Chapter 1388 มือสังหารที่ลักลอบ.

ภพหยิน เขตแดนต้าเจิ้ง!

จุนเทียนเซี่ยนำ 30 เซียนบรรพชนพุ่งตรงไปยังเมืองซ่าง.

จุนเทียนเซี่ยที่เป็นผู้นำ ตามมาด้วยกลุ่มเซียนบรรพชน.

"เซิ่งหวัง ความแข็งแกร่งของเมืองซ่างเวลานี้อ่อนแอจริง ๆ รึ?"เซียนบรรพชนคนหนึ่งที่เผยท่าทางสงสัย.

"โปรดวางใจ ภพหยาง จงซานได้เชิญยอดฝีมือทั่วหล้า หากจงซานร่างหลักตาย กลุ่มอิทธิพลต่าง ๆ ต้องมุ่งเป้ามาที่นี่เพื่อสังหารจงซานภพหยินอย่างแน่นอน!"จนเทียนเซี่ยกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.

"ครับ!"

"อีกไม่ช้า ด้านหน้า!"เซียนบรรพชนอีกคนที่เอ่ยออกมา.

"เปรี้ยง ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

ฟ้าดินคำราม เสียงหวูดจากสวรรค์คร่ำครวญกำสรวลดังขึ้นทันที เมฆมืดครึ้ม ปกปิดท้องฟ้าในทันที.

เจตจำนงความโศกเศร้าที่หนักหน่วง กำลังเอ่อล้นกระจายไปทั่วสวรรค์และปฐพี.

 

"วูซซซซซ!"

พิรุณโลหิต ร่วงหล่นจากสวรรค์ เมฆโลหิตที่ฟุ้งกระจายไปคลุมผืนปฐพี.

"วูซซซซ!"ทุกคนที่หยุดลง.

จดจ้องมองหน้ากันและกัน เผยความประหลาดใจออกมา.

"เซิ่งหวัง เรื่องนี้ เรื่องนี้............!”เซียนบรรพชนต่างก็ขมวดคิ้วไปมา.

จุนเทียนเซี่ยนที่หลับตาลง สูดหายใจลึก สัมผัสถึงฟ้าดิน ก่อนที่จะลืมตาขึ้น "ภพหยาง ปราชญ์เทพหมี่เทียนร่วงหล่นจากสวรรค์ ตกตายที่ภพหยางสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!"

"ปราชญ์เทพร่วงหล่นจากสวรรค์? จงซานล่าปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?"เซียนบรรพชนอีกคนที่อุทานออกมา.

"ไม่ใช่ ทว่าสามารถบอกได้อย่างหนึ่งที่ภพหยางทวีปเหนือเวลานี้การต่อสู้ที่รุนแรงหนักหน่วงได้เริ่มขึ้นแล้ว เร็วเข้า จงซานภพหยางคงจะถูกจัดการในเร็ว ๆ นี้!"จุนเทียนเซี่ยนที่พ่นลมหายใจยาว.

"รับทราบ!"ทุกคนที่ไม่สนใจอภินิหารที่เกิดขึ้น เร่งรีบพุ่งตรงไปยังเมืองซ่างด้วยความเร็ว.

---------------------------------------------------------------

ภพหยาง วิหารเหล่ยติง ดินแดนปกครองของปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง เฉิงโห่ว.

ฟ้าดินที่ส่งเสียงคำรามดังกระหึ่ม ก่อนที่เสียงโศกเศร้าจะกระจายไปทั่วทุกสารทิศ ตามาด้วยพิรุณโลหิต หมอกโลหิตที่กระจายไปทั่ว.

วิหารเหล่ยติง แทบทุกคนที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า จดจ้องมองกรรมวาสนา ที่ปกคลุมวิหารของพวกเขา.

ที่ทางเข้าวิหารกลาง มีคนในชุดสีม่วง 7-8 คน.

"แฮก ๆ  ปราชญ์เทพร่วงหล่นจากสวรรค์ งานวันเกิดจงซานเริ่มแล้ว เวลานี้มีปราชญ์เทพร่วงหล่นจากสวรรค์แล้วอย่างงั้นรึ?"หนึ่งในพวกที่เผยท่าทางตื่นตระหนก.

"เป็นใครที่ร่วงหล่นจากสวรรค์ ไม่รู้เลยว่าเป็นใคร?"

"ทวีปเหนือเวลานี้กำลังอยู่ในช่วงระยะวิกฤติ ต้าเจิ้งกำลังย่ำแย่ ไม่รู้ว่าจงซานตายไปรึยัง!"

........................

..................

......

ภายในตำหนักแห่งหนึ่งของวิหารเหล่ยติง ที่ทางเข้าตำหนัก ปรากฎสตรีในชุดสีม่วงที่ก้าวออกมาด้านหน้า.

หากจงซานอยู่ที่นี่ ย่อมจดจำได้อย่างแน่นอน สตรีผู้นี้ คือ สตรีหนึ่งคืนกับจงซาน จื่อซวิน ผู้มีร่างสถิตสายฟ้า ธิดาของกู่เฉินตง ในอดีตเป็นอาวุโสของสำนักไคหยาง.

จื่อซวินที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า แววตาที่เผยความเจ็บปวดออกมา.

"เรื่องในครั้งนี้ ข้าไม่สามารถจัดการได้ ไม่สามารถทำอะไรได้เลย."

เสียงบ่นอุบอิบฟังไม่ได้ศัพท์ แววตาที่เต็มไปด้วยความกังวล จากนั้นก็กำหมัดแน่น เล็บแทบจิกเข้าไปในผิวของนาง ราวกับว่าไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไร.

ที่ทิศตะวันตกของวิหารเหล่ยติง ในเทือกเขาที่เต็มไปด้วยป่าไม้ที่หนาแน่น.

ภายในป่า ที่มีพื้นที่เปิดอยู่เล็กน้อย.

ชายชุดดำที่ยืนอยู่ตรงกลาง ขณะที่พวกเขารวมตัวประจำอยู่รอบ ๆ ในป่า ในเวลานั้นฝนโลหิตที่กำลังเทลงมา ทำให้พื้นที่รอบ ๆ มืดครึ้มบดบังทัศนะวิสัย.

"ฟิ้ว!"คนชุดดำที่มาจากทิศใต้ปรากฎขึ้นในทันที.

"ตึก ตึก ตึก ..............................!”

ร่างสองร้อยร่างที่มีมงคลครอบหัวเอาไว้ ขณะที่พวกเขาคุกเข่าลงข้างหนึ่งต่อหน้าชายชุดดำที่ยืนอยู่ก่อนหน้า.

"ฟิ้ว!"จากทิศตะวันตกอีก 200 ร่าง.

"ฟิ้ว!"จากทิศเหนืออีก 200 ร่าง!

กลุ่มแล้วกลุ่มเล่า ทั้งแปดทิศ ทิศละ 200 คนมารวมกัน ทุกคนที่ให้ความเคารพต่อชายชุดดำที่ยืนอยู่ก่อนหน้านี้เป็นอย่างมาก.

ทั้งแปดทิศ ต่างก็มีหัวหน้าคนหนึ่งที่นำพวกเขามา.

"หน่วยเทียน พร้อมคณะ คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"

"หน่วยเตอ พร้อมคณะ คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"

"หน่วยเสวียน พร้อมคณะ คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"

"หน่วยหวง พร้อมคณะ คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"

"หน่วยหง พร้อมคณะ คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"

"หน่วยฮวง พร้อมคณะ คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"

"หน่วยยวี พร้อมคณะ คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"

"หน่วยโจว พร้อมคณะ คารวะผู้บัญชาการหยิงเหว่ย!"

หัวหน้าทั้งแปดหน่วยกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

เหล่าคนชุดดำที่คุกเข่าลงข้างหนึ่งเอ่ยออกมาด้วยความเคารพเป็นอย่างมากออกมา.

"หน่วยเทียน เตอ เสวียน หวง หง ฮวง ยวี โจว  พวกเจ้าทั้งแปดหน่วยนับว่ามารวมกันเป็นครั้งแรก!"ชายในชุดดำเอ่ย.

"ครับ!"คนทั้งแปดหน่วยที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

"เรื่องในครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก ข้าไม่ต้องการให้ใครทำผิดพลาดโดยเด็ดขาด!"ชายในชุดดำที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.

"รับทราบ!"

"เซิ่งหวังมีประสงค์ เป้าหมายในครั้งนี้ คือวิหารเหล่ยติง นอกจากตำหนักของเซิ่งหนี่ คนอื่น ๆ สังหารให้หมด!"ชายในชุดดำที่เอ่ยออกมาด้วยความเย็นชา.

"รับบัญชา!"ทุกคนที่ตอบรับ.

"เซียนบรรพชนข้าจะเป็นคนจัดการเอง จำเอาไว้ ห้ามรบกวนตำหนักเซิ่งหนี่ คนอื่น ๆ  จัดการให้เรียบร้อย อย่าทิ้งร่องรอย!"ชายในชุดดำที่กล่าวด้วยเสียงเย็นชา.

"ครับ!"

"เคลื่อนไหว!"ชายในชุดดำที่สั่งการในทันที.

“!” “!” “!” ..............................

1600คน ที่พุ่งออกไปราวกับลูกศร พริบตาเดียวก็หายไปแล้ว ทุกคนที่พุ่งตรงไปยังทิศทางของวิหารเหล่ยติง.

ขณะที่ทุกคนจากไปแล้ว ชายในชุดดำ ก็หายไปในความมืดเช่นกัน.

-----------------------------------------------------------------

ภพหยิง ทวีปเหนือ.

ปราชญ์ร่วงหล่นจากสวรรค์ ฟ้าดินกำสรวล ท้องฟ้าปรากฎพิรุณโลหิต ทั่วทุกทิศเต็มไปด้วยหมอกโลหิต.

ประชาชนทั่วทวีปเหนือ เวลานี้เต็มไปด้วยความตื่นตะลึงอย่างลึกล้ำ ล่าปราชญ์เทพ? นี่คือจุดประสงค์หลักของงานวันเกิดวันนี้.

งานวันเกิดเพิ่งเริ่ม ก็มีปราชญ์เทพหนึ่งคนร่วงหล่นจากสวรรค์แล้วรึ?

ทุกคนที่จ้องมองไปยังลานตำหนักซ่างเฉิน เหล่ายอดฝีมือเวลานี้ยังไม่ขยับเลย แน่นอนว่า หากพวกเขาลงมือ จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป?

สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.

“!”

หนึ่งริ้วแสงที่ลงมาจากบนท้องฟ้า หยุดที่ลานตำหนักซ่างเฉิน.

เป็นอีกหนึ่งปราชญ์เทพที่ออกไปต่อสู้ ม่อจื่อ.

ม่อจื่อกลับมา ทว่าเวลานี้หมี่เทียนได้ร่วงหล่นจากสวรรค์แล้ว.

ม่อจื่อที่จ้องมองไปยังหมี่เทียนที่ร่วงหล่นจากสวรรค์ สูดหายใจลึก จากนั้นก็จ้องมองไปยังจงซาน แววตาที่ราวกับสงสัย ต้องการหาคำตอบเช่นกัน.

"เซิ่งหวังจง ม่อจื่อคงต้องขอลา!"ม่อจื่อกล่าว.

"หืม?"จงซานที่จ้องมองไปยังม่อจื่อ.

"ข้าถูกขอมาในวันนี้ เพื่อขวางปราชญ์เทพคนอื่นให้กับหมี่เทียน แม้นว่าหมี่เทียนจะร่วงหล่นจากสวรรค์ในที่สุด ทว่าก็ถือว่าบุญคุณที่ข้าเคยค้างอยู่ถูกชำระ อาจจะกล่าวได้ว่าเพราะว่าเรื่องทั้งหมดเพราะเจ้า จงซาน! บุญคุณทั้งหมดในอดีตของข้า จึงได้หายไป!"ม่อจื่อที่กล่าวออกมาอย่างไม่แยแส.

แม้นว่าหลายคนจะไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของม่อจื่อ ทว่าจงซานนั้นสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน ใบหน้าของม่อจื่อที่เผยยิ้มปลดเปลื้องหลุดพ้นออกมา.

บุญคุณ? บุญคุณตระกูลหวงกู่อย่างงั้นรึ? ท้ายที่สุดม่อจื่อก็ชำระบุญคุณทั้งหมดไปได้!

"เช่นนั้น ต้าเจิ้งมีความปรารถนาอย่างสุดซึ้ง เชิญม่อจื่อ เข้าร่วมต้าเจิ้ง โดยมอบตำแหน่งกงเริ่มต้นให้!"

จงซานไม่ได้หวังให้ตกปากรับคำ ด้วยการมอบตำแหน่งกงให้ถือว่าเป็นการให้ความนับถือ.

คำพูดของจงซาน เหล่ายอดฝีมือทั้งหมดที่ขมวดคิ้ว ทว่าไม่มีใครเอ่ยสิ่งใด ทว่ายังคงจ้องมองไปยังม่อจื่อ.

ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา "ความหวังดีของเซิ่งหวังจง ข้าคงต้องขอปฏิเสธ!"

เห็นชัดเจนว่า ทันทีที่ม่อจื่อปฏิเสธ แววตาที่จริงจังของทุกคนจึงค่อยเลือนหายไป.

จงซานที่ไม่กล่าวอะไรต่อ ทว่าได้นำสุรามอบให้ม่อจื่อ "น้อมส่งม่อจื่อ!"

จงซานที่แสดงความเคารพต่อม่อจื่อ ม่อจื่อที่รับสุรามา ก่อนที่จะดื่มตอบรับจงซาน.

"กล่าวลา!"ม่อจื่อวางถ้วยสุราและเอ่ยออกมา.

จงซานที่พยักหน้ารับ ม่อจื่อที่พุ่งตรงไปยังทิศใต้ เห็นเป็นริ้วแสง ก่อนที่จะสลายหายไปอย่างรวดเร็ว.

จงซานที่กลับมานั่ง!

แขกผู้ทรงเกียรติ ที่หายไปสี่ที่อย่างรวดเร็ว!

เวลานี้เหลือเจี้ยนอ้าว เสวียนหยวน ไท่อี้ หยิง เทียนเต๋าจื่อ ตี้เสวียนชา เฉิงโห่ว หยิงเห่า กุยกู่ซือ ลู่หยา เทียนโจวจื่อ! ยอดฝีมือ 11 คน.

ทิศใต้ของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ก่อนหน้านี้ปรากฎแท่งเสาไฟที่พวยพุ่งขึ้นบนท้องฟ้า ที่ค่อยหายไป ในป่าแห่งหนึ่ง.

กุยเชอและเหริ่นชุนที่นำเหล่าเผ่าอสูรมาด้วย ขณะจดจ้องมองมองไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.

"เหริ่นชุน ข้าได้สอบถามไปแล้วก่อนหน้านี้ ยกเว้นพวกเรา เทียนเต๋าจื่อได้นำห้าสิบเซียนบรรพชนมาด้วย พร้อมที่จะลงมือทุกเมื่อ!"กุยเช่อที่กล่าวออมมาด้วยรอยยิ้ม.

"ห้าสิบเซียนบรรพชน? งั้นก็หมายความว่ามีเซียนบรรพชนมากกว่าร้อยคนเตรียมบุกสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวเลยอย่างงั้นรึ?"เหริ่นชุนที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ใช่ นอกจากนี้ยังมีเซียนบรรพชนอีกหลายคนที่มีความแค้นและต้องการให้ต้าเจิ้งพังทลาย ดูเหมือนว่าการกลายเป็นประวัติศาสตร์ของจงซาน คงจะไม่มีใครขวางแล้ว."กุยเช่อเอ่ย.

"แฮก ๆ ~~~~~~~~~~~~!”เหริ่นชุนที่สูดหายใจลึกในทันที.

"อย่างไร?"กุยเช่อที่เผยท่าทางสงสัย.

"ไม่ได้การแล้ว!"เหริ่นชุนที่ส่ายหน้าไปมา.

"มีปัญหาอะไร?"กุยเชอที่สอบถามออกไป.

"ฮวงจุ้ย ค่ายกลฮวงจุ้ย หนี่ปู่ซาเขาได้เตรียมค่ายกลฮวงจุ้ยก่อนหน้าข้าเอาไว้!"เหริ่นชุนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"ฮวงจุ้ยรึ? ข้าไม่เห็นสัมผัสได้เลย?"

"เจ้าไม่สามารถเห็นได้อย่างแน่นอน หนี่ปู่ซาต้าเจิ้งนั้น มีวิชาฮวงจุ้ยที่แข็งแกร่งมา ในอดีตเมื่อครั้งในโลกใบเล็ก เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด ในภพหยิน ข้าไม่สามารถที่จะเทียบกับเขาได้เลย!"เหริ่นชุนกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"นั่นในภพหยิน ตอนนี้ล่ะ?"

"ข้าก็ไม่มั่นใจนัก ทว่าราชันย์เทวะเทพได้ให้ข้าเตรียมทางหนีเอาไว้! เจ้าโปรดวางใจ เขาไม่มีทางขวางข้าได้!"เหริ่นชุนที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.

"อืม!"กุยเช่อพยักหน้ารับ.

-------------------------------------------------------------

ลานตำหนักซ่างเฉิน.

"ทุกท่าน ดูเหมือนว่าการแสดงนี้คงไม่ทำให้ทุกท่านผิดหวัง!"จงซานที่ยกสุราขึ้นดื่ม.

"การแสดงล่าปราชญ์เทพ? ใครจะผิดหวังล่ะ? แต่ไม่รู้ว่าโลงศพนี้ เซิ่งหวังจง มีแผนอะไรต่อไป?"เทียนเต๋าจื่อที่ลูบพู่ขนนกของตัวเองอย่างเบาสบายใจ.

"โลงศพ แน่นอนว่าต้องการคนลงไปนอน!"จงซานที่กล่าวตอบ.

เทียนเต๋าจื่อที่กล่าวลองเชิง เห็นชัดเจนว่า จงซานนั้นต้องการแส่หาความตาย ถึงได้หลอมโลงศพนี้ขึ้นมา!

"ฮ่าฮ่าฮ่า ดี ดี ต้องมีคนลงไปนอน!"เทียนเต๋าจื่อที่ดวงตาหรี่เล็กลง ก่อนที่จะยกสุราขึ้น.

"เชิญ!"จงซานที่ยกสุราขึ้นรับเช่นกัน.

มีเพียงแค่ปราชญ์เทพที่ไม่ยกสุราขึ้น หกโต๊ะ ยกเว้นไท่อี้ ต่างก็ยกสุราขึ้นดื่ม.

ขณะที่ทุกคนยกสุราขึ้นดื่ม ไท่อี้ที่จ้องมองไปยังจงซาน เผยท่าทางเหยียดหยัน ก่อนที่จะจ้องมองไปยังชายชุดดำข้าง ๆ .

"จี้กงหนี่ สังหารหมี่เทียนไปแล้ว ข้ารู้สึกเพลิดเพลินเป็นอย่างมาก เซียนเซิงโหยวหมิง เจ้าล่ะเห็นว่าอย่างไร?"ไท่อี้ที่หันหน้าไปยังชายชุดดำด้านหลัง ทำให้ทุกคนเผยท่าทางสนใจขึ้นมา.

เซียนเซิงโหยวหมิง?

ทุกคนที่นั่งอยู่ ต่างก็เผยท่าทางสงสัยอยากรู้ มีเพียงจงซาน จงเทียน จงเจิ้ง จงเสวียน พ่อและบุตรทั้งสี่คน ต่างก็จ้องมองหน้ากันและกันเล็กน้อย!