Chapter 1349 ชนะเรียกเจ้า พ่ายแพ้เรียกโจร แต่เจ้าแพ้!

เทียนโจวจื่อที่เข้าโจมตีสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวในทันทีทันใด!

จงเทียนที่บินออกไป รับมืออย่างรวดเร็ว!

จงซานที่นำเหล่าข้าราชบริพารออกมาด้านนอกตำหนักซ่างเฉิง ขณะจ้องมองขึ้นไปบนอากาศ.

อีกฝั่ง ผู้บัญชาการจินอี้เหว่ยหลิวอู๋ซ่างที่นำเหล่าจินอี้เหว่ย.

หลิวอู๋ซ่างที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า ดวงตาที่ส่ายไปมา ราวกับว่ากำลังขัดขืนอยู่.

บนอากาศ เทียนโจวจื่อและจงเทียนทั้งคู่ที่เป็นปราชญ์เทพ พวกเขาที่ขึ้นไปต่อสู้กันบนอวกาศ ด้วยการเคลื่อนย้ายพลังฟ้าดิน ทำให้ห้วงอากาศมืดลง พลังมากมายมหาศาล ที่เข้าปะทะกันเสียงดังกึกก้องเป็นระยะ ๆ .

"ตูมมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

ห้วงอากาศที่กว้างใหญ่แตกเป็นเสี่ยง ๆ  แม้แต่อยู่ไกลออกไปมากมาย ยังมองเห็นหลุมดำที่ใหญ่ยักษ์บนท้องฟ้าจากการปะทะกันของปราชญ์เทพ.

เก้าเซียนบรรพชนที่เทียนโจวจื่อนำมา เวลานี้กำลังโจมตีมายังม่านป้องกันของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ทว่าม่านพลังนั้นไม่ได้อ่อนแออย่างแน่นอน ก่อนจะปรากฎวิถีสวรรค์เก้าเส้นปรากฎขึ้นบนอากาศและเหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งก็ถูกส่งออกไปต้าน.

"ตูมม!“”ตูมม!“”ตูมม!”....................................

การต่อสู้ที่รุนแรง ทำให้สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวสั่นไหวไปมา ราวกับวันพิพากษาของสวรรค์ ทว่าในเวลานี้เหล่าประชาชนต้าเจิ้งกลับไม่รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย.

เพราะว่าพวกเขาเชื่อในเซิ่งหวัง เชื่อในตัวจงซาน!

ในอดีตสามปราชญ์เทพเข้าล้อมสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ทุกคนต่างก็มีประสบการณ์แล้ว ในเวลานี้ยังต้องหวาดกลัวอีกรึ?

จงเสวียนที่ได้รับบาดเจ็บจ้องมองออกมาจากด้านนอกตำหนักซ่างเฉิน จงเสวียนปลอม(บรรพชนรุ่นหนึ่งสิงร่าง) เขาไม่ได้มองไปยังจงซาน เพราะว่าเวลานี้เขารู้ดี เขาที่เคยเป็นราชา ราชานั้นอ่อนไหวกับจิตสังหาร จิตสังหารแม้นเพียงแค่เล็กน้อย จะต้องถูกจงซานพบอย่างแน่นอน เขาที่เก็บจิตสังหารเอาไว้อย่างอดทน เวลานี้มันเกินที่จะเก็บเอาไว้ได้แล้ว.

ในเวลาเดียวกันนี้ ใต้เทือกเขาเทียนเซี่ย.

ร่างเทียนเสิ่นจื่อที่พองด้วยพลัง ภาพเงาของเขาที่ฉายอยู่ที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน เหล่าศพชีวิตข้าง ๆ เข้าเอ่ยออกมาว่า "ได้เวลาแล้ว ถึงเวลาตรึงปากทางเข้าด้วยพลังกาลอากาศแล้ว ขอเพียงสามลมหายใจ ตราบเท่าที่บรรพชนรุ่นหนึ่งเปลี่ยนร่างกับจงซานได้ บรรพชนรุ่นหนึ่งจะสังหารจงเสวียนได้ ทุกอย่างในภพหยางก็จะอยู่ในมือพวกเรา!"

"อืม!"เทียนเสิ่นจื่อพยักหน้ารับ.

เทียนเสิ่นจื่อทำมุทรา ที่หน้าผากอัญมณีของเขาที่ส่องประกายแสง ร่างกายของเทียนเสิ่นจื่อที่อาบไล้ไปด้วยแสงสีทอง เหงื่อที่หน้าผากหลั่งออกมาไม่น้อย.

เหมือนกับวันนั้นที่คฤหาสน์หลิวอู๋ซ่าง เทียนเสิ่นจื่อที่ผนึกกลุ่มเซียนโบราณ ทว่าตอนนี้ผู้ฝึกตนที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉินไม่ใช่เซียนโบราณแล้ว แต่เป็นเซียนบรรพชนเป็นจำนวนมาก นอกจากนี้ยังมีชื่อเสียงวาสนาของต้าเจิ้งปกคลุมอีกด้วย.

ด้วยการถ่ายโอนพลังจากศพชีวิตทั้งหมด ไปรวมที่เทียนเสิ่นจื่อคนเดียว เพื่อที่จะใช้เวลาผนึกทุกคนเป็นเวลาสี่ลมหายใจ.

เทียนเสิ่นจื่อที่ดวงตาเบิกกว้าง ยื่นมือออกไป ก่อนที่จะปลดปล่อยพลังออกมา ภาพเงาที่ปรากฎขึ้น ที่ด้านนอกตำหนักซ่างเฉิน พลังอำนาจที่เชื่อมต่อกับพลังกาลอวกาศ ปกคลุมพื้นที่รอบ ๆ ในทันที.

ใบหน้าของจงเสวียนที่เผยท่าทางมีความสุข! ทว่าเหล่าเสนาธิการต้าเจิ้งยังไม่มีใครพบความผิดปรกติ จงซานที่ราวกับว่ากำลังจ้องมองสนามรบบนอวกาศอยู่เช่นกัน.

ในเวลาเดียวกัน มีหนึ่งคนที่พิเศษ นั่นก็คือหลิวอู๋ซ่าง.

เวลานี้หลิวอู๋ซ่างไม่ได้ถูกควบคุม ร่างกายของเขาที่ถูกปล่อย เทียนเสิ่นจื่อไม่ได้ควบคุมเขาเอาไว้แล้ว.

เขาไม่ได้ถูกควบคุมแล้ว? เพราะว่าเทียนเสิ่นจื่อไม่มีความสนใจที่จะควบคุมหลิวอู๋ซ่างอีกต่อไปนั่นเอง.

"เซิ่งหวัง!"หลิวอู๋ซ่างที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.

แม้นว่าจงซานจะจ้องมองขึ้นไปบนอวกาศ ที่จริงแล้วยังคงสนใจพื้นที่รอบ ๆ  โดยเฉพาะหลิวอู๋ซ่าง ทันทีที่หลิวอู๋ซ่างตะโกน เขาก็รับรู้แล้ว.

"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

ภายในร่างกายของจงซาน ที่มีเสียงมังกรคำรามขึ้นมาในทันที.

และพริบตาเดียว เหล่าเสนาธิการทั้งหมดของต้าเจิ้งที่หยุดเคลื่อนไหว รวมทั้งหลิวอู๋ซ่างที่ตื่นตระหนกตกใจ ทุกคนที่ถูกผนึกให้หยุดนิ่งไปในทันที.

"เปลี่ยน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

จากในตำหนักซ่างเฉิน จงเสวียนที่ตะโกนออกมาเสียงดังในทันที!

"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

"ตูมมม!”

เสียงมังกรที่คำรามขึ้นในร่างของจงซาน ร่างกายของจงซานที่สั่นไหว ก่อนที่จะผ่อนคลายลง ด้วยอำนาจราชันย์แห่งกฎ ทำให้เขาสลัดหลุดการควบคุม.

"วูซซซ!”

แทบจะในทันที ผังจักรพรรดิที่ปรากฎขึ้นด้านหลังจงซาน พร้อมกับส่งชายแขนขาดออกมาจากด้านใน.

“~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

จงเสวียนตัวปลอมที่ตื่นตกใจ ช่างน่าเสียดายไม่มีเวลาแล้ว เขากำลังเปลี่ยนร่าง ร่างกายของเขาที่เปล่งแสงสีเหลือง พุ่งตรงไปยังชายแขนขาดในทันที.

