Chapter 1372 สถานการณ์ทั่วหล้า.

จงซาน เซียนเซิงซือและเจียงซือร่างเฉินเก้าตนที่บินขึ้นไปบนท้องฟ้า ตรงไปยังทิศทางของเฉิงโห่ว.

อำนาจสยบของเหล่าเซียนบรรพชนที่แผ่ออกมา จินเผิงและพวก เวลานี้จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่ลุกโชนสูงขึ้นในทันที ใต้ใบหน้าที่เลือนลางของเฉิงโห่ว ถึงกับเปลี่ยนเป็นดำมืดบิดเบี้ยว เดี๋ยวเขียวเดี๋ยวม่วง.

จวงจื่อคาดไม่ถึงเลยว่าจะหนีจากไป? เวลานี้ทิ้งเขาเอาไว้คนเดียวอย่างงั้นรึ?

ต้องรู้ด้วยว่า วันนี้เรื่องทุกอย่างนั้นเป็นเพราะจวงจื่อ! เจ้าเชิญข้ามา ทำไมถึงไม่เห็นแก่หน้าข้าเลยรึ?

เห็นจงซานที่ใกล้เข้ามา ภายในใจของเฉิงโห่วรัดแน่นขึ้นมาในทันที.

กลายเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?

หนึ่งปราชญ์เทพ หนึ่งจงซาน และเซียนบรรพชนอีก 20 อย่างงั้นรึ? กับจำนวนขนาดนี้ ถึงจะเป็นปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถรับมือไหว.

จงซานต้องการทำอะไร? สู้อย่างงั้นรึ?

หากสู้ เขาไม่มีทางรับมือได้แน่ จงซานที่บ้าคลั่งเช่นนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะเสียหายอย่างหนักเป็นแน่.

หนีรึ? ทว่าไม่ใช่ว่าเขาคือปราชญ์เทพลำดับหนึ่งหรอกรึ? จะหนีไปโดยไม่สู้ได้อย่างไร?

เฉิงโห่วเวลานี้ตกอยู่ในความสับสน ขณะถูกจงเทียนและคนอื่น ๆ ล้อมกรอบเขามา ต่อสู้ หรือไม่ดี! กับชื่อเสียง ปราชญ์เทพลำดับหนึ่งที่ค้ำคอ ทำให้เฉิงโห่วไม่ต้องการหนี.

"ครืนนนนน!"

ขณะที่เฉิงโห่วคิดไปร้อยแปดขณะตัดสินใจอยู่นั้น กลุ่มของจงซานก็บินมาถึง.

ดวงตาของเฉิงโห่วหดเกร็ง กำหมัดเล็กน้อย เห็นชัดเจนต้องการต่อสู้แล้ว.

"เทียนเอ๋อ พวกเรากลับ!"จงซานเอ่ย.

"ครับ!"จงเทียนที่พยักหน้ารับ.

"หืม?"เฉิงโห่วที่ตกใจเล็กน้อย.

กลับไปรึ? เฉิงโห่วจ้องจงซานด้วยความประหลาดใจ.

ทว่าจงซานหาได้สนใจ พาทุกคนพุ่งตรงไปยังทิศตะวันออกเฉียงใต้.

จากนั้นคนของต้าเจิ้ง ที่จากไปหมด หายไปจากสายตาของเฉิงโห่ว ไม่มีใครเหลืออยู่.

เฉิงโห่วที่ยืนอยู่กับที่ ใบหน้าที่รู้สึกอับอายหดหู่ ถูกลบหลู่อย่างหนัก นี่เขาถูกหยามเกียรติขนาดนี้เลยรึ?

"จงซาน~~~~~~~~~~~!”เฉิงโห่วที่คำรามออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.

บางทีเพราะว่าจิตใจของมนุษย์นั้นแสนจะซับซ้อน ไม่ต้องการสู้ ทว่าการไม่ต้องการสู้ของจงซาน ทั้งที่มีพลังเพียงพอ นี่เป็นการลบหลู่เกียรติของเฉิงโห่วอย่างรุนแรง.

-----------------------------------------------------------------

กลุ่มของจงซานที่กลับมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวอย่างรวดเร็ว.

เหล่าเสนาธิการภายในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวที่กำลังรอคอยด้วยความเคารพ.

"วูซซซ!"

จงซานที่นำทุกคนร่อนลงที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน ก่อนที่จะก้าวเข้าไปในตำหนักซ่างเฉินในทันที.

ที่ด้านในตำหนักซ่างเฉิน เหล่าเสนาธิการที่ประจำการรอคอยอย่างพร้อมเพรียง รอคอยให้จงซานออกคำสั่งอย่างเป็นทางการ.

