Chapter 1359 เป็นเท็จเป็นจริง แผนการยึดครองทวีปทิศเหนือ.
"ข้า? เทศนาธรรมอย่างงั้นรึ?"จงเทียนที่เผยท่าทางแปลกประหลาด.
"ใช่ เจ้าจงกล่าวเกี่ยวกับศาสนาประจำชาติของต้าเจิ้งนั้น เพื่อโปรดธรรมแก่คนทั่วทวีปทิศเหนือ เพื่อประชาชนทั่วทุกแห่ง! เจ้าต้องเรียกศรัทธาของผู้คน เพื่อที่จะกำราบความอหังการของจวงจื่อ! ยึดครองความศรัทธาของผู้คนทวีปทิศเหนือเพื่อต้าเจิ้งพวกเรา!"จงซานที่กล่าวยืนยันหนักแน่น.
"สร้างศรัทธาของประชาชนทั่วทวีปภาคเหนือ ให้มีใจต่อต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?เป็นภารกิจที่ไม่อาจปฏิเสธได้!"จงเทียนที่เผยท่าทางตื่นเต้นออกมา.
"อืม!"จงซานที่พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ.
"แต่ว่า ฟูหวง บุตรจะเอ่ยสิ่งใด? จะสามารถเทศนาธรรมได้อย่างงั้นรึ? แม้ว่าบุตรจะเป็นปราชญ์เทพ ทว่าเกี่ยวกับความทรงจำชาติที่แล้ว แทบจะไม่เพียงพอในการสร้างอภินิหารอะไรได้เลย ทว่าจวงจื่อนั้น ตลอดหลายปีมานี้ที่ได้เทศนาธรรมทำให้ผู้คนตระหนักรู้ได้ เวลานี้กล่าวได้ว่าบุตรด้อยกว่าเขา!"จงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความเป็นกังวล.
"เจ้าก็เอ่ยเกี่ยวกับการตระหนักรู้เป็นปราชญ์เทพ! เมื่อสวรรค์ประทานพรให้เป็นปราชญ์เทพ ไม่ใช่ว่าเจ้าได้ตระหนักเกี่ยวกับเรื่องของสวรรค์อย่างงั้นรึ?"จงซานกล่าว.
"ตระหนักรู้การกลายเป็นปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ? เรื่องนี้ มีอะไรให้กล่าวด้วยรึ?"จงเทียนที่เผยท่าทางเป็นกังวล.
ต้องไม่ลืมว่าผู้คนมากมายทั่วหล้า กล่าวการตระหนักรู้การกลายเป็นปราชญ์เทพ อาจจะเป็นการเผยจุดอ่อนของปราชญ์เทพก็เป็นได้ ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเรื่องสำคัญที่ต้องจริงจัง ใช่อะไรจะมากล่าวอย่างงั้นรึ?
"หลังจากเป็นปราชญ์เทพ บำเพ็ญอย่างไรให้ตัดผ่านระดับ ทำไม?ถึงอยู่จุดสูงสุด ปราชญ์เทพถึงได้ไร้เทียมทาน ปราชญ์เทพหลายคนที่สูญเสียพลัง สาเหตุใดที่ร่างหล่นจากสวรรค์รุ่นก่อน ๆ และการเคลื่อนย้ายพลังฟ้าดินอย่างไร? และใช้เวลานานเท่าไหร่ถึงจะสามารถตัดผ่านไปยังเซียนบรรพชนขั้นที่ 11?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"หื?!"จงซานขมวดคิ้ว.
"การกล่าวเช่นนี้ภายในกลุ่มปราชญ์เทพ เรื่องเกี่ยวกับการตระหนักรู้ของปราชญ์เทพ อาจทำให้ปราชญ์เทพคนอื่น ๆ สุ่มเสี่ยงก้าวสู่วิกฤติ หากแต่เจ้ามีต้าเจิ้งหนุนหลัง เจ้ายังต้องกลัวอะไร นอกจากนี้ ยังสามารถทำให้เหล่าผู้ฝึกตนภาคเหนือได้รับประโยชน์ในการตระหนักรู้ด้วย อีกไม่ช้าไม่นาน ทวีปทิศเหนือต้องเป็นของต้าเจิ้ง พวกเขาเองก็จะกลายเป็นประชาชนของต้าเจิ้ง เจ้าที่เป็นไท่จื่อมีใครกล้าขัด กรรมก้อนนี้ พวกเขามีแต่ต้องตอบแทนเจ้ากลับมาเท่านั้น!"จงซานที่กล่าวเผยด้วยรอยยิ้ม.
อีกไม่ช้าก็นานกลายเป็นประชาชนของต้าเจิ้งรึ? ดวงตาของจงเทียนที่เป็นประกาย ใช่ ความกล้าของฟู่หวงนั้นมากมายนัก มีสิ่งใดที่เขาต้องกังวล?
"สิ่งที่จวงจื่อกล่าวนั้น ข้าเคยได้ฟังมาแล้ว เขาเอ่ยเกี่ยวกับเขตแดนเต๋าดินแดนฝันผีเสื้อ? บางทีมีเพียงแค่บางคนที่ได้รับสัมผัสได้ ทว่าคนที่ รับรู้จะมีสักกี่คน? คนที่มีพลังเพิ่มขึ้นมากมายมีกี่คนกัน? ทว่าคนจำนวนมากนั้นก็สามารถตระหนักอะไรได้บ้างเล็กน้อย ต้องไม่ลืมว่า วิถีของจวงจื่อนั้น ไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนบำเพ็ญ ทว่าเจ้านั้นแตกต่าง เจ้ากล่าวถึงการตระหนักรู้ของปราชญ์เทพ เป็นเส้นทางเต๋าสวรรค์ ที่ทุกคนต่างก็ได้รับประโยชน์ ยุคแห่งความวุ่นวายนี้ มีเซียนบรรพชนใดที่ไม่ต้องการยกระดับ แน่นอนว่าจะต้องมีคนสนใจปราชญ์เทพรับฟังการเทศนาธรรมของเจ้าแน่นอน."จงซานที่กล่าวอย่างมั่นใจ.
"อืม ได้ บุตรพอจะทราบแล้ว วิธีเต๋าของโลกหล้า การตระหนักรู้เป็นปราชญ์เทพ! เกี่ยวกับความชอบธรรมของโลกหล้า!"จงเทียนเอ่ย.
"ยังมีเรื่องยอดฝีมือของคนในภาคเหนือ ยอดฝีมือของต้าเจิ้ง พลังอำนาของต้าเจิ้งที่ต่อต้านเหล่ายอดฝีมือจากทั่วหล้า!"จงซานพยักหน้ากล่าว.
"ครับ!"จงเทียนพยักหน้ารับ.
"ทว่า เพื่อที่จะสร้างศรัทธานั้นมีบางเรื่องที่ไม่กล่าวถึงไม่ได้!"แววตาของจงซานเป็นประกาย เผยยิ้มเล็กน้อย.
"หืม?"
"เจ้าควรจะกล่าวเรื่องเทียนชูด้วย!"จงซานกล่าว.
"เทียน เทียนชูอย่างงั้นรึ?"จงเทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ยกเว้นอี้เหยี่ยนและสุ่ยจิง ทุกคนต่างก็เผยท่าทางประหลาดใจเช่นกัน ต้องการกล่าวถึงสิ่งใด?
เทียนชู นี่คือสิ่งที่ตัดสินทุกสรรพสิ่ง เหนือกว่าปราชญ์เทพ กำหนดความเป็นไปของโลกหล้า.
"ใช่ กล่าวถึงเทียนชู เทียนชูคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เทียนชูคือผู้กำเนิดสรรพสิ่ง คนทั่วไหล้าไม่สามารถต่อต้านได้!"จงซานกล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"แล้ว จะให้กล่าวเกี่ยวกับเทียนชูอย่างไร?"จงเทียนที่เผยท่าทางไม่เข้าใจนัก.
"เทียนชูผู้ลิขิตสรรพสิ่ง ทวีปทิศเหนือจะต้องเป็นของต้าเจิ้ง ต้าเจิ้งจะสามารถรวมทวีปทิศเหนือได้ในไม่ช้า ปรารถนาที่จะยึดครองโลกหล้า!"จงซานกล่าว.
"?"จงเทียนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
เรื่องนี้จะไม่ทำให้เขาตื่นตกใจได้อย่างไร? กับเรื่องที่น่าตื่นตะลึงนี้ แม้นว่าจงเทียนจะเป็นปราชญ์เทพ ทว่าคนอื่น ๆ ก็ไม่ได้โง่ การกล่าวว่าต้าเจิ้งจะรวบรวมทวีปภาคเหนือได้นั้น ย่อมต้องมีคนคลางแคลงว่าจะทำได้จริงรึ?
