Chapter 1399 การช่วยเหลือจากเทพแห่งความดุร้าย.
ภพหยาง สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว! บนท้องฟ้า มุมหนึ่งของอวกาศ!
หลุมดำที่ใหญ่ยักษ์ ดวงดารามากมายที่ถูกดูด เกือบทั้งจักรวาลที่ดำมืดด้วยหลุมดำ.
หลุมดำที่ใหญ่ยักษ์ พลังที่น่าสะพรึงกลัวสองสายที่กำลังปะทะกัน.
หนึ่งคือราชันย์เทพของทวีปตะวันออกหยิง! หนึ่งคือราชันย์เทพทวีปเทียน เทียนเต๋าจื่อ!
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงปะทะกันที่ส่งผลไปทั่วจักรวาลราวกับกำลังจะถูกแยกออกจากกัน.
ใต้เท้าหยิงนั้น มีโลงศพสัมฤทธิ์หนึ่งหมื่นจั้ง ของวิเศษของหยิง โลงศพกำราบโลกา!
ส่วนในมือของเทียนเต๋าจื่อนั้น ที่จริงมีกระบองทองแดงยักษ์!
"เทียนเต๋าจื่อ!เซียนบรรพชนขั้นที่ 12 ? ดี!"หยิงตะโกนออกมาเสียงดัง แววตาที่ส่องประกายแสงเทวะ!
"ราชันย์เทพทวีปตะวันออก ไม่ธรรมดาจริง ๆ ข้าประเมินเจ้าต่ำไป!"เทียนเต๋าจื่อที่เอ่ยออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"งั้นรึ?!"หยิงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
แววตาของเทียนเต๋าจื่อที่ส่องประกายแสง ที่มุมปากที่เผยรอยยิ้มบาง "แปดวัน ทำลายนิกายหงหรู ยึดครองบรรพชนมังกร รวมทวีปตะวันออกเป็นหนึ่ง เพียงแต่ 90,000ปีที่แล้ว ในทวีปตะวันออก ทำไมหงจวินถึงได้เมินเจ้า หยิง เจ้าซ่อนตัวได้ลึกล้ำจริง ๆ !"
หยิงที่จดจ้องมองไปยังเทียนจื่อและกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล "เทียนเต๋าจื่อ? ขอบคุณที่ชม!"
"ในเมื่อเจ้าเองก็เป็นคนจากโบราณ การต่อสู้วันนี้ ก็หยุดตรงนี้!"เทียนเจื่อที่เก็บกระบองของตัวเอง.
หยิงที่จ้องมองเทียนเต๋าจื่อ พร้อมกับพยักหน้ารับ "ตกลง!"
"ครืนนนน!"
หยิงที่สะบัดมือโลงศพกำราบโลกาที่ใต้เท้าหยิงที่สลายหายไป อย่างไร้ร่องรอย.
กระบองในมือเทียนเต๋าจื่อที่หายไปด้วยเช่นกัน.
หลุมดำที่ปกคลุมเกือบทั่วจักรวาลที่ค่อย ๆ ฟื้นคืน เผยให้เห็นยอดฝีมือสองคนต่อหน้าทุกคนช้า ๆ .
ยอดฝีมือทั้งสองที่ไม่สู้กันต่อไป ทว่ายังคงยืนอยู่บนอวกาศ จ้องมองลงมายังสนามรบของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
ขณะจ้องมองมายังสองสนามรบด้านล่าง ทั้งสองที่โบกมือ.
"ฟิ้ว!“”ฟิ้ว!”
ด้วยการสะบัดมือ อีกหนึ่งสนามรบ กุยกู่ซือและเทียนโจวจื่อ.
สองปราชญ์เทพ ขณะที่ได้รับสัญญาณจากหยิงและเทียนเต๋าจื่อ ทั้งสองก็หยุดสู้กันทันทีเช่นกัน.
ทั้งสองที่เงยหน้าจ้องมองไปยังอวกาศ เห็นหยิงและเทียนเต๋าจื่อที่ยืนอยู่บนดวงดารายักษ์ พวกเขาที่ตระหนักได้ ก่อนที่จะเคลื่อนไหวพุ่งตรงบินเข้าไปหา.
"ฟิ้ว!"ความเร็วของปราชญ์เทพที่น่าเกรงขาม พริบตาเดียวก็ไปถึงแล้ว.
"เทียนตี้?"กุยกู่จื่อที่เผยท่าทางสงสัย.
"หยุดการต่อสู้ก่อน!"หยิงกล่าวเสียงเย็น.
"รับทราบ!"กุยกู่ซือพยักหน้ารับ ก่อนที่จะไปอยู่ด้านหลังของหยิง.
เทียนโจวจื่อที่จริงก็จ้องมองเทียนเต๋าจื่อด้วยความสงสัยเช่นกัน.
"ประมุข เรื่องนี้......?”เทียนโจวจื่อเห็นชัดเจนว่าไม่เข้าใจสถานการณ์? เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?
"ต้าฉินและตระกูลเทียนของเรา มาจากพื้นเพเดียวกัน การต่อสู้ครั้งนี้หยุดไว้ก่อน!"เทียนเต๋าจื่อเอ่ย.
"ครับ!"เทียนโจวจื่อพยักหน้ารับ.
สี่สุดยอดฝีมือที่หยุดต่อสู้กัน.
อย่างไรก็ตาม เซียนบรรพชนตระกูลเทียนที่ยังคงโจมตีต้าเจิ้ง.
ทว่าหยิง ในเวลานี้ก็ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรอีก สำหรับหยิง เขาที่ขวางเทียนเต๋าจื่อและเทียนโจวจื่อ แค่นี้ก็เพียงพอที่จะตอบแทนบุญคุณของจงซานแล้ว เวลานี้เขาคงทำได้เพียงแค่เฝ้ามองผลที่จะออกมาเท่านั้น.
หยิงไม่ต้องการให้เทียนเต๋าจื่อห้ามเหล่าเซียนบรรพชนตระกูลเทียนหยุดโจมตี เพราะว่ากรรมที่หยิงและจงซานมีนั้นก็หมดไปแล้ว หากทำเช่นนั้นก็กลายเป็นว่าเขาไปมีกรรมเกี่ยวข้องกับเทียนเต๋าจื่อต่อ.
สุดยอดฝีมือทั้งสี่ที่ลอยอยู่บนอากาศ รอคอยผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นด้านล่าง.
---------------------------------------------------------
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ทิศตะวันตกเฉียงใต้.
ในสนามรบที่เต็มไปด้วยความมืดมิด ศพมากมาย ที่ผุดขึ้นมาจากใต้ผืนปฐพี
ปราณทมิฬที่ฟุ้งกระจายไปทั่ว ที่ด้านในนั้นมีเซียนบรรพชนเกือบร้อย เซียนบรรพชนตระกูลเทียนห้าสิบ ต้าเจิ้งยี่สิบห้า เก้าเจียงซือร่างเฉิน และเซียนเซิงซือพร้อมกับศพปราชญ์เทพ.
ทว่า ถึงการต่อสู้จะรุนแรง ทว่าบนสนามรบที่อบอวลด้วยปราณทมิฬนั้น ห้วงมิติไม่ได้ฉีกขาดเลยแม้แต่น้อย.
บางทีอาจเพราะว่าเป็นพื้นที่ราบที่กว้างเกินไป ความแข็งแกร่งที่หายไป ทำให้ไม่มีสัญญาณรอยฉีกขาดของห้วงมิติ.
จากภายด้านใน หากใครอยู่ใกล้ ๆ ก็จะได้ยินเสียงดังกึกก้องอยู่ด้านใน.
อย่างไรก็ตาม สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองนั้น กับเป็นบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว จงซานร่างมังกรแท้ ต่อสู้กับเฉิงโห่ว.
แน่นอนว่า ไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้ใดล้วนแต่รุนแรงเป็นอย่างมาก.
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เซียนบรรพชนต้าเจิ้ง ในเวลานี้สถานการณ์ที่เสียเปรียบอย่างแน่นอน.
"เซียนเซิงซือ ไม่ต้องช่วยข้า ช่วยเต้าเหรินถูก่อน เขากำลังจะตาย เร็วเข้า~~~~~~~~!”จินเผิงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
ชุดเกาะของจินเผิง ที่แตกหักเป็นรอยมากมาย ขณะถือฟางเทียนฮวาจี เขารับมือเซียนบรรพชนสามคน ซึ่งแต่ละคนนับว่าแข็งแกร่งมาก.
จินเผิงนั้นแข็งแกร่ง แต่มันไม่พอที่จะรับมือหนึ่งต่อสาม!
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จินเผิงที่ตะหนักได้ถึงมหาวิถี แสงสีทองที่ส่องสว่างจ้า ทว่าเซียนบรรพชนสามคนเองนั้นไม่ใช่ว่าจะจัดการง่าย! เกิดระเบิดดั่งสนั่น หนึ่งเซียนบรรพชนที่ใช้กระบองฟาดออกมา กระแทกไปยังด้านหลังของจินเผิง.
"พุ ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จินเผิงที่พ่นโลหิต ร่างกายที่ไถลไปด้านหน้า.
"ฮ่าฮ่าฮ่า เทพสงครามต้าเจิ้ง? เจ้านะรึ?เทพสงครามต้าเจิ้ง น่าหัวเราะก็แค่นก ผมกระเซอะกระเซิงไปแล้ว!"เซียนบรรพชนหนึ่งค่อนที่หัวเราะขณะโจมตีไปที่หัวจินเผิง.
