Chapter 902 จงซานผู้ผิดปรกติ
"เป็นเช่นไรอย่างงั้นรึ? วิหารซือกงของเจ้า ในเวลานี้ถูกบุกโจมตี ถูกทำลายล้างและลบออกจากโลกใบนี้ไปแล้วนั่นเอง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ถูกบุกทำลายอย่างงั้นรึ? เป็นไปไม่ได้ ต้าเจิ้งต้องรับมือกับแปดราชวงศ์สวรรค์ จะมีคนส่งไปทำลายนิกายซือกงได้อย่างไร!"แววตาของโหลวซิงเฉินที่ยังไม่ยอมเชื่อ.
"รับมือแปดราชวงศ์สวรรค์ ครั้งนี้เจ้าคิดว่าสามารถต้านพวกเขาได้อย่างงั้นรึ? ต้าเจิ้งของข้านั้นได้เดินทางไปยังนิกายซือกง มีเผ่าหม่าป่าระดับสูง และยอดฝีมือของนิกายต้าหมิงทั้งหมด แม่ทัพของข้าและเหล่าผู้มีพรสวรรค์อีกมากมาย เซียนสวรรค์เพียงสามพันคน! ไม่เพียงพอกำจัดนิกายของเจ้ารึอย่างไร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"เซียนสวรรค์สามพันคนอย่างงั้นรึ? ต้าเจิ้งของเจ้ามีเซียนสวรรค์สามพันคน เป็นไปได้อย่างไร ต้าเจิ้งยังก่อตั้งไม่ถึงพันปีด้วยซ้ำ คนของโลกใบเล็กน้อยคนนักที่จะก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้ขั้นที่สิบสอง แล้วเจ้าจะมีคนถึงสามพันได้อย่างไร?"แววตาของโหลวซิงเฉินที่เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ.
สามพันเซียนสวรรค์ หากเป็นคนของโลกใบใหญ่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดอะไรนัก ทว่าพวกเขามาจากโลกใบเล็ก โลกใบเล็กเพียงแค่เซียนสวรรค์สิบคนก็น่าอัศจรรย์ใจแล้ว นี่มีจำนวนถึงสามพันคนเลยรึ? สามพันเซียนสวรรค์อย่างงั้นรึ?
ผ่านมานานเท่าไหร่กัน?
ต้าเจิ้งแข็งแกร่งขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
ที่จริงสาเหตุมาจากมารสวรรค์ของต้าเจิ้งนั่นเอง ด้วยการใช้มารสวรรค์ ทำให้สามารถกลั่นจิตใจได้ ยกระดับจิตใจให้สูงขึ้น พร้อมกับร่างกายมีกรรมวาสนาและวาสนามากมาย พร้อมกับทรัพยากรจำนวนมากของต้าเจิ้ง เพียงเวลาไม่นานก็สามารถสร้างยอดฝีมือขึ้นมาได้มากมาย ไม่ใช่เรื่องยากอะไร นอกจากนี้เหล่าคนที่คัดมานี้ล้วนแต่เป็นคนที่มีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม.
ท้ายที่สุดสองร้อยปี เพียงแค่สองร้อยปี กับพลังฝึกตนที่เพิ่มขึ้นได้อย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะตำแหน่งมรรคาที่มีทั้งวาสนาและกรรมวาสนา ทำให้พวกเขาเหล่านั้นมีความเร็วหลายสิบเท่า การบำเพ็ญของพวกเขาเทียบเท่ากับการบำเพ็ญมาหมื่นปี ตลอดจนหวนจีมารสวรรค์ที่มีระดับที่สูงขึ้นทำให้กลั่นจิตใจยกระดับจิตใจของพวกเขาให้สูงขึ้นเป็นอย่างมาก.
สามพันสวรรค์แท้! ก็ทำให้ทัพของจงซานสามารถบุกเบิกอาณาเขตจวงหลุนแห่งนี้ได้.
แปดราชวงศ์สวรรค์ ทรงพลังอย่างงั้นรึ? พวกเขารวมกันทั้งหมดถึงจะมีเซียนสวรรค์สามพันคน มีเหรอที่จงซานจะหวาดกลัวพวกเขา?