ลำแสงสีเหลืองที่เชื่อมต่อจงเสวียนและชายแขนขาด! ทั้งสองร่างไม่สามารถขยับได้!

"ซูม!"

แสงสีเหลืองที่เป็นประกาย ทว่าเหล่าขุนนางทั้งหมดที่หยุดนิ่งไม่สามารถขยับได้.

หลังจากนั้นสามลมหายใจ "ครืนนนน!"

แสงสีเหลือที่อาบไล้ชายแขนขาดค่อย ๆ หายไปอย่างสมบูรณ์.

"ไม่~~~~~~~~~~~~~~~~~!”ที่ด้านในห้องโถงปรากฎเสียงดังที่ตกใจและโกรธเกรี้ยวปรากฎขึ้น.

อีกหนึ่งลมหายใจ.

"ครืนนนน!”

ทุก ๆ คนที่อยู่รอบ ๆ กลับมาเคลื่อนไหวได้.

ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น ใต้เทือกเขาเทียนเซี่ย.

"ปัง!"

เกิดเสียงดังกระหึ่ม เทียนเสิ่นจื่อที่ถูกกระแทก เหล่าศพชีวิตทั้ง 12 ลอยออกไปกระแทกกำแพง ทุกคนที่เหนื่อยล้า แทบทรุดลงด้วยความเหนื่อยอ่อน.

"ต้าเจิ้ง โชคดีจริง ๆ !"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเหนื่อยล้า.

และในเวลาเดียวกันที่ตำหนักซ่างเฉิน อีกเหตุการณ์.

"ตูมมมม!"

ภายในตำหนักซ่างเฉินที่เกิดเสียงดังสนั่น ชายแขนขาดที่ออกมาจากผังจักรพรรดิ ถูกจงซานเตะลอยออกไปดังกึกก้อง.

"หืม?"เหล่าเสนาธิการทั้งหมดที่งงงวยจ้องมองเข้าไปในตำหนักด้านใน.

ในเวลานี้ทุกคนที่มองเห็นชายแขนขาดปรากฎขึ้นอย่างคาดไม่ถึง เซิ่งหวังต้าเจิ้งที่กำลังจ้องมองด้วยความเย็นชา.

"เซิ่งหวัง เฉิน!"หลิวอู๋ซ่างที่อยู่ใกล้ ๆ เอ่ยออกมา.

"ไป!"จงซานพยักหน้ารับ.

ทว่าขณะที่เขาเตะชายแขนขาดลอยออกไปแล้ว หลิวอู๋ซ่างที่จ้องมองตาม เผยสีหน้าท่าทางตื่นตระหนก เรื่องนี้ เป็นไปได้ด้วยรึ?

หลิวอู๋ซ่างที่บินออกไปในทันที เพิ่งตรงไปยังทิศตะวันออกเพื่อสั่งการ.

"ใช้หยกสัญญาณชีพหนู สั่งการให้จินอี้เหว่ยที่รอคำสั่ง เข้าล้อมรอบเทือกเขาเทียนเซี่ยให้ข้า!"ที่ไกลออกไป ได้ยินเสียงของหลิวอู๋ซ่างที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงดุร้ายอมหิต.

"รับทราบ!"

จากพื้นที่ไกลออกไปเหล่าจินอี้เหว่ยที่รอคอยอยู่แล้ว เพียงแค่หลิวอู๋ซ่างออกคำสั่ง พวกเขาก็ลงมือในทันที ขณะที่เข้าล้อมกรอบเทือกเขาเทียนเซี่ย.

"มือธนู ขึ้นสายศรเทวะ!"หลิวอู๋ซ่างที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.

"หากใครหนีออกมา ให้ลงมือโจมตีเทือกเขาเทียนเซี่ยทันที!"หลิวอู๋ซ่างที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.

........................

............

......

จากที่ไกลออกไป หลิวอู๋ซ่างที่สั่งการเหล่าจินอี้เหว่ยหน่วยต่าง ๆ อย่างพร้อมเพรียง.

อีกฝั่งหนึ่งที่ตำหนักซ่างเฉิน จงซานที่นำเหล่าเสนาธิการก้าวเข้าไปด้านในไม่สนใจการต่อสู้ด้านนอกที่ดังกึกก้อง ทว่าจ้องมองไปยังชายแขนขาดที่อยู่กลางห้องโถง.

