Chapter 1380 ที่นั่งแขกผู้ทรงเกียรติ.

ทวีปปฐพี แดนเทวะซือเทียน.

ตี้เสวียนชาที่นั่งอยู่ในห้องฝึกตน ดวงตาที่หลับแน่นบำเพ็ญลมหายใจ ร่างกายของเขาที่เป็นประกาย ครึ่งหนึ่งของเขาที่เป็นสีขาว ครึ่งหนึ่งเป็นสีทอง แสงสว่างทั้งสองที่กำลังต่อสู้กันไปมา ต่างคนต่างไม่ยอมกัน.

แสงสีขาว ที่ด้านในนั้นสามารถมองเห็นวงจักรตัดโลกา ส่วนในแสงสีทองสามารถมองเห็นมีดบินตัดโลกา ภาพเงาของอาวุธทั้งสองที่เข้าปะทะกันไปมา ต่างฝ่ายต่างต้องการกำราบอีกฝ่าย.

เห็นชัดเจนว่า แสงสีขาววงจักรนั่น ก็คือเจตจำนงของตี้เสวียนชา ส่วนแสงสีทอง มีดบินนั่น ก็คือเจตจำนงของตี้ซือเทียน.

ใบหน้าของตี้เสวียนชาที่เผยความเจ็บปวดออกมา จากนั้น แสงสีทองก็อ่อนลง แสงสีขาวที่กำราบอีกฝั่ง.

มีดบินที่อ่อนกำลังลงเรื่อย วงจักรสะบั้นโลกกาที่ทรงพลังมากขึ้นเรื่อย ๆ.

"ครืนนน!"แสงสีทองที่ถูกบดขยี้ เหลือเพียงแสงสีขาวที่ปกคลุมร่างของตี้เสวียนชา.

ใบหน้าของตี้เสวียนชาที่เจ็บปวดได้หายไป ขณะลืมตาขึ้นช้า ๆ  ทว่าแทนที่จะดีใจกลับแสดงท่าทางจริงจังออกมา.

"ไม่มีได้อย่างไร?"ตี้เสวียนชาที่ขมวดคิ้วแน่น.

ตี้เสวียนชาที่ตรวจสอบร่างกายตัวเองอย่างระมัดระวัง ทว่ากับไม่สามารถค้นหาเหตุผลได้ เขาที่สูดหายใจลึก ก่อนที่จะลุกขึ้นก้าวออกจากห้องฝึกฝน.

ที่ด้านนอก เหล่ายอดฝีมือเผ่าหมาป่าที่ประจำที่ยืนอยู่ด้วยความเคารพ.

"จื่อจุ้น ได้เวลาแล้ว!"ผู้ฝึกตนเผ่าหมาป่าเอ่ย.

"อืม ดูแลแดนเทวะซือเทียนให้ดี ขณะข้าไปยังทวีปเหนือ!"ตี้เสวียนชาพยักหน้า.

"รับทราบ!"เหล่าผู้ฝึกตนเผ่าหมาป่าที่กล่าวตอบรับอย่างพร้อมเพรียง.

------------------------------------------------

ทวีปปฐพี วิหารหยิงเห่า.

บนท้องฟ้าวิหารหยิงเห่าเวลานี้ เหล่าศิษย์ของหยิงเหล่าที่ลอยอยู่ด้านบน ทว่าวิหารหยิงเห่าเวลานี้มีเปลวเพลิงที่เจิดจ้ากำลังลุกไหม้โชติช่วงขึ้นมาบนอากาศ วิหารหยิงเห่าได้กลายเป็นทะเลเพลิงไปแล้ว.

เหล่าศิษย์หยิงเห่าที่ลอยอยู่บนอากาศ เสียงหายใจแรง ใบหน้าเผยความรังเกียจออกมาจดจ้องมองไปยังสองพี่น้องเฟยเกอและจูกานที่อยู่ไกลออกไป!

"ข้าบอกแล้ว ก๊าซมีเทน ปล่อยให้ลมพัดก็ดีอยู่แล้ว อีกไม่นานเดี๋ยวก็ชิน!"จูกานที่กล่าวตอบชายชุดแดง.

ใบหน้าของชายชุดแดงที่ทั้งโกรธเกรี้ยวและอดสูขณะจ้องมองเฟยเกอและจูกาน ดวงตาแทบถลนออกมา.

"ใช่ เจ้าทำเสียของเลยไม่ใช่รึ? แต่ก็บอกได้ว่าบ่อก๊าซธรรมชาติของพวกเราร้ายกาจหรือไม่? มันมีพลังมากมายสะสมอยู่ ไม่ต้องใช้วิชาใด ๆ ก็จุดไฟได้!"เฟยเกอที่ล่าวออกมาด้านข้าง.

"จุดไฟ? ไม่จำเป็นพวกเราไม่คิดที่จะจะใช้มันแม้แต่น้อย พวกเจ้าไม่จำเป็น.......!"ชายในชุดแดงที่ใบหน้าแดงซ่านโกรธเกรี้ยว.

คำพูดของชายชุดแดง ทำให้ทุกคนของวิหารหยิงเห่าจ้องมองด้วยความโกรธเกรี้ยวจดจ้องมองไปยังเฟยเกอและจูกาน ร้อยปีที่ผ่านมานี้ ทุกคนต่างก็รู้สองภัยพิบัตินี้น่ากลัวขนาดใหน ไปที่ไหนพังทลายที่นั่น คาดไม่ถึง คาดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาจะยังอยู่รอดปลอดภัยจนถึงวันนี้.

บ่อก๊าซธรรมชาติ แม้นว่าจะดูง่าย ๆ  ทว่ากลุ่มผู้ฝึกตนที่เผยท่าทางเหยียดหยันก่อนที่จะกลายเป็นสะพรึงกลัว หลังจากที่มันติดไฟ ก๊าซมีเทนที่ลุกไหม้ มันได้เผาทุกอย่างลามออกไปทั่ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิหารปราชญ์เทพของพวกเขา.

วิหารปราชญ์เทพ สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของสวรรค์และปฐพี คนสองคนที่ทำให้เกิดกลิ่นเหม็นไปทั่ว จากนั้นก็ยังทำให้เพลิงลุกไหม้ไปทั่วทุกสารทิศ แม้แต่เกิดระเบิดขึ้นเป็นระยะ ๆ  หลังจากระเบิดก็ยังพ่นลูกไฟออกมาอีก จนทำให้สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือน.

เป็นเรื่องราวที่เลวร้ายมาก

"เกิดอะไรขึ้น!"

เสียงที่ดังขึ้นบนอากาศ.

ปราชญ์เทพหยิงเห่าที่ลอยลงมาจากบนท้องฟ้า.

หยิงเห่าที่ยืนอยู่บนอากาศ ขณะที่จ้องมองด้วยความเย็นชา ทว่าศิษย์ของตัวเองไม่มีใครเข้าไปดับไฟ ทั้งที่ไม่น่าจะร้อนอะไร ทว่าก็ยังปล่อยให้เปลวเพลิงลุกไหม้วิหารไปเรื่อย ๆ .

"อาจารย์!"ศิษย์คนหนึ่งของหยิงเห่าที่เอ่ยปากออกมา.

"ยังไม่ดับไฟอีก!"หยิงเห่าที่กล่าวด้วยเสียงเย็นชา.

"ดับไม่ได้ อาจารย์ มันดับไม่ได้!"ชายในชุดสีแดงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย.

"หืม?"หยิงเห่าที่เผยท่าทางสงสัย.

"พวกเราได้ใช้ทุกวิธีแล้ว ยิ่งพวกเราพยายามเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้ก๊าซมีเทนปะทุแม้แต่เพิ่มระดับขึ้นนับร้อยเท่า มากขึ้นและก็มากขึ้น ลามไปทั่ว!"ศิษย์ในชุดสีแดงกล่าวออกมาด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความอดสู.

"มีเทน?"หยิงเห่าที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.

"อาจารย์ เส้นโลหิตมังกรใต้วิหารของพวกเรา เวลานี้มันได้เปื้อนสิ่งสกปรกไปหมดแล้ว กินพื้นที่บริเวณนับสิบพันล้านลี้ ทำให้เป็นเช่นนี้!"ศิษย์ชายชุดแดงที่กล่าวตอบ.

