Chapter 1369 เขตแดนหนานฮัวและเขตแดนหงหลวน.

การได้ยินหายไป ทุกอย่างที่เงียบงัน กลายเป็นโลกที่ถูกตัดขาด!

จากนั้น การมองเห็นที่หายไป ฟ้าดินที่มืดมิด ไม่มีแสงสว่าง จงซานที่เข้าใจเหตุผลทันที นี่ไม่ใช่ถูกตัดขาดในโลกอันโดดเดี่ยว ทว่ามันถูกปิด เคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัวปิดการได้ยิน ปิดการมองเห็น.

พื้นที่รอบ ๆ ที่กลายเป็นมืดมิด! ทุกอย่างมืดมิด!

"วูซซซ!"

จงซานที่ลิ้นชา รสหายไป ถูกตัดอีกสัมผัส ไม่สามารถรับรสได้แล้ว.

ปิดสัมผัสรับรส?

"วูซซซ!"

จงซานที่ประหลาดใจ จมูกของเขาที่หยุดรับกลิ่น การรับกลิ่นถูกปิดไปแล้ว.

สัมผัสการได้ยิน การมองเห็น การรับรส และกลิ่น?

จงซานที่บอกได้ในทันที สุดท้ายสัมผัส เหลืออย่างสุดท้าย สัมผัสที่ยังพอรับรู้.

สัมผัสทั้งห้า? กำลังจะปิดสัมผัสทั้งห้าของเขาอย่างงั้นรึ?

เคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัวน่าเกรงขามนัก ปิดสัมผัสทั้งห้า ทำให้สูญเสียการรับรู้ จิตใจตกอยู่ในความวุ่นวาย ต่อไปคงไม่ต่างจากมนุษย์ผัก ที่ไม่สามารถรับรู้ข้อมูลใด ๆ ได้อีกเป็นเคล็ดวิชาที่น่าเกรงขาม สามารถที่จะปิดสัมผัสทั้งห้าได้หมดเลยรึ?

ทุกอย่างที่ตกอยู่ในความวุ่นวาย แม้นจะเป็นคนที่มีเชาว์ปัญญาก็ต้องสับสน อาจสูญสิ้นกำลังใจ แม้แต่ถูกสังหารได้โดยง่าย คนทั่วไปไม่มีทางต้านได้เลย.

ทว่าบนอากาศที่สูงขึ้นไป.

เฉิงโห่ว จงเทียน สิบเซียนบรรพชนที่กำลังจ้องมองลงมาด้านล่าง.

จวงจื่อ จงซาน ‘จวงจื่อ’  สามคนที่ลอยอยู่บนอากาศ ทั้งหมดที่หลับตาอย่างแปลกประหลาด ไม่เคลื่อนไหว ทั้งหมดที่นิ่งงันราวกับกลายเป็นรูปปั้น.

"นี่ ไท่จื่อ เซิ่งหวัง จวงจื่อทั้งสองกำลังทำอะไร?"จินเผิงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.

จงเทียนที่ขมวดคิ้วแน่น ส่ายหน้าไม่เข้าใจสถานการณ์เช่นกัน.

"เอ๊ะ?"เฉิงโห่วที่เผยท่าทางประหลาดใจในทันที.

เฉิงโห่วที่จ้องมองด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ นี่มันอะไร? ต่อสู้ในโลกจิตสำนึกงั้นรึ?

ภายในสภาพแวดล้อมที่มืดมิด.

จงซานที่ราวกับว่าได้ร่วงหล่นลงไปในนรกไร้สิ้นสุด ไม่สามารถรับรู้พื้นที่รอบ ๆ ได้ ไม่ได้ยินเสียงอะไร ไม่รู้แม้แต่เสียงของหัวใจ.

ไม่ไกลออกไปในสภาพแวดล้อมที่มืดมิด ที่จริงปรากฎอีกคนที่ยืนอยู่ จวงจื่อ.

