Chapter 1366 เคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัว
ทักษะเทวะกุยนั้น จงซานย่อมเข้าใจมันได้อย่างทะลุปรุโปร่ง เพราะว่าจงซานเป็นคนสร้างมันขึ้นมา.
ร่างจำแลงจงซานทั้งหนึ่งหมื่น ที่ใช้ทักษะเทวะกุยออกมาพร้อมกัน ทว่าทักษะดังกล่าวนี้จงซานที่จงใจวางไว้เพื่อจัดการกับปราชญ์เทพ คาดไม่ถึงเลยว่าต้องนำมาใช้เวลานี้ หากมันได้ใช้เมื่อพบกลับปราชญ์เทพจะกลายเป็นพลังที่ไม่ธรรมดาแน่.
ทักษะเทวะมากมายที่บินกลับคืนไปยังร่างจำแลงจงซาน หลุมน้ำวนที่หมุนย้อนเข็มนาฬิกา ที่ถูกจงซานควบคุมไปแล้ว เวลานี้มันได้โจมตีไปยังฝ่ายตรงข้าม.
"วูซซซซ!"
ทักษะเทวะกุยที่สามารถใช้รับมือปราชญ์เทพ แน่นอนว่าย่อมทรงพลังเป็นอย่างมาก.
หลุมน้ำวนกลับด้านที่เข้าไปปกคลุมจงซานร่างปลอม ทำให้ไม่สามารถขยับได้.
"อ๊ากก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~! ”
"อ๊ากก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~! ”
..............................
..................
......
เสียงครวญครางโหยหวนที่ดังออกมาจากร่างจำแลงจงซานทั้งหนึ่งหมื่นคน.
"ปัง!“”ปัง!”..............................
ร่างแล้วร่างเล่าที่ระเบิดออกมา จงซานร่างแปลงถึงจะมีระดับเซียนบรรพชนทว่าก็ยากจะต้านทาน.
ครึ่งชั่วยาม หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยาม ร่างจำแลงจงซานก็ระเบิดแตกสลายหายไปทั้งหมด.
ใบหน้าของเซียนเซิงซือที่กระตุกจ้องมองด้วยความตะลึง 10,000 เซียนบรรพชน! แม้นว่าเซิ่งหวังจะฉวยโอกาส ทว่าเรื่องนี้ก็น่าหวั่นเกรงเกินไปแล้ว ครึ่งชั่วยาม? ถูกกำจัดไปทั้งหมด? นอกจากนี้เซิ่งหวังยังใช้เพียงกระบวนท่าเดียว.
ไม่ต้องบอกเลยว่ามันน่ากลัวขนาดใหน เรื่องนี้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นจวงจื่อที่รับรู้ คงพ่นโลหิตออกมาคำโต หนึ่งหมื่นจงซาน เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องธรรมดา เขาต้องลงทุนไปมหาศาลแน่นอน แม้นว่าจวงจื่อจะสะสมทรัพยากรหลายแสนปี หากแต่เวลานี้เมื่อพบกับจงซาน ทุกอย่างที่หายไปเพียงครึ่งชั่วยามอย่างงั้นรึ?
ที่ด้านนอก บนท้องฟ้าที่ไกลห่าง จวงจื่อที่ใบหน้าเปลี่ยนสี.
"ทักษะเทวะกุย? ทักษะเทวะกุย? สารเลว~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จวงจื่อที่คำรามลั่น เฉิงโห่วที่อยู่ข้าง ๆ จ้องมองจวงจื่อด้วยความประหลาดใจ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ขณะที่เขากำลังจะถามออกไป.
"พุ!"
จวงจื่อที่โกรธเกรี้ยวจนเลือดลมตีกลับ พ่นโลหิตออกมาคำโต.
ความไม่พอใจ โกรธเกรี้ยวอย่างที่สุด จนไม่สามารถหาคนใดมาบรรยายความรู้สึกของจวงจื่อเวลานี้ได้ ในเวลานี้เขาที่ใบหน้าซีดเซียว ทำให้เฉิงโห่วต้องการถามต้องหยุดลง.
"เฉิงโห่ว เพิ่มความเร็วอีกได้หรือไม่?"จวงจื่อที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"อืม!"เฉิงโห่วพยักหน้ารับ.
บนท้องฟ้าที่มืดมน จวงจื่อและเฉิงโห่วเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง.
ภายในวิหารจวงจื่อโลกใบเล็ก.
จงซานที่จัดการร่างจำแลงตัวเอง ความโกรธเกรี้ยวไม่พอใจของเขา ทำให้แววตาของเขาดูจริงจังเป็นอย่างมาก.
"เซียนเซิงซือ!"จงซานที่เอ่ยออกมาเสียงเข้ม.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"เจ้าพบอะไรหรือไม่?"จงซานที่กล่าวสอบถาม.
"เซิ่งหวัง เฉินสัมผัสได้ถึงวิถีสวรรค์จำลอง ส่งผ่านออกมาจากทิศทางนั่น นอกจากนี้ยังรุนแรงเป็นอย่างมากด้วย!"เซียนเซิงซือที่ชี้ไปยังทิศ ๆ หนึ่ง.
"ไป!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
จงซาน เซียนเซิงซือที่พุ่งตรงไปยังทิศเหนือ ส่วนแปดหางสวรรค์ที่เปลี่ยนร่างเป็นจวงจื่อนั้นถูกจงซานเก็บกลับมาแล้ว.
ทั้งสองที่มุ่งไปยังทิศเหนือ.
"หยุดก่อน!"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ในเวลานั้น เซียนเซิงซือก็จ้องมองลงไปยังหุบเขาแห่งหนึ่ง.
"นี่มัน?"เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ภายในหุบเขาดังกล่าวนั้น มีศพที่นอนเรียงรายหนึ่งพันศพ ทว่ารูปร่างของศพเหล่านั้น.
"หยวนซือเทียนจุ้น?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
หยวนซือเทียนจุ้น หนึ่งพัน เป็นศพหยวนซือเทียนจุ้นทั้งหนึ่งพัน? นี่จวงจื่อต้องการสร้างเขาขึ้นมา.
"เซิ่งหวัง ดูเหมือนว่าจวงจื่อจะสร้างคนขึ้นมาอยู่มากมายเพียงแต่ล้มเหลว!"เซียนเซิงซือที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ไป!"จงซานที่ไม่หยุดบินต่อไป.
จากนั้นไม่นาน พวกเขาก็ไปหยุดที่หุบเขาแห่งหนึ่ง.
"ศพของปราชญ์เทพไท่ซ่าง? ดูเหมือนว่าจะล้มเหลวเช่นกัน?"เซียนเซิงซือที่เผยใบหน้าอัปลักษณ์.
ทั้งสองที่เผยท่าทางจริงจัง พวกเขายังคงไปอีก ซึ่งพบกับศพของเจี่ยหยินหนึ่งพัน ศพของจุนถีอีกหนึ่งพัน ศพของทงเทียนอีกหนึ่งพัน.
"จวงจื่อ?"จงซานที่เผยท่าทางระมัดระวัง.
จวงจื่อที่ปิดเงียบ กระทำเรื่องที่สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือนอย่างคาดไม่ถึง หากไม่เพราะว่าตบตาจวงจื่อได้ในวันนี้ ทำให้เขาลอบเข้ามาในเขตแดนเสี่ยวเมิ่ง ต้าเจิ้งคงจะเสียหายอย่างหนัก.
"ที่ด้านหน้า ใกล้แล้ว เซิ่งหวัง แหล่งกำเนิด....!"เซียนเซิงซือที่กล่าวได้ครึ่งคำ หากแต่ไม่ได้กล่าวอีกต่อไป.
ที่ด้านหน้านั้น มีเต๋ายักษ์ ที่เป็นเหมือนกับแก้วใส ส่องแสงหลากสีออกไป แต่ละสีที่แตกต่างกันไปในแต่ละด้าน! แสงหลากสีที่ส่องประกายออกมานับหมื่นจั้ง.
รูปร่างของมันไม่ได้สำคัญอะไรนัก ที่สำคัญคือกลุ่มแสงที่ส่องประกายลอยอยู่บนด้านต่าง ๆ ในเวลานี้มีร่างหกร่าง.
ทั้งหกร่างนั้น มีแท่นบูชาฟ้าดิน คล้ายกับแท่นบูชาฟ้าดินองจงเทียนก่อนหน้านี้.
ทว่าแท่นบูชาฟ้าดินเวลานี้มีร่างหกร่างยืนอยู่ ประกอบด้วย จงซาน ไท่ซ่าง หยวนซือ ทงเทียน เจี่ยหยิน จุนถี!
หกร่าง ที่ส่องประกายแสงวับวาว แสงที่เจิดจรัสทะลวงเหล่ามวลเมฆา ร่างทั้งหกนั้นแผ่กลิ่นอายที่น่าเกรงขามออกมาจากแท่นบูชา.
"ปราณสวี? นี่คือปราณสวี อาบไล้ร่างทั้งหกอย่างงั้นรึ? เซิ่งหวัง จวงจื่อต้องการสร้างปราชญ์เทพ!"เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางตื่นตระหนก.
"สร้างปราชญ์เทพ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตกใจ.
"ไม่สงสัยเลยว่า ฟ้าดินต้องการประทานตำแหน่งปราชญ์เทพให้เขา จวงจื่อกลับไม่ยอมรับ เพราะว่าเขานั้นต้องการจำลองปราชญ์เทพ ไม่สงสัยเลยว่า เขานั้นเตรียมที่จะเข้าร่วมพิพาทกับต้าเจิ้ง เดินทีก็มีความลับเช่นนี้ซ่อนเอาไว้ เมื่อต้าเจิ้งเข้าโจมตีสถานที่แห่งนี้ พวกเขาก็จะเผยเขี้ยวเล็บที่น่าเกรงขามออกมา!"จงซานที่สูดหายใจลึก.
"แสงหลากสีบนแท่นบูชาฟ้าดิน!"เซียนเซิงซือที่อุทานออกมา.
จงซานที่หันหน้าจับจ้องมองไปบนแท่นบูชา แสงที่ส่างวับวาว มีอักขระขนาดเล็กลอยอยู่.
--------------
หนานฮัวบนชั้นฟ้า.
-------------
"หนานฮัวบนชั้นฟ้า? หนานฮัวบนชั้นฟ้า?"เซียนเซิงซือที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
"เจ้ารู้จักอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยท่าทางสงสัย.
"ในบันทึกตระกูลจางนั้น หนานฮัวบนชั้นฟ้านั้นก็เหมือนกับหยกเจาหัว เป็นอุปกรณ์ช่วยฝึกเคล็ดวิชาสวรรค์ เคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัว! ไม่มีใครรู้ว่าอยู่ในมือใคร แท้จริงแล้วอยู่ในมือของจวงจื่อนี่เอง."เซียนเซิงซือที่อุทานออกมา.
"เคล็ดวิชาสวรรค์? เคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัวอย่างงั้นรึ? "ดวงตาของจงซานที่หรี่เล็ก แท้จริงแล้วจวงจื่อก็มีเคล็ดวิชาสวรรค์นั่นเอง.
"วูซซซ!"แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ ปากของมันอ้ากวางก่อนที่จะพุ่งไปยังหนานฮัวบนชั้นฟ้าที่อยู่ไกลออกไป.
"พรึด!"
บนแท่นบูชาฟ้าดินอันหนึ่ง ปราชญ์เทพทงเทียนที่ลืมตาขึ้น.
"ซี่!"
แสงสีม่วงที่พุ่งออกมาทันที.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กระบี่จูเซียนของทงเทียนที่โจมตีมายังกระบี่จูเซียนของแปดหาง เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวหยุดการพุ่งเข้าไปของแปดหางเอาไว้.
"ไป!"จงซานที่ตะโกนเสียงดัง.
เซียนเซิงซือและจงซานที่หนีออกมา ทว่าในเวลานั้น อีกหลายร่างจำลองที่ลืมตาขึ้น.
ร่างจำลองของจงซานที่ถือตราราชวงศ์.
ทงเทียน ที่ใช้ชุดกระบี่สังหารเซียนทั้งสี่!
ร่างจำแลงไท่ซ่าง ที่ใช้แผ่นทีไท่จี!
ร่างจำแลงหยวนซือ ในมือถือธวัชหยวนซือ.
ร่างจำแลงเจี่ยหยิน ถือบัวทองคำเก้ากลีบ.
ร่างจำแลงจุนถี ที่ถือต้นไม้วิเศษเจ็ดสี!
หกยอดฝีมือ ที่จ้องมองมายังจงซานและเซียนเซิงซือที่กำลังจะจากไป.
"วูซซซซ!"
กลุ่มยอดฝีมือร่างจำแลงที่พุ่งตรงไปยังทิศทางจงซานและเซียนเซิงซือ.
แรงกดดันที่หนักหน่วงรุนแรงที่โถมทับออกไป แม้ว่าจะไม่เท่ากับปราชญ์เทพแท้จริง ทว่าก็ทรงพลังไม่ห่างไกลนัก จงซานที่ตัดสินใจจากไป ภายในใจที่ตื่นตกใจ เคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัว ร้ายกาจเกินไปแล้ว.
"ไม่ได้การ จวงจื่อและเฉิงโห่ว กลับมาเร็วขนาดนี้เลยรึ?"จงซานที่ใบหน้าเปลี่ยนสี.
---------------------------------------------------
อาณาเขตเสี่ยวเง.
"ไป เร็วเข้า!"จวงจื่อที่เผยท่าทางกระวนกระวายใจ.
"อืม!"เฉิงโห่วพยักหน้ารับ.
สองลำแสงที่พุ่งตัดอากาศด้วยความเร็วสูง.
ทว่าขณะที่พวกเขากำลังจะเข้าเขตแดนเสี่ยวเมิ่ง ที่ขอบฟ้าไกลก็ปรากฎอีกริ้วแสงที่พุ่งตามมา จงเทียนบนดอกบัวสีทอง พร้อมกับนำคนสิบคนไล่ตามมา.
"จินเผิง ส่งสัญญาณชีพหนูไปยังท่านพอ จวงจื่อเข้าไปยังดินแดนเสี่ยวเมิ่งแล้ว พวกเราเองก็มาถึงแล้วเช่นกัน!"จงเทียนกล่าว.
"รับทราบ!"จินเผิงที่ส่งสัญญาณชีพหนูไปยังเมืองซ่างภพหยินอย่างรวดเร็ว.
ร่างแยกเงาจงซานที่รับฟังการแปลสารจากหวังจินเหวิน ทันใดนั้นก็ขมวดคิ้วไปมา จงซานในเวลานี้เองก็รับรู้สถานการณ์ด้านนอกด้วยเช่นกัน.
ริ้วแสงสองลำแสงที่พุ่งตรงมาจากพื้นที่ไกลพุ่งตรงไปยังวิหารจวงจื่อ.
"ไม่ได้การแล้ว มีบางคนกำลังโจมตี! รับมือ!"ด้านนอกวิหารจวงจื่อที่ตะโกนสั่งเสียงดัง.
"วูซซซซ!"
วิถีสวรรค์สิบสองเส้นที่พวยพุ่งปรากฎขึ้นมา.
ในเวลานั้น วิถีสวรรค์ 12 เส้นที่โจมตีออกไป ยังริ้วแสงสองแสงที่พุ่งมาด้วยความเร็วเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ห้วงมิติที่แตกสลาย.
เฉิงโห่วและจวงจื่อถูกทำให้หยุดในทันที.
จวงจื่อที่หยุดกลางอากาศ จ้องมองเซียนบรรพชนทั้งสิบสองคนที่คอยปกป้องด้านนอกเอาไว้ รอบ ๆ วิหารมีหมอกปกคลุมหนาแน่น เวลายิ่งโกรธเกรี้ยวมากกว่าเดิม แทบพ่นโลหิตออกมา.
"พุ!"
ตลอดการเดินทาง จวงจื่อที่ได้คาดเดาเรื่องต่าง ๆ มากมาย คาดเดาว่า 12 เซียนบรรพชนคงจะได้รับบาดเจ็บสาหัส พ่ายแพ้ให้กับคนของจงซานไปแล้ว ทว่าจวงจื่อคาดไม่ถึงเลยว่าทั้งศิษย์ตัวเองและสิบเซียนบรรพชนที่เขาเชิญมา จะกลายเป็นผู้คุ้มกันให้กับจงซานไปแล้ว? เป็นไปได้อย่างไร?
"เจ้าเป็นใคร?"ศิษย์ของจวงจื่อที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"ซือฉี? เจ้า ..................!”
จ้องมองไปยังศิษย์ตัวเอง จวงจื่อเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวและหดหู่.
"อาจารย์?นั่นเฉิงโห่ว?"เซียนบรรพชนอีกคนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ไม่ ๆ อาจารย์ได้กลับมาก่อนแล้ว แม้ว่าเขาและเฉิงโห่วจะอยู่ในที่เดียวกัน ก็ไม่ได้แปลว่าเจ้าเป็นอาจารย์ข้า!"ซือฉีที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
"ซือฉี ไปให้พ้น!"จวงจื่อที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"อาจารย์ข้ามีเนตรดอกเหมย มีมหาวิถีผีเสื้อ เจ้ามีหรือไม่?"ซือฉีที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"วูซซซซ!"
ที่ด้านหลังจวงจื่อ มหาวิถีผีเสื้อปรากฎบินไปมา และดวงตาของจวงจื่อที่กลายเป็นเนตรดอกเหมย.
"หืม?"ซือฉีถึงกับผงะ.
ทุกคนที่ตื่นตะลึง หมายคามว่าอย่างไร? เขาคือจวงจื่อ? ทว่าแล้วจวงจื่อที่เข้าไปในวิหารล่ะ?
"อา อาจารย์?"ซือฉีที่กล่าวเสียงติดขัด.
"บัดซบ ยังไม่หลบไปอีก!"จวงจื่อที่ตะโกนเสียงดัง.
ในเวลานี้ ซือฉีและเหล่าเซียนบรรพชนไม่กล้าขวางอีกแล้ว ทว่า.
"ตูมมมม!"
จวงจื่อที่สะบัดแขนเสื้อ หมอกรอบ ๆ วิหารระเบิดออกมาเสียงดัง.
เฉิงโห่วที่จ้องมองออกไปด้วยสายตาแปลกประหลาด มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่.
ขณะที่ทุกคนบินเข้าใกล้วิหาร บนวิหารสูงสุดเวลานี้.
ที่ด้านในทางเข้า ในเวลานี้มีจวงจื่ออีกคน.
"อสูรแม่พิมพ์? คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะสบคบกับเฉิงโห่ว เจ้ามายังวิหารข้าต้องการทำอะไร?"ที่ปากทางเข้าวิหาร อีกหนึ่ง"จวงจื่อ"ที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
จวงจี่ออีกคน 12เซียนบรรพชนที่ผงะอีกครั้ง เฉิงโห่วที่ใบหน้าตะลึงงัน แววตาที่เผยท่าทางตื่นตกใจ.
ใครคือร่างจริง?