เหล่าเสนาธิการที่ตามจงซานมา เวลานี้ได้เข้าไปประจำตำแหน่ง ขณะที่จงซานก้าวขึ้นไปนั่งบนบัลลังก์มังกร.

"วูซซซซซซ!"

จงซานที่ทรงชุดราชวงศ์ ขณะที่กวาดตามองเหล่าเสนาธิการทั้งหมด.

"จวงจื่อได้จากไปจากดินแดนเสี่ยวเมิ่งแล้ว ส่งทัพทั้งสามออกไป กำราบทวีปภาคเหนือได้!"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.

"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!”

"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!”

"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!”

เหล่าเสนาธิการที่กล่าว ทรงพระเจริญอย่างพร้อมเพียง ขณะจงซานนั่งลงช้า ๆ บนบัลลังก์.

ในทวีปตะวันออก.

หลินเซียวที่นั่งอยู่ในค่ายทหาร ดวงตาที่หลับนิ่งรอคอย เหล่าแม่ทัพขุนพลที่ยืนแบ่งออกเป็นสองแถว ไม่มีใครกล้าเอ่ยอะไร เวลานี้ทุกคนที่กำลังรอคอยสัญญาณ.

“!”

หยกสัญญาณที่แตกหัก!

"ฟรึบ!"หลินเซียวที่ลืมตาขึ้นในทันที.

"เซิ่งหวังมีบัญชา เหล่าพันธมิตรตะวันออกของทวีปเหนือต่อต้านต้าเจิ้ง ยกพลเข้าประชิดราชวงศ์ของพวกเรา ขอให้ทัพทั้งสามเตรียมการ ป้องกันต้าเจิ้งของพวกเรา เคลื่อนพลเข้าประชิดพรมแดนตะวันออก!"หลินเซียวที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.

"ปกป้องต้าเจิ้งของพวกเรา!"ภายในค่ายทหารที่ส่งเสียงดังสนั่น.

"ปกป้องต้าเจิ้ง ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

"ปกป้องต้าเจิ้ง ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

..............................

..................

......

ที่ด้านนอกของกองทหารทั้งหมด ต่างก็ส่งเสียงดังกึกก้อง คนแล้วคนเล่า ขวัญกำลังใจของพวกเขาที่ลุกโชน! ต้าเจิ้งที่ไม่เคลื่อนทัพ 80 ปี ในเวลานี้กำลังจะเริ่มเคลื่อนไหว บุกเบิกดินแดนแล้ว!

ค่ายของสุ่ยอู๋เหิน.

"ปกป้องต้าเจิ้ง ~~~~~~~~~~~!”

"ปกป้องต้าเจิ้ง ~~~~~~~~~~~~!”

"ปกป้องต้าเจิ้ง ~~~~~~~~~~~~!”

ดินแดนขั้วโลกเหนือ.

เสี่ยวหวังที่ยืนอยู่บนเวที มือของเขาที่ถือกระบี่ยาว ชี้ไปยังเขตแดนทิศใต้ ต่อหน้ากองกำลังหลายพันล้าน และเผ่าเต่าทมิฬอีกมากมาย.

"เซิ่งหวังมีบัญชา เดินทางลงไปทางใต้ ปกป้องต้าเจิ้งของพวกเรา!"เสี่ยวหวังที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.

"ปกป้องต้าเจิ้ง ~~~~~~~~~~~~!”

ทัพทั้งสามที่ตะโกนออกมาเสียงดัง พร้อมเคลื่อนทัพลงใต้.

ทว่าในเวลานี้ หลากหลายเมืองจากหลากหลายอาณาเขต บนท้องฟ้าที่มีประกาศปลิวว่อนกระจายไปทั่วทุกสารทิศ ร่วงหล่นไปทั่วเมือง สร้างความตื่นตระหนกต่อประชาชนทั่วไปเป็นอย่างมาก.

บางคนที่หยิบใบปลิวขึ้นมาอ่าน.

"พี่ใหญ่ มันเขียนอะไรเอาไว้อย่างงั้นรึ?"

"ดินแดนเสี่ยวเหมิง ได้กลายเป็นของต้าเจิ้งแล้ว จวงจื่อพ่ายแพ้หนีไป เป็นเจตจำนงของเทียนชู ศาลเทพต้าเจิ้ง จักรวมทวีปเหนือเป็นหนึ่ง!"

"อะไร? จวงจื่อพ่ายแพ้?"

"เทียนชู? เป็นไปได้ว่าเป็นเจตจำนงของเทียนชูจริง ๆ รึ?"

"จวงจื่อไม่ใช่ปราชญ์เทพ เขาจะต้านทานปราชญ์เทพได้อย่างไร?"

..........................................

..............................

............

ผู้คนมากมายทั่วเมือง ประชาชนที่เผยท่าทางประหลาดใจออกมาในทันที ภายในใจของทุกคนที่รู้สึกหวั่นเกรงเพียงแค่ได้ยินคำว่าเทียนชู.

เหล่าคนที่ลอบโปรยใบปลิว ส่วนมากแล้วหนีไปได้ ทว่าก็มีบางคนถูกจับเช่นกัน.

"จับ จับตัวมาให้ข้า!"เจ้าเมืองที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ.

"รายงานท่านเจ้าเมือง คนที่จับได้! พวกเขาเป็นจินอี้เหว่ยของต้าเจิ้ง?"

"จินอี้เหว่ย? จินอี้เหว่ยต้าเจิ้ง?"เจ้าเมืองกัดฟันเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเกลียดชัง.

"เจ้าเมือง! จะให้จัดการอย่างไร?"

"สังหาร! "หรือ "ส่งให้เซิ่งหวัง!" หรือ"ขังไว้ก่อน" หรือปล่อยตัว เพื่อเหลือทางออกให้ตัวเอง!"

เหล่าเจ้าเมืองมากมายในดินแดนทางเหนือของทวีปเหนือที่จัดการด้วยวิธีที่ต่างกัน มีจินอี้เหว่ยหลายคนที่ต้องเสียสละ ทว่าก็มีหลายคนที่กลับมาอย่างไร้รอยขีดข่วน อย่างไรก็ตาม กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ ย่อมไม่สามารถปิดบังได้ เหล่าพันธมิตรที่ต่อต้านต้าเจิ้ง พังทลายลงอย่างสมบูรณ์.

...

25 ปีหลังจากนั้น.

เมืองนิรนามเล็ก ๆ  ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง.

"เป็นความจริง ทุก ๆ สิบปีหนึ่งอาณาเขตกลายเป็นของต้าเจิ้ง ตามคำพูดของปราชญ์เทพจงเทียน!"

"ต้าเจิ้งช่างทรงพลังร้ายกาจยิ่งนัก นอกจากนี้ทุกพื้นที่ มีข่าวกระจายไปทั่วทั้งทวีปเหนืออย่างรวดเร็ว น่าหวาดกลัวจริง ๆ  เป็นไปได้ว่าจงซานจะสามารถรวบรวมทวีปเหนือได้จริง ๆ รึ?"

"เจ้าไม่เข้าใจ กับเจตจำนงของเทียนชูที่พวกเขากล่าวนั้น ที่ได้กระจายไปทั่วทุกพื้นที่แล้ว มันทำให้กองทัพอื่น ๆ สูญเสียจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ไป แล้วใครจะยังลุกขึ้นต้านต้าเจิ้งกัน?"

"ใช่ ข้าได้ยินมาว่ายอดฝีมือทั่วทวีปเหนือต่างก็เข้าร่วมต้าเจิ้ง ราชวงศ์ชื่อเสียงวาสนาจำนวนมาก ก็เช่นกัน เวลานี้จะมีสักกี่แห่งที่ต้องการต่อสู้กับพวกเขากัน?"

"ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเมืองของพวกเราและจินอี้เหว่ยของต้าเจิ้งก็ได้ปรึกษากัน บางที............!”

"พี่ใหญ่ ท่านเมาหนักแล้ว อย่าได้พูดอะไรไร้สาระเลย!"

"พวกเขาย่อมหวาดกลัวกองทัพของต้าเจ้งที่จะโจมตีสังหารเขาในทันที จะไม่ให้เจ้าเมืองยอมแพ้อย่างงั้นรึ? เขาเทียบกับจงซานได้รึ? จงซานมีเซียนบรรพชนมากมายนับไม่ถ้วน!"

....................................

..................

......

ทวีปเหนือ การต่อสู้ที่แท้จริงได้เริ่มขึ้นแล้ว.

-----------------------------------

ทวีปตะวันออก ศาลสวรรค์ต้าฉิน! เมืองเสวียนหยาง! ภายในท้องพระโรง.

"รายงานเทียนตี้ ต้าฉินของพวกเราได้รวบรวมทวีปตะวันออกสำเร็จ รวมทวีปเป็นหนึ่งเรียบร้อยแล้ว! ขอให้เทียนตี้ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"หลี่ซือที่ก้าวออกมาด้านหน้ากล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"เหล่าเสนาธิการภายในท้องพระโรงกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน ~~~~~~~~~~~~~!”

เหล่าประชาชนทั่วเมืองเซียนหยางต่างก็โค้งคำนับ ไปยังทิศทางของหยิง!

"โฮกกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

เมฆชื่อเสียงวาสนาบนท้องฟ้า มังกรทองชื่อเสียงวาสนาที่คำรามเสียงดังกึกก้อง เสียงที่ดังกังวานน่าเกรงขามกระจายไปทั่วทวีปตะวันออก.

-----------------------------------

ทวีปใต้ ศาลสวรรค์เหยาจู่! ภายในท้องพระโรง.

"เรียนเทียนตี้ เผ่าอู่ได้อพยพหนีไปยังภพหยินทั้งหมดแล้ว ศาลสวรรค์เหยาจู่ของพวกเรา สามารถรวมทวีปเป็นหนึ่งแล้ว ขอให้เทียนตี้ทรงพระเจริญ!"เหริ่นชุนที่ก้าวออกมารายงานด้วยความเคารพ.

"ทรงพระเจริญ!"เหล่าเสนาธิการที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพอย่างพร้อมเพรียง.

"โฮกกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

เสียงมังกรคำรามดังกึกก้องไปทั่วทวีปใต้ ประชาชนที่แสดงความเคารพมายังทิศทางของเทียนตี้ ราชันย์เทพจวิน!

----------------------------------

ทวีปภาคตะวันตก ศาลเทพต้าโจว! เมืองหลี่เห่าเซิ่ง ท้องพระโรง!

"รายงานเซิ่งหวัง ต้าโจวของพวกเราได้รวมทวีปตะวันตกเป็นหนึ่ง กลายเป็นหนึ่งในใต้หล้าแล้ว ขอให้เซิ่งหวังทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"เจียงซ่างที่ก้าวออกมากล่าวด้วยความเคารพ.

"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"เหล่าเสนาธิการทั้งหมดที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.

"โฮกกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

เสียงมังกรคำรามดังกึกก้องไปทั่วทวีปตะวันตก ประชาชนทั่วแผ่นดินแสดงความเคารพต่อเซิ่งหวัง จี้กงหนี่!

----------------------------------

เทือกเขาแห่งหนึ่งในภพหยาง ปราณกระบี่นับล้าน ๆ  เจตจำนงกระบี่ที่พวยพุ่งสาดกระจายไปทั่วทุกสารทิศ.

สิ่งมีชีวิตรอบ ๆ ไม่กล้าเข้าใกล้ เศษหินรอบ ๆ กลายเป็นรูปร่างกระบี่ไปทั้งหมด พืชบางต้นที่มีผลต่อเจตจำนงกระบี่ หลายชนิดที่เติบโตกลายเป็นรูปร่างของกระบี่.

รอบ ๆ ห่างออกมาในหุบเขารอบ ๆ เหล่าผู้ฝึกตนในชุดสีขาวมากมาย ต่างก็จะจ้องมองไปยังพื้นที่ห่างออกไป.

"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

ทันใดนั้นประกายแสงสีม่วงที่โชติช่วง ปราณกระบี่นับล้านล้านทันใดนั้นก็ระเบิดออกมา แสงสีม่วงและเจตจำนงกระบี่ที่สลายหายไป.

หลังจากนั้น ทุกอย่างก็ค่อย ๆ กลับคืนสู่ปรกติ.

ภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง ในทะเลสาบที่ราบเรียบ ปรากฎเงาร่างสองร่าง.

ชายในชุดสีขาว เจ้าของเจตจำนงกระบี่ที่ทรงพลัง ลืมตาทั้งสองข้างที่เปล่งรัศมีกระบี่ออกมา จดจ้องมองไปยังอีกร่างด้านหน้า เป็นชายในชุดสีดำ สวมงอบไม้ไผ่ปกปิดใบหน้า.

"ปราณกระบี่ของเจ้านับว่าแหลมคมทรงพลังไม่น้อย!"ชายในชุดสีขาวเอ่ย.

"ศาลเทพต้าเจิ้ง อันหวง คารวะเทียนจู่(พญามาร)เจี้ยนอ้าว!"ชายในชุดสีดำเอ่ยออกมาเบา ๆ .

"โอ้ว? ศาลเทพต้าเจิ้ง นอกจากจงซาน ยังมีสุดยอดมือกระบี่อีกรึ?"เจี้ยนอ้าวที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.

"เซิ่งหวังได้ส่งข้ามาส่งบัตรเชิญแก่ท่าน เชิญเทียนจู่เจี้ยนอ้าวเข้าร่วมงานราชสมภพสองพันปี!"อันหวงที่นำบัตรเชิญสีทองออกมา.

เจี้ยนอ้าวที่รับบัตรเชิญมา ขมวดคิ้วไปมาจ้องมองอันหวง "จากตัวตนของเจ้า ข้าคงบอกได้ว่าจงซานจริงจังในครั้งนี้มาก อันหวงอย่างงั้นรึ? จงซานมีความลับมากมายจริง ๆ !"