chapter 1308 มีดบินพิฆาตเซียนที่น่าเศร้า.
ลู่หยาที่เดินทางไปยังพื้นที่อื่น ทำธุระด้านนอก ทันใดนั้นก็สังหรณ์ใจไม่ดี ค่ายกลที่เขาได้เตรียมเอาไว้พลังทลายลง.
ถูกทะลวงอย่างงั้นรึ? แทบจะในทันที ลู่หยารับรู้ว่าบิดากำลังพบปัญหา ทว่าคนที่กล้ามาหาเรื่อง จะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน.
ลู่หยา ที่หันหลังกลับพุ่งตรงกลับมาด้วยความเร็วสูง.
เมื่อกลับมาถึงดินแดนเหล่ยหยิน ที่ไกลออกไปลู่หยาสามารถมองเห็นการต่อสู้บนอวกาศได้.
คลื่นกระแทกกวาดม้วนออกมาอย่างหนักหน่วงรุนแรงพัดผ่านไปทั่ว แสงสะเก็ดดวงดาวที่ส่องสว่างจ้าแตกออกเป็นสาย พุ่งออกไปทุกทิศทุกทางเป็นระยะ ๆ ทั้งสองที่ขว้างดวงดาวเข้าปะทะกัน เกิดระเบิดขึ้นอยู่เนือง ๆ .
ไม่มีใครด้อยกว่ากัน ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะอยู่ในระดับเดียวกัน.
ลู่หยาไม่เร่งรีบเข้าไป ทว่าได้ร่อนลงไปยืนอยู่ในหุบเขาแห่งหนึ่ง ขณะที่จ้องมองขึ้นไปบนอวกาศ ทว่าเหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่มารวมตัวกันมากเรื่อย ๆ ลู่หยาที่เผยท่าทางกังวลออกมา.
ขณะที่เข้ากำลังจะก้าว บินขึ้นไปบนอวกาศ ทันใดนั้นวิถีสวรรค์ก็ผุดขึ้นมารอบ ๆ ในทันที.
เจียงซือ?
เก้าวิถีสวรรค์ที่พวยพุ่งขึ้นรอบ ๆ วิถีสวรรค์เก้าเส้นที่เต็มไปด้วยความมืดมิดปกปิดเส้นทางของเขาเอาไว้.
"วูซซซซซ!"
เก้าเจียงซือที่ผุดขึ้นมาจากบนพื้น ทันใดนั้นที่ด้านหลังของพวกมันก็ปรากฎปีกกระดูกมังกร กลิ่นอายแห่งความตายที่ระเบิดออกมา ห้วงมิติรอบ ๆ ที่บิดเบี้ยวไปมา.
"ร่างเฉิน?"ดวงตาของหลู่หยาที่หรี่เล็กลง.
เจียงซือทั้งเก้าตนนั้นไม่ธรรมดาเลย สามารถหลอมขึ้นจนกลายเป็นร่างเฉินได้! เป็นคนของนิกายต้าเสวียนหวงอย่างงั้นรึ?
และในเวลาเดียวกัน ไม่ไกลออกไปปรากฎร่างอีกห้าร่างบินเข้ามา.
"จงซาน?"ลู่หยาที่จ้องมองจงซาน แววตาเผยท่าทางเย็นชา.
ขณะที่จ้องมองไปยังคนด้านหลังจงซาน จ้องมองไปยังเจียงซือร่างเฉินที่ปลดปล่อยวิถีสวรรค์ออกมา
"ปราชญ์เทพลู่หยา ไม่คิดว่าจะได้พบกันอีก!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
ดวงตาของลู่หยาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา "เจ้าต้องการแก้แค้นอย่างงั้นรึ?"
แม้นว่าลู่หยาจะเป็นคนหาเรื่องจงซาน ทว่าเขาได้คำนวณแล้วว่าอีกฝ่ายย่อมไม่กล้ามาถามหาความรับผิดชอบแน่ แต่คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะหาญกล้าเช่นนี้.
"ในเมื่อรู้ก็ง่าย ไม่ต้องอธิบายให้มากความ!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
"เจ้าต้องการอะไร?"ลู่หยาที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หากว่าไม่เพราะจงซานมีความสามารถเล็กน้อย คงไม่สามารถยื่นอยู่ที่นี่ได้ กับความแค้นที่ข้ามี ขอเพียงทำลายมีดบินพิฆาตเซียนของเจ้า เรื่องก่อนหน้านี้ข้าจะไม่ถือสา!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
ทำลายมีดบินพิฆาตเซียนอย่างงั้นรึ? เหล่าผู้ฝึกตนรอบ ๆ ถึงกับดวงตาเบิกกว้างเผยท่าทางประหลาดใจจ้องมองจงซาน จงซานกำลังทำอะไร? ถึงกับบีบบังคับให้ปราชญ์เทพทำลายของวิเศษระดับปราชญ์เทพของตัวเองอย่างงั้นรึ? นี่พวกเขาฟังผิดหรือไม่?
มีดบินพิฆาตเซียน นี่คือของวิเศษที่แข็งแกร่งที่สุดของลู่หยา! แล้วลู่หยาจะยอมอย่างงั้นรึ? นอกจากนี้เขายังเป็นปราชญ์เทพที่น่าเกรงขามอีกด้วย.
"ฮ่า ฮ่าฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่าฮ่า!"ลู่หยาที่หัวเราะเสียงดังออกมาในทันที.
"จงซาน? เจ้าช่างโอหังจริง ๆ !"ใบหน้าของลู่หยาที่เผยท่าทางจริงจัง ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดุร้าย.
"โอหังอย่างงั้นรึ? เจ้าไม่ใช่ปราชญ์เทพคนแรกที่เอ่ยเช่นนี้ แต่ ไม่ใช่ว่าเจ้าไม่ต้องการทำลายมันอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ใต้สวรรค์แห่งนี้ไม่มีใครกล้าบังคับให้ข้าทำลายมีดบินพิฆาตเซียนของข้า!"ลู่หยาที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง!"เซียนเซิงซือที่อยู่ด้านหลังจงซานสั่นกระดิ่งในทันที.
เก้าเจียงซือร่างเฉินที่เริ่มสะบัดปีก เคลื่อนไหวในทันที.
"วูซซซซซ!"
เก้าเจียงซือร่างเฉินที่พุ่งเข้าหาลู่หยา.
ลู่หยาที่แค่นเสียงเย็นชา "ในเมื่อเจ้าต้องการทำลายมีดบิดพิฆาตเซียนของข้า งั้นก็ขอดูความสามารถสักหน่อย."
ระหว่างที่กล่าวนั้น ลู่หยาที่เปิดจุกน้ำเต้าออก จิตสังหารปราณปิศาจที่พวยพุ่งออกมาอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
"อัญเชิญเป่าเป้ย!"ลู่หยาที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"~~~~~~~~~~!”
แสงสีขาวที่พุ่งออกมาจากน้ำเตาเซียน มีดบินสีขาว คมมีดสองข้างที่ตัดเฉือนอากาศเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง พุ่งโจมตีไปยังเจียงซือร่างเฉินทั้งเก้าอย่างรวดเร็ว.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเก้าครั้ง เจียงซือร่างเฉินที่ถูกกระแทกอย่างแรก ที่คอของเจียงซือร่างเฉินปรากฎเป็นรอยขึ้นมาเช่นกัน.
"ร่างเฉิน นี่คือคือกายเนื้อที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกหล้า!"ลู่หยาที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เก้าร่างเฉินที่คำรามออกมาเสียงดัง ห้วงมิติที่สั่นไหวไปมา ปรากฎเมฆปิศาจที่มืดมิดมารวมตัวกัน ก่อนที่พวกมันจะพุ่งเข้าหาลู่หยาอีกครั้ง.