ด้วยร่างของจงซานใช้มังกรแท้คลุมกายป้องกันแสงสีเหลืองเข้าสะกดนั่นเอง.

จงซานที่โบกมือเบา ๆ  ก่อนที่มังกรแท้จะพุ่งทะยานลอยออกไป กลับคืนสู่ทะเลชื่อเสียงวาสนาในทันที ทะเลชื่อเสียงวาสนามากมายที่พลุ่งพล่านเอ่อล้นไปด้วยชื่อเสียงวาสนา.

"โฮกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

เสียงมังกรคำราม ขณะเปลี่ยนเป็นมังกรทอง 19 เล็บ ขณะที่มันกำลังจดจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าทิศทางของเทียนโจวจื่อ.

"ฟู่หวง!"จงเสวียนเวลานี้ที่เผยความประหลาดใจดีใจออกมา.

เหล่าเสนาธิการที่ไม่รู้และเข้าใจว่าจงเสวียนนั้นประหลาดใจดีใจอะไร ทว่าสามารถมองเห็นได้ว่าจงเสวียนเวลานี้ ดูเหมือนความทรงจำจะกลับคืนกลับมาร้อยเปอร์เซ็นแล้ว ซึ่งเป็นธรรมดาพวกเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับอสูรเปลี่ยนร่าง.

เรื่องนี้ มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นและพลิกกลับไปมา จวบจนเวลานี้กลายเป็นวุ่นวายสับสนไปซะแล้ว.

"ประมาท ประมาทจริง ๆ  ศาลเทพต้าเจิ้ง มีมังกรทองชื่อเสียงวาสนาสองตน เทียนโจวจื่อลงมือ กลับออกมาเพียงตนเดียว เจิ้นควรจะคิดได้ก่อนหน้านี้แล้ว!"ชายแขนขาดที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงขมขื่น.

"บังอาจ!"เหล่าข้าราชบริพารต้าเจิ้งที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.

เจิ้น? ในต้าเจิ้งยกเว้นเซิ่งหวัง ยังมีใครมีคุณสมบัติพูดเจิ้นได้กัน? ชายแขนขาดช่างโอหังยิ่งนัก.

[“เจิ้น” (朕) แปลว่าเรา ซึ่งเป็นคำต้องห้ามสงวนไว้สำหรับจักรพรรดิเท่านั้น]

จงซานที่ยกมือขึ้น เหล่าข้าราชบริพารที่ไม่เอ่ยต่อไป ทว่ายังคงจ้องเขม็งไปยังชายแขนขาด.

"จะจัดการเจ้า ข้าจำเป็นต้องใช้เวลาให้พอเหมาะพอดี!"จงซานที่ส่ายหน้ากล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะพบภูตหลิวอู๋ซ่าง และยังนำมาผสานเข้ากับศพจงเสวียน รอให้ข้าเปลี่ยนร่าง? เป็นแผนการที่ล้ำลึกนัก เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะไม่เปลี่ยนร่างจงเสวียนอย่างงั้นรึ?"ชายแขนขาดที่กำลังพยายามยืนขึ้นอย่างยากลำบาก.

ถึงแม้นว่าจะได้รับบาดเจ็บ ทว่าชายแขนขาดก็ไม่ยินดีที่จะเผยความอ่อนแอออกมา.

"ข้าได้ให้จงเทียนจับตาทุกคน เพื่อรอเจ้าเปลี่ยนร่าง ช่างน่าเสียดาย ที่ทุกคนในท้องพระโรงคนของข้า ภัคดีแม้แต่มอบทั้งชีวิตให้ หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น ก็คงยากที่จะควบคุม เจ้าว่าข้าพูดถูกใหม?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.

กับคำพูดของจงซาน เหล่าเสนาธิการถึงกับขนลุกทั่วร่าง แม้นว่าไม่รู้เซิ่งหวังหมายความว่าอย่างไร ทว่ากับคำว่าซื่อสัตย์ยินยอมถวายทั้งชีวิตให้ ใครกันที่จะไม่ดีใจ?

ทว่าชายแขนขาดที่เวลานี้ฝืนยิ้มออกมา เป็นความจริง แผนการนี้ค่อนข้างซับซ้อนลึกล้ำ การจะควบคุมให้เป็นไปตามแผนนั้น เป็นไปได้ยากนัก.

ชายแขนขาดที่สูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า "เจ้าช่างเป็นคนที่มีความกล้าเหนือกว่าข้า อย่างน้อยก็กล้าเอาร่างมาเสี่ยงกับพลังของข้า พริบตาเดียวเท่านั้น หากเจ้าล้มเหลว ทุกอย่างก็จบลง ถึงแม้นว่าหลิวอู๋ซ่างเพียงแค่ลังเลนิดเดียว ตำแหน่งของข้าก็ผิดแปลกไปแล้ว!"

"แต่ว่า ข้าก็ทำสำเร็จ!"จงซานที่กล่าวพร้อมกับเผยยิ้มออกมา.

กับความซับซ้อนที่เกิดขึ้น จงซานได้กลายเป็นผู้ชนะ อย่างน้อยการเผชิญหน้าในภพหยาง เป็นจงซานที่ได้ชัย! ภายในใจของจงซานย่อมรู้สึกดีมีความสุข.

"สำเร็จรึ? สำเร็จเพราะเจ้าโชคดี หากพริบตานั้น เจ้าตอบสนองช้าไปล่ะก็......!”ชายแขนขาดที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

ชายแขนขาดขณะที่จะกล่าวอะไรบางอย่างแต่ก็หยุดเอาไว้ ทุกคนที่เห็นจงซานเวลานี้กำลังถอดชุดราชาออก.

ถอดชุดราชาอย่างงั้นรึ? เหล่าเสนาธิการที่ตื่นตะลึง ทว่าก็ไม่กล้าที่จะกล่าวขัด.

ขันทีชราที่ก้าวเข้าไป รับชุดราชาของจงซานเอาไว้.

ใต้ชุดมังกรแน่นอนว่ายังมีอีกชุดหนึ่งอยู่ ทว่านั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ สิ่งสำคัญชุดด้านในนั้น มีชุดหลายชั้นหลายอย่างที่ซ้อนกันอยู่ เป็นชุดซ้อนกันรวมกันถึงแปดชั้น.

ในแต่ละชั้นนั้น ก็มีบางสิ่งอยู่ นั่นก็คือหนู หนึ่งชั้นหนึ่งตัว รวมทั้งหมดแปดชั้นและหนูแปดตัว.

ร่างของเขามีหนูแปดตัวซ่อนเอาไว้ระหว่างชุดที่ซ้อนทับ!

จงซานที่ถอดชุดทั้งหมดออกไป พร้อมกับหนูแปดตัว ก่อนที่จะนำชุดมังกรจากขันทีชรากลับมาสวมคืนอีกครั้ง.

ทว่าในเวลานั้นชายแขนขาดที่ใบหน้าซับซ้อนและอัปลักษณ์เป็นอย่างมาก.

"หนู?"ชายแขนขาดที่ใบหน้ากระตุก.

เซียนเซิงซือ จงเสวียน อี้เหยี่ยน สุ่ยจิงและอีกหลายคนที่พ่นลมหายใจยาว เป็นความจริง ในความเห็นของทุกคน คิดว่าจงซานนั้นเอาตัวเขาเสี่ยงอันตรายเป็นอย่างมาก ทว่าหลังจากที่ถอดชุดมังกรออกมาและเห็นหนูอีกหลายตัว หลาย ๆ คนลอบที่จะเผยยิ้มเฝื่อน ๆ ออกมาเช่นกัน.

เซิ่งหวังนับว่ามีแผนการที่คาดไม่ถึงจริง ๆ  ถึงแม้นว่าจะเป็นแผนทั่วไป เพื่อป้องกันความล้มเหลว จากอสูรเปลี่ยนร่าง หนูเหล่านั้นจะกลายเป็นตัวแทนของเซิ่งหวัง หากอสูรเปลี่ยนร่างปล่อยลำแสงออกมา ก็จะถูกเปลี่ยนร่างกับหนูไป เป็นอะไรที่น่าเกรงขามมาก.

"เทียนตี้โบราณ เจ้าคงจะเคยได้ยิน! ชนะเรียกจ้าว พ่ายแพ้เรียกโจร! ส่วนเจ้าแพ้แล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.