ตอนที่แล้วChapter 1393 สิ่งที่จื่อซวินต้องการ.
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 1395 ขอพลังล่าปราชญ์เทพ.

Chapter 1394 เจ้าตำหนักเจิ้น.


ห่างออกมาจากวิหารเหล่ยติง.

ทิศใต้ ในเมืองแห่งหนึ่ง คฤหาสน์ส่วนตัว ภายในตำหนักขนาดใหญ่.

ภายในห้องโถงหลัก มีสตรีที่สูงเพียงครึ่งหนึ่งของคนทั่วไป หลังค่อม ดูเหมือนกับคนแก่ที่มีอายุ ทุก ๆ ก้าวของนางแทบจะเห็นว่าคลานไป ดูอัปลักษณ์เป็นอย่างมาก.

อย่างไรก็ตามหญิงชราหลังค่อม ก็นั่งบนบัลลังก์อันทรงเกียรติ ในมือของนางที่ถือไม้เท้า ที่ด้านหน้ามีกลุ่มชายหญิงกลุ่มหนึ่ง.

"เรียนเจ้าตำหนัก วิหารเหล่ยติง บางทีคงจะเข้าเงื่อนไขแล้ว ทะเลกรรมวาสนาของพวกเขากำลังส่ายไปมา!"ชายคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

หญิงชราหลังค่อมที่ใบหน้าสั่นไหวเล็กน้อย ก่อนที่จะลืมตาดวงตาเป็นประกาย.

"เฉิงโห่วเดินทางไปยังทวีปเหนือ วิหารเหล่ยติงเลยว่างเปล่า หรือว่ามีใครบางคนกำลังยึดครองวิหารเหล่ยติงหรือไม่?"หญิงชราหลังค่อมเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"ไม่น่าจะใช่ ไม่เช่นนั้นจะไม่ได้ยินเสียงอะไรได้อย่างไร?"ชายคนดังกล่าวที่ขมวดคิ้วไปมา.

"เจ้าตำหนัก เฉิงโห่วยังไงก็เดินทางไปยังทวีปเหนือ ในเวลาสั้น ๆ คงไม่สามารถกลับมาได้ พวกเราก็สังหารคนของตำหนักเหล่ยติง ชิงเตาเก้าทวีปสายฟ้ามาเลย!"สตรีที่อยู่ข้าง ๆ เอ่ย.

"ชิงรึ? แม้นว่าพวกเราจะรู้ว่าเตาเก้าทวีปสายฟ้าอยู่ในตำหนักเหล่ยติง ทว่า เจ้ารู้รึอยู่ที่ใหน? ส่งผู้คนมากมายเข้าไป ทว่าไม่มีใครรู้ นอกจากนี้ การใช้พลังยึดครองวิหารเหล่ยติง ด้านในนั้นมีค่ายกลปกป้องอยู่ การจะเปิดมันให้รวดเร็ว เป็นเรื่องที่เป็นไปได้ยาก หากพวกเราไม่ได้รับเตาเก้าทวีปสายฟ้า ยังจะกลายเป็นการยุแหย่เฉิงโห่วอีก ไม่เป็นเรื่องที่ฉลาดเลย!"หญิงชราหลังค่อมส่ายหน้าไปมา.

"ใช่แล้ว เตาเก้าทวีปสายฟ้าซ่อนอยู่ที่ใดอย่างงั้นรึ? จื่อซวินที่ได้เป็นเซิ่งหนี่ นางควรจะรู้!"

"จื่อซวิน? เด็กสาวผู้นี้มีวางแผนได้อย่างลึกล้ำ!"สตรีหลังค่อมที่เผยแววตาที่เย็นชา.

"จื่อซวิน? วางแผนได้ลึกล้ำ? แฮก ๆ  เจ้าตำหนัก เฉิงโห่วไม่ได้มีร่างสถิตสายฟ้า ไม่สามารถหลอมเข้ากับเตาเก้าทวีปสายฟ้าได้ ทว่าจื่อซวินนั้นเหมือนกับท่าน ที่มีร่างสถิตสายฟ้า นางไม่หลอมประสานเตาเก้าทวีปสายฟ้าไปก่อนหรอกรึ?"ชายคนดังกล่าวเอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.

"เป็นไปไม่ได้ ภายในวิหารเหล่ยติงนั้นต้องมียอดฝีมือเป็นจำนวนมาก จะเป็นไปได้อย่างไรที่จื่อซินจะได้รับเตาเก้าทวีปสายฟ้าได้?"สตรีชราหลังค่อนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม ชัดเจนว่านางเองก็เผยท่าทางกังวลเช่นกัน.

ในเวลานั้น ที่ด้านนอกตำหนักมีคนเร่งรีบเข้ามาในทันที.

"เรียนเจ้าตำหนัก เกิดเรื่องผิดปรกติเกิดขึ้นแล้ว!"ชายคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมาด้วยความตกใจ.

"เร่งรีบอะไร มีอะไรสำคัญขนาดนั้นเลยรึ?."สตรีหลังค่อมที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.

"วิหารเหล่ยติง กรรมวาสนา กรรมวาสนาหายไปหมดแล้ว!"ชายคนดังกล่าวเอ่ย.

"อะไรนะ?"สตรีหลังค่อมที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนทันที.

"เป็นความจริง วิหารเหล่ยติงถูกทำลายแล้ว!"ชายคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางเร่งรีบ.

"ไปดู!"สตรีชราหลังค่อมที่เร่งรีบบินออกไปอย่างรวดเร็ว.

------------------------------------------------------------

วิหารเหล่ยติง.

กรรมวาสนามากมายทั่วทุกสารทิศ ปกคลุมท้องฟ้าไร้ที่สิ้นสุด!

"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~!”

กรรมวาสนาที่ปกคลุมท้องฟ้า เกิดระเบิดออกมาเสียงดัง ก่อนที่จะแตกออกเป็นเสี่ยง สลายหายไปทั้งหมด กลุ่มก้อนเมฆวาสนาที่เบาบางลงเรื่อย ๆ  ก่อนที่จะหายไปไม่มีเหลือ.

วิหารเหล่ยติง ที่ไม่พังทลายก็เหมือนล่มสลายแล้ว.

ที่ด้านนอกตำหนักหลัก มีร่างเงามากกว่า 200 ร่าง ขณะที่ออกมาจากด้านใน.

"ตูมมมมม!"

ประตูตำหนักที่ระเบิดออกมาเสียงดัง.

จากด้านในจากนั้นก็ปรากฎร่างเงากว่าพันร่างที่ปรากฎออกมา.

ที่นำออกมานั้น เป็นผู้บัญชาการหยิงเหว่ย อันหวง และอีกร่างเป็นจื่อซวินที่มีสายฟ้าปกคลุมร่างกาย.

"ท่านหญิงจื่อซวิน ท่านไม่กลับต้าเจิ้งกับพวกเราจริง ๆ รึ?"อันหวงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.

"!"จื่อซวินที่ส่ายหน้าไปมา.

"ท่านหญิงจื่อซวินจะไปที่ใดต่อ ข้าจะได้กลับไปรายงานเซิ่งหวัง!"อันหวงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"พวกเจ้าไปเถอะ อีกไม่ช้าก็จะมีบางคนมาพบข้า!"จื่อซวินที่ส่ายหน้าไปมา.

อันหวงที่จ้องมองไปยังจื่อซวิน พร้อมกับพยักหน้ารับ.

จากนั้นเขาที่โบกมือ หน่วนต่าง ๆ ของหยิงเหว่ย ที่แยกย้ายพุ่งตรงออกไปยังทิศทางต่าง ๆ  จากนั้นก็หายไปอย่างรวดเร็ว ส่วนอันหวงที่ค่อย ๆ หายไปด้วยเช่นกัน.

ภายในวิหารเหล่ยติง ในเวลานี้เหลือเพียงจื่อซวินแล้ว.

จื่อซวินที่ยืนอยู่ตำหนักหลักของวิหารเหล่ยติง ขณะจ้องมองไปยังทิศใต้.

ผ่านไปไม่นาน.

"ฟิ้ว ~~~ ~~~~~~~~~~~~~~!”

จากพื้นที่ไกลออกไป สายลมที่รุนแรงที่โบกพัดข้ามท้องฟ้ามา ก่อนที่จะปรากฎร่างสิบสามร่าง ที่นำมาโดยสตรีชราหลังค่อม ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชาจดจ้องมองไปยังจื่อซวิน.

จื่อซวินที่เผยความท่าทางไร้ซึ่งความหวาดกลัว ขณะเงยหน้าจ้องมองหญิงชราหลังค่อม.

"จื่อซวิน คนของวิหารเหล่ยติงไปใหน?"สตรีชราหลังค่อมที่เอ่ยออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.

"จื่อซวิน นี่หมายความว่าอย่างไร?"สายตาของทุกคนที่จดจ้องมองไปยังจื่อซวินเป็นสายตาเดียวกัน.

จื่อซวินที่จ้องมองคนทั้งสิบสามคน ไม่ได้เอ่ย ทว่ายื่นมือขวาออกไป ก่อนที่จะแบฝ่ามือก่อนที่จะกระตุ้นพลัง จากนั้นบนฝ่ามือของนางปรากฎสายฟ้าสีม่วงพลุ่งพล่านแล่นไปทั่ว.

แววตาของจื่อซวินที่เป็นประกาย ที่ฝ่ามือของนางที่ปรากฎบางสิ่งขึ้น.

"วูซซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~!”

บนห้วงอากาศ ทันใดนั้น ภาพเงาของเตายักษ์สีม่วงขนาดหนึ่งล้านจั้งก็ปรากฎ ภาพเงาของเตาเก้าทวีปสายฟ้านั่นเอง.

ขณะที่จื่อซวินสะบัดมือ ภาพเงาของเตายักษ์ก็สลายหายไป.

"ครืนนนนน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

ภาพเงาที่ระเบิดออกมา ทะเลสายฟ้าที่มากมาย แตกกระจายไปทั่วทุกสารทิศของวิหารเหล่ยติง กระจายไปทั่วสิ่งก่อสร้างทุกอย่าง.

ทะเลสายฟ้าที่กระจายไปทั่วทุกสารทิศยกเว้นตำแหน่งของจื่อซวินและคนที่อยู่ด้านใน.

พริบตาเดียวหลังจากนั้น สิ่งก่อสร้างต่าง ๆ ของวิหารเหล่ยติงก็พังทลายกลายเป็นพื้นราบ.

"แฮก ๆ  ๆ  ~~~~~~~~~~~~~~~~!”

ในเวลานี้คนทั้งสิบสามคนที่สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้ามา ไม่ได้หวาดกลัวในความแข็งแกร่งของจื่อววิน ทว่าหวาดกลัวในสิ่งที่นางถือครอง พวกเขาที่พูดไม่ออก นี่นางหลอมประสานกับเตาเก้าทวีปสายฟ้าไปแล้วรึ?

"เตาเก้าทวีปสายฟ้า? นี่เจ้าได้เตาเก้าทวีปสายฟ้าแล้วอย่างงั้นรึ? บัดซบ สารเลว!"

แววตาที่เย็นชาของจื่อซวินจดจ้องมองออกไป กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา "ระวังคำพูดของเจ้าด้วย กู่เสิ่นโหลว."

"หากไม่ใช่เพราะข้า เจ้าก็ยังอยู่ในโลกใบเล็ก เจ้ากล้าพูดเช่นนี้กับข้า?"สตรีชราหลั่งค่อมเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว.

"คิดว่าข้าต้องมายังวิหารเหล่ยติงเพื่ออะไร?"จื่อซวินกล่าวเหยียดหยัน.

"นังสารเลว เจ้ากล้าแย่งเตาเก้าทวีปสายฟ้าของข้า............”กู่เสิ่นโหลวที่คำรามลั่น.

"กู่เสิ่นโหลว!"จื่อซวินทีเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา.

กู่เสิ่นโหลวที่ถูกกล่าวขัด จื่อซวินที่จ้องมองด้วยแววตาเย็นชา "ในอดีตข้าสุภาพกับเจ้า ไม่เคยแสดงอารมณ์อะไรออกมา หากแต่ธรรมเนียมของตำหนักเจิ้นในอดีตเจ้าคงลืมไปแล้ว? เจ้าเป็นเพียงอดีตเจ้าตำหนักเท่านั้น ตอนนี้ข้าได้หลอมรวมกับเตาเก้าทวีปสายฟ้าแล้ว ข้าคือเจ้าตำหนักเจิ้น เจ้ากล้าขัดคำสั่งข้าอย่างงั้นรึ?"

ดวงตาของกู่เสิ่นโหลวที่กลายเป็นบ้าคลั่ง ใบหน้าที่ซีดขาวหายใจติดขัด.

"ข้าจะสังหารเจ้า!"ในมือของกู่เสิ่นโหลวที่ใช้ไม้เท้าค้ำเตรียมโจมตีจื่อซวิน.

"เจ้าตำหนัก ไม่..................!”ทุกคนที่ขวางกู่เสิ่นโหลวเอาไว้ในทันที.

"ฆ่าข้าอย่างงั้นรึ? ถึงสังหารข้าเจ้าก็ไม่ได้เตาเก้าทวีปสายฟ้า สมบัติเทวะเก้าทวีป เป็นของวิเศษฟ้าดิน สังหารข้า มันก็จะสลายหายไปเกิดอีกที่ นอกจากนี้ ข้าคือเจ้าตำหนัก หากเจ้าไม่เก็บจิตสังหาร จะต้องถูกลงโทษ!"จื่อซวินที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.

กู่เสิ่นโหลวที่กุมไม้เท้า ใบหน้าที่เจ็บปวดรวดร้าว!

"คารวะเจ้าตำหนัก!"สองสามคนที่เริ่มกล่าวแสดงความเคารพต่อจื่อซวิน.

"อ๊าก ๆ  ~~~~~~~~~~~~~~~~~! ”

กู่เสิ่นโหลวไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ร่างของนางที่ระเบิดพลัง ขณะเตรียมเข้าไปทำร้ายจื่อซวิน หากแต่คนอื่น ๆ ก็ขวางกั้นนางเอาไว้อย่างรวดเร็ว.

กู่เสิ่นโหลวที่ไม่สามารถแหวกเข้าไปได้ ก่อนที่นางจะบินขึ้นฟ้า! หายไปต่อหน้าทุกคนในทันที.

"เจ้าตำหนัก อดีตเจ้าตำหนักยังไม่สามารถยอมรับได้."ชายคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.

"อืม!"จื่อซวินพยักหน้ารับ เห็นชัดเจนว่านางไม่ได้ใส่ใจ.

"คารวะเจ้าตำหนัก!"ทุก ๆ คนที่โค้งคำนับกล่าวออกมาอย่างพร้อมเพรียง.

"อืม เอาล่ะ ไป กลับตำหนักเจิ้น นำข้าไปยังตำหนักเจิ้น!"จื่อซวินเอ่ย.

"รับทราบ!"ทุกคนที่ตอบรับในทันที.

จากนั้น ทุกคนก็นำจื่อซวินมุ่งตรงไปยังทิศใต้.

จากนั้นไม่นาน คนกลุ่มดังกล่าวก็หายไป.

ขณะที่จื่อซวินจากไป ที่ไกลออกไปในหุบเขาแห่งหนึ่งปรากฎร่าง ๆ หนึ่ง เป็นอันหวงนั่นเอง.

อันหวงที่จ้องมองไปยังทิศทางที่จื่อซวินจากไป ก่อนที่จะโค้งคำนับให้เล็กน้อย

ก่อนหน้านี้เขาที่จากไปเป็นพิธีเท่านั้น.

หลังจากที่โค้งคำนับให้ครั้งสุดท้าย อันหวงก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย.

------------------------------------------------------

ลานตำหนักซ่างเฉิน.

จงซานและเฉินโห่วต่อสู้ ทันทีที่จงซานเอ่ยว่าข้าต้องการล่าเจ้าในวันนี้ จิตสังหารที่โถมทับไปยังทิศทางของเฉิงโห่ว.

เจี้ยนอ้าว เสวียนหยวน หยิง เทียนเต๋าจื่อ กุยกู่ซือ หยิงเห่า เทียนโจวจื่อที่ลุกขึ้นยืนเช่นกัน.

เพราะว่าเวลานี้ทุกคนรับรู้ว่าถึงเวลาต่อสู้แล้ว อย่างไรก็ตาม เหล่ายอดฝีมือทั้งหมดก็สงสัยเช่นกัน จงซานจะล่าเฉิงโห่วรึ? ไม่ใช่หยิงเห่าหรอกรึ?

โดยเฉพาะหยิง ที่คิดว่าหากเป็นหยิงเห่าย่อมมีความเป็นไปได้สูงกว่าเฉิงโห่วมาก ทว่าจงซานกับไม่เลือกหยิงเห่า ทำไม?

ล่าปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง เพื่อข่มขวัญคนทั่วหล้ารึ?

แน่นอน หยิงนั้นรู้ว่าจงซานเป็นไปไม่ได้ที่จะประมาท เพราะว่าแท่นบูชาฟ้าดินเองก็เหมือน ๆ กัน ในเวลานี้การนำชีวิตเข้าไปแลกกับโอกาสที่เสี่ยงมากกว่า สำหรับราชาเป็นเรื่องที่ควรหลีกเลี่ยง.

นอกจากนี้หยิงเห่า เฉิงโห่ว ทั้งคู่ต่างก็เป็นศัตรูของจงซาน จะให้กล่าวล่ะก็หยิงเห่าที่มีความแค้นมากกว่าด้วยซ้ำ ทำไมจงซานถึงได้เลือกเฉิงโห่วกัน?

ทำไม?

แววตาของเทียนเต๋าจื่อที่เผยท่าทางสงสัยเช่นกัน.

อย่างไรก็ตามเทียนเต๋าจื่อไม่ได้จะปล่อยเวลาให้ยืดเยื้อเช่นกัน เขาที่สะบัดพู่ขนนกบนศีรษะ พู่สีดำขาวที่รวมเป็นหนึ่ง.

"ปราชญ์เทพคือผู้นำต่อโลกหล้า จงซานเป็นคนที่ยโสโอหัง ไม่เคารพต่อฟ้าดิน จงใจที่จะสร้างปัญหา ทำให้ทั่วหล้าวุ่นวาย!"เทียนเต๋าจื่อที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน.

ท่าทางของเทียนเต๋าจื่อชัดเจน ว่าเขานั้นอยู่ฝั่งของเฉิงโห่ว เวลานี้เขาต้องการทำลายล้างศาลเทพต้าเจิ้งให้ล่มสลายไป.

พลังวิญญาณแห่งการต่อสู้ของเทียนเต๋าจื่อที่ระเบิดออกมา จิตสังหารที่รุนแรงทำลายบัลลังก์ดอกบัวระเบิดเสียงดังสนั่น.

ในเวลาเดียวกันนั้น เขาที่โบกมือเบา ๆ  มือของเขาที่เปล่งลำแสงพุ่งตรงไปยังทิศตะวันตกเฉียงใต้.

ทิศตะวันตกเฉียงใต้ ภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง ในห้องโถงหลัก.

"ปัง!"หยกสัญญาณที่ระเบิดออกมาเสียงดัง.

ภายในห้องโถงมีคนยืนอยู่ 7-8 คน ขณะที่กำลังสนทนากันอยู่หยุดลงในทันที.

"ท่านประมุขมีคำสั่ง เตรียมลงมือ! แจ้งไปยังทุกคน! "หนึ่งในนั้นที่ตะโกนออกมาด้วยเสียงเย็นชา.

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด