Chapter 916 การจุติใหม่ของราชันย์เทพโจวโหยว.

"บนร่างของเจ้าก็มี? กลิ่นอายขององค์ราชา? ราชันย์เทพ? "กัวซือฟูที่จ้องมองไปยังหงส์เพลิงตนหนึ่ง.

กลิ่นอายขององค์ราชา?

ขณะที่กัวซือฝูเต็มไปด้วยความประหลาดใจ จงซานและคนอื่นก็เผยท่าทางประหลาดใจ ราชา คนที่กัวซือฝูเอ่ยว่าเป็นราชาก็คือราชันย์เทพโจวโหยวที่ตายไปแล้ว เขายังอยู่อย่างงั้นรึ?

ที่อยู่ตรงนี้มีกลิ่นอายของราชันย์เทพโจวโหยวอยู่อย่างงั้นรึ?

กัวซือฝูในเวลานี้ราวกับคนโง่งม ดวงตาเบิกกว้าง เร่งรีบกล่าวออกมาว่า "พวกเจ้ามีกลิ่นอายขององค์ราชาได้อย่างไร?"

ระหว่างที่กล่าวนั้น ดวงตาของกัวซือฝูกลายเป็นสีม่วง พร้อมกับกวาดตามองไปยังเผ่าหงส์เพลิงที่อยู่รอบ ๆ .

เหล่าหงส์เพลิงที่อยู่รอบ ๆ  ปรากฎเป็นวงแหวนขึ้น เป็นประกายแสงที่ส่องสว่างกระจายไปทั่วร่าง เหมือนกับกำลังถูกค้นร่างกายอยู่.

แสงดังกล่าวหยุดลง.

"ไม่? พวกเจ้าได้รับวาสนาจากฟ้าดินมาอย่างงั้นรึ? ดูเหมือนว่าจะเหลือเพียงแค่ร่องรอยเล็กน้อยเท่านั้น."กัวซือฝูที่ขมวดคิ้วไปมา.

จงซานที่จับจ้องไปยังกัวซือฝู ความคิดของเขาที่พลุ่งพล่าน ราวกับว่าคิดอะไรออกมาได้ เผ่าหงส์เพลิง? ก่อนหน้านี้ดูเหมือนว่าเผ่าหงส์เพลิง คืออาณาจักรคู่บารมีของต้าโจว?

"ราชันย์เทพที่ท่านกล่าวถึงคือราชาของต้าโจว ราชันย์เทพโจวโหยวอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถามออกไป.

"ถูกต้อง! กลิ่นอายของราชา บนร่างของเจ้ามีกลิ่นอายของราชาเปื้อนอยู่ อธิบายได้ว่าเจ้าได้รับบางอย่างของราชามา เป็นสิ่งของที่ราชามอบให้กับเจ้าอย่างงั้นรึ?"กัวซือฝูที่ดวงตาเบิกกว้าง กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่ประทุขึ้น.

เพียงแค่กลิ่นอายก็ทำให้ทุกคนที่อยู่รอบ ๆ ตื่นตระหนกตกใจได้.

หวังคู โหลวซิงเฉินที่ก้าวออกมาขวางทางด้านหน้าจงซานในทันที ส่วนเหล่าผู้ฝึกตนที่จับจ้องมองจงซานที่ถูกกัวซือฝูกดขี่ ภายในใจก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้น แม้ว่าพวกเขาจะพบกับโชคร้าย หากแต่เมื่อเห็นจงซานโชคร้ายคนแรกก็ทำให้พวกเขาพึงพอใจได้เช่นกัน.

ขณะที่กัวซือฝูกำลังโกรธเกรี้ยวจับจ้องมองมายังจงซาน ทำให้แรงกดดันที่โถมทับไปยังเหล่ามหาเซียนลดลง.

พวกเขามองเห็นช่องทางที่จะหนีได้ จึงเตรียมการหนีในทันที.

"โหลวซิงเฉิน หวังคู ไปขวางเหล่ามหาเซียนเอาไว้ ห้ามใครหนีไปเด็ดขาด หากใครหนี สังหารมันซะ!"แม้ว่าจะถูกกลิ่นอายกดทับลงมา ทว่าจงซานก็สังการให้โหลวซิงเฉินและหวังคูออกไป.

"ทว่า เซิ่งหวัง........!"โหลวซิงเฉินที่ไม่เข้าใจในเวลานี้กัวซือโฝวต้องการสังหารเขา หากแต่เซิ่งกลับใจเย็นอยู่อย่างงั้นรึ?

"กัวซือฝูจะไม่สังหารข้า ในทางกลับกัน เขาต้องขอบคุณข้าด้วยซ้ำ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.

เห็นความมั่นใจมากมายของจงซาน ทำให้กัวซือฝูถึงกับขมวดคิ้วไปมา เพียงแค่มีสิ่งของ ของราชา จะให้เขาขอบคุณอย่างงั้นรึ? ทว่ากัวซือฝูที่เป็นตัวตนระดับสูงของต้าโจว เป็นไปไม่ได้แน่นอนที่จะเร่งรีบสังหารจงซาน.

ส่วนคนอื่น ๆ ต่อหน้ากัวซือฝูแล้ว จะสังหารไปเลยก็ยังได้.

"ต้องขอบคุณเจ้าอย่างงั้นรึ?"กัวซือฝูทีเผยท่าทางเหยียดหยัน สายตาจับจ้องมองไปยังจงซาน.

"ท่านต้องรู้สึกขอบคุณข้าอย่างแน่นอน!"จงซานที่ยังคงกล่าวย้ำ.

กัวซือฝูที่ขมวดคิ้วไปมา เพียงแค่เซียนสวรรค์ กับคิดที่จะกดดันเขาอย่างงั้นรึ?

"ในโลกนี้ ข้าไม่เคยขอบคุณผู้ใด แม้แต่สวรรค์ข้ายังเต็มไปด้วยความเกลียดชัง เกลียดสถานที่แห่งนี้ หลายปีมาแล้วชีวิตของข้าเหลือเพียงแค่ความเกลียดชัง ไม่มีทางที่ข้าจะปล่อยเจ้าไว้ แม้แต่ทุกคนในเขตแดนจวงหลุนแห่งนี้ก็ไม่มีทางหนีรอด!"กัวซือฝูที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.

"ราชันย์เทพโจวโหยว จี้กงหนี่ล่ะ?"จงซานสอบถามออกไป.

"นามของราชาใช่นามที่เจ้าจะเอ่ยออกมาได้รึ? ตายซะ!"กัวซือฝูที่หายใจหืดแฮก.

ระหว่างที่กล่าวนั้น กัวซือฝูที่ยื่นฝ่ามืออกไป ต้องการที่จะโจมตีไปยังจงซาน.

"แต่ว่า เขายังไม่ตาย!"จงซานที่กล่าวออกไปในทันที.

นิ่ง!

รอบ ๆ กลายเป็นเงียบงันไปในทันที.

กัวซือฝูที่หยุดกึกกลางอากาศ เหล่ามหาเซียนที่หยุดนิ่งจดจ้องมองมายังจงซาน หนี่ปู่ซาเองก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ.

เป็นอะไรที่แปลกประหลาด ทุกคนที่จดจ้องมองมายังจงซานเป็นสายตาเดียวกัน.

"เจ้ากล่าวสิ่งใด?"กัวซือฝูที่กล่าวด้วยท่าทางตกใจ.

"ให้ข้ากล่าวตรงนี้เลยอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.

ใบหน้าของจงซานที่มั่นอกมั่นใจ กล่าวว่าราชันย์เทพโจวโหยวนั้นยังมีชีวิตอยู่.

มันจะเป็นไปได้เช่นไร องค์ราชาที่ตกตายไปพร้อมกับเหล่าปราชญ์เทพ ราชันย์เทพโจวโยวจะรอดชีวิตได้อย่างไร เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน.

"วูซซซซซ!"กัวซือโฝวที่โบกสะบัดมือเล็กน้อย.

จงซานรับรู้ได้ในทันทีว่าอากาศรอบ ๆ เปลี่ยนไป เมฆบนฟ้าที่กลายเป็นมืดมิด จิตสังหารที่คละคลุ้ง แม้แต่อารมณ์แห่งความโศกเศร้ายังกระจายไปทั่ว.

"นี่คือ โลกเขตแดนของข้า กล่าวมา!"

กัวซือฝูไม่อยากเชื่อจงซาน แต่ก็คาดหวังว่าคำพูดของจงซานจะเป็นจริง โดยเฉพาะ กับคำบอกกล่าวว่าองค์ราชายังไม่ตาย ทำให้หัวใจที่แข็งแกร่งของเขาต้องสั่นไหวไปมา.

เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ไม่สามารถให้ใครรับรู้ได้เช่นกัน.

"ข้าขอแนะนำตัว ผู้น้อยจงซาน! เป็นประมุขของศาลเทพต้าเจิ้ง!"จงซานกล่าว.

"ข้าไม่ได้ถามเรื่องของเจ้า ข้าถามเรื่องขององค์ราชาหมายความว่าอย่างไร?"กัวซือฝูที่อดรนทนไม่ไหว.

"ราชันย์เทพโจวโหยว? ในอดีตราชันย์เทพโจวโหยวได้ร่วมมือกับเจ็ดปราชญ์เทพต่อต้านเปลี่ยนเทียนชู ราชันย์เทพโจวโหยวนับว่าทรงพลังไม่น้อย แต่การจะเปลี่ยนแปลงชะตามันง่ายขนาดนั้นเลยรึ? การต่อต้านเทียนชู แม้ว่าราชันย์เทพโจวโหยวจะไม่ประสบผล ทว่า ข้าคิดว่ามีบางส่วนที่เขาทำสำเร็จ!"จงซานที่สูดหายใจลึกพลางถอนหายใจ.

ทำไมจงซานถึงมันใจ นั่นก็เพราะเหนียงเหนียงนวีหวานั่นเอง แม้ว่าจะร่วงหล่นลงจากสวรรค์ ก็สามารถเปลี่ยนชะตาของเทียนชูได้ เผ่าจิ้งจอกที่ควรถูกทำลายยังคงอยู่ ราชันย์เทพโจวโหยวในเวลานั้น เป็นไปได้ว่าเขาเองก็น่าจะเปลี่ยนอะไรบางอย่างได้เช่นกัน.

"หมายความว่าอย่างไร?"กัวซือฝูกล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"เกี่ยวกับการท้าทายเทียนชู ต่อหน้าอำนาจสวรรค์มีแต่ต้องร่วงหล่นลงจากสวรรค์ ทว่าปราชญ์เทพทั้งเจ็ดก็ร่วงหล่นลงจากสวรรค์ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะมีบางคนรอดชีวิตอยู่ด้วย?"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.

กัวซือฝูที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ข้าเคยเห็นราชาที่ท่านกล่าว! หลายร้อยปีที่ผ่านมา!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"เป็นไปไม่ได้ ข้าเห็นด้วยตัวเอง องค์ราชาถูกทำลายทั้งร่างและวิญญาณ!"กัวซือฝูกลายเป็นค่อนข้างบ้าคลั่ง.

"วูซซซ!"

ไม่รอให้จงซานกล่าวต่อไป คนทั้งสองก็กลับมาตำแหน่งเดิม ที่ตำแหน่งด้านนอกตำหนักสังสารวัฏ.

"เซิ่งหวัง!"เหล่าองค์รักษ์กล่าวออกมาพร้อมกัน.

"จับกุมเหล่ามหาเซียนทั้งหมดเอาไว้!"จงซานที่ออกคำสั่งในทันที.

"รับทราบ!"โหลวซิงเฉินและหวังคูที่รับคำในทันที.

ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น กัวซือฝู ที่ยื่นมือขวาขึ้นพร้อมกับแตะไปที่หน้าผากของตัวเอง ปรากฎแสงสีม่วงพุ่งออกจากปลายนิ้ว ปรากฎเป็นคลื่นกระจายออกไป เป็นระลอก ๆ

"สัมผัสเทวะเชื่อมต่อฟ้าดิน วิชาค้นสวรรค์และปฐพี!"หนี่ปู่ซากล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.

จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ จริงหรือเท็จ นี่กัวซือฝูเกินจริงหรือไม่?

สัมผัสเทวะเชื่อมฟ้าดิน ค้นสวรรค์และปฐพีอย่างงั้นรึ? ก่อนหน้านี้เขาเคยเห็นประมุขตระกูลเทียน เทียนเสิ่นจื่อใช้เช่นกัน ทว่าเป็นเพียงแค่โลกใบเล็ก พื้นที่ไม่ได้มากมายนัก แต่นี่มัน?

