chapter 903 วิถีเดรัชฉาน! ผนึก!
เขาเป็นใครกัน? ในโลกใบนี้มีคนที่มีร่างกายที่แปลกประหลาดขนาดนี้อยู่ด้วยรึ? โหลวซิงเฉินที่เต็มไปด้วยความอ่อนแอ จดจ้องมองตาค้าง!
โหลวซิงเฉินที่ดวงตาแทบถลนออกมาจากเบ้า จงซานที่เพิ่มพลังฝึกตนของตัวเองจากระดับแกนทองพุ่งสูงขึ้นไปจนถึงระดับเซียนสวรรค์ขั้นที่แปด! กับเรื่องที่แปลกประหลาดน่าอัศจรรย์นี้ราวกับโลกใบนี้พลิกคว่ำคะมำหงายไปแล้ว.
เกิดอะไรขึ้นกันแน่? เขาที่ใช้พลังไปมากมาย ร่างกายของเขาในเวลานี้ได้รับบาดเจ็บหนัก ด้วยทักษะเทวะลำดับเก้าในโลกหล้า เขาไม่ลังเลที่จะทำให้ปราณก่อเกิดเสียหายเพื่อที่จะให้ฝ่ายตรงขามมีพลังฝึกตนลดลงไปถึงระดับแกนทอง ผ่านไปนานแค่ใหน? กลับสามารถเพิ่มกลับคืนมาได้อย่างงั้นรึ?
จงซานที่นำนิ้วออกมา ลืมตาขึ้นมา พร้อมกับพ่นลมหายใจยาว.
พลังฝึกตน? สำหรับร่างแยกเงาของเขานั้นไม่ใช่ปัญหา ตราบเท่าที่ร่างหลักเพิ่มขึ้น ร่างแยกเงาก็สามารถเพิ่มขึ้นได้ในทันที ไม่จำเป็นต้องฝึกฝนใด ๆ แน่นอนว่ามีเพียงประสบการณ์เท่านั้นที่ต้องฝึกฝนและเก็บเพิ่ม.
ร่างกายที่ผิดปรกติ ร่างแยกเงานั้นไม่ใช่ร่างทั่วไป ขีดจำกัดของร่างแยกเงานั้นติดอยู่ที่ขีดจำกัดของร่างหลักเท่านั้น โดยที่ร่างแยกเงานั้นสามารถเพิ่มพลังฝึกตนได้ตลอดเวลาตามร่างหลัก.
ย้อนเวลา เป็นทักษะที่ทรงพลังมาก ผิดปรกติอย่างที่สุด! น่าเสียดายที่มาเจอร่างแยกเงาของจงซานเท่านั้น.
ร่างแยกเงา ดูเหมือนว่าจะเป็นของแสลงของโหลวซิงเฉิน ดูเหมือนว่า นี่จะเป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอคนที่มีความสามารถเช่นนี้ โหลวซิงเฉินในเวลานี้หัวใจที่สั่นไหวไปมา ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร เซียนโบราณกำลังจะถูกเซียนสวรรค์กำราบอย่างงั้นรึ?
ดวงตาของจงซานที่จ้องมอง สายตาเย็นชาที่จับจ้องโหลวซิงเฉิน ย้อนเวลาเป็นทักษะที่ร้ายกาจมาก นี่เป็นทักษะขั้นแรกเท่านั้น หากว่าเขาสามารถควบคุมมันได้อย่างสมบูรณ์ ไม่อยากคิดเลยว่าผลจะเป็นเช่นไร.
เป็นทักษะเทวะที่น่าหวาดกลัวจริง ๆ โหลวซิงเฉินหากว่าไม่สามารถกำราบได้ ก็ไม่สามารถที่จะปล่อยให้มือที่สามรับตัวเขาไปได้เด็ดขาด.
"โหลวซิงเฉิน ข้าจะถามเจ้าอีกครั้ง เจ้าจะเข้าร่วมต้าเจิ้งของข้าหรือไม่!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จงซานที่เต็มไปด้วยอำนาจคุกคาม นอกจากนี้หลุมสังสารวัฏยักษ์ยังหมุนวนอย่างบ้าคลั่ง ไม่มีทางที่โหลวซิงเฉินจะหนีไปได้อย่างแน่นอน จงซานที่เป็นกังวลเช่นกัน หากโหลวซิงเฉินหนีไป หลังจากนี้จะยิ่งอันตราย ไม่ต่างจากรอวันพบภัยพิบัติ.