หยิงเห่าที่นับนิ้วพยากรณ์ สามารถยืนยันเรื่องราวดังกล่าวได้อย่างรวดเร็ว.

"เกิดอะไรขึ้น?"หยิงเห่าที่เผยท่าทางเย็นชา.

.

"เป็นพวกเขา......!"ชายในชุดแดงที่เริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดในทันที.

หยิงเห่าที่ได้รับฟัง ต้องขมวดคิ้วไปมา จดจ้องมองไปยังสองคนที่กำลังบินเข้ามา ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความบิดเบี้ยวอัปลักษณ์ ขณะที่เขากำหมัดแน่น หยิงเห่าเริ่มคิดว่าการนำพวกเขาออกมาจากตระกูลไป๋ กลายเป็นเรื่องราวที่ผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง.

"อาจารย์ หากไม่ตัดเส้นโลหิตมังกรทั้งเก้า ถมที่นี่อีกครั้ง จากนั้นค่อยเลือกสถานที่สร้างวิหารขึ้นใหม่ ไม่เช่นนั้นแล้ววิหารของพวกเราจะต้องถูกคนทั่วหล้าหัวเราะเยาะแน่!"ชายในชุดสีแดงที่กล่าวออกมาในทันที.

คนทั่วหล้าหัวเราะเยาะ? เป็นความจริง วิหารปราชญ์เทพที่ปนเปื้อนส่งกลิ่นเหม็น ทำให้เส้นโลหิตมังกรเปื้อนสิ่งปรกติ มีใครบ้างที่ได้ยินแล้วจะไม่หัวเราะเยาะ.

"หยิงเห่า เจ้ากลับมาก็ดีแล้ว ศิษย์ของเจ้าสร้างปัญหา? พวกเขากำลังใช้ไฟเผา ยิ่งเผาก๊าซมีเทนเท่าใด ก็ยิ่งเสียของ! นอกจากนี้ไฟที่ได้ ก็ไม่เสถียรด้วย แม้แต่เกิดระเบิดขึ้น!"เฟยเกอที่กล่าวออกมาเสียงเข้ม.

"ใช่ ๆ !"จูกานที่กล่าวเสียงดังเช่นกัน.

ใบหน้าของหยิงเห่าที่กระตุก จ้องมองคนทั้งสอง ภายในใจที่เอ่อล้นไปด้วยจิตสังหาร หากแต่ต้องทนเอาไว้.

"เอาล่ะ พวกเราจะไปทวีปเหนือในทันที พวกเจ้าจะไปหรือไม่?"หยิงเห่าที่ส่ายหน้าไปมา.

"ไม่เดินทางไปยังทวีปเหนือ พวกเขาจะมาอยู่ที่นี่ทำไม ต้องไปอยู่แล้ว!"เฟยเกอที่ดวงตาเป็นประกาย.

"อืม!"หยิงเห่าที่พยักหน้ารับ.

ก่อนที่จะหันหน้าไปพูดกับชายในชุดสีแดงก่อนหน้า "จัดการเหมือนกับที่เจ้ากล่าวมาก่อนนี้!"

"ครับ!"ชายในชุดสีแดงที่กล่าวตอบรับ.

"เจ้าอยู่ช่วยที่นี่ หยิงจงเจ้าตามพวกเราไปยังทวีปเหนือ!"หยิงเห่าที่กล่าวกับชายชุดเขียว.

"ครับอาจารย์!"ชายในชุดสีเขียวที่ตอบรับในทันที.

หยิงเห่าที่สะบัดมือนำเฟยเกอ จูกานและหยิงจง เดินทางไปยังทวีปเหนือด้วยกัน.

ด้วยการนำโดยปราชญ์เทพ ทำให้การเดินทางนั้นรวดเร็วเป็นอย่างมาก ขณะที่ไปถึงทวีปเหนือ หยิงเห่าที่เลือกหยุดที่เมืองอู๋ซ่างเป็นเมืองแรก ก่อนที่จะเตรียมสอบถามข้อมูลสถานการณ์ต่าง ๆ ก่อน.

ทว่าขณะที่หยิงเห่าหยุดลง ข้าง ๆ เมืองอู๋ซ่าง ที่จริงเขามองไปยังภายในเมือง คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีมังกรทองชื่อเสียงวาสนาด้วย.

"บนท้องฟ้าเมือง? อาจารย์ ศาลเทพบนเมืองมีมังกรทองชื่อเสียงวาสนาด้วยรึ?"หยิงจงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.

"เข้าไปดูกัน!"หยิงเห่ากล่าว.

เฟยเกอและจูกานแน่นอนว่าไม่มีความเห็น เพราะว่าทั้งสองเองก็อยากรู้เช่นกัน.

ที่ประตูเมือง ด้วยพลังฝึกตนของหยิงเห่าแน่นอนว่าคนทั่วไปย่อมไม่สามารถมองเห็นพวกเขาได้ ทำให้พวกเขาสามารถก้าวเดินเข้าไปในเมืองอู๋ซ่างได้อย่างง่ายดาย.

ขณะที่พวกเขาก้าวเข้าไปในเมือง คนทั้งสี่ที่ตื่นตกใจเล็กน้อย.

เพราะว่าประชาชนเมืองอู๋ซ่าง เพียงแค่เงยหน้าขึ้นมองฟ้า จดจ้องมองผ่านเมฆชื่อเสียงวาสนา.

ภายในเมฆชื่อเสียงวาสนานั้นปรากฎภาพฉายขึ้นด้านใน เป็นภาพฉายของตำหนักที่งดงามและตัวอักษรที่กำลังวิ่งผ่านไปมามากมาย.

"สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว? คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถมองเห็นสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวได้อย่างงั้นรึ?"หยิงจงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.

"มังกรจรทั่วทิศ ตอบแทนบุญคุณทั่วแผ่นดิน และยังฉายภาพเมืองหลวงด้วยอย่างงั้นรึ?"หยิงเห่าที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.

"หมายความว่าอย่างไร? ภาพของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว?"เฟยเกอที่กล่าวสอบถามออกไป.

"อืม บนนั้นคือภาพสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว! เกี่ยวกับงานวันเกิดของจงซานได้ฉายภาพไปทั่วแผ่นดิน?"หยิงจงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางสงสัยด้วย.

"ถ่ายทอดสดนะรึ!"จูกานที่กล่าวออกมาด้วยความตกใจ.

ในเวลาเดียวกันหยิงจงที่จ้องมองหยิงเห่า พร้อมกับกล่าวผ่านอำนาจวิเศษ"อาจารย์ ที่นี่อยู่ไม่ไกลจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ให้ศิษย์อยู่ที่นี่ ดูสองหายนะนี้ ต้องไม่ลืมว่าหากนำทั้งสองไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว จะกลายเป็นที่จับตาเป็นแน่!"

หยิงเห่าที่จ้องมองเฟยเกอและจูกาน ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ ใช่ พาทั้งสองไปรึ? ไม่รู้ว่าพวกเขาจะทำอะไร?

"ดูพวกเขาเอาไว้ เมื่อข้าส่งสัญญาณมา แล้วจะแจ้งว่าเจ้าต้องทำอะไร!"หยิงเห่าที่ส่งเสียงผ่านอำนาจวิเศษ!

"ครับ!"หยิงจงที่พยักหน้ารับ.

จากนั้นหยิงเห่าไม่บอกกล่าวคนทั้งสองแม้แต่น้อย ก่อนที่จะก้าวไปด้านหน้าและหายไป.

"เอ๊ะ? หยิงเห่าล่ะ?"จูกานที่ก้มหน้ามอง หยิงเห่าก็หายไปแล้ว.

"อาจารย์ได้เดินทางไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว พวกเราสามารถมองเห็นสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวจากที่นี่ ไม่จำเป็นต้องไปที่นั่น ต้องไม่ลืมว่า ที่นั่นเสี่ยงอันตรายเกินไป.

"เสี่ยงอันตราย? เสียงอันตรายอะไร คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าหนังโป๊จะตระบัดสัตย์ไม่รักษาสัญญา!"เฟยเกอที่กล่าวออกมาด้วยความไม่พอใจ.

"ทั้งสอง โปรดเคารพอาจารย์ของข้าด้วย ไม่เช่นนั้น ............!”

"ไม่เช่นนั้นอะไร.......”จูกานที่กล่าวยังไม่จบด้วยซ้ำก็หยุดนิ่ง.

เฟยเกอและจูกานทันใดนั้นก็ไม่สามารถขยับได้ ก่อนที่จะถูกหยิงจงนำพวกเข้าไปขังไว้ในที่พักแห่งหนึ่ง ภายในลานที่พัก ปิดแน่น ลานที่พักดังกล่าวมีค่ายกลผนึกไว้ หยิงจงที่ต้องการอยู่เงียบ ๆ  หากไม่เพราะว่าอาจารย์สุภาพต่อพวกเขา หยิงจงคงจัดการบดขยี้ทั้งคู่ไปแล้ว ตอนนี้คร้านจะพูดกับพวกเขา เขาที่รอคอยสัญญาณจากอาจารย์อยู่ที่นี่.

ทั้งสองที่ถูกขังเอาไว้ในค่ายกล ในเวลานี้ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจ.

"เจ้าหนังโป๊ เจ้าแมลง เฟยเกอ พวกมันไม่พาพวกเราไป พวกเราก็ต้องไปเอง!"จูกานที่กล่าวออกมาด้วยความไม่พอใจ.

"ดี นำพลั่วยักษ์ออกมา พวกเราจะขุดอุโมงค์หนีกัน!"

---------------------------------------------------

สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว งานวันเกิดจงซาน ด้วยบัญชาของจงซาน ทั่วท้องฟ้าทวีปเหนือภายในเมืองใหญ่ ๆ ทุกแห่ง จะมีเมฆชื่อเสียงวาสนาเผยภาพบนท้องฟ้าให้เห็นภาพเหตุการณ์เมืองหลวง.

ภาพเหตุการณ์ต่าง ๆ ในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว งานวันเกิดที่นาน ๆ ครั้งจะมี ได้ฉายภาพไปทั่วแผ่นดิน เหมือนกับที่สองพี่น้องเฟยเกอและจูกานได้เอ่ยไป ว่าได้ทำการถ่ายทอดสอด แม้นว่าจะไม่มีเสียง ทว่าก็สามารถมองเห็นผ่านมังกรชื่อเสียงวาสนาได้ และได้ฉายภาพไปยังมังกรชื่อเสียงวาสนาขนาดเล็กมากมายทุกตน กระจายไปทั่วแผ่นดินของต้าเจิ้ง.

งานวันเกิดจงซาน ทั่วแผ่นดินแซ่ซ้องสรรเสริญ เหล่าประชาชนต้าเจิ้งต่างก็จดจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า จ้องมองภาพที่เกิดขึ้นบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.

บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว เวลานี้มีงานเลี้ยงขนาดใหญ่หลายแห่งนับไม่ถ้วนและได้เชิญผู้ฝึกตนทั่วหล้า.

ทว่าที่งานเลี้ยงตำหนักซ่างเฉิน ที่จริงมีแท่นเวทีดอกบัว บนเวทีดอกบัวนั้น มีที่นั่งที่ดูหรูหราเป็นอย่างมาก มีกลิ่นหอมที่แผ่ออกไปรอบ ๆ .

สถานที่ดังกล่าว มีแท่นที่นั่งรับรองแขก 16 แท่น! แขกทั้ง 16 แท่นแยกออกเป็นชั้นในเจ็ดแห่ง ชั้นนอกเก้าแห่ง สถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่รับรองแขกผู้ทรงเกียรติของจงซานนั่นเอง.

ประตูตำหนักซ่างเฉินที่ยังคงปิดแน่น เหล่าขุนนางที่ยืนอยู่ด้วยความเคารพด้านนอก เห็นชัดเจนว่าทุกคนที่รอคอยจงซานออกมา.

ทว่าในเวลาเดียวกัน บนแท่นรับรองทั้ง 16 นั้น แขกหลายคนได้มาถึงแล้ว และพวกเขาก็ได้ประจำที่แขกผู้ทรงเกียรติบนที่นั่งที่โดดเด่น.