"วูซซซซ!"
จินเผิงที่เงยหน้า ใบหน้าที่เต็มไปด้วยโลหิต ทว่าแววตานั้นเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ ไร้ซึ่งความหวาดกลัว.
"โฮกก ~~~~~~~~~~~~~~~!”
ฟางเทียนฮวาจีที่สะบัดออกไป ทว่าเซียนบรรพชนคนดังกล่าวที่หายไปแล้ว.
"แส่หาความตาย ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เซียนบรรพชนอีกคนที่ใช้กระบองที่โจมตีไปยังจินเผิงอีก ทว่าจินเผิงหาได้สนใจยังคงกระตุ้นพลังโจมตีไปยังเซียนบรรพชนที่ดูถูกตัวเอง.
"ตาย ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จินเผิงที่คำรามด้วยความบ้าคลั่ง.
ใบหน้าของเซียนบรรพชนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน ขณะที่เขายกกระบองขึ้นรับฟางเทียนฮวงจีของจินเผิง.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ฟางเทียนฮวาจีที่ตัดกระบองของเขาก่อนที่จะฟันฉับลงมา.
“!”
แขนขวาของเซียนบรรพชนคนที่ดูถูกเขานั้นถูกฟันขาดไปหนึ่งข้าง.
"ปัง ปัง!”
กระบองอีกสองอันที่โจมตีกระแทกไปยังร่างของจินเผิงในท้ายที่สุด.
"ตูมมมม!”
ร่างของจินเผิงที่ถูกกระแทกจมลงไปใต้พื้นดิน.
"พุ!”
ร่างจินเผิงที่อยู่ในสภาพอ่อนแอ ชัดเจนว่าการต่อสู้ก่อนหน้านี้ทรงพลังมาก.
"สังหารมัน สังหารมันให้กับข้า!"เซียนบรรพชนที่แขนขาด กำลังกุมแขนของตัวเองเอาไว้ ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด.
สองคนที่เห็นสหายของตัวเองแขนขาด แววตาที่เผยจิตสังหารรุนแรงออกมา ก่อนที่จะกระชับกระบองพุ่งตรงไปยังทิศทางของจินเผิง.
จินเผิงที่เวลานี้ได้รับบาดเจ็บหนัก ขณะใช้ฟางเทียนฮวาจีพยุงร่างของตัวเองขึ้น มือและขาของเขาที่สั่นไปมา ทว่าใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยความอหังการ.
ใบหน้าที่ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวหรือเสียวใจ เขาที่เผยยิ้มออกมา ก่อนที่จะกล่าวออกมาเสียงดัง "ต้าเจิ้ง!"
"ตาย!"เซียนบรรพชนทั้งสองที่คว้างกระบองสองด้ามพุ่งตรงโจมตีเพื่อสังหารจินเผิง.
"ทรงพระเจริญ~~~~~~~~~~~~!”จินเผิงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง เขาที่ไร้ซึ่งเรี่ยวแรง ทว่าภายในใจก็ยังเต็มไปด้วยศรัทธาที่สนับสนุนตะโกนออกมาเสียงดังก้อง.
แม้นว่าจะอยู่ในสภาพอ่อนแอ หากแต่เซียนบรรพชนทั้งสองก็ไม่รู้สึกเห็นใจแม้แต่น้อย พวกเขายังคงโจมตีมายังจินเผิงด้วยพลังทั้งหมด.
ในช่วงระยะวิกฤติ จินเผิงที่ตะโกนลั่น ไร้ซึ่งความหวาดกลัว ยืนรับการโจมตีอยู่นั้น!
"จินเผิง!"เต้าเหรินถูที่อยู่ไกลออกไปตะโกนออกมาเสียงดัง.
ขณะที่เซียนเซิงซือมาช่วยเต้าเหรินถู เขาที่สามารถมองเห็นสถานการณ์ของจินเผิง ที่กำลังตกตาย ดวงตาของเต้าเหรินถูที่แดงกล่ำ เผยท่าทางอัดอั้นช่วยไม่ได้ออกมา.
แม้แต่ยืนต่อหน้าความตาย จินเผิงก็ยังคงตะโกน "ต้าเจิ้ง ทรงพระเจริญ!"
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น เต้าเหรินถูที่ส่ายหน้าก้มหน้าลงอย่างทอดถอนใจ.
แม้นว่าจะอยู่ในเขตแดนปราณทมิฬ ทว่าพลังโจมตีที่แต่ละคนโจมตีออกมานั้นก็ยังทรงพลังเป็นอย่างมาก.
