Chapter 904 ผู้ชนะ.
คิดถึงแปดราชวงศ์สวรรค์ที่ต้าเจิ้งกำลังทำสงครามด้วยในเวลานี้ ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง ราวกับสายฟ้าฟาด นี่คือเซิ่งหวังที่อ่อนแอที่สุดในประวัติศาสตร์ ที่เพิ่งออกมาจากโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ?
เขามีเพียงแค่ระดับเซียนสวรรค์อย่างงั้นรึ?
เซิ่งหวังต้าเจิ้ง จงซานที่ใคร ๆ ก็สามารถข่มเหงรังแกได้อย่างงั้นรึ?
ในเวลานี้ คนของแปดราชวงศ์สวรรค์ที่ส่งมาสังเกตการณ์ ได้รับรู้แผนการของต้าเจิ้งแล้ว.
พลาดแล้ว พวกเขาผิดพลาดแล้ว! เพราะว่าประเมินต้าเจิ้งต่ำไป ราชวงศ์สวรรค์ของพวกเขาจะต้องถูกทำลายสิ้นในไม่ช้าอย่างแน่นอน.
คนของแปดราชวงศ์สวรรค์ที่ขวัญหนีดีฝ่อ เร่งรีบจากไปด้วยความเร็วสูง พวกเขาไม่สามารถรั้งรอเพื่อที่จะกลับไปรายงานเซิ่งซ่างของตัวเองได้.
คนของแปดราชวงศ์สวรรค์ได้จากไปแล้ว ตอนนี้ยังมีคนเหลืออยู่เหมือนกัน แม้ว่าผลการประลองจะออกมาแล้วก็ตาม ทว่าพวกเขายังคงเฝ้ามองอยู่อย่างเงียบ ๆ ด้วยใบหน้าท่าทางที่ซับซ้อน.
ที่มุมหนึ่งเป็นกลุ่มคนของศาลเทพอู๋เซี่ยง.
"ไท่จื่อสาม จงซานชนะอย่างงั้นรึ?โหลวซิงเฉินพ่ายแพ้งั้นรึ?"เสนาธิการคนหนึ่งที่ไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย.
"เป็นไปได้อย่างไร โหลวซิงเฉินพ่ายแพ้จงซานได้อย่างไร? เซียนโบราณโหลวซิงเฉิน จงซานที่มีระดับเซียนสวรรค์จริง ๆ รึ?"เสนาธิการอีกคนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"พูดอะไรไปก็ไร้ประโยชน์ ชนะก็คือชนะ พ่ายแพ้ก็คือพ่ายแพ้ ไม่มีเหตุผลใด ๆ ทั้งนั้น!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"
"ไท่จื่อสาม พวกเราจะทำอย่างไรดี? แม้นว่าต้าเจิ้งจะมุ่งเน้นไปยังภาคเหนือของอาณาเขตจวงหลุน แต่ว่าพวกเราก็ไม่สามารถประมาทได้เช่นกัน ความแข็งแกร่งของต้าเจิ้ง ไม่ใช่แค่กำราบนิกายซือกงได้เท่านั้น พวกเขายังทรงพลังกว่านิกายมาก แม้แต่..........!"
เสนาธิการคนดังกล่าวไม่กล้ากล่าวต่อไป ทว่าท่าทางของเขานั้นชัดเจนดี ศาลเทพต้าเจิ้งนั้นแตกต่างจากนิกายซือกงมาก นิกายซือกงนั้นอยู่คนละวิถีการบำเพ็ญกันกับพวกเขา ความขัดแย้งกับศาลเทพอู๋เซี่ยงจึงไม่ได้มีมากมายนัก ทว่าศาลเทพต้าเจิ้งนั้นแน่นอนว่าจะกลายเป็นสงครามขัดแย้งขึ้นในวันข้างหน้า อีกอย่างเห็นชัดเจนว่าความทะเยอทะยานของศาลเทพต้าเจิ้งนั้นจะมีมากมายกว่าปรกติมาก.