"ทว่า จะมีคนเชื่ออย่างงั้นรึ? พวกเขาจะไม่คิดว่าเป็นเพียงเรื่องราวอันเป็นเท็จหรอกรึ?"จงเทียนที่เผยท่าทางสงสัย.
"ไท่จื่อ ในโลกใบนี้ ไม่มีคำว่า จริงหรือเท็จ ขอเพียงแค่กล่าวออกมา จะจริงหรือเทศก็ขึ้นอยู่แต่ละมุมมองของแต่ละคน!"สุ่ยจิงที่สะบัดพัดกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"จงเทียนที่จ้องมองไปยังสุ่ยจิง.
"ไท่จื่อกล่าวเกี่ยวกับการตระหนักรู้ของปราชญ์เทพ กล่าวเกี่ยวกับเต๋าสวรรค์ กล่าวเกี่ยวกับเทียนชู ทำให้เรื่องอื่น ๆ มีผลไปด้วย ทวีปทิศเหนือจะกลายเป็นของต้าเจิ้งในไม่ช้า เทียนชูลิขิตทุกสรรพสิ่ง อย่างน้อยทุก 20 ปี จะต้องมีพื้นที่เข้าร่วมต้าเจิ้ง นี่คือเทียนชูที่ส่งผลต่อความเชื่อของทุกคน."สุ่ยจิงที่สะบัดพัดเผยยิ้ม.
ในเวลานั้นจงเทียนที่ราวกับตระหนักอะไรได้.
"อย่างน้อยพื้นที่เหล่านั้นจะเข้าร่วมต้าเจิ้งทุก ๆ 20 ปีอย่างงั้นรึ? ไม่ต้องเอ่ยเกี่ยวกับสงครามในปัจจุบัน แม้แต่ว่าสงครามจะยังไม่จบ ก็จะมีบางกลุ่มที่ลอบขอเข้าร่วมต้าเจิ้ง จากที่ซ่อนตัวอยู่ ก็จะเผยออกมาตามเวลา ไม่ใช่ว่ามันจะกลายเป็นจริงตามทำนายหรอกรึ?"แววตาของจงเทียนที่เป็นประกาย.
"กล่าวเรื่องจริง สร้างอภินิหารลวง จากเท็จเป็นจริง ความวุ่นวายในทวีปภาคเหนือมีผลต่อศรัทธาต่อผู้คน ผู้คนจะค่อย ๆ ยอมรับหลักคำสอน ปลูกฝังความเชื่อ ไม่ช้าก็เร็วเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามสิ่งที่พวกเขาคาดหวัง ก็จะส่งผลต่อคนอื่น ๆ ด้วย นี่คืออีกหนึ่งพลังที่มองไม่เห็น! เพื่อใช้ในการยึดครองดินแดน การกระทำดังกล่าว ที่ไม่ต้องใช้พลังทางทหาร ก็จะทำให้ประชาชนทั่วดินแดนทวีปทิศเหนือยอมรับ!"สุ่ยจิงที่กล่าวยืนยัน.
เปลี่ยนเท็จเป็นจริงรึ? จงเทียนที่สูดหายใจลึก กุนซือของฟูหวง นับว่ารายกาจจริง ๆ ไม่คิดเลยว่าแผนการนี้จะได้เริ่มวางเอาไว้ตั้งแต่ก่อนแล้วอย่างงั้นรึ?
คนกลุ่มหนี้ ไม่สงสัยเลยว่ามีสถานะที่สูงในต้าเจิ้ง แม้ว่าจะไม่ได้มีพลังฝึกตนสูงที่สุด ทว่ากลับสามารถวางแผน ได้อย่างยอดเยี่ยม ยากที่จะมีใครเทียบ.
สุ่ยจิง อี้เหยี่ยน แม้นว่าเทียบกับพลังฝึกตนแล้วถือว่าค่อนข้างต่ำ ทว่าคนทั้งสองนั้นก็สามารถที่จะควบคุมเหล่าเซียนบรรพชนและทัพหลายร้อยล้านล้านคนได้อย่างไม่ยากเย็น.
"จงเทียนน้อมรับคำสอน!"จงเทียนที่พยักหน้ากล่าวพลางถอนหายใจ.
แม้นว่าจงเทียนจะเป็นปราชญ์เทพ ทว่าในเวลานี้ก็ไม่สามารถเทียบได้เลย แผนการของเขานั้นด้อยกว่ามาก ฟู่หวงที่มีกลุ่มคนที่ยอดเยี่ยม ตัวเขาเป็นเพียงไท่จื่อ จะต้องกระวนกระวายใจได้อย่างไร?