โหลวซิงเฉินที่อยู่ในสภาพอ่อนแอ จ้องมองไปยังจงซาน เผยท่าทางขมขื่นอย่างที่สุด ทั้งที่จงซานอ่อนด้อยกว่าเขา นับตั้งแต่ต้นจนจบ เขากลับไม่สามารถล้มจงซานได้เลย และที่น่าหัวเราะที่สุด พลังฝึกตนใช้ประโยชน์อะไรได้? ใบหน้าของเขาที่เศร้าหมอง พลังฝึกตนมากกว่าไม่ได้หมายความว่าเหนือกว่าอย่างงั้นรึ?
พ่ายแพ้อย่างงั้นรึ? โหลวซิงเฉินที่รับรู้ได้ในทันที เขาพ่ายแพ้อย่างราบคาบ ยอดฝีมืออันดับหนึ่งของอาณาเขตจวงหลุนอย่างงั้นรึ? เซียนโบราณที่แข็งแกร่งที่สุด ทักษะเทวะลำดับที่เก้า เรื่องน่าขัน ทุกอย่าง เป็นเพียงความว่างเปล่า ความแข็งแกร่งไม่ใช่ที่สุด.
พ่ายแพ้! ข้ากำลังพ่ายแพ้อย่างงั้นรึ?
"โหลวซิงเฉิน เจ้าจะเข้าร่วมต้าเจิ้งของข้าหรือไม่?"จงซานที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
ทรงผมที่กระเซอะกระเซิง ดวงตาที่แดงซ่านจ้องมองจงซานเขม็ง.
"พ่ายแพ้อย่างงั้นรึ?"แววตาของโหลวซิงเฉินที่เผยความบ้าคลั่งออกมา!
"ข้าโหลวซิงเฉิน มีความภาคภูมิใจเป็นของตัวเอง ข้ายังไม่พ่ายแพ้ ข้ายังไม่ตาย ข้ายังหายใจอยู่ ข้าบอกเจ้าก่อนหน้านี้แล้วหากเจ้าไม่ตายก็ข้าม้วย การต่อสู้เป็นตายในครั้งนี้ ข้ายังไม่พ่ายแพ้ มีเพียงข้าตายเท่านั้น! ข้าไม่มีทางที่จะยอมจำนนต่อเจ้า ครั้งนี้ ข้าจะใช้ชีวิตของข้าเข้าแลก ไม่ว่าอย่างไร ตราบเท่าที่ข้ายังมีปราณต้นกำเนิดอยู่ ตราบเท่าที่ข้ายังมีเรี่ยวแรง ข้าจะแลกชีวิตกับเจ้า!"โหลวซิงเฉินที่คำรามออกมาเสียงดัง.
ระหว่างที่กล่าวนั้น ผมของโหลวซิงเฉินที่กระเซอะกระเซิงลอยไปตามสายลม ทั่วร่างปรากฎแสงสีน้ำเงิน ดูเหมือนว่าเขาจะผลาญอายุขัยของตัวเอง เพื่อใช้ในการตัดสินเป็นตายในครั้งนี้.
แสงสีน้ำเงินที่น่าสำพรึงกลัวเหมือนที่เคยปล่อยออกมาก่อนหน้านี้ พุ่งตรงมายังทิศทางของจงซาน.
"ชิ ดื้อรั้นไม่รู้จักคิด!"จงซานแค่นเสียง.
พริบตาเดียวนั้น แสงสีเขียวก็ปรากฎขึ้นที่ดวงตาของจงซาน ทว่าในเวลาเดียวกันที่ด้านหลังของเขาก็ปรากฎดวงตาใหญ่ยักษ์สีเขียวขึ้นที่ด้านหลังด้วยเช่นกัน.
ดวงตาสีเขียวที่เต็มไปด้วยพลังอำนาจของสวรรค์.
