Chapter 1397 ต่อสู้กับปราชญ์เทพสังสารวัฏ
ภพหยิน เมืองซ่าง!
จุนเทียนเซี่ยที่เปี่ยมไปด้วยประสบการณ์จึงค่อนข้างระมัดระวัง แม้ว่าจะเห็นจงซานเตรียมการรับมือไว้แล้ว ผิดแผนการของเขาเล็กน้อย ทว่าก็ไม่ยินดีที่จะจากไปก่อน เพราะว่าจุนเทียนเซี่ยคือราชา แน่นอนว่าย่อมต้องมองสถานการณ์ต่าง ๆ อย่างลึกล้ำ.
ภพหยินที่มีเซียนบรรพชนอยู่ไม่น้อย หมายความว่าภพหยางเวลานี้คงกำลังวุ่นวายอยู่อย่างแน่นอน.
จุนเทียนเซี่ยนรู้ดี เทียนเต๋าจื่อ เทียนโจวจื่อ ลู่หยา ไท่อี้ เฉิงโห่ว หยิงเห่า พวกเขาต้องการสังหารจงซาน การรวมกลุ่มคนเหล่านี้ไว้ด้วยกัน จงซานก็ยากจะรอดพ้น.
หากว่าในเวลานี้เขาจากไป จงซานก็จะเคลื่อนย้ายกองกำลังเหล่านี้ไปยังภพหยางแน่นอน.
หากเป็นเช่นนั้น วิกฤติภพหยางต้องน้อยลง แม้แต่จงซานอาจจะหนีรอดพ้นความตายได้
หากจงซานผ่านพ้นภัยพิบัตินี้ไปได้ ก็จะทรงพลังน่าเกรงขามมากขึ้น และจะต้องไล่ล่าทำลายล้างพวกเขาอย่างแน่นอน.
ทวีปเหนือภพหยิน มีผู้ยิ่งใหญ่ได้แค่คนเดียว ดังนั้นจุนเทียนเซี่ยไม่ยินดีจากไปแน่.
ร่างราชาจุนเทียนเซี่ย ที่ระเบิดจิตสังหารออกมา ซึ่งส่งผลให้เซียนบรรพชนทั้งสามสิบคนมีจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่ลุกโชนขึ้นด้วย.
"วันนี้ พวกเราจะทำลายเมืองซ่างแห่งนี้ให้พังทลาย!"จุนเทียนเซี่ยที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"รับทราบ!"สามสิบเซียนบรรพชนที่ตอบรับพร้อม ๆ กัน.
"ชิ งั้นรึ? จุนเทียนเซี่ย ให้ข้าได้เห็นว่าเจ้ามีความสามารถแค่ใหน!"จงซานที่กล่าวเชื้อเชิญ.
จงซานเชื้อเชิญให้ต่อสู้อย่างงั้นรึ? ปราชญ์เทพซือหยางเทียนที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย จงซานมั่นใจว่าจะอยู่รอดปลอดภัยอย่างงั้นรึ?
"ฟิ้ว!"จงซานที่นำเหว่ยกุยเอ๋อและเชวียนเป๋าเอ๋อ บินออกไป.
"วูซซซซซ!"
ขณะหวังคูนำยอดฝีมือเผ่าโครงกระดูก ปลดปล่อยวิถีสวรรค์ มหาวิถี เข้าล้อมกรอบซือหยางเทียน.
"ปราชญ์เทพซือหยางเทียน!"หวังคูที่เอ่ยออกมาเบา ๆ .
แววตาของซือหยางเทียนที่เปลี่ยนเป็นเย็นชาจดจ้องมองไปยังหวังคู.
"การต่อสู้ครั้งนี้ หากปราชญ์เทพซือหยางเทียนมาเพื่อเฝ้ามองเฉย เจ้าและต้าเจิ้ง ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นศัตรูกัน แม้นว่าจะเป็นครั้งที่แล้ว พวกเราก็ไม่ได้แค้นอะไรกัน เซิ่งหวังเอ่ย บอกว่าการที่ท่านมานั้น แน่นอนว่าก็แค่เพื่อตอบแทนบุญคุณคนอื่น."หวังคูที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"แล้วอย่างไร?"ซือหยางเทียนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง.
