Chapter 1364 ความลับที่น่าสะพรึงของจวงจื่อ.

ดินแดนเจี่ยทางเหนือ ดินแดนเจี่ยทางใต้ กั้นด้วยทะเล ทว่าในวันนี้กลายเป็นจุดสนใจของคนทั่วทวีปภาคเหนือ.

ดินแดนเจี่ยทางเหนือ ปรากฎภาพเงาของผีเสื้อมากมายโบยบินไปทั่วทุกสารทิศ เป็นผีเสื้อที่จะนำทุกเข้าเข้าสู่ดินแดนฝัน ส่องประกายแสงวับวาวตัดกับแสงจากท้องฟ้า แผ่ออกไปรอบ ๆ  มีผีเสื้อมากมายมหาศาลทั่วดินแดน.

ผีเสื้อที่มากมายล้นผ่านห้วงทะเล ผีเสื้อที่มีรัศมีแสงเก้าสี ขนาดใหญ่ที่กำลังเคลื่อนไหวมายังดินแดนเจี่ยทางใต้.

เหล่าผู้ฝึกตนในดินแดนเจี่ยทิศเหนือ ได้เข้าสู่ดินแดนเต๋าของจวงจื่อ ทุกคนดวงตาเบิกกว้าง มองเห็นภาพที่กว้างใหญ่ไพศาล.

ดินแดนเจี่ยทางใต้ จงเทียนที่เทศนาธรรม.

อำนาจของปราชญ์เทพที่แผ่ออกไปปรากฎคลื่นนับล้านล้านเข้าปะทะกับผีเสื้อบนทะเลทำให้พื้นที่ทะเลกำลังวุ่นวายโกลาหล.

จงเทียนที่เผยยิ้มเล็กน้อย.

“卍!”

ที่บนศีรษะของจงเทียนนั้นมีอักขระ“卍!” พร้อมกับแผ่นอักขระ“卍!”ขนาดเล็กสีทองมากมายกระจายออกไปรอบ ๆ ทำให้พื้นที่ส่องแสงเรืองรองไปทั่วดินแดน.

แสงสีทองที่แผ่ออกไปเป็นคลื่นกระจายไปทั่วทุกสารทิศ ม้วนกวาดพุ่งไปยังทะเล เข้าปะทะกับผีเสื้อที่ข้ามผ่านมาเป็นระยะ ๆ .

แสงสีทองที่แผ่ออกไปรอบ ๆ  ปรากฎดอกบัวสีทองขึ้นที่บนท้องทะเลด้วย.

เหล่าผู้ฝึกตนที่ได้ฟังเทศนาธรรมของปราชญ์เทพ ถึงกับลุกขึ้นยืน เพราะว่าทุกคนสัมผัสได้ว่าเวลานี้ไม่ใช่แค่เทศนาธรรมแล้ว.

แม้นว่าจะไม่สามารถมองเห็นเหล่าผีเสื้อที่อยู่ไกลออกไป ทว่าก็สามารถมองเห็นบัวสีทองได้ ทุกคนพอคาดเดาได้ว่าเวลานี้กำลังเกิดการปะทะกันของจวงจื่อและจงเทียนแล้ว!

เหล่าเซียนบรรพชนบางคนที่สงสัยบินขึ้นไป จดจ้องมองไปยังทิศทางที่บัวสีทองปรากฎปะทะกันกับผีเสื้อ จดจ้องมองใครที่จะเหนือกว่ากัน.

กล่าวได้ว่า ทั้งสองที่เทศนาธรรม พร้อมกับปลดปล่อยผีเสื้อและดอกบัวยักษ์ปะทะกัน ทำให้พื้นที่ดังกล่าวส่องประกายแสงสว่างเจิดจรัสเป็นอย่างมาก.

-------------------------------------------------------

ดินแดนเสี่ยวเมิ่ง.

"ฟิ้ว!"

จงซาน เซียนเซิงซือ จวงจื่อที่เข้ามาด้านในดินแดนเสี่ยวเมิง เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางจริงจังขึ้นมาทันที.

"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยท่าทางสงสัย.

"ผิดปรกติ!"เซียนเซิงซือที่ใบหน้าเปลี่ยนสี.

"มีอะไรผิดปรกติอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.

เพียงแค่เข้ามา ไม่ใช่ว่าเซียนเซิงซือก็พบเรื่องผิดปรกติเลยรึ?

"เซิ่งหวัง เรื่องนี้............?”เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.

จากนั้น เซียนเซิงซือที่บินออกไปยังทะเลอย่างรวดเร็ว.

"เซิ่งหวัง ท่านรู้สึกว่าวิถีสวรรค์ที่นี่ แตกต่างกันหรือไม่!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.

"แตกต่างอย่างงั้นรึ? ดวงตาของจงซานที่หลับลงชั่วครู่.

"ไม่! เจ้าพบอะไรแตกต่างอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.

"ผู้ใต้บังคับบัญชามีวิชาบางอย่าง ก่อนหน้านี้เมื่อครั้งเข้าไปในโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลาที่ดวงตามืดบอด ก็สามารถสัมผัสได้ถึงวิถีสวรรค์ของโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลาได้ เซิ่งหวังท่านไม่รู้สึกหรือว่าวิถีสวรรค์ที่นี่ มันซ้อนทับกัน?"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.

"ซ้อนทับอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"วิถีสวรรค์น้ำ ทว่าที่นี่กับมีวิถีสวรรค์จำลองธาตุน้ำอีกหนึ่ง ทั้งสองกำลังซ้อนทับอยู่ในพื้นที่เดียวกัน."เซียนเซิงซือกล่าว.

"หืม?"

จงซานที่รับตา ตรวจสอบสัมผัสอย่างระมัดระวัง หลังจากนั้นครู่หนึ่ง จงซานที่ส่ายหน้าไปมา "ข้าไม่สามารถสัมผัสได้!"

"ทว่า ข้าเชื่อในคำพูดของเจ้าในดินแดนเสี่ยวเมิ่งนั้นมีความลับที่ไม่ธรรมดาซ่อนเอาไว้ ไปเถอะ ไปยังวิหารจวงจื่อกัน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"ครับ!"

ทั้งสามที่เดินทางไปยังวิหารจวงจื่อ ด้วยระดับเซียนบรรพชน ทำให้สามารถเคลื่อนไหวได้ด้วยความเร็วสูง.

จากนั้น ทั้งสามที่เดินทางมาถึงที่ด้านนอกวิหารจวงจื่อ.

"ฟิ้ว!"เวลานั้นปรากฎร่างหนึ่งขึ้น เป็นชายในชุดสีน้ำเงิน.

"อา อาจารย์?"ชายในชุดสีน้ำเงินที่เผยท่าทางประหลาดใจออกมา.

"อืม!"จวงจื่อที่พยักหน้ารับ.

ทว่าหลังจากนั้น ชายในชุดสีน้ำเงินที่รู้สึกขนลุกทั่วร่าง!

"ไม่ใช่ อาจารย์บอกว่าจะเดินทางไปยังดินแดนเจี่ยทางเหนือ เจ้าเป็นใคร?"ชายในชุดสีน้ำเงินที่กล่าวออกมาในทันที.

ใบหน้าของจวงจื่อยังคงสุขุม กล่าวออกมาเบา ๆ  "ซือฉีเจ้าทำได้ดีมาก ไม่ทำให้อาจารย์ผิดหวัง!"

"อืม?"ชายในชุดสีน้ำเงินที่ตำใจเล็กน้อย.

จากนั้น ดวงตาของจวงจื่อ ที่ปรากฎเป็นเนตรดอกเหมยขึ้นในทันที.

"เนตรดอกเหมย? เจ้า เป็นอาจารย์ข้าอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีน้ำเงินที่เผยท่าทางประหลาดใจ ทว่าแววตาก็ยังสงสัย.

เนตรดอกเหมอย วิชาเลียนแบบ ความจริงข้อนี้ ใต้หล้านับว่ามีน้อยมาก แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มี ไม่สามารถที่จะสรุปได้ว่าใช่หรือไม่?

"วูซซซ!"

มหาวิถีที่ปรากฎขึ้น ผีเสื้อมากมายที่รวมตัวกัน.

ชายในชุดสีน้ำเงินที่ดวงตาเบิกกว้าง ทว่าที่ไกลออกไปปรากฎร่าง 7-8 ปรากฎขึ้น.

"อาจารย์?"ที่ไกลออกไปนั้นมีคนที่รับรู้การปรากฎตัวของจวงจื่อได้ในทันที.

"อาวุโสจวงจื่อ? ท่านกลับมาอย่างงั้นรึ? แล้วสองคนนี้ล่ะ?"ชายในชุดสีเทาสอบถาม.

มหาวิถีจวงจื่อ นั้นพิเศษมาก รวมทั้งเนตรดอกเหมย เวลานี้ยังจะมีใครไม่เชื่อกัน?

"ที่ฝั่งนั้น ข้าได้ให้เฉิงโห่วจัดการ!"จวงจื่อกล่าว.

"หืม!"ทุกคนพยักหน้ารับ.

"ทั้งสองคน เป็นคนของตระกูลหวงกู่ พวกเรามีเรื่องที่ต้องประชุมกัน."จวงจื่อกล่าว.

"ตระกูลหวงกู่?"ทุกคนที่เผยท่าทางประหลาดใจ และเผยท่าทางสับสนไปด้วยเช่นกัน.

"ทุกท่าน ทว่าขอให้ทุกท่านถอยออกมาจากวิหารของข้าชั่วคราวก่อน พวกเรามีเรื่องสำคัญที่ต้องจัดการ หลังจากจัดการแล้ว ทุกท่านค่อยกลับคืนมา."จวงจื่อกล่าว.

"อาวุโสจวงจื่อเกรงใจไปแล้ว ข้าและคนอื่น ๆ จะช่วยอยู่รอบ ๆ ในรัศมีหนึ่งล้านลี้เพื่อปกป้องท่าน!"หนึ่งในนั้นเอ่ย.

"ดี ขอบคุณทุกท่าน!"จวงจื่อพยักหน้ารับ.

"จวงจื่อเกรงใจไปแล้ว!"

"ไม่ได้มากมายเลย!"

..................

............

ทุกคนที่กล่าวอย่างเจียมตน จากนั้นเหล่าเซียนบรรพชนก็ออกมาอยู่ด้านนอกวิหารจวงจื่อ ในรัศมีหนึ่งล้านลี้.

ภายในวิหารจวงจื่อเองศิษย์ทุกคน เวลานี้ถูกสั่งให้ออกมาทั้งหมด.

ในเวลานี้ภายในรัศมีร้อยล้านลี้ไม่มีผู้ใด จวงจื่อที่สะบัดมือ สร้างหมอกมากมายปกคลุม ปกปิดพื้นที่ทั้งหมดเอาไว้.

"เซียนเซิงซือ!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"ครับ!"เซียนเซิงซือพยักหน้ารับ.

หากจวงจื่อตัวจริงอยู่ที่นี่ คงบ้าคลั่งกระอักโลหิตอย่างแน่นอน การเตรียมตัวอย่างระมัดระวังของเขา แม้แต่เชิญเซียนบรรพชนสิบคนจากด้านนออกมา รวมทั้งศิษย์เซียนบรรพชนของเขาอีกสองคน รวมเป็นเซียนบรรพชน 12 คนเพื่อปกปิด มีค่ายกลขนาดใหญ่ปกคลุม หากแต่วิหารของเขากลับถูกทะลวงเข้าไปง่าย? นอกจากนี้ เซียนบรรพชนทั้งสิบสองยังอาสาคุ้มกันอีก? ปล่อยให้จงซานเข้าไปขุดค้นหาสมบัติอย่างงั้นรึ?

ด้วยทักษะเทวะแม่พิมพ์ เป็นทักษะเทวะที่บ้าคลั่งมาก.

เซียนเซิงซือในเวลานี้ที่ถึงกับงงงวยเช่นกัน ด้วยเชาว์ปัญญาที่แตกต่างกันมากมาย ก่อนหน้านี้อสูรแม่พิมพ์ไม่มีเชาว์ปัญญาที่สูงนัก ทำให้เผยจุดอ่อน หากแต่ในเวลานี้ด้วยการใช้ของเซิ่งหวัง ทักษะเทวะนี้กลายเป็นที่น่าสะพรึงไปแล้ว.

เซียนเซิงซือที่สูดหายใจลึก ก่อนที่จะช่วยจงซานตรวจสอบพื้นที่รอบ ๆ ทันที.

จงซานที่เข้ามาภายในวิหารจวงจื่อบนแท่นบูชากลาง.

แท่นบูชาที่วางเปล่า สถานที่ตรงนั้นมีรูปปั้นของจวงจื่อในห้องโถงทิศเหนือ รูปปั้นที่นั่งอยู่บนอาสนะ.

สัมผัสเทวะของจงซานที่กวาดออกไปรอบ ๆ  สำรวจทุกส่วนในห้องโถง หากแต่ไม่สามารถพบอะไรที่พิเศษได้เลย.

"ครืนนน!"

จากนั้นผีเสือมากมายที่กระจายออกไปรอบ ๆ ร่างของจวงจื่อ ผีเสื้อที่ฟุ้งกระจายไปทั่วห้อง หากแต่เป็นอะไรที่แปลก ผีเสื้อเหล่านั้นได้หลบไม่เข้าใกล้อาสนะ(ผ้ารองนั่ง).

"เซียนเซิงซือ!"จงซานที่ส่งข้อความออกไป.

เซียนเซิงซือจากพื้นที่ไกลออกไป ได้เร่งรีบเข้ามาในห้องโถงดังกล่าวในทันที.

"ผีเสื้อ? ที่อาสนะนั่นมีปัญหาบางอย่าง!"จงซานกล่าว.

"อืม!"เซียนเซิงซือพยักหน้ารับ.

จากนั้น เซียนเซิงซือที่นำพูกันออกมา จากนั้นเขาที่เฉือนฝ่ามือของตัวเอง ปรากฎแอ่งโลหิตขึ้น.

จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ เซียนเซิงซือที่จุ่มพู่กันลงบนโลหิต ก่อนที่จะเริ่มวาดเขียนอะไรบางอย่างบนอาสนะ.

"เซียนเซิงซือ ท่าน?"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"โลหิตของเฉินนั้น ถูกฟ้าดินทอดทิ้ง ดินแดนเสี่ยวเมิ่ง มีวิถีสวรรค์ทับซ้อน จำเป็นต้องใช้โลหิตดังกล่าวอาบ วิถีสวรรค์และวิถีสวรรค์จำลอง ในเมื่อไม่รู้ว่าจวงจื่อซ่อนอะไรเอาไว้ในอาสนะ เฉินจึงคิดที่จะทำลายมัน."เซียนเซิงซือที่กล่าวอย่างจริงจัง.

"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.

"ตูมมมม!"

เกิดการระเบิด อาสนะที่ระเบิดเสียงดัง บนพื้น ปรากฎเป็นถ้ำที่ลึกเข้าไปในทันที.

มีถ้ำด้านใน มีกลิ่นอายที่แปลกประหลาด ดูเหมือนห้วงมิติบางอย่าง.

"เข้าไปดูกัน!"จงซานที่เข้าไปด้านในทันที.

"จวงจื่อ"(ร่างแปลงแปดหาง) และเซียนเซิงซือที่ตามเข้าไปด้านใน ถ้ำดังกล่าวนั้นมีความลึกถึงหมื่นลี้ ทว่าทั้งสามก็เข้าไปถึงเพียงเสี้ยวอึดใจ.

"วูซซซซ!"

ที่ด้านหน้าของทั้งสามปรากฎเป็นเหมือนกับโลกใบเล็กขึ้นมา.

"นี่ โลกใบเล็กอย่างงั้นรึ? นอกจากนี้ยังเป็นโลกใบเล็กผันเปลี่ยน?"

"วิถีสวรรค์ ในโลกใบเล็กนี้ มีวิถีสวรรค์จำลองขนาดใหญ่อย่างคาดไม่ถึง."เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางประหลาดใจ.

ส่วน จงซานในเวลานี้ไม่ได้กล่าวสิ่งใด.

จงซานที่ร่อนลงพื้น แววตาที่จ้องมองเข้าไปด้านใน ที่กลางอากาศนั้นมีลูกทรงกลมมากมายลอยอยู่.

ภายในลูกทรงกลมนั้น เหมือนว่าจะมีอะไรบางอย่าง เป็นของเหลวมีร่างของมนุษย์ที่ไม่มีผิวหนัก ถูกปกคลุมด้วยโลหิต ทว่าร่างมนุษย์นั้นกำลังเติบโต สามารถมองเห็นมันได้ด้วยตาเหล่า กล้ามเนื้อที่ค่อย ๆ เติบโตอย่างรวดเร็ว ช้า ๆ จวบจนกลายร่างสมบูรณ์.

"จวงจื่อกำลังสร้างคนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาแววตาที่สั่นไหวอย่างบ้าคลั่ง.

ทว่าภายในลูกบอลน้ำทรงกลมนั้นหลายลูกที่เสร็จแล้วสามารถมองเห็นเป็นคนได้เรียบร้อยแล้ว.

เหล่าคนที่อยู่ในนั้น ทำให้ดวงตาจงซานแผ่จิตสังหารออกมา ส่วนเซียนเซิงซือที่ต้องสูดหายใจที่เย็นเยือบเขามา เพราะว่าบอลน้ำดังกล่าวทั้งหนึ่งหมื่นนั้น ปรากฎร่างที่เหมือนกับ จงซาน!

10,000 ร่างของจงซานที่หลับแช่อยู่ในบอลน้ำทรงกลม?

จวงจื่อกำลังสร้างร่างจำลองของจงซาน?

"ฟิ้ว!"

ในบอลน้ำ จงซานจำลองที่พบว่ามีผู้บุกรุก มันได้ลืมตาขึ้นในทันที.

"ปัง!"

บอลน้ำที่ระเบิดออกมาเสียงดัง จากนั้นจงซานจำลองที่พุ่งมาในทันที มือของเขาที่ยื่นออกไป ปรากฎหลุมน้ำวนวงกลมขึ้นในทันที.

"ฟิ้ว!"

หลุมน้ำวนที่พุ่งตรงไปยังตำแหน่งของจงซานในทันที.

"ทักษะเทวะกุยอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สูดหายใจลึก.

"ตูมมมมม!"

จงซานร่างจริงที่ใช้ทักษะเทวะกุยออกมาเช่นกัน ทักษะเทวะทั้งสองที่เข้าปะทะกันก่อนที่จะระเบิดเสียงดังสนั่น.

"แส่หาความตาย!"จงซานที่โกรธเกรี้ยว ก่อนที่จะฟาดฝ่ามือออกไป.

"หื?"ร่างจำลองที่ฟาดฝ่ามือออกมาเช่นกัน.

"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

ทั้งสองที่ปะฝ่ามือกันเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น ห้วงมิติที่แตกกระจาย จงซานที่ยังยืนอยู่ตำแหน่งเดิมไม่ขยับไปใหน ทว่าฝ่ายตรงข้ามร่างจำลองก็คาดไม่ถึงว่าจะไม่ขยับเช่นกัน.

จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ เรื่องนี้ สามารถรับฝ่ามือของเขาได้อย่างคาดไม่ถึง แม้แต่ไม่ได้รับบาดเจ็บด้วย.

หากแต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ ที่น่าหวาดกลัวที่สุด ที่นี่มีร่างจำลองจงซาน 10,000 ร่าง ที่เวลานี้เกิดระเบิด บอลน้ำที่กักขังจงซานเวลานี้ลืมตาขึ้น พร้อมกับแผ่จิตสังหารจ้องมองมายังผู้บุกรุก.

10,000 จงซาน?