จวงจื่อที่ยื่นมือออกไปปรากฎกล้วยไม้ที่บนฝ่ามือ! ใบหน้าที่เผยความเย็นชาจ้องมองไปยังฝ่ายตรงข้าม ทั้งสองร่างที่เวลานี้จมอยู่ในความมืดด้วยเขตแดนหนานฮัวของจวงจื่อแล้ว ซึ่งเฉิงโห่วคาดเดาได้ถูกต้องว่าพวกเขากำลังต่อสู้กันในจิตสำนึก.

สถานที่แห่งนี้ จวงจื่อคือเทพ เขาที่เวลานี้ตัดทุกอย่าง กำลังปิดสัมผัสทั้งหมดของจงซาน เวลานี้เหลือเพียงการรับรู้สัมผัสภายนอกสุดท้ายแล้ว.

"ตัดสัมผัสภายนอก ทำลาย~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

จวงจื่อที่ตะโกนเสียงดัง ก่อนที่จะชี้นิ้วออกมาชี้ไปยังจงซาน.

ภายในสภาพแวดล้อมที่มืดมิด ปรากฎแสงสว่างจ้ากลิ่นอายที่วุ่นวายสับสนของปราณกระบี่ ปราณกระบี่ปิศาจที่แหลมคมกำลังพุ่งออกไป เหมือนกับเสี้ยววงจันทร์ แสงหลากสีที่เปล่งประกาย สิบสามสี ที่มาจากทุกทิศทาง พุ่งตรงไปยังร่างจงซาน.

ตัดสัมผัสภายนอก! ดูเหมือนว่าจะเป็นการตัดทุกอย่าง จงซานในเวลานี้คงจบสิ้นแล้ว.

ใบหน้าของจวงจื่อที่เคร่งขรึม เขาไม่เชื่อว่าจงซานจะมีพลังต้านทาน จงซานที่ตกอยู่ในโลกที่มืดมิดสัมผัสทั้งสี่ที่หายไปแล้ว จะเอาพลังใหนมาต่อต้านกัน?

สัมผัสสุดท้ายที่ถูกตัดออก ความรู้สึกทุกอย่างที่หายไป นี่เป็นโลกจิตสำนึก แต่กระนั้นก็ส่งผลต่อภายนอกเช่นกัน ด้วยทั้งสองเชื่อมกันอยู่ สัมผัสทั้งห้าที่หายไป ที่ด้านนอกก็หายไปเช่นกัน ไม่มีทางใดที่จะต้านได้.

ด้วยอำนาจของเคล็ดวิชาหนานฮัว นี่เป็นครั้งแรกที่จงซานได้ประสบ.

ทว่าในเวลาเดียวกัน จงซานที่กำลังเคลื่อนไหว สร้างความประหลาดใจให้กับจวงจื่อเช่นกัน.

จงซานที่ยกมือขวาขึ้นยื่นออกไป ก่อนที่จะปรากฎเป็นดอกบัวขึ้นที่ฝ่ามือ.

ฝ่ามือดอกบัว? ใช้ได้อย่างงั้นรึ? อำนาจของพุทธะไม่มีทางใช้ได้.

ปราณกระบี่ปิศาจมากมายที่กำลังพุ่งเข้ามาตัดร่างของจงซาน.

ทันใดนั้น ดวงบัวในมือขวาของจงซานที่กำลังสั่นไหว ส่ายไปมา ส่องประกายแสงรัศมีสีชมพูออกมา ดอกบัวในมือจงซาน ที่เวลานี้เป็นบัวตูมสีชมพู.

"วูซซซซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

ปราณกระบี่ปิศาจที่เข้าใกล้จงซานสิบจั้ง หยุดลง.

ดวงตาของจวงจื่อที่หดเกร็ง บัวตูมในมือของจงซานที่เปล่งประกาย และดวงตาของจงซานที่ลืมขึ้นช้า ๆ .

ในเวลานี้ ดวงตาของจงซานส่องประกาย นอกจากนี้ความมืดมิดไร้ก้นบึ้ง หากแต่จงซานกลับสามารถมองตรงไปยังจวงจื่อได้.

"เขตแดนหนานฮัวยอดเยี่ยม เคล็ดวิชาหงหลวนเทียนไม่ธรรมดา!"จงซานที่สูดหายใจลึกจ้องมองจวงจื่อ.