"ท่านควรจะรู้ว่า ในเวลานี้ภพหยางของข้าเองก็ต้องการคน มีกลุ่มยอดฝีมือมากมายที่เดินทางมารุกรานสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ข้าและคนอื่น ๆ เองก็ต้องการไปยังสนามรบภพหยาง ทว่าเพราะว่าเจ้า ทำให้ข้าและพวกส่วนหนึ่งต้องลงมายังที่นี่ สิบห้าเซียนบรรพชน ไม่จำเป็นต้องกล่าวโอ้อวด ไม่ว่าอย่างไรก็เพียงพอที่จะขัดขวางปราชญ์เทพ."หวังคูที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จริงรึ?"ซือหยางเทียนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
มหาวิถีหวังคู ที่ปลดปล่อยหาดโครงกระดูกมากมาย กลิ่นอายที่น่าเกรงขามพวยพุ่งออกมา.
กลิ่นอายที่น่าเกรงขาม ที่ทำให้ห้วงมิติสั่นไหวไปมา กลิ่นอายที่หนักหน่วงนี้ ทำให้เซียนบรรพชนที่อยู่ไกลออกไปต้องขมวดคิ้ว เห็นชัดเจนว่า พลังของหวังคูนั้น เกินกว่าที่พวกเขาจะคาดคิดได้เช่นกัน.
"ข้ารู้ว่าท่านได้ศึกษาหาข้อมูลเกี่ยวกับต้าเจิ้งมามากมาย รวมทั้งข้าได้ ทว่าข้อมูลที่ข้าได้นั้น ข้าและเซียนบรรพชนสิบห้าคน ไม่จำเป็นต้องสังหารเจ้า เพียงแค่ขวางเจ้าเอาไว้ก็พอแล้ว เห็นแก่พวกเราไม่ได้มีความแค้นต่อกัน โปรดตามพวกเรามายังอวกาศ แล้วรอผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นดีหรือไม่?"หวังคูที่กล่าวออกมาเบา ๆ .
ซือหยางเทียนที่ดวงตาหรี่เล็กลงจดจ้องมองไปยังหวังคู.
"เชิญ!"หวังคูเอ่ย.
จากนั้นกลุ่มเซียนบรรพชนเผ่าโครงกระดูกและซือหยางเทียน ที่บินขึ้นไปบนอากาศ พริบตาเดียวก็ไปอยู่นอกโลกแล้ว.
ในเวลานี้ กลุ่มคนทั้งหมดที่กำลังคุมเชิงกันอยู่.
เป็นความจริง ไม่จำเป็นต้องสร้างความแค้นต่อต้าเจิ้งใด ๆ สิบห้าเซียนบรรพชน แม้นว่าจะไม่สามารถเอาชนะปราชญ์เทพได้ ทว่าการจะขัดขวางให้ปราชญ์เทพอยู่นิ่ง ๆ ก็ไม่ได้ยากอะไรนัก นอกจากนี้ ตามข้อมูลแล้ว เผ่าโครงกระดูกที่ติดตามจงซานมาเป็นเวลานาน พวกเขาที่พร้อมที่จะต่อสู้สุดกำลัง เป็นไปไม่ได้ที่จะใช้พลังแค่เล็กน้อยเพื่อจัดการพวกเขา ไม่ว่าผลจะจบอย่างไร ซือหยางเทียนต้องได้รับบาดเจ็บอย่างไม่ต้องสงสัย.
สิบห้าเซียนบรรพชนและซือหยางเทียนที่จ้องมองลงมายังด้านล่าง.
จงซาน เหว่ยกุยเอ๋อ เชวียนเป๋าเอ๋อ ที่ต้องรับมือจุนเทียนเซี่ยทั้งสองร่าง.
ต่อสู้กับจงซาน? จุนเทียนเซี่ยไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย แม้แต่เผยท่าทางหยันด้วยซ้ำ.
ด้วยเซียนบรรพชน 30 คนที่เขานำมา มีหรือที่เซียนบรรพชนสิบแปดคนของต้าเจิ้งจะรับมือได้?
"ประชาชนต้าเจิ้งรับบัญชา โปรดชูมือขวา มอบพลังให้กับข้า เพื่อสังหารปราชญ์เทพ ก่อตั้งศาลสวรรค์! กองทัพทั้งหมดช่วยเหลือประชาชน ปกป้องไม่ให้ใครได้รับอันตราย หากใครล่วงเกินให้สังหารไม่ต้องปรานี~~~~~~~~~~~~!”
เสียงของจงซานที่ดังกึกก้อง กระจายไปทั่วเมืองซ่าง มังกรทองชื่อเสียงวาสนา 19 เล็บที่คำรามออกมาเสียงดัง.
"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคำรามของมังกรที่น่าเกรงขาม เสียงที่ดังกระจายไปทั่วแผ่นดิน ประชาชนทุกคนในทวีปเหนือของต้าเจิ้ง ต่างก็ได้ยินเสียงของจงซาน.
ภพหยินและภพหยางต่างกัน ภพหยางที่เป็นงานวันเกิดของต้าเจิ้ง ที่ได้เชิญคนทั่วหล้า ทว่าภพหยินนั้นไม่ ทว่าจงซานก่อนหน้านี้ได้ประกาศให้กับประชาชนก่อนแล้ว ให้ประชาชนผัดผ่อนไม่ให้เร่งรีบปิดด่าน ต้าเจิ้งจะมีเรื่องสำคัญเกิดขึ้น ทว่าไม่ได้บอกว่าเป็นเรื่องอะไร.
ทว่าในเวลานี้ ทันทีที่ประชาชนได้ยินคำพูดของจงซานที่ส่งไปถึง.
"อะไรนะ? เซิ่งหวังกล่าวอะไร?"
"ล่าปราชญ์? ก่อตั้งศาลสวรรค์? ข้าเข้าใจผิดหรือไม่?"
"ล่าปราชญ์เทพ?"
"ก่อตั้งศาลสวรรค์?"
..............................
..................
............
ต้าเจิ้งภพหยิน ทั่วแผ่นดินที่ส่งเสียงดังอื้ออึง ล่าปราชญ์เทพ? ล่าปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ? เรื่องนี้ เป็นเรื่องจริงอย่างงั้นรึ?
ประชาชนมากมายที่เผยแววตาตื่นเต้นดีใจ.
ในเมื่อเป็นประชาชนของต้าเจิ้งแล้ว พวกเขาจะไม่คาดหวังในตัวของราชวงศ์ชื่อเสียงวาสนาของตัวเองได้อย่างไร? นอกจากนี้กองทัพยังปกป้องพวกเขาอีก หลากหลายคนที่ยกมือขวาขึ้นในทันที.
"ยกมือขวา เร็วเข้า!"
"ยกมือขวาขึ้นเร็วเข้า! ล่าปราชญ์เทพ เซิ่งหวังกำลังจะล่าปราชญ์เทพ!"
"เร็วเข้า!"
........................
............
......
เพียงไม่นานที่เสียงของจงซานกระจายไปทั่วแผ่นดิน พลังมากมายที่ถูกดูดซับเข้ามา ไหลมารวมกันที่เมืองซ่างอย่างรวดเร็ว.
บนท้องฟ้า จงซาน เชวียนเป๋าเอ๋อ เหว่ยกุยเอ๋อ ที่ต้องเผชิญหน้ากับ ร่างปราชญ์เทพจุนเทียนเซี่ย ร่างราชาจุนเทียนเซี่ย.
สิ้นสุดเสียงคำรามของมังกรชื่อเสียงวาสนา ชื่อเสียงวาสนาบนเมืองซ่างที่พลุ่งพล่าน กลายเป็นระลอกคลื่นกระจายไปทั่ว.
พลังมากมายที่มารวมตัวกัน เวลานี้กำลังไหลเข้ามาในร่างของจงซาน.
ร่างแยกเงาของจงซาน ที่เวลานี้มีพายุที่หมุนวนกระจายไปทั่วร่าง อำนาจสยบที่รุนแรง แม้นว่าร่างกายของเขาจะไม่ได้เป็นร่างมังกรแท้เหมือนในภพหยาง ทว่าพลังงานที่มารวมตัวกันนั้น ก็ไม่ได้ทำให้ร่างกายของเขาเปลี่ยนแปลงไปแต่อย่างใด.
"แค่นี้?"ปราชญ์เทพจุนเทียนเซี่ยที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"จำไว้ อย่าได้ฝืนตัวเอง หลีกเลี่ยงที่จะบาดเจ็บ อย่าลืม?"จงซานที่กล่าวกับสตรีทั้งสอง.
"อืม!"สตรีทั้งสองที่พยักหน้ารับ ใบหน้ามุ่งมั่น ก่อนที่จะจ้องมองไปยังร่างราชาจุนเทียนเซี่ย.
หวงโหวต้าเจิ้ง ทั้งสองคน ในเวลานี้ต่างก็มีระดับเซียนบรรพชนขั้นที่สิบ.
ร่างของกุยเอ๋อที่หลอมขึ้นมาใหม่จากธวัชผ่านกู๋ แม้แต่สามารถใช้ปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นได้อีกด้วย มีพลังไม่ได้ด้อยกว่าหยวนซือเทียนจุ้นในอดีตแม้แต่น้อย.
ส่วนเป่าเอ๋อ ที่หลอมเจ้าตำหนักกลางเข้ามา ทั้งประสบการณ์ความรู้ที่ได้รับ ได้ผสานมาเป็นร่างเดียวกัน นอกจากนี้ด้วยกระบวนการตัดสามศพ ยิ่งทำให้พลังของนางนั้นแข็งแกร่งไร้เทียมทาน.
