Chapter 1302 ตี้เสวียนชาพลังที่สั่นสะเทือนดวงวิญญาณ.
ดินแดนเหล่ยหยิน!
ทิศใต้ หนึ่งวิหารของดินแดนเหล่ยหยิน นี่คือวิหารที่มีชื่อเสียงที่ทุกคนรู้จัก วิหารใต้เหล่ยหยิน.
ภายในวิหารนั้นมียอดฝีมือเช่นเทพอรหันต์ยูไล ที่กำลังเตรียมตัวเพื่อพิธีใต้หว่านฝูผาน(หมื่นนิพพานอรหันต์รุ่งโรจน์)ที่จะมีอรหันต์มากมายมาชุมนุมกัน ยูไลเองก็นับว่าเป็นหนึ่งในคนที่มีชื่อเสียงในหมู่พวกเขา เพราะว่าเขาคือคนที่แข็งแกร่งมากนั่นเอง!
เมื่อครั้งเหตุการณ์บนทวีปตะวันออก ยูไลได้พ่ายแพ้ ทว่าคนที่เขาพ่ายแพ้ก็คือหงจวินที่อยู่ในรูปลักษณ์ของซา แน่นอนว่าไม่มีใครคิดว่ายูไลนั้นอ่อนด้อยอย่างแน่นอน ในทางตรงกันข้าม เขาที่สามารถอยู่รอดจากน้ำมือของหงจวิน ยิ่งทำให้ทุกคนรู้ว่ายูไลนั้นทรงพลังมากแค่ใหน.
พิธีใต้หว่านฝูผานที่ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ผู้ฝึกตนมากมายจากทั่วสารทิศก็มารวมตัวกัน ทว่าวิหารใต้เหล่ยหยินเวลานี้ได้กลายเป็นที่จับตามองของผู้ฝึกตนทั้งหมด ในขณะที่ทุกคนกำลังพักผ่อนอยู่นั้น ก็ปรากฎเรื่องที่ทุกคนต้องหันหน้ามามองยังทิศทางดังกล่าวทั้งหมด.
เพราะก่อนหน้านี้ พวกเขาได้ยินเสียงคำรามของหมาป่าที่ดังกึกก้องไปทั่วทั้งท้องฟ้า ดังกระหึ่มไปทั่งดินแดนเหล่ยหยิน เหล่าผู้ฝึกตนทั้งหมดต่างก็จดจ้องมองด้วยความหวาดผวาไปยังทิศทางดังกล่าว.
เสียงคำรามที่ทรงพลังมาก สั่นสะท้านกดดันบดบี้ดวงวิญญาณ เสียงคำรามของหมาป่า ที่ทำให้ขนทั่วร่างลุกตั้งชัน เสียงที่เต็มไปด้วยความดุร้ายและอันตราย.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่บินตรงมายังวิหารใต้เหล่ยหยินเพื่อสังเกตการณ์.
บนท้องฟ้าในเวลานี้ หมอกเมฆที่ตำคลุมแตกสลาย แสงจันทร์ที่สว่างจ้าก่อนหน้านี้ มืดครึ้มลง พลังจากแสงจันทร์ได้หายไป ดูเหมือนว่าจะมีคนบังคับดูดซับพลังจากแสงจันทร์ให้หายไปทั้งหมด.
แสงสีเงินแสงหนึ่งที่เป็นลำแสงพุ่งลงมาจากบนท้องฟ้ากระแทกลงไปยังตำแหน่งของวิหารใต้เหล่ยหยิน.
พลังแสงจันทร์ ที่มีอสูรบางตนเต็มไปด้วยความยินดีเบิกบาน.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดดังสนั่นที่ตำแหน่งทิศทางของวิหารใต้เหล่ยหยิน ทั่วทั้งดินแดนเหล่ยหยินที่กำลังสั่นไปมาเกิดแผ่นดินไหวอย่างรุนแรง.
"ทรงพลังเกินไปแล้ว!"เหล่าผู้ฝึกตนทั้งหมดบนดินแดนเหล่ยหยินอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา.
ท้ายที่สุด ผู้ฝึกตนกลุ่มหนึ่งก็เข้ามาใกล้บริเวณดังกล่าว ขณะที่พวกเขาจ้องมองภาพเหตุการณ์อยู่ไกล ๆ จากวิหารใต้เหล่ยหยิน.
แทบจะทุกคน เหล่าผู้ฝึกตนทั้งหมดต้องสูดหายใจที่เย็นเยือบเข้ามา.
ลำแสงสีเหลืองดวงที่ใหญ่โตเจ็ดหมื่นสองพันจั้งที่ทะลวงพุ่งลงมา กลิ่นอายที่ทรงพลังน่าเกรงขามที่แผ่ออกไปรอบ ๆ อากาศรอบ ๆ ที่หมุนวนอัดกระแทกออกไปช้า ๆ บนอากาศที่ถูกย้อมไปด้วยสีดำ กลิ่นอายที่น่าหวาดกลัว พลังอำนาจที่บ้าคลั่งที่อัดกระแทกออกจากลำแสงดังกล่าวอย่างรุนแรง.
ที่ใจกลางของลำแสงสีทองใหญ่ยักษ์ มีบุรุษผมสีขาวลอยอยู่บนอากาศ ชุดสีขาวบริสุทธิ์ กลิ่นอายที่แผ่ออกมามองเห็นเป็นภาพลวงตา เป็นรูปลักษณ์ของหมาป่ายักษ์ตนหนึ่ง ภาพเงาที่ประทับซ้อนกับดวงจันทร์ พลังของแสงจันทร์ ที่ไหลเข้ามาในร่างของเขาไม่หยุด ดูเหมือนว่าเขาจะดูดซับพลังของแสงจันทร์ทั้งหมดเข้าไป.
สายตาที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณปิศาจร้ายที่แผ่ออกมาจากดวงตาของบุรุษคนดังกล่าว กำลังโถมทับกดลงไปยังวิหารใต้เหล่ยหยิน.
สิ่งก่อสร้างทั้งหมดในวิหารใต้เหล่ยหยิน เวลานี้พังทลายเสียหาย พื้นดินที่บุบลึกลงไป ถูกกดด้วยปราณปิศาจสีดำที่หนักหน่วงรุนแรง.
บนผืนปฐพีมีศพมากมายที่นอนเกลื่อนกลาดก่อนที่จะแตกหักสลายหายไป เหลือเพียงประกายแสงสีทองเรื่อ ๆ แผ่ออกมา บ่งบอกได้ว่าเพิ่งตายสลายหายไปได้ไม่นาน.
"ค่ายกลห้าร้อยพุทธะ? ดูเหมือนว่านั่นจะเป็นค่ายกลห้าร้อยพุทธะของวิหารใต้เหล่ยหยิน?"หนึ่งในกลุ่มคนสังเกตการณ์เอ่ยออกมา.
"หนึ่งกระบวนท่า? เป็นไปได้อย่างไร? หนึ่งกระบวนท่าสังหารทั้งหมดไป?"คนอีกหนึ่งคนที่อุทานออกมาเสียงดัง.
"เป็นไปไม่ได้ ค่ายกลห้าร้อยพุทธะ พังทลายหายไปเพียงกระบวนท่าเดียว? ตายไปไม่เหลือแม้แต่ศพ!"
"ไม่ ไม่เพียงแต่ไม่เหลือศพ จิตสังหารปิศาจนั่นได้ทำลายแม้แต่ดวงวิญญาณได้ กระทั่งดวงวิญญาณยังระเหยหายไปเช่นกัน!
