้าราชบริพารถึงกับต้องก้มหน้าลงไม่กล้าแม้แต่จะกล่าวต่อเซิ่งซ่างที่กำลังโกรธเกรี้ยว.

"ข้อมูลนี้มันอะไรกัน? อาณาเขตจวงหลุนภาคใต้ตกอยู่ในมือของศัตรูแล้วอย่างงั้นรึ? สารเลว ข้าอยู่มาหลายพันปีเพิ่งได้ยินรายงานที่น่าหัวเราะที่สุดก็ครั้งนี้ล่ะ เจ้ารู้ตัวหรือไม่ว่าต้องโทษหนักขนาดไหนในการหลอกลวงราชา?"เซิ่งซ่างที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ.

เสนาธิการชราที่คุกเข่าลงในทันที.

"ฝ่าบาท นี่เป็นเรื่องจริง ต้าเจิ้งได้บุกลงไปยังทิศใต้แล้ว หลายปีมานี้พวกเขาครอบครองภาคใต้ได้แล้วจริง ๆ !"เสนาธิการที่กล่าวรายงานด้วยใบหน้าเป็นกังวล.

"ข้าไม่เชื่อ เจ้าหลอกลวงเซิ่งซ่าง เจ้ากล้าหลอกลวงข้า ให้คนเข้ามา เอามันไปตัดหัว!"เซิ่งซ่างที่โกรธเกรี้ยวกลายเป็นบ้าคลั่ง.

"ฝ่าบาทโปรดอภัย ที่เฉินรายงานเป็นความจริง!"เสนาธิการชราที่ร้องออกมาเสียงดัง.

ทว่าเซิ่งซ่างในเวลานี้กำลังหน้ามืดโกรธเกรี้ยวกลายเป็นไร้เหตุผลไปแล้ว เขาได้โบกมือให้คนนำเสนาธิการชราไปตัดหัวในทันที.

เกิดเรื่องเช่นนี้กับราชวงศ์สวรรค์หลายแห่ง กับเรื่องราวที่เปลี่ยนไปในทันที ต้าเจิ้งกลายเป็นมหาอำนาจที่น่าหวาดกลัวไปแล้ว.

เร็วขนาดนี้เลยรึ? ตำหนักเทียนซีหายไปแล้วอย่างงั้นรึ?

พลังอำนาจของต้าเจิ้ง พริบตาเดียวก็ยึดครองตำหนักเทียนซีที่แข็งแกร่งได้แล้วอย่างงั้นรึ? ข่าวที่แพร่ออกไปนี้ ทำให้ทั่วแผ่นดินอาณาเขตจวงหลุนสั่นสะเทือน แทบทุกคนไม่อยากเชื่อเรื่องราวที่เกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย.

นี่คือกลุ่มคนเถื่อนบ้านนอก ที่ออกมาจากโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ? คนเถื่อนบ้านนอกแข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?

ต้าเจิ้งที่กำราบพื้นที่รอบ ๆ อาณาเขตจวงหลุนเกือบทั้งหมดแล้ว เหล่าราชวงศ์วาสนาที่เหลือ อยู่ในสภาวะอันตรายไปในทันที เหล่าแดนเทวะเองก็ด้วย เวลานี้พวกเขาอยู่ในภาวะกำลังกระวนกระวาย

สองปีหลังจากนั้น.

แดนเทวะหมางกูกับอีกสองแดนเทวะและหนึ่งราชวงศ์สวรรค์ พวกเขาได้ประกาศยินดีเข้าร่วมต้าเจิ้ง น้อมคำนับเป็นข้าราชบริพารในทันที.

ข่าวที่เกิดขึ้นในเวลานี้กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว.

น้อมคำนับเป็นข้าราชบริพารอย่างงั้นรึ?

ไม่มีใครรู้ว่าอี้เหยี่ยนและแดนเทวะหมางกูได้วางแผนอะไรเอาไว้ ทว่ากับทำให้กลุ่มอิทธิพลทั้งสามยอมศิโรราบ ทว่าเรื่องดังกล่าวนั้นหาได้สำคัญไม่ ที่สำคัญคือมันกลายเป็นสัญญาณที่จะให้เหล่าแดนเทวะประกาศเข้าร่วมนิกายต้าหมิง และราชวงศ์สวรรค์อื่น ๆ เข้าร่วมต้าเจิ้ง.

ความทะเยอทะยานของศาลเทพต้าเจิ้ง เห็นได้ชัดเจนว่า พวกเขาต้องการรวมอาณาเขตจวงหลุนให้เป็นหนึ่ง?

หมดหวังที่จะต่อสู้อย่างงั้นรึ?

ด้วยการเคลื่อนทัพโดยจ้าวโส่วเซี่ยง เวลานี้เริ่มรุกไปยังราชวงศ์สวรรค์ต่าง ๆ แล้ว สถานการณ์ทุกอย่างพวกเขาเข้าใจได้ทั้งหมดอย่างชัดแจ้ง.

สิบราชวงศ์สวรรค์ที่เหลืออยู่ สามราชวงศ์สวรรค์ตัดสินใจอพยพออกจากอาณาเขตจวงหลุน สามแห่งที่ยินดี ยอมจำนนต่อต้าเจิ้ง สี่แห่งขัดขืน ซึ่งท้ายที่สุดก็ถูกทำลายล้างไปด้วยกองทัพของต้าเจิ้ง.

นับตั้งแต่ ต้าเจิ้งแยกสวรรค์สะบั้นปฐพี ผ่านมาทั้งหมด 140 ปี ด้วยอำนาจและความแข็งแกร่งที่ยากจะต้าน พวกเขาก็สามารถรวมอาณาเขตจวงหลุนให้เป็นหนึ่งได้ในที่สุด.

ศาลเทพต้าเจิ้ง ภายในภพหยิน สามารถที่จะตั้งตัวได้อย่างเป็นทางการแล้ว.

กับพลังอำนาจที่ครอบครองอาณาเขตขนาดใหญ่ได้เพียงหนึ่งเดียว เป็นเรื่องที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทุกคนที่อยู่ในอาณาเขตจวงหลุนเวลานี้เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจตื่นตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น.

ถึงแม้นว่าอาณาเขตจวงหลุนนั้นจะมีกลุ่มอิทธิพลใหญ่อยู่น้อยมาก ทว่าก็นับว่าเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อเกินจริงไม่น้อย!

หลายต่อหลายราชวงศ์สวรรค์ได้พยายามหลายพันปีไม่เคยสำเร็จ ทว่าต้าเจิ้งใช้เวลาเพียงแค่ 140 ปีกลับทำได้ เรื่องนี้จะไม่ทำให้ผู้คนเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจตื่นตะลึงได้อย่างไร? พวกเขาที่คิดว่าต้าเจิ้งจะพังทลายโดยง่ายทันทีที่พวกเขาลงมือ ใครจะคิดว่าไม่เพียงแค่ไม่พังทลายกลับกลายเป็นคนรวมผืนแผ่นดินแห่งนี้ไปได้ในที่สุด!

ส่วนคนของต้าเจิ้ง ผู้คนมากมายต่างก็เต็มไปด้วยความชื่นชมบูชา เซิ่งหวัง เป็นคนที่เหนือล้ำเป็นอัจฉริยะของโลกใบนี้จริง ๆ .

ในเวลานี้มีเหล่าผู้มีมากความสามารถเปี่ยมด้วยพรสวรรค์มากมายเข้าร่วมต้าเจิ้งกลุ่มอิทธิพลใหม่.

เมื่อต้าเจิ้งรวมแผ่นดินอาณาเขตจวงหลุนสำเร็จ ทำให้เมืองซ่าง ทะเลวาสนากำลังขยายออกมามากมาย มังกรทองวาสนา ดูเหมือนว่าทรงพลังแข็งแกร่งกว่าเดิมมาก.

-----------------------------------------------------------------------------

ภพหยาง! ศาลเทพไท่ชู ตำหนักกงจูจิวเหวย.

จงซานที่นั่งอยู่ในตำหนักของกงจูจิวเหว่ย จ้องมองไปยังข้อมูลมากมายที่ได้รวบรวมมา พร้อมกับขมวดคิ้วไปมา.

ไม่นานหลังจากนั้น กงจูจิวเหว่ยและซูอาโฝก็เดินทางมายังสวนที่จงซานอยู่.

"จงซาน เป็นอะไรไปอย่างงั้นรึ? หลายวันมานี้ กังวลอะไรอยู่อย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

จงซานที่ยื่นกระดาษข้อมูลออกไป.

กงจูจิวเหว่ยที่นั่งลง พร้อมกับรับกระดาษข้อความกลับมาจากจงซาน.

"ต้าฉิน หยิง? หมายความว่าอย่างไร? นี่เจ้าใส่ไว้ในแถวที่หนึ่งเลยอย่างงั้นรึ?"กงจูจิวเหว่ยที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.

"ข้อมูลในมือของอาโฝ เป็นข้อมูลที่รวบรวมมาจากอาณาเขตเฟิงจง เป็นรายการของคนที่เดินทางมายังอาณาเขตเฟิงจงในช่วงนี้!"จงซานที่กล่าวพลางถอนหายใจ.

"มากมายขนาดนี้เลยรึ? ข้าได้ยินมาว่าท่านปู่ของข้าได้เอ่ยถึงเมื่อหลายวันก่อน บอกว่าเหล่ายอดฝีมือมากมายทั่วหล้าต่างก็มารวมตัวกันที่นี่ อาจจะเกี่ยวข้องกับนิกายเสอโห่วอย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝกล่าว.

"นิกายเสอโห่ว คือสุสานของเหนียงเหนียงนวีหวา! มีบางคนจงใจกระจายข่าวนี้ออกไป เป็นเหตุให้ยอดฝีมือมาชุมนุมกันภายในอาณาเขตเฟิงจง."

"นิกายเสอโห่ว? สุสานของเหนียงเหนียงนวีหวา? ก่อนหน้านี้เจ้าเคยบอกว่า มีเฉพาะพวกเรารู้ ทว่ายังมีคนอื่นอีกอย่างงั้นรึ?"กงจูจิวเหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.

"พวกเจ้าคิดว่าเป็นใคร?"จงซานที่เผยยิ้มเหยียดหยันออกมา.

"ซือหม่าชิง?"ซูอาโฝและกงจูจิวเหว่ยที่เอ่ยออกมาแทบจะพร้อม ๆ กัน.

"ปราชญ์เทพโม่จื่อเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกกล่าวกับคนทั่วหล้ามีเพียงแค่ซือหม่าชิงเท่านั้น หลายร้อยปีเขาที่กระจายข่าวให้กับทุกคนได้รับรู้ ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะไม่ใช่เรื่องเล็กซะแล้ว!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาขณะพูด.

"เป็นแผนการอย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝที่ตกใจเล็กน้อย.

"ถูกต้อง เรื่องนี้ทุกคนทั่วหล้าต่างก็รับรู้กันทั้งหมด ทำให้ยอดฝีมือมากมายต่างก็เดินทางมารวมตัวกัน นี่ไม่ใช่แค่เรื่องของนิกายเสอโห่วอีกแล้ว บางที ทั่วทั้งอาณาเขตเฟิงจงเวลานี้กำลังจะเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ก็เป็นได้!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.

ด้วยสุสานเหนียงเหนียงนวีหวา มีใครบางคนที่จงใจทำให้อาณาเขตเฟิงจงแห่งนี้วุ่นวายอย่างงั้นรึ? บางที นี่อาจจะเป็นเวลาที่จะทำให้ต้าเจิ้งภพหยางได้ลืมตาอ้าปากก็เป็นได้ ภายในใจของจงซานที่รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย.