ตอนที่แล้วChapter 1398 เทียนชู ไม่ว่าอะไรเจ้าเลยรึ?
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 1400 สิ่งของปุถุชน ที่ถูกเรียกว่า พลั่ว!

Chapter 1399 การช่วยเหลือจากเทพแห่งความดุร้าย.


ภพหยาง สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว! บนท้องฟ้า มุมหนึ่งของอวกาศ!

หลุมดำที่ใหญ่ยักษ์ ดวงดารามากมายที่ถูกดูด เกือบทั้งจักรวาลที่ดำมืดด้วยหลุมดำ.

หลุมดำที่ใหญ่ยักษ์ พลังที่น่าสะพรึงกลัวสองสายที่กำลังปะทะกัน.

หนึ่งคือราชันย์เทพของทวีปตะวันออกหยิง! หนึ่งคือราชันย์เทพทวีปเทียน เทียนเต๋าจื่อ!

"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~!”

เสียงปะทะกันที่ส่งผลไปทั่วจักรวาลราวกับกำลังจะถูกแยกออกจากกัน.

ใต้เท้าหยิงนั้น มีโลงศพสัมฤทธิ์หนึ่งหมื่นจั้ง ของวิเศษของหยิง โลงศพกำราบโลกา!

ส่วนในมือของเทียนเต๋าจื่อนั้น ที่จริงมีกระบองทองแดงยักษ์!

"เทียนเต๋าจื่อ!เซียนบรรพชนขั้นที่ 12 ? ดี!"หยิงตะโกนออกมาเสียงดัง แววตาที่ส่องประกายแสงเทวะ!

"ราชันย์เทพทวีปตะวันออก ไม่ธรรมดาจริง ๆ  ข้าประเมินเจ้าต่ำไป!"เทียนเต๋าจื่อที่เอ่ยออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.

"งั้นรึ?!"หยิงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.

แววตาของเทียนเต๋าจื่อที่ส่องประกายแสง ที่มุมปากที่เผยรอยยิ้มบาง "แปดวัน ทำลายนิกายหงหรู ยึดครองบรรพชนมังกร รวมทวีปตะวันออกเป็นหนึ่ง เพียงแต่ 90,000ปีที่แล้ว ในทวีปตะวันออก ทำไมหงจวินถึงได้เมินเจ้า หยิง เจ้าซ่อนตัวได้ลึกล้ำจริง ๆ !"

หยิงที่จดจ้องมองไปยังเทียนจื่อและกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล "เทียนเต๋าจื่อ? ขอบคุณที่ชม!"

"ในเมื่อเจ้าเองก็เป็นคนจากโบราณ การต่อสู้วันนี้ ก็หยุดตรงนี้!"เทียนเจื่อที่เก็บกระบองของตัวเอง.

หยิงที่จ้องมองเทียนเต๋าจื่อ พร้อมกับพยักหน้ารับ "ตกลง!"

"ครืนนนน!"

หยิงที่สะบัดมือโลงศพกำราบโลกาที่ใต้เท้าหยิงที่สลายหายไป อย่างไร้ร่องรอย.

กระบองในมือเทียนเต๋าจื่อที่หายไปด้วยเช่นกัน.

หลุมดำที่ปกคลุมเกือบทั่วจักรวาลที่ค่อย ๆ ฟื้นคืน เผยให้เห็นยอดฝีมือสองคนต่อหน้าทุกคนช้า ๆ .

ยอดฝีมือทั้งสองที่ไม่สู้กันต่อไป ทว่ายังคงยืนอยู่บนอวกาศ จ้องมองลงมายังสนามรบของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.

ขณะจ้องมองมายังสองสนามรบด้านล่าง ทั้งสองที่โบกมือ.

"ฟิ้ว!“”ฟิ้ว!”

ด้วยการสะบัดมือ อีกหนึ่งสนามรบ กุยกู่ซือและเทียนโจวจื่อ.

สองปราชญ์เทพ ขณะที่ได้รับสัญญาณจากหยิงและเทียนเต๋าจื่อ ทั้งสองก็หยุดสู้กันทันทีเช่นกัน.

ทั้งสองที่เงยหน้าจ้องมองไปยังอวกาศ เห็นหยิงและเทียนเต๋าจื่อที่ยืนอยู่บนดวงดารายักษ์ พวกเขาที่ตระหนักได้ ก่อนที่จะเคลื่อนไหวพุ่งตรงบินเข้าไปหา.

"ฟิ้ว!"ความเร็วของปราชญ์เทพที่น่าเกรงขาม พริบตาเดียวก็ไปถึงแล้ว.

"เทียนตี้?"กุยกู่จื่อที่เผยท่าทางสงสัย.

"หยุดการต่อสู้ก่อน!"หยิงกล่าวเสียงเย็น.

"รับทราบ!"กุยกู่ซือพยักหน้ารับ ก่อนที่จะไปอยู่ด้านหลังของหยิง.

เทียนโจวจื่อที่จริงก็จ้องมองเทียนเต๋าจื่อด้วยความสงสัยเช่นกัน.

"ประมุข เรื่องนี้......?”เทียนโจวจื่อเห็นชัดเจนว่าไม่เข้าใจสถานการณ์? เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?

"ต้าฉินและตระกูลเทียนของเรา มาจากพื้นเพเดียวกัน การต่อสู้ครั้งนี้หยุดไว้ก่อน!"เทียนเต๋าจื่อเอ่ย.

"ครับ!"เทียนโจวจื่อพยักหน้ารับ.

สี่สุดยอดฝีมือที่หยุดต่อสู้กัน.

อย่างไรก็ตาม เซียนบรรพชนตระกูลเทียนที่ยังคงโจมตีต้าเจิ้ง.

ทว่าหยิง ในเวลานี้ก็ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรอีก สำหรับหยิง เขาที่ขวางเทียนเต๋าจื่อและเทียนโจวจื่อ แค่นี้ก็เพียงพอที่จะตอบแทนบุญคุณของจงซานแล้ว เวลานี้เขาคงทำได้เพียงแค่เฝ้ามองผลที่จะออกมาเท่านั้น.

หยิงไม่ต้องการให้เทียนเต๋าจื่อห้ามเหล่าเซียนบรรพชนตระกูลเทียนหยุดโจมตี เพราะว่ากรรมที่หยิงและจงซานมีนั้นก็หมดไปแล้ว หากทำเช่นนั้นก็กลายเป็นว่าเขาไปมีกรรมเกี่ยวข้องกับเทียนเต๋าจื่อต่อ.

สุดยอดฝีมือทั้งสี่ที่ลอยอยู่บนอากาศ รอคอยผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นด้านล่าง.

---------------------------------------------------------

สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ทิศตะวันตกเฉียงใต้.

ในสนามรบที่เต็มไปด้วยความมืดมิด ศพมากมาย ที่ผุดขึ้นมาจากใต้ผืนปฐพี

ปราณทมิฬที่ฟุ้งกระจายไปทั่ว ที่ด้านในนั้นมีเซียนบรรพชนเกือบร้อย เซียนบรรพชนตระกูลเทียนห้าสิบ ต้าเจิ้งยี่สิบห้า เก้าเจียงซือร่างเฉิน และเซียนเซิงซือพร้อมกับศพปราชญ์เทพ.

ทว่า ถึงการต่อสู้จะรุนแรง ทว่าบนสนามรบที่อบอวลด้วยปราณทมิฬนั้น ห้วงมิติไม่ได้ฉีกขาดเลยแม้แต่น้อย.

บางทีอาจเพราะว่าเป็นพื้นที่ราบที่กว้างเกินไป ความแข็งแกร่งที่หายไป ทำให้ไม่มีสัญญาณรอยฉีกขาดของห้วงมิติ.

จากภายด้านใน หากใครอยู่ใกล้ ๆ ก็จะได้ยินเสียงดังกึกก้องอยู่ด้านใน.

อย่างไรก็ตาม สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองนั้น กับเป็นบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว จงซานร่างมังกรแท้ ต่อสู้กับเฉิงโห่ว.

แน่นอนว่า ไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้ใดล้วนแต่รุนแรงเป็นอย่างมาก.

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เซียนบรรพชนต้าเจิ้ง ในเวลานี้สถานการณ์ที่เสียเปรียบอย่างแน่นอน.

"เซียนเซิงซือ ไม่ต้องช่วยข้า ช่วยเต้าเหรินถูก่อน เขากำลังจะตาย เร็วเข้า~~~~~~~~!”จินเผิงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.

ชุดเกาะของจินเผิง ที่แตกหักเป็นรอยมากมาย ขณะถือฟางเทียนฮวาจี เขารับมือเซียนบรรพชนสามคน ซึ่งแต่ละคนนับว่าแข็งแกร่งมาก.

จินเผิงนั้นแข็งแกร่ง แต่มันไม่พอที่จะรับมือหนึ่งต่อสาม!

"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~!”

จินเผิงที่ตะหนักได้ถึงมหาวิถี แสงสีทองที่ส่องสว่างจ้า ทว่าเซียนบรรพชนสามคนเองนั้นไม่ใช่ว่าจะจัดการง่าย! เกิดระเบิดดั่งสนั่น หนึ่งเซียนบรรพชนที่ใช้กระบองฟาดออกมา กระแทกไปยังด้านหลังของจินเผิง.

"พุ ~~~~~~~~~~~~~~~~!”

จินเผิงที่พ่นโลหิต ร่างกายที่ไถลไปด้านหน้า.

"ฮ่าฮ่าฮ่า เทพสงครามต้าเจิ้ง? เจ้านะรึ?เทพสงครามต้าเจิ้ง น่าหัวเราะก็แค่นก ผมกระเซอะกระเซิงไปแล้ว!"เซียนบรรพชนหนึ่งค่อนที่หัวเราะขณะโจมตีไปที่หัวจินเผิง.

"วูซซซซ!"

จินเผิงที่เงยหน้า ใบหน้าที่เต็มไปด้วยโลหิต ทว่าแววตานั้นเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ ไร้ซึ่งความหวาดกลัว.

"โฮกก ~~~~~~~~~~~~~~~!”

ฟางเทียนฮวาจีที่สะบัดออกไป ทว่าเซียนบรรพชนคนดังกล่าวที่หายไปแล้ว.

"แส่หาความตาย ~~~~~~~~~~~~~~~~!”

เซียนบรรพชนอีกคนที่ใช้กระบองที่โจมตีไปยังจินเผิงอีก ทว่าจินเผิงหาได้สนใจยังคงกระตุ้นพลังโจมตีไปยังเซียนบรรพชนที่ดูถูกตัวเอง.

"ตาย ~~~~~~~~~~~~~~~~!”

จินเผิงที่คำรามด้วยความบ้าคลั่ง.

ใบหน้าของเซียนบรรพชนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน ขณะที่เขายกกระบองขึ้นรับฟางเทียนฮวงจีของจินเผิง.

"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~!”

ฟางเทียนฮวาจีที่ตัดกระบองของเขาก่อนที่จะฟันฉับลงมา.

“!”

แขนขวาของเซียนบรรพชนคนที่ดูถูกเขานั้นถูกฟันขาดไปหนึ่งข้าง.

"ปัง ปัง!”

กระบองอีกสองอันที่โจมตีกระแทกไปยังร่างของจินเผิงในท้ายที่สุด.

"ตูมมมม!”

ร่างของจินเผิงที่ถูกกระแทกจมลงไปใต้พื้นดิน.

"พุ!”

ร่างจินเผิงที่อยู่ในสภาพอ่อนแอ ชัดเจนว่าการต่อสู้ก่อนหน้านี้ทรงพลังมาก.

"สังหารมัน สังหารมันให้กับข้า!"เซียนบรรพชนที่แขนขาด กำลังกุมแขนของตัวเองเอาไว้ ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด.

สองคนที่เห็นสหายของตัวเองแขนขาด แววตาที่เผยจิตสังหารรุนแรงออกมา ก่อนที่จะกระชับกระบองพุ่งตรงไปยังทิศทางของจินเผิง.

จินเผิงที่เวลานี้ได้รับบาดเจ็บหนัก ขณะใช้ฟางเทียนฮวาจีพยุงร่างของตัวเองขึ้น มือและขาของเขาที่สั่นไปมา ทว่าใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยความอหังการ.

ใบหน้าที่ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวหรือเสียวใจ เขาที่เผยยิ้มออกมา ก่อนที่จะกล่าวออกมาเสียงดัง "ต้าเจิ้ง!"

"ตาย!"เซียนบรรพชนทั้งสองที่คว้างกระบองสองด้ามพุ่งตรงโจมตีเพื่อสังหารจินเผิง.

"ทรงพระเจริญ~~~~~~~~~~~~!”จินเผิงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง เขาที่ไร้ซึ่งเรี่ยวแรง ทว่าภายในใจก็ยังเต็มไปด้วยศรัทธาที่สนับสนุนตะโกนออกมาเสียงดังก้อง.

แม้นว่าจะอยู่ในสภาพอ่อนแอ หากแต่เซียนบรรพชนทั้งสองก็ไม่รู้สึกเห็นใจแม้แต่น้อย พวกเขายังคงโจมตีมายังจินเผิงด้วยพลังทั้งหมด.

ในช่วงระยะวิกฤติ จินเผิงที่ตะโกนลั่น ไร้ซึ่งความหวาดกลัว ยืนรับการโจมตีอยู่นั้น!

"จินเผิง!"เต้าเหรินถูที่อยู่ไกลออกไปตะโกนออกมาเสียงดัง.

ขณะที่เซียนเซิงซือมาช่วยเต้าเหรินถู เขาที่สามารถมองเห็นสถานการณ์ของจินเผิง ที่กำลังตกตาย ดวงตาของเต้าเหรินถูที่แดงกล่ำ เผยท่าทางอัดอั้นช่วยไม่ได้ออกมา.

แม้แต่ยืนต่อหน้าความตาย จินเผิงก็ยังคงตะโกน "ต้าเจิ้ง ทรงพระเจริญ!"

"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~!”

เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น เต้าเหรินถูที่ส่ายหน้าก้มหน้าลงอย่างทอดถอนใจ.

แม้นว่าจะอยู่ในเขตแดนปราณทมิฬ ทว่าพลังโจมตีที่แต่ละคนโจมตีออกมานั้นก็ยังทรงพลังเป็นอย่างมาก.

ห้วงมิติที่สั่นไหวไปมา สถานการณ์ด้านในที่เลือนลาง ที่ไกลออกไปมีคนตาย เต้าเหรินถูในเวลานี้ที่แทบทรุดคัดจมูก น้ำตาคลอเบ้า.

ก่อนหน้านี้ จินเผิงต้องรับมือกับเซียนบรรพชนสามคน เพราะว่าเขาได้ให้เซียนเซิงซือมาช่วยเขา จินเผิงเลยต้องจบลงเช่นนี้? ตายแล้วรึ?

-------------------

"เต้าเหรินถู เจ้าพลาดแล้ว!"

"เต้าเหรินถู นับจากวันนี้เจ้าคือน้องชายของจินเผิง!"

"เต้าเหรินถู เจ้าต้องการเป็นพี่ใหญ่อย่างงั้นรึ? ฮ่าฮ่า เป็นไปไม่ได้ อายุไม่สามารถนำมานับได้ ไว้เมื่อใดที่เจ้าแข็งแกร่งกว่าข้าค่อยมาพูด!"

........................

............

......

"เซียนเซิงซือ ไม่ต้องช่วยข้า ท่านไปช่วยเต้าเหรินถู เขาใกล้จะตายแล้ว เร็วเข้า~~~~~~~~~!”จินเผิงที่ร้องตะโกนเสียงดัง.

---------------------

ในจิตใจของเขา เวลานี้มีภาพและเสียงของจินเผิงมากมายปรากฎขึ้น.

"ไม่ ๆ  ~~~~~~~~~~~~~~~~!”

เต้าเหรินถูที่ร้องออกมาด้วยความโศกเศร้า กระบี่สีแดงโลหิตในมือของเขาที่กระชับแน่น แววตาที่สั่นไหวไปมา.

หากแต่ในเวลานี้ บนอากาศที่ไกลออกไปทุกอย่างที่กลายเป็นเงียบงัน ร่างของเต้าเหรินถูที่สั่นไหวคุกเข่า เล็บที่จิกลงมือ น้ำตาที่ไหลออกมา เผยใบหน้าแห่งความยินดีออกมา.

เพราะว่า ที่ไกลออกไปนั้นจินเผิงยังไม่ตาย.

ในทางตรงกันข้าม สองคนที่กำลังจะสังหารจินเผิงนั้นลอยโด่งออกไปไกล.

เซียนบรรพชนทั้งสองที่ลอยออกไปไกล กระบองของพวกเขาที่บิดเบี้ยวไปโดยสมบูรณ์.

ที่ด้านหน้าจินเผิงนั้น ปรากฎบุรุษในชุดสีฟ้าขึ้นในทันที.

รอบ ๆ บุรุษดังกล่าวมีภาพเงาของนกยกสีเขียวที่ใหญ่ยักษ์ลอยอยู่ แสงสีฟ้าที่ปกคลุมทั่วร่าง ใบหน้าที่ประณีตหล่อเหลา แววตาทั้งสองข้างที่เป็นประกายดูงดงาม ไม่ ควรจะบออกว่ามันเป็นดวงตาปิศาจที่ล่อลวง ดูน่าหวาดหวั่นเป็นอย่างมาก.

บุรุษร่างสีฟ้าที่จดจ้องมองไปยังเซียนบรรพชนทั้งสามที่ถือไม้เท้า แววตาที่ดุร้ายเย็นชา จิตสังหารมากมายที่ไหลผ่านออกมา ตรึงร่างของเซียนบรรพชนทั้งสามเอาไว้.

จิตสังหารที่รุนแรง ทำให้สามเซียนบรรพชนทั้งสามร่างกายสั่นเทิ้ม.

"กง กงเชียน?"เซียนบรรพชนคนหนึ่งที่เผยใบหน้าตื่นตระหนกออกมา.

ใครคือกงเชียน นี่คือตัวตนที่ร้ายกาจที่เข้าร่วมกับปราชญ์เทพทั้งเจ็ดในอดีตที่ต่อต้านเทียนชู กงเชียนยอดฝีมือที่เป็นผู้สนับสนุนปราชญ์เทพ มีพลังไม่ได้ด้อยกว่าปราชญ์เทพ! เป็นเทพแห่งความดุร้าย ก่อนที่จะหายตัวไป.

"กงเชียน เจ้าต้องการทำอะไร?"เซียนบรรพชนคนหนึ่งที่ตะโกนออกมา.

"จินเผิง คือน้องชายของข้า เจ้า? เจ้าต้องการสังหารน้องชายของข้าก่อนหน้านี้อย่างงั้นรึ?"

กงเชียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นยะเยือบ เสียงที่ตรงข้ามกับยูไลโปรดสัตว์ในนรก เสียงที่แช่แข็งไปถึงขั้ววิญญาณ จิตสังหารที่แผดกลิ่นอายเหมือนกับใบมีด เจาะทะลวงลงไปในกระดูก!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด