Chapter 1362 ใครคือจงเจิ้ง?

ภพหยิน ศาลเทพหลุนฮุย!

ตำหนักจุนหมอจื้อ ภายในมืองานเลี้ยง ซึ่งมีจุนหมอจื้อและจินเหวิน.

"จินเหวิน เจ้าทำได้ แผนการสวรรค์ล่ม 20ปี เพียง 20 ปี เจ้าก็สามารถยึดครองได้หนึ่งเขตแดน.

"ขอบคุณอาจารย์ลุงปู่ ทว่าความดีความชอบนี้ ศิษย์มิกล้ารับ นี่เป็นแผนการที่จงซานคิดขึ้น ศิษย์เพียงยืมมาใช้ เซิ่งหวังได้มอบโอกาสให้ใช้ ดังนั้นพวกเราจึงสำเร็จ!"จินเหวินที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

"ไม่ว่าอย่างไร มันก็แสดงให้เห็นว่าข้าเลือกคนไม่ผิด!"จินหมอจื่อที่พยักหน้าขณะถือถ้วยสุรา.

หลังจากยกสุราขึ้นชนกันแล้ว จินเหวินที่เผยยิ้มอย่างขมขื่นออกมา "ศิษย์รู้ว่าอาจารย์ลูงปู่สงสัยก่อนหน้านี้ เกี่ยวกับจินเหวิน? จงเจิ้ง? ข้ามีนามที่พ้องกับกับนามจงเจิ้ง."

ใบหน้าของจุนหมอจื้อที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนเล็กน้อย ทว่าก็เอ่ยออกมาในทันที "จินเหวินดั่งที่เจ้ารู้ เจ้าจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไร?"

"อาจารย์ลุงปู่ สถานะของศิษย์นั้น เดิมที่ท่านผู้ก่อตั้งได้ใช้วิถีสวรรค์สังสารวัฏตรวจสอบ เกี่ยวกับภูมิกำเนิด จะมีอะไรผิดพลาดได้อย่างไร? ไม่คิดเลยว่าอาจารย์ศิษย์พี่ลุงปู่จะสงสัย ทำให้ศิษย์แอบสงสัย!"จินเหวินที่ส่ายหน้าไปมา.

"หืม? เจ้าสงสัยสิ่งใดอย่างนั้นรึ?"จุนหมอจื้อที่เผยท่าทางประหลาดใจ.

"สำหรับตำแหน่งราชานั้นย่อมมีความระวังสงสัยกับผู้คนที่ปลอมตัวเข้ามาเป็นอย่างมาก ศิษย์พี่อาจารย์ลุงปู่นั้นเป็นคนที่ระมัดระวังเป็นกังวลเกี่ยวกับสายลับ การที่ศิษย์เพิ่งเข้ามาร่วมเป็นกุนซือ เป็นตำแหน่งสำคัญที่ต้องเป็นที่สงสัยเป็นเรื่องปรกติ ทว่าการสงสัยนี้ ก็ไม่ควรที่จะเจาะจงข้าว่าเป็นจงเจิ้งเลย!"จินเหวินที่ส่ายหน้าไปมา.

"หืม?"

"หากข้าเป็นจงเจิ้ง ข้าต้องใช้ชื่อที่พ้องกันเช่นนี้เลยรึ? จงเจิ้ง ยอดอัจฉริยะการค้า หากข้าเป็นจงเจิ้ง ทักษะการขายของข้ามีเพียงเท่านี้นะรึ? ข้าไม่มีทางที่จะปกปิดความสามารถดังกล่าวนี้เอาไว้ได้อย่างแน่นอน!"จินเหวินที่ส่ายหน้าไปมา.

"ก็ถูก!"จินหมอจื้อพยักหน้ารับ.

จินเหวินกล่าวถูก เห็นชัดเจนว่าหากเป็นจงเจิ้ง จะเผยเงื่อนงำชัดเจนเช่นนี้เลยรึ? นอกจากนี้เขายังเคยผ่านวิถีสวรรค์สังสารวัฏของอาจารย์ไม่มีทางผิดพลาด จินเหวินไม่มีทางเป็นจงเจิ้ง.

"โปรดวางใจ ข้าเชื่อว่าเจ้าไม่ใช่จงเจิ้ง หลังจากนี้เกี่ยวกับศิษย์พี่ คงเป็นเรื่องบังเอิญมากกว่า และมันบังเอิญมากจนเกินไป ที่ใครเห็นก็รับรู้ว่าเจ้าควรจะเป็นจงเจิ้ง!"

"ขอบคุณท่านอ๋อง!"จินเหวินพยักหน้ารับ.

"เรื่องนี้ ไม่ต้องเอ่ยเลย วันนี้เป็นวันที่ต้องเฉลิมฉลอง อย่าได้กล่าวอะไรที่ทำให้เศร้าเลย!"จุนหมอจื้อที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ไม่ ที่จริงเรื่องนี้เกี่ยวกับศิษย์พี่อาจารย์ลุงปู่สอง เรื่องนี้ศิษย์ควรกล่าว มันเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของศิษย์พี่ลุงปู่!"จินเหวินที่กล่าวออกมาในทันที.

"หืม?"จุนหมอจื้อที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ศิษย์พบว่าเป็นเซียนเซิงกู่ที่มีปัญหา เขาที่อยู่เคียงข้างศิษย์พี่อาจารย์ลุงปู่ตลอด ศิษย์เป็นกังวลว่าเขาจะวางแผนอะไรเอาไว้อยู่!"จินเหวินที่ขมวดคิ้วไปมา.

"หืม?"จุนหมอจื้อที่หยุดจ้องเขม็งออกไปในทันที.

เซียนเซิงกู่นั้นหลายต่อหลายครั้งที่ดูแคลนจุนหมอจื้อตลอด ทำให้จุนหมอจื้อไม่ค่อยชอบเซียนเซิงกู่นัก ตอนนี้ยิ่งได้ยินว่าเซียนเซิงกู่มีปัญหา ยิ่งทำให้เขาสนใจขึ้นมาในทันที.

"แผนการของเซียนเซิงกู่นั้น อาจารย์ลุงปู่ควรจะเข้าใจ เชาว์ปัญญาของเขานั้นราวกับอสุรกาย เป็นกุนซือลำดับหนึ่งของศาลเทพหลุนฮุย!"จินเหวินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

แม้นว่าจุนหมอจื้อจะไม่อยากยอมรับ ทว่าก็ต้องพยักหน้า "ใช่!"

"ทว่า เขาที่มีเชาว์ปัญญาที่ชาญฉลาดเป็นอย่างมาก เข้าใจเกี่ยวกับแผนการสวรรค์ล่มอย่างสมบูรณ์ ทำไมเขาถึงไม่เป็นคนทำเองล่ะ? รอคอยให้ศิษย์เอ่ยออกมา ทำไมถึงได้ทำเช่นนั้น?"จินเหวินที่กล่าวสอบถามออกมา.

"แฮก แฮก? เรื่องนี้!"จุนหมอจื้อที่ขมวดคิ้วแน่น.

"แผนการสวรรค์ล่อม ทั้งเขาและศิษย์ต่างก็รู้ เขาน่าจะเห็น แม้นว่าจะดูซับซ้อนมาก ทว่าก็ไม่ยากที่จะทำตามขั้นตอนที่มีอยู่แล้วไม่ใช่รึ? ทำไมเซียนเซิงกู่ที่เป็นสุดยอดเชาว์ปัญญา จึงไม่คิดที่จะเป็นคนใช้แผนการสวรรค์ล่มล่ะ?"จินเหวินที่กล่าวอย่างจริงจัง.

"เรื่องนี้?"

"เขาหลีกเลี่ยงแผนการสวรรค์ล่ม."จินเหวินกล่าวเคร่งขรึม.

หลีกเลี่ยงแผนการสวรรค์ล่ม? พริบตานั้น จุนหมอจื้อที่เข้าใจอะไรบางอย่างได้ในทันที.

"ใช่ หลีกเลี่ยง ทว่าทำไมเขาต้องหลีกเลี่ยงแผนการสวรรค์ล่มด้วย?"จุนหมอจื้อที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ศิษย์กล่าวอาจจะเป็นการเสียมารยาทกับเซียนเซิงกู่ การที่เขามายังศาลเทพหลุนฮุยนั้น อาจจะมีเจตนาอย่างแน่นอน เขาเป็นคนที่ไม่ค่อยมีคนรู้จัก เขาไม่ต้องการหาผลประโยชน์ให้กับตัวเองจริงรึ? เขาต้องการอะไร? ข้ากังวลว่าเขาอาจจะมีแผนร้ายอะไรในใจ."จินเหวินที่ขมวดคิ้วไปมา.

"เรื่องนี้เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวล เซียนเซิงกู่? พี่ใหญ่ไม่มีทางเชื่อใจเขาทั้งหมดอย่างแน่นอน!"จุนหมอจื้อที่ส่ายหน้าไปมา.

ต่อต้านเซียนเซิงกู่รึ? แววตาของจินเหวินที่เป็นประกายขึ้นมาในทันที.

"ข้าได้ยินมาว่าอาจารย์ลุงปู่เอ่ยเกี่ยวกับตระกูลอันดับหนึ่งคือตระกูลหวงกู่อย่างงั้นรึ? ตระกูลหวงกู่นั้นมีแซ่ว่ากู่ ข้าคิดว่าเซียนเซิงกู่นั้นเป็นคนตระกูลหวงกู่หรือไม่?"จินเหวินที่เผยท่าทางสงสัย.

"อืม ข้าได้ยินอาจารย์กล่าวว่าเขานั้นได้เป็นคนที่ "สวรรค์อวยพร" อาจเป็นไปได้ว่าเขานั้นจะเป็นคนตระกูลหวงกู่!"จุนหมอจื้อที่เผยท่าทางประหลาดใจ.

จินเหวินที่ส่ายหน้าเบา ๆ  "บางทีอาจไม่ใช่แค่เรื่อง สวรรค์อวยพร อาจารย์ลุงปู่คงจะลืมไปแล้ว ก่อนหน้านี้จงซานที่โลกใบเล็กนั้น มีบางคนที่มีสกุลว่ากู่ และเป็นที่รู้จักกันทั่วภพหยาง หวงโหวจงซาน มาจากตระกูลหวงกู่!"

"พรึบ!"จุนหมอจื้อถึงกับยืนตรงขึ้นในทันที "เจ้าต้องการกล่าวอะไร?"

"อาจารย์ลุงปู่ ศิษย์กล่าวอะไรผิดอย่างงั้นรึ?"จินเหวินที่เอ่ยออกมาด้วยความเป็นกังวลทันที.

"ไม่ ๆ  เจ้ากล่าวต่อ!"จุนหมอจื้อที่ตื่นตะลึงเป็นอย่างมากนั่นเอง.

"ใช่ ศิษย์ต้องการเอ่ยเกี่ยวกับจงซานนั้นเป็นคนเจ้าแผนการ ศิษย์ได้ตรวจสอบข้อมูลต่าง ๆ ของจงซาน จงซานเมื่อครั้งอยู่ที่โลกใบเล็กนั้น ครั้งหนึ่งเมื่อเขาเดินทางไปราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่ เขาได้สร้างเรื่องเท็จ เม็ดยาเซียนอมตะ เพื่อหลอกลวงคนทั่วหล้า โดยใช้เม็ดยาวิญญาณมืดแทน บิดเท็จเป็นจริง นอกจากนี้ยังทำให้ผู้คนไม่สามารถหาร่องรอยได้ ที่โลกใบเล็กนั้น มีคนของตระกูลกู่มากมาย ศิษย์ไม่รู้ว่ามีใครที่เกี่ยวข้องกับจงซานหรือไม่ ทว่าศิษย์พอคาดเดาได้ว่า เซียนเซิงกู่ที่รู้แผนการสวรรค์ล่มอยู่แล้ว แต่จงใจไม่นำแผนการนี้มาใช้ ไม่ใช่ว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลกู่ที่มาจากโลกใบเล็กหรือไม่?"จินเหวินที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.

"ไม่ใช่ว่าเซียนเซิงกู่เป็นผู้เยาว์ตระกูลกู่อย่างงั้นรึ?"ดวงตาของจุนหมอจื้อที่หรี่เล็ก ภายในใจของเขาที่สั่นไหวเป็นระลอก.

"ใช่ หากเขาเป็นคนของตระกูลกู่ เขาก็ควรจะซ่อนทักษะ สวรรค์อวยพรไม่ใช่รึ?"

"มันควรจะซ่อนเอาไว้อย่างงั้นรึ?"

"ปราชญ์เทพเองก็ได้รับสวรรค์อวยพร พวกเขาสามารถซ่อนมันจากปุถุชนได้ ทำไมเซียนเซิงกู่ไม่ซ่อน? เขาไม่ใช่คนของตระกูลหวงกู่รึ? ทำไมเขาต้องเดินทางมาเข้าร่วมราชวงศ์ชื่อเสียงชื่อเสียงวาสนากัน? หากเขาเป็นคนตระกูลกู่ ไม่ใช่ว่าเรื่องนี้ต้องทำให้ตระกูลกู่เสียผลประโยชน์ไม่ใช่รึ? เรื่องนี้มันขัดแย้งกันเกินไป!"จินเหวินเอ่ย.

"ก็ดูแปลกประหลาดเหมือนกัน!"ท่าทางของจุนหมอจื้อที่เผยท่าทางซับซ้อน.

"ทว่าหากเขาไม่ใช่คนตระกูลกู่ ทุกอย่างก็พอจะอธิบายได้!"จินเหวินที่กล่าวอย่างจริงจัง.

"เจ้า เจ้ากำลังจะบอกว่าเซียนเซิงกู่คือจงเจิ้งอย่างงั้นรึ?"จุนหมอจื้อที่ตกตะลึง.

"ประธานหอการค้าต้าหรงของต้าเจิ้ง เป็นคนที่บริหารทรัพยากรมหาศาล อาจารย์ลุงปู่คิดว่าจงเจิ้งอ่อนแออย่างงั้นรึ? เขามีเชาว์ปัญญาที่อ่อนด้อยอย่างงั้นรึ?"จินเหวินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"ก่อนหน้านี้ ทำไมอาจารย์ลุงปู่ถึงถูกศาลเทพต้าเจิ้งจับตัวล่ะ?ศิษย์ไม่เชื่อว่าจงซานจะมีกลุ่มเซียนบรรพชนเฝ้าอยู่ที่นั่นตลอดเวลา."จินเหวินที่กล่าวอธิบาย.

"เจ้าบอกกว่าก่อนหน้านี้ที่ข้าเดินทางไปยังต้าเจิ้ง จงซานก็วางแผนซุ่มโจมตีเอาไว้ก่อนแล้วอย่างงั้นรึ?"จุนหมอจื้อที่เผยท่าทางประหลาดใจ.

"เป็นไปไม่ได้อย่างงั้นรึ? อาจารย์ลุงปู่ไม่รู้สึกสงสัยอย่างงั้นรึ?"

"ใช่ ข้าก็คิดว่ามันแปลกพิกล ต้าเจิ้งจู่ ๆ ก็มีเซียนบรรพชนปรากฎขึ้นได้อย่างไร? หากไม่ซุ่มโจมตีล่ะก็ ไม่มีทางเป็นไปได้ หากว่าเวลานั้นเซียนเซิงกู่รู้ว่าข้าไปต้าเจิ้ง แน่นอนว่าเขาต้องลอบส่งข้อความแจ้งก่อนแน่!"จุนหมอจื้อที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"อีกเรื่อง ศิษย์ขอกล่าวบางเรื่องที่อาจจะเสียมารยาท ตอนแรกที่จงซานจับตัวอาจารย์ลุงไปนั้น เหล่าเสนาธิการต่างก็คิดถึงแต่ประโยชน์ของศาลเทพหลุนฮุย ไม่คิดถึงความปลอดภัยของท่านเลย เรื่องนี้ผิดปรกติอย่างแน่นอน อีกอย่างหลังจากนั้นจงซานก็ยังยอมรับที่จะแลกเปลี่ยนบางอย่างที่เล็กน้อยกับท่าน ศิษย์กล่าวเสียมารยาท...!"

"ไม่เป็นไร เจ้ากล่าวต่อ ข้าไม่ถือสา!"

"ใช่ ในเวลานั้น เซียนเซิงไม่มีทางเลือกในการต่อลองอย่างงั้นรึ? กับสิ่งที่จงซานต้องการ เขายังกล่าวเตือนข่มขู่อาจารย์ลุงปู่อีก ทำไม? ไม่ใช่ว่าเวลานั้นเขาเข้าข้างศัตรูรึ?"

"อืม เซียนเซิงกู่น่าสงสัย!"

"ยังมีอีกเรื่อง ก่อนหน้านี้เซียนเซิงกู่ที่เดินทางไปต้าเจิ้งเพื่อต่อรองนั้น จงซานไม่รู้เหรอว่าเขานั้นเป็นกุนซือลำดับหนึ่งของพวกเรา? กับคนสำคัญเช่นนั้น นำคนไปด้วยไม่กี่คน ไม่กลัวว่าจะเกิดปัญหาอย่างงั้นรึ?"

"ข้ารู้ เขาไม่กลัวปัญหาอะไรเลย และมั่นใจว่าจะไม่มีปัญหา เพราะว่าเขาคือจงเจิ้ง ที่เกี่ยวข้องกับจงซาน!"ใบหน้าของจุนหมอจื้อที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา.

"หากเป็นดังนั้น ทุกอย่างมันก็พอจะคาดเดาได้."จินเหวินที่เผยท่าทางเย็นชา.

"ใช่ เซียนเซิงกู่ก็คือจงเจิ้ง!"จุนหมอจื้อเอ่ย.

"อาจารย์ลุงปู่ เรื่องนี้เป็นเพียงแค่ข้าคาดเดาเท่านั้น อย่าได้ถือสาคำพูดของศิษย์เลย!"จินเหวินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม พลิกกลับอารมณ์ในทันที.

"ฮ่าฮ่าฮ่า จินเหวิน เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับข้าและศิษย์พี่ใหญ่ ข้าย่อมไม่ลืมความดีความชอบของเจ้าแน่นอน!"

"ไม่ อาจารย์ลุงปู่ แน่นอนข้าเชื่อท่าน ทว่าข้านั้นกังวลเกี่ยวกับเซียนเซิงกู่มากกว่า."

"หืม?"

"ศิษย์พี่ลุงปู่นั้นไม่เชื่อผู้ใด ทว่ามีเพียงสองคนเท่านั้นที่เขารับว่า คือผู้ก่อตั้งและท่าน หากว่าสามารถจัดการเรื่องนี้ได้ ศิษย์พี่อาจารย์ลุงปู่คงจะมองเห็นว่าท่านเติบโตแล้ว."จินเหวินกล่าว.

"ใช่แล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้ากล่าว!"จุนหมอจื้อที่ได้ยินจะไม่ให้เขาดีใจได้อย่างไร?

"การที่ศิษย์สงสัยเซียนเซิงกู่ ศิษย์คิดว่าเรื่องนี้ไม่ดีนัก เพราะว่าศิษย์พี่ลุงปู่นั้นเชื่อเซียนเซิงกู่มากกว่า การที่ท่านชื่นชมมอบความดีความชอบนี้ให้ข้า ก็เหมือนกับเป็นการตำหนิที่ศิษย์พี่ลุงปู่ที่เชื่อมั่นเซียนเซิงกู่ อาจทำให้ศิษย์พี่ลุงปู่ไม่พอใจข้านัก ถึงศิษย์มีร้อยปากก็ยากที่จะอธิบาย!"จินเหวินที่ส่ายหน้าไปมา.

"ได้ ข้าจะไม่กล่าวอะไรเกี่ยวกับเจ้าที่เอ่ยเกี่ยวกับเซียนเซิงกู่ ข้าคิดว่าการที่เขาเข้าร่วมศาลเทพหลุนฮุยหลังจากที่จงซานแยกสวรรค์ ชิ เขาเป็นจงเจิ้งจริง ๆ !"จุนหมอจื้อพยักหน้ารับ แววตาเผยท่าทางเหยียดหยัน.

"ไม่ ท่านรู้เกี่ยวกับเซียนเซิงกู่ หลังจากที่จงซานแยกสวรรค์ถึงได้เข้าร่วมอย่างงั้นรึ? บางทีเขาอาจติดต่อกับศิษย์พี่ลุงปู่ก่อนแล้วหรือไม่?"จินเหวินที่กล่าวเชิงเตือน.

"เป็นไปไม่ได้!"

"ที่จริง ถึงแม้นว่าจะเข้าร่วมเวลาใดก็ไม่สามารถเปลี่ยนความจริง ท่านควรไม่ลืมกรณีของหวังจิงเหวิน? ต้าเจิ้งกุยโชว พวกเขามายังโลกใบใหญ่ก่อนที่จงซานจะแยกสวรรค์แล้วสะอีก พวกเขาเป็นหมากที่ถูกส่งมาก่อน บางทีจงเจิ้งเองก็เป็นเช่นนั้นก็ได้!"

“ใช่ ไม่ว่าเขาจะเข้าร่วมราชวงศ์พวกเราเวลาใด เขาก็คือจงเจิ้งแน่นอน!”

"ข้าคิดว่าบางทีศิษย์พี่ลุงปู่อาจจะไม่เชื่อพวกเราก็เป็นได้ ด้วยความสามารถของเซียนเซิงกู่แล้ว ยากที่จะหาจุดอ่อนเขาพบง่าย."จินเหวินกล่าว.

"อืม!"

-------------------------------------------------------------

ภพหยิน เมืองซ่าง ภายในห้องอักษรจงซาน.

ภายในห้องอักษรนั้นมีคนสองคน จงซานและจงเสวียน.

"ทุกอย่างเป็นเพียงเรื่องโกหกอย่างงั้นรึ? ในโลกนี้ไม่มีความจริงหรือว่าโกหก ขอเพียงแค่มีบางคนเชื่อว่าจริง เรื่องนี้ก็จะถูกนับว่าจริง หากว่าคิดว่าเท็จ มันก็จะเป็นเท็จ!"จงซานกล่าวด้วยรอยยิ้ม.

"ฟู่หวง จินเหวินอย่างงั้นรึ? เฮ้เฮ้ บุตรเพียงแค่ได้ยิน ก็รู้สึกตื่นตระหนกแล้ว!"จงเสวียนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"จุนเทียนเซี่ย คนผู้นี้มีนิสัยขี้สงสัย เป็นความจริง หากยิ่งปกปิด ก็จะยิ่งเผยพิรุธ การที่จะโกหกนั้น บางทีต้องให้เขาเห็นว่ามีความเป็นจริงมาก ง่ายที่จะจับได้ เจ้าร่วมมือกับจงเอ๋อ สร้างเรื่องให้เซียนเซิงกู่นั้นเผยความสามารถด้านทักษะค้าขายออกมา!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ง่ายมาก บุตรคือผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา การจะปกปิดใครบางคนด้วยวิชาช่วงชิงชะตานั้น ง่ายมาก นอกจากนี้ฟู่หวงยังเตรียมการไว้หมดแล้ว!"จงเสวียนที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.