Chapter 1379 ปราชญ์เทพหยิน-หยาง มุ่งสู่ต้าเจิ้ง!
ภพหยิน ทวีปเหนือ ศาลเทพหลุนฮุย!
เซิ่งหวังจุนเทียนเซี่ยและยังเป็นปราชญ์เทพสังสารวัฏ ภายในห้องอักษรของเขา เหล่าเสนาธิการที่ยืนอยู่ทั้งสองข้างด้วยความเคารพ.
ที่ด้านซ้ายลำดับแรกคือไท่จื่อจุนหมอจื้อ ด้านขวาลำดับแรกคือเซียนเซิงกู่.
"ท้ายที่สุดห้าดินแดน ศาลเทพหลุนฮุยของข้าก็ได้มาเพียงสอง ต้าเจิ้งได้ถึงสามอย่างคาดไม่ถึง ทวีปภาคเหนือ 36 ดินแดน ได้กลายเป็นของต้าเจิ้งถึง 17 ดินแดน ทำให้มีขนาดไม่ได้ด้อยกว่าพวกเขามากนัก หวังจิงเหวินต้าเจิ้งโดดเด่นจริง ๆ !"เซียนเซิงกู่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แต่ว่าพวกเราที่พักรบมากว่าห้าสิบปี ทำไมพวกเราไม่โจมตีต่อล่ะ?"ไท่จื่อจุนหมอจื้อที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่ เซิ่งหวัง ก่อนหน้านี้พวกเราไม่ได้เคลื่อนทัพเลย? แล้วทัพของต้าเจิ้งเองก็หยุดด้วยอย่างงั้นรึ?"ข้าราชบริพารอีกคนที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
จุนเทียนเซี่ยที่หลับตา เคาะไปบนโต๊ะเบา ๆ ก่อนที่จะกล่าวออกมา "ข้ากำลังรอคอยโอกาส!"
"โอกาส? โอกาสอะไรอย่างงั้นรึ?"จุนหมอจื้อที่เผยท่าทางสงสัย.
"กู่เสวียนจี่ เจ้าเอ่ย!"จุนเทียนเซี่ยกล่าว.
"ครับ!"เซียนเซิงกู่พยักหน้ารับ.
เซียนเซิงกู่มีนามว่า กู่เสวียนจีนั่นเอง ก่อนหน้านี้จงเจิ้งถูกเผยออกมา สถานะอีกอย่างของจุนเทียนเซี่ยก็เผยออกมาเช่นกัน ความสัมพันธ์ของจุนเทียนเซี่ยและเซียนเซิงกู่จึงต้องเผยออกมาด้วย เดิมทีพวกเขาที่เก็บมันเอาไว้ ทว่าเวลานี้ดูเหมือนว่าไม่จำเป็นแล้ว.
"เซิ่งหวัง รอคอยงานวันเกิดของจงซาน งานวันเกิดสองพันปี!"กู่เสวียนจีเอ่ย.
"หืม? วันเกิด?แล้วมันพิเศษอย่างไร?"จุนหมอจื้อเอ่ยด้วยความสงสัย.
"จากข้อมูลที่พวกเราได้มาจงซานนั้นมีความสามารถในการเชื่อมต่อภพหยินหยาง ทำให้เขาสามารถปกครองทั้งสองภพได้ ในงานวันเกิดของจงซานนั้น ได้มีข่าวจากภพหยางว่าจงซานได้เชิญยอดฝีมือทั่วหล้ามาร่วมงานเลี้ยงที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!"กู่เสวียนจีที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"งานวันเกิดที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว? แล้วหมายความว่าอย่างไร?"จุนหมอจื้อที่ถามกลับคืน.
จุนเทียนเซี่ยที่เห็นบุตรชายของตัวเองไม่เข้าใจ ทำให้ต้องขมวดคิ้วไปมา ทำได้แค่ทอดถอนใจออกมาไม่ได้ บุตรชายของเขาไม่สามารถนำไปเทียบกับบุตรของจงซานได้เลย.
"งานเลี้ยงที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าภพหยางนั้น ได้เชิญปราชญ์เทพทั้งเก้าและยอดฝีมืออีกหลายคน ทว่าคนส่วนใหญ่หลัก ๆ นั้นล้วนแต่เป็นศัตรูของจงซาน ทว่าสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวในภพหยางนั้นย่อมอยู่ในการป้องกันขั้นสุด พวกเขาที่ต้องการที่จะก่อตั้งศาลสวรรค์ขึ้น!"กู่เสวียนจีที่กล่าวใบ้เพิ่ม.
"ปราชญ์เทพเก้าคน? ไปอย่างงั้นรึ?"จุนหมอจื้อที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ความหมายของเซียนเซิงกู่ ในเวลานั้นจงซานที่ต้องการสร้างประวัตศาสตร์ได้นำกองกำลังไปยังภพหยางทั้งหมด ภพหยินก็จะอยู่ในสภาพอ่อนแอที่สุดไม่ใช่รึ?"กุนซือคนหนึ่งที่กล่าวออกมา.
"หืม ข้าเข้าใจแล้ว พวกเราก็จะใช้โอกาสนี้ สังหารจงซานภพหยิน?"จุนหมอจื้อที่เข้าใจในที่สุด.
"ใช่!"กู่เสวียนจีที่พยักหน้ารับ.
สังหารจงซานโดยตรงอย่างงั้นรึ? ทันใดนั้นดวงตาของทุกคนที่เป็นประกาย และจ้องมองไปยังจุนเทียนเซี่ยด้วยความคาดหวัง.
"กู่เสวียนจี ตระกูลหวงกู่ของเจ้า มีท่าทีอย่างไร?"จุนเทียนเซี่ยนที่ลืมตา จดจ้องมองไปยังเซียนเซิงกู่.
ท่าที่ของตระกูลหวงกู่? ทุกคนที่ขมวดคิ้วไปมา.
กู่เสวียนจีที่ส่ายหน้าไปมาเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย "ท่านเองก็รู้เกี่ยวกับกฎเกณฑ์ตระกูลหวงกู่ของข้าที่ซื่อสัตย์ต่อบรรพชน กฎเกณฑ์ของบรรพชนผ่านกู๋นั้น ใครจะกล้าขัดขืน? พวกเขาไม่เข้าร่วมกับสถานการณ์ต่าง ๆ ทั่วหล้า พวกเขาที่ต้องการปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติ!"
"ปล่อยไปตามธรรมชาติอย่างงั้นรึ? ข้าได้ยินมาว่าที่ภพหยางนั้นพวกเขาที่ได้ส่งม่อจื่อไปช่วยหมี่เทียนเพื่อสังหารจงซานไม่ใช่รึ?"จุนเทียนเซี่ยกล่าวหยัน.
"ตระกูลหวงกู่ของข้านั้น ไม่ได้อนุญาตให้เข้าร่วม ต้องปล่อยทุกอย่างเป็นไปตามธรรมดาชาติ ส่วนความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในทวีปเหนือนั้น ตระกูลหวงกู่ได้กระทำให้มันรุนแรงขึ้น ส่วนผลที่จะตามมานั้น ก็ยังขึ้นอยู่กับวาสนา!"กู่เสวียนจีที่ส่ายหน้าไปมา.
จุนเทียนเซี่ยจ้องมองไปยังกู่เสวียนจี่ หากแต่ไม่ได้กล่าวอะไรอีก.
"ท่านพ่อ งานวันเกิดของจงซานจะมาถึงแล้ว ท่านพ่อได้ขอให้ปราชญ์เทพอีกคนไปด้วยอย่างงั้นรึ?"จุนหมอจื้อที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ถึงเวลา ข้าเองก็ต้องไป."จุนเทียนเซี่ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"มีเซียนบรรพชนมากเท่าไหร่ที่ไปในครั้งนี้?"
"30คน!"จุนเทียนเซี่ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"มากขนาดนั้นเลยรึ?"ทุกคนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
-----------------------------------------------
ภพหยิน วิหารปราชญ์เทพซือหยางเทียน.
ภายในห้องโถงนั้น ซือหยางเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา ที่ด้านหน้านั้นมีร่างที่บางใสปรากฎขึ้น เหมือนกับภาพฉาย.
บุรุษที่ดูผอมและสูง สวมมงกุฎขนนก ขนนกที่มีหนึ่งสีดำและสีขาว ขณะที่มันส่ายไปมาบนหัวของเขา ซึ่งเขาก็คือภาพฉายของเทียนเต๋าจื่อ ประมุขตระกูลเทียนภพหยิน.
"คาดไม่ถึง? ก่อนหน้านี้ ข้าถูกจงซานหลอกอย่างงั้นรึ?"ซือหยางเทียนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนอัปลักษณ์.
"ข้าหลอกเจ้าอย่างงั้นรึ?"เทียนเต๋าจื่อที่เอ่ยออกมาเบา ๆ .
ซือหยางเทียนที่เงียบลง แน่นอนซือหยางเทียนย่อมเชื่อคำพูดของเทียนเต๋าจื่อ เพราะว่าเขาเป็นคนเหยียดหยันเรื่องโกหก.
"เรื่องงานวันเกิดจงซานนั้นเจ้าเองก็รู้ 2000ปี? จงซานควรจะถึงจุดจบแล้ว ที่จริงสถาการณ์ในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวคงอยู่ในช่วงวิกฤติ ส่วนภพหยิน เจ้ารู้ว่าควรทำอย่างไร?"เทียนเต๋าจื่อที่กล่าวออกมาเบา ๆ .
ซือหยางเทียนที่จ้องมองไปยังเทียนเต๋าจื่อ ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า "ก่อนหน้านี้ข้าไม่สามารถทำงานให้สมบูรณ์ได้ เช่นนั้นครั้งนี้ถูกนับว่าเป็นการตอบแทนตระกูลเทียนหรือไม่?"
"เจ้ากำลังกล่าวอะไร?"เทียนเต๋าจื่อเผยยิ้มอย่างชั่วร้าย.
"บุญคุณที่ข้าค้าง การทำงานครั้งนี้ควรจะเสร็จสิ้น!"ซือหยางเทียนกล่าว.
"โปรดวางใจ ครั้งนี้ไม่น่าจะยาก หากข้าคาดเดาไม่ผิด ยังมีปราชญ์เทพภพหยินอีกคนที่ไปกับเจ้า แน่นอนว่ามีคนอื่น ๆ ต้องการสร้างปัญหากับจงซานในวันนั้นด้วย! เจ้าเพียงแค่พายเรือตามน้ำเท่านั้น!"เทียนเต๋าจื่อ.
"หืมพายเรือตามน้ำ แล้วฝั่งเจ้าล่ะ? ชิ ที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวคงเป็นงานใหญ่ เจ้านำเซียนบรรพชนไปมากเท่าไหร่กัน ตระกูลเทียนของเจ้าส่งคนไปเท่าใด?"ซือหยางเทียนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"50 สิบคนน่าจะพอ!"เทียนเต๋าจื่อกล่าวออกมาตามตรง.
"แฮก~~~~~~~~~ ห้าสิบ? ร่างหลักของเจ้า ปราชญ์เทพเทียนโจวจื่อ และอีกห้าสิบเซียนบรรพชน? เจ้า เจ้า ใช้คนมากขนาดนั้นเลยรึ?"ซือหยางเทียนที่เผยท่าทางหวาดผวา.
"เจ้าไม่เข้าใจ งานวันเกิดจงซาน ครั้งนี้ไม่ใช่งานเล็ก ๆ!"เทียนเต๋าจื่อกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ซือหยางเทียนที่สูดหายใจลึกและกล่าวว่า ข้าจะไป!"
"อืม ครั้งนี้ ร่างหลักของข้าก็จะลงมือด้วย เจ้าเตรียมตัวให้ดี อย่าได้ให้เป็นเหมือนครั้งที่แล้ว ที่หวั่นไหวไปกับคำพูดของจงซาน!"เทียนเต๋าจื่อเอ่ย.
"เจ้า!"ซือหยางเทียนที่ขุ่นเคือง ทว่าร่างภาพฉายของเทียนเต๋าจื่อได้หายไปแล้ว.
----------------------------------------------------
ภพหยิง สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!
ทวีปตะวันออก ขบวนเสด็จของหยิง เวลานี้ได้มาอยู่ข้าง ๆ สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวแล้ว กุยกู่ซือเองก็มาด้วยเช่นกัน.
"เทียนตี้ สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวมาถึงแล้ว!"กุยกู่ซือที่กล่าวเข้าไปในเลื่อนมังกร.
"อืม!"เสียงของหยิงที่ดังผ่านออกมาจากเลื่อนมังกร.
สาวใช้ที่ค่อย ๆ ยกม่านเปิดประตู หยิงที่ก้าวลงมาจากเลื่อนมังกรช้า ๆ .
ชุดทรงมังกรทมิฬ มงกุฎหยก ขณะที่ยืนอยู่บนเลื่อนมังกร จดจ้องมองไปยังแสงสว่างเจิดจรัสไปทั่วสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว แสงสีทองที่สว่างจ้าแสบตา.
"เซียนเซิง คิดว่าอย่างไร?"หยิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"มังกรจรทั่วแผ่นดิน ตอบแทนบุญคุณประชาชน นี่เป็นอภินิหารที่มีเพียงศาลสวรรค์ทำได้ ทว่าศาลเทพคาดไม่ถึงเลย แปลกมาก!"กุยกู่ซือที่ส่ายหน้าไปมาด้วยความสงสัย.
"จงซาน?"หยิงที่เผยท่าทางซับซ้อน หากแต่ไม่ได้กล่าวอะไร.
ในเวลานั้น ที่ไกลออกไปแสงสีทองหนึ่งเส้นที่พุ่งตรงมายังทิศทางของหยิง.
"ปราชญ์เทพจงเทียน!"กุยกู่ซือเอ่ย.