Chapter 917 หมาป่าคูมู่(ไม้แห้ง)
กัวซือฝูที่เตรียมการจากไป ไม่ทำอะไรต่อไปแล้ว ในเวลานี้เหยี่ยนฉงจื่อและคนอื่น ๆ จับจ้องมองด้วยท่าทางมึนงง.
กัวซือฝูที่สาบานว่าจะสังหารทุกคนทั้งอาณาเขตจวงหลุน สังหารคนนับร้อยล้านเพื่อบรรเทาความเกลียดชัง! เป็นคำพูดที่อหังการมาก กับจิตสังหารที่รุนแรงหนักหน่วงก่อนหน้านี้ ไม่มีเค้าลางเหลืออยู่เลย.
อีกอย่างแม้แต่ปราชญ์เทพสองคนเดินทางมา แม้นว่าจะเป็นเพียงแค่สัมผัสเทวะ ทว่าก็ยังนับว่าทรงพลัง แต่กลับถูกกัวซือฝูไล่กลับไป อีกคนพ่ายแพ้ต่อกัวซือฝูด้วยซ้ำ.
เขาทรงพลังมาก แม้แต่ปราชญ์เทพยังไม่สามารถช่วยเหลือได้.
แล้วตอนนี้ล่ะ?
"โปรดส่งให้ถึงมือนาง!"นี่เป็นคำสุดท้ายที่จงซานเอ่ย.
"โปรดวางใจได้เลย!"ท่าทางของกูซือฝูนั้นเปลี่ยนเป็นสุภาพในทันที.
เหล่าผู้ฝึกตนเวลานี้แทบเป็นลมสิ้นสติไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จิตสังหารที่รุนแรงก่อนหน้านี้ไปใหน เทพมาฆ่าเทพ อรหันต์มาฆ่าอรหันต์นั่นคือกัวซือฝูก่อนหน้านี้?
แววตาของเหยี่ยนฉงจื่อที่เผยท่าทางแปลกประหลาด เขารับรู้ว่าการเจรจาต่อรองของเซิ่งหวังนั้นเป็นอาวุธอันดับหนึ่งในโลกใบนี้ ไม่ว่าจะของวิเศษใดก็เทียบไม่ได้กับคำพูดของเซิ่งหวัง กัวซือฝูที่ไม่แล แม้แต่ปราชญ์เทพ ในเวลานี้กลับกลายเป็นเหมือนดั่งสหายเก่า และยังช่วยเซิ่งหวังส่งสารอีกอย่างงั้นรึ?
เพราะเหยี่ยนฉงจื่อนั้นสามารถยืนยันได้แน่นอนว่าจงซานและกัวซือฝูไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ดังนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ถึงกับสั่นคลอนจิตใจของเขาอย่างรุนแรง ตัวตนของจงซานที่เหมือนกับเทพสวรรค์มันได้ปรากฎในใจของเหยี่ยนฉงจือและนักรบทุกคนอีกครั้งแล้ว.
กัวซือฝูจากไปแล้ว ตอนนี้กลุ่มมหาเซียนต่างก็ถูกโหลวซิงเฉินและหวังคูจับกุมตัวเอาไว้.
หนีไปอย่างงั้นรึ? มหาเซียนคนใหนจะหนีได้เร็วขนาดใหนกัน ด้วยศรของโหลวซิงเฉิน ไม่มีทางเลยที่พวกเขาจะหนีพ้น.
หลาย ๆ คนที่ถูกจับตัวในเวลานี้ ที่เพิ่งเห็นกัวซือฝูส่งสารให้กับจงซาน หลาย ๆ คนถึงกับพูดไม่ออก!
ไม่มีใครมีคุณสมบัติที่จะสอบถามออกไป.
"เซิ่งหวังเหล่ามหาเซียนที่หนีไปถูกสังหารหมดแล้ว! ส่วนคนที่จับได้ถูกผนึกพลังฝึกตนเอาไว้แล้ว!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวรายงาน.
ส่วนมากแล้วด้วยฝีมือของโหลวซิงเฉิน ยากที่จะมีคนหนีพ้น.
"อืม เหยี่ยนฉงจื่อ!"จงซานเอ่ยออกมาในทันที.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เหยี่ยนฉงจื่อที่บินตรงมาจากพื้นที่ไกลออกไป.
"นำคนเหล่านี้ กลับไปยังเมืองซ่าง!"จงซานกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
จงซานที่หันหน้าจ้องมองไปยังทิศทางของตำหนักสังสารวัฏ จดจ้องมองตำหนักที่ใหญ่โต ราวกับว่ากลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงของมันเพิ่มมากขึ้นยิ่งกว่าเดิม ดูไม่ต่างจากเมืองหลวงของศาลเทพเลย ที่ไกลออกไปนั้นปราณทมิฬที่มืดครึ้ม ราวกับว่ามีสถานที่ห้ามลทินในตำนานอยู่ด้วย.
"หนี่ปู่ซา กัวซือฝูได้ทะลวงผนึกออกมาแล้ว ที่ด้านนอกไม่มีคนมาขวางแล้ว ตอนนี้เจ้าสามารถเปิดตำหนักสังสารวัฏได้หรือไม่?"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ยังไม่สามารถทำได้!"หนี่ปู่ซาที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"จงซานที่เผยท่าทางสงสัย.
"ตำหนักสังสารวัฏนั้นซับซ้อนเป็นอย่างมาก เป็นตำหนักแห่งความมืด เฉินสามารถเปิดได้เพียงบางส่วนเท่านั้น ทว่าแท่นบูชาหลักนั้นไม่ได้อยู่ที่นั่น."หนี่ปู่ซากล่าว.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา ตำหนักสังสารวัฏมีที่มาอย่างไรกัน? มีความแปลกประหลาดมากมายขนาดนั้นเลยรึ?
"ทว่าเฉินนั้นสามารถควบคุมค่ายกลฮวงจุ้ยด้านใน ให้สามารปกคลุมพื้นที่รอบตำหนักสังสารวัฏได้!"หนี่ปู่ซากล่าว.
"ดำเนินการต่อไป!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"
--------------------------------------------------------------------
เมืองซ่าง! ภายในห้องอักษร.
"ห้าสิบมหาเซียน มอบให้เจ้า!"จงซานที่จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน.
"เซิ่งหวังโปรดวางใจ การจะยึดสิบหกราชวงศ์สวรรค์ ก็ไม่ยากอีกต่อไป."อี้เหยี่ยนกล่าว.
"เสี่ยวหวัง เจ้าเข้าร่วมการบุกชิงดินแดนของสิบหกราชวงศ์สวรรค์ชั่วคราวก่อน ด้วยแผนการของเจ้า การเก็บเกี่ยวครั้งนี้จะต้องประสบความสำเร็จแน่นอน!"จงซานกล่าว.
"ครับ เซิ่งหวังเกี่ยวกับสถานการณ์ทิศใต้ เฉินรู้สึกเป็นกังวล กับตัวตนของหวังจิงเหวินในภาคใต้เวลานี้ได้ยึดราชวงศ์สวรรค์อีกสามแห่ง ความสามารถของเขานั้นไร้เทียมทาน รวดเร็ว หากไม่ระวังในเวลานี้ จะกลายเป็นปัญหาใหญ่ พวกเขาอาจจะรุกเข้ามายังราชวงศ์ของพวกเราก็เป็นได้!"เสี่ยวหวังที่เอ่ยออกมาในทันที.
"หวังจิงเหวิน? ข้ามีแผนการไว้แล้ว เจ้าเพียงแค่จับตามองสถานการณ์ที่เกิดขึ้นก็พอ ไม่จำเป็นต้องเคลื่อนไหว ข้าจะจัดการเอง!"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจัง.
"รับทราบ!"เสี่ยวหวังที่ตอบรับคำในทันที.
"เซียนเซียนตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานสอบถามออกมา.
"ที่ภาคเหนือของเขตแดนจวงหลุนนั้น เผ่าหมาป่า 30 % ตอนนี้ถูกตี้เซียนเซียนกำราบแล้ว นับว่าไร้เทียมทานมาก!"อี้เหยี่ยนที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
-------------------------------------------------
เขตแดนภาคเหนือของเขตแดนจวงหลุน บนตำหนักที่โอ่อ่าอลังการ
ไท่จื่อสามศาลเทพอู๋เซี่ยงที่ควรจะอยู่ที่ตำหนักเทียนซีทางภาคใต้ ทว่ากลับมาโผล่ที่ภาคเหนืออย่างไม่มีใครคาดถึง.
"ไท่จื่อสาม ท่านออกมาเช่นนี้ จะไม่เกิดอะไรขึ้นรึ?"เสนาธิการคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความเป็นกังวล.
"ด้วยความสามารถของหวังจิงเหวิน ไม่รู้สึกวางใจอย่างงั้นรึ? แปดราชวงศ์สวรรค์ถูกจัดการเรียบร้อยแล้ว ความสามารถของเขาไร้เทียมทาน นับเป็นโชคลาภของศาลเทพอู๋เซียงของข้า!"ไท่จื่อสามกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"แต่ว่า กำลังทหารนั้นไม่ควรที่จะมอบให้เขาสมบูรณ์! หากว่า...........!"
เหล่าเสนาธิการที่กล่าวออกมาด้วยความเป็นกังวล.
"เจ้ากำลังจะกล่าวว่า เซิ่งหวังไม่ได้ส่งเขามา เลยรู้สึกไม่สบายใจอย่างงั้นรึ? เขามีโอกาสที่จะทรยศต่อศาลเทพอู๋เซี่ยงสินะ."ไท่จื่อสามกล่าว.
"ไม่ ผู้ใต้บังคับบัญชาไม่ได้กังวลเรื่องนั้น!"
"แล้วเรื่องอะไร?"
"ผู้ใต้บังคับบัญชากังวลเกี่ยวกับความดีความชอบก้อนใหญ่!"
ความดีความชอบก้อนใหญ่รึ? ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ครับ เซิ่งหวังนั้นได้มอบหมายให้ไท่จื่อสามเป็นผู้นำหลัก ไม่ใช่หวังจิงเหวิน การที่หวังจิงเหวินรับความดีความชอบก้อนโตนั้น จะต้องอยู่ในการปกครองของไท่จื่อสาม นั่นคือเป้าหมายของเซิ่งหวัง ข้าคิดว่าไท่จื่อสามควรที่จะ.....!"เสนาธิการคนดังกล่าวไม่กล้าเอ่ยออกมาทั้งหมด.
"เจ้าจะบอกว่าเซิ่งหวังจะคิดอย่างไรกับข้างั้นรึ?"ไท่จื่อสามที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไร้ความสามารถ!"เสนาธิการที่แอบกระซิบเบา ๆ .
ไร้ความสามารถ? ไท่จื่อสามที่ดวงตาหดเกร็ง.
"ไท่จื่อสาม พวกเรารีบกลับเถอะ พวกเราควรที่จะอยู่ควบคุมที่ตำหนักเทียนซี ไท่จื่อสามไม่ควรที่จะมอบความดีความชอบก้อนใหญ่นี่ให้กับหวังจีเหวินเช่นนี้!"เสนาธิการอีกคนที่เอ่ยออกมาในทันที.
ไท่จื่อสามครุ่นคิดและส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า "รอก่อน!"
"มีอะไรอย่างงั้นรึ? ไท่จื่อสามเดินทางมายังภาคเหนือทำอะไรอย่างงั้นรึ?"เหล่าเสนาธิการคนอื่น ๆ ที่แสดงท่าทางไม่เข้าใจ.
ในเวลาเดียวกันนี้ ที่ด้านนอกตำหนักมีใครบางคนที่บินเข้ามา.
"เรียนไท่จื่อสาม พบแล้ว! ทะเลโคลนแห่งความตาย!"ชายคนดังกล่าวกล่าวรายงานด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย.
"ดีมาก เริ่มได้เลย!"ไท่จื่อสามกล่าวออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้นเล็กน้อย.
ทุกคนที่ติดตาม พร้อมกับบินออกไปพร้อมกัน.
"ไท่จื่อสาม นี่คือ?"เสนาธิการที่เสนอเรื่องหวังจิงเหวินก่อนหน้าเอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"เป้าหมายของการเดินทางในครั้งนี้ของข้าคือ ตี้เซียนเซียน!"ไท่จื่อสามกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ตี้เซียนเซียน?"
"ถูกต้อง ข้าต้องการตี้เซียนเซียน บรรพชนหมาป่ากลายร่าง จื่อจุ้นเผ่าหมาป่า?"ไท่จื่อสามเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แต่ว่า ตึ้เซียนเซียนเป็นเผ่าหมาป่าของต้าเจิ้ง!"
"แล้วจะเปลี่ยนเป็นของข้าไม่ได้รึ? ฮ่าฮ่าฮ่า"
--------------------------------------------------------
ทะเลโคลนแห่งความตาย อยู่ในภาคเหนืออาณาเขตจวงหลุน พื้นที่เต็มไปด้วยความมืดมิด.
ตี้เซียนเซียนที่นำเหล่ายอดฝีมือเผ่าหมาป่ามารวมตัวกันที่ยอดเขาแห่งหนึ่ง จดจ้องมองไปยังทะเลโคลนแห่งความตายที่อยู่ไกลออกไป.
พื้นที่รอบ ๆ นั้นถูกปกคลุมไปด้วยเมฆสีดำ และยังมีสายฟ้าส่องประกายแปบ ๆ กระจายไปทั่ว และมีกลิ่นอายแห่งความโศกเศร้าหดหู่กระจายไปทั่วอีกด้วย.
"สายฟ้าหยินจำนวนมาก ที่นี่เต็มไปด้วยเมฆภูตมากมายจริง ๆ !"ตี้เซียนเซียนที่ขมวดคิ้วไปมาขณะพูด.
หมาป่าตนหนึ่งในกลุ่มได้กล่าวออกมาด้วยความเคารพ พร้อมกับกล่าวออกมาว่า "จื่อจุ้น หมาป่าคูมู่นั้น ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่หมาป่าที่แท้จริง!"
"ไม่ว่าอย่างไร คนส่วนมากก็เรียกว่าหมาป่าไม่ใช่รึ? ในเมื่อมีชื่อว่าหมาป่า พวกเราก็ต้องทำภารกิจให้เสร็จสิ้น.
หมาป่าหลายร้อยตนที่พูดไม่ออก ก็ต้องเป็นไปตามนั้น เมื่อจื่อจุ้นกล่าวว่าหมาป่าคูมู่ที่ต้องพบกับโชคร้าย เพราะว่ามีคนเรียกมันว่าหมาป่าด้วยนั่นเอง.
"หมาป่าทุกตนจงฟัง ตอนนี้.....!"แววตาของตี้เซียนเซียนที่เบิกกว้างขยับไปมา.
"ตี้เซียนเซียน รอก่อน!"อาวุโสจิวโถวข้าง ๆ ตี้เซียนเซียนที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"ตี้เซียนเซียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายความอันตราย ทางที่ดีพวกเราควรจะจาก ที่นี่ไป!"อาวุโสจิวโถวที่ขมวดคิ้วไปมากล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"หลายปีมานี้ เจ้าก็พูดเช่นนี้ตลอด แม้นว่ามันจะน่ากลัว ทว่าจะให้ข้าจากไปง่าย ๆ อย่างงั้นรึ? ท่านปู่ของข้านั้นเติบโตขึ้นมาด้วยการต่อสู้ด้วยความเป็นความตาย ที่ใหนกันที่ไม่มีอันตราย!"ตี้เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"แต่ว่าตอนนี้มันต่างออกไป แตกต่างออกไปจริง ๆ !"อาวุโสจิวโถวที่กล่าวออกมาด้วยเสียงแหบเครือ.
"หมาป่าทุกตน เข้าไปยังทะเลโคลนแห่งความตายพร้อมกับข้า!"ตี้เซียนเซียนหาได้สนใจอาวุโสจิวโถวพร้อมกับสั่งการหมาป่าตนอื่นในทันที.
"โฮกกกก!"กลุ่มหมาป่าที่คำรามออกมาเสียงดัง.
จากนั้น ตี้เซียนเซียนก็นำกลุ่มหมาป่าเข้าไปด้านในทะเลโคลนแห่งความตาย.
อาวุโสจิวโถวที่จ้องมองตะลึงงัน พร้อมกับฝืนยิ้มออกมา "ครั้งนี้มันแตกต่างออกไปจริง ๆ !"
"เซียนเซิง ตอนนี้ทำอย่างไรดี?"
ด้านหลังอาวุโสจิวโถวนั้นมีองค์รักษ์อยู่สามคน.
"พวกเจ้าทั้งสาม จงเร่งรีบส่งข่าวไปยังต้าเจิ้ง เมืองซ่างทันที บอกว่าตี้เซียนเซียนอยู่ในอันตราย ให้รีบเดินทางมาช่วย!"อาวุโสจิวโถวกล่าวออกมาด้วยความเป็นกังวล.
"รับทราบ!"คนทั้งสามที่รับคำในทันที.
"เมื่อทั้งสามไปแล้ว อาวุโสจิวโถวทำได้แค่ตามกลุ่มฝูงหมาป่าไป บินอยู่ห่าง ๆ .
ทะเลโคลนแห่งความตาย นับเป็นพื้นที่ทะเลแห่งหนึ่ง ทว่าน่าเสียดายว่ามันขุ่นคักด้วยโคลนสีดำ และยังมีปราณหยินที่หนาแน่น พื้นที่แห่งนี้มีเต็มไปด้วยความมืดมิด และยังเต็มไปด้วยเจตภูตมากมาย.
ภายในทะเลโคลนแห่งความตายไม่ได้มีเพียงแค่เจตภูตเท่านั้น ยังมีสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดอาศัยอยู่ด้านในด้วย.
หมาป่าคูมู่!
เป็นเผ่าพันธ์ที่แปลกประหลาด กล่าวได้ว่ามันเป็นแก่นไม้ เป็นการผสมผสานที่หลากหลาย เป็นผ่าพันธ์ที่แปลกประหลาดอย่างที่สุด รูปร่างของมันที่เกิดการผ่าเหล่ามาหลายครั้ง ดูเหมือนพืชอย่างหนึ่งด้วยซ้ำ เป็นสิ่งมีชีวิตจำพวกต้นไม้ แต่มันกลับสามารถลอยอยู่บนผืนน้ำรูปร่างคล้ายกับหมาป่า ดูแปลกประหลาดอัศจรรย์ที่สุด.
ดังนั้นมันจึงถูกเรียกว่าหมาป่าคูมู่ แต่ว่าพวกมันไม่ใช่หมาป่า!
พูดตามเหตุผลแล้วไม่ใช่สิ่งที่ตี้เซียนเซียนควรจะสนใจด้วยซ้ำ ตามข่าวลือนั้นหมาป่าคูมู่มีพลังฝึกตนไม่สูงนัก นับว่าเป็นขยะเลยก็ว่าได้ ไม่คู่ควรที่จะไปยุ่งเกี่ยว บางทีเห็นรูปร่างหมาป่าคูมู่แล้ว เหล่าหมาป่าคิดว่าจื่อจุ้นก็ควรจะยกเลิกความคิด.
ไม่นานหลังจากนั้น เหล่ายอดฝีมือหมาป่าก็สามารถมองเห็นท่อนไม้ขนาดใหญ่! เป็นต้นไม้สั้น ๆ ขนาดพันจั้ง ดูใหญ่โตมโหฬาร.
เป็นท่อนไม้ที่ใหญ่โตมาก ดูยิ่งใหญ่อลังการจริง ๆ .
"จื่อจุ้น เหล่านี้คือหมาป่าคูมู่!"หมาป่าตนหนึ่งที่ชี้ไปยังท่อนไม้ลอยน้ำโคลน.
ตี้เซียนเซียนที่รู้สึกตกใจเล็กน้อย "ในโลกนี้ยังมีหมาป่าที่อัปลักษณ์เช่นนี้ด้วยอย่างงั้นรึ?"
