Chapter 1384 ร่ำสุราชมการล่าปราชญ์เทพ.
"จี้กงหนี่ เจ้าต้องการทำอะไร?"ใบหน้าของหมี่เทียนที่บิดเบี้ยว.
รอบ ๆ ร่างจี้กงหนี่ เปลวเพลิงสีดำที่รุนแรงลุกโชติช่วง อำนาจทำลายล้างที่พุ่งขึ้นสูงทะลวงทะเลชื่อเสียงวาสนาของต้าเจิ้ง ตั้งตระหง่านชี้ไปถึงอวกาศ เพลิงทมิฬที่รุนแรง ที่กระแทกหมู่มวลดวงดาราลอยเครง แม้แต่ระเบิดออกมา.
"ตูมม!“”ตูมม!“”ตูมม!”........................
ดวงดาราหลายดวงที่ถูกทำลายโดยจี้กงหนี่ เปลวเพลิงที่รุนแรงนั้นทำให้ดวงดาราระเหิดหายไป.
กับความอัดอั้นที่หนักหน่วงหลายร้อยปีมานี้ จี้กงหนี่ไม่สามารถระงับมันเอาไว้ได้อีกแล้ว.
จี้กงหนี่ ที่จ้องเขม็งไปยังหมี่เทียน ไม่กล่าวตอบอะไร ทว่านำหยกบันทึกออกมา!
ขณะที่เขากระตุ้นหยกบันทึกเบา ๆ ประกายแสงที่พวยพุ่งฉายภาพออกมาในทันที.
ลำแสงที่ฉายภาพ การต่อสู้หนึ่ง.
ประชาชนทั่วทั้งทวีปเหนือสามารถมองเห็นภาพได้ แม้จะไม่ได้ยินเสียงก็ตามที.
"โลกนวีหวา? ข้าคิดว่าเป็นภาพเหตุการณ์หนึ่งในอดีต!"
"โลกนวีหวา? ปราชญ์เทพหมี่เทียนหลอมอาวุธเทวะ ซือ เหม่ย หวังและเหลียง สี่ภูตวิถีสวรรค์ สังหารหม่ากู๋?"
"ใครคือหม่ากู๋ ซึ่งก็คือเป๋าซือนั่นเอง สาวงามอันดับหนึ่งของโลกหล้า เป๋าซือ!"
................................................
..............................
............
ภาพฉากเหตุการณ์ทุกคนที่รับรู้ในทันที ใครคือเป๋าซือ? นอกจากสตรีผู้งดงามเป็นหนึ่งในใต้หล้า นางยังมีอีกสถานะหนึ่ง หวงโหวต้าโจว!
ราชันย์เทพโจวโหยวในอดีต ผู้ครอบครองสาวงามเป๋าซือ เสาเพลิงสัญญาณใต้สวรรค์! สตรีที่ราชันย์เทพโจวโหยวจี้กงหนี่หวงแหนที่สุด.
หมี่เทียนที่หลอมนางเป็นหุ่นเชิด"เหม่ย"อย่างงั้นรึ?
จี้กงหนี่ราชาที่เปี่ยมไปด้วยความรัก รับรู้ว่าเป๋าซือตายไปแล้ว แน่นอนว่าจะต้องสืบสวนเรื่องนี้แน่ ในวันนั้นต่อหน้าคนมากมาย แน่นอนว่าจะต้องมีคนบันทึกภาพเหตุการณ์เอาไว้.
ที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน ใบหน้าของหมี่เทียนที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์ขณะจับจ้องมองภาพดังกล่าว.
---------------------
"ข้ารู้ว่าวันนี้คงไม่สามารถผ่านเคราะห์กรรมไปได้ และไม่คิดจะผ่าน หมี่เทียน เจ้าจงรอ จะต้องมีใครบางคนแก้แค้นให้กับข้า วันนี้เจ้าหลอมข้าเป็นหุ่นเชิด วันข้างหน้า จะต้องมีคนหลอมเจ้าเป็นหุ่นเชิดเช่นกัน! เจ้าจงรอ รอเอาไว้เลย!"
........................
............
"ข้าจะรอคอยเจ้า เจ้าจะต้องกลายเป็นหุ่นเชิด!"แววตาของเป๋าซือที่หมดซึ่งกำลัง.
........................
............
"เขาจะต้องแก้แค้นให้กับข้า!"
---------------------
ภาพฉายจากหยกบันที หม่ากู๋ถูกหมี่เทียนสังหาร ภาพในหยกบันทึกที่ถูกฉายออกมา ผู้คนมากมายต่างก็จะจ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน แววตาของจี้กงหนี่ที่เปลี่ยนเป็นบ้าคลั่งอย่างที่สุด.
"!"จี้กงหนี่บดขยี้หยกบันทึก.
"ทำอะไร? เจ้าควรรู้ว่าตอนนี้ข้าต้องการทำอะไร!"ใบหน้าของจี้กงหนี่ที่เต็มไปด้วยจิตสังหารขณะจ้องมองหมี่เทียน.
ใบหน้าของหมี่เทียนที่กลายเป็นมืดครึ้ม! ขนทั่วร่างลุกตั้งชัน สัมผัสได้ถึงความเกลียดชังที่มากล้นฝังประทับอยู่ในกระดูกของอีกฝ่าย ขณะจ้องมองไปยังจงซาน แววตาที่เผยความเย็นชาออกมา "จงซาน เจ้าเป็นคนนำปัญหามาให้กับคนอื่นอย่างงั้นรึ?"
"นำปัญหามาให้กับคนอื่นรึ? ปราชญ์เทพหมี่เทียน ในเมื่อเจ้าเป็นคนสังหารเป๋าซือวันนั้น เจ้าควรจะคิดถึงวันนี้ด้วย แต่โปรดวางใจความแค้นของเจ้ากับต้าเจิ้งนั้น ข้าจะไม่เข้าไปยุ่งด้วย แม้แต่จะช่วยห้ามโจรร้ายที่ลอบโจมตีเจ้า ห้ามพวกเขาเอาไว้ ยกเว้นภายนอกต้าเจิ้ง จะไม่มีใครเข้าไปยุ่งเรื่องของเจ้าได้!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
คำพูดของจงซานแน่นอนว่ากล่าวต่อไท่อี้ หยิง เทียนเต๋าจื่อ ตี้เสวียนชาและทุกคนห้ามเข้าไปยุ่ง ราวกับว่ารับรอง จี้กงหนี่และหมี่เทียนชำระแค้นกันด้วยพวกเขาเอง.
ภาพเหตุการณ์ที่ปรากฎขึ้นนี้ แม้นว่าจะไม่ได้ยินเสียง ทว่าประชาชนทั่วทวีปเหนือที่กลายเป็นเงียบงัน.
เพราะว่าทุกคนสามารถมองเห็นได้ ปราชญ์เทพหมี่เทียนและจี้กงหนี่กำลังจะประจันหน้ากันแล้ว.
ที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวทางเหนือ.
ในป่าที่หนาทึบ มีคน 7-8 คนยืนอยู่ ชายในชุดสีดำ และชายในชุดสีฟ้าที่ยืนอยู่ด้านหน้า.
"สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ดูเหมือนว่าจะมีการชำระแค้นกันเกิดขึ้นแล้ว!"ชายในชุดสีฟ้าที่ขมวดคิ้วไปมา.
"สถานการณ์ทั่วหล้า กำลังจะเปลี่ยนไปแล้ว ราชันย์เทพเขียว ยกเว้นคำสั่งของราชันย์เทพหยก เจ้าห้ามเข้าไปยุ่งเด็ดขาด!"ชายในชุดสีดำเอ่ยออกมาเบา ๆ
"เทพแห่งภัยพิบัติเจ้าไม่ต้องกล่าวแล้ว ข้อมูลของจงซาน เจ้าที่สืบมามากที่สุด? เจ้ารู้ไหมว่าเขามาจากใหนกันแน่?"ราชันย์เทพเขียวที่เอ่ยออกมาเบา ๆ .
"เวลานี้ยังไม่รู้ ข้อมูลที่มีเอง ยังไม่พออีกรึ?"
"พอรึ?ไกลเกินพอ จงซานคนนี้เจ้าเล่ห์เกินไปแล้ว ถึงกับให้จี้กงหนี่มาจัดการหมี่เทียน กรรมก้อนใหญ่ที่โยนให้กับจี้กงหนี่ เป็นความจงใจของเขา ไม่มีใครสนใจเลยรึ?"ราชันย์เทพเขียวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"จงใจแบบใดกัน ไม่มีใครสนใจอย่างงั้นรึ? หากหมี่เทียนไม่หนี วันนี้จะต้องร่วงหล่นจากสวรรค์แน่ ตายในมือใครแล้วต่างกันอย่างไร?"เทพแห่งภัยพิบัติเอ่ย.
ราชันย์เทพเขียวที่จ้องมองเทพแห่งภัยพิบัติ ท้ายที่สุดก็ส่ายหน้าไปมา "ต่างกัน ต่างกันมากด้วย หมี่เทียนคนนี้ มีสถานะค่อนข้างพิเศษ แม้นว่าเขาจะไม่ได้มีอิทธิพลมากนัก ทว่าหากเขาตายไป มันกับเกี่ยวพันธ์กับผู้คนมากมาย."
"หืม?"เทพแห่งภัยพิบัติที่จ้องมองไปยังราชันย์เทพเขียว.
"หลังจากนี้เจ้าจะรู้เอง!"ราชันย์เทพเขียวที่ส่ายหน้าไปมา.
สวนสวรรค์ลอยฟ้า ทางตะวันออก ในป่าที่หนาแน่น.
ภายในป่าทึบนั้น มีค่ายของกองกำลังต้าเจิ้งกลุ่มใหญ่ประจำอยู่.
ที่ด้านหน้าค่ายกลนั้น เซียนเซิงซือที่จ้องมองไปยังทิศทางของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว จินเผิงที่ยืนอยู่ไม่ไกล.
"เซียนเซิงซือ ท่านออกมาได้อย่างไร?"จินเผิงที่กล่าวสอบถามออกมา.
เซียนเซิงซือที่สูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า "แม่ทัพจินเผิง เตรียมตัวให้พร้อม.
"ทุกคนเตรียมพร้อมแล้ว เซิ่งหวังได้แจกจ่ายอุปกรณ์เซียนบรรพชนมากมายออกมา มีปัญหาอะไรอย่างงั้นรึ?"จินเผิงสอบถามออกไป.
"ไม่ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก เซิ่งหวังที่ต้องรับมือกับยอดฝีมือมากมาย ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถประมาทได้เลยแม้แต่ก้าวเดียว ไม่เช่นนั้นต้าเจิ้งจะต้องพังทลายแน่ เรื่องนี้จะส่งผลไปทั่วโลกหล้า!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อืม!"จินเผิงที่กล่าวตอบรับอย่างหนักแน่น.
"คู่ต่อสู้ของต้าเจิ้งคราวนี้ กล่าวได้ว่าพวกเราจะต้องทุ่มกำลังทั้งหมดออกไป ไม่สามารถเก็บอะไรเอาไว้ได้ ไม่มีใครมาช่วยพวกเราแล้ว ดังนั้น ทำได้อย่างเดียวแค่ชนะ ไม่สามารถแพ้ได้!"เซียนเซิงซือกล่าว.
"รับทราบ!"
"ขอให้เซียนเซิงซือกลับไปยังค่ายหลักก่อน!"จินเผิงกล่าว.
เซียนเซิงซือที่ส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า "การต่อสู้ที่แท้จริงยังไม่เริ่ม ตอนนี้คือโอกาส ข้าต้องการเก็บบางสิ่งมา!"
"หืม?"จินเผิงที่ตกใจเล็กน้อย.
ทว่าเซียนเซิงซือนั้นไม่ได้อธิบายอะไรยังคงจับจ้องมองไปยังริ้วแสงสีทองที่อยู่ทางสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
ที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน! จิตสังหารที่หนักหน่วงรุ่นแรงเพลิงทมิฬที่โชติช่วงไปถึงอวกาศ! หลังจากที่จี้กงหนี่เผยความแค้นออกมา และเตรียมลงมือ.
หมี่เทียนที่จ้องมองจี้กงหนี่ แววตาที่ส่ายไปมา ไม่ได้การ สถานการณ์ไม่คิดเลยว่าจะออกมาเป็นรูปแบบนี้ ผิดแผน! เขาที่เตรียมที่จะเข้ารุมสังหารจงซาน กลับกลายเป็นว่าเขาจะต้องต่อสู้กับจี้กงหนี่เพียงลำพังอย่างงั้นรึ?
ต่อสู้กับจี้กงหนี่อย่างงั้นรึ?
หมี่เทียนไม่จำเป็นต้องหวาดกลัวจี้กงนี่ ต้องไม่ลืมว่าจี้กงหนี่ไม่ใช่ปราชญ์เทพ คนอื่น ๆ เองก็เพียงแค่เฝ้ามอง ทว่าหมี่เทียนสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่ไม่ค่อยดีนัก.
สัญชาตญาณของหมี่เทียนที่บ่งบอกว่ากำลังมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น ในเมื่อไม่สามารถสังหารจงซานได้ หมี่เทียน แม้นจะไม่ยินดีนัก ทว่ากับลางสังหรที่ไม่ดีเกิดขึ้นนี้ เขาเองก็ไม่ต้องการเข้าไปเสี่ยง.
"ชิ กับงานเลี้ยงเช่นนี้ ทุกคน ข้าขอลา!"หมี่เทียนที่ลุกขึ้นเตรียมจากไปในทันที.
หนีอย่างงั้นรึ? แม้นว่าต่อหน้าผู้คนมากมาย แม้นว่าจะขายหน้าเป็นอย่างมาก ทว่ามันคือทางเลือกที่ดีที่สุด เพราะว่าการต่อสู้เวลานี้ หมี่เทียนพบว่าตัวเขาคนเดียวที่ถูกย้ายเป้าหมาย หลุดจากจงซานไปแล้ว.
ต่อหน้าสายตายอดฝีมือที่จับจ้อง ภายในใจของเขาที่ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นจึงยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว เตรียมถอยหนีทันที.
จากนั้น มี่เทียนไม่รอให้จี้กงหนี่กล่าวอะไรอีก เขาที่ก้าวออกไปเปลี่ยนเป็นลำแสงเตรียมจากไปโดยไม่รีรอ.
"เสาไฟทะลวงสวรรค์~~~~~~~~~~!”
ในเวลานั้น ที่ทิศใต้เสียงที่แก่ชราที่ดังขึ้นในทันที.
ทิศใต้ของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว พื้นดินที่เปลี่ยนไป มีบางสิ่งบางอย่างที่ผุดขึ้นมาในทันที.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ผืนปฐพีที่แยกออกมา ก่อนที่จะปรากฎแท่งเปลวเพลิงที่ผุดขึ้นมาบนพื้น! แท่งเปลวเพลิงที่ใหญ่โตมโหฬาร ราวกับจะเผาไหม้สวรรค์และปฐพีทางทิศใต้.
"วูซซซซซซ!"
กำแพงทิศใต้ที่ราวกับว่ามันได้หลอมเข้ากับเปลวเพลิง ก่อนที่จะยืนยาวขยายออกไปบนอวกาศ.
กำแพงความร้อนที่หลอมรวมเข้ากับอากาศขวางทางร่างของหมี่เทียนเอาไว้ในทันที.
"เจียงจื่อหยา? เป็นเจ้า ~~~~~~!”ใบหน้าของหมี่เทียนที่เปลี่ยนเป็นมืดครึ้ม.
"เสาเพลิงลำดับสองทะลวงสวรรค์~~~~~~~~~~~~!”
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสาไฟเสาที่สองที่พุ่งทะยานขึ้นท้องฟ้ากลายเป็นกำแพงหลอมรวมเข้ากับท้องฟ้าอีกแท่ง.
ที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวทิศใต้ ราวกับว่ามันถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นโลกเปลวเพลิง เปลวเพลิงที่โชติช่วงทะลวงขึ้นมาจากใต้พื้นดินอย่างแปลกประหลาด ปิดทางของปราชญ์เทพหมี่เทียนเอาไว้.
"เสาไฟลำดับสามทะลวงสวรรค์!"
"เสาไฟที่สี่ทะลวงสวรรค์!"
....................................
........................
............
ยกเว้นเสียงของเจียงจื่อหยาแล้ว เสียงของขุนนางต้าโจวก็ดังขึ้นที่มุมทิศใต้ของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
"กวี๊ก ๆ ~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภายในทะเลเปลวเพลิง เสียงของวิหคเพลิงยักษ์ที่กำลังคำรามดังกึกก้อง ทั่วทั้งสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวทิศใต้ กลายเป็นเปลวเพลิงที่กว้างใหญ่ไพศาล เพียงแค่จ้องมอง ก็พานพบกับความร้อนที่รุกโชนไหม้แม้แต่จิตใจของพวกเขา.
จี้กงหนี่ที่ก้าวออกไป บินตรงไปยังทะเลเพลิง!
"หมี่เทียน? เจ้าต้องการหนีไปใหนกัน?"จี้กงหนี่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จี้กงหนี่ อย่าข่มเหงกันให้มากเกินไป!"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"แล้วสี่ภูตสวรรค์ล่ะ? ซือเหม่ยหวังเหลียงล่ะ?จะให้ว่าอย่างไร?"จี้กงหนี่ที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"เพียงเพื่อเหตุผลนี้ เจ้าถึงกับต้องกักขังข้าเอาไว้อย่างงั้นรึ?"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ค่ายกลเสาเพลิงทะลวงสวรรค์ เสาเพลิงที่ผุดขึ้นมาจากผืนปฐพีที่ข้าใช้ ในอดีต ข้าได้ใช้มัน ล่าปราชญ์เทพภพหยิน ทว่าเปลวเพลิงภพหยางนั้นมันกับทรงพลังกว่าภพหยิน ข้าคิดว่าวันนี้เจ้าคงยากจะหนีพ้น!"จี้กงหนี่ที่คำรามออกมาเสียงดัง.
เสาไฟนับสิบที่ปกคลุมพื้นที่รอบ ๆ ล้อมรอบปิดล้อมท้องฟ้าเอาไว้..........................
เหล่าข้าราชบริพารของต้าโจวที่ร่ายอาคมไม่หยุด เปลวเพลิงที่ล้อมรอบปรากฎขึ้นมาบนพื้นดินไม่หยุด สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวทิศใต้ พื้นดินที่ถูกหลอมกลายเป็นลาวา ทั่วทุกสารทิศที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิง.
คลื่นความร้อนที่โถมกระหนำ แม้นว่าจะถูกสกัดเอาไว้ตรงกลาง ทว่าในเวลานี้ทุกคนที่อยู่ใกล้ ๆ ต่างก็จ้องมองดวงตาเบิกกว้างกลมโต เสาไฟค้ำยันท้องฟ้าที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวทิศใต้.
หมี่เทียนที่สัมผัสได้ถึงสภาพแวดล้อมที่เลวร้าย ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์ ภายในใจที่รู้สึกขลาดเขลาขึ้นมาทันที นี่พวกเขาเตรียมการลอบโจมตีเอาไว้แล้วอย่างงั้นรึ?
เสาเพลิงที่ผุดขึ้นมาบนพื้นล้อมเขาตรงกลาง? การเตรียมการเพียงชั่วคราว เป็นไปไม่ได้ที่จะสำเร็จ จี้กงหนี่เตรียมการก่อนหน้านี้นานแล้วอย่างงั้นรึ? นี่คือกับดักที่เตรียมไว้ใช้กับเขา?
ที่ลานตำหนักซ่างเฉิง จงซานที่จ้องมองอย่างไม่แยแส จากนั้นก็เผยยิ้มบาง ขณะยกสุราขึ้นดื่มและกล่าวออกมาว่า "ราชันต์เทพ การต่อสู้กับปราชญ์เทพ หวังว่าจะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง!"
เห็นท่าทางจงซานที่ใจเย็นยกสุราขึ้นจิบ ปราชญ์เทพทุกคนที่สูดหายใจลึก.
