Chapter 1392 เซียนเซิงโหยวหมิงทั้งหัวเราะและร้องไห้.

มีดบินพิฆาตเซียนถูกภาพเงากงเล็บมังกรจากฝ่ามือของจงซานกุมเอาไว้ พริบตาเดียว เกิดเสียงดังกระหึ่มพุ่งออกไป.

"เป้ง ๆ  ๆ !"

เสียงเค้นโลหะมีดบินพิฆาตเซียนที่ไม่ขยับ สั่นไหวไปมาเล็กน้อย.

เหล่าผู้ฝึกตนทั่วทั้งทวีปเหนืออ้าปากค้าง.

แม้นว่าจะรู้จงซานแข็งแกร่ง ทว่าไม่คิดว่าจะเกินจริงถึงเพียนนี้ มีดบินพิฆาตเซียน? นี่คืออุปการณ์ปราชญ์เทพทำลายล้าง เวลานี้ยังไม่ได้ใช้พลังอำนาจของแผ่นดินต้าเจิ้ง แต่กับหยุดเอาไว้ได้?

คว้าเอาไว้ด้วยมืออากาศ?

"อาจารย์ จงซานคว้าเอาไว้อย่างงั้นรึ?"

"อาจารย์อา ท่านไม่ได้บอกว่ามีดบินพิฆาตเซียนไม่มีอะไรที่ตัดไม่ขาดหรอกรึ? มีดบินที่แข็งแกร่งที่สุด กับถูกมืออากาศคว้าเอาไว้อย่างงั้นรึ?

"อาจารย์ ปราชญ์เทพแข่งแกร่งจริง ๆ รึ?"

..............................

..................

......

หลังจากที่ได้สติแล้ว ผู้คนมากมายต่างก็ส่งเสียงออกมามากมายด้วยความสงสัย.

ลานตำหนักซ่างเฉิน.

"ขอให้เป่าเอ่ยกลับมา!"ลู่หยาที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.

"วูซซซซ!"

มีดบินพิฆาตเซียนที่กำลังดิ้นไปมา เห็นชัดเจนว่ากำลังหนีจากการจับเอาไว้ของจงซาน.

"ชิ!"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.

เสียงเย็นชาที่ดังก้องไปทั่วสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว เห็นชัดเจนว่าจงซานรู้สึกโกรธเกรี้ยวแล้ว.

"วูซซซ!"

มีดบินพิฆาตเซียนที่หายไปในทันที.

"มีดบินพิฆาตเซียน จงซาน~~~~~~~~~~~~~!”

ลู่หยาที่ถูกตัดการเชื่อมต่อ ระเบิดความโกรธลุกขึ้นยืนขึ้นในทันที.

"วูซซซซซ!"

อักขระ卍 ที่พวยพุ่ง จงเทียนที่ลุกขึ้นยืนบนบัลลังก์ดอกบวก เข้าขวางทางลู่หยาเอาไว้ แววตาที่เผยความเป็นปฏิปักษ์.

"บุตรไม่ได้รับการสั่งสอน เป็นความผิดของบิดา ไท่อี้ เจ้ามีอะไรจะกล่าว?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.

"ปึก!"ไท่อี้ที่ขวางถ้วยสุราลงพื้น จ้องมองด้วยความเย็นชาไปยังจงซาน.

"เรื่องของข้า ไม่จำเป็นต้องให้เจ้ามาแส่ แล้วเจ้า ก่อนหน้านี้ ได้ทำร้ายคนของข้า?"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.

ปราณที่แก่กล้าพลังวิญญาณที่ทำให้อากาศรอบ ๆ เย็นลง แม้แต่เกิดหิมะตกลงมาอย่างไร้เหตุผล ทั่วสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวที่ถูกกลบไปด้วยความหนาวเย็น.

เซียนเซิงโหยวหมิงที่เวลานี้ได้ถอยหนีออกไปอยู่ด้านหลังไท่อี้อย่างรวดเร็ว.

"ชิ ข้าลงโทษบุตรอกตัญญู ต้องขอความเห็นจากเจ้าด้วยรึ?!"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.

ระหว่างที่กล่าวนั้น เขาที่ฟาดฝ่ามือตรงไปยังโหยวหมิงอีกครั้ง.

แววตาของไท่อี้ที่เผยความเย็นชาออกมา ก่อนที่จะสะบัดฝ่ามือฟาดออกไปเช่นกัน.

บนอากาศที่วางเปล่าปรากฎดวงตะวันขนาดเล็กพุ่งออกไป.

"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~!”

บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวที่ปรากฎเสียงมังกรคำรามดังก้องไปทั่ว.

"ตูมมมมม!”

ด้านล่างร่างไท่อี้ บนพื้นดิน ปรากฎหัวของมังกรทองขนาดยักษ์ขึ้นในทันที ก่อนที่ปากของมันอ้ากว้างและกัดไปยังทิศทางของไท่อี้.

"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~!”

หัวมังกรที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังพุ่งกันไท่อี้ อย่างรวดเร็ว ไท่อี้ที่หลบออกมา หลบการงับของหัวมังกร.

หัวมังกรที่สลายไป ไท่อี้ที่ดวงตาเบิกกว้าง รับรู้ว่าจงซานเตรียมการโจมตีก่อนหน้าแล้ว หมี่เทียนร่วงหล่นจากสวรรค์ คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานคือผู้อยู่เบื้องหลัง และคนต่อไปก็คือตัวเขาอย่างงั้นรึ?

"ชิ!"

ดวงตาของไท่อี้ที่เย็นชา รอบ ๆ ร่างกายปะทุเพลิงอีกาสามขาทองคำออกมา ราวกับว่าต้องการเผาไหม้ทั่วทั้งสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวทันที.

เหล่ายอดฝีมือรอบ ๆ ที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม.

“~~~~~~~~~~~~~~~!”

พริบตานั้นในกลุ่มยอดฝีมือ ริ้วแสงสีขาวที่พุ่งตรงกระแทกราชันย์เทพตะวันออกไท่อี้ลอยขึ้นไปบนอากาศ.

"หืม?"ใบหน้าของไท่อี้ที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง ก่อนที่จะฟาดฝ่ามือเข้าปะทะแสงสีขาวที่กระแทกเขา.

"ตูมมมมมมม ~~~~~~~~~~~~~!”

ลำแสงสีขาวนั้นทรงพลังแข็งแกร่งมาก ต้านฝ่ามือของไท่อี้ ไท่อี้ไม่สามารถเหนือกว่าได้เลย แม้แต่แสงสีขาวที่ลากเขาออกมาจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวได้.

บนอวกาศ.

ที่ด้านหน้าของไท่อี้นั้น ปรากฎบุรุษในชุดสีขาว.

บุรุษในชุดสีขาว ที่มีดวงตาเป็นประกายราวกับปิศาจ!

"ตี้เสวียนชา!"ใบหน้าของไท่อี้ที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนเคร่งขรึม.

ก่อนหน้านี้ เป็นตี้เสวียนชาที่ขวางไท่อี้เอาไว้นั่นเอง.

"การต่อสู้ในอดีต ยังไม่รู้ผล ครั้งนี้ มาลองอีกครั้ง!"ตี้เสวียนชาที่เอ่ยออกมาเบา ๆ .

อีกฝั่งหนึ่ง จงเทียนที่จดจ้องมองไปยังฝั่งของลู่หยา แสงสีทองของเขาที่แผ่ออกมา อักขระ卍 มากมายส่องประกายแสงสีทองหมุนวนรอบ ๆ ร่าง จงเทียนที่ถือเจดีย์ฉีหลิง จดจ้องมองปราชญ์เทพลู่หยา.

เทียนเต๋าจื่อและคนอื่นที่ยังคงนั่งอยู่เงียบ ๆ  ทว่าที่มุมปากของเขาที่อดไม่ได้ที่จะเผยยิ้มออกมา! เริ่มแล้ว สวยงามเลิศเลอ!

แทบจะในเวลาเดียวกัน!

ทิศใต้ บนภูเขาที่เต็มไปด้วยต้นไม้หนาแน่น.

เหล่าเซียนบรรพชนทวีปใต้จำนวนมากที่เฝ้ารออยู่ ทันใดนั้นกุยเช่อที่สั่งการในทันที "ราชันย์เทวะเทพให้สัญญาณแล้ว เริ่มได้!"

"อืม!"เหริ่นชุนที่พยักหน้ารับ.

"เคร้ง~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~!”

เสียงระฆังฮุ่นตุ้น(ระฆังแห่งความโกลาหล!)

สภาพแวดล้อมรอบ ๆ ทันใดนั้นก็กลายเป็นมืดครึ้มลงในทันที แสงสว่างที่ถูกเสียงของระฆังดูดซับมารวมกันที่เดียวกัน.

เหริ่นชุนที่ยังอยู่ในสถานที่ดังกล่าว บนพื้นดิน ด้านหน้าปรากฎบอลแสงที่ใหญ่ยักษ์ลอยขึ้น บอลแสงที่ขยายขนาดขึ้นเรื่อย ๆ  แทบจะทันที มันก็มีขนาดหนึ่งล้านจั้ง ก่อนที่จะยืดขยายขนาดเรื่อย ๆ จนมีรัศมีหนึ่งล้านลี้แล้ว.

บอลแสดงที่ใหญ่ยักษ์ ส่องประกายแสงสีทอง เป็นเหมือนดั่งเปลวเพลิงของจินอู๋ซาน(อีกาทองคำสามขา)ที่กำลังลุกโชน.

ดูเหมือนกับดวงอาทิตย์ดวงหนึ่งที่กำลังผุดขึ้นมาจากบนพื้นโลก.

บอลแสงขนาดหนึ่งล้านลี้ กำลังเผาไหม้ทุกอย่างที่อยู่รอบ ๆ  แม้แต่ห้วงมิติยังสั่นไหวเป็นระลอก เป็นเปลวเพลิงที่ทรงพลังมาก กลุ่มก้อนเปลวเพลิงที่กำลังหมุนวนกำลังเคลื่อนที่.

"ตูมมมมมม!"

บอลเพลิงหนึ่งล้านลี้ ที่กำลังพุ่งตรงไปยังทิศทางของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ทุกหนแห่งที่มันเคลื่อนที่ผ่าน ระเหิดสลายไปอย่างสมบูรณ์ เทือกเขาแม่น้ำ แม้แต่เมืองเล็กบางแห่ง ที่สลายหายไปในทันที.

บอลเพลิงที่เคลื่อนที่ไปยังทิศเหนือ ทว่าในเวลาเดียวกันก็มีหนี่ปู่ซาและคนอื่น ๆ ที่เตรียมรับมืออยู่แล้ว.

"หนี่ปู่ซา มาแล้ว!"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.

"เริ่มได้!"หนี่ปู่ซาพยักหน้ารับ.

"ตูมมมมม!"

บนพื้นดิน ปราณทมิฬมากมายที่ปะทุระเบิดออกมา ปรากฎทมิฬที่พวยพุ่งปรากฎเป็นเหมือนกับบอลเพลิงหากแต่มันโอบอุ้มไปด้วยความมืด ปราณแห่งความตายที่มากมายไร้ที่สุดสุดไหลมารวมกัน.

ภายในปราณทมิฬนั้น สามารถมองเห็นภาพเงาของปราสาทที่ใหญ่โตมโหฬารได้ บอลทมิฬที่ใหญ่ยักษ์ที่ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นโคลน.

"ตำหนักสังสารวัฏ โหยวฟู่(ตำหนักอเวจี) ราชันย์เทพวัฏจักร ดินแดนห้ามลทิน อำนาจมลทิน!"

ภายในปราณทมิฬได้ยินเสียงของหนี่ปู่ซา หนี่ปู่ซาที่ยืนอยู่ใจกลางตำหนัก ขณะบนศีรษะของเขาสวมมงกุฎราชาช้า ๆ .

"ครืนนนนน ~~~~~~~~~~~~~~~!”

ไม่ไกลออกไป โหลวซิงเฉินที่เผยท่าทางประหลาดใจ การปรากฎตัวของดินแดนห้ามลทินสถานที่ควรจะอยู่ในภพหยินได้มาปรากฎภพหยาง พลังอำนาจมลทินที่กำลังทำให้ทุกอย่างเสื่อมสลายกำลังพุ่งตรงไปยังบอลเพลิงที่ใหญ่ยักษ์ที่กำลังเคลื่อนเข้ามาช้า ๆ.

บอลเพลิงที่ใหญ่ยักษ์ และดินแดนห้ามลทินที่พุ่งเข้าหากันช้า ๆ !

"ตูมมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~!”

เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว พลังกระแทกที่ทำให้ห้วงมิติสั่นไหวอย่างรุนแรง ก่อนที่จะปรากฎควันสีขาวที่พุ่งทะยานขึ้นท้องฟ้า พื้นที่ในรัศมีล้านล้านลี้ขาวโพลนไปหมด.

หมอกสีขาวที่ปกคลุม ได้ยินเสียงที่ดังกึกก้องดังกระหึ่มอยู่ด้านใน.

ในรัศมีล้านล้านลี้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น รับรู้เพียงแค่ว่ามีคนกำลังต่อสู้กันอยู่.

ทิศตะวันตก เทือกเขาที่เต็มไปด้วยป่าทึบ.

เซียนเซิงซือและจินเผิงขณะจ้องมองไปยังดินแดนหมอกสีขาวทางทิศตะวันออกเฉียงใต้.

"เซียนเซิงซือ เซียนบรรพชนทวีปใต้ลงมือแล้ว!"จินเผิงที่ขมวดคิ้วไปมา.

"อืม โลกที่แตกต่างของดินแดนฮวงจุ้ย? ดูเหมือนว่าทางฝั่งของเหริ่นชุนจะได้เปรียบ."เซียนเซิงพยักหน้ารับ.

"เหริ่นชุน? ไม่ใช่ว่าเขาด้อยกว่าหนี่ปู่ซาหรอกรึ?!"จินเผิงเอ่ย.

"ไม่ นั่นในภพหยิน ในภพหยิน เหริ่นชุนไม่ใช่คู่มือของหนี่ปู่ซา หากแต่ในภพหยางหาได้เป็นเช่นนั้น นอกจากนี้ หนี่ปู่ซายังมีเซียนบรรพชนเพียง 35 คน ทว่าเหริ่นชุนมีเซียนบรรพชนห้าสิบห้าคนสนับสนุน ต่างกันถึง 20  การปะทะกันเช่นนี้ หนี่ปู่ซาไม่ได้เปรียบนัก แต่ตอนนี้ ยังอยู่ในสภาวะหยุดนิ่งอยู่!"เซียนเซิงซือที่ขมวดคิ้วไปมา.

"อืม!"จินเผิงที่พยักหน้าสูดหายใจลึก เข้าใจได้ถึงความแตกต่างนี้.

"คนของไท่อี้ลงมือแล้ว เทียนเต๋าจื่อเองก็อีกไม่นาน แจ้งทุกคน เตรียมรับมือ!"เซียนเซิงซือกล่าว.

"รับทราบ!"จินเผิงพยักหน้ารับ.

--------------------------------------------------

ที่ลานตำหนักซ่างเฉิน! เหล่ายอดฝีมือแน่นอนย่อมมองเห็นการต่อสู้ของโลกเขตแดนฮวงจุ้ยทางทิศใต้ได้ ในเวลานี้ทุกคนรับรู้แล้วว่า งานวันเกิดของจงซาน มันกำลังกลายเป็นสนามรบขนาดใหญ่.

บุญคุณความแค้น ข้อโต้แย้ง ไม่ได้เป็นเพียงแค่ลมปาก มีเพียงแค่ต่อสู้เท่านั้น ถึงจะสลายมันได้.

"ตูมมมมม!"

ตี้เสวียนชาที่กำลังต่อสู้กับไท่อี้บนอากาศ จงเทียนเองก็กำลังรับมือกับลู่หยา!

"เซียนเซิงโหยวหมิง เจ้ากลับไปก่อน!"ไท่อี้ที่ตะโกนลงมาจาบนอากาศ.

กลับก่อน? ให้กลับก่อนอย่างงั้นรึ?

เหล่ายอดฝีมือที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงโหยวหมิง ในเวลานี้เห็นในมือของเซียนเซิงโหยวหมิง มีแผ่นหยกสีม่วง.

แผ่นริ้วหยกสีม่วง? ใบหน้าของจงซานที่สั่นไหว เขาจดจำสิ่งนี้ได้ ในอดีต เทียนเสิ่นจื่อเคยมอบให้กับเขาสองชิ้น เป็นของวิเศษที่ยอดเยี่ยมมาก สามารถใช้เคลื่อนย้ายทางไกล เป็นพลังที่ต่อต้านสวรรค์มาก! ในเวลานี้เซียนเซิงโหยวหมิงก็มีมันอย่างงั้นรึ?

"หนีอย่างงั้นรึ? ชิ!"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.

ฝ่ามือของเขาที่ฟาดไปยังเซียนเซิงโหยวหมิง เซียนเซิงโหยวหมิงที่บดขยี้หยกไปในทันที.

อากาศที่วางเปล่า ปรากฎฝ่ามือพุ่งไปยังทิศทางของเซียนเซิงโหยวหมิง.

"ฮา ~~~~~~~~~~~~~~!”

เซียนเซิงโหยวหมิงที่หัวเราะ พร้อมกับมีฝ่ามือหนึ่งที่ผุดออกมา ช่วยเซียนเซิงโหยวหมิงเอาไว้.

"หืม?"จงซานที่ดวงตาเบิกกว้าง.

"โฮกกกก ~~~~~~~~~~~~~~~!”

เสียงคำรามของมังกรที่ดังขึ้น.

"ปัง!"

กงเล็บมังกรที่ผุดออกมาจากฝ่ามือขยายใหญ่ขึ้นเป็นกงเล็บที่พุ่งออกไป เพราะว่ารอบ ๆ เต็มไปด้วยยอดฝีมือ ทำให้อากาศในลานตำหนักซ่างเฉินไม่ฉีกขาดออกจากกันนั่นเอง.

ในเวลานั้น ภายใต้กงเล็บมากังที่พุ่งออกไป กระแทกกับร่างของเซียนเซิงโหยวหมิงที่เวลานี้เป็นเหมือนกับเงามายาไปแล้ว.

"พุ ~~~~~~~~~~~~~~~!”

เซียนเซิงโหยวหมิงที่พ่นโลหิตออกมา ทว่าจากนั้นก็หายไปไม่มีร่องรอย ถูกเคลื่อนย้ายจากไปแล้ว.

---------------------------

เซียนเซิงโหยวหมิงที่หายไปแล้ว ในช่องกาลอากาศ รอบ ๆ ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยแสงสีขาวสว่างจ้า.

เซียนเซิงโหยวหมิงในช่องกาลอากาศนั้น ใบหน้าที่แข็งกร้าวผ่อนคลายลง พร้อมกับปาดโลหิตออกมาเบา ๆ  บนเสื้อของเขานั้นมีรูที่จงซานทิ้งเอาไว้.

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ~~~~~~~~~~~~~!”

ขณะที่ใช้ฝ่ามือลูบที่รู เซียนเซิงโหยวหมิงที่เงยหน้าหัวเราะ เสียงหัวเราะดังลั่น หากแต่ดวงตาทั้งสองข้างกลับหลั่งน้ำตาออกมา.

เขาที่ร้องไห้ พร้อมกับหัวเราะในช่องกาลอากาศ หากมีใครเห็นจะต้องรับรู้แน่นอนว่าเซียนเซิงโหยวหมิงนั้นมีอารมณ์ที่ขัดแย้งกัน.

เขาที่หัวเราะและร้องไห้ ขณะที่ถูกเคลื่อนย้ายทางไกลเป็นเวลาครึ่งชั่วยาม.

ภายในช่องกาลอากาศนั้นปรากฎทางออกแล้วนั่นเอง เขากำลังจะออกไป?

เซียนเซิงโหยวหมิงที่เช็ดน้ำตาทั้งหมด ร้องไห้อีกแล้ว.