"แฮกก ๆ ~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
สายตาของผู้ฝึกตนรอบ ๆ ไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย เรื่องนี้ เป็นไปไม่ได้? ใครกันถึงได้ทรงพลังขนาดนี้?
พื้นที่รอบ ๆ นั้น มีชายคนหนึ่งในชุดสีน้ำเงิน.
บุรุษสีน้ำเงินที่ยืนอยู่บนศิลายักษ์ บนเทือกเขาลูกหนึ่ง เขาได้มายืนอยู่ที่นี่ก่อนพื้นที่ด้านหน้าจะล่มสลายโดยสมบูรณ์.
บุรุษในชุดสีน้ำเงิน ไม่ใช่ใครที่ใหน เป็นข้าราชบริพารของต้าเจิ้งที่ถูกส่งมา โหยวหลาน!
โหยวหลานเป็นอดีตปราชญ์เทพในแดนลับมังกรบรรพชน เซียนบรรพชนขั้นที่แปด ที่ได้กลายเป็นหนึ่งของข้าราชบริพารต้าเจิ้งไป เป็นคนที่ถูกส่งมาจับจ้องมองพื้นที่รอบ ๆ ตามคำสั่งของจงซานเพื่อรอการมาของตี้เสวียนชาที่นี้ตั้งแต่ก่อนหน้าแล้ว.
เขาที่รอคอยมาหนึ่งเดือนเต็มแล้ว.
"นี่ นี่คือตี้เสวียนชาอย่างงั้นรึ? แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!"โหยวหลานที่ตื่นตระหนกตกใจ.
แรงกดดันพลานุภาพสยบที่ทำให้ดวงวิญญาณสั่นสะท้าน.
"ฟิ้ว!"
ตี้เสวียนชาที่คำรามออกมาด้วยความโกรธเป็นระยะ ๆ ร่างกายปรากฎเป็นเงาเทพปิศาจหมาป่าที่ทรงพลังร่างใหญ่ยักษ์ขึ้นปกคลุมร่างกาย.
ฝ่ายตรงข้าม เทพอรหันต์ยูไลที่ยืนอยู่ท่ามกลางปู่ซาและอรหันต์ที่รอดชีวิต อย่างไรก็ตาม เหล่าอรหันต์และปู่ซาทั้งหมดที่นำของวิเศษออกมา แผ่พลังกลายเป็นม่านพลังป้องกันการโจมตีของตี้เสวียนชาเอาไว้.
ยูไลที่จ้องมองไปยังตี้เสวียนชาที่ใบหน้าดุร้ายเย็นชา ใบหน้าของเขาถึงกับกระตุก.
"อาวุโสตี้เสวียนชา ข้าขอบอกได้ว่าทุกอย่างเป็นแผนการของลู่หยา เขาคือผู้ร้ายตัวจริง เกี่ยวกับการทำร้ายหลานสาวของท่าน ผู้เยาว์ไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ !"ยูไลที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ได้ยินคำพูดของยูไล เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบ ๆ เผยท่าทางประหลาดใจ คำพูดน้ำเสียงของยูไลเช่นนี้คืออะไร? ผู้เยาว์อย่างงั้นรึ? ถึงกับแทนตัวว่าผู้เยาว์? ถึงกับแสดงสถานะนอบน้อมว่ากล่าวออกมาเลยรึ? อีกฝ่ายคือตี้เสวียนชารึ? ตี้เสวียนชาน่าหวาดกลัวขนาดนี้เลยรึ? นี่ยูไลกำลังหวาดกลัวอยู่อย่างงั้นรึ?
"ทำร้ายหลานสาวของข้า มีเพียงตายเท่านั้น!"ตี้เสวียนชาที่กล่าวออกมาด้วยเสียงดุร้ายเย็นชา.
ระหว่างที่กล่าวนั้น วงจักรสะบั้นโลกา 78 วงที่หมุนวนช้า ๆ ลอยอยู่บนอากาศ พวยพุ่งด้วยพลังปิศาจที่ระเบิดออกมาอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
จิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงมากแผ่กระจายไปทั่วทุกสารทิศ ฟ้าดินที่เปลี่ยนสีถูกแช่แข็งไปในทันที.
"มา กำลังจะโจมตีอีกครั้งแล้ว!"เหล่าปู่ซาที่กำลังอุทานออกมาด้วยความตื่นตระหนกตกใจ.
บนท้องฟ้า กรรมวาสนาที่กำลังพลุ่งพล่านไหลย้อน.
"ศิษย์ทุกคนวิหารใต้เหล่ยหยิน ได้พบกับภัยพิบัติ หลวงจีนทุกคนจงรับกรรมวาสนาเข้ามาในร่างกาย เพื่อต้านศัตรู!"ยูไลที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
ในเวลาเดียวกันนั้น ยูไลไม่ตระหนี่กรรมวาสนาทั้งหมด เขาได้กระจายแบ่งไปยังปู่ซาและอรหันต์ทั้งหมดที่เหลืออยู่ในทันที.
200 ปู่ซา และอรหันต์อีกหลายคนที่เปล่งประกายแสงสว่าง รวมทั้งยูไล ทำให้มีอักษรหว่าน(卍) ขนาดใหญ่ ปรากฎขึ้นช้า ๆ ที่ด้านหน้าพวกเขา.
ม่านพลังป้องกันขนาดใหญ่ที่ปกคลุมทุกคนเอาไว้.
"สะบั้นโลกา!"ตี้เสวียนชาที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ตูมมมมมม ~~~~~~~!”
วงจักรสบั้นโลกา 72 วง ที่หมุนอย่างรวดเร็ว ขยายออกมามีขนาดหลายหมื่นจั้ง ก่อนที่จะเฉือนตัดอากาศ เกิดเสียงดังกระหึ่ม ตัดห้วงมิติ กระแทกออกไป เกิดระเบิดเป็นระยะ ๆ กลายเป็นหลุมดำที่ใหญ่ยักษ์ขึ้นปกคลุมพื้นที่รอบ ๆ อย่างสมบูรณ์.
"ฮง!"
กลุ่มปู่ซา และอรหันต์ที่คำรามเสียงดัง.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ห้วงอากากาศรอบ ๆ ที่แตกสลาย กลายเป็นคลื่นกระแทกออกไปรอบ ๆ รุนแรงอย่างน่าสะพรึง ผู้ฝึกตนสังเกตการณ์รอบ ๆ ที่ถอยออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า.
คลื่นกระแทกที่โถมทับ ทำให้ผืนปฐพีสั่นไหวอย่างรุนแรงอีกครั้ง.
"โฮกกกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภาพเงาใหญ่ยักษ์ที่ปกคลุมร่างตี้เสวียนชาคำรามดังกึกก้อง ร่างกายของผู้ฝึกตนที่บินหนีออกมาถึงกับแข็งค้าง.
วงจักรสะบั้นโลกาที่ตัดออกไป ทะลวงม่านป้องกันที่สร้างขึ้นมาจากกรรมวาสนามากมาย เหล่าปู่ซาจำนวนไม่น้อยที่ถูกตัดร่างแตกสลาย มีเพียงไม่กี่คนที่หนีออกไปได้.
เหล่าอรหันต์เองยังไม่กล้าต้านทาน เห็นตี้เสวียนชาลงมือ พวกเขาต่างหนีตายกันจ้าละหวั่นเช่นกัน.
"ชิ วิหารใต้เหล่ยหยิน จงตกตายไปซะ!"ตี้เสวียนชาคำรามออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ตูมมมม!”
วงจักรสะบั้นโลกาที่หมุนวนอย่างรุนแรงบินไล่ล่าสังหารเหล่าอรหันต์ที่หนีไป ตัดร่างเฉือนวิญญาณตกตายไปในทันที.