ห้วงมิติที่สั่นไหวไปมา สถานการณ์ด้านในที่เลือนลาง ที่ไกลออกไปมีคนตาย เต้าเหรินถูในเวลานี้ที่แทบทรุดคัดจมูก น้ำตาคลอเบ้า.
ก่อนหน้านี้ จินเผิงต้องรับมือกับเซียนบรรพชนสามคน เพราะว่าเขาได้ให้เซียนเซิงซือมาช่วยเขา จินเผิงเลยต้องจบลงเช่นนี้? ตายแล้วรึ?
-------------------
"เต้าเหรินถู เจ้าพลาดแล้ว!"
"เต้าเหรินถู นับจากวันนี้เจ้าคือน้องชายของจินเผิง!"
"เต้าเหรินถู เจ้าต้องการเป็นพี่ใหญ่อย่างงั้นรึ? ฮ่าฮ่า เป็นไปไม่ได้ อายุไม่สามารถนำมานับได้ ไว้เมื่อใดที่เจ้าแข็งแกร่งกว่าข้าค่อยมาพูด!"
........................
............
......
"เซียนเซิงซือ ไม่ต้องช่วยข้า ท่านไปช่วยเต้าเหรินถู เขาใกล้จะตายแล้ว เร็วเข้า~~~~~~~~~!”จินเผิงที่ร้องตะโกนเสียงดัง.
---------------------
ในจิตใจของเขา เวลานี้มีภาพและเสียงของจินเผิงมากมายปรากฎขึ้น.
"ไม่ ๆ ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เต้าเหรินถูที่ร้องออกมาด้วยความโศกเศร้า กระบี่สีแดงโลหิตในมือของเขาที่กระชับแน่น แววตาที่สั่นไหวไปมา.
หากแต่ในเวลานี้ บนอากาศที่ไกลออกไปทุกอย่างที่กลายเป็นเงียบงัน ร่างของเต้าเหรินถูที่สั่นไหวคุกเข่า เล็บที่จิกลงมือ น้ำตาที่ไหลออกมา เผยใบหน้าแห่งความยินดีออกมา.
เพราะว่า ที่ไกลออกไปนั้นจินเผิงยังไม่ตาย.
ในทางตรงกันข้าม สองคนที่กำลังจะสังหารจินเผิงนั้นลอยโด่งออกไปไกล.
เซียนบรรพชนทั้งสองที่ลอยออกไปไกล กระบองของพวกเขาที่บิดเบี้ยวไปโดยสมบูรณ์.
ที่ด้านหน้าจินเผิงนั้น ปรากฎบุรุษในชุดสีฟ้าขึ้นในทันที.
รอบ ๆ บุรุษดังกล่าวมีภาพเงาของนกยกสีเขียวที่ใหญ่ยักษ์ลอยอยู่ แสงสีฟ้าที่ปกคลุมทั่วร่าง ใบหน้าที่ประณีตหล่อเหลา แววตาทั้งสองข้างที่เป็นประกายดูงดงาม ไม่ ควรจะบออกว่ามันเป็นดวงตาปิศาจที่ล่อลวง ดูน่าหวาดหวั่นเป็นอย่างมาก.
บุรุษร่างสีฟ้าที่จดจ้องมองไปยังเซียนบรรพชนทั้งสามที่ถือไม้เท้า แววตาที่ดุร้ายเย็นชา จิตสังหารมากมายที่ไหลผ่านออกมา ตรึงร่างของเซียนบรรพชนทั้งสามเอาไว้.
จิตสังหารที่รุนแรง ทำให้สามเซียนบรรพชนทั้งสามร่างกายสั่นเทิ้ม.
"กง กงเชียน?"เซียนบรรพชนคนหนึ่งที่เผยใบหน้าตื่นตระหนกออกมา.
ใครคือกงเชียน นี่คือตัวตนที่ร้ายกาจที่เข้าร่วมกับปราชญ์เทพทั้งเจ็ดในอดีตที่ต่อต้านเทียนชู กงเชียนยอดฝีมือที่เป็นผู้สนับสนุนปราชญ์เทพ มีพลังไม่ได้ด้อยกว่าปราชญ์เทพ! เป็นเทพแห่งความดุร้าย ก่อนที่จะหายตัวไป.
"กงเชียน เจ้าต้องการทำอะไร?"เซียนบรรพชนคนหนึ่งที่ตะโกนออกมา.
"จินเผิง คือน้องชายของข้า เจ้า? เจ้าต้องการสังหารน้องชายของข้าก่อนหน้านี้อย่างงั้นรึ?"
กงเชียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นยะเยือบ เสียงที่ตรงข้ามกับยูไลโปรดสัตว์ในนรก เสียงที่แช่แข็งไปถึงขั้ววิญญาณ จิตสังหารที่แผดกลิ่นอายเหมือนกับใบมีด เจาะทะลวงลงไปในกระดูก!