เป้าหมายของสตรีทั้งสอง เพียงแค่สกัดกั้นร่างราชาของจุนเทียนเซี่ยเท่านั้น.
ทว่าตามการคาดการณ์ของจงซานแล้ว จุนเทียนเซี่ยน่าจะมีพลังเซียนบรรพชนขั้นที่สิบ.
ถึงแม้นว่าร่างราชาจะแข็งแกร่ง ทว่าด้วยจำนวนที่เหนือกว่า กุยเอ่อ เป่าเอ๋อ ที่มีพลังน่าอัศจรรย์ ถึงจะไม่อาชนะได้ การจะถ่วงเวลาไว้ระยะหนึ่ง จงซานเชื่อว่าไม่ใช่เรื่องยาก.
"ต่อสู้กับสตรีรึ? จงซาน เจ้าช่างเป็นราชาที่หน้าไม่อายจริง ๆ !"จุนเทียนเซี่ยที่กล่าวเหยียดหยัน.
เห็นชัดเจน แววตาของจุนเทียนเซี่ย สตรีก็ไม่ต่างจากของเล่น ใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้ ในการต่อสู้ที่แลกเป็นแลกตาย จะให้เขาต่อสู้กับสตรีอย่างงั้นรึ?
"ชิ!"แววตาของกุยเอ๋อ ทั่วร่างปะทุปราณกระบี่ฮุนตุ้นออกมา ใบหน้าของเหว่ยกุยเอ๋อที่เต็มไปด้วยจิตสังหารจดจ้องมองไปยังจุนเทียนเซี่ย.
ส่วนร่างขอเป่าเอ๋อที่ส่องประกายแสงสีทอง แววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ.
จงซานที่จ้องมองไปยังจุนเทียนเซี่ย กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล "ไม่ให้สตรีต่อสู้อย่างงั้นรึ? ภรรยาของข้านั้น ไม่ใช่ดอกไม้บนแจกัน พวกนางนั้นยอดเยี่ยมไม่มีใครเทียบได้."
คำพูดของจงซาน ที่ทำให้กุยเอ๋อและเป๋าเอ๋ยเผยแววตาอ่อนโยน เห็นชัดเจนว่า มีสตรีคนใดที่ต้องการถูกเรียกว่าดอกไม้บนแจกันกัน?
"หืม?"จุนเทียนเซี่ยที่กล่าวหยัน.
"ก่อนจะตายมีอะไรสั่งเสีย!"จงซานที่กล่าวด้วยความเย็นชาออกมา.
"กำลังจะตายอย่างงั้นรึ?"แววตาของจุนเทียนที่เผยความเย็นชาออกมา.
ในเวลาเดียวกัน เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นขึ้นมาในทันที.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนอากาศที่ว่างเปล่า ปรากฎปราณทมิฬมากมายฟุ้งกระจายไปทั่วในทันที ปราณทมิฬที่ปกคลุมเมืองซ่างเอาไว้ แม้แต่เซียนบรรพชนมากมายก่อนหน้านี้ก็ถูกปกคลุมเอาไว้.
"ครืนนนนนนน!"
ปราณทมิฬที่มากมายไร้สิ้นสุด กินบริเวณหนึ่งล้านลี้ พริบตาเดียวทุกอย่างที่กลายเป็นมืดมิด.
บนอากาศ ซือหยางเทียนและกลุ่มหวังคูที่กำลังคุมเชิงกันอยู่.
"จงซานทำได้ดีจริง ๆ ก่อนมา ข้าและจุนเทียนเซี่ยได้ตรวจสอบดีแล้ว แม้แต่ใช้อำนาจปราชญ์เทพปกคลุมอวกาศเอาไว้ เพื่อป้องกันค่ายกลที่จะถูกวางไว้บนอวกาศ ทว่ากลับไม่ใช่บนอากาศ ทว่าเป็นบนพื้นอย่างงั้นรึ? ตั้งแต่แรกแล้ว น่าขัน น่าขันนัก ที่มองค่ายกลไม่ออก น่าหัวเราะ ฮ่าฮ่าฮ่า จงซาน!"ใบหน้าของซือหยางเทียนที่เปลี่ยนเป็นตกอกตกใจ.
จากบนพื้นค่ายกลที่ทำงาน ปกคลุมเหล่าเซียนบรรพชนทั้งหมด? ค่ายกลเปิดใช้งานอย่างงั้นรึ?
