Chapter 1198 ความซวยที่กระหน่ำเซอคง.

จงซานที่เฝ้ามองเซอคง เผยยิ้มอย่างใจเย็นออกมา แววตาที่เผยความเย็นชามากมายออกมา!

แปดหางสวรรค์ไม่สามารถทะลวงกำแพงฟ้าดินของตำราชุนชิวได้ แม้นว่ากระบี่สังหารเซียนจะทรงพลัง ทว่าก็ยังด้อยกว่าในอดีตอยู่เล็กน้อย.

หากเป็นเซอคงก่อนหน้านี้การกระตุ้นเปิดใช้งานตำราชุนชิว บางทีคงจะพังทลายไปแล้ว ทว่าตอนนี้ไม่มีปัญหา เซอคงมีพลังมากมายราวกับไม่มีหมด.

ด้วยปราณกระบี่ฮุ่นตุ้น และอำนาจแห่งความเที่ยงธรรม ทำให้เซอคงเวลานี้เต็มไปด้วยความยโสโอหัง.

"มา จงซาน เจ้าเป็นลูกเต่ารึอย่างไร ออกมา!"เซอคงที่ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น.

จงซานที่จดจ้องมองใบหน้าที่ชั่วร้ายอหังการของเซอคง พร้อมกับสูดหายใจลึก.

จงซานเองก็ไม่ต้องการที่จะดึงเวลาให้นาน เพราะว่าพวกเขาอยู่ในค่ายกล สุสาน ไม่ใช่สถานที่ต่อสู้ที่ดีนัก.

มือขวาของเขาที่ซ่อนอยู่ด้านหลัง นิ้วชี้และนิ้วกลางชี้ออกไป ก่อนที่จะสร้างหลุมดำน้ำวนขนาดเล็กขึ้นในทันที.

ทักษะเทวะกุย.

"จงซาน เจ้าออกมาแล้วรึ? ซ่อนตัวไปก็เปล่าประโยชน์!"เซอคงที่กล่าวออกมาเสียงดัง.

ขณะที่ลอยออกไป.

"วูซซซซ!"จงซานที่พุ่งตรงไปยังทิศทางของชิงชิว.

ในเวลาเดียวกันที่เขาพุ่งออกไป หางของแปดหางที่คอยคุ้มกัน ป้องกันปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นบนอากาศเอาไว้.

จงซานที่เคลื่อนไหวแล้ว ดวงตาของเซอคงที่เป็นประกาย จงซานคงจะไม่สามารถใจเย็นเอาไว้ได้แล้ว?

"ดีมาก!"เซอคงที่เอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น.

ในความคิดของเซอคงนั้น ตราบเท่าที่จงซานแยกตัวออกมาจากแปดหางสวรรค์ จะต้องตกตายไปในทันที.

"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

จงซานที่พุ่งเข้าหาตำราชิงชิงพร้อมกับเข้าปะทะกันเสียงดังสนั่น.

"ฮ่าอ่าฮ่า!"เซอคงที่หัวเราะชอบใจเต็มไปด้วยความดูถูก แปดหางสวรรค์ยังไม่สามารถทำลายชิงชิวได้ ลำพังเจ้านะรึ?

เซอคงที่ใช้วิชาลับพร้อมกับปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมาในทันที.

ส่วนจงซานในเวลานี้ ใช้ทักษะเทวะ กุยออกมาในทันทีเช่นกัน.

มือขวาของเขาที่เผยออกมา พร้อมกับหลุมน้ำวนสีดำกระแทกไปยังตำราชุนชิว.

ทันใดนั้น หลุมดำขนาดเล็กที่ดูดซับทุกอย่าง ปราณกระบี่แห่งความเที่ยงธรรมที่สลายหายไปหมดในทันที ถูกสูบเข้าไปในหลุมดำขนาดเล็กไปทั้งหมด.

"เกิดปัญหาอะไรกัน?"แววตาของเซอคงที่ส่ายไปมา.