แน่นอนว่า เหล่าคนที่ยังรอดชีวิตอยู่นั้น มีไม่กี่คน ส่วนมากคือคนที่อยู่ใกล้ ๆ กับยูไลทั้งหมด.
ที่บนศีรษะของยูไลนั้น มีบัลลังก์ดอกบัวขนาดใหญ่ที่รับการโจมตีเอาไว้ แต่กระนั้นก็ขาดบิ่นแทบแตกสลาย จีวรรอบ ๆ ร่างกายของเขาที่ขาดเป็นรอยยาว แม้แต่แขนซ้ายของยูไลยังหายไป โลหิตที่พุ่งกระฉูด ยูไลได้รับบาดเจ็บสาหัสทันที.
ยูไลที่ยื่นมือขวาออกไป กุมมือซ้ายของตัวเองเอาไว้ในทันที ใบหน้าที่เผยท่าทางตื่นตระหนกจ้องมองตี้เสวียนชาที่เต็มไปด้วยความดุร้ายน่าหวาดกลัว.
"ม่อจื่อ ม่อจื่อ เจ้ายังไม่ออกมาอีก!"ยูไลที่ร้องออกมาเสียงดัง.
ม่อจื่อ? ปราชญ์เทพม่อจื่อ? เหล่าเซียนบรรพชนมากมายที่เผยใบหน้าประหลาดใจ.
"วูซซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
แสงสีเทาที่พวยพุ่ง ก่อนที่จะปรากฎม่อจื่อในชุดผ้าฝ้าย ปรากฎขึ้นบนห้วงอากาศที่อยู่ไม่ไกลออกไปในทันที.
"ม่อจื่อ? เป็นปราชญ์เทพม่อจื่อจริง ๆ ?"
"การต่อสู้กันกับตี้เสวียนชาที่ทรงพลังปานนั้น ไม่รู้ว่าผลจะออกมาอย่างไร!"
"ใช่ ใครที่จะร้ายกาจกว่า?"
....................................
........................
............
เสียงของเหล่าผู้ฝึกตนรอบ ๆ ต่างพูดคุยเกี่ยวกับม่อจื่อ หากแต่ตี้เสวียนชาหาได้สนใจ ยังคงมองด้วยความดุร้ายเย็นชาไปยังฝั่งของเทพอรหันต์ยูไล.
"ตลอดเส้นทางข้าได้คิดถึงแต่ความแค้นของเซียนเซียน เจ้ามันไม่มีค่าให้เหลียวมอง 72 วงจักรสะบั้นโลกาของข้า จะต้องสะบั้นร่างของเจ้า จนกว่าร่างของเจ้าจะขาดออกจากกัน ข้าจะไม่หยุด!"ตี้เสวียนชาที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"สหายเต่าตี้เสวียนชา!"ม่อจื่อข้างที่เอ่ยปากออกมา.
"ครืนนนนนนน!"
ตี้เสวียนชาที่หันหน้าออกไปมอง สายตาที่ดุร้ายน่าสะพรึงกวาดมองไปยังม่อจื่อ.
"ฮึ? เจ้าต้องการทำอะไร?"ตี้เสวียนนชาแค่นเสียงเย็นชา.
[哼 (hēng) ก็คือ ฮื้อ หรือ ฮึ อารมณ์ไม่พอใจ]
เหล่าผู้ฝึกตนรอบ ๆ ที่แทบแข็งค้างไปในทันที ด้วยท่าทางน้ำเสียงเช่นนี้? ฮึ? เขากล้าแค่นเสียงดูแคลนม่อจื่อรึ?
ที่ไกลออกมาโหยวหลานที่ตื่นตระหนก ความแข็งแกร่งของม่อจื่อนั้น โหยวหลานรู้ดีด้วยตัวเขาเอง ตี้เสวียนชาแข็งแกร่งกว่ารึ? น้ำเสียงนั่นคืออะไร?