ใบหน้าของจุนเทียนเซี่ยที่กระตุก และขมวดคิ้วไปมา.
ประมาท! ประมาทจริง ๆ !
"จงซาน~~~~~~~~~~~~~!”จุนเทียนเซี่ยที่คำรามเสียงเย็นชา.
"อย่าเพิ่งร้อง นี่แค่เริ่ม!"จงซานกล่าวหยัน.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~!”
กุยเอ๋อที่ยื่นมือตวัดไปด้านหน้า ห้วงมิติรอบ ๆ ปรากฎปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นมากมายนับไม่ถ้วน ราวกับพายุที่ใหญ่ยักษ์ พร้อมที่จะทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง หมุนวนรอบ ๆ ที่มีร่างราชาจุนเทียนเซี่ยอยู่ตรงกลาง ปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นที่ปกคลุมทางหนีของเขาเอาไว้.
ส่วนเป่าเอ๋อที่ปล่อยมหาวิถีสีแดงสลับทองกลายเป็นริ้วแสงลากยากผ่านออกไป.
ส่วนจงซาน ที่จริงได้ยื่นฝ่ามืออกไป โจมตีไปยังร่างปราชญ์เทพจุนเทียนเซี่ย ฝ่ามือของเขา ที่สร้างหลุมดำน้ำวนขึ้นทันที หลุมสังสารวัฏ.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~!”
หลังจากเสียงระเบิดที่ดังกึกก้อง จงซานและร่างปราชญ์เทพจุนเทียนเซี่ยที่ผลักออกมาจากสนามรบอีกแห่งหนึ่ง.
"สังสารวัฏวิถีสวรรค์?"ปราชญ์เทพสังสารวัฏที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"สังสารวัฏวิถีสวรรค์! เทียบกับเจ้าแล้วเป็นอย่างไร?"จงซานที่เผยรอยยิ้มออกมา.
ระหว่างที่กล่าวนั้น ดวงตาของจงซานที่หรี่เล็ก แปรเปลี่ยนเป็นสีเขียวทันที หลุมสังสารวัฏสีน้ำเงิน ที่ขยายขึ้นร้อยเท่าทันที หมุนวนอย่างหนักหน่วงรุนแรง เมือนกับวิถีสวรรค์ ที่กำลังหมุนเป็นพายุบดขยี้ห้วงมิติ.
"ด้วยพลังของชื่อเสียงวาสนาแผ่นดินต้าเจิ้ง ได้เพียงแค่นี้นะรึ?"ปราชญ์เทพสังสารวัฏกล่าวหยัน.
"ขยาย!"ปราชญ์เทพสังสารวัฏที่ยื่นมือออกไปด้านหน้า.
"ครืนนนน ~~~~~~~~~~~~~~~!”
สังสารวัฏวิถีสวรรค์ที่จงซานเป็นคนเปิด ทันใดนั้นก็หมุนวนอย่างรุนแรงทันที ความเร็วที่มากขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับว่ามันถูกยึดครองไปยังปราชญ์เทพสังสารวัฏเรื่อย ๆ .
ปราชญ์เทพสังสารวัฏที่กำลังยึดครองสังสารวัฏวิถีสวรรค์ของจงซานไป.
การควบคุมสังสารวัฏวิถีสวรรค์ของจงซานที่อ่อนลงเรื่อย ๆ จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา ดูเหมือนว่าการควบคุมสังสารวัฏวิถีสวรรค์ของปราชญ์เทพสังสารวัฏนั้นจะแข็งแกร่งมาก.
"ยึดครอง!"ปราชญ์เทพสังสารวัฏที่ตะโกนออกมาเสียงดัง ขณะที่กำลังยึดครองสังสารวัฏวิถีสวรรค์โดยสมบูรณ์.
ทว่าในเวลานั้นจงซานที่เผยรอยยิ้มออกมา สังสารวัฏวิถีสวรรค์ที่หมุนตามเข็มนาฬิกานั้น ที่ใจกลางปรากฎหลุมสังหารวัฏอีกหนึ่งอันที่หมุนทวนเข็มนาฬิกาขึ้นทันที.
"สังสารวัฏวิถีเดรัชฉาน?"ปราชญ์เทพสังสารวัฏที่เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม.
"ผสาน ~~~~~~~!”
สิ้นเสียงจงซาน หลุมสังสารวัฏทั้งสองที่หลอมรวมกันขึ้นมาทันที.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
พริบตานั้นแรงสะท้อนกลับไปยังร่างของปราชญ์เทพสังสารวัฏเกิดระเบิดใหญ่ขึ้นบนร่างของเขาทันที.
