Chapter 1320 เซียนเซิงซือสังหารเหล่าเสวียน เหล่าหวง.

ช่วงระยะเวลาที่แปดหางต่อสู้กับอสูรแม่พิมพ์นั้น จงซานที่ได้ยินเสียงดังกระหึ่มกึกก้องจากฝั่งสนามรบของเซียนเซิงซืออยู่เป็นระยะ ๆ .

แม้ว่าจะอยู่ไกลออกมา แรงสั่นสะเทือนจากการพังทลายของห้วงมิติ แม้แต่แผ่นดินที่สั่นไหวอย่างรุนแรง สามารถสัมผัสได้ถึงที่นี่ ทว่าจงซานไม่ได้เป็นห่วงเซียนเซิงซือ เพราะว่ามั่นใจในความสามารถของเซียนเซิงซือ.

นอกจากนี้หลังจากรับรู้สถานะของเซียนเซิงซือ อดีตประมุขตระกูลจาง ไม่ใช่เส้าเหยี่ย ทำให้จงซานมั่นใจเป็นอย่างมาก.

จางเสวียน จางหวงถึงจะแข็งแกร่ง ทว่าวิชาส่วนใหญ่นั้นเป็นเซียนเซิงซือเป็นคนสอน มีสิ่งใดที่จงซานต้องกังวล?

เมื่อจัดการกับอสูรแม่พิมพ์ จงซานที่บินตรงไปหาเซียนเซิงซือ ขณะที่อยู่ไม่ไกลออกไป ก็พบเสียงดังหวีดหวิวแตรสงครามที่ดังขึ้นในทันที.

“~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

เสียงของความเคารพ แตรฟ้าดิน ที่ดังผ่านออกมา ถึงแม้นจะอยู่ไกลออกไป ยังสามารถสร้างความตื่นตะลึงให้กับจงซานได้ทุกครั้ง.

ศพปราชญ์เทพ? เป็นเสียงของฟ้าดินที่เซียนเซิงซือนำศพปราชญ์เทพออกมา?

ในโลกเปลี่ยนเวลา มีพลังฟ้าดินด้วยอย่างงั้นรึ?

จงซานที่บินตรงเข้าไปอย่างรวดเร็ว สามารถมองเห็นภาพที่อยู่ด้านใน.

สามารถมองเห็นห้วงมิติที่สั่นไหวอย่างรุนแรง หลุมดำขนาดใหญ่ขนาดกลางที่เกิดขึ้น.

เซียนเซิงซือที่ไม่ได้เข้าไปด้านใน ทว่ายืนอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง.

พลังที่แข็งแกร่งทำลายล้างพื้นที่รอบ ๆ เสียหายไปทั้งหมด ทว่ามีเพียงแค่ภูเขาที่เซียนเซิงซือยืนอยู่เท่านั้นที่ยังสมบูรณ์.

"กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง!"

เซียนเซิงซือที่สั่นระฆังทองแดงไปมา ด้วยใบหน้าไม่แยแส เสียงของระฆังทองแดงที่แปลกประหลาด แรงกดดันที่รุนแรงที่ส่งออกไปรอบ ๆ  พื้นที่รอบ ๆ ที่ดังกึกก้อง.

บนอากาศ ศพปราชญ์เทพที่บนศีรษะนั้นมีชั้นของเมฆที่หนาแน่นหมุนไปมา ใบหน้าของศพปราชญ์เทพที่ไม่แยแสเหมือนกับเซียนเซิงซือเป็นอย่างมาก.

"กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง!"เซียนเซิงซือที่กำลังสั่นกระดิ่งไปมา.

ศพปราชญ์เทพที่ส่งเสียงคำพูดที่ไม่สามารถเข้าใจได้ออกมา ในมือของศพปราชญ์เทพที่มีอักขระสีดำที่แตกกระจาย.

!“@¥%...... &\; ** ¥!”

เสียงของศพปราชญ์เทพที่ดังก้องกังวาน อักขระสีดำที่แตกสลาย กำลังหมุนวนไปมารอบ ๆ ส่งเสียงหวีดหวิว ขณะที่กำลังถูกกระตุ้นให้หมุนวนไปมาไม่หยุด.

แน่นอน ที่ใจกลางการต่อสู้ที่แท้จริง ปรากฎเป็นหลุมดำที่ใหญ่ยักษ์.

ภายในหลุมดำ 101 เทพปิศาจที่ทรงพลังนั้น ในเวลานี้ที่กำลังรุมเร้าผนึกจากทั่วทิศทางของเหล่าเสวียนและเหล่าหวงเอาไว้.

"พุ!"

เหล่าหวงที่พ่นโลหิตออกมาคำโต ขณะที่รอบ ๆ นั้นมีของวิเศษที่บิดเบี้ยวไม่น่าดูลอยอยู่รอบ ๆ ร่างกาย.

วิถีสวรรค์ของเหล่าเสวียนที่กำลังสั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง  ในเวลานี้ 30 เทพปิศาจที่ลงมือพร้อมกับ เผ้าผมของเหล่าเสวียนที่กระเซอะกระเซิง ใบหน้าเผยท่าทางตื่นตระหนกหวาดกลัว.

"เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? ควบคุมตราเทพปิศาจ ทำลายร่างเฉิน ทำลายตราประทับ แต่ก็ยังควบคุมเทพปิศาจได้อย่างงั้นรึ? เป็นไปได้อย่างไร!"เหล่าหวงที่พ่นโลหิตกล่าวออกมาด้วยเสียงโหยหวน.

เหล่าหวงตะโกนออกมาเสียงดัง ก่อนที่จะนำของวิเศษออกมาอีก ของวิเศษดังกล่าวเปล่งแสงสีม่วงออกมา เป็นอุปกรณ์เซียนบรรพชนขั้นสูง แข็งแกร่งมาก หากแต่ไม่สามารถทนการโจมตีของเทพปิศาจสิบตนพร้อมกันได้.

เทพปิศาจ 101 ตน แต่ละตนเทียบได้กับเซียนบรรพชนขั้นที่ 8  แม้นว่าจะทำได้แค่โจมตีอย่างป่าเถือน ทว่าก็เป็นพลังที่ไม่ธรรมดา ด้วยจำนวน แม้แต่ปราชญ์เทพเห็น ยังต้องรู้สึกหวาดกลัว!

มากกว่าหนึ่งร้อย!

"ภายในถิ่นของตระกูลจาง เหล่าปิศาจรับใช้เหล่านี้  ในยุคที่รุ่งโรจน์นั้นมันมีพลังถึงเซียนบรรพชนขั้นที่ 9 ขั้นปลาย และมีมากกว่าหนึ่งร้อยตน พวกมันที่กินโลหิตและเลือดเนื้อ บดขยี้ดวงวิญญาณ ของวิเศษอย่างงั้นรึ? พวกเจ้าจะมีมากมายขนาดใหนกัน?"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.

"กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง!"ระฆังในมือที่สั่นไปมา.

เสียงของศพปราชญ์เทพที่ยิ่งร่ายคำพูดที่เร็วขึ้น เศษชิ้นส่วนของหยกอักขระในมือที่หมุนวนเร็วกว่าเดิมมากขึ้นและก็มากขึ้น.

"ตูมม ตูมมม ตูมมมมม  ....................................!”

ภายในหลุมดำ เทพปิศาจ 101 ตนที่เริ่มโจมตีอย่างบ้าคลั่ง.

"พุ!“”พุ!”..............................

เหล่าเสวียน เหล่าหวง แม้นว่าจะแข็งแกร่ง ทว่าก็ไม่มีทางที่จะป้องกันเทพปิศาจที่มีพลังเซียนบรรพชนขั้นที่แปด หนึ่งร้อยตนได้ ทำได้แค่รับการโจมตีอย่างเดียวเท่านั้น!

รากฐานของตระกูลจางนั้นแข็งแกร่ง หลังจากที่ตระกูลถูกกวาดล้าง จางเสวียน จางหวงก็ได้รับสมบัติมากมากมาย ทำให้เขามีความแข็งแกร่งมากมาย สมบัติจำนวนมาก ที่เขานำออกมาเวลานี้ถูกเทพปิศาจทำลายจนสิ้น แตกสลายไม่มีเหลือ.

พวกเขาทั้งสองที่อ่อนแอลงเรื่อย ๆ .

"ท่านประมุข ท่านประมุข!"เหล่าหวงที่ร้องออกมาเสียงดัง ด้วยเสียงร้องไห้สงสาร.

หากแต่เซียนเซิงซือหาได้สนใจแม้แต่น้อย มีสิ่งใดที่เขาต้องสนใจกัน?

"ท่านประมุข ข้ารู้ว่าผิดไปแล้ว ข้าผิดไปแล้ว!"เหล่าเสวียนที่ร้องออกมาด้วยความหวาดกลัวในทันที.

"กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง!"เซียนเซิงซือที่สั่นกระดิ่งอีกครั้ง.

ศพปราชญ์เทพที่หยุดการเคลื่อนไหวของเทพปิศาจเอาไว้.

ศพปราชญ์เทพทั้งหนึ่งร้อยยังคงล้อมรอบทั้งสองเอาไว้ หลุมดำที่ค่อย ๆ ฟื้นคืนกลับมา การต่อสู้ที่หยุดลงชั่วคราว.

พวกเขาทั้งคู่ ที่อาบไปด้วยโลหิต แม้แต่ได้รับบาดเจ็บแขนขาบิดเบี้ยวขาดวิ่น.

"ผิดอะไร?"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.

"ใช่จางเสวียนผิดไปแล้ว ข้าไม่ยุติธรรมต่อเส้าเหยี่ย ข้าบาปหนา สารเลว ข้ามันชั่ว!"เหล่าเสวียนที่แสดงท่าทางโศกเศร้าเสียใจ.

เซียนเซิงซือที่จ้องมองด้วยสายตาที่เย็นชา.

"ข้าเป็นคนบาป ข้าจางเสวียน ชีวิตนี้ก็ไม่สามารถชดเชยได้ ข้าไม่ได้ตั้งใจ ข้าไม่ยุติธรรมต่อเส้าเหยี่ย เขาดีกับข้ามาก ข้าใช้ตะปูตอกเขาจริง ข้ามันชั่ว มือของข้ามันสกปรก จากเสวียนยินดีที่จะใช้ระเบิดวิญญาณเพื่อชดใช้ ขอฆ่าตัวตายเพื่อชำระบาป!"เหล่าเสวียนที่กล่าวออกมาเอ่ยออกมาด้วยเสียคร่ำครวญ.

"ระเบิดวิญญาณ? จางเสวียน? ดวงวิญญาณจะถูกทลาย ไม่สามารถเกิดใหม่ได้ตลอดไปนะ!"จางหวงที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.

"ข้าไม่ยุติธรรมดับเส้าเหยี่ย ข้ายินดีรับโทษ!"เหล่าเสวียนที่กล่าวเอ่ยเผยท่าทางเศร้าใจโอดครวญ.

จากนั้นจางเสวียนที่คุกเข่าลงบนอากาศ "ท่านประมุข จางเสวียนทำให้ท่านผิดหวัง!"

"จางเสวียน!"จางหวงที่ต้องการกล่าวห้าม.

"ชิ!"เซียนเซิงซือที่แค่นเสียงเย็นชา.

"ข้าไม่หวังให้เจ้าสำนึก ข้าไม่ต้องการให้เจ้าสำนึก หลังจากที่เจ้าตายไป ข้าจะส่งลูกหลานของพวกเจ้าตายตามไปด้วย ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีคนไปจุติกำเนิดใหม่แล้ว ข้าก็จะหาพวกมัน ทำให้มันต้องชดใช้บาปนี้!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.

"วูซซซซซ!"

เหล่าเสวียนที่เงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้า แววตาที่เบิกว้าง แววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว เห็นชัดเจนว่าเขานั้นกำลังเสแสร้ง.

"ตาย!"

"กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง!"

เสียงระฆังที่ดังขึ้นอีกครั้ง ศพปราชญ์เทพที่ควบคุมเทพปิศาจ ให้เขาโจมตีเหล่าเสวียน เหล่าหวงในทันที.

"ตูมมมม ........................!”

การต่อสู้ที่รุนแรงได้ดำเนินไป จงซานไม่ได้เข้าไป เพราะว่าจงซานเข้าใจความรู้สึกของอีกฝั่งได้.

จงซานที่ส่ายหน้าไปมา ถอนหายใจ ก่อนที่จะก้าวบินตรงลึกเข้าไปยังทะเลหมิงฉี.

เหล่าเสวียน เหล่าหวงจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย ท้ายที่สุดการแก้แค้นนี้คงต้องปล่อยให้เซียนเซิงซือจัดการ เขาปล่อยให้เซียนเซิงซือจัดการคนเดียว.

จงซานที่มีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ นั่นก็คือ จับกุมเจ้าตำหนักกลาง!