"เป็นไปไม่ได้ สามพันเซียนสวรรค์ก็ยังไม่พอที่จะทำลายวิหารซือกงได้เร็วขนาดนี้."โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"งั้นรวมคนภายในวิหารซือกงด้วยล่ะ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เจ้าหมายความว่าอย่างไร? นี่เจ้าซื้อคนของวิหารซือกงอย่างงั้นรึ?"
กับเหตุผลดังกล่าวนี้ ทำให้หัวใจของโหลวซิงเฉินแทบแตกสลาย ตัวเขาที่ได้ยินเรื่องราวภรรยารักของเขามานั้น ไม่ใช่ว่าเป็นคนของจงซานเป็นคนเปิดเผยอย่างงั้นรึ?
ด้วยการร่วมมือจากภายนอกและภายใน วิหารซือกง คงยากจะต้านทาน แม้นว่าจะมีคนอยู่มากมาย แต่ก็ต้องถูกทำลายอย่างไม่ต้องสงสัย นอกจากนี้วิหารต้าหมิงยังมีเจดีย์ฉีหลิงที่จงเทียนไม่ได้นำไปด้วย สามารถยึดครองกรรมวาสนา ของวิหารซือกงแทบจะในทันที มีหรือที่วิหารซือกงจะอยู่รอดได้.
ดวงตาของโหลวซิงเฉินกลายเป็นแดงซ่าน เขาที่ในเวลานี้ถูกทั้งสาวก ศิษย์ และภรรยารักทรยศ วิหารซือกงถูกทำลาย ภายในใจของเขาที่ลุกไหม้ด้วยความโกรธ.
ทุกอย่างเป็นเพราะเขาจริง ๆ รึ?
ไม่ใช่ ทุกอย่างเป็นเพราะจงซาน หากไม่เพราะเขา วิหารซือกงก็คงไม่ถูกทำลาย ศิษย์ของเขาก็ต้องไม่ตาย ทุกอย่างเป็นเพราะจงซาน แม้แต่ภรรยารักของเขายังทรยศ หากไม่มีจงซานทุกอย่างก็จะถูกแก้ไขได้.
ดูเหมือนว่าจงซานจะพอคาดเดาความคิดของโหลวซิงเฉินได้ ทำให้เขาได้แต่ส่ายหน้าและกล่าวออกมาว่า "ไร้ประโยชน์ ปัญหาของเจ้ามันสะสมมานานแล้ว ถึงไม่มีข้า อีกไม่นานมันก็ย่อมถูกเผยออกมาอยู่ดี!"
"ไม่ หากว่าข้าสังหารเจ้า ต้าเจิ้งก็จะถูกทำลาย วิหารซือกงก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม!"โหลวซิงเฉินที่แค่นเสียงเย็นชา.
"เจ้าไม่ใช่คู่มือของข้า!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"เวลาผันแปร~~~~~~~~~~~~~~!”
โหลวซิงเฉินที่ตะโกนออกมาเสียงดัง พร้อมกับผนึกเวลาเอาไว้อีกครั้ง.
เวลาหยุด ห้วงอากาศที่หยุดนิ่ง ทุกอย่างหยุดหมด ร่างของโหลวซิงเฉินที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วตรงไปยังร่างจงซาน ฝ่ามือของเขาที่ฟาดออกไปอย่างดุร้ายรุนแรง.
"ฟิ้ว!"ร่างของจงซานที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็ว.
จงซานที่หนีออกมาจากพื้นที่ผนึกเวลา ฝ่ามือของโหลวซิงเฉินตัดอากาศ.
ดวงตาของโหลวซิงเฉินที่ส่ายไปมา ก่อนที่จะหันหน้าไปมองจงซานด้วยความตื่นตะลึง.
"เจ้า? เจ้าออกมาได้อย่างไร?"โหลวซิงเฉินที่เผยท่าทางไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย.
ในครั้งนี้ โหลวซิงเฉินที่เต็มไปด้วยความตื่นกลัวที่แท้จริง จงซานออกมาได้? เป็นไปไม่ได้ แม้แต่เซียนโบราณยังไม่สามารถหนีออกมาได้.
นี่นับเป็นครั้งแรกที่โหลวซิงเฉินพบว่าทักษะเทวะเวลาของเขาที่แข็งแกร่งกลับถูกคนอื่นทำลายได้ง่าย ๆ.
กรงขังเวลา จงซานหนีออกมาได้จากด้านในอย่างงั้นรึ?
"ไร้ประโยชน์ แม้ว่าทักษะเวลานั้นจะแข็งแกร่ง ทว่ามันไร้ประโยชน์ต่อข้า โหลวซิงเฉิน ข้าจะถามเจ้าอีกครั้งในเวลานี้ เจ้าจะเข้าร่วมต้าเจิ้งของข้าหรือไม่!"จงซานที่กล่าวเชื้อเชิญ.
โหลวซิงเฉินที่ในเวลานี้ทั้งประหลาดใจและไม่แน่ใจพร้อม ๆ กัน ไม่คิดเลยว่าจงซานจะหลุดออกมาจากการผนึกเวลาของเขาได้ กับพลังที่ร้ายกาจของเขา จงซานไม่ได้รับอันตรายเลยแม้แต่น้อย ออกมาได้เลยอย่างงั้นรึ? นี่เขามีทักษะเวลาด้วยอย่างงั้นรึ?
จงซาน แน่นอนว่าสามารถออกมาจากกงขังเวลาได้นั้น เป็นเพราะคุณสมบัติร่างแยกเงา เพราะร่างแยกเงานั้นไม่มีผลใด ๆ กับค่ายกล กรงขังเวลาที่มีลักษณ์คล้ายค่ายกล ดังนั้นจึงไม่มีผลต่อจงซานด้วยเช่นกัน.
จงซานที่หลบออกมาจากทักษะที่แข็งแกร่งของโหลวซิงเฉินได้ ทั้งที่เขาทุ่มกำลังเต็มที่แล้ว.
เรื่องนี้ทำให้โหลวซิงเฉินตื่นตะลึงไม่น้อย.
จงซานที่จ้องมองไปยังโหลวซิงเฉินด้วยความเย็นชา หรือกำลังกดดันโหลวซิงเฉินอยู่.
โหลวซิงเฉินที่จ้องมองจงซาน ทันใดนั้นก็บังเกิดความคิดบางอย่างในอดีตขึ้นมา เจ้านี่เป็นคนจากโลกใบเล็ก เป็นแค่เซียนสวรรค์จริง ๆ รึ?
แต่เพียงแค่เซียนสวรรค์ กำลังทำให้เขาจำนนรึ? แล้วแรงกดดันจากจงซานในตอนนี้คืออะไร?
เป็นไปไม่ได้ โหลวซิงเฉินที่มีความภาคภูมิใจในตัวเอง มีเหรอจะยอมพ่ายแพ้เช่นนี้?
"เวลาผกผัน!"ไพลินบนหน้าผากของโหลวซิงเฉินที่เปล่งแสงออกมาในทันที.
ผลึกเวลาที่ปรากฎขึ้นอีกครั้ง.
ทว่าผนึกเวลาในเวลานี้ ไม่ได้ทำให้หยุดหนิ่ง ดูเหมือนว่าทักษะของโหลวซิงเฉินไม่ได้เพียงแค่ให้เวลาหยุดนิ่งยังทำให้เกิดการไหลของเวลาได้อีกด้วย.
กรงขังเวลาเวลานี้ไม่สามารถกักขังจงซานได้!
ด้วยการใช้ทักษะเทวะในเวลานี้ ทำให้เส้นโลหิตของโหลวซิงเฉินปูดไปทั่วร่าง.
"ย๊ากกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
โหลวซิงเฉินที่คำรามดัง ร่างกายของเขาที่ปล่อยแสงสีน้ำเงินออกไปทั่ว ทรงผมกระเซอะกระเซิง.
"มีปัญหาอะไร เจ้ายังมีวิชาที่ซ่อนเอาไว้อยู่อีกรึ?"จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง
ทักษะก่อนหน้านี้ของโหลวซิงเฉินทำให้จงซานรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก นี่เขายังมีวิชาที่แข็งแกร่งอยู่อีกรึ?
"ข้ายอมรับ จงซานเจ้าเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดที่เคยเจอมา หากก่อนหน้าที่ข้าจะเก็บตัว ข้าคงต้องพ่ายแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย ทว่าหลังจากที่ข้าเก็บตัวฝึกฝนเมื่อไม่นานมานี้ ข้าได้พบกับวิชาใหม่ แม้ว่าจะยังไม่สมบูรณ์ แต่ข้าที่เป็นเซียนโบราณย่อมมีความภาคภูมิเป็นของตัวเอง เจ้าเป็นเพียงแค่เซียนสวรรค์ต้องการกำราบข้ารึ? ฝันไปเถอะ! วันนี้ข้าไม่ตายก็เจ้าม้วย!"โหลวซิงเฉินที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
จงซานที่แสดงท่าทางจริงจังออกมา.
"ย้อนเวลา~~~~~~~~~~~~~~~!”
โหลวซิงเฉินที่คำรามออกมาเสียงดัง.
ทว่าหลังจากที่เขาคำรามออกไปนั้น แสงสีน้ำเงินที่กระจายไปทั่วหลุมสังสารวัฏในทันที.
และแสงสีน้ำเงินเองก็พุ่งไปยังร่างของจงซานอีกด้วย.
แสงสีน้ำเงินที่พุ่งออกไปนั้น คล้ายกับผนึกเวลา มันได้พุ่งตรึงร่างของจงซานเอาไว้ จงซานที่กำลังจะหลบหนีอออกจากกงเวลาอีกครั้ง ทว่าแสงสีน้ำเงินนั้น กลับทำให้จงซานไม่สามารถขยับได้.
จงซานที่รู้สึกแปลกประหลาด พลังของเขากำลังลดลงอย่างงั้นรึ?
เป็นพลังฝึกตนของเขาที่กำลังลดลง?
นี่ไม่ใช่พลังของประชาชนทั่วต้าเจิ้งที่ลดลง แต่เป็นพลังฝึกตน.
เซียนสวรรค์ขั้นที่แปด!
เซียนสวรรค์ขั้นที่หก!
เซียนสวรรค์ขั้นที่สาม!
ระดับสวรรค์แท้ขั้นที่สิบสอง!
ระดับราชันย์แท้!
ระดับจักรพรรดิแท้!
ระดับหลอมกายธาตุ!
ระดับก่อตั้งวิญญาณ!
ระดับแกนทอง!
พลังฝึกตนของเขาที่ลดลงอย่างน่าสะพรึง ย้อนเวลาอย่างงั้นรึ? นี่คือการย้อนการไหลของเวลา!
จงซานในระดับเซียนสวรรค์ ถูกย้อนเวลาให้กลายเป็นมนุษย์ แม้แต่มีระดับแกนทองเท่านั้น.
ผิดปกติเกินไปแล้ว จงซานที่ในเวลานี้รู้สึกตื่นตกใจ ย้อนเวลาอย่างงั้นรึ?
ย้อนเวลาที่ทำได้แม้แต่ทำให้เขากลายเป็นมนุษย์ ไปจนถึงกลายเป็นเด็กเลยรึ? ย้อนเวลากลับไปจนเขาเหลือเพียงแค่ปราณวิญญาณทั่วไป นี่คือการย้อนเวลากลับรึ?
ทักษะเทวะเวลา?
เป็นทักษะเวลาที่น่าหวาดกลัว!
กับความเปลี่ยนเป็นของร่างกายตัวเอง จงซานที่ตื่นตะลึงถึงกับหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา ไม่สามารถขยับได้ นี่คือทักษะเทวะเวลา? น่าหวาดกลัวมาก ไม่สามารถที่จะขัดขืนได้ ทำได้แค่ยอมแพ้อย่างงั้นรึ?
ทว่าในเวลานั้นโหลวซิงเฉินที่ได้โอกาสกลับหยุดมืออย่างงั้นรึ?
จงซานที่ตื่นตกใจ จดจ้องมองไปยังโหลวซิงเฉินในเวลานี้ ใบหน้าของเขาที่ปรากฎปราณแห่งความตายขึ้น เห็นชัดเจนว่าทักษะย้อนเวลานั้นได้ผลาญพลังงานไปอย่างน่าหวาดกลัว แม้แต่เซียนโบราณก็ไม่สามารถทนได้.
แสงสีน้ำเงินที่สลายหายไป ใบหน้าของโหลวซิงเฉินที่กลายเป็นสีเทา ขณะที่เขาเร่งรีบนำยาออกมาพร้อมกับกลืนกินมันลงไปอย่างรวดเร็ว.
จบแล้ว!
แม้ว่าโหลวซิงเฉินจะใช้พลังไปเป็นจำนวนมหาศาล แต่ก็ประสบผล จงซานมีระดับแกนทองอย่างงั้นรึ?
โหลวซิงเฉินที่จ้องมองไปยังจงซาน ที่มุมปากเผยรอยยิ้มที่ขมขื่น และจริงจังออกมา เขาไม่คิดเลยว่าการประลองในครั้งนี้จะยากลำบากขนาดนี้.
โหลวซิงเฉินที่ใช้ไพ่ลับใบสุดท้ายออกมา ทำให้สถานการณ์พลิกกลับจากเสียเปรียบมาเป็นชัยชนะได้!
หลุมสังสารวัฏที่อ่อนแรงลงช้า ๆ หากไม่แล้วแม้แต่จงซานที่เป็นคนเปิด ในเวลานี้คงร่วงหล่นลงไปในหลุมสังสารวัฏด้วยเช่นกัน.
"เจ้าพ่ายแพ้แล้ว!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยเสียงอ่อนแรง.
ไม่ว่าอย่างไร โหลวซิงเฉินก็ยังเป็นเซียนโบราณ เพียงแค่มนุษย์ระดับแกนทอง ไม่มีทางที่จะต่อกรเซียนโบราณได้เลย.
จงซานที่ตื่นตกใจเล็กน้อย ทว่าก็ไม่ได้หวาดกลัว เพราะว่าจงซานนั้นยังไม่พ่ายแพ้.
มือขวาของเขาที่ยืนออกไป ก่อนที่จะชี้ไปที่หน้าผาก ประทับมันเอาไว้.
"ย๊ากก~~~~~~~~~~~!”
จงซานที่ตะโกนออกมาเสียงดัง พลังมากมายที่กำลังหมุนวนแทรกเข้ามาในร่างของจงซาน ราวกับพายุที่ระเบิดออกมามันกำลังหมุนวนล้อมรอบร่างของจงซานในทันที!
"วูซซซซ!"
แกนทอง!
ก่อตั้งวิญญาณ!
หลอมกายธาตุ!
จักรพรรดิแท้!
ราชันย์แท้!
สวรรค์แท้!
เซียนสวรรค์ขั้นที่สาม!
เซียนสวรรค์ขั้นที่ห้า!
เซียนสวรรค์ขั้นที่เจ็ด!
เซียนสวรรค์ขั้นที่แปด!
พลังฝึกตนของจงซานที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง.
โหลวซิงเฉินในเวลานี้ที่มองเห็นภาพที่เกิดขึ้น ตื่นตะลึงตาโต อ้าปากค้างหุบไม่ลงเผยท่าทางหวาดกลัวอย่างที่สุด มันจะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? เป็นไปได้อย่างไร?
สิ่งที่โหลวซิงเฉินเห็นนั้น รอบ ๆ ร่างกายของจงซานไม่ได้มีทักษะของเวลาแม้แต่น้อย เป็นร่างของเขา ที่เพิ่มพลังฝึกตนของตัวเองได้อย่างง่ายดาย.
ยังเป็นมนุษย์อยู่อีกรึ? โลกใบนี้มีคนที่มีร่างกายแปลกประหลาดเช่นนี้ด้วยรึ? โหลวซิงเฉินที่ร่างกายอ่อนแรง ตื่นตกใจหมดแล้วซึ่งกำลัง.