ที่ไกลออกไป หมี่เทียนที่ลอบสังเกตการณ์อยู่ ดวงตาหรี่เล็ก มันคืออะไร?

ก่อนหน้านี้ ที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว จงซานได้ใช้วิชาดังกล่าวนี้ไล่หยิงเห่า วิชานี้ที่เข้าปะทะกับเทียนกง แม้นว่าเวลานี้หมี่เทียนจะเห็น ทว่าจงซานก็ลงมือแค่ครั้งเดียว ทำให้เขาไม่สามารถมองเห็นมันได้ชัดเจนนัก.

เป็นวิชาของจงซานอย่างงั้นรึ?

"ปัง ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

หลุมดำของจงซานที่กำลังปะทะกับตำราชุนชิว.

ไม่มีแรงกระแทกทางกายภาพ แม้แต่เซอคงยังไม่รู้สึกถึงการสั่นไหว.

ทว่าพริบตาเดียวนั้น ปราชญ์เทพหมี่เทียน ก็พบว่าบนตำราชุนชิวเวลานี้มีประกายแสงสีเหลืองโอบล้อมเปิดออกมา.

รัศมีสีเหลือง?

"ลิขิต?"ปราชญ์เทพหมี่เทียนถึงกับตื่นตระหนก.

ในเวลานี้ ปราชญ์เทพหมี่เทียนก็เข้าใจ นี่ไม่ใช่วิชาบำเพ็ญ แต่เป็นทักษะเทวะที่น่าเกรงขาม และเป็นทักษะเทวะที่ไม่เคยมีมาก่อน.

ทักษะเทวะที่โจมตีไปยังลิขิตฝ่ายตรงข้าม?

ลิขิตที่เป็นรากฐานของทุกสิ่งมีชีวิต เป็นรากฐานของทุก ๆ สิ่ง เมื่อลิขิตสลายหายไป ก็ต้องตกตายอย่างสมบูรณ์ ทว่าจงซานกับครอบครองทักษะเทวะที่ทรงพลังขนาดนี้ได้อย่างคาดไม่ถึง เรื่องนี้ เป็นไปได้อย่างไร?

สัมผัสแห่งความวิกฤติที่ปรากฎขึ้นในใจของหมี่เทียนมากขึ้นและก็มากขึ้น จงซานครั้งนี้ เขายังรอดอีกอย่างงั้นรึ?

สัมผัสแห่งวิกฤติที่มากขึ้นเรื่อย ๆ ของหมี่เทียน ส่วนเซอคงเองก็ขนทั่วร่างกำลังลุกตั้งชันร่างกายที่สั่นสะท้านขึ้นมาเช่นกัน.

เพราะว่าหลังจากนั้น ตำราชิงชิงที่หลุดจากการควบคุมของเขา จู่ ๆ การเชื่อมต่อก็หายไปในทันที.

หมายความว่าอย่างไร? เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?

ภายในใจของเซอคงที่สั่นสะท้านด้วยความหวั่นเกรง ความรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีปรากฎขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับปรากฎความหวาดกลัว ตำราชุนชิวในการควบคุมของเขาหายไปแล้ว.

ในเวลานี้ เมื่อตำราชุนชิวหลุดจากการควบคุมของเซอคง มันก็ลดขนาดลงอย่างรวดเร็ว กำแพงฟ้าดินขนาดใหญ่ กลายเป็นขนาดเล็ก เล็กลง เล็กลงเรื่อย ๆ .

ทว่าท้ายที่สุด เซอคงก็สามารถเชื่อมต่อกับตำราชุนชิวได้อีกครั้ง.

ทว่าเวลานี้ตำราชุนชิว ที่สูญเสียพลังไป และแปดหางสวรรค์ที่จับจ้องรอคอยอยู่.

"สว๊วฟฟ!”

แปดหางสวรรค์ที่กลืนกินมันด้วยความตื่นเต้นดีใจ.

"ปัง!"