"เจ้าไม่เป็นไรอย่างงั้นรึ?"จวงจื่อที่ขมวดคิ้วจ้องมองจงซาน.

สัมผัสทั้งสี่ถูกตัด จงซานไม่เป็นไรอย่างงั้นรึ?คาดไม่ถึงจะไม่เป็นไร ดอกบัวนั่น หมายความว่าอย่างไร?

"ดัชนีหลานฮัว(กล้วยไม้)? หนานฮัว? หลานฮัว? เคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัวเดิมที่เป็นรูปลักษณ์ชีวิตกล้วยไม้นั่นเอง!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.

"รูปลักษณ์ชีวิต? คาดไม่ถึงว่าเจ้าจะรู้รูปลักษณ์ชีวิต? นี่เจ้า....!"จวงจื่อที่ขมวดคิ้วแน่น.

"ชิ?"จงซานที่แค่นเสียง.

"เขตแดนหนานฮัว ไม่มีวิชาเทวะใดทะลวงผ่าน ไม่มีวิชาใดที่จะจัดการ เจ้าสามารถแก้เขตแดนหนานฮัวของข้าได้ เจ้ากำลังบอกว่าตัวเองก็มีเคล็ดวิชาสวรรค์อย่างงั้นรึ?"จวงจื่อที่เผยท่าทางประหลาดใจ.

"เจ้าต้องการพูดอะไร?"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"ไม่แปลกใจ ไม่แปลกใจไม่ถึง 2000 ปี เจ้ากลับเติบโตเร็วขนาดนี้ เคล็ดวิชาสวรรค์ เจ้าเองก็มีเคล็ดวิชาสวรรค์ นอกจากนี้ยังมีรูปลักษณ์ดอกบัว!"จวงจื่อที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์.

จวงจื่อที่รู้ว่าจงซานนั้นมีความลับมากมาย มากมายเกินกว่าที่เขาจะคาดเดา เขาที่ถูกจงซานกดดันครั้งก่อน จงซานสร้างความประหลาดใจต่อเขาตลอดเวลา ครั้งนี้สร้างความหวาดผวาให้กับเขาเป็นอย่างมาก ถึงกับมีเคล็ดวิชาสวรรค์อย่างงั้นรึ?

เคล็ดวิชาสวรรค์! ต้องรู้ด้วยว่าแม้แต่ปราชญ์เทพก็ยังไม่มี เคล็ดวิชาสวรรค์ที่แม้แต่ปราชญ์เทพยังอิจฉา จงซานมีมันได้อย่างไร? เซียนบรรพชนเพียงแค่มีตำราปฐพีก็ยากจะหาพบแล้ว หากเคล็ดวิชาสวรรค์ปรากฎ แม้แต่ปราชญ์เทพยังต้องเข้าร่วมแย่งชิง เพราะว่าเคล็ดวิชาสวรรค์นั้นดึงดูดล่อล่วงคนทั่วหล้า.

ในอดีตหงจวินที่มีเคล็ดวิชาสวรรค์เจาหัว ทำให้เขากลายเป็นบุคคลอันดับหนึ่ง ยากที่จะมีใครเทียบเคียง! ดังนั้น เคล็ดวิชาสวรรค์ยากยิ่งกว่ายากจะพบเจอได้ เมื่อมันมีข่าวเพียงนิดเดียวปรากฎ ยอดฝีมือทั่วหล้าต้องพลิกแผ่นดินค้นหาทันที.

ดังเช่นเคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัว ก็นับว่าน่าสะพรึงเป็นอย่างมาก นอกจากนี้ยังไม่มีวิชาใดต้านมันได้ ร้ายกาจอย่างแท้จริง ใครที่สำเร็จวิชาดังกล่าว ก็จะกลายเป็นหงจวินคนที่สอง หรืออาจจะเหนือกว่าหงจวินได้ บางทีผ่านกู๋ในอดีตเองก็คงจะมีเคล็ดวิชาสวรรค์เช่นกัน.

จงซานกลับมีมัน? นับเป็นความโชคดีเป็นอย่างมาก ๆ .

แววตาของจวงจื่อที่ร้อนขึ้นมาทันที ในโลกใบเล็กนั้นนับว่าเขาเสียหายขาดทุนอย่างหนัก ทว่าก็ยังมีค่าน้อยกว่าเคล็ดวิชาสวรรค์ หากเขาครุ่นคิดให้ดีแล้วล่ะก็ หากเขาได้เคล็ดวิชาสวรรค์ของจงซานมา ถึงจะแลกกับเขตแดนเสี่ยวเมิ่งก็นับว่าคุ้มค่า.

ในโลกใบนี้ไม่ได้มีอะไรให้เขาสนใจนัก ไม่มีอะไรที่สั่นคลอนใจเขาได้ ด้วยเคล็ดวิชาสวรรค์ที่เขามี ทำให้จวงจื่อไม่สนใจในวิชาอื่น ๆ นั่นเอง ทว่าเวลานี้ปรากฎเคล็ดวิชาสวรรค์ขึ้นมาอย่างคาดไม่ถึง เขาจะไม่สนใจได้อย่างไร.

"วูซซซซ!"

ดอกกล้วยไม้ในมือของจวงจื่อเวลานี้ส่องประกายแสงสีน้ำเงินขึ้นมาในทันที.

“วูซซ  วูซซ  วูซซ  วูซซ  วูซซ ..............................!”

ด้วยดอกกล้วยไม้ในฝ่ามือของจวงจื่อ ซึ่งควบคุมเขตแดนหนานฮัว พร้อมกับปรากฎปราณกระบี่ปิศาจ พุ่งจากทุกทิศทุกทาง พื้นที่รอบ ๆ ที่มืดมิดเวลานี้เต็มไปด้วยปราณกระบี่ปิศาจ.

อย่างไรก็ตาม บัวชมพูในมือของจงซานที่เปล่งรัศมีสีชมพูออกมา ทำให้ปราณกระบี่ปิศาจไม่สามารถเข้าใกล้เขาได้.

"เจ้าต้องการเคล็ดวิชาสวรรค์ของข้ารึ?"จงซานที่เผยรอยยิ้มออกมา.

"เจ้าไม่ต้องการของข้าอย่างงั้นรึ?"จวงจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"เจ้ากำลังคิดอะไร? เคล็ดวิชาสวรรค์ ใครกันที่จะไม่สนใจ?"จงซานที่ส่ายหน้าไปมาด้วยรอยยิ้ม.

จวงจื่อที่ไม่ลงมือในทันที ทว่าจ้องมองไปยังจงซาน เขาที่ใช้เคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัวเพื่อจัดการจงซานโจมตีไปหลายครั้ง ทว่าเคล็ดวิชาสวรรค์ของจงซานเขากลับยังไม่เห็นอะไรที่เผยออกมาเลย.

เคล็ดวิชาสวรรค์ที่แปลกประหลาดและลึกล้ำ จวงจื่อเข้าใจดี อย่างน้อยเคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัวของเขาก็แปลกประหลาดเช่นกัน ไม่ต้องบอกเลยว่าเคล็ดวิชาสวรรค์ของจงซานเองก็คงไม่ต่างกัน ทำให้เวลานี้เขายังไม่ต้องการทุ่มออกไปสุดกำลัง.

"เขตแดนหนานฮัว ตัดสัมผัสทั้งห้า หนานฮัวบนชั้นฟ้า เลียนแบบสามพันวิถีสวรรค์ ก่อตั้งตำแหน่งปราชญ์เทพ สร้างตำแหน่งปราชญ์เทพเองรึ? ความลับของเจ้านี้มันไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ  ถึงกับปิดบังความลับนี้จากเทียนชูได้สนิท!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"อยากพูดอะไร?"จวงจื่อเอ่ย.

"ข้ามีเคล็ดวิชาสวรรค์ของข้า เจ้าเองก็มีของเจ้า หากเจ้าล้มเลิก ข้าจะจากดินแดนเสี่ยวเมิ่งนี้ไปก็ได้ ทว่าเจ้าต้องนำศิษย์ของเจ้าทุกคนไปจากภาคเหนือซะ!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"จากทวีปภาคเหนือไปรึ? ชิ เจ้าคิดว่าตัวเองมีคุณสมบัติพออย่างงั้นรึ?"จวงจื่อแค่นเสียงเย็นชา.

"ดูเหมือนว่า เจ้าไม่ยอม เพราะมีเขตแดนหนานฮัวอย่างงั้นรึ? งันก็มาดูเขตแดนหงหลวนของข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"บานออกมา บ่อบัวปรากฎ!"จงซานที่กล่าวออกมาเคร่งขรึม.

"วูซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

บัวสีชมพูของจงซานในมือที่กำลังบานช้า ๆ  พริบตาที่มันบานออก แสงสว่างเจิดจ้าก็พวยพุ่งออกมา ความมืดมิด ทันใดนั้นก็มีสีสันขึ้น.

"ครืนนนน!"

ราวกับหยดน้ำที่กำลังร่วงหล่นลงบนผิวของทะเลสาบ ปรากฎคลื่นที่ซัดสาดออกไป ก่อนที่จะสลายหายไป.

คลื่นที่แผ่ออกไปเป็นระลอก ทำให้ปราณกระบี่ปิศาจหายไป พื้นที่รอบ ๆ ถูกแทนที่ด้วยดอกบัวสีชมพู ที่ปรากฎขึ้นในสระบัวขนาดใหญ่ตัว กำลังแผ่ผลักดันความมืดออกไป.

เขตแดนหงหลวน? เขตแดนหนานฮัว? สองเขตแดนของเคล็ดวิชาสวรรค์ที่กำลังผลักดันปะทะกันอย่างงั้นรึ?

"หืม? ได้อย่างไร? เคล็ดวิชาสวรรค์ของเจ้าแข็งแกร่งกว่าข้าอย่างงั้นรึ?"จวงจื่อที่เผยท่าทางประหลาดใจ.

"อยากพูดอะไร?"

ระหว่างนั้น บ่อบัวที่แผ่พลังงานสชมพูมากมายออกมา กำลังผลักดันเขตแดนหนานฮัวอย่างรุนแรง.

"ครืนนนน!”

เขตแดนหนานฮัวเองก็ปลดพลังงานสีดำออกมา เข้าปะทะกับพลังงานสีชมพูดังกึกก้อง.

"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

พลังที่แปลกประหลาดทั้งสองที่กำลังพัวพันกัน พลังอำนาจที่ทำให้โลกจิตสำนึกสั่นไหวในทันที.

ภายในโลกจิตสำนึกที่เข้าปะทะกัน ทว่าที่ด้านนอก จงซาน จวงจื่อ ‘จวงจื่อ’  แม้นว่าจะยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหว ทว่าทั้งสภาพแวดล้อมทั้งสามเวลานี้กำลังเปลี่ยนแปลง ห้วงมิติที่กำลังแตกสบั้นออก กรรมวาสนามากมาย และชื่อเสียงวาสนาที่พวยพุ่งอาบไล้เข้าปะทะกันเสียงดังกึกก้อง.

"วูซซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

รอบ ๆ วิหารจวงจื่อทันใดนั้นปรากฎวิถีสวรรค์ตั้งตระหง่านขึ้นมา.

"สามพันวิถีสวรรค์? 3000? ปรากฎ 3000 วิถีสวรรค์ได้อย่างไร? เฉิงโห่วที่ตื่นตกใจ.

สามพันวิถีสวรรค์? ใครกันที่สามารถเคลื่อนย้ายสามพันวิถีสวรรค์? ใบหน้าของเฉิงโห่วที่เปลี่ยนไป รับรู้ว่าจวงจื่อและจงซานมีความลับมากมาย มากเกินกว่าที่เขาจะคาดการณ์ได้? นี่พวกเขาสามารถสัมผัสได้ถึงสามพันวิถีสวรรค์เลยรึ?

พริบตานั้น เฉิงโห่วไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ร่างกายของเขาที่เคลื่อนไหวพุ่งไปด้านล่าง.

"จะไปใหน!"จงเทียนที่ตะโกนออกไปเสียงดัง เคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดินขวางกั้นเฉิงโห่วทันที.