"ไม่จำเป็นต้องกล่าวสิ่งใด ไม่ใช่เรื่องสำคัญนัก และยังมีเวลาอีกมาก สามปีก่อนหน้านี้พวกเราได้ส่งข่าวกลับไปยังอู๋เซี่ยงแล้ว เซิ่งหวังต้องรับรู้ว่าควรจะจัดการอย่างไร!"ไท่จื่อสามกล่าว.
"ครับ!" เหล่าคนของศาลเทพอู๋เซี่ยงที่พยักหน้ารับในทันที.
.................
"อะไรนะ?! "เสียงหวีดร้องที่ดังขึ้นมาในทันที.
สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน ในเวลานี้พวกเขาพบว่า ทัพของต้าเจิ้งเริ่มเข้าล้อมกรอบคนของนิกายซือกงหลายร้อยคนเอาไว้เรียบร้อยแล้ว.
"พวกเจ้าจะทำอะไร? ต้องการสังหารพวกเราอย่างงั้นรึ?"หนึ่งในพวกเขาที่ร้องออกมาด้วยความตกใจ.
"ตาย? ตายไปแล้ว.....!"เฉินเสี่ยวเชี่ยนในเวลานี้กำลังงงงัน ใบหน้าของนางที่ตอนนี้กำลังขยับไปมา เต็มไปด้วยความสับสน.
เฉินเสี่ยวเชี่ยนที่หวังให้โหลวซิงเฉินตายไป เพื่อที่จะได้อยู่ร่วมรักกับเฉินจื่อเห่าตลอดไป ทว่าตอนนี้ทำไมไม่รู้ เมื่อเห็นโหลวซิงเฉินตกตายไป เฉินเสี่ยวเชี่ยนกับพบว่าหัวใจของนางเวลานี้กลับรู้สึกไม่ดีขึ้นมาเป็นอย่างมาก.
"น้องหญิง หลังจากที่ข้าเก็บตัวในครั้งนี้ หากเจ้าต้องการราชวงศ์สวรรค์เฉินข้าก็จะช่วยเจ้ายึดครองมา!"
"น้องหญิง มีข้าอยู่ จะไม่มีใครทำร้ายเจ้าได้!"
"น้องหญิง นับจากนี้ เจ้าจะเป็นท่านหญิงนิกายซือกง พี่ชายของเจ้าจะเป็นรองประมุข!"
"น้องหญิง แต่งงานกับข้า ข้าจะทำให้เจ้ามีความสุขตลอดชีวิต.
....................................
........................
............
ความทรงจำมากมายที่ผุดขึ้นมาในใจของเฉินเสี่ยวเชี่ยน สิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นคำพูดที่ เฉินเสี่ยวเชี่ยนไม่เคยสนใจ ไม่คิดจะเก็บเอาไว้ไว้ในใจเลยด้วยซ้ำ ทว่ามันกลับผุดขึ้นมาในใจนางในเวลานี้.
มันมากมายนับไม่ถ้วน ภายในใจของเฉินเสี่ยวเชี่ยนเต็มไปด้วยภาพในอดีตที่ผุดขึ้นมาไม่หยุด.
ไม่ไช่ เฉินเสี่ยวเชี่ยนรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา นางรักมั่นในตัวเฉินจื่อเห่าต่างหาก แล้วนางจะเผลอใจไปรักโหลวซิงเฉินได้อย่างไร.
แววตาของเฉินเสี่ยวเชี่ยนที่เต็มไปด้วยความสับสน ทำไมนางต้องโศกเศร้ามากมายด้วย นางควรที่จะดีใจสิ ทำไมล่ะ ทำไมถึงได้เจ็บปวดขนาดนี้กัน?
"พวกเจ้าสามารถหนีไปได้ในทันที มีเพียงแค่เฉินเสี่ยวเชี่ยนที่ต้องอยู่ ใครกล้าขัดขืน สังหารได้โดยไม่ต้องปราณี!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
แม้นว่ากองกำลังของอี้เหยี่ยนจะไม่ได้มากมายนัก ทว่ากลับดูทรงพลังน่าเกรงขาม สังหารโดยไม่ปราณี เสียงที่ทรงพลังดุร้ายกำลังชอนไชพุ่งทะลวงจิตใจของพวกเขา.
