Chapter 1386 หมี่เทียนร่วงหล่นจากสวรรค์ ฟ้าดินกำสรวล และยินดีกับเทียนตี้ใหม่.

ม่อจื่อต่อสู้กับกงซูจื่อ!

ปราชญ์เทพที่ต่อสู้กันและกัน พวกเขาต่างก็มีวิชาเทวะ วิชาที่ทรงพลังในการควบคุมหุ่นชิด.

กงซูจื่อที่ยื่นมืออกไป มังกรเทวะทองแดงปรากฎขึ้นทันที มังกรเทวะที่ไม่มีชีวิต ทว่ากำลังแผ่แรงกดดันที่หนักหน่วงออกมา มังกรเทวะทองแดง ที่มีร่างกายที่แข็งแกร่งยากจะทำลาย.

มังกรเทวะทองแดงนับร้อยที่ปรากฎขึ้น ไม่เพียงเท่านั้นหงเพลิงอีกนับร้อยที่ปรากฎขึ้นพร้อม ๆ กัน!

"กวี๊ก ๆ  ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

"โฮกก~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

มังกรหนึ่งร้อย หงส์เพลิงหนึ่งร้อย ที่ส่งเสียงดังกึกก้องไปทั่วสวรรค์และปฐพี.

สองร้อยหุ่นเชิด ของกงซูจื่อที่รายล้อม ขณะจดจ้องมองไปยังม่อจื่อ.

ม่อจื่อที่ใบหน้าเย็นชาและเคร่งขรึม สูดหายใจลึก จ้องมองไปยังกงซูจื่อสามลมหายใจ ก่อนที่จะหันกลับมายังฝั่งตำหนักซ่างเฉิน "เซิ่งหวังจง นี่คือการต้อนรับของเจ้าอย่างงั้นรึ?"

บนที่นั่งอันทรงเกียรติบนลานตำหนักซ่างเฉิน จงซานจ้องมองไปยังม่อจื่อ เขายังมองไม่ขยับและกล่าวออกมาว่า "ข้าบอกแล้วนี่คือความแค้นของหมี่เทียนและต้าโจว ข้าจะไม่จัดการ ข้าจะลงมือกำจัดโจรร้ายที่ลอบโจมตี กงซูจื่อนั้นเป็นข้าราชบริพารของต้าโจว ไม่ใช่โจรร้าย ส่วนเจ้า ม่อจื่อ? เจ้าต้องการเป็นโจรร้ายหรือไม่?

เจ้าเป็นโจรร้ายหรือไม่?

เหล่าประชาชนทั่วทวีปเหนือไม่ได้ยินคำพูดของจงซาน ทว่าก็พอคาดเดาจากการอ่านปากจากภาพที่เห็นได้ ทว่าท่าทางที่ดูทรงพลังน่าเกรงขาม ในเวลานี้ ทำให้ทุกคนตื่นตะลึงสูดหายใจที่เย็นเยือบ.

เจ้าเป็นโจรร้ายอย่างงั้นรึ? นั่นคือปราชญ์เทพ!

ม่อจือที่ไม่สนใจคำพูดของจงซาน ทว่าจ้องมองคนอื่น ๆ ด้วยแววตาเคร่งขรึม.

ไท่อี้ หยิง เทียนเต๋าจื่อที่ไม่แยแส ยังคงยกสุราขึ้นดื่ม ชมการต่อสู้ต่อไป ตี้เสวียนชา เจี้ยนอ้าว เสวียนหยวน ไม่ต้องเอ่ยถึง พวกเขาอยู่ฝั่งเดียวกับจงซานอยู่แล้ว.

จากนั้น เหล่าแขกหลักที่ไม่เคลื่อนไหว แขกรองลงมาก็หาได้กล่าวสิ่งใด.

ในเวลานี้คนทั่วทั้งทวีปเหนือกำลังจับจ้องมองไปยังม่อจื่อ!

ช่วยหมี่เทียน ต้องสู้กับกงซูจื่อ! ไม่ช่วยหมี่เทียน แล้วกลับไปนั่ง! จะเลือกอย่างใหน?

วิชาเทวะควบคุมหุ่นเชิด? หลังจากที่เขาสร้างมันขึ้นมา ม่อจื่อก็แทบไม่ใช้มันออกมา หากเขานำมันออกมาใช้ ด้วยพลังของม่อจื่อ น่าจะพอเปิดแผนภูมิภูเขาและแม่น้ำได้แน่นอน ทว่าด้วยการมีกงซูจื่อขวางอยู่นี้ ทำให้ยากจะสำเร็จ แม้แต่ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บหนักหนักแน่นอน.

ม่อจื่อช่วยหมี่เทียน ไม่ใช่เพราะมิตรภาพที่มีกับหมี่เทียน เพียงแต่เป็นคำขอของตระกูลหวงกู่.

ม่อจื่อที่สูดหายใจลึก ขณะหันหน้าไปมองไปยังกงซูจื่อ "โชคชะตาฟ้าลิขิต กงซูจื่อ เจ้าหวังที่จะตัดสินกับข้าที่บนดวงดารายังงั้นรึ?"

["生死有命，富貴在天" (shēng sǐ yǒu mìng fù guì zà tiān) แปลได้ว่าโชคชะตาฟ้าลิขิต]

"หืม?"เหล่าประชาชนทั่วสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวตกใจเล็กน้อย.

ม่อจื่อหมายความว่าอย่างไร? ตัดสินกับข้าบนดวงดาราอย่างงั้นรึ?

กงซูจื่อที่จ้องมองม่อจื่อ ก่อนที่จะสะบัด  200 หุ่นเชิดที่หายไปในทันที.

"เชิญ!"กงูซือจื่อที่เอ่ยกล่าวผายมือออกไป.

ม่อจื่อที่พยักหน้ารับ สูดหายใจลึก ก่อนที่จะสะบัดชุด พุ่งตรงขึ้นไปบนอวกาศ.

กงซูจื่อที่จ้องมองม่อจื่อที่บินขึ้นไปบนท้องฟ้า สูดหายใจลึก ก่อนที่เขาจะก้าวบินตรงขึ้นไปบนอวกาศเช่นกัน.

เหล่าประชาชนทั่วทวีปเหนือต่างก็ดวงตาเบิกกว้างกลมตัว.

"หมายความว่าอย่างไร? พวกเขาไม่ต่อสู้กันอย่างงั้นรึ?"

"พวกเขาไม่ชอบสถานที่ เลยจะไปต่อสู้กันบนอากาศหรือไม่?"

"ไม่! ไม่ต่อสู้ ม่อจื่อและกงซูจื่อไม่จำเป็นต้องสู้กัน!"

"ทำไมพวกเขาจะไม่สู้กัน?"

"แล้วทำไมถึงต้องสู้ล่ะ?"

..........................................

........................

......

ทำไมถึงสู้? ใช่ ม่อจื่อและกงซูจื่อไม่ได้มีความแค้นต่อกันแต่อย่างใด ทำไมต้องสู้กัน? ช่วยหมี่เทียน แล้วจะช่วยอย่างไร หมี่เทียนที่ถูกผนึกเอาไว้ใต้พื้นดิน ช่วยหมี่เทียน ม่อจื่อก็ต้องต่อสู้บนพื้นโลก ไม่เห็นจำเป็นต้องตัดสินเป็นตายกับกงซูจื่อเลย.

หลังจากเป็นปราชญ์เทพ ก็ไม่จำเป็นต้องเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย ไม่จำเป็นต้องสร้างศัตรู โดยที่ไม่ได้ประโยชน์อะไร พวกเขาต่อสู้กันเพื่ออะไร?

หลาย ๆ คนที่ไม่เข้าใจแม้แต่น้อย ผลประโยชน์ใดที่ม่อจื่อต้องสู้กับกงซูจื่อ ทำไมต้องต่อสู้แลกด้วยชีวิตด้วยกัน?

นี่คือการต่อสู้ที่ไร้สาระ? ม่อจื่อและกงซูจื่อไม่จำเป็นต้องต่อสู้ พวกเขาทั้งคู่นั้นต่อสู้ไปเพื่อใคร? พวกเขาที่ต่างก็เป็นตัวตนที่น่าเคารพของสวรรค์และปฐพี ทำไมถึงได้กระทำการเช่นนี้?

กล่าวตามตรง ปราชญ์เทพทั้งสอง หากพวกเขาต่อสู้กัน ย่อมเป็นการเสื่อมเสียเกียรติ.

อย่างไรก็ตาม ลำแสงสองลำแสงที่พุ่งขึ้นไปบนอวกาศ ม่อจื่อและกงซูจื่อที่ดูเหมือนว่าต้องการจะต่อสู้กันจริง ๆ .

บนลานสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว จงซานที่จ้องมองขึ้นไปบนอวกาศด้วยความสนใจ.

"ม่อจื่อ? นับเป็นคนที่โดดเด่นจริง ๆ !"หยิงที่พยักหน้าขณะจ้องมองขึ้นไปบนอวกาศ.

จากหยิง ก็เป็นไท่อี้ที่จ้องมองพริบตาเดียว เห็นชัดเจนว่าเขานั้นมีมุมมองที่แตกต่างออกไป.

สองปราชญ์เทพที่ขึ้นไปต่อสู้บนอวกาศ แน่นอนว่าคนทั่วไปนั้นย่อมไม่สามารถมองเห็นได้ว่าเป็นใครที่จะได้รับความพ่ายแพ้ ทว่า จงซานหาได้สนใจสิ่งเหล่านี้ ทว่างานเลี้ยงของเขายังคงดำเนินต่อไป.

ม่อจื่อและกงซูจื่อที่ปฏิเสธที่จะยอมความกัน ทว่าที่ด้านล่างแผนภูมิภูเขาและแม่น้ำ ลึกลงไปใต้ดิน หมี่เทียนยังคงต่อสู้กับจี้กงหนี่!

------------------------------------------------

ภพหยิน เมืองซ่าง! ด้านในวิหารปู่ซือ.

ในวันนี้ ภายในวิหารปู่ซือ ไม่เพียงแต่มีเหล่าข้าราชบริพารของต้าเจิ้งยืนอยู่ หวงโหวทั้งหมดของต้าเจิ้งเองก็ประจำอยู่ที่นี่ทั้งหมดด้วย.

บนบัลลังก์มังกร จงซานที่หลับตา เคาะนิ้วไปบนพนักมังกรเบา ๆ  เหล่าหวงโหวเองก็นั่งอยู่บนบัลลังก์ข้าง ๆ อย่างพร้อมเพรียง ใบหน้าบางคนที่ตื่นเต้น บางคนกระวนกระวายใจ บางคนที่เผยความจริงจังออกมา.

เหล่าเสนาธิการที่ยืนอยู่ด้วยความเคารพ ราวกับว่ากำลังรออะไรบางอย่าง ที่ด้านซ้ายมือด้านล่าง! หวังจิงเหวิน! ที่ด้านหน้าของหวังจิงเหวินที่แท่นหยกและมีหยกหลายอันที่วางเรียงกันอยู่.

"!"  "!"  "!" หยกสัญญาณทั้งสามที่แตกสลาย.

ทันทีที่หยกแตกสลาย สายตาของทุกคนก็จดจ้องมองไปยังหวังจิงเหวิน.

หวังจิงเหวินที่ก้าวออกมาด้านหน้า "เรียนเซิ่งหวัง จุนเทียนเซี่ยมาแล้ว!"

จงซานที่ลืมตาขึ้น แววตาที่ส่องประกาย เหล่าข้าราชบริพารเองที่ไม่กล้าเอ่ยอะไร ร่างกายที่สั่นไปมา จิตสังหารอย่างงั้นรึ? ดวงตาของเซิ่งหวัง กำลังแผ่จิตสังหารมากมายขนาดนี้ออกมาเลยรึ?

"จะมาถึงเมื่อไหร่?"จงซานเอ่ย.

"หลังจากนี้สามชั่วยาม พวกเขานำเซียนบรรพชนสามสิบคน นำมาโดยร่างราชาจุนเทียนเซี่ย!"หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

"ร่างราชา? หากร่างราชามา ร่างปราชญ์เทพ ไม่มาได้อย่างไร?"จงซานเอ่ย.

"หนานกงเซิ่ง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"เฉินอยู่นี่แล้ว!"หนานกงเซิ่งเอ่ย.

"เตรียมค่ายกล! เตรียมล่าปราชญ์เทพ!"จงซานที่ดวงตาเปล่งประกาย.

"น้อมรับคำสั่ง!"หนานกงเซิ่งที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ ก่อนที่จะก้าวออกไปนอกห้องโถง.

---------------------------------------------------

ภพหยาง สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.

จงซานและยอดฝีมือคนอื่น ๆ  ยังคงรอคอยคนชนะ ดังนั้นการพูดคุยของพวกเขาจึงไม่ได้มากนัก.

“ตูมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

ที่ตำแหน่งแผนภูมิภูเขาและแม่น้ำที่ราวกับเสียงสายฟ้าฟาด สายตาของทุกคนที่จ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน จ้องมองเขม็ง.

“ตูมม ~~~~~~ ตูมม ~~~~~~ ตูมม ~~~~~~~!”

แผนภูมิภูเขาและแม่น้ำกำลังสั่นไปมา ราวกับว่ามีอะไรบางอย่าง จากด้านล่างโจมตีขึ้นมา ทว่าไม่สามารถทะลวงผ่านได้.

สี่ภูตวิถีสวรรค์ ซือ เหมย หวัง เหลียงที่เวลานี้อ่อนกำลังลง วิถีสวรรค์ที่มืดลงมากขึ้นเรื่อย ๆ .

“ตูมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

แผนภูมิภูเขาและแม่น้ำที่กำลังสั่นไหวไปมาไม่หยุดก่อนที่มันจะเคลื่อน เปลวเพลิงมากมายที่พวยพุ่ง เปลวเพลิงและลาวาที่ล้นไหลออกมา.

"อ๊ากกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

เสียงของหมี่เทียนที่เจ็บปวดโหยหวนคำรามออกมา เปลวเพลิงที่มากมาย เวลานี้ลึกลงไปในทะเลลาวาท้ายที่สุดก็สามารถมองเห็นร่างสองร่าง.

หมี่เทียนที่มีขนาดหมื่นจั้ง ยืนอยู่บนแท่นบูชาฟ้าดินตำแหน่งปราณสวี จี้กงหนี่ที่ยืนอยู่บนแท่นบูชาฟ้าดิน ตำแหน่งชีวิต แท่นบูชาสีแดงโลหิต และมีแสงสีขาวที่ปกคลุมอยู่ด้วย.

“ตูมม!”

แท่นฟ้าดินที่กำลังสั่นพ้องพุ่งเข้าหากัน พวกเขาที่ทรงผมกระเซอะกระเซิงทั้งคู่ ท่าทางอยู่ในสภาพไม่ใคร่ดีนัก เสื้อผ้าที่ฉีกขาด.

ใบหน้าที่เลือนลางของปราชญ์เทพหมี่เทียนกำลังสลายไป ราวกับว่าเริ่มสามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้.

พวกเขาที่อยู่ในสถานที่เดียวกัน และที่สำคัญที่สุด แขนขวาของจี้กงหนี่ กำลังทะลวงเข้าไปในอกของหมี่เทียน หมี่เทียนที่ถูกทะลวงอก โลหิตที่ไหลอาบไปทั่วหน้าอก ก่อนที่เขาจะกุมหัวใจของหมี่เทียนดึงออกมา.

"เจ้า เจ้าได้รับแท่นบูชาฟ้าดินของข้าแล้ว ก่อตั้งศาลสวรรค์สำเร็จแล้ว ปล่อยข้าไป!"หมี่เทียนที่หายใจแฮก ๆ  ใบหน้าที่ดูไร้ซึ่งพลัง.

หมี่เทียนที่ไร้ซึ่งความยโส เวลานี้เขากำลังร้องขอชีวิตของตัวเองอีกด้วย.

ใบหน้าของจี้กงหนี่ที่บิดเบี้ยวเย็นชา.

"ปล่อยเจ้าไปอย่างงั้นรึ? ในอดีตเจ้าเองไม่เคยคิดจะปล่อยเป๋าซือเช่นกัน? ข้าจะนำกายเนื้อของเจ้าไปหลอมเป็นหุ่นเชิด ข้าจะทำให้เจ้าเป็นหุ่นเชิด!"ใบหน้าของจี้กงหนี่ที่เต็มไปด้วยความดุร้าย.

"ไม่ ข้าไม่สามารถตายได้ เจ้าไม่สามารถสังหารข้าได้ เจ้าไม่สามารถสังหารข้าได้! เจ้าไม่สามารถทานทนได้!"หมี่เทียนที่คำรามลั่น.

ดวงตาของจี้กงหนี่ที่เผยความเย็นชาออกมา.

“ตูมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

เสียงโห่วหวนที่ดังก้องไปทั่วท้องฟ้า ท้องฟ้าที่มืดลง กลายเป็นเมฆครึ้มที่ปิดมิด ทั่วทั้งเมืองเสวียน ปกคลุมไปทั่วทวีปเหนือ แม้แต่กระจายไปทั่วภพหยาง เมฆที่ดำมืด มีเสียงท้องฟ้าคำรามเป็นระยะ ๆ .

!

เสียงแตรสวรรค์ที่ดังก้องหวีดหวิวดังขึ้นบนท้องฟ้า ส่วนปราชญ์เทพหมี่เทียนเวลานี้กำลังล้มลง.

ที่มือขวาของจี้กงหนี่ ที่ตำแหน่งหัวใจของหมี่เทียนมีผลึกสิบสามสี.

ผลึกสิบสามสีที่ไม่ได้ชโลมโลหิต ก่อนจะถูกดึงออกมา จี้กงหนี่ที่ยกมันขึ้น ก่อนที่จะกลืนมันลงไป.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!

ฟ้าดินกำสรวล เมฆโลหิตที่กำลังหลั่งน้ำฝนไปทั่วหล้า เมฆโลหิตที่ไหลอาบไปทั่วผืนแผ่นดิน หมักหมมไปด้วยความโศกเศร้าของสวรรค์และปฐพี!

จี้กงหนี่ ล่าปราชญ์เทพ ยึดครองแท่นบูชาฟ้าดิน กลืนกินชะตาวิถีของเขาไป.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!

ทั่วทั้งทวีปเหนือ ประชาชนมากมายที่เปลี่ยนเป็นเงียบ ภายในใจที่สั่นไหว ปราชญ์เทพร่วงหล่นจากสวรรค์ นอกจากนี้ยังร่วงหล่นบนท้องฟ้าจากแผ่นดินของพวกเขาด้วยอย่างงั้นรึ?

ปราชญ์เทพที่ไร้ซึ่งอายุขัย เวลานี้ได้ร่วงหล่นจากสวรรค์ ต่อไปจะเป็นใครอีก?

การมีอายุยืนนั้นง่ายดาย แต่การเป็นนิรันดร์นั้นยาก ยิ่งการเป็นอมตะยิ่งยากไปใหญ่!

ภายในใจของทุกคนที่หนักอึ้ง จี้กงหนี่ที่ยื่นมือออกไปเก็บศพปราชญ์เทพหมี่เทียนเอาไว้ ก่อนที่จะเร่งรีบหลอมแท่นบูชาฟ้าดิน.

ฝนโลหิตที่กำลังเทกระหน่ำไปทั่วหล้า ทว่าทั่วร่างของจี้กงหนี่ที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิงที่ลุกโชติช่วง.

เซิ่งหวังต้าโจว เวลานี้ได้ยกระดับกลายเป็นเทียนตี้อย่างเป็นทางการแล้ว.

ปราชญ์เทพร่างหล่นจากสวรรค์ เพื่อก่อร่างสร้างเทียนตี้!

หนึ่งสิ่งเสื่อมสลาย อีกหนึ่งสิ่งรุ่งโรจน์! ฟ้าดินกำสรวลปราชญ์เทพร่วงหล่นจากสวรรค์ พร้อมกับยินดีการถือเกิดของเทียนตี้ในเวลาเดียวกันด้วย.

เหมือนกับที่จงซานกล่าวก่อนหน้านี้ "ฟ้าดินกำสรวล ยินดีต่อข้า! ปราชญ์เทพร่วงหล่นจากสวรรค์ เพื่อความรุ่งโรจน์ของข้า!