Chapter 1383 งานวันเกิดจงซาน งานแสดงคือการล่าปราชญ์เทพ!
เสียงแซ่ซ้องสรรเสริญที่ดังกึกก้อง จงซานที่มีสายตาดุดันน่าเกรงขาม จดจ้องมองไปยังแขกทั้งสิบหกคนที่เข้าประจำที่! งานเลี้ยงวันเกิน ได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการแล้ว!
จงซานที่ก้าวเดิน เข้ามานั่งที่บัลลังก์อันทรงเกียรติ.
จงซานที่ก้าวมาที่บัลลังก์มังกร สะบัดชุดราชวงศ์ นั่งลงช้า ๆ .
ในเวลานี้ จงซานกลายเป็นที่จับจ้องของผู้คนทั้งทวีปเหนือ สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน ประชาชนทุกคนทุกเมืองใหญ่ ที่วันนี้เป็นเสมือนวันหยุด พวกเขาที่จับจ้องมองจงซานที่เป็นเหมือนกับเทพอารักษ์ของพวกเขา!
แววตาของจงซานที่ลึกล้ำ เป็นประกายแสงออกมา จ้องมองเหล่าแขกผู้ทรงเกียรติ ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า "ยินดีต้อนรับทุกท่าน ที่เดินทางมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวต้าเจิ้ง.
ระหว่างที่กล่าวนั้น จงซานที่ยกสุราขึ้น แสดงความเคารพต่อทุกคน.
เหล่าแขกที่มาในเวลานี้ ต่างก็มีความคิดหลากหลาย แน่นอนว่า ไม่ทุกคนที่มายินดีต่อจงซาน แม้แต่ส่วนมากต้องการให้จงซานตายด้วยซ้ำ ทว่าในเวลานี้ พวกเขาก็ยกสุราขึ้นรับตอบกลับจงซาน.
กับท่าทีที่หลากหลายที่มี ทว่าพวกเขาย่อมเก็บเอาไว้! ต่อหน้าผู้คนมากมายหลากหลายพวกเขาย่อมต้องแบกเกียรติเอาไว้ แม้นว่าจะโกรธมากมายขนาดใหน ก็ย่อมต้องแสดงออกมาด้วยความสง่างาม.
เทียนเต๋าจื่อที่ยกสุราขึ้นจิบ เผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา.
หยิง ไท่อี้ จี้กงหนี่ ที่เผยยิ้มบางออกมา ตี้เสวียนชา จี้ยนอ้าวและเสวียนหยวนที่เวลานี้เผยท่าทางจริงจังออกมา.
ขอบคุณเหล่ายอดฝีมือแขกคนสำคัญเสร็จ จากนั้นก็รินสุราและยกมันขึ้นอีกครั้ง.
จงซานที่เผยยิ้มที่ซับซ้อน ก่อนออกมาด้วยเสียงดังฟังชัด "วันนี้ งานวันเกิด 2000 ปีของข้า ขอดื่มให้กับทุกคนทั่วแผ่นดิน ขอบคุณทุกคุณด้วยความเคารพ!"
"โฮกกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
มังกรทองชื่อเสียงวาสนา 19 เล็บที่ดังกึกก้อง.
ทันใดนั้น คำพูดของจงซานก็ถูกส่งต่อไปจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว กระจายไปทั่วทวีปเหนือทั่วแผ่นดิน มังกรชื่อเสียงวาสนาขนาดเล็กที่อยู่รอบ ๆ ที่ส่งเสียงคำราม จากนั้นเสียงของจงซานก็ถูกส่งออกไป.
สถานที่ต่าง ๆ บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว งานเลี้ยงที่จัดขึ้นหลากหลายแห่งแยกเป็นส่วน ๆ ซึ่งมีแขกมากมายจากทั่วหล้าที่มาร่วมงาน.
ทันทีที่จงซานยกถ้วยสุราขึ้น ผู้ฝึกตนทั้งหมดต่างก็ยกขึ้น ทุกคนที่ยกถ้วยสุรา ยื่นตรงไปยังทิศทางตำหนักซ่างเฉิน.
"เซิ่งหวังจง ขอให้เป็นเซียนมีชีวิตนิรันดร์ เป็นอมตะเหมือนดั่งสวรรค์!"
"เซิ่งหวังจง ขอให้เป็นอมตะเหมือนกับฟ้าดิน!"
"เซิ่งหวังจง ขอให้เป็นนิรันดร์!"
..........................................
..............................
............
แม้นไม่ได้ยินเสียงแสดงความยินดีที่อยู่ไกลออกไป ทว่าเสียงที่ดังขึ้นต่างก็ดังก้องไปทั่วแผ่นดิน.
"หลังจากดื่มสุราแก้วนี้ ขอเปิดงานเลี้ยงอย่างเป็นทางการ~~~~~~~~~!”จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
สิ้นเสียงของจงซานที่ยกสุราขึ้นดื่ม ทุกคนทั่วแผ่นดินต่างก็ยกสุราขึ้นดื่มเช่นเดียวกัน.
งานเลี้ยงได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการแล้ว.
หลังจากดื่มสุราหมด จงซานก็หันหน้ากับมามองเหล่ายอดฝีมือทั้งหมด หลังจากแสดงความเคารพต่อแขกทุกคน จงซานที่เริ่มที่จะหันมาจัดการกับเหล่ายอดฝีมือที่มีอยู่ทุกคน.
เหล่ายอดฝีมือ ที่ส่วนมากแล้วมีความแค้นกับจงซาน.
งานวันเกิด? ที่จริงจงซานไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย ไม่เช่นนั้นหลายพันปีก่อน ก็ย่อมต้องจัดการใหญ่ขึ้นแน่นอน งานวันเกิดสองพันปี เป็นเพียงแผนการ ให้เหล่ายอดฝีมือมารวมตัวกันที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว เพื่อจัดการความแค้นที่มีทั้งหมดในครั้งเดียวต่างหาก.
ในเวลาเดียวกันนั้น หลายร้อยปีที่รวมทวีปเหนือเป็นหนึ่งทำให้ทวีปเหนือค่อนข้างอยู่ในความสงบ.
จงซานที่จ้องมองไปยังทุกคน เผยยิ้มออกมาบาง ๆ "การจะรวมทุกคนมาอยู่ด้วยกัน นับเป็นเรื่องที่หายากมาก ๆ หลังจากผ่านวันนี้ไปแล้ว การพบกันของพวกเราอาจจะกลายเป็นความแค้นอย่างลึกล้ำก็ได้!"
"รวมผู้ครองทวีป พร้อมกับเก้าปราชญ์เทพ เป็นความจริงที่น่าสรรเสริญ ไม่ว่าจะเป็นเพราะความแค้นหรือความสามารถ เจ้าก็นับว่าเป็นผู้นำจ้าวทวีปและเก้าปราชญ์เทพมาอยู่ที่นี่ นี่นับว่าจะกลายเป็นตำนานสืบต่อไป!"หยิงที่กล่าวเสียงเย็น.
"ในยุคโบราณ ผ่านกู๋เคยรวมเก้าปราชญ์เทพภพหยาง และหกปราชญ์เทพภพหยิน เขาที่เป็นตำนานที่ยากจะมีใครเทียบ! ส่วนเจ้า........!"หมี่เทียนที่เผยคำพูดเหยียดหยัน.
คนอื่น ๆ ที่ยกสุราขึ้นดื่ม ไม่ได้สนใจคำพูดของหมี่เทียนแต่อย่างใด ทว่ากับกับว่ากล่าวระหว่างจงซานและหมี่หมี่เทียนก็เป็นเหมือนกับอาหารรองท้องเท่านั้น ต้อง ๆ ไม่ลืมว่าจุดยอดอาหารจากหลักของงานนั้นยังไม่เริ่ม!
จงซานที่จ้องมองหมี่เทียน เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย ไม่ได้โต้แย้งกับการดูแคลนของหมี่เทียน กับงานในวันนี้ การรวมยอดฝีมือที่ยากจะเกิดขึ้นในวันนี้ได้ คำพูดของหมี่เทียนนั้นหาได้มีผลใด ๆ .
"ไม่รู้ว่าปราชญ์เทพหมี่เทียน ก้าวไปถึงระดับใดของผ่านกู๋?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มบาง ๆ .
ก้าวไปถึงระดับใดของผ่านกู๋? ในอดีตหงจวินก็สามารถก้าวไปในระดับขั้นที่ไม่ได้ต่างจากผ่านกู๋นัก แล้วหมี่เทียนล่ะก้าวไปถึงขั้นใหน?
"ฮึ!"หมี่เทียนแค่นเสียงเย็นชา.
จงซานที่ยกยิ้ม ก่อนที่จะหันหน้ามามองแขกหลักทั้งเจ็ด พวกเขาที่เป็นแขกหลัก ที่จะเป็นตัวแสดงหลักในวันนี้.
สายตาของเขาที่จ้องมองเสวียนหยวน เจี้ยนอ้าวและหยิงที่ยกสุราขึ้นดื่ม เวลานี้ทุกคนยังคงสุขุม จ้องมองตี้เสวียนตา แววตาที่ยังคงดูจริงจัง.
เห็นสายตาที่จริงจังของตี้เสวียนชา ดวงตาของจงซานที่หดเกร็งโดยไม่ตั้งใจ ราวกับตระหนักอะไรได้ ทว่ากับการต่อสู้ที่จะมีในวันนี้ คงจะไม่มีอะไรที่ไม่จริงจัง ขณะที่เขาจ้องมองไปยังเทียนเต้าจื่อ.
เทียนเต๋าจื่อที่เวลานี้ดูเกียจคร้านนั่งอยู่บนบัลลังก์ มือของเขาที่ลูบไปมาบนหมวกขนนกบนศีรษะ ส่วนจี้กงหนี่ที่หน้าผากมีเส้นโลหิตปูดจิตสังหารออกมา จงซานที่พยักหน้าให้.
ท้ายที่สุดจงซานก็จ้องมองไปยังไท่อี้ จ้องมองไปยังเซียนเซิงโหยวหมิงที่อยู่ด้านหลังของเขา.
เห็นเซียนเซิงโหยวหมิง จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลง!
"ทุกท่าน ต้องการชมการแสดงเพื่อความเพลิดเพลินหรือไม่?"จงซานที่กล่าวสอบถาม.
การแสดง? จิตสังหารที่อาบไล้แผ่กระจายไปทั่วลานตำหนักซ่างเฉิน ใครที่คิดจะดูการแสดงล่ะ?
"การแสดงไม่จำเป็น เพียงแค่ก่อนหน้านี้ได้ยินจงเทียนกล่าวว่าเจ้ากำลังหลอมของวิเศษขึ้นอย่างงั้นรึ? ไม่รู้ว่ากำลังหลอมอะไรขึ้นมา?"เฉิงโห่วที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
เฉิงโห่วที่นั่งอยู่ ภายในใจที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองใจ ทว่าหลังจากที่จงซานก้าวออกมา ก็ไม่แยแสเขาแม้แต่น้อย แล้วยังคิดว่าเขาต้องการชมการแสดงอีกรึ? หากมาเพระว่าเขาไม่ต้องการเป็นคนแรกที่เริ่มลงมือ ก่อนหน้านี้เขาคงโจมตีไปก่อนแล้ว!
เห็นท่าทางของเฉิงโห่วแล้ว จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นจริงจัง "เช่นนั้น ก็จงดู!"
"!"จงซานที่ปรบมือเบา ๆ .
สิบองค์รักษ์ที่เข้าไปในตำหนักซ่างเฉินทันที จากนั้นก็ยกวัตถุขนาดสิบห้าจั้งออกมา มองเห็นลาง ๆ ภายในห้องโถงที่ค่อนข้างมืดมิด บนวัตถุดังกล่าวมีผ้าสีแดงปกปิดเอาไว้.
องค์รักษ์ที่ยกวัตถุดังกล่าวออกมาจากด้านในช้า ๆ ก้าวออกมาต่อด้านหน้าทุกคน.
"ครืนนนนน!"
วัตถุดังกล่าวที่ถูกวางลงบนพื้น เสียงดังกึกก้อง รูปทรงที่ดูเหมือนกับกล่องขนาดใหญ่.
ใบหน้าของจงซานที่เผยท่าทางพึงพอใจ สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังวัตถุที่มีผ้าแดงปิดเอาไว้.
จงซานที่โบกมือ องค์รักษ์ที่ยกผ้าแดงออกอย่างรวดเร็ว.
"วูซซซซซ!"
พริบตาที่ผ้าแดงถูกยกออก เหล่าประชาชนจากทุกเมืองใหญ่ทั่วทวีปเหนือต่างสงเสียงอื้ออึง เหล่าผู้ฝึกตนที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโตจ้องมองนิ่งงัน.
"อาจารย์ หมายความว่าอย่างไร?"
"งานวันเกิดจงซาน มีสิ่งนี้ได้อย่างไร?"
"พวกเขาต้องการทำอะไร?"
....................................
........................
............
ทวีปเหนือที่ส่งเสียงดังอื้ออึ้ง ผู้ฝึกตนที่กำลังเฉลิมฉลอง ต่างก็ต้องหยุดปากจากอาหารและสุราที่อร่อย เพราะว่า .............
ที่ลานตำหนักซ่างเฉิน กลุ่มของปราชญ์เทพที่จ้องมองไปยังสิ่งของใต้ผ้าแดง ดวงตาที่สั่นไหวไปมา.
โลงศพสีขาวบริสุทธิ์ขนาดความสูง 15 จั้ง!
โลงศพ?
งานวันเกิด เป็นวันแห่งฤกษ์งามยามดี จงซานกับนำโลงศพออกมา?
หลาย ๆ คนที่ไม่เข้าใจ หลาย ๆ คนที่เวลานี้เปลี่ยนเป็นความเงียบงัน.
โลงศพ ที่แผ่กลิ่นอายที่หนักหน่วงทรงพลังออกมา! พลังอำนาจที่ลึกล้ำ ที่ทำให้ทุกคนเปลี่ยนเป็นนิ่งงัน.
"จงซาน งานวันเกิดของเจ้า เจ้าหมกตัวอยู่ในตำหนัก หลอมโลงศพขึ้นอย่างงั้นรึ? เจ้าหลอมให้กับตัวเองอย่างงั้นรึ?"หมี่เทียนกล่าวหยัน.
"ก็บางที!"จงซานที่เอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
"หืม?"หมี่เทียนที่ตกใจเล็กน้อย.
"โลงศพนี้ บางทีอาจจะเป้นของข้า บางทีก็อาจจะเป็นใครบางคนในที่นี่ กับการเดินทางมาชุมนุมในวันเกิดของข้าในต้าเจิ้ง แม้นว่าจะเป็นมารยาท แต่แน่นอนว่าข้าก็ไม่ได้ประมาททุกคน อย่างน้อย ก็ต้องเตรียมโลงศพเอาไว้!"จงซานที่เผยยิ้มบาง.
จงซานเอ่ย ทุกคนที่เผยใบหน้าซับซ้อนจริงจัง รับรู้ว่าจงซานกำลังเตรียมตัวพุ่งสู่สนามรบแล้ว!
"หืม? วันนี้ ปราชญ์เทพเก้าคนมารวมตัว เจ้าต้องการเลียนแบบหยิงและไท่อี้อย่างงั้นรึ? ล่าปราชญ์เทพก่อตั้งศาลสวรรค์?"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
ล่าปราชญ์เทพก่อตั้งศาลสวรรค์รึ? เหล่าปราชญ์เทพที่จะจ้องมองจงซานตาเขม็ง! แววตาที่เป็นจิตสังหารออกมา.
จงซานที่จ้องมองหมี่เทียน ก่อนที่จะเอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล "ใช่!"
ใช่? จงซานที่กล่าวตอบรับอย่างเปิดเผย ความทะเยอทะยายของจงซาน ทั้งยังกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจอีกด้วย.
หลายคนก่อนหน้าได้เตรียมการเอาไว้แล้ว เกี่ยวกับการจัดที่นั่งแยกลำดับ จึงไม่กล่าวอะไร ทว่าพวกเขายังคงอดทน จ้องมองอย่างใจเย็น.
"ลำพังเจ้านะรึ? คิดจะล่าปราชญ์เทพ? ก็มา ลองดู ดูว่าใครจะได้นอนในโลงศพนั่น!"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
ท่าทางของหมี่เทียนนั้นชัดเจนตั้งแต่ต้น ว่ามาเพื่อสังหารจงซาน ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องสุภาพแต่อย่างใด.
ล่าปราชญ์? คิดว่าง่ายอย่างงั้นรึ? ถึงแม้นว่าจะสู้ไม่ได้ ก็หนีได้สบาย! นอกจากนี้หมี่เทียนยังไม่ได้มาคนเดียว มีม่อจื่อมาช่วยเขาโดยเฉพาะ.
หมี่เทียนที่จ้องมองจงซานด้วยความโกรธเกรี้ยว เพราะว่าหมี่เทียนเข้าใจดี ขอเพียงจงซานเริ่ม การต่อสู้ใหญ่ก็จะเริ่มขึ้นทันที อย่างน้อย ตัวเขา ม่อจื่อ เฉิงโห่ว หยิงเห่า ลู่หยา ไท่อี้ แม้แต่เทียนโจวจื่อ เทียนเต๋าจื่อ ต่างก็ต้องการสังหารจงซาน.
จงซานเริ่มเมื่อไหร่ พันธมิตรหลากหลายคนก็พร้อมโจมตี! ดังนั้นหมี่เทียนที่พยายามยั่วจงซานครั้งแล้วครั้งเล่า เพื่อให้จงซานเข้าโจมตีตัวเขาให้เร็วที่สุด.
จงซานที่จ้องมองไปยังหมี่เทียน เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย "เจ้านะรึ?"
"ข้าแล้วอย่างไร?"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"โลงศพของข้านั้น เจ้าไม่คู่ควรไปนอนแม้แต่น้อย!"จงซานเอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
"พรึบ!"หมี่เทียนที่ยืนขึ้นในทันที."เจ้าต้องการพูดอะไร?"
ไม่คู่ควรที่จะนอนอย่างงั้นรึ? นี่คือคำพูดที่ดูแคลนเป็นอย่างมาก หมี่เทียนแม้แต่ตายก็ไม่คู่ควรอย่างงั้นรึ?
"ข้าหมายความว่า เจ้า หมี่เทียน ไม่คู่ควรและมีคุณสมบัติที่จะนอนในโลงศพที่ข้าหลอมขึ้นมา!"จงซานที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
"สารเลวบัดซบ!"หมี่เทียนที่คำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ทว่าคนอื่น ๆ ที่จริงเวลานี้ขมวดคิ้วแน่นจับจ้องมองคาดเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้น.
"เพราะว่ามีอีกหนึ่งโลงศพ ที่ได้เตรียมไว้ให้กับเจ้าแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"ดวงตาของหมี่เทียนที่หรี่เล็กลง แววตาที่ส่ายไปมาด้วยความดุร้าย.
อีกหนึ่งโลงศพ? ทุกคนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนจริงจัง!
"จี้กงหนี่ ความแค้น ความโศกเศร้าของเจ้า อยู่ใกล้แค่เอื้อมมือเจ้าแล้ว ถึงเวลาสะสางความแค้น ต้าเจิ้งของข้าจะเป็นสถานที่ล่าปราชญ์เทพให้เจ้า กำจัดศัตรูของเจ้าต่อหน้าผู้คนทั่วหล้าเสีย!เชิญ!"จงซานที่หันหน้าจ้องมองไปยังจี้กงหนี่!
จี้กงหนี่? ทุกคนที่จ้องมองไปยังจี้กงหนี่ จี้กงหนี่ต้องการล่าหมี่เทียนรึ? ทำไม?
"อ่า ฮ่าฮ่า ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"
จี้กงหนี่ที่หัวเราะออกมาเสียงดัง จากนั้นก็จ้องมองไปยังจงซาน "งานวันเกิด? งานเลี้ยงอื่น ต่างก็มีการแสดงเพื่อความสนุกทั้งนั้น หากแต่งานวันเกิดเจ้า,จงซาน ที่จริงงานแสดงบันเทิงต่อแขกคือการล่าปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?"
"ฟ้าดินกำสรวล เพื่อเฉลิมฉลองต่อข้า ปราชญ์เทพร่วงหล่นจากสวรรค์ เพื่อความรุ่งโรจให้กับข้า จี้กงหนี่ เจ้าคิดว่าอย่างไร? "จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ดี ฟ้าดินกำสรวลเพื่อเฉลิมฉลองให้ข้า ปราชญ์เทพร่วงหล่นจากสวรรค์เพื่อความรุ่งโรจน์ของข้า หมี่เทียนจงตาย เพื่อชดใช้ความแค้นให้กับข้าซะ!"จี้กงหนี่ที่หันหน้า จับจ้องมองไปยังปราชญ์เทพหมี่เทียน.
ความสุขุมที่ซ่อนความแค้นได้หายไป เปลี่ยนเป็นความดุร้ายโศกเศร้าที่ระเบิดออกมา!
"จี้กงหนี่ เจ้าต้องการทำอะไร?"ใบหน้าของหมี่เทียนที่กระตุกไปมา.