ม่อจื่อไม่ได้เผยท่าทางโกรธเกรี้ยวแต่อย่างใด เขาที่ส่ายหน้าไปมา "วิหารใต้เหล่ยหยินแทบจะล่มสลายแล้ว ยูไลเองก็ได้รับบาดเจ็บหนัก ตี้เสวียนชาเจ้าไม่ควรจะล้ำเส้นจนไร้ทางแก้ไข ยังมีใครบางคนที่เจ้าไม่ควรจะล่วงเกิน ทางที่ดีควรจะปล่อยพวกเขาไป!"
"ถุยยย เรื่องของข้า ไม่ใช่เรื่องที่เจ้าจะมาแส่ ข้าบอกว่าจะผ่าร่างยูไล ข้าก็ต้องเฉือนร่างมัน!"ตี้เสวียนชาที่คำรามว่ากล่าวม่อจื่อ.
ใบหน้าของม่อจื่อที่กระตุก ตี้เสวียนชาทรงพลังขนาดนี้เลยรึ?
"สหายเต๋า ............!”ม่อจื่อที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
ตี้เสวียนชาที่จ้องมองระเบิดจิตสังหารโถมทับไปยังม่อจื่อ ท่าทางสายตาที่ดุร้ายเย็นชาถึงกับทำให้ม่อจื่อชะงัก "หากเจ้ากล้าเข้ามาแส่ ข้าจะทำลายเจ้าไปทั้งตระกูล!"
ข่มขู่ นี่คือการข่มขู่ ถึงกับกล้าข่มขู่ปราชญ์เทพเลยรึ?
หากเจ้ากล้าเข้ามาแส่ ข้าจะทำลายเจ้าไปทั้งตระกูลอย่างงั้นรึ? นี่คือคำพูดทีเอ่ยกับปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
ที่ไกลออกไปโหยวหลานที่รู้สึกสั่นสะท้าน ดวงวิญญาณที่สั่นไหว น่าเกรงขามเกินไป ทรงพลังน่าหวาดกลัว เต็มไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรงมาก.
หากเจ้ากล้าเข้ามาแส่ ข้าจะทำลายเจ้าไปทั้งตระกูลอย่างงั้นรึ? ทำลายล้างทั้งตระกูล รวมทั้งม่อจื่อด้วย ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับม่อจื่อรึ?
เหล่าคนที่อยู่รอบ ๆ ถึงกับสั่นสะท้านไปถึงดวงวิญญาณ ความรู้สึกที่หวาดผวา ความบ้าคลั่งจิตสังหารที่กัดกร่อนวิญญาณ ทำให้ดวงวิญญาณของพวกเขาสั่นไหว น่าหวาดกลัว น่าเกรงขามเกินจะทนได้.
ม่อจื่อที่อยู่ตรงข้ามที่สูดหายใจลึก ม่อจื่อไม่คิดแน่นอนว่าตี้เสวียนชาจะล้อเล่น ตี้เสวียนชาที่กำลังโกรธเกรี้ยวบ้าคลั่ง เพียงแค่ตัวเขาจะหยุดได้อย่างงั้นรึ?
"ม่อจื่อ เจ้ากำลังทำอะไร?"เทพอรหันต์ยูไลที่รู้สึกไม่ค่อยดีนัก.
"ยูไล ม่อจื่อไม่สามารถที่จะช่วยเจ้าได้!"ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับถอนหายใจ.
"ฮือ ฮา ~~~~~~~~~~~~~~~!”
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบ ๆ ส่งเสียงฮือฮา ม่อจื่อยังหวั่นเกรง? นี่ม่อจื่อหวาดกลัวตี้เสวียนชาจนต้องถอยอย่างงั้นรึ? ผู้ฝึกตนรอบ ๆ ถึงกับตาค้าง นี่เป็นเรื่องจริงอย่างงั้นรึ?
