Chapter 1325 ไท่จื่อกลายเป็นปราชญ์เทพ.
จงเทียนบนแท่นบูชากำลังถูกพลังที่ยิ่งใหญ่ลากไปในทันที กลายเป็นลำแสงที่พุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง ไปยังตำแหน่งของเสาสวรรค์ที่อยู่ใจกลาง.
จงเทียนที่ตอนนี้เป็นเซียนบรรพชนขั้นที่สิบ แต่ด้วยพลังที่ยิ่งใหญ่ เขาไม่สามารถต่อต้านได้เลยแม้แต่น้อย แน่นอนว่าจงเทียนเองก็ไม่คิดที่จะต่อต้านเช่นกัน ทว่าภายในใจที่เต็มไปด้วยความตื่นตะลึง ดวงตาที่มืดบอดนี้ทรงพลังขนาดนี้? เซียนเซิงซือเองบอกว่าดวงตาที่มืดบอดนี้กำลังจะล่มสลายอย่างงั้นรึ?
นี่คือพลังเฮือกสุดท้ายที่ดวงตาที่มืดบอดมี หากเมื่อครั้งที่รุ่งเรืองจะทรงพลังขนาดใหน.
จงเทียนที่ถูกเคลื่อนไปยังพื้นที่เสาสวรรค์.
ส่วนจงซานแน่นอนเข้าใจได้ เขาที่โบกมือไม่ให้เหล่าข้าราชบริพารทำอะไร ในเวลาเดียวกันนั้น จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือที่กำลังคุกเข่าอยู่.
ตระกูลจาง? ตระกูลหวงกู่?
จงซานที่กำลังครุ่นคิดเกี่ยวกับคำพูดของเซียนเซิงซือก่อนหน้านี้ ตระกูลจางได้รับมอบรางวัลจากฟ้าดิน แล้วทำไมฟ้าดินถึงขับไล่? ตระกูลจางที่สวรรค์ทอดทิ้ง จากมุมมองที่เห็น ตระกูลจางนั้นถูกปฏิบัติด้วยความอยุติธรรมเป็นอย่างมาก.
ทว่าจงซานก็รับรู้ว่าทุกสรรพสิ่งนั้นเป็นไปตามกรรม แต่การที่ตระกูลจางต้องเป็นเช่นนี้ ต้องมีเหตุผลแน่นอน ส่วนเหตุผลอะไร บางทีคงจะเกี่ยวข้องกับความแค้นของตระกูลจางและตระกูลหวงกู่เป็นแน่.
ตระกูลหวงกู่?
จงซานที่สูดหายใจลึก ความโศกเศร้ามากมายที่เผยออกมา ดวงตาบนเสาสวรรค์ที่กำลังแผ่ความเศร้าออกมา.
จงเทียนที่ลากไปยังดวงตาบนเสาสวรรค์ ร่างของเขาที่ส่องประกายแสงสีทอง ราวกับดวงตะวันย่อม ๆ กำลังพุ่งไปยังดวงตา.
"มีใครกำลังทำอะไร?"อรหันต์คนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางงงงวย.
"เขาทำอะไร? เขาบินไปยังเสาสวรรค์?"อีกคนที่ตะโกนออกมาด้วยความตกใจ.
"เขาต้องการทำอะไร?"
..............................
............
......
ขณะที่ทุกคนจ้องมองไปยังจงเทียนด้วยความประหลาดใจ จงเทียนก็เข้าใกล้เรียบร้อยแล้ว จากนั้นก็หายเข้าไปในเสาสวรรค์ในทันที.
"เขาเข้าไปด้านในแล้ว?"
"จะเป็นไปได้อย่างไร? เสาสวรรค์หนึ่งล้านลี้ ไม่มีใครสามารถเข้าใกล้ได้!"
"แต่เขาเข้าไปด้านในจริง ๆ !"
....................................
..................
......
ขณะที่ทุกคนเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ ผู้ฝึกตน 7-8 คนที่บินไล่ตามจงเทียนไปในทันที.
"ปัง!“”ปัง!“”ปัง!”....................................
ขณะที่ทุกคนไล่ตามไป ราวกับถูกม่านสีทองที่กางขวางกั้นเอาไว้ ไม่สามารถเข้าไปด้านในเช่นจงเทียนได้.
"มันจะเป็นไปได้อย่างไร?"
"ทำไมเขาเข้าไปได้ คนอื่นเข้าไปไม่ได้ล่ะ?"
"คน ๆ นั้นเป็นใครกัน?"
"เจ้าตำหนักวิหารเทียนหยิน เทพอรหันต์ปัจจุบัน!"
"เทพอรหันต์ปัจจุบันอะไรกัน เขาคือไท่จื่อของศาลเทพต้าเจิ้ง จงเทียน!"
"ต้าเจิ้ง? เขาเป็นคนของต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?"
"จงเทียนต้องการแข่งขันแย่งชิงตำแหน่งปราชญ์เทพกับกู่เซิ่งหมิง!"
..............................
..................
......
แทบจะในทันที เหล่าคนที่มีเชาว์ปัญญาย่อมเข้าใจได้ ต้าเจิ้งกำลังแข่งขันแย่งชิงตำแหน่งปราชญ์เทพ?
แย่งชิง? แข่งขัน? ภายในใจของทุกคนที่ลอบคาดหวังเล็ก ๆ เช่นกัน.
พวกเขาที่คาดหวังให้จงเทียนทำสำเร็จ.
พวกเขาที่ต้องการให้จงเทียนได้ตำแหน่งปราชญ์เทพ ไม่ใช่ว่ารู้จักหรือประทับใจจงเทียนแต่อย่างใด ทว่าพวกเขาทนความอัปยศที่ถูกกู่เซิ่งหมิงหลอกใช้ไม่ไหว กู่เซิ่งหมิงคนนี้กระทำการเกินไปแล้ว หลอกลวงให้พวกเขาเข้าร่วมงานใต้หว่านฝูผาน ข้ามแม่น้ำรื้อสะพานทิ้ง จะมีใครที่ไม่โกรธกัน?
ตอนนี้ มีใครบางคนกำลังแย่งชิงตำหนักปราชญ์เทพได้ แน่นอนพวกเขาย่อมไม่หวังที่จะให้กู่เซิ่งหมิงประสบความสำเร็จ.
อรหันต์ ปู่ซา พุทธะ พวกเขาทั้งหมดต่างก็คาดหวังเหมือน ๆ กัน.
ทว่าที่ด้านนอกเขตแดนเปลี่ยนเวลา.
กู่เซิ่งหมิงที่จ้องมองแท่นหยกใต้เท้าที่กำลังเปลี่ยนไป ใบหน้าแววตาที่เผยท่าทางพึงพอใจ ราวกับว่ากำลังได้รับชัยชนะแล้ว.
ในเวลาเดียวกันนั้น ดวงตาด้านล่างขนาดใหญ่กำลังสั่นไปมา พร้อมกับหลั่งน้ำตาออกมาในทันที ดวงตาบนพื้นกำลังร้องไห้อย่างงั้นรึ?
กู่เซิ่งหมิงทันใดนั้นเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมาทันที.
"ชิ ไม่มีเวลาแล้ว ข้ากำลังจะได้เป็นปราชญ์เทพแล้ว ทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้ว! เจ้าพวกมดปลวก ไม่มีทางออกมาได้หรอก!"กู่เซิ่งหมิงที่ตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
ทว่า เรื่องที่แปลกประหลาดก็เปิดขึ้น หลุมดำบนดวงตาก็ปรากฎขึ้น ก้อนแสงสีทองที่ลอยขึ้นมาจากด้านล่างช้า ๆ .
"จงเทียน?"ใบหน้าของกู่เซิ่งหมิงที่ใบหน้าเปลี่ยนสีทันที.
จงเทียนที่พนมมืออยู่ด้านหน้า ไม่เศร้าไม่ดีใจ ใบหน้าที่สงบนิ่งเหมือนกับบรรพชิต.
จงเทียนที่ลอยอยู่ นอกจากนี้ แสงสีทองจากดวงตาที่แผ่ออกไปอาบไล้ไปทั่วร่างจงเทียนอย่างบ้าคลั่ง ราวกับว่ากำลังมอบตำแหน่งสูงจากเขามอบออกไป.
แทบจะในทันที กู่เซิ่งหมิงรู้สึกราวกับว่าพลังที่มากมายมหาศาล กำลังผลักเขาออกไป.
"บ้าไปแล้ว นี่มันบ้าไปแล้ว เป็นไปไม่ได้!"กู่เซิ่งหมิงที่ดวงตาเบิกกว้าง.
รอบ ๆ ร่างจงเทียนเวลานี้ เสียงสวดมนต์ที่ดังขึ้นรอบ ๆ ทิศ อักขณะหว่าน’卍’ขนาดเล็กมากมายที่แผ่ออกไปรอบ ๆ ตามเสียงสวดมนต์.
พลังที่มากมายแข็งแกร่งกำลังผลักร่างกู่เซิ่งหมิงออกไป หยุดการกลายเป็นปราชญ์เทพของกู่เซิ่งหมิงเอาไว้.
"ข้าไม่ยอมรับ ข้าปฏิเสธที่จะยอมรับ ตำแหน่งปราชญ์เทพเป็นของข้า ไม่มีใครสามารถเอาชนะข้าได้!"กู่เซิ่งหมิงที่คำรามออกมาเสียงดัง.
กู่เซิ่งหมิงที่ยื่นมือออกไป กู่เซิ่งหมิงที่ลงมือ ปลดปล่อยแสงสีทองเตรียมที่จะยิ่งไปยังร่างของจงเทียนไปในทันที.
อำนาจสยบพลังทำลายที่แข็งแกร่ง พุ่งออกไป แน่นอนจงเทียนย่อมสัมผัสได้ เขาที่ควรจะขัดขืน ทว่าก่อนหน้านี้เขาได้จำคำสอนของเซียนเซิงซือได้เกี่ยวกับพิธีใต้หว่านฝูผาน ทำให้เขาสามารถสงบใจไม่ใส่ใจได้.
"ไท่จื่อ โปรดจำเอาไว้ให้ดี เมื่อเริ่มพิธีแล้ว หลังจากผลลัพธ์สุดท้ายจากการแข่งขันได้ปรากฎ การต่อสู้ที่ยืดเยื้อ เมื่อเทียนชูปรากฎห้ามลงมือโดยเด็ดขาด เพราะว่าเทียนชูนั้นยิ่งใหญ่ที่สุด เมื่อดวงตาเปิดออกมาแล้ว ห้ามใครทำอะไร ไม่เช่นนั้นจะกลายเป็นการล่วงเกินเทียนชู ห้ามโจมตี อย่าได้ลงมือโดยเด็ดขาด!"
คิดถึงคำพูดของเซียนเซิงซือ จงซานจึงยังคงหลับตาแน่น ไม่สนใจใด ๆ ไม่แม้แต่ปล่อยมหาวิถีออกมา อักษรรูนขนาดเล็กมากมายที่กำลังผุดออกมาจากปากด้วยการสวดมนต์ของจงเทียน.
"วูซซซซซ!"
เป็นความจริงเหมือนดั่งที่เซียนเซิงซือกล่าว พลังโจมตีที่กู่เซิ่งหมิงโจมตีมานั้น ยังไม่ถึงร่างของจงเทียน ก็แตกสลายไปแล้ว.
"ตูมมมมมมม!"
ใต้เท้าของกู่เซิ่งหมิง แท่นหยกที่กำลังสั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง อักษรรูนที่ได้ประทานมาจากเทียนชูในเวลานี้ กำลังขยับก่อนที่จะเริ่มลอยออกไป พุ่งตรงไปยังแท่นหยกของจงเทียนอย่างแปลกประหลาด.
อักษรรูนตัวแล้วตัวเล่ากำลังไหลออกไปอย่างรวดเร็ว.
กู่เซิ่งหมิงที่ราวกับเข้าใจความหมาย ทันใดนั้นเขารับรู้ว่าได้ทำความผิดใหญ่แล้ว ตำแหน่งปราชญ์เทพในเวลานี้ กำลังเปลี่ยนแปลง มันกำลังไหลออกไปอย่างงั้นรึ? กู่เซิ่งหมิงไม่ยินดี ไม่ยินดีเป็นอย่างมาก!
โจมตีจงเทียนอย่างงั้นรึ? กู่เซิ่งหมิงย่อมไม่กล้าอีกแน่ ทว่าเขาต้องทำอย่างไร.
ทว่าในเวลานั้นกู่เซิ่งหมิงที่คุกเข่าลงในทันที แสดงความเคารพคุกเข่าต่อเนตรเทียนชู.
"ผู้เยาว์ตระกูลหวงกู่ กู่เซิ่งหมิง ร้องขอตำแหน่งปราชญ์เทพ!"กู่เซิ่งหมิงที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพอย่างที่สุด.
"ตำแหน่งปราชญ์เทพได้ถูกตัดสินให้เป็นของผู้เยาว์ตระกูลหวงกู่ ข้าคือลูกหลานของผ่านกู๋ สวรรค์โปรดเมตตา ตอบแทนมอบตำแหน่งปราชญ์เทพให้กับตระกูลหวงกู่!"กู่เซิ่งหมิงกัดไปที่นิ้ว ก่อนที่จะหยดโลหิตลงไปด้านล่าง เพื่อที่จะพิสูจน์ว่าตัวเองนั้นเป็นผู้เยาว์ตระกูลหวงกู่.
“หยุด!”
อักษรรูนที่ไหลไปยังทิศทางของจงเทียน หยุดในทันที.
บนท้องฟ้า บนแท่นฟ้าดินของทั้งคู่มีอักษรรูนถูกแบ่งไปคนละครึ่ง ราวกับว่าเนตรเทียนชูกำลังลังเล ลังเลที่จะมอบตำแหน่งปราชญ์เทพให้กับใคร.
กู่เซิ่งหมิงที่ใช้นามของตระกูลหวงกู่ ร้องขอกับเทียนชู.
เซียนเซิงซือที่ใช้นามตระกูลจาง เพื่อร้องขอกับเนตรบนพื้น.
ในเวลานี้ ทั้งสวรรค์และปฐพีที่กลายเป็นเงียบงัน ทุกอย่างเงียบจนแม้แต่เข็มตกยังได้ยิน ตำแหน่งปราชญ์เทพ ควรจะมอบให้ใคร? ใครจะเป็นคนได้รับไป?
ภายในโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลานั้น อรหันต์ทั้งสามพันที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน พวกเขาทุกคนที่เต็มไปด้วยความตื่นตะลึง เทียนชูนั้นถึงกับหยุดเพียงแค่ได้ยินนามของตระกูลหวงกู่อย่างงั้นรึ?
ตระกูลหวงกู่? ลูกหลานผ่านกู๋? คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีอิทธิพลขนาดนี้? เรื่องนี้ มันเกินไปหรือไม่?
แน่นอน ภายในโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลานั้น ไม่มีใครต้องการให้กู่เซิ่งหมิงได้รับตำแหน่งปราชญ์เทพ! เจ้าโจรร้าย จะกลายเป็นต้นแบบของคนทั่วหล้าได้อย่างไร? ใช้แผนการร้ายเพื่อลวงทุกคนให้ร่วมมือ? ก่อนที่ตัวเองจะรับผลประโยชน์ทั้งหมดไป.
"จงเทียน ได้รับมรดกของอดีตปราชญ์เทพเจี่ยหยิน ในอดีตเจี่ยหยินผู้ได้การขนานนามว่า พระผู้สดับฟังเสียงคร่ำครวญของสัตว์โลก เหล่าศิษย์และเหล่าบรรพชนต่างก็ได้สวดมนต์เพื่อโปรดสัตว์โลก พวกเราจะต้องช่วยเหลือจงเทียน!"อรหันต์คนหนึ่งเอ่ยออกมา.
"ตกลง!”
“@#¥%...... &\;!”
เหล่าอรหันต์ที่เริ่มต้นสวดมนต์ที่เจี่ยหยินเคยใช้โปรดสัตว์โลก เหล่าอรหันต์ทั้งหมดที่เริ่มสวดตาม ๆ กัน ซึ่งมันได้ส่งผลต่อบรรพชิตทั้งหมดที่อยู่ในโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลา เหล่อรหันต์ ปู่ซา พุทธะต่างก็เริ่มสวดมนต์.
ด้วยความหวังว่า อำนาจแห่งพุทธะ จะกลายเป็นพลังวิเศษ ส่งผ่านมันให้กลายเป็นพลังสนับสนุนจงเทียน.
"วูซซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ร่างของจงเทียนเวลานี้ มีเส้นแสงสีทองที่กำลังไหลมารวมตัวกัน ทำให้ร่างของจงเทียนเริ่มสว่างมากขึ้นกว่าเดิม.
ภายในโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลา จงซานและคนอื่นที่ยังคงจ้องมองไปยังท้องฟ้าไม่วางตา รอคอยผล.
"เซิ่งหวัง ใกล้แล้ว ไท่จื่อกำลังจะกลายเป็นปราชญ์เทพแล้ว!"เซิ่งกงเป้าที่อยู่ข้าง ๆ เผยท่าทางดีใจออกมา.
"ทำไม? ยังไม่ได้ผลสรุปกัน?"จินเผิงที่เผยท่าทางไม่เข้าใจเป็นอย่างมากออกมา.
"ไม่ ผลออกมาแล้ว เป็นตระกูลจาง หากแต่เพื่อหน้าตาตระกูลหวงกู่ ทำให้เนตรเทียนชูลังเล ตำแหน่งปราชญ์เทพเนตรเทียนชูจึงยากที่จะตัดสินใจ ดังนั้นบางทีเทียนชูอาจจะไม่คิดถึงทั้งสอง แต่เวลานี้ กำลังมองคนทั้งสองว่าใครที่มีคุณสมบัติมากกว่ากัน ตอนนี้กำลังพิจารณาที่จะแต่งตั้งอยู่ ดูเหมือนว่าจะคัดเลือกได้แล้ว?"เซิ่งกงเป้าเอ่ย.
"กู่เซิ่งหมิงที่คุกเข่า ไร้ซึ่งภาพพจน์ แม้แต่กระทำผิดต่อพิธีใต้หว่านฝูผาน เห็นแก่ตัว ทว่าไท่จื่อนั้นได้รับการสนับสนุนจากทุกคน เป็นคนที่ดูน่าเกรงขาม เหมาะที่จะเป็นต้นแบบของสวรรค์และปฐพี!"จินเผิงที่ดวงตาเป็นประกาย แสดงท่าทางตื่นเต้นออกมา.
เป็นความจริง เทียนชูเวลานี้ได้ทำการตัดสินใจในทันที.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
แท่นหยกใต้เท้าของกู่เซิ่งหมิงที่แตกออกเป็นทาง ก่อนที่จะระเบิดออกมาเสียงดัง อักษรรูนทั้งหมดที่ลอยตรงไปยังแท่นของจงเทียนทั้งหมดอย่างรวดเร็ว แสงสีทองมากมายที่ปกคลุมร่างของจงเทียน ฟ้าดินรอบ ๆ ที่กำลังรวบรวมพลังงานเข้ามา พร้อมกับถ่ายลงไปในร่างของจงเทียน.
ดวงตาของกู่เซิ่งหมิงที่เบิกกว้าง จ้องมองแท่นฟ้าดินกำลังผสานขึ้นที่ใต้เท้าของจงเทียน กู่เซิงหมิงแทบเสียสติ เขาวางแผนมานับหมื่นปี พริบตาเดียวกับถูกทำลายสิ้น? ทุกอย่างกำลังจะหายหมดอย่างงั้นรึ?
"ไม่ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กู่เซิ่งหมิงไม่อยากเชื่อจนต้องร้องออกมาเสียงดัง.
"ครืนนนน!”
เนตรเทียนชูหาได้สนใจเขาแม้แต่น้อย พลังมากมายที่กระแทกผลักกู่เซิ่งหมิงให้ลอยออกไป.
พื้นที่ใจกลางเกาะเวลานี้มีเพียงจงเทียนที่ยืนอยู่ แท่นหยกกลายเป็นแท่นบูชาฟ้าดินเรื่อย ๆ สวรรค์และปฐพีกำลังอวยพร.
เนตรยักษ์บนพื้นที่เสนอ เทียนชูให้การยอมรับ พิธีใต้หว่านฝูผาน จงเทียนได้กลายเป็นปราชญ์เทพ ไม่มีใครสามารถขัดขวางได้แล้ว!
ภายในโลกเปลี่ยนเวลา เหล่าบรรพชิต แม้นว่าภายในใจจะขมขื่น ทว่าก็พอใจอย่างน้อยกู่เซิ่งหมิงก็ไม่ได้กลายเป็นปราชญ์เทพ ซึ่งทำให้พวกเขาสามารถยอมรับได้.
ท้ายที่สุด ก็ไม่มีใครขัดขวางแล้ว!
จงเทียนได้กลายเป็นปราชญ์เทพ!
เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้ง เวลานี้กำลังสั่นสะท้านด้วยความตื่นเต้น ราชวงศ์ชื่อเสียงวาสนาของพวกเรา ได้ปรากฎปราชญ์เทพแล้ว ปราชญ์เทพจริง ๆ นอกจากนี้พวกเขายังสามารถเห็นกระบวนการที่เกิดขึ้นด้วยตัวเอง!
