Chapter 1335 เทพอสูรลำดับหก.
"บอกมาว่าเจ้าเป็นใคร!"หลินเซียวที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"อาหลิน ข้าจงเสวียน อาหลิน สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวเกิดปัญหาแล้ว!"ชายแขนขาดที่เอ่ยออกมาด้วยความกระวนกระวายในทันที.
จงเสวียน? ดวงตาของหลินเซียวหดเกร็ง ท่าทางที่เผยท่าทางไม่อยากเชื่อขึ้นมาทันที เป็นไปไม่ได้.
จงเสวียน?น่าขัน? ผมกลายเป็นสีเหลือง ผิวดำเหมือนถ่าน ใบหน้ามีรอยใบมีด แขนขาด พลังฝึกตนอ่อนด้อย เป็นจงเสวียนได้อย่างงั้นรึ?
"จงเสวียน?"หลินเซียวที่เผยความเย็นชาออกมา ไม่เชื่อแม้แต่น้อย.
"หลานได้รับภัยพิบัติในทันที ต้องหลบหนีออกมา จำเป็นต้องเปลี่ยนรูปลักษณ์ หนีการตามจับ!"ชายแขนขาดที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"ที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ไม่เคยได้รับว่ามีข่าวไท่จื่อตกตายส่งมาเลย!"หลินเซียวที่ส่ายหน้าไปมา.
แม้นว่าหลิงเซียวจะไม่เชื่อ ทว่าด้วยการติดตามจงซานมาเป็นเวลานาน แน่นอนว่าเขายังต้องสอบถามให้ชัดเจน.
"มีบางคนปลอมเป็นข้า ร่างของข้าถูกเปลี่ยน!"ชายแขนขาดที่เอ่ยออกมาด้วยความเศร้าใจ.
"เหลวไหล ในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว ขุนนางหลายร้อยคนตาบอดหมดแล้วรึ? หากว่าไท่จื่อถูกเปลี่ยน ไม่ใช่ว่าต้องมีคนเห็นแล้วหรอกรึ? ร่างเงาศักดิ์สิทธิ์ของไท่จื่อบนทะเลชื่อเสียงวาสนาเองก็ต้องหายไป? เซิ่งหวังเองก็ต้องพบความเปลี่ยนแปลงในโองการฟ้าแล้วไม่ใช่รึ?"หลินเซียวที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"เซิ่งหวังไม่ได้เผยข่าวของไท่จื่อตายมา ขุนนางหลายร้อยคนจึงไม่พบพิรุธว่าไท่จื่อถูกเปลี่ยนได้อย่างไร ลำพังคำพูดของเจ้าจะให้ข้าเชื่ออย่างงั้นรึ? เจ้าควรจะรู้ตัวดี ใครส่งเจ้ามา? พูด!"หลินเซียวที่คำรามออกมาเสียงดัง.
หลินเซียวที่ใช้เสียงคำราม ใช้วิชาเทวะ หลังที่จะใช้แรงกดดันเพื่อกดดัน ให้อีกฝ่ายหวาดกลัว เพื่อสะดวกในการสอบถาม.
"ข้าไม่กล้าลอกลวงอาหลิน ข้าเป็นจงเสวียนจริง ๆ ก่อนหน้าข้าถูกเปลี่ยนร่าง เปลี่ยนชะตาวิถี ทุกอย่างถูกเปลี่ยนหมด เจ้าโจรร้ายนั่นได้เปลี่ยนชะตาวิถีของข้า เขาได้เปลี่ยนร่างเป็นองค์รักษ์เซียนปฐพีในวันนั้น บุกเข้ามาเปลี่ยนร่างข้า ข้าทำการระเบิดแขนทั้งสองข้าง หลบหนีมาด้วยวิชาลับขององค์รักษ์เซียนปฐพี ระเบิดชะตาวิถีชะตาเซียนหลบออกมา ทำให้กลายสภาพเป็นเช่นนี้!"ชายแขนขาดที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางกระวนกระวายใจ.
"เปลี่ยน? เปลี่ยนได้แม้แต่ชะตาวิถีอย่างงั้นรึ? เหลวไหล จะมีใครในโลกนี้ที่สามารถเปลี่ยนทั้งร่างและชะตาวิธีได้กัน?"หลินเซียวที่กล่าวหยัน.
ภายในใจลึกลงไปข้างในหลินเซียวลอบตื่นตระหนกขึ้นมาทันทีเช่นกัน เปลี่ยนร่างและชะตาวิถีได้อย่างงั้นรึ? หากเป็นเรื่องโกหกก็ดีไป หากแต่เป็นจริงก็ร้ายกาจเกินไปแล้ว แล้วหากฝ่ายตรงข้ามเปลี่ยนร่างและชะตาวิธีของเซิ่งหวังล่ะ? (คิดถึงพลังของกีนิวเรื่องดราก้อนบอลครับ)
"สิ่งที่หลานพอทำได้เพื่อพิสูจน์ คือเล่าเรื่องที่เคยเกิดขึ้นในอดีตเกี่ยวกับท่านพ่อเมื่อครั้งเป็นปุถุชน เมื่อครั้งแผ่นดินต้าคุน ท่านพ่อพบกับอาหลินในสงคราม ในเวลานั้นหลานได้พบกับอาหลินเป็นครั้งแรก เรื่องดังกล่าว หลินยังจำได้ดีถึงของขวัญแรกที่อาหลินมอบให้ มันเป็นมีดเล่มหนึ่ง ในเวลานั้นพวกเราได้ร่ำสุรากัน หากแต่หลานมีแผนการร้าย ได้สับเปลี่ยนสุรารสแรงที่ท่านพ่อหมัก ทำให้อาหลินเมามายเพียงแค่สุราชามเดียว หลังจากนั้นข้าและพี่ใหญ่ก็ถูกท่านพ่อจับได้ ถูกลงโทษให้ไปนั่งอยู่ด้านนอก แต่อาหลินกลับเป็นคนที่ลอบนำเสื้อผ้ามาคลุมให้กับพวกเราลับ ๆ ..............................!”
ชายแขนขาดที่ยังคงเล่าเรื่อย ๆ ทั้งเรื่องเล็กเรื่อยน้อย หลาย ๆ เรื่อง ที่ไม่มีทางที่คนนอกจะรู้ไปได้เลย.
ยิ่งฟังมากเท่าไหร่ ใบหน้าของหลินเซียวยิ่งบิดเบี้ยวอัปลักษณ์มากขึ้นเท่านั้น ขนทั่วร่างที่ลุกตั้งชัน หนังหัวชาหนึบ หวาดผวา นี่เป็นเรื่องจริงอย่างงั้นรึ?
"อาหลิน หลานกล่าวจริงทุกอย่าง ทว่าท่านพ่อเพิ่งกลับมาเมื่อเร็ว ๆ นี้ ข้ากังวลว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!"ชายแขนขาดที่กล่าวออกมาด้วยความเป็นกังวล.
หลินเซียวที่จ้องมองชายแขนขาดอย่างลึกล้ำ ส่ายหน้าไปมาเบา ๆ "ข้าไม่ใช่คนหัวแข็ง เพียงแต่เรื่องนี้มันเกินจริงไปหน่อย หลายอย่างที่เจ้ากล่าวมานั้นถูกต้อง ทว่ามันก็ยังดูแปลกประหลาดสำหรับข้า และรูปร่างของเจ้ายังดูผิดแปลก ข้ายังไม่สามารถพิสูจน์คำพูดของเจ้าได้ ทว่าข้าก็ไม่ได้ปฏิเสธสิ่งที่เจ้ากล่าวออกมา!"
เรื่องดังกล่าว มันเกินจริงเกินไป ชายแขนขาดแม้นว่าหลินเซียวจะทำให้เขาเชื่อได้ ทว่าก็ไม่สามารถยอมรับได้ทั้งหมด เปลี่ยนร่างและเปลี่ยนชะตาวิถีได้อย่างงั้นรึ? ไม่เคยได้ยินมาก่อน.
"ขอบคุณอาหลิน!"ชายแขนขาดที่เผยท่าทางซาบซึ้ง.
"เรื่องดังกล่าวนี้ข้าจะให้เซิ่งหวังเป็นคนตัดสินใจ ตอนนี้สถานการณ์ทั้งหมด จงเล่าให้ข้าฟัง!"หลินเซียวที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ ก่อนหน้านี้ท่านพ่อได้สั่งให้ข้าจับตามองเหตุการณ์ต่าง ๆ ทั่วหล้าอย่างระมัดระวัง เกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ที่ผิดปรกติ ดังนั้นข้าจึงได้ไปอาศัยอยู่ที่เทือกเขาเทียนเซี่ย ก่อนหน้านี้สองปีวันหนึ่ง ทำไมไม่รู้ จิตใจของข้าที่รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ ดังนั้นจึงได้นำกระดองเต่าเก้าเจดีย์ออกมา เตรียมที่จะพยากรณ์ ทว่ากลับมีใครบางคนด้านนอกที่ต้องการรายงาน!"
-----------------------
ก่อนหน้านี้สองปี.
จงเสวียนที่นั่งอยู่ในห้องอักษรเตรียมพยากรณ์ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียง ๆ หนึ่งด้านนอก.
"เรียนไท่จื่อ!"ที่ด้านนอกนั้นมีองค์รักษ์ส่งเสียงเอ่ยขึ้นมา.
"หืม?"จงเสวียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
ในเวลานั้นกระดองเต่าเก้าเจดีย์ที่ระเบิดออกมาเสียงดัง ใบหน้าของจงเสวียนที่เผยท่าทางไม่สู้ดีออกมาทันที.
"เข้ามา!"จงเสวียนที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จากนั้น องค์รักษ์ก็เดินเข้ามา.
"มีปัญหาอะไร?"จงเสวียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เรียนไท่จื่อ ผู้น้อยเพิ่งได้รับสัญญาณชีพหนูมาจากผู้ใต้บังคับบัญชา กล่าวว่าเห็นอาวุโสเทียนลอบออกไปจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวลับ ๆ เขาได้เดินทางไปที่......!”เขาที่กล่าวยังไม่จบก่อนที่จะจ้องมองไปรอบ ๆ .
"กล่าวมา ที่นี่ไม่มีใคร!"จงเสวียนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เรียนไท่จื่อ เรื่องนี้สำคัญมาก ผู้น้อยหวังว่าไท่จื่อจะให้ความสำคัญกับมัน ขอให้ไท่จื่อวางค่ายกลปกคลุมพื้นที่รอบ ๆ เอาไว้!"องค์รักษ์คนดังกล่าวที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล.
จงเสวียนที่จ้องมองชายคนดังกล่าวอย่างลึกล้ำ ภายในใจสังหรณ์ใจไม่ดี ทว่าเขาเป็นเพียงแค่เซียนปฐพี? เพียงแค่เซียนปฐพี! จงเสวียนมั่นใจว่าไม่สามารถทำอะไรเขาได้.
"วูซซซซ!"ค่ายกลที่ถูกใช้ออกมาในทันที.
"กล่าว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ในเวลานั้น องค์รักษ์คนดังกล่าวที่ยืนขึ้น ที่มุมปากยกยิ้มเป็นนัยน์ขึ้นมาในทันที.
ใบหน้าของจงเสวียนที่เปลี่ยนสี ทันใดนั้นเขายิ่งสังหรณ์ใจไม่ดีมากขึ้นกว่าเดิม.
ทว่าองค์รักษ์คนดังกล่าวเร็วมาก แขนทั้งสองข้างที่ยกขึ้น อักขระขนาดใหญ่ปรากฎ ดวงตากลายเป็นสีเหลืองเรืองแสง.
"เปลี่ยน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
แทบจะในทันที จากร่างขององค์รักษ์ดังกล่าวได้ปล่อยลำแสงสีเหลืองพุ่งตรงไปยังร่างของจงเสวียนทันที.
จงเสวียนที่นำของวิเศษออกมาอย่างรวดเร็ว ทว่า กลับไม่สามารถทำอะไรได้เลย ดูเหมือนว่าแสงสีเหลืองนั้นจะทะลวงของวิเศษ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเร็วมาก จนไม่มีเวลาให้จงเสวียนหลบได้เลย.
ลำแสงสีเหลืองที่เชื่อมต่อคนทั้งสองเสียงดังกระหึ่ม จงเสวียนที่เผยใบหน้าที่เจ็บปวดออกมาทันที พลังที่ทรงพลังน่าเกรงขามดึงวิญญาณของเขาออกมาในทันที.
"อ๊ากกก~~~~~~~~~! ”จงเสวียนที่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด.
"ตูมมมม!"
ไม่ถึงสามลมหายใจด้วยซ้ำ แสงสีเหลืองที่ผสานร่านเข้าไปในร่างของจงเสวียนทันที.
หลังจากผ่านมาระยะหนึ่ง จงเสวียนก็ถูกปล่อย ทว่าขณะที่เขาลืมตาขึ้นจ้องมองไปด้านหน้าฝ่ายตรงข้ามต้องหวาดผวาตื่นตระหนกตกใจขึ้นมาทันที ฝ่ายตรงข้ามที่จ้องมองตัวเองด้วยความเหยียดหยัน.
ตัวเขาที่กำลังจ้องมองเขาอย่างดูแคลน? เขาไม่ได้ส่องกระจก มันจะเกิดเรื่องราวที่น่าตื่นตระหนกเช่นนี้ได้อย่างไร?
จงเสวียนที่สั่นสะท้านขึ้นมาในทันที ขณะที่จ้องมองฝ่ามือและเสื้อผ้าของตัวเอง.
แสงที่น่าสะพรึงนั่นได้ดึงวิญญาณของเขามาใส่ร่างขององค์รักษ์ที่อยู่ตรงกันข้าม เป็นไปได้อย่างไร? แม้แต่ มันเร็วเกินไปแล้ว จงเสวียนพบว่า โลกเขตแดนของเขานั้นไม่มีแล้ว แม้แต่เวลานี้มันแค่กำลังก่อตัวเล็ก ๆ เป็นเทียนขององค์รักคนดังกล่าว พลังฝึกตนของเขาที่กลายเป็นเซียนปฐพี? เขาที่กำลังครุ่นคิดอยู่เงียบ ๆ ไม่ได้การแล้ว ร่างกายของเขาเปลี่ยนไป เซียนปฐพี เขาเป็นเพียงเซียนปฐพีอย่างงั้นรึ? วิชาทั้งหมดเป็นของเซียนปฐพีคนนี้อย่างงั้นรึ?
"เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?"จงเสวียนที่อุทานออกมาด้วยความไม่อยากเชื่อ แม้แต่รู้สึกราวกับว่ากำลังฝันไป.
"ตาย!"จงเสวียนคนใหม่ที่ยื่นฝ่ามือฟาดออกมา.
ใบหน้าของจงเสวียนที่ถูกเปลี่ยนร่างเปลี่ยนไป ไม่เพียงแค่กำลังตื่นตะลึง วิกฤติของเขาได้มากล้ำกรายแล้ว เขาที่เร่งรีบป้องกันอย่างรวดเร็ว.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดดั่งสนั่น จงเสวียนที่ระเบิดค่ายกลหนีออกมา.
"หนีไปใหน!"ไท่จื่อจงเสวียนตัวปลอมที่ตะโกนออกมาเสียงดัง ม่านสีม่วงที่พุ่งออกมาจากในมือ.
"นี่มันวิชาไม้ตายของข้า? ม่านม่วงฟ้าดิน?"จงเสวียนตัวจริงที่หนีออกมาจ้องมองออกไปด้วยความตื่นตระหนกตกใจ.
"ระเบิดชะตาวิถีเซียน!"จงเสวียนตัวจริงคำราม.
"ตูมมมมมมมมม ~~~~~~~~~~!”
ภูเขาพื้นดินรอบ ๆ ที่ระเบิดออกเป็นเสี่ยง ๆ .
จงเสวียนตัวจริงที่ถูกแผ่นดินกลบฝัง.
"ไท่จื่อ?"จากนั้นกองกำลังองค์รักษ์จำนวนหนึ่งที่เร่งรีบเดินทางมาก.
"มีนักฆ่าลอบเข้ามาสังหารข้า สังหารมัน!"จงเสวียนตัวปลอมที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"รับทราบ!"
จงเสวียนตัวจริงที่ขุดลึกลงไปใต้ดิน ก่อนที่จะหายไปไม่มีใครสามารถเห็นได้.
ด้วยการระเบิดชะตาวิธีเซียน ทำให้เขาตกอยู่ในสภาพไม่ค่อยดีนัก จงเสวียนตัวจริงที่หนีหายไปจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
ขณะที่เขาหนีมา ในมุมหนึ่งของหุบเขาเวลาเย็น เขาที่ร่วงหล่นลงบนพื้นหญ้า หมดสติไป แขนทั้งสองข้างขาดไปแล้ว ใบหน้าที่ไถขุดดินหนีไปทำให้เกิดเป็นแผลเป็นยาว.
ทว่าขณะที่เขาฟื้นขึ้นมา ก็พบกลับเด็กสาวอายุ 8-9 ขวบที่กำลังมองเขาอยู่.
แขนทั้งสองข้างที่ขาด ด้วยการระเบิดชะตาวิธีเพื่อหนีมา จงเสวียนพบว่าเขาถูกนำมาไว้ในกระท่อมแห่งหนึ่ง เขาเองก็ไม่อยากเชื่อนัก กระท่อมดังกล่าวนั้นมีทะเลสาบเล็กอยู่ด้วย เขาที่คลานออกไปส่อง เปลี่ยนไป เขาเปลี่ยนไปจริง ๆ เป็นองค์รักษ์คนดังกล่าว เป็นองค์รักษ์คนดังกล่าวอย่างงั้นรึ? นี่เขากลายเป็นองค์รักษ์คนนั้นได้อย่างไร?
ร่างกายภายนอกของจงเสวียนที่เปลี่ยนไปหมดแล้ว.
"ลุงแขนขาด ข้ามีนามว่าจื่อหยิงหยิง ข้าเป็นคนช่วยท่าน!"เสียงของเด็กคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ.
-------------------------------------
ภายในห้องโถงของหลินเซียว.
ขณะที่ได้ฟังเรื่องของชายแขนขาด หนังหัวของหลินเซียวที่ชาหนึบ เป็นจริงอย่างงั้นรึ?
"อาหลิน หลานไม่ได้โกหกแม้แต่น้อย มันเลียนแบบข้า แม้แต่ความสามารถและพลังทั้งหมด!"จงเสวียนที่สูดหายใจลึก.
"หืม?"
"ความแข็งแกร่ง? วิชาเขานั้นแข็งแกร่งมาก เขาสามารถตบตาทุกคนในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว แม้แต่ในเวลาสั้น ๆ เขายังยึดครองทุกอย่างของข้าไป โลกเขตแดนของข้าวิชาของข้า ส่วนข้านั้นได้กลายเป็นองค์รักษ์คนนั้นพลังก็เป็นขององค์รักษ์คนนั้น เขาที่แม้แต่สามารถชักจูงหลิวอู๋ซ่าง ให้ส่งจินอี้เหว่ยมากมายให้ไล่ตามข้า สังหารข้า ไม่ให้ข้าได้พบกับท่านพ่อ ข้านั้นต้องปลอมแปลงเปลี่ยนตัวเองหลายครั้ง แม้แต่ไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้นาน ข้ากลัวว่าจะมีคำสั่งไล่ล่าข้ามาถึงที่นี่!"จงเสวียนที่เผยท่าทางหวาดผวาออกมา.
"เขามีความสามารถขนาดนั้นเลยรึ?"หลินเซียวที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แม้นว่าอี้เหยี่ยน สุ่ยจิงและคนอื่น ๆ ที่ยุ่งวุ่นวายเกี่ยวกับเฝ้ามองทัพต่าง ๆ ก็ไม่เห็นความผิดปรกติ เขาไม่มีจุดอ่อนเลย จะบอกว่าเขาไม่ทรงพลังได้อย่างไร?"จงเสวียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แล้วเขาเข้าไปในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวได้อย่างไร?"หลินเซียวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่ ข้าคิดว่าเขาออกมาจากใต้เทือกเขาเทียนเซี่ย เขาเปลี่ยนเป็นใครสักคนจากนั้นก็เปลี่ยนเป็นองค์รักษ์ เฝ้ามองหาโอกาสเพื่อมาพบข้า ข้าได้คิดมาโดยตลอด! นอกจากนี้หลานพอจะคาดเดาได้ หลานเคยอ่านบันทึกของอาจารย์จื่อหยางกุยที่ได้ทิ้งเอาไว้."จงเสวียนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์.
"หืม?"หลินเซียวที่ดวงตาเบิกกว้างจ้องมองจงเสวียน.
"เขาคือเทพอสูรลำดับหกที่อยู่ใต้เทือกเขาเทียนเซี่ย อสูรเปลี่ยนร่าง!"