ตำราชุนชิวถูกกินไป พันธสัญญากับเซอคงขาดหายอีกครั้ง จิตใจของเซอคงที่สั่นไหวอย่างรุนแรง.

"ไม่!"เซอคงที่ตะโกนออกมาด้วยความตกใจ.

เพราะว่าเซอคงได้ข้อมูลมาเช่นกัน ตราบเท่าที่อะไรก็ตามอยู่ในปากของแปดหางแล้ว ไม่สามารถนำมันคืนมาได้.

ตำราชุนชิว ตำราของบรรพชนหงหรู(ขงจื้อ)!

ตำราชุนชิวที่ดิ้นไปมาในปากแปดหาง ทว่าถึงจะดิ้นไป จะยังมีประโยชน์อะไรอย่างงั้นรึ?

“!”

กระบี่ลู่เซียนถูกสะบัดโจมตีไปยังทิศทางของเซอคง.

เกิดระเบิดดังสนั่น ร่างกายของเซอคงที่สั่นสะท้านไปมา พลังของหงจวินที่มากมาย กลับถูกกระบี่ลู่เซียนกระแทกเข้ามา.

ทว่าในเวลานั้น ใบหน้าของเซอคงที่บิดเบี้ยว แม้แต่ หวาดกลัวขึ้นมา.

ไม่ใช่เพราะว่าตำราชุนชิวถูกกลืนเข้าไป แต่เพราะมีเรื่องที่น่าหวาดผวาขึ้น.

พลังของหงจวิน ไม่สามารถใช้ได้?

"ไม่ ~~~~~~~~~~~~~~~~!”

เซอคงที่คำรามออกมาเสียงดัง.

จงซานไม่ได้หยุดแค่นั้น เขายังสั่งให้แปดหางสวรรค์พุ่งเข้าไปหาเซอคง.

ปราณกระบี่ฮั่วตุ้นเองก็พุ่งเข้าหาร่างของจงซาน ห้วงมิติที่สั่นไหว เซอคงเวลานี้ เขาไม่ต้องการต่อสู้อีกแล้ว ขณะที่เขาตัดสินใจโจมตีพลางถอยพลางในทันที.

ที่ไกลออกไป หมี่เทียนเผยท่าทางสงสัย เกิดอะไรขึ้น? ไม่ใช่ว่าเซอคงเป็นคนต้องการสู้หรอกรึ?

เซอคงไม่สู้แล้ว ไม่กล้าสู้แล้ว ในเวลานี้ เซอคงพบว่าพลังของหงจวินที่ดูดซับเข้ามาก่อนหน้านี้ กลายเป็นพลังที่ไม่สามารถนำมาใช้ได้ นอกจากนี้เขาที่มีพลังฝึกตนเพียงระดับเซียนโบราณเท่านั้น ไม่สามารถใช้พลังเซียนบรรพชนเหมือนกับก่อนหน้านี้ได้.

ด้วยการใช้งานของวิเศษอุปกรณ์ปราชญ์เทพ กินพลังของเขาไปอย่างรวดเร็ว และมากขึ้นและก็มากขึ้น.

เซอคงที่หวาดผวา จงซานที่ควรจะถูกเขากำราบก่อนหน้านี้ เวลานี้พลิกกลับแล้ว.

หมายความว่าอย่างไร? เขาไม่สามารถใช้พลังของหงจวินได้? ทำไมเป็นเช่นนี้?

ทันใดนั้น เซอคงที่คิดถึงทักษะเทวะของตัวเอง เขาที่หวาดระแวงจงซาน ทักษะเทวะของตัวเองไม่เคยผิด เป็นเขาเองที่คิดผิดเอง.

ด้วยการดูดซับพลังของหงจวินทำให้พลังฝึกตนของเขาก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชน ทว่านี่ไม่ใช้พลังของเขาเอง เป็นพลังที่แปลกประหลาด ทำให้เขาไม่สามารถใช้มันได้อย่างงั้นรึ?

ไม่สามารถใช้พลังนี้ได้? พลังนี้