Chapter 924 ต้าเจิ้งเคลื่อนกำลังสู่ภาคใต้.
หวังคูที่เข้าไปยังพื้นที่ห้ามลทิน เป็นดินแดนที่ขุ่นข้นด้วยปราณทมิฬ ซึ่งจะทำให้พลังของหวังคูนั้นฟื้นฟูกลับมาได้อย่างรวดเร็ว.
สี่อาวุโสโครงกระดูกเมื่อยินดีภักดีต่อหวังคู ก่อนที่หวังคูจะเก็บตัวบำเพ็ญ เขาได้ทำการกระตุ้นไฟวิญญาณ ทำให้พวกเขาสามารถทะลวงตัดผ่านระดับได้ ในเวลาเดียวกัน ไฟวิญญาณของพวกเขาก็มีตราประทับของหวังคูอยู่ด้วย.
แดนเทวะหมางกู ตอนนี้ยังอยู่นอกอาณาเขต ไม่ได้ประกาศออกมาว่าเข้าร่วมต้าเจิ้งชัดเจน หากแต่เป็นไปตามแผนการของต้าเจิ้ง คอยชักใยอยู่เบื้องหลัง.
ส่วนเหล่าหวูนั้นได้มาเป็นผู้คุมทัพเผ่าโครงกระดูกของต้าเจิ้งชั่วคราว ซึ่งอยู่ในการควบคุมของอี้เหยี่ยนอีกทอด
นับจากนั้นเวลาก็ผ่านไปห้าสิบปี.
ตลอดห้าสิบปีนี้ ต้าเจิ้ง แม้ว่าจะไม่ได้ขยายดินแดน ทว่าภายในนั้นมีการเปลี่ยนแปลงที่น่าเกรงขามยิ่งขึ้น เหล่าทหารที่แข็งแกร่งเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก ทัพของพวกเขาในเวลานี้มีพลังเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมห้าเท่า.
การสอบเคอจีได้รวบรวมเหล่าผู้มากความสามารถพร้อมกับถูกส่งไปยังสถานที่สำคัญต่าง ๆ เพื่อเพิ่มความมั่นคงให้กับต้าเจิ้ง ในเวลานี้นับว่าต้าเจิ้งถูกยกระดับขึ้นไม่น้อย.
เหล่าราชวงศ์วาสนาที่อยู่รอบ ๆ เป็นไปตามที่เสี่ยวหวังและอี้เหยี่ยนคาดเดา เมื่อต้าเจิ้งไม่เคลื่อนทัพมาห้าสิบปี พวกเขาจึงเป็นฝ่ายเริ่มเคลื่อนกำลังแย่งชิงดินแดนกันเอง และเผยความเป็นปฏิปักษ์ที่เคยมีในอดีตออกมา.
ภาคเหนือนั้นเป็นของต้าเจิ้งครึ่งหนึ่ง ส่วนภาคใต้ ศาลเทพอู๋เซี่ยงที่ขยายดินแดนไม่หยุดหย่อนมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา.
พวกเขาขยายดินแดนอย่างบ้าคลั่ง การขยายดินแดนทางภาคใต้ อีกห้าปี พวกเขาจะสามารถรวมภาคใต้ของอาณาเขตจวงหลุนเป็นหนึ่งได้อย่างแน่นอน.
ตำหนักเทียนซี.
ไท่จื่อสามเนี่ยนเปิ่น จ้องมองไปยังแผนที่ขนาดใหญ่ และเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชา.
"ยินดีกับไท่จื่อสามด้วย อีกสี่ราชวงศ์สวรรค์ อาณาเขตจวงหลุนภาคใต้ก็จะสามารถรวมเป็นหนึ่งได้สำเร็จ!"ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งที่กล่าวรายงาน.
เนี่ยนเปิ่นขมวดคิ้วไปมา จ้องมองไปยังแผนที่ พร้อมกับถอนหายใจเบา ๆ "เป็นหวังจิงเหวิน เขานับว่ามีพรสวรรค์เรื่องสงครามเป็นอย่างมาก เพียงหกสิบปี ก็จะสามารถรวมอาณาเขตจวงหลุนภาคใต้เป็นหนึ่งได้ แม้แต่การรวมอาณาเขตทั้งหมดก็จะไม่ใช่งานยากอีกต่อไป!"
"ภายในศาลเทพอู๋เซี่ยงนั้นยังมีคนที่มากความสามารถมากมาย ยังมีอีกหลายคนที่มีความสามารถมากกว่าหวังจิงเหวิน."เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"ที่สำคัญคือ ไม่ใช่เจ้า!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เสนาธิการคนดังกล่าวเผยท่าทางละอายออกมาในทันที.
"แน่นอนว่า ไม่ใช่ข้าด้วย!"ไท่จื่อสามที่ฝืนยิ้มออกมาด้วยเช่นกัน.
"ไท่จื่อสาม อาณาเขตจวงหลุนภาคใต้กำลังจะถูกจะถูกยึดครองได้ทั้งหมดในไม่ช้า จากนั้นจะจัดการอย่างไรกับหวังจิงหวิน?"เสนาธิการอีกคนที่กล่าวออกมาทันที.
"ไม่จำเป็นต้องกังวลไปคนที่ข้าส่งไปดูแลเมืองแต่ละเมือง ถูกเปลี่ยนเป็นคนของข้าทั้งหมด เหล่าลูกหลานของหวังจิงเหวินนั้นไม่สามารถเข้ามามีส่วนร่วมเรื่องนี้ มีเรื่องอะไรต้องกังวล?"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ไท่จื่อสามไม่ไปดูกองทัพเลยรึ? ตอนนี้เหล่าทหารไม่ใช่ว่าชื่นชมยกยอหวังจิงหวินเป็นอย่างมาก หวังจิงเหวินที่เคลื่อนทัพอย่างปาฏิหาริย์ ราวกับเป็นเทพแห่งสงคราม! แม้แต่ผู้ใต้บังคับบัญชายังเต็มไปด้วยความชื่นชม เพียงแค่คำพูดหวังจิงหวินไม่กี่คำ ทหารทั้งหมดไม่บุกมายังตำหนักเทียนซีหรอกรึ?!"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางหวาดหวั่น.
"บังอาจ!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ไท่จื่อสาม ยกโทษให้ด้วย!"เสนาธิการคนดังกล่าวเร่งรีบกล่าวขออภัยออกมา.
ไท่จื่อสามที่สูดหายใจลึก ก่อนที่จะกล่าวพลางถอนหายใจ "ทว่าการเคลื่อนทัพของหวังจิงเหวินก็นับว่าร้ายกาจมาก."
"ไท่จื่อสาม หากแต่สถานการณ์ของหวังจิงเหวินก็นับว่าน่าเป็นห่วงเช่นกัน การรวมภาคใต้ของอาณาเขตจวงหลุนในครั้งนี้ จะเป็นหวังจิงหวิน ไม่ใช่ไท่จื่อสาม เมื่อถึงเวลานั้น หากเซิ่งหวังส่งทูตมาตรวจสอบ ข้าเกรงว่าเซิ่งหวังจะแสดงท่าทางผิดหวังต่อไท่จื่อสาม ข้าและคนอื่น......!"เหล่าเสนาธิการที่กล่าวให้ไท่จื่อสามครุ่นคิด.
ไท่จื่อสามที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน.
"ไท่จื่อสาม เวลานี้ยังเหลือราชวงศ์สวรรค์สี่แห่ง ทัพของตำหนักเทียนซีของพวกเราก็มีเป็นจำนวนมาก พวกเราไม่ควรที่จะให้หวังจิงเหวินกระทำแต่เพียงผู้เดียว ทำไมพวกเราไม่......!"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางลังเล.
"ทำไมรึ?"
"ทำไมพวกเราไม่เลื่อนตำแหน่งให้กับหวังจิงหวินไปเลยล่ะ?"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย.
"เลื่อนตำแหน่งอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ถูกแล้ว เลื่อนตำแหน่ง ภายในอาณาเขตสังสารวัฏไม่ต้องการหวังจิงเหวินอีกแล้ว มีเพียงไท่จื่อสามก็พอ บางที ที่อาณาเขตอู๋เซี่ยงอาจต้องการหวังจิงเหวินอยู่ ไท่จื่อสามก็ทำการเลื่อนตำแหน่งให้หวังจิงเหวิน จากนั้นให้เขากลับอาณาเขตอู๋เซี่ยง ตอนนี้ที่นี่ เหลือเพียงแค่สี่ราชวงศ์สวรรค์ เพียงแค่พวกเราก็น่าจะเพียงพอแล้ว!"เสนาธิการอีกคนกล่าว.
"ใช่แล้ว ไท่จื่อสาม เรื่องนี้ไม่มีอะไรเสียหาย การยกระดับตำแหน่งให้หวังจิงหวินนั้นไม่ได้ทำให้เหล่าแม่ทัพนายกอง มีปัญหาอย่างแน่นอน ใครกันเล่าที่ไม่ต้องการเลื่อนตำแหน่ง? เมื่อหวังจิงเหวินจากไปแล้ว เขตแดนภาคใต้ของอาณาเขตจวงหลุนจะต้องอยู่ในมือของไท่จื่อสามอย่างแน่นอน.
"แล้วภาคเหนือล่ะ?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หากรวมภาคใต้ได้แล้ว การจะบุกทิศเหนือก็ไม่ใช่เรื่องยาก ภาคเหนือเวลานี้มีจุดอ่อนขนาดใหญ่อยู่ ต้าเจิ้งเองยึดครองพื้นที่ครึ่งเดืยวเท่านั้น เมื่อสงครามเริ่มขึ้น พวกเขาก็จะถูกโจมตีหน้าหลัง การจะโจมตีต้าเจิ้งนั้น ไม่ใช่เรื่องยากอะไรแม้แต่น้อย!"เสนาธิการอีกคนกล่าว.
"ดี ตกลง ตกลงตามนั้น!"ไท่จื่อสามที่แสดงท่าทางพึงพอใจเป็นอย่างมาก.
สี่ปีหลังจากนั้น ตำหนักเทียนซี.
"หวังจิงหวิน กับเขตแดนภาคใต้ของอาณาเขตจวงหลุน ต้องลำบากเจ้าแล้ว ข้าได้เสนอให้เจ้าได้รับตำแหน่งที่สูงขึ้น เซิ่งหวังจึงได้มีคำสั่งให้เจ้ากลับไป หลังจากนี้อาณาเขตอู๋เซี่ยง ต้องการเจ้า ขอให้เจ้าประสบความสำเร็จ!"เนี่ยนเปิ่นที่กล่าวออกมาแสดงความยินดีกับหวังจิงหวิน.
หวังจิงเหวินที่ภายในใจสว่างวาบ ทว่าใบหน้าที่เผยท่าทางเคร่งขรึมจริงจังเศร้าใจออกมา.
"ขอบคุณไท่จื่อสาม!"หวังจิงหวินที่ฝืนยิ้มออกมา.
"หลายปีมานี้ รบกวนเจ้าแล้ว."เนี่ยนเปินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ข้าต้องการกลับไปยังกองทัพ และบอกลาเหล่าแม่ทัพนายกอง!"หวังจิงเหวินกล่าว.
“ไม่จำเป็น ความหมายของเซิ่งหวังนั้น ต้องการให้เจ้ากลับไปในทันที ส่วนเหล่าแม่ทัพของเจ้า ข้าจะไปกล่าวกับพวกเขาเอง!”เนี่ยนเปิ่นที่กล่าวออกมาในทันที.
"รับทราบ!"หวังจิงหวินที่ตอบรับในทันที.
"ข้าจะให้มหาเซียนสองคนคุ้มกันเจ้ากลับไปในทันที!"เนี่ยนเปิ่นกล่าว.
"รับทราบ!"
มหาเซียนสองคนที่คุ้มกันหวังจิงหวินกลับไปยังอาณาเขตอู๋เซียงในทันที.
หลังจากที่ออกมาจากตำหนักจวงหลุน ที่มุมปากของหวังจิงหวินเผยยิ้มดูแคลนเล็กน้อย เนี่ยนเปิ่น? ไม่ยากจะจินตนาการถึง ไม่คิดเลยว่าจะใช้วิธีนี้ ถึงกับตัดแขนตัวเองเพื่อส่งข้าออกมาเลยรึ?
"เซียนเซิง ยิ้มทำไมอย่างงั้นรึ?"ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งกล่าวสอบถามออกมา.
"ไม่มีอะไร ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน ยังไงเป้าหมายของพวกเราก็อยู่ที่อาณาเขตอู๋เซี่ยง เวลานี้พวกเราเปลี่ยนเส้นทางเพื่อท่องเที่ยวผ่อนคลายบ้างก็คงดี!" หวังจิงหวินที่เผยยิ้มออกมา.
"รับทราบ!"
------------------------------------------------------------
เมื่อหวังจิงหวินจากไปแล้ว เนี่ยนเปิ่นที่เผยท่าทางสบายใจ ถึงกับจัดงานเลี้ยงสามวันสามคืน.
ทว่า หลังจากนั้นก็มีข่าวแพร่ออกไปทั่วทิศ ว่าหวังจิงเหวินจากไปด้วยความไม่พอใจ สร้างความขุ่นเคืองกับเหล่าทหารเป็นอย่างมาก ทว่าเนี่ยนเปินนั้นไม่สนใจ ต้องไม่ลืมว่าการที่แม่ทัพจากไป ทหารก็ย่อมขุ่นเคืองเป็นธรรมดา.
สองเดือนหลังจากนั้น เนี่ยนเปิ่นที่พยายามปลอบใจเหล่าแม่ทัพนายกอง ทำให้ทุกอย่างค่อย ๆ ฟื้นคืนกลับมา.
เนี่ยนเปิ่นที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ พร้อมกับออกคำสั่ง "ถึงเวลาชิงดินแดนภาคใต้ บุกสี่ราชวงศ์สวรรค์ เพื่อรวมภาคใต้ของอาณาเขตจวงหลุนให้เป็นหนึ่งทันที!"
"รับทราบ!"เหล่าเสนาธิการหลายคนที่รับคำในทันที.
ขณะที่ทุกคนกำลังเตรียมตัวกันอยู่นั้น ทันใดนั้นที่ด้านนอกทหารสังเกตการณ์ได้พุ่งเข้ามาในห้องโถง.
"รายงานจอมพล!"ทหารสังเกตการณ์ที่คุกเข่าลงข้างหนึ่ง.
"เกิดอะไรขึ้น?"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ทัพทางเหนือของต้าเจิ้งตอนนี้ได้สร้างปัญหาใหญ่แล้ว พวกเขากำลังยกกำลังใหญ่มายังภาคใต้!"ทหารสังเกตการณ์ที่กล่าวรายงาน.
"ต้าเจิ้ง? จงซานคิดจะโจมตีพวกเราในเวลานี้นะรึ?"ไท่จื่อสามที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
"ภาคเหนือยังไม่รวมเป็นหนึ่ง ทว่ากลับต้องการยกทัพลงใต้ ไท่จื่อสาม จงซานผู้นี้ใจกล้าจริง ๆ !"เสนาธิการอีกคนกล่าวเย้ยหยัน.
"ไท่จื่อสาม ผู้น้อยมีความคิดดี ๆ ที่จะทำลายแผนการของต้าเจิ้งที่จะยกทัพลงมายังภาคใต้!"เสนาธิการอีกคนกล่าว.
"หืม?"
"เพียงแค่ไท่จื่อส่งสารไปยังเหล่าราชวงศ์วาสนารอบ ๆ ต้าเจิ้ง ส่งไปยังเหล่าศัตรูของต้าเจิ้ง เมื่อต้าเจิ้งยกทัพลงมาภาคใต้ ทัพของพวกเขาก็ว่างเปล่า เช่นนี้เหล่าศัตรูก็จะบุกรุกต้าเจิ้งจนวุ่นวาย ลำพังทัพของพวกเราก็ก็พอที่จะทำให้ ต้าเจิ้งสับสนวุ่นวายแล้ว จากนั้นพวกเราก็รุกต่อไปยังภาคเหนือไปพร้อมกับเลยไม่เพียงแค่แก้ปัญหา ยังสามารถยึดครองแผ่นดินเพิ่มขึ้นอีก."เสนาธิการคนหนึ่งกล่าว.
"เป็นความคิดที่ดี!"ไท่จื่อสามที่รู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก.
แน่นอนว่าแผนการดังกล่าวของไท่จื่อสาม สำหรับจงซานแล้ว ไม่ต่างจากขยะ กลยุทธิ์กระดาษเช่นนี้! คิดว่าคนอื่นจะเชื่ออย่างงั้นรึ?
กับกลยุทธิ์เช่นนี้สำหรับจงซานแล้วไม่แม้แต่ชำเลืองมอง ตอนนี้พวกเขากำลังเริ่มรุกเข้ามาแล้ว.
ศาลเทพต้าเจิ้ง ได้มอบหมายให้จ้าวโส่วเซี่ยงทำหน้าบุกทะลวง รุกเข้ามายังดินแดนภาคใต้ในทันที!
สงครามใหญ่กำลังเริ่มแล้ว.
---------------------------------------------------------------
ในเวลาเดียวกันนี้ ภพหยินอีกพื้นที่แห่งหนึ่ง พื้นที่รอบ ๆ กระดูกที่เต็มไปกระจายไปทั่ว เหล่าโครงกระดูกที่กระจายเต็มไปด้วยทุกสารทิศ ทุก ๆ แห่งที่เต็มไปด้วยโครงกระดูก.
พื้นที่กว้างใหญ่ไพศาลไร้ขอบเขต พื้นที่รอบ ๆ มีเหล่าองค์รักษ์มากมายมหาศาล.
ที่นี่ก็คือสมาพันธ์โครงกระดูก.
พื้นที่รอบ ๆ บนเชิงเขา.
โครงกระดูกในชุดสีดำ ได้มาปรากฎตัวต่อหน้าฝูงของโครงกระดูกในชุดเกาะ.
"เจ้าบอกว่าต้องการพบกับองค์ราชาอย่างงั้นรึ?"โครงกระดูกชุดเกาะเอ่ยออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"ข้ามีเรื่องสำคัญเป็นอย่างมากต้องการรายงานองค์ราชา พวกเจ้าอย่ามาขวางข้าเลย หากปล่อยเรื่องสำคัญให้ช้าไป องค์ราชาต้องเอาเรื่องพวกเจ้าอย่างแน่นอน."โครงกระดูกในชุดสีดำที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"เรื่องสำคัญ? สำคัญอย่างไร?"โครงกระดูกในชุดเกาะกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงขึงขัง.
"พวกเจ้าไม่สมควรที่จะรู้ ทางที่ดีอย่าถามเลยดีกว่า!"โครงกระดูกในชุดสีดำกล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"บังอาจ พูดจาใหญ่โตนัก!"
"ไม่ได้พูดจาใหญ่โตแต่อย่างใด หลังจากนี้เจ้าจะรู้เอง รีบไปรายงานองค์ราชาเถอะ ขอให้ข้าได้พบกับองค์ราชา ข้าขอเอาชีวิตเป็นเดิมพัน."โครงกระดูกในชุดสีดำกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เอาชีวิตรับประกัน? ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่เรื่องเล็ก หากว่าเป็นเรื่องหลอกลวงล่ะก็ พวกเขาเองก็จะมีปัญหาด้วยเช่นกัน.
"องค์ราชากำลังปิดตัวฝึกฝนอยู่!"โครงกระดูดในชุดเกาะกล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"องค์ราชาเก็บตัวฝึกฝน? เก็บตัวไปถึงเมื่อไหร่?"โครงกระดูกในชุดสีดำกล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"ให้ข้าไปแจ้งอาวุโส หรือรัชทายาทหรือไม่?"โครงกระดูกในชุดเกาะกล่าว.
"ไม่ เรื่องนี้สำคัญมากข้าจะต้องแจ้งต่อองค์ราชาด้วยตัวเอง ข้าขอรออยู่ที่นี่ รบกวนทุกท่าน เมื่อองค์ราชาออกมา ให้แจ้งข้าในทันที เรื่องนี้ไม่สามารถล่าช้าได้ ข้าจะต้องแจ้งให้องค์ราชารับรู้."โครงกระดูกในชุดดำที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม สำคัญขนาดนั้นเลยรึ?"โครงกระดูกในชุดเกาะกล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"สำคัญจนเจ้าหรือข้าไม่สามารถรับได้ อย่าได้ถามเลยน่า!"โครงกระดูกในชุดดำกล่าวเสริม.
---------------------------------------------
อาณาเขตจวงหลุนภาคใต้ ตำหนักเทียนซี.
"อะไร? เจ้าว่าอะไรอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่ลุกขึ้นยืนดวงตาเบิกกว้างด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"ทันทีที่ต้าเจิ้งยกทัพลงมาทางใต้ สงครามแรก เมืองสี่เมืองรู้สึกหวาดกลัว จึงขอยอมจำนนต่อต้าเจิ้งในทันที!"เสนาธิการคนหนึ่งกล่าวออกมาด้วยความเศร้า.
