Chapter 918 ช่วงเวลาติดสัด
ตี้เซียนเซียนที่หยุดลอยอยู่บนอากาศ จดจ้องมองไปยังท่อนไม้มากมาย หรือที่เรียกว่าหมาป่าคูมู่.
เซียนเซียนที่ขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองครู่หนึ่ง "ในโลกนี้ยังมีหมาป่าที่อัปลักษณ์ขนาดนี้อย่างงั้นรึ?"
ที่ด้านหน้านั้นเป็นท่อนไม้ใหญ่ ที่มีขนาดหลายพันจั้ง เป็นเหมือนกับต้นไม้ที่ไม่มีเปลือก กำลังลอยน้ำอยู่ ท่อนไม้เหล่านี้ ไม่มีใครที่คิดว่ามันดูงดงามแม้แต่น้อย.
แม้นว่าร่างมันจะดูเหมือนท่อนไม้ สามารถลอยน้ำได้ ทว่าหัวของมันนั้นกับดูเหมือนหมาป่า เป็นรูปร่างที่ดูแปลกประหลาดพิลึกกึกกือ
หมาป่าอย่างงั้นรึ? หรือว่าเป็นต้นไม้? ไม่ว่าจะเป็นสิ่งใด ก็ดูอัปลักษณ์ทั้งนั้น.
หมาป่าคูมู่มากมายที่ไม่ขยับ ถึงแม้นว่ากลุ่มหมาป่ามากมายมาถึงแล้วนั่นเอง พวกมันก็ยังอยู่นิ่ง ๆ ราวกับว่าไม่ได้พบกับตี้เซียนเซียนและคนอื่น ๆ .
ที่ไกลออกไปนั้น ตี้เซียนเซียนสามารถมองเห็นเหล่าหมาป่าคูมูล้อมรอบอยู่ ปราณทมิฬที่ปกคลุมหนาแน่น และยังมีเสียงเบา ๆ ดังออกมาจากด้านในเป็นระยะ ๆ .
กลิ่นอายที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก พร้อมกับปลดปล่อยปราณทมิฬออกมา ดูเหมือนว่าด้านในนั้นจะมียอดฝีมืออยู่ด้วย.
เซียนเซียนที่นำกลุ่มหมาป่าบินเข้าไปด้านใน ขณะที่บินตรงไป เหล่าหมาป่าคูมู่เริ่มเคลื่อนไหวทันที เถาต้นไม้ที่สะบัดไปมา เหมือนกับแส้.
ไม่ได้มีแค่ตนเดียว มีนับร้อยนับพันไปจนถึงล้าน มีเถาวัลย์มากมายเหมือนแส้มากมายที่กวัดแกว่งออกมาขวางพร้อม ๆ กัน.
"หยุด!"หมาป่าคูมู่ที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
เสียงที่แหบเครือดูหยาบกระด้างออกมาจากท่อนไม้.
"ข้าต้องการพบกับผู้นำของเจ้า!"เซียนเซียนที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"หยุด!"หมาป่าคูมู่ที่เริ่มเอ่ยออกมาอีกครั้ง.
ดูเหมือนว่าเชาว์ปัญญาของหมาป่าคูมูนั้นจะไม่ได้สูงนัก มันเข้าใจเพียงแค่ว่าต้องปกป้องไม่ให้ใครเข้าไปด้านในเท่านั้น.
ด้านใน มีอะไรด้านใน? เซียนเซียนที่รู้สึกสนใจขึ้นมาในทันที.
-------------------------------------------------------------------------------
เมืองซ่าง ห้องอักษรจงซาน.
จงซานที่กำลังปรึกษาเรื่องสำคัญกับอี้เหยี่ยนและคนอื่น ๆ ทันใดนั้นองค์รักษ์ก็เร่งรีบเข้ามา.
เห็นองค์รักษ์ที่เร่งรีบเข้ามา จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา ห้องอักษรของจงซานนั้นปรกติจะห้ามใครเข้ามารบกวนเด็ดขาด มีเพียงแค่องค์รักษ์ไม่กี่คน ทว่าองค์รักษ์เหล่านั้นย่อมเข้าใจดี ว่าจะต้องเป็นเรื่องหนักหนาที่ต้องให้จงซานตัดสินใจเท่านั้นถึงจะเข้ามาได้.
"เกิดอะไรขึ้น?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เรียนเซิ่งหวัง จากสถานที่ของตี้เซียนเซียนได้รายงานมา ขอให้เซิ่งหวังตัดสินใจ!"องค์รักษ์ที่กล่าวออกมาในทันที.
"พูดมา!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ตี้เซียนเซียนอยู่ในอันตราย ให้รีบไปช่วย!"องค์รักษ์คนดังกล่าวเอ่ยออกมาในทันที.
ดวงตาของจงซานเบิกกว้าง และกล่าวออกมาทันที "ข่าวถูกส่งมาเมื่อไหร่? ที่ใหน?"
"ข่าวถูกส่งมาเมื่อร้อยลมหายใจที่แล้ว สถานที่คือทะเลโคลนแห่งความตาย เป็นสัญญาณของอาวุโสจิวโถว!"องค์รักษ์ที่กล่าวรายงาน.
"ทะเลโคลนแห่งความตาย? มีข่าวอื่นหรือไม่?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ไม่มีแล้ว!"องค์รักษ์กล่าวรายงานในทันที.
อี้เหยี่ยนที่อยู่ข้าง ๆ ที่ทำการคำนวณอะไรบางอย่างอย่างรวดเร็ว.
"ไม่ได้การแล้ว!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาในทันที.
"เจ้ารู้อะไรมาอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ทะเลโคลนแห่งความตาย ข้าเพิ่งคิดได้ว่าเมื่อห้าปีที่แล้วได้ข้อมูลบางอย่างจากทะเลโคลนแห่งความตายมา ที่ด้านในนั้นมีเผ่าหมาป่าคูมู่ เป็นเผ่าที่แปลกประหลาด ทรงพลังเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะการต่อสู้ร่วมมือกัน ดูเหมือนว่าในเวลานี้จะอยู่ในช่วงเวลาที่ไม่ค่อยดีนัก!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาในทันที.
"ช่วงเวลานี้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ในทุก ๆ หนึ่งร้อยปีนั้น เผ่าหมาป่าคูมู่นั้นจะเข้าสู่ช่วงเวลาติดสัด ในเวลานั้นจะอยู่ในช่วงเวลาสืบพันธ์ที่จะมีขึ้นร้อยปีต่อหนึ่งครั้ง ในเวลานี้เผ่าหมาป่าคูมู่จะแข็งแกร่งกว่าปกติมาก เป็นช่วงที่มีพลังมากที่สุด!"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
ช่วงเวลาติดสัดอย่างงั้นรึ? จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"มีแผนที่หรือไม่!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
อี้เหยี่ยนที่สะบัดมือนำแผ่นริ้วหยกออกมา "เฉินมีอยู่ที่นี่อันหนึ่ง!"
จงซานที่อ่านแผ่นริ้วหยกนั้นในทันที จากนั้นร่างของเขาก็หายไปจากห้องอักษร.
"เซิ่งหวังไปแล้ว ตอนนี้ทำอย่างไรดี?"ข้าราชบริพารคนหนึ่งเอ่ยออกมา.
"รีบไปแจ้งโหลวซิงเฉิน หวังคูให้พวกเขาเดินทางไปช่วยที่ทะเลโคลนแห่งความตาย ช่วยเซิ่งหวัง!" อี้เหยี่ยนที่กล่าวต่อเหล่าเสนาธิการที่อยู่ด้านหลัง.
"รับทราบ!"
----------------------------------------------------------------------------
ทะเลโคลนแห่งความตาย.
หลังจากการต่อรออยู่นาน เซียนเซียนก็ไม่สามารถทนกับกลุ่มหมาป่าอัปลักษณ์ได้อีกต่อไป หมาป่าคูมู่ที่เงอะง่าเซ่อซ่า พวกมันที่ออกมามากมายเต็มไปหมด รอบ ๆ นั้นเต็มไปด้วยหมาป่าคูมู่ พื้นที่รอบ ๆ หนาแน่นไปด้วยหมาป่าคูมู มันออกมาขวางพื้นที่ใจกลางของทะเลเอาไว้ หมาป่าคูมู่กว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ออกมาช่วยกันทั้งหมด!
"เปิดทาง!"เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"รับทราบ!"กลุ่มหมาป่าที่รับคำและนำอาวุธออกมาในทันที.
หมาป่าคูมู่ ที่มีเถายื่นออกมามากมายกระจายเต็มท้องฟ้า ปกป้องกลุ่มของหมาป่าเอาไว้ไม่ให้เข้าไป.
กลุ่มหมาป่าที่โจมตีออกไป ประกายแสงของปราณดาบที่พุ่งออกไป เกิดเป็นประกายแสงสว่างจ้านับล้านสายพุ่งออกไป ทั้งปราณกระบี่และปราณดาบพวยพุ่งเต็มท้องฟ้า ทว่าแส้เถาวัลย์ของหมาป่าคูมู่เองก็ทรงพลังเป็นอย่างมาก.
กลายเป็นปัญหาแล้ว หมาป่าคูมู่นั้นดูแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก กลุ่มของเซียนเซียนในเวลานี้โจมตีไปยังแส้เถาวัลย์เพื่อเปิดทาง พวกมันไม่ยอมง่าย ๆ หมาป่าหลายร้อยตนที่เซียนเซียนเลือกมา นับว่าแข็งแกร่งเป็นอย่างมากก่อนที่จะสามารถเจาะเข้าไปจนถึงด้านในตรงกลางได้ในที่สุด.
อาวุโสจิวโถวที่ตามเข้ามาด้วยตอนนี้เริ่มรู้สึกระวนกระวายใจ.
ในเวลานี้ กลุ่มของเซียนเซียนได้เปิดพื้นที่เข้าไปด้านในแล้ว ตอนนี้พวกนางได้ฝ่าเข้าไปอยู่ในวงล้อมกลางทะเล ที่ด้านล่างนั้นทะเลมีน้ำสีดำสนิท เต็มไปด้วยปราณทมิฬมากมาย และยังได้ยินเสียงที่หนักหน่วงรุนแรงคำรามอยู่ใต้น้ำอีกด้วย.
"ลมพายุ!"เซียนเซียนที่กล่าวออกไปเสียงดัง.
หมาป่าผู้ใช้ธาตุลมบินออกมา ร่างกายของเขาที่ขยายออกมาเป็นหนึ่งพันจั้ง เป็นหมาป่าร่างสีฟ้า พร้อมกับระเบิดสายลมหมุนวนปัดเป่าออกไปทั่วสารทิศ.
สายลมที่รุนแรงที่พัดเป่าปราณทมิฬให้แตกสลายหายไปอย่างรวดเร็ว.
ปราณทมิฬรอบ ๆ ค่อย ๆ สลายหายไป เหล่าหมาป่าคูมู่ที่แสดงท่าทางร้อนใจจดจ้องมองมากลางทะเลอย่างงง ๆ .
ใต้ผืนทะเลที่ดำมืดนั้น ที่ใจกลาง ในเวลานี้ปรากฎท่อนไม้ดำเมี่ยมแตกต่างจากเหล่าหมาป่าคูมู่ตนอื่น ๆ ดูเหมือนว่านี่จะเป็นราชาของพวกมัน ใกล้ ๆ เองก็มีหมาป่าคูมู12ตนที่กำลังแอบอิงผูกรัดกันอยู่.
ราชาหมาป่าคูมู่และหมาป่าคูมู่สิบสองตนแช่อยู่ในน้ำผูกรัดฟัดเหวี่ยงกันไม่ยอมออกไปใหนอย่างงั้นรึ?
"จือจุ้น ข้ารู้แล้ว ดูเหมือนว่าพวกเราจะอยู่ในช่วงเวลาที่ไม่ดีนัก!"หมาป่าสีแดงที่เอ่ยต่อเซียนเซียน ใบหน้าที่เผยท่าทางกระอักกระอ่วนออกมา.
"อี้ ๆ ๆ ราชาหมาป่าคูมู่น่าเกลียดได้อีก มันอัปลักษณ์ยิ่งกว่าหมาป่าคูมู่ทุกตัวเลยไม่ใช่รึ? แล้วนั่นมันกำลังจะทำอะไรกัน?แล้วนั่นเหมือนว่ามันกำลังแข็งตายแล้ว เป็นเผ่าหมาป่าที่น่ารังเกียจที่สุด."ปากเล็ก ๆ ของเซียนเซียนที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางรังเกียจ.
"เมื่อกี้เจ้ากล่าวว่าพวกเรามาในช่วงเวลาไม่ดีหมายความว่าอย่างไร?"หลังจากถอนหายใจ ตี้เซียนเซียนที่จ้องมองไปยังหมาป่าสีแดง.
"เรื่องนี้ ดูเหมือนว่าเผ่าหมาป่าคูมู่นั้นจะอยู่ในช่วงเวลาติดสัด เวลานี้พวกมันจะต้องผสมพันธ์กันและกัน ทำให้เวลานี้พวกมันนิ่งงันไม่เคลื่อนไหว เพื่อที่จะให้องค์ราชาของพวกมันเลือกผสมพันธ์ ดูเหมือนว่าตอนนี้กำลังจะเริ่ม!"หมาป่าสีแดงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงติด ๆ ขัด ๆ .
"เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"ตี้เซียนเซียนที่ราวกับตระหนักได้ถึงท่าทางกระอักกระอ่วนของเขา.
"ราชาหมาป่าคูมู่ ตอนนี้กำลังผสมพันธ์กับเหล่าบริวารของพวกมัน ตอนนี้พวกเรากำลังรบกวนพวกมันอยู่!"หมาป่าสีแดงที่กล่าวออกมาในทันที.
ถึงแม้จะเป็นคนโง่แค่ใหนก็ย่อมเข้าใจ เซียนเซียนที่ฉลาดหลักแหลมย่อมเข้าใจในทันที.
"ขออภัย พวกเจ้าทำภารกิจต่อก็แล้วกัน หลังจากนี้พวกเราค่อยมาอีกครั้ง!"เซียนเซียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเขินอายเล็กน้อย.
กล่าวเสร็จขณะที่เตรียมถอนกำลังออกไป.
"โฮกกก~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ราชาหมาป่าคูมูที่เริ่มขยับด้วยเช่นกัน.
"ฆ่าพวกมัน!"ราชาหมาป่าคูมู่ที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
เสียงคำรามของราชาหมาป่าคูมู่ ทำให้หมาป่าคูมู่ตนอื่น ๆ ที่กำลังล้อมรอบกำลังโจมตีออกมาด้วยแส้เถาวัลย์พุ่งตรงมายังกลุ่มเซียนเซียน.
"ชิ!"เซียนเซียนที่รู้สึกโกรธเกรี้ยวขึ้นมาเช่นกัน.
สงครามเริ่มขึ้นแล้ว.
เซียนเซียนที่นำกลุ่มหมาป่าออกต่อสู้กับหมาป่าคูมู่ สนามรบที่ดังสนั่นหวั่นไหวเสียงคำรามที่ดังออกมาเป็นระยะ ๆ .
อาวุโสจิวโถวที่เผยท่าทางเป็นกังวลขึ้นมาในทันที.
เขาที่รออยู่ด้านนอกจดจ้องมองไปยังภาพด้านใน เห็นเพียงแค่ประกายแสงส่องสว่างไปทั่วทุกสารทิศ หมาป่าคูมู่เวลานี้อยู่ ๆ ก็กลายเป็นดุร้ายอย่างงั้นรึ?
อาวุโสจิวโถวที่ตอนนี้ต้องการพุ่งเข้าไปด้านใน หากแต่หมาป่าคูมู่มากมายขวางทางอยู่ ทำให้อาวุโสจิวโถวไม่สามารถเข้าไปได้.
"บรรพชนน้อย สร้างเรื่องแล้ว เซิ่งหวังให้ข้าคอยดูแลท่าน หากว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วข้าจะรายงานเซิ่งหวังอย่างไร!"อาวุโสจิวโถวที่ใบหน้าบิดเบี้ยวขึ้นมา.
"เซียนเซิง ได้ส่งสัญญาณไปแล้ว!"ในเวลาเดียวกันองค์รักษ์ที่ส่งสัญญาณด้วยดูสื่อสารกลับมา.
"ส่งไปถึงเมืองซ่างแล้วรึ?"ใบหน้าของอาวุโสจิวโถวที่เผยท่าทางผ่อนคลายขึ้นมา.
"ครับ!"
"ดีแล้ว หวังว่าเซิ่งหวังจะเร่งรีบเดินทางมา ทันเวลา!"อาวุโสจิวโถวที่บ่นพึมพำไปมา.
ครึ่งชั่วยามผ่านไป.
จงซานยังไม่มาถึง ทว่ากลับปรากฎเงาร่างหลายร่างที่มาหยุดที่ยอดเขาแห่งหนึ่งในทันที.
กลุ่มของไท่จื่อสาม ศาลเทพอู๋เซี่ยงและผู้ใต้บังคับบัญชานั่นเอง.
บนยอดเขา พวกเขาที่จับจ้องมองไปยังการต่อสู้ที่รุนแรงในสนามรบ.
"เผ่าหมาป่า? เผ่าหมาป่าคูมู่? การต่อสู้ดูเหมือนว่าจะรุนแรงเป็นอย่างมาก.
"ไท่จื่อสาม ท่านต้องการทำอะไรอย่างงั้นรึ? คิดจะช่วยตี้เซียนเซียนออกมาอย่างงั้นรึ? ตี้เซียนเซียนที่มีความสัมพันธ์กับศาลเทพต้าเจิ้งอย่างแนบแน่น ไม่มีทางที่จะรู้สึกขอบคุณอย่างแน่นอน!"เสนาธิการอีกคนที่กล่าวออกมาในทันที.
"ข้ารู้!"ไท่จื่อสามที่จดจ้องมองพลางสูดหายใจลึก.
"แล้วพวกเราจะจับตัวตี้เซียนเซียนได้อย่างไร?"เสนาธิการอีกคนที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"แน่นอนว่าไม่! ข้ามีวิธีที่จะทำให้ตี้เซียนเซียนยินยอมที่จะติดตามข้าด้วยตัวนางเอง!"ไท่จื่อสามกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย.
"หืม?"เหล่าเสนาธิการที่ไม่เข้าใจ.
ไท่จื่อสามที่สะบัดมือนำยันต์สีแดงออกมา บนยันต์สีแดงนั้น มีอักขระสีทอง ดูแปลกประหลาดลึกล้ำเป็นอย่างมาก.
"นี่คือยันต์ปลูกรัก ข้าใช้ความยากลำบากมากในการหามันมา ทั่วโลกใบนี้ ทั้งในภพหยางและภพหยิน มีไม่ถึงห้าชิ้น คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะมาอยู่กับข้าที่นี่ชิ้นหนึ่ง!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ยันต์ปลูกรัก?"เสนาธิการที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
เขาที่สะบัดมือ พร้อมกับส่งหยดโลหิตออกมาจากนิ้วชี้พร้อมกับหยุดลงบนตัวอักษรสีทองบนยันต์ อักษรที่ชโลมไปด้วยโลหิตสีแดงในทันที จากนั้นก็รวมตัวกัน สร้างเป็นตัวอักษรอีกตัวขึ้นมา.
"ใช่แล้ว ตราบเท่าที่ข้าฝังมันเข้าไปในร่างของตี้เซียนเซียนได้ล่ะก็ ตี้เซียนเซียนจะกลายเป็นลุ่มหลงในตัวข้าทันที และจะมากขึ้นก็มากขึ้นเรื่อย ๆ ถึงข้าไม่ต้องการ ตี้เซียนเซียนก็ไม่ยอม พร้อมถวายกายให้กับข้าด้วยตัวเอง."ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
เหล่าเสนาธิการที่คราแรกเต็มไปด้วยความงงงวย จากนั้นก็ถอนหายใจออกมา "ยินดีกับไท่จื่อสามด้วย!"