ดวงตาสีเขียวที่มีกลิ่นอายทำลายล้าง จงซานในเวลานั้นที่ขึ้นไปยืนอยู่บนดวงตาสีเขียวยักษ์ หลุมสังสารวัฏทันใดนั้นก็พุ่งเข้ามาในดวงตาสีเขียว พริบตาเดียวก็หลอมรวมเป็นร่างเดียวกัน ดวงตาสีเขียวที่มีพลังบางส่วนของหลุมสังสารวัฏ.
จงซานที่ก่อนหน้านี้เปิดใช้งานหลุมสังสารวัฏ ทว่าตอนนี้เขากำลังควบคุมหลุมสังสารวัฏ.
ดวงตาทั้งสองข้างของจงซานที่ปรากฎแสงสีเขียว จงซานที่ยื่นมืออกไป ใช้วิชาลับบางอย่างออกมา ก่อนที่ดวงตายักษ์ที่หลอมเข้ากับหลุมสังสารวัฏนั้นจะปลดปล่อยพลังสังสารวัฏออกมาเปลี่ยนมาเป็นพลังให้กับจงซาน.
จากนั้นแสงสีเขียวที่พุ่งตรงออกไปยังทิศทางของโหลวซิงเฉิน.
แสงสีน้ำเงินและแสงสีเขียวพุ่งปะทะชนกันเสียงดังสนั่น.
"ตูมม~~~~~~~~~~~~~~~!”
แสงสีเขียวนั้นมีปริมาณมากยิ่งกว่า ราวกับสายน้ำหลากที่พวยพุ่งออกไป แสงสีน้ำเงินของโหลวซิงเฉินที่ถูกกลืนเข้าไป อ่อนแรงลงเรื่อย ๆ ด้วยปริมาณพลังของจงซานเหนือกว่ามากมายนัก.
เพราะว่าจงซานที่สามารถเข้าใจพลังฟ้าดิน เขาที่สามารถดึงอำนาจฟ้าดินมาเป็นกำลังให้กับอำนาจสังสารวัฏได้ ส่วนโหลวซิงเฉิน ทักษะเทวะเวลานั้น เป็นพลังที่มีเขาใช้พลังจากร่างกายตัวเองในการเข้าโจมตี.
ใครแข็งแกร่งใครอ่อนแอ เห็นได้ชัดเจน.
พลังสองสายที่ทรงพลังกำลังชนกันเสียงดังสนั่น แสงสีน้ำเงินพลังย้อนเวลาระเบิดเสียงดังสนั่น อำนาจสังสารวัฏนั้นทรงพลังมาก ไม่มีโอกาสให้โหลวซิงเฉินต้านทานเอาไว้ได้เลย.
โหลวซิงเฉินที่ตื่นตระหนกตกใจไม่อยากเชื่อ เขาตระหนักได้ว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้กับฝ่ายตรงข้ามเลยแม้แต่น้อย.
คาดไม่ถึงเลยว่า ฝ่ายตรงข้ามจะทรงพลังร้ายกาจขนาดนี้ นี่คืออำนาจของราชา ร้ายกาจจริง ๆ ? ใต้สวรรค์แห่งนี้คงไม่ได้หาได้มากมายนัก ราชาที่มีระดับเซียนสวรรค์ กลับทรงพลังขนาดนี้เลยรึ?
ต่อหน้าพลังสังสารวัฏ โหลวซิงเฉินที่ได้รับบาดเจ็บมาก่อนแล้ว ในเวลานี้ไม่สามารถต้านทานได้อีกต่อไป ไม่มีแรงที่จะต้านทานอีกต่อไป.
พลังอำนาจของจงซานที่พุ่งทะลวงเข้ามาในร่างของเขาในทันที.
จบแล้ว? โหลวซิงเฉินที่ไม่สามารถต้านทานได้ ภายในใจของเขาที่เต็มไปด้วยความเศร้าอย่างลึกล้ำ.
บนอากาศ จงซานที่ใช้วิชาลับออกมา จดจ้องมองผลของมัน นี่คืออำนาจสังสารวัฏที่เขาเพิ่งเข้าใจ และใช้มันออกมาในครั้งแรก.
จงซานที่จ้องมองไปยังโหลวซิงเฉินด้วยความสนใจ.
ในเวลาเดียวกัน มือของจงซานที่ยื่นออกมา ทำมุทรา พลังที่ผันผวนกำลังแผ่ออกมาจากฝ่ามือกลายเป็นผนึกลับบางอย่าง.
"เปิด ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ขณะที่เขาตะโกนออกมาเสียงดัง โหลวซิงเฉินสามารถมองเห็นอุโมงค์หกสาย หลุมสังสารวัฏที่เป็นเป็นหกหลุม?
ห้าหลุมนั้นยังคงปิดอยู่ ไม่สามารถมองผ่านเข้าไปได้อย่างชัดเจน.
"ตูมมมมม!"
โหลวซิงเฉินที่ถูกดูดเข้าไปในหลุมที่เปิดอยู่หนึ่งหลุม.
"วิถีเดรัจฉาน ผนึก!"มือทั้งสองข้างของจงซานที่ประทับเข้าหากัน.
แสงสีเขียวที่ถูกปลดปล่อยออกมาสว่างจ้า จากนั้นแสงสีเขียวก็ค่อย ๆ หายไป ราวกับว่าไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น.
จงซานที่ด้านหลังมีดวงตาสีเขียวขนาดใหญ่เวลานี้ได้ค่อย ๆ เลือนหายไป ทุกอย่างกลับมาเป็นสภาพเดิม หลุมสังสารวัฏเอง ตอนนี้ก็ได้หายไปแล้วเช่นกัน.
จงซานที่ปาดเหงื่อ พ่นลมหายใจยาว.
"เซียนโบราณ? ไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ !"จงซานที่ลอบถอนหายใจ.
แน่นอนว่า จงซานไม่ได้แสดงท่าทางจริงจังแต่อย่างใด หากโหลวซิงเฉินได้ยินเสียงถอนหายใจของจงซานที่กล่าวว่าเขาทรงพลัง ในเวลานี้ไม่รู้ว่าเขาจะหัวเราะหรือร้องไห้ออกมา.
ภายในหลุมที่หายไป จงซานที่จ้องมองไปยังโหลวซิงเฉินเวลานี้เขายังไม่ตาย ทว่าถูกผนึกเอาไว้นั่นเอง.
ในเวลานี้ จงซานไม่คิดที่จะทำลายโหลวซิงเฉินไปในทันที เขายังมีเวลา ในการกำราบความอหังการของเขา! ไม่มีใครที่จะไม่มีความอหังการ! ด้วยความภาคภูมิใจเท่านั้นถึงจะทำให้ประสบความสำเร็จ.
อย่างไรก็ดี ความอหังการ ก็สามารถค่อย ๆ ฝึกฝนและกำราบได้!
-------------------------------------------------------------
ที่รอบนอกตำหนักสังสารวัฏ หลุมสังสารวัฏยักษ์ที่ปกคลุมพื้นที่รอบ ๆ ทำให้หัวใจของผู้คนสั่นไหว.
อำนาจสังสารวัฏ ทรงพลังไร้เทียนทาน!
ก่อนหน้านี้มันสามารถเพิ่มพลังขึ้นเป็นหมื่นเท่าในทันที มันจะเป็นไปได้อย่างไร แม้แต่หลายคนที่หนีไม่ทัน ยังถูกดูดหายไป คนของต้าเจิ้งในเวลานี้เผยท่าทางชื่นชมและเคารพจงซานยิ่งขึ้นไปอีก.
"นี่คือเซิ่งหวังของพวกเรา เซิ่งหวังต้าเจิ้ง!"เหล่าคนของต้าเจิ้งที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิ.
กับความภาคภูมินี้ ส่งผลกระทบกับพวกเขามาก ในเวลานี้แม้แต่กลุ่มคนที่มาสังเกตการณ์ พวกเขาที่เห็นหลุมสังสารวัฏที่ใหญ่ยักษ์แทบไม่สามารถพรรณนาความแข็งแกร่งของจงซานได้เลย.
นี่คือคนเถื่อนจากโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ? นี่คือเซิ่งหวังที่ได้รับโชคอย่างงั้นรึ?
ทุกคนที่ได้แต่เฝ้ามองเงียบ ๆ ด้านในมียอดฝีมือสองคนต่อสู้กันอยู่ จากนั้นหลุมสังสารวัฏค่อย ๆ เล็กลงเกือบจะหายไป ทุกคนต่างก็คิดว่าจงซานจะพ่ายแพ้แล้ว ทว่าจากนั้นไม่นานก็เพิ่มขึ้นขยายใหญ่ขึ้นมาอีกครั้ง และยังทรงพลัง มากยิ่งขึ้นกว่าเดิม.
กับเหตุการณ์ที่พลิกไปพลิกมา ทำให้หัวใจของทุกคนเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ.
แม้นว่าจะไม่สามารถมองเห็นรายละเอียดด้านในได้ ทว่าแรงกดดัน พลังที่ยิ่งใหญ่นี้ก็ทำให้ทุกคนหวาดผวาได้.
"ตุมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น อำนาจสังสารวัฏ ทันใดนั้นก็สลายกลายเป็นผุยผง แรงลมที่โบกสะบัดพัดออกไปทั่วทุกสารทิศ พัดเป่าเหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบ ๆ อย่างรุนแรง.
แรงลมที่พัดอย่างหนักหน่วงรุนแรง ทำให้ศิลายักษ์หลายก้อนลอยออกไปแม้แต่ถูกบดเป็นฝุ่นผงไปในทันที ภูเขาที่อยู่รอบ ๆ พังทลายสลายหายไป กลายเป็นแอ่งขนาดใหญ่ขึ้นมาแทน.
จากนั้นไม่นานผู้คนมากมายที่เริ่มมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นที่ใจกลางสนามการต่อสู้.
ภายใต้แสงจันทร์นวลผ่อง กลางสนามประลอง ปรากฎร่างหนึ่งร่าง ที่ยังคงลอยอยู่ด้วยความอหังการ.
เหลือคนเพียงคนเดียว ใครคือคนผู้นั้น?
เซิ่งหวังต้าเจิ้ง จงซาน.
ชุดมังกรดำ ที่กำลังโบกสะบัดพริ้วไปตามกระแสลมพัด.
ภาพลักษณ์ของจงซานเวลานี้กลายเป็นยิ่งใหญ่ทรงพลังอย่างที่สุด.
"เซิ่งหวัง นี่คือเซิ่งหวังของพวกเรา!"
"เซิ่งหวังขอให้มีชีวิตเป็นนิรันดร์ เป็นเหมือนสวรรค์ที่เป็นอมตะ!"
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
เหล่าคนของต้าเจิ้งต่างก็ส่งเสียงดังสนั่น ในเวลานี้พวกเขาที่เต็มไปด้วยความเคารพเทิดทูนยิ่งขึ้นไปอีกร้องออกมาเสียงดัง.
ส่วนคนอื่น ๆ ที่ไม่ใช่คนของต้าเจิ้ง ในเวลานี้ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตะลึง.
เซิ่งหวังต้าเจิ้ง ปะทะ เซียนโบราณ!
จงซาน ปะทะ โหลวซิงเฉิน.
ผู้ชนะ จงซาน? นั่นเป็นเซียนโบราณ ยอดฝีมืออันดับหนึ่งของเขตแดนจวงหลุน ถูกจงซานจัดการไปแล้วอย่างงั้นรึ? แม้แต่ร่างกายและวิญญาณยังถูกทำลายไปแล้วรึ? ไม่มีอะไรเหลืออยู่แล้ว?
เซิ่งหวังต้าเจิ้งน่าเกรงขามนัก จงซานทรงพลังเกินไปแล้ว!
ในเวลานี้ผู้คนมากมายไม่แม้แต่ส่งเสียงออกมาได้ ความคิดแรกที่พวกเขาได้สติกลับมา คือ จงซาน ทรงพลังน่าหวาดกลัว!
เมื่อคิดว่าต้าเจิ้งกำลังทำสงครามกับแปดราชวงศ์สวรรค์ด้วยแล้ว ในเวลานี้ใบหน้าของทุกคนล้วนตื่นตระหนก ราวกับสายฟ้าฟาดลงมากลางใจ.