ประมุขตายแล้ว ปกป้องท่านหญิงประมุขจนตัวตายอย่างงั้นรึ?
หลาย ๆ คนของนิกายซือกงตัดสินใจหนีไปในทันที พวกเขาจากไปเร็วมาก เหลือแค่เพียงส่วนน้อยที่รู้จักท่านหญิงประมุขและรองประมุขเท่านั้น ประมุขตายแล้ว เมื่อรองประมุขยังอยู่ นิกายซือกงก็ยังอยู่ พวกเขาจึงต้องการอารักขาเฉินเสี่ยวเชี่ยน ทว่าพวกเขากลับไร้ซึ่งกำลังที่จะต่อต้าน จนแล้วจนรอดก็หนีจากไปเช่นกัน.
พ่ายแพ้อย่างราบคาบ? พวกเขาสู้ไม่ได้เลยแม้แต่น้อย!
พริบตาเดียวเท่านั้นกลุ่มคนของนิกายซือกงได้หนีหายไปหมด.
ในเวลานี้เหลือเพียงเฉินเสี่ยวเชี่ยนที่กำลังสับสน นางไม่แม้แต่ขัดขืน เฉินเสี่ยวเชี่ยนที่คุมตัวเองไม่ได้แล้ว.
นี่เป็นเพียงแค่เหตุการณ์เล็ก ๆ เท่านั้น ผู้ชนะมีสิทธิ์จัดการผู้พ่ายแพ้ ทุกคนที่รับรู้เรื่องนี้ดี.
สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองไปยังจงซาน.
จงซานที่สลายหลุมสังสารวัฏแล้ว จดจ้องมองไปรอบ ๆ จับจ้องเหล่าผู้ฝึกตนที่เหลืออยู่ เป็นเหล่าผู้ฝึกตนระดับสูงของอาณาเขตจวงหลุน.
"ข้าตัดสินใจแล้ว สองปีหลังจากนี้ข้าต้องการครอบครัวเพิ่ม จะเปิดรับสมัครคนที่มีความสามารถเข้ามาทำงานให้กับต้าเจิ้ง หลังจากนี้สองปี จะเปิดการทดสอบเคอจี หลังจากนี้หวังว่าจะมีโอกาสได้พบกับทุกท่าน!"เสียงของจงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เสียงที่ไม่ได้ดังนัก ทว่าก็สามารถส่งผ่านไปถึงทุกคน กระจายไปทั่วทุกสารทิศ.
ที่ไกลออกไป ไท่จื่อสามถึงกับใบหน้าเปลี่ยนสี.
"ไท่จื่อสาม จงซานต้องการทำอะไรกัน เขาไม่ได้หยุดแค่นิกายซือกง แต่เขาต้องการทั้งอาณาเขตจวงหลุนเลยอย่างงั้นรึ?"เสนาธิการคนหนึ่งที่กล่าวออกมา.
"กลับ พวกเราต้องรีบกับไปยังเมืองเทียนซี สถานการณ์ในเวลานี้ไม่คอยท่าแล้ว พวกเราจะต้องเตรียมการในทันที เรื่องในวันนี้ส่งคนออกไปแจ้งเซิ่งหวังให้เร็วที่สุด!"ไท่จื่อสามที่สังการออกมาในทันที.
"รับทราบ!"
ทุกคนที่เร่งรีบบินจากไปอย่างรวดเร็ว.
ผู้คนมากมายในเวลานี้ เหล่ายอดฝีมือที่เดินทางมาในเวลานี้ ทุกคนเผยท่าทางกระตือรือร้นขึ้นมาในทันที.
สองปีหลังจากนี้ ต้าเจิ้งจะเปิดการทดสอบ? รับเหล่ายอดฝีมือจากทั่วแผ่นดินอย่างงั้นรึ? ไม่ต้องเอ่ยเลยว่า ทุกคนที่ไม่ใช่คนของต้าเจิ้ง ก็มีสิทธิ์เข้าร่วมอย่างงั้นรึ?
หลาย ๆ คนที่ได้เห็นพลังของจงซานแล้ว ตอนนี้พวกเขาได้รับข่าวก็เร่งรีบบินจากไปในทันที.
ไม่มีใครเข้ามารบกวนจงซานอีก เพราะทุกคนรู้คำตอบดีแล้ว สองปีหลังจากนี้ที่เมืองซ่าง จะมีการทดสอบเข้าร่วมราชวงศ์ต้าเจิ้ง.
ทัพของต้าเจิ้งที่จับตัวของเฉินเสี่ยวเชี่ยน พร้อมกับบินไปหาจงซาน.
หลังจากที่ได้ตรงไปยังสถานที่หนึ่ง.
"เซิ่งหวังทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"ทุกคนที่แสดงความเคารพออกมาในทันที.
"อืม หนี่ปู่ซา ตำหนักสังสารวัฏมอบให้เจ้าจัดการเป็นเช่นไรบ้าง!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"หนี่ปู่ซาพยักหน้ารับ ทว่าคิ้วของเขาที่ขมวดคิ้วมา.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกไปด้วยความสงสัย.
"ระหว่างที่เซิ่งหวังได้ต่อสู้อยู่นั้น ข้าได้ทำการตรวจสอบพื้นที่รอบ ๆ แล้ว ข้าพบว่ามีใครบางคนได้มาเปลี่ยนค่ายกลฮวงจุ้ยของที่นี่ หลายปีก่อนที่เฉินกล่าวต่อฝ่าบาท ในเวลานี้ไม่กล้ารับประกันแล้ว!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
จงซานที่จ้องมองไปยังตำหนังสังสารวัฏที่อยู่ไกลออกไป ปราณทมิฬที่ปกคลุมไปทั่ว ไม่สามารถมองเห็นเข้าไปข้างในได้ ทว่ากลับคำพูดของหนี่ปู่ซา แน่นอนว่าตอนนี้ย่อมต้องมีปัญหา.
"ทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"หนี่ปู่ซาที่รับคำในทันที.
"เหยี่ยนฉงจื่อ!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เหยี่ยนฉงจื่อที่รับคำในทันที.
"เจ้าจงรวมทหารสามล้านคน รับผิดชอบตำหนักสังสารวัฏแห่งนี้ สนับสนุนหนี่ปู่ซาในการยึดครองตำหนักสังสารวัฏแห่งนี้!"จงซานที่ออกคำสั่ง.
"น้อมรับคำสั่ง!"เหยี่ยนฉงจื่อที่ตอบรับในทันที.
----------------------------------------------------------------------------
สถานที่ตั้งนิกายซือกงเดิมในเวลานี้ ทุกหนทุกแห่งกลายเป็นซากปรักหักพังไปเรียบร้อยแล้ว.
เซียนเซียน หวังคูและอาวุโสจิวโถวที่ยืนอยู่บนเวทีแห่งหนึ่ง.
เฉินจื่อเห่าที่ถูกผนึกพลังฝึกตน เขาที่เป็นรองประมุขที่น่าเกรงขาม ใครจะคิดเล่าว่าวิหารซือกงจะล่มสลายง่าย ๆ เช่นนี้?
ถูกลบออกไปไม่เหลือ? แม้แต่กรรมวาสนายังถูกเจดีย์ดูดไปหมด หมายความว่าอย่างไรกัน?
กลุ่มคนร้อยกว่าคนในเวลานี้ถูกจับเอามาไว้ที่ลานตรงกลาง ตอนนี้มีคนกว่าสองพันคนล้อมรอบเอาไว้ ของวิเศษทุกอย่างของวิหารซือกง ตำราโบราณและเม็ดยากำลังถูกเก็บไปหมด.
พื้นที่ขนาดสามจื่อ(0.33ม.)ถูกขุดไปทั้งหมดทั่วทั้งวิหารจื่อกง.
"นักรบต้าเจิ้งทุกท่าน พวกเจ้าได้ทำงานอย่างหนัก หลังจากที่กลับไป ข้าจะขอความดีความชอบให้จงซานมอบรางวัลต่อพวกเจ้า."เซียนเซียนที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ครับ!"เหล่าทหารทุกคนที่ตอบรับอย่างแข็งขัน.
"ส่วนกลุ่มคนที่จับได้ ให้นำกลับไปยังเมืองซ่างพร้อมกับข้า สมบัติและตำราโบราณ อย่าได้ให้สูญหาย จะต้องส่งถึงท้องพระคลังของต้าเจิ้งทั้งหมด!"เซียนเซียนที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.
"สำหรับคนที่ได้ตกตายไป ให้ใช้น้ำยาชุบชีวิตพวกเขาจะกลายเป็นผู้กล้า หากใครเหลือแต่วิญญาณ ไม่จำเป็นต้องกังวล พวกเจ้าที่เสียสละเพื่อต้าเจิ้ง พวกเราย่อมไม่กระทำการไม่ยุติธรรมต่อพวกเจ้าแน่ หลังจากนี้จะได้รับวิชาบำเพ็ญของภูต หลังจากนั้นก็จะมีโอกาสได้จุติใหม่อีกครั้ง!"เซียนเซียนกล่าว.
"รับทราบ!"
ภูตหลายตน ที่ได้ตกตายไปก่อนหน้านี้เร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
"เดินทางกลับได้!"เซียนเซียนที่รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.
สงครามครั้งแรกที่นางเพิ่งรับผิดชอบ ได้รับชัยชนะอย่างล้นหลาม! เซียนเซียนรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก!
----------------------------------------------------------------------------
สถานที่อีกแห่งที่เมืองซ่าง.
หนานกงเซิ่งที่ใช้ค่ายกล ลวงสวรรค์ เพื่อจัดการเหล่าคนจากแปดราชวงศ์สวรรค์ที่บุกโจมตี.
เหล่ายอดฝีมือที่พยายามทะลวงเมืองซ่าง และบางคนที่หาทางหนี ช่างน่าเศร้า ด้วยอำนาจของหมากกลลวงสวรรค์ ทุกอย่างกลายเป็นเปล่าประโยชน์ทั้งหมด พวกเขาไม่สามารถหนีได้ เพียงแค่ขยับออกมาจากตำแหน่งเดิมก็ถูกสายฟ้าสีทองฟ้าร่วงหล่นลงพื้นแล้ว!
แม้แต่ประชาชนในเมืองซ่างเวลานี้ กลับภาพที่เห็น ถึงกับทำให้พวกเขาไม่กล้าขยับเลยแม้แต่น้อย.
ใครก็ตามที่ขยับจะถูกโจมตีอย่างรุนแรงในทันที.
หลาย ๆ คนที่เต็มไปด้วยความสงสัย ยืนอยู่บนกำแพงเมืองและยอดเขาต่าง ๆ จดจ้องมองไปยังเทือกเขาที่อยู่ด้านนอก.
ทุก ๆ คนที่รู้สึกเย็นยะเยือบเสียวสันหลัง เมื่อมองไปด้านหน้าเห็นความน่าสะพรึงที่อยู่ด้านล่างภูเขาแห่งหนึ่ง.
ยอดฝีมือค่ายกลอันดับหนึ่งจากโลกใบเล็กไม่ได้มีแค่ชื่อ ในอดีตเขาที่ใช้ความพยายามอย่างมากในการแก้ไขหมากกลของเผ่าจิ้งจอกและนำมันมาสร้างค่ายกลที่เป็นแบบฉบับของตัวเองได้.
แปดมหาเซียน ใครก็ตามที่ขัดขืนตกตายไปในทันที ส่วนคนที่รอดก็ถูกจับในทันทีเช่นกัน.
การลอบโจมตีในเวลานี้ล้มเหลวไม่เป็นท่า ส่วนเซียนเซียนที่ลอบโจมตีนิกายซือกงกลับประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก ทุกคนต่างก็ประหลาดใจในแผนการของจงซาน นี่เป็นการลอบโจมตีที่ประสบความสำเร็จเป็นอย่างดี..
แปดราชวงศ์สวรรค์ที่ประเมินต้าเจิ้งต่ำไป ประเมินจงซานต่ำไป แม้แต่วิหารซือกงเช่นกัน ทำให้ต้องได้รับผลเช่นนี้.
การต่อสู้ของต้าเจิ้งในครั้งนี้ ได้รับชัยชนะอย่างเด็ดขาด.