Chapter 1381 ที่นั่งหลักและที่นั่งรอง.

วันที่ 7 ฉีเยว่ งานวันเกิดจงซาน!

ภพหยาง สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ตำหนักซ่างเฉิน.

ลานด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน เหล่าเสนาธิการที่ยืนรอคอยด้วยความเคารพ เหล่าบริกรมากมาย และบนลานนั้นยังมีแท่นบัลลังก์ที่นั่งดอกบัวอีก 17 ดอกที่ผุดขึ้นมาบนพื้น.

ที่นั่งทิศเหนือนั้นมีเก้าอี้นั่งเก้ามังกรทอง เห็นชัดเจนว่าเป็นที่นั่งประธานในพิธี ที่นั่งของจงวาน พื้นที่รอบ ๆ เวลานี้มีกลิ่นหอมของอาหารเซียน รอบ ๆ ข้างมีสาวงามยืนประจำ คอยบริการพื้นที่รอบ ๆ .

อย่างไรก็ตาม จงซานนั้นยังไม่ปรากฎ ทว่าที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉินเริ่มมีคนปรากฎแล้ว.

ที่นั่งบนบัลลังก์ดอกบัว แน่นอนว่าคือที่นั่งของแขกผู้ทรงเกียรติ นอกจากบัลลังก์มังกร ที่นั่งบัลลังก์ดอกบัว นั้นมีกลิ่นหอมของอาหารเซียนที่ลอยฟุ้ง.

แท่นที่นั่งแยกออกเป็นสองส่วน ส่วนแรกดอกบัวเจ็ดดอกด้านบน ด้านล่างลงไปเป็นที่นั่งดอกบัวเก้าแห่ง.

บนบัลลังก์ดอกบัวแถวแรก ในเวลานี้มีคนเข้ามาประจำที่แล้ว.

สองร่างที่สวมชุดขาว สองคนที่จงซานเชิญมาตั้งแต่แรก เจี้ยนอ้าวผู้ที่ต้องการล้มยอดฝีมือทั่วหล้า และอีกคนคือเสวียนหยวน.

จงซานยังไม่ปรากฎ หากแต่ทั้งสองหาได้เป็นกังวล ยังคงจิบสุรารอคอยช้า ๆ .

สายตาของเจี้ยนอ้าวที่ดูไม่แยแสใครนัก ทว่าทุกการกระทำยังตำแหน่งที่นั่งดังกล่าว ทำให้เป็นที่จะจ้องมองของผู้คน.

ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง บุรุษที่แผ่กลิ่นอายแสงศักดิ์สิทธิ์ออกจากร่างเรื่อ ๆ .

บนลานบนตำหนักซ่างเฉิน ไท่จื่อต้าเจิ้ง ปราชญ์เทพจงเทียน.

จงเทียน ที่คอยต้อนรับแขกอันทรงเกียรติ ขณะที่เขาจ้องมองไปยังทิศตะวันออกพร้อมกับเผยยิ้มออกมา.

"ทั้งสอง ข้าขอออกไปรับแขกทรงเกียรติก่อน!"จงเทียนที่กล่าวกับเจี้ยนอ้าวและเสวียนหยวน.

"อืม!"เจี้ยนอ้าวที่พยักหน้ารับ.

จงเทียนที่ก้าวออกไป พุ่งตรงไปยังทิศตะวันออก.

"หยิงมาถึงแล้ว!"ดวงตาของเจี้ยนอ้าวที่เป็นประกาย.

"ในโลกใบเล็ก เจ้าและหยิงอาจนับได้ว่าเป็นตัวตนอันดับหนึ่งในแต่ละยุคได้ ด้วยนิสัยของเจ้า ต้องการต่อสู้กับเขาด้วยอย่างงั้นรึ?"เสวียนหยวนที่ถามออกมาอย่างนุ่มนวล.

"ข้าและหยิงเคยต่อสู้กันมาก่อนครั้งหนึ่ง!เจี้ยนอ้าวที่กล่าวออกมาเบา ๆ .

"หืม?"เสวียนหยวนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.

"ครั้งนั้นเขาชนะ!"เจี้ยนอ้าวที่ล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.

"ครั้งนั้น? เป็นไปได้ว่าต้องมีครั้งหน้าอีกอย่างงั้นรึ?"เสวียนหยวนสอบถาม.

"ต้องรอให้ข้าลับกระบี่ให้คมกว่านี้!"เจี้ยนอ้าวที่พยักหน้ารับ ก่อนที่จะไม่กล่าวอะไรต่อไป.

ฟิ้ว!

หยิงจากทางทิศตะวันออกยังมาไม่ถึง ทิศใต้ก็ปรากฎแสงสีทองสว่างจ้า.

เลื่อนราชันย์เทพ ที่มีจินอู๋ซานสิบร่าง ลากเลื่อนมา บินตรงก่อนที่จะมาหยุดที่ด้านหน้าลานก่อนถึงตำหนักซ่างเฉิน.

กลุ่มคนดังกล่าว มีไท่จื่อต้าเจิ้งจงเสวียนก้าวออกไปรับ แน่นอนย่อมไม่มีคนขวาง.

ด้านข้างเลื่อนตำหนักราชันย์เทพของจินอู๋ซาน มีกลุ่มสาวใช้กลุ่มหนึ่ง ทว่ากลุ่มสาวใช้ที่มีพลังฝึกตนเพียงระดับมหาเซียน และมีคนสองคนที่พิเศษมาก หนึ่งในนั้นเป็นคนที่แบกน้ำเต้าขนาดใหญ่ ปราชญ์เทพลู่หยา และอีกคนที่สวมชุดดำล้วน.

บนเลื่อนราชันย์เทพ สาวใช้ที่เปิดผ้าม่าน เผยให้เห็นบุรุษที่ใหญ่โตด้านใน สวมชุดคลุมสีเหลือง สายตาที่ดุร้ายเย็นชาแผ่ออกมา ราวกับจะระเบิดทุกคนที่จ้องมอง เหล่าบริกรรอบ ๆ ถึงกับต้องเผยท่าทางหวาดผวา.

"ท่านพ่อ ถึงแล้ว!"ลู่หยากล่าว.

"ราชันย์เทวะเทพไท่อี้ ปราชญ์เทพลู่หยา เชิญทางนี้!"จงเสวียนเอ่ย.

ไท่อี้ที่ยังไม่ขยับ ทว่าจ้องมองไปยังลานตำหนักซ่างเฉิน จ้องมองเจี้ยนอ้าวและเสวียนหยวน สายตาที่สั่นไหวเล็กน้อย ท้ายที่สุดก็ไปหยุดที่ตำหนักซ่างเฉินที่ยังคงปิดแน่น.

"จงซานล่ะ?"ไท่อี้กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.

"ฟู่หวงกำลังเตรียมบางอย่างในงานเลี้ยงในครั้งนี้ ที่นั่งแขกผู้ทรงเกียรติได้เตรียมไว้แล้ว ขอให้ทุกท่านประจำที่ก่อน เพราะว่าแขกทุกคนกำลังมารวมกันในไม่ช้านี้!"จงเสวียนที่กล่าวไม่ยโสและไม่สุภาพออกมา.

"อืม!"ไท่อี้พยักหน้ารับ.

ไท่อี้ที่ก้าวออกมา จงเสวียนที่นำไท่อี้และลู่หยาไป.

เหล่าสาวใช้ที่ไท่อี้นำมา แน่นอนว่ายังคงประจำอยู่ที่เลื่อนลากจินอู๋ซาน มีเพียงแค่ชายในชุดดำที่ตามไท่อี้ไป.

จงเสวียนที่จ้องมองไปยังชายชุดดำ ดวงตาที่หรี่เล็กลง ราวกับคาดเดาอะไรได้ ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย ด้วยใบหน้าที่อัปลักษณ์และซับซ้อน.

"เชิญ!"จงเสวียนที่ไม่กล่าวอะไรอีก.

ก่อนที่จะนำพวกเขาไปยังตำแหน่งของบัลลังก์ดอกบัวอย่างรวดเร็ว.

"ที่นั่งของราชันย์เทพไท่อี้ที่นี่ ปราชญ์เทพลู่หยาที่นี่!"จงเสวียนเอ่ย.

ใบหน้าของลู่หยาที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม บนเจ็ด ล่างเก้า? เจ็ดที่นั่งของแขกผู้ทรงเกียรติ เก้าที่ด้านล่างด้อยกว่า? หมายความว่าอย่างไร ข้ายังมีเกียรติไม่พออย่างงั้นรึ?"

ไท่อี้จ้องมองจงเสวียน เจ็ดตำแหน่งชั้นใน ซึ่งมีที่นั่งเขาด้วย และลู่หยาอยู่ในตำแหน่งแขกที่ด้อยกว่าลงมา กับท่าทางที่แสดงออกมาเช่นนี้ เป็นสิ่งที่จงซานแสดงออกมา กำหนดเอาไว้อย่างงั้นรึ?

"ขออภัยปราชญ์เทพลู่หยา ด้านบนเป็นของแขกผู้ทรงเกียรติ ทุกคนมีสถานะเทียบเท่ากับราชันย์เทวะเทพ เพียงแต่ท่านไม่ได้เหนือกว่าราชันย์เทวะเทพ!"จงเสวียนที่กล่าวออกมาไม่รีบร้อนไม่เร็วไม่ช้า.

ลู่หยาและไท่อี้? แม้นว่าลู่หยาจะเป็นปราชย์เทพ ทว่าจะเอาไปเทียบกับไท่อี้ได้อย่างไร? ไท่อี้เป็นบิดาของลู่หยา และยังเป็นผู้ครองทวีปใต้ แน่นอนว่าลู่หยาไม่คิดว่าตัวเองเหนือกว่าบิดาอยู่แล้ว.

"แต่ว่า ทั้งสอง? ทั้งสองไม่เห็นมีใครรู้จัก หากแต่ได้นั่งในตำแหน่งแขกผู้ทรงเกียรติอย่างงั้นรึ?"ลู่หยาที่ชี้ไปยังเจี้ยนอ้าวและเสวียนหยวนในทันที.

แน่นอนว่าเขาด้อยกว่าบิดาของเขาแน่นอน หากแต่สองคนที่ไม่เป็นที่รู้จักนั่นล่ะ?

เจี้ยนอ้าวและเสวียนหยวนที่หันหน้ามามอง ด้วยสายตาเย็นชาไปยังลู่หยา.

ไท่อี้ไม่ได้เอ่ยอะไร ทว่าจ้องมองไปยังจงเสวียน จงเสวียนที่เผยยิ้มเล็กน้อย ขณะที่จะกล่าวอะไรออกมา ชายในชุดดำด้านหลังไท่อี้ก็เอ่ยปากออกมาในทันที.

"ไท่จื่อ จงซานเป็นคนที่ชอบดูแคลนผู้คน เขาช่างน่ารังเกียจนัก!"

ขณะที่ชายชุดดำเอ่ยออกมา เสียงที่จงเสวียนคุ้นเคย ทำให้ดวงตาของเขาหดเกร็ง จ้องเขม็งไปยังชายชุดดำ ด้วยใบหน้าที่เผยสีหน้าอัปลักษณ์ออกมา!

"ในเมื่อเซียนเซิงโหยวหมิงบอกกว่าเป็นนิสัยเดิม หลังจากนี้ก็มาดูว่าจะมีใครบ้างที่เป็นแขกผู้ทรงเกียรติ!"ไท่อี้เอ่ย.

"ครับ!"แม้นว่าลู่หยาจะไม่พอใจทว่าก็พยักหน้ารับ.

ลู่หยาที่ก้าวไปยังแท่นที่นั่งดอกบัวด้านล่าง ก่อนที่ไท่อี้จะก้าวขึ้นไปนั่งบนแท่นดอกบัวด้านบน เซียนเซิงโหยวหมิงที่ตามไท่อี้ไปด้านหลัง ก้าวไปอยู่ด้านหลังของที่นั่งอันทรงเกียรติ.

ไท่อี้ที่นั่งบนที่นั่ง ส่วนเซียนเซิงโหยวหมิงที่ยืนอยู่ด้านหลังบัลลังก์ ยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหว.

ไท่อี้ที่นั่งลง ขณะจ้องมองไปยังเสวียนหยวนและเจี้ยนอ้าว.

เสวียนหยวนที่ยกแก้วสุราขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับเผยยิ้มทักทายไท่อี้ ไม่ว่าไท่อี้จะรับหรือไม่ หากแต่ตัวเขาก็ยกสุราขึ้นดื่มอยู่ดี.

แม้นว่าไท่อี้ไม่ได้ยิ้มตอบรับ ทว่าลู่หยาเวลานี้ ภายในใจเต็มไปด้วยความสงสัย คนทั้งสองนี้เป็นใครกัน?

อย่างไรก็ตาม จากนั้นไท่อี้และลู่หยาที่จดจ้องมองไปยังทิศตะวันออก ซึ่งปรากฎแขกผู้ทรงเกียรติขึ้น เลื่อนเก้ามังกรที่ลากมา ขณะที่ร่อนลงช้า ๆ .

"หยิง?"ไท่อี้ที่เผยท่าทางจริงจังออกมาเล็กน้อย.

ที่ไกลออกไป เป็นจงเทียนที่ออกไปต้อนรับหยิงนั่นเอง.

จงเทียนที่ออกไปต้อนรับแขก แน่นอนว่าเลื่อนเก้ามังกรเองก็หยุดอยู่ที่มุมของลานตำหนักซ่างเฉิน อยู่ไม่ไกลจากเลื่อนจินอู๋ซานนั่นเอง.

"เทียนตี้ต้าฉิน กุยกู่ซือ เชิญ!"จงเทียนเอ่ย.

"อืม!"หยิงพยักหน้ารับ ก่อนที่จะถูกนำมาที่ตรงกลาง.

"เทียนตี้ต้าฉิน ที่นั่งท่านตรงนี้ กุยกูซือ ที่นั่งเจ้าตรงนี้!"จงเทียนที่ชี้ไปยังสองตำแหน่ง.

ไม่ไกลออกไป ลู่หยาที่เห็นตำแหน่งที่นั่งของกุยกู่ซา เขาที่พ่นลมหายใจยาว ความไม่พอใจในใจที่ผ่อนลงเป็นอย่างมาก.

แน่นอนหยิงที่เข้าไปประจำที่นั่งบัลลังก์ดอกบัวด้านใน.

ขณะที่เขาก้าวเข้าไปนั่ง บริการสองคนที่เข้าไปเสิร์ฟสุราในทันที.

"ราชันย์เทพตะวันออก ไม่ได้พบกันนาน!"หยิงที่กล่าวเสียงเย็นเอ่ยด้วยรอยยิ้ม.

"หยิง ไม่ได้เจอกันนาน!"ไท่อี้พยักหน้ารับ.

สองราชาที่กล่าวทักทายกัน.

"เทียนจู่เจี้ยนอ้าว เจ้าตำหนักเสวียนยหยวน พวกเจ้ามาเร็วจริง ๆ !"หยิงเอ่ย.

ไท่อี้และลู่หยาที่ดวงตาหรี่เล็กลง ทั้งสองคือคนที่หยิงรู้จักอย่างงั้นรึ? ทันใดนั้น สองคนที่ไม่มีคนรู้จักก็ถูกนำออกไป.

"เป็นเจ้าที่มาสายเอง!"เจี้ยนอ้าวที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.

"เป็นเรื่องยากที่จะได้รับเชิญให้มางานเลี้ยงที่น่าตื่นเต้น ย่อมต้องมาก่อนเป็นธรรมดา!"เสวียนหยวนพยักหน้ารับ.

ได้ยินคำพูดของคนทั้งสอง ใบหน้าของลู่หยาที่เผยท่าทางแปลกประหลาด ทั้งคู่เป็นใครมาจากใหนกัน? ทำไมถึงได้มีท่าทางเช่นนั้นกับหยิงกัน?

"ทุกท่านตามสบาย!"จงเทียนที่กล่าวกับทุกคน.

จากนั้น จงเทียนที่ก้าวออกไปบนิตรงไปยังทิศตะวันตก.

"จี้กงหนี่?"หยิงที่จ้องมองไปยังทิศใต้.

จากทิศตะวันตก ทุกคนที่มองเห็นเลื่อนราชันย์เทพจากที่ไกลออกไป ลากเลื่อนมาด้วยหงส์เพลิง หงส์ยักษ์เก้าสีลากเลื่อนมาแต่ไกล โดยมีจงเทียนที่ออกไปต้อนรับ.

ในเวลาเดียวกัน จากทิศใต้เมฆ 12 สีก็ปรากฎ บนเมฆ 12สีนั้น มีคนสามคนยืนอยู่.

หนึ่งในนั้น ไท่จื่อต้าเจิ้ง จงเจิ้ง ส่วนสองคน หนึ่งคนที่สวมชุดสีขาวมองไม่เห็นใบหน้า อีกคนเป็นชายที่ดูผอมสูง สวมหมวกขนนก หนึ่งดำหนึ่งขาว ที่พริ้วไหวลู่ลม.

"เทียนเต๋าจื่อ? ถึงกับนำร่างหลักมาเลยรึ?"เจี้ยนอ้าวที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง.

สองคนที่จงเจิ้งนำมา แน่นอนว่าคือประมุขตระกูลเทียน เทียนเต๋าจื่อและปราชญ์เทพ เทียนโจวจื่อ.

จงเทียน ที่นำจี้กงหนี่ที่สวมชุดราชาที่โอ่อ่า และปราชญ์เทพกงซูจื่อที่สวมชุดสีขาว.

ในเวลาเดียวกัน คนทั้งสองที่ปรากฎขึ้นที่ลานตำหนักซ่างเฉินอยู่ห่างไม่ไกลกันนัก.

จี้กงหนี่ที่ก้าวออกมาจากเลื่อนราชันย์เทพ ซึ่งพบกับเทียนเต๋าจื่อเข้าพอดี.

"จี้กงหนี่? ข้าคิดว่าเจ้าตายไปแล้ว!"เทียนเต๋าจื่อที่เอ่ยออกมาเบา ๆ .

คำพูดของเทียนเต๋าจื่อ ทำให้ทุกคนหันไปมอง เพราะไม่มีใครคาดว่าเทียนเต๋าจื่อจะกล่าวคำพูดเช่นนั้นออกมา.

กงซูจื่อที่ราวกับจะก้าวออกไป หากแต่จี้กงหนี่ที่ยื่นมือขวางไว้ ก่อนที่จะเผยยิ้มออกมา กล่าวตอบกลับเทียนเต๋าจื่อ "ข้าตาย แต่ก็ยังมีชีวิต นอกจากนี้ชีวิตของข้ายังดีกว่าในอดีต! ส่วนตัวเจ้า ท้ายที่สุดก็ออกมาจากกรงอย่างงั้นรึ?

เห็นจี้กงหนี่ที่ปะทะคารมกับอีกฝ่าย ทุกคนที่ไม่ได้เข้าไปขวาง.

"กรงรึ? กล่าวได้ดี ฮ่าฮ่าฮ่า!"เทียนเต๋าจื่อที่เผยนิสัยค่อนข้างแปลกประหลาด.

"ผู้ครองทวีปเทียน ที่นั่งท่านด้านนี้ ปราชญ์เทพเทียนโจวจื่อ ที่นั่งท่านด้านนี้!"

"เซิ่งหวังต้าโจว ที่นั่งท่านด้านนี้ กงซูจื่อ ที่นั่งท่านด้านนี้!"

จงเทียน จงเจิ้งที่ได้นำคนทั้งสี่เข้าประจำที่นั่ง.

จี้กงหนี่และเทียนเต๋าจื่อแน่นอนว่าต้องเข้าประจำที่นั่งอันทรงเกียรติ ส่วนเทียนโจมตีและกงซูจื่อ เหมือนกับคนอื่น ๆ  เป็นที่นั่งรองลงมาด้านล่าง.

"ไท่อี้ หยิง เจี้ยนอ้าว เสวียนหยวน ไม่ได้เจอกันนาน!"จี้กงหนี่ที่กล่าวทักทายคนอื่น ๆ .

"ไม่ได้เจอกันนาน!"ทุกคนที่พยักหน้ารับ.

เทียนเต๋าจื่อที่นั่งลงบนบัลลังก์ก่อนที่จะยกสุราขึ้นจิบ จ้องมองไปยังตำแหน่งแขกผู้ทรงเกียรติสุดท้ายและกล่าวออกมาว่า "เจ้าว่าแขกผู้ทรงเกียรติคนสุดท้ายเป็นตี้เสวียนชา หรือเฉิงโห่ว?"

เฉิงโห่ว? ตี้เสวียนชาอย่างงั้นรึ?

สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองไปยังที่นั่งแขกผู้ทรงเกียรติสุดท้ายในทันที ใช่เป็นใคร คนที่มาก่อนไม่เอ่ยอะไร ดูเหมือนว่าตำแหน่งสุดท้ายนั้นจะดูลึกลับ.

ที่นั่งที่จงซานเตรียมไว้นั้น ไม่เพียงแค่เป็นคนสนิท ทว่ายังแบ่งแยกระดับฐานะของคนอื่น ๆ ด้วย.

เฉิงโห่ว ปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง! ตี้เสวียนชา จื่อจุ้นเผ่าหมาป่า! ใครมีเกียรติมากกว่ากัน? ใครที่นั่งตรงนั้น?

ไม่มีใครที่เอ่ยถามจงเทียนอออกไป ราวกับว่าพวกเขาที่ต้องการลุ้นความลึกลับที่ซ่อนอยู่นี่!