"ตูมมมม!”
ลู่หยาที่ปลดปล่อยแรงกดดันที่แข็งแกร่งออกมา พร้อมกับสลายเมฆปิศาจที่ดำมืดออกไป เปิดเป็นทาง พร้อมกับพุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซาน.
ร่างของลู่หยาที่เคลื่อนที่ไปได้อย่างช้า ๆ ใบหน้าที่ลางเลือน มองเห็นดวงตาปราชญ์เทพที่ปลดปล่อยพลังที่น่าเกรงขามออกมา.
เนตรปราชญ์เทพที่น่าเกรงขามนี้ ทำให้ผู้ฝึกตนรอบ ๆ ต้องก้มหน้าลง ไม่แม้แต่กล้าจ้องมองสบตา.
เก้าเจียงซือร่างเฉินที่ลอยอยู่ปกป้องขวางอยู่ด้านหน้าจงซาน ป้องกันลู่หยาเอาไว้.
"ไปให้พ้น!"ลู่หยาแค่นเสียงเย็นชา.
"อันเชิญเป่าเป้ย!"ลู่หยาที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"วูซซซซซ!"
มีดบินพิฆาตเซียนที่บินออกมาจากน้ำเต๋าอีกครั้ง พุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซาน.
เก้าเจียงซือร่างเฉินที่รวมพลังกัน กลายเป็นกำแพงป้องกัน พร้อมกับสร้างม่านสีแดงขึ้นมา!
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
มีดบินพิฆาตเซียนที่ลอยกลับคืนอีกครั้ง เจียงซือร่างเฉินที่ลอยแยกออกจากกัน เปิดช่องว่างเป็นทาง
"ทรงพลังกว่าก่อนหน้านี้มาก!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาในทันที.
สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของมีดบินพิฆาตเซียนได้มากกว่าเดิมอย่างงั้นรึ?
"ชิ คิดจะหลบอยู่ด้านหลังนั่นอีกนานเท่าไหร่!"ลู่หยากล่าวหยัน.
จงซานที่เผยแววตาที่เย็นชาออกมา ฝ่ามือของจงซานที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย ปรากฎเป็นหลุมดำขึ้นมาพร้อมกับผลักออกไปยังทิศทางของลู่หยา.
ทักษะเทวะ กุย!
"อัญเชิญเป้าเป่ย!"ลู่หยาที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
มีดบินพิฆาตเซียนที่พุ่งออกจากน้ำเต้าอีกครั้ง.
"ทะลวงให้ข้า ~~~~~~~~~~~~!”
ลู่หยาที่คำรามเสียงดัง มีดบินพิฆาตเซียนที่ปลดปล่อยกลิ่นอายที่น่าสะพรึงพุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซาน กระแทกกับหลุมน้ำวนที่พุ่งมา.
“!”
"ครืนนนน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
หลุมน้ำวนสีดำที่เกิดเสียงดังสนั่น ทักษะเทวะ กุย กำลังจะพังทลายอย่างงั้นรึ?
อย่างไรก็ตาม มีดบินพิฆาตเซียนที่ปะทะทักษะเทวะกุย เหมือนจะไร้เรี่ยวแรง หมดพลังไปในทันที ไม่พุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซานอีกครั้ง ทว่ายังคงลอยอยู่.
"สลายลิขิตอย่างงั้นรึ?"ลู่หยาที่เผยท่าทางจริงจัง.
"น้ำเต้าพิฆาตเซียน ข้าเคยเห็นมาก่อน ข้ารู้ว่าเจ้ามีมากกว่าหนึ่งใบมีด และยังสามารถผสานเข้ากับใบมีดหลักได้ นำ ใบมีดหลักของเจ้าออกมา ข้าจะทำลายมันด้วย!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ฮ่าฮ่าฮ่า ทำลายใบมีดหลักของข้าอย่างงั้นรึ?ลำพังแค่ทักษะเทวะของเจ้านะรึ?"ลู่หยากล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"วูซซซซซ!"
จงซานที่เพิ่มพลังทักษะเทวะ กุยอีกครั้ง!
หลุมน้ำวนสีดำที่ปรากฎขึ้นนั้นใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ กลิ่นอายที่หนักหน่วงแผ่ขยายออกมา ทำให้ผู้ฝึกตนที่อยู่รอบ ๆ หัวใจสั่นไหวรู้สึกเย็นยะเยือบ.
"ชิ ใบมีดหลักของข้า มีลิขิตมากมายไร้ที่สิ้นสุด คิดว่าเจ้าจะสามารถสลายมันได้หมดอย่างงั้นรึ? ก็ดี ข้าจะดูว่าเจ้าจะต้านมันอย่างไร!"ลู่หยากล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ขอให้เป่าเป้ยออกไป!"ลู่หยาที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"ครืนนนนนนน!"
น้ำเต้าสังหารเซียนที่พวยพุ่งเปล่งแสงสีทองสว่างจ้าออกมาในทันที จากนั้นก็มีบางอย่างพุ่งออกมาเป็นเหมือนดั่งสายน้ำบินตรงออกไปด้วยความเร็ว.
“!”
แสงสีทองที่พุ่งออกไป มองเห็นเหมือนกับร่างปิศาจที่พุ่งเข้าไปผสานกับมีดบินก่อนหน้านี้ ระเบิดพลังผลักดันอำนาจตัดไปยังทิศของจงซาน.
ริ้วแสงที่เหมือนกับทางช้างเผือก สะบั้นอากาศรอบ ๆ ให้แตกสลาย ทุกที่ที่มีดบินพิฆาตเซียนสีทองลากผ่าน ถูกเฉือนเป็นรอยหลุมดำทันที.
"วูซซซซซ!”
หลุมน้ำวนสีดำบนอากาศ ทันใดนั้นก็เปลี่ยนไป มุมทั้งสองข้างขอบของมันปรากฎเป็นปลาหยิน หยาง สองตัว.
"ทะลวง!"ลู่หยาที่ตะโกนเสียงดัง.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
มีดบินพิฆาตเซียนที่กำลังตัดปลาหยินหยางสองตัว เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น ทว่าหลุมน้ำวนกลับไม่พลังทำลาย ซ้ำยังดูดกลืนกลิ่นอายของมันเข้าไปด้านใน.
"แก๊ก แก๊ก แก๊ก แก๊ก!"
มีดบินพิฆาตเซียนกำลังสั่นไม่สามารถที่จะทะลวงพลังของอีกฝ่ายได้.
"ไม่ได้การแล้ว ทักษะเทวะเจ้ามัน........!"ลู่หยาใบหน้าเปลี่ยนสี.
เพราะว่าแสงที่สว่างจ้าเจิดจรัสของมีดบินพิฆาตเซียนก่อนหน้านี้มืดลง.
"กลับมา!"ลู่หยาโบกมือ.
"วูซซ ฟี่ ฮึม ..............................!”
มีดบินพิฆาตเซียนที่กำลังสั่นไหว ต้องการแยกออกมาจากหลุมดำ ขณะที่มันกำลังสั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง.
"สะกด ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงของจงเทียนที่อยู่ข้าง ๆ ได้ปลดปล่อยเจดีย์ขนาดใหญ่ยักษ์ขึ้นมา มันร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า ก่อนที่จะกระแทกไปที่ด้ามของมีดบิดพิฆาตเซียน ทำให้มันไม่สามารถขยับหนีออกไปได้.
"เคร้งง~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงของโลหะกระแทกกันดังกึกก้อง มีดบินพิฆาตเซียนที่สั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง.
"ปัง!"
มีดบินที่หักครึ่ง เสียงโลหะที่หัก กังวานก้อง สั่นสะท้านเป็นคลื่นเสียงสั้น อันหนักหน่วงดังไปทั่วสวรรค์และปฐพี.
เหล่าอสูรที่อยู่รอบ ๆ ถึงกับล้มลงชักดิ้นไปมาด้วยเสียงของการแตกหักของมีดบินในทันที ลิขิตของมีดบินพิฆาตเซียนแตกสลายหายไปทั้งหมด จนแตกหัก.
มีดบินพิฆาตเซียน หักไปแล้ว!
กระบวนการดังกล่าว เกิดขึ้นเร็วมาก.
เร็วเกินกว่า ที่ผู้ฝึกตนรอบ ๆ จะตั้งสติได้ทันที.
ทุกคนเห็นเพียงมีดบินพิฆาตเซียนที่ร่วงหล่นลงมาจากบนท้องฟ้า จากนั้นก็ถูกเจดีย์ใหญ่ยักษ์กระแทกลอยออกไป มีดบินพิฆาตเซียนพังทลายไปแล้วอย่างงั้นรึ?
นี่มัน เป็นไปได้อย่างงั้นรึ? มีดบินพิฆาตเซียนที่มีชื่อเสียงมากมายนั่น พังทลายอย่างงั้นรึ?
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบ ๆ จ้องมองด้วยใบหน้าท่าทางไม่อยากเชื่อ ลู่หยาเองก็ตื่นตะลึงอย่างที่สุดเช่นกัน ไม่มีทาง มันจะเป็นไปได้อย่างไร มีดบินพิฆาตเซียนหัก? พังทลายแล้วอย่างงั้นรึ?
นั่นมันใบมีดหลัก มันจะแตกหักได้อย่างไร? เป็นเรื่องตลกหรือไม่?
"สารเลว ~~~~~!”
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ลู่หยาที่พุ่งกระแทกเจียงซือร่างเฉินสามร่างลอยละลิ่วออกไป ก่อนที่จะไปปรากฎขึ้นที่ด้านหน้ามีดบินพิฆาตเซียนในทันที.
เจดีย์ของจงเทียนที่ถูกเก็บไป ทักษะเทวะกุยของจงซานหายไป เหลือเพียงแค่ปราชญ์เทพลู่หยาที่กำลังถือมีดบินพิฆาตเซียนที่หักเป็นสองท่อน ด้วยใบหน้างงงวย.
นี่มัน เป็นไปได้อย่างไร? ทำลายมีดบินพิฆาตเซียน อาวุธเทวะที่แข็งแกร่งสมบูรณ์หักได้อย่างงั้นรึ?
บนศีรษะของลู่หยากำลังสั่น เกิดควัน เมฆครึ้ม ความโกรธเกรี้ยวที่มากมายที่ถูกปลดปล่อยออกมา.
"จงซาน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ใบหน้าของลู่หยาทั้งโกรธและเศร้าใจ ใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารที่ปะทุออกมาอย่างรุนแรงจ้องมองไปยังจงซาน.
"ศิษย์พี่ ท่านตบหน้าข้าหน่อย ข้าฝันอยู่อย่างงั้นรึ? นั่นคือของวิเศษปราชญ์เทพที่ร้ายกาจ มันแตกหักง่าย ๆ เลยรึ?"
"ของปลอมอย่างงั้นรึ? มีดบินพิฆาตเซียนเป็นไปไม่ได้ที่จะพังทลายง่าย ๆ เช่นนั้น!"
"เป็นความจริง นอกจากนี้ยังเป็นใบมีดหลักในน้ำเต้าเซียนนั่นด้วย.
"พังไปแล้วรึ? นับจากวันนี้ ชื่อของจงซานจะเพิ่มขึ้นอีกแล้ว เหลือเชื่อจริง ๆ "
....................................
..................
............
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็จ้องมองจงซานด้วยความตื่นตะลึง ง่ายดายถึงเพียงนี้เลย มีดบินพิฆาตเซียน! นั่นมันมีดบินพิฆาตเซียนอุปกรณ์ปราชญ์เทพเลยนะ!