"ไท่จื่อสุภาพไปแล้ว!"สุ่ยจิงที่ส่ายหน้าไปมา.
"เซิ่งหวัง เฉินนั้นได้คิดเกี่ยวกับการเปิดเทศนาธรรมของไท่จื่อแล้ว สถานที่ควรจะเป็นดินแดนติงหง ที่มีหลินเซียวเพิ่งยึดครอง สถานการณ์เวลานี้ไม่ค่อยมั่นคง หากให้ไท่จื่อเปิดเทศนาธรรมรวมขวัญกำลังใจของคนในดินแดน ต่อไป พวกเขาจะกลายเป็นพรมแดนป้อมปราการที่แข็งแกร่ง ยากที่จะตีแตกได้!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"อืม ดี เทียนเอ๋อ ทุก ๆ 20 ปีเปิดเทศนาธรรมหนึ่งครั้ง ปล่อยข่าวไปทั่วทวีปภาคเหนือ เรียกศรัทธาจากปุถุชนทั่วหล้า ให้พวกเขารับรู้เรื่องเทศนาธรรมนี้ให้หมด จากนั้นก็ค่อย ๆ ขยายพื้นที่ออกไป!"จงซานทีกล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"รับทราบ!"อี้เหยี่ยนพยักหน้ารับ.
"20 ปีต่อหนึ่งดินแดน ก็ใช้เวลาราว ๆ 400 ปี ต้าเจิ้งจะต้องรวมทวีปภาคเหนือได้อย่างแน่นอน!"สุ่ยจิงที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
เป็นความจริง เวลานี้ถือว่าไม่นานในการรวบรวมดินแดนทั้งทวีป นับตั้งแต่โบราณมา ก็หาได้มีใครกระทำได้ ซึ่งสถานที่แห่งนี้แตกต่างจากทวีปตะวันออก ทวีปตะวันออกนั้นมีเผ่ามังกรเป็นตัวชักนำ และทวีปตะวันตกและทวีปทิศใต้ต่างก็มีเบื้องหลังที่ไม่ธรรมดา ทั้งเผ่าหงส์เพลิง เผ่าอสูร ทำให้พวกเขารวบรวมดินแดนต่าง ๆ ได้รวดเร็ว ทว่าต้าเจิ้งนั้น มีเพียงปัญญา การใช้เวลาในการรวมแผ่นดิน 400 ปี ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อเช่นกัน.
"400ปี? นานเกินไป!"จงซานที่ขมวดคิ้วส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"ทุกคนที่จ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ.
"ฟูหวงมีแผนอื่นด้วยอย่างงั้นรึ?"จงเทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
จงซานที่ครุ่นคิด พยักหน้ารับกล่าวออกมาว่า "ข้ามีอีกความคิดหนึ่ง เพียงแต่ยังไม่สามารถนำมาใช้ได้ในเวลานี้ แผนการนี้ ไม่ได้สร้างความขัดแย้งเกี่ยวกับเทศนาธรรมของเจ้าแต่อย่างใด เจ้าเริ่มแผนการเทศนาธรรมก่อนได้เลย!"
"หืม? ครับ!"จงเทียนที่พยักหน้ารับอย่างงงวย.
400ปีเป็นเวลารวมทวีปภาคเหนือ นี่ยังคิดว่านานอีกรึ?
--------------------------------------------------------
ดินแดนเสี่ยวเมิ่ง หลังจากได้รับฟังเทศนาของจวงจื่อจบ.
ผู้ฝึกตนมากมายที่มารวมตัวกันที่วิหาร ขณะได้ฟังอะไรบางอย่าง ทุกคนที่นิ่งงันยังไม่จากไป.
ในเวลานี้ ขณะที่พวกเขาได้รับข่าวบางอย่าง ทำให้รู้สึกไม่ค่อยอยากเชื่อนัก.
"ศิษย์พี่ ท่านกล่าวว่าอะไรนะ?"
"ปราชญ์เทพจงเทียน ตัดสินใจ 20ปีหลังจากนี้ จะเปิดเทศนาธรรมที่ดินแดนติงหง."
"ปราชญ์เทพเทศนาธรรม? หลายแสนปีไม่เคยมีเรื่องเช่นนี้ ไม่ใช่ว่าปราชญ์เทพพวกเขาก็เปลี่ยนเหมือนกับหนึ่งนิกายแล้วไม่ใช่รึ? นี่เขายังต้องการเทศนาธรรมอีกรึ? คงอิจฉาจวงจื่อที่สร้างศรัทธาต่อผู้คนมากมายรึอย่างไร!"ชายอีกคนที่เอ่ยปากออกมา.
"นี่เป็นเรื่องจริง นอกจากนี้ไม่รู้ว่าการประกาศออกมานี้เป็นแผนการของต้าเจิ้งหรือไม่!"
"ชิ ต้าเจิ้ง? ข้าไม่เชื่อว่าพวกเขาเห็นจวงจื่อเทศนาเต๋าแล้วจะไม่อิจฉา ปราชญ์เทพจงเทียนจงใจอย่างแน่นอน ไม่มีทางที่จะไม่มีอะไรซ่อนอยู่."
"ทว่า จงเทียนก็ได้ประกาศออกมาแล้ว จะกล่าวเกี่ยวกับการตระหนักรู้เป็นปราชญ์เทพ กล่าวเกี่ยวกับวิถีสวรรค์ และปริศนาของเทียนชู."
"ไม่มีทาง เรื่องนี้มัน?"
"ไม่ว่าจะจริงหรือไม่จริง ข้าก็ต้องไปที่ดินแดนติงหงเพื่อดูให้เห็นกับตา!"
"เจ้าไป! เจ้าไม่เชื่อในจวงจื่อรึอย่างไร!"
..............................
..................
......
หลาย ๆ คนที่โต้เถียงไปมา ทว่าถึงไม่เชื่อแต่ก็ต้องการเดินทางไปยังดินแดนติงหง.
ห้องโถงจวงจื่อ.
ในห้องโถงที่ปรากฎคนหนึ่งร่างในชุดสีม่วง ใบหน้าที่เลือนลาง เป็นปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง เฉิงโห่วนั่นเอง.
ขณะที่พวกเขาได้รับฟังรายงาน.
"จงเทียนจะเทศนาธรรมอย่างงั้นรึ? นี่เขาบำเพ็ญมาหนึ่งพันปีกว่า ๆ ก่อนได้เป็นปราชญ์เทพ ยังต้องการเทศนาธรรมอย่างงั้นรึ?"เฉิงโห่วที่เผยท่าทางสงสัยออกมา.
"เขาไม่เข้าใจ ทว่าจงซานเข้าใจ ถ้อยคำประกาศที่เขียนเอาไว้ พวกเขาจะเอ่ยเกี่ยวกับ การตระหนักรู้การกลายเป็นปราชญ์เทพ วิถีเต๋าสวรรค์ และแน่นอนว่าอีกหลายอย่างที่เขาตระหนักรู้มา!"จวงจื่อที่หรี่ตาเล็กลง.
"ตระหนักรู้การกลายเป็นปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ? จงซานเสียสติไปแล้ว หลังจากนี้เขาหวัง ที่จะให้มีคนปรารถนาสังหารจงเทียนอย่างงั้นรึ?"เฉิงโห่วที่เผยท่าทางเย็นชา.
"ไม่ใช่ล่าจงเทียน ทว่าเป็นคนอื่น ๆ ในเก้าต่างหาก."จวงจื่อที่เอ่ยออกมาเบา ๆ .
เฉิงโห่ว " ...........!”
"การตระหนักรู้เป็นปราชญ์เทพ วิถีเต๋าสวรรค์? สิ่งที่เขากล่าว จงซานช่างเป็นคนที่มีจิตใจที่ห้าวหาญจริง ๆ ทว่าก็ถูกแล้ว ยิ่งเสี่ยงมากก็ยิ่งได้รับผลตอบแทนมาก เพียงแต่ เขาเอ่ยเกี่ยวกับความลับของเทียนชู? มีสิ่งใดที่เขารู้มา ข้าเองก็ต้องการฟัง!"จวงจื่อเผยยิ้มบางออกมา.
เฉิงโห่วที่จ้องมองจวงจื่อ ส่ายหน้าไปมาก่อนที่จะกล่าวออกมา "เป็นไปไม่ได้ เทียนชู? จงเทียนไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเข้าใจเทียนชู เขาไม่สามารถกล่าวอะไรได้."
"เทียนชู เป็นตัวตนที่ลึกล้ำที่สุดของฟ้าดิน ทว่าปราชญ์เทพที่บำเพ็ญกรรมวาสนา ปราชญ์เทพย่อมไม่อาจเข้าใจและไม่รู้อะไรเลย ทว่ามันคือคำโฆษณาของจงซาน แน่นอนว่าย่อมมีบางคนเชื่อ."จวงจื่อส่ายหน้าไปมา.