ภายในใจของจงซานถึงกับตื่นตะลึง ไม่ธรรมดา ต้าโจวไม่ธรรมดาจริง ๆ .

หลังจากผ่านไปหนึ่งก้านธูป กับการใช้พลัง ใบหน้าของกัวซือฝูที่เริ่มซีดขาว.

ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม ใบหน้าของกัวซือฝูที่ซีดยิ่งกว่าเดิม ดูเหมือนว่าพื้นที่ที่เขาค้นนั้นจะกว้างมาก.

หลังจากผ่านไปห้าชั่วยาม บนใบหน้าของกัวซือฝูท้ายที่สุดก็เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจขึ้นมา.

"เพลิงวิญญาณต้าโจว องค์ราชายังมีชีวิตอยู่จริง ๆ !"ใบน้าของกัวซือโฝวแม้จะซีดขาวแต่ก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น.

"วูซซซซ!"กัวซือฝูและจงซานหายไปอีกครั้ง.

กลับมายังโลกเขตแดนของกัวซือโฝว ในเวลานี้ ใบหน้าของกัวซือฝูเผยท่าทางไม่อยากเชื่อแต่ก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข.

"เจ้ารู้จักองค์ราชาอย่างงั้นรึ? นี่เจ้ารู้จักเขาจริง ๆ รึ?"กัวซือฝูที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.

"อืม ถูกแล้ว ตามที่ข้าคาดการณ์ ราชันย์เทพโจวโหยว จีกงหนี่นั้น ข้าเคยเห็นเขาจริง ๆ ."จงซานพยักหน้า.

"องค์ราชาอยู่ที่ใหน? ต้าโจวของข้าปรากฎขึ้นมาอีกแล้วอย่างงั้นรึ?"กัวซือฝูเอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น.

กับความตื่นเต้นดีใจของขา ทำให้จิตสังหารที่เกิดขึ้นภายในโลกเขตแดนหายไปทั้งหมด.

"ในอดีตนั้นจี่กงหนี่ได้ตกตายไปแล้ว ตอนนี้เขามีนามว่า เนี่ยฟ่านเฉิน."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.

".... องค์ราชาได้เปลี่ยนนามไปแล้วอย่างงั้นรึ?"กัวซือฝูที่รู้สึกตกใจ.

"ใช่เปลี่ยนเป็นเนี่ยฟ่านเฉิน นามจี่กงหนี่นั้น ข้าสามารถบอกได้ว่านามนี้ ในโลกใบเล็กไม่เคยมี แม้แต่โลกใบใหญ่เองก็ไม่มีใครกล้าใช้ ส่วนจี่กงหนี่ที่ถูกทำลายไปทั้งร่างกายและวิญญาณนั้น ได้ใช้วิชากำเนิดร่างใหม่เปลวเพลิง และใช้นามว่าเนี่ยฟ่านเฉิน! ต้าโจวในอดีต ปัจจุบันคือต้าหลี่ ทำให้เนี่ยฟ่านเฉินได้กลับมายืนอยู่ในโลกใบนี้ได้อีกครั้ง!"จงซานที่สูดหายใจลึก.

"ต้าหลี่? งั้นรึ? ใช่แล้ว ราชันย์เทพเคยเอ่ยเรื่องนี้เช่นกัน!"กัวซือฝูที่กำหมัดแน่นพูดเสียงสั่น.

"อย่างไรก็ตามการที่ท่านมาถูกผนึกเอาไว้นี้ ข้าไม่รู้มาก่อนเช่นกัน ทว่าก็พอจะคาดเดาได้ ราชันย์เทพโจวโหยวนั้นถูกทำลายทั้งร่างกายและวิญญาณในตอนนั้น และเหล่ายอดฝีมือเองก็ไล่ล่าสังหารทุกคนในอาณาเขตต้าโจว ส่วนท่าน กับรอดมาได้อย่างงั้นรึ?ทำไมถึงได้เพียงแค่ถูกผนึกล่ะ?"จงซานกล่าว.

จงซานที่กล่าวนำ เพื่อให้กัวซือฝูได้ครุ่นคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น.

เป็นความจริง กัวซือฝูที่ขมวดคิ้วไปมา ราวกับตระหนักอะไรบางอย่างได้ เป็นความเป็นไปได้ที่น่าตื่นตะลึง การที่เขาถูกผนึกนี้ไม่ใช่ว่าถูกปกป้องอยู่อย่างงั้นรึ?

"ที่ข้าต้องถูกผนึก? เป็นเพราะราชาจงใจปกป้องข้า รอให้องค์ราชาถือกำเนิดใหม่อย่างงั้นรึ?"กัวซือฝูที่ร่างกายสั่นสะท้านเล็กน้อย.

"ถูกแล้ว นอกจากนี้ต้าหลี่ของเนี่ยฟ่านเฉิน ได้ไปซ่อนตัวอยู่ที่โลกใบเล็กเดียวกับข้า และโลกใบเล็กแห่งนั้นของภพหยินก็ผุดขึ้นมาที่อาณาเขตจวงหลุนแห่งนี้!"จงซานกล่าว.

เป็นความจริงที่กัวซือฝูเวลานี้อารมณ์ดีเป็นอย่างมาก.

"แล้วเจ้ามีส่วนเกี่ยวข้องใดกับองค์ราชา?"กัวซือฝูที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.

ต้องไม่ลืมว่า อยู่ในโลกใบเล็กเดียวกัน บางทีอาจจะเป็นศัตรูก็ได้.

"หวงโหวของข้านั้น คือกงจูต้าหลี่ ท่านบอกซิว่าข้าและเนี่ยฟ่านเฉินควรมีสัมพันธ์ใดกัน?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"หืม?"กัวซือฝูที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางตื่นตกใจ.

"ก่อนหน้านี้ล่วงเกินแล้ว ขออภัยอย่าได้ตำหนิ!"กัวซือฝูที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.

"เป็นเรื่องธรรมดาของทุกคน ทว่าศาลเทพต้าเจิ้งของข้านั้นได้ลงหลักปักฐานที่อาณาเขตจวงหลุน ก่อนหน้านี้ กับคำปฏิญาณของท่านทำให้ข้ารู้สึกหวาดกลัวจริง ๆ !"จงซานที่ใช้โอกาสแก้เรื่องที่ยากในทันที.

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ปฏิญาณ?  ในเมื่อการที่ข้าปฏิญาณนั้นก็เพราะเข้าใจผิด ข้าในเวลานั้นเต็มไปด้วยความเกลียดชังจึงทำเช่นนั้น ในเวลานี้ข้าต้องการกลับไปอยู่ข้างกายองค์ราชาให้เร็วที่สุด!"กัวซือฝูที่กล่าวออกมาอย่างสบายใจ.

จงซานพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม.

"เจ้ารู้หรือไม่ว่าองค์ราชาอยู่ที่ใหน?"กัวซือฝูเอ่ยออกมาในทันที.

"การที่ต้าหลี่ปรากฎขึ้น ท่านคิดว่าควรอยู่ที่ใหน?"จงซานกล่าว.

"แดนหงส์เพลิง!"กัวซือฝูที่คาดเดาได้ในทันที.

จงซานพยักหน้า.

"รบกวนมากแล้ว ไว้วันหน้าผู้น้อยจะมาตอบแทนก็แล้วกัน!"กัวซือฝูที่กำลังอยู่ในสภาวะสบายใจ.

"ไม่จำเป็นต้องรีบ ข้ามีเรื่องที่ต้องการให้ท่านช่วย!"จงซานเอ่ยออกมาในทันที.

"หืม?"กัวซือฝูที่ตะลึงงัน จงซานต้องการใช้ประโยชน์จากข้าหรือไม่ ไม่รู้หรือว่าเขาในเวลานี้กำลังรีบต้องการไปให้เร็วที่สุด.

"ข้าได้บันทึกข้อความไว้ในแผ่นริ้วหยก รบกวนท่านนำไปต้าหลี่ ส่งมอบให้กับกงจูหลิงเอ๋อ หลังจากนี้ข้าจะเดินทางไปต้าหลี่อย่างแน่นอน ก่อนที่ข้าจะไปถึงข้าต้องการให้ท่านส่งมอบให้นางก่อน!"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจัง.

"เรื่องนี้เองรึ?"กัวซือฝูที่รู้สึกว่าตัวเองเข้าใจผิด จึงเผยยิ้มแหย่ ๆ ออกมา.

"เป็นเรื่องนี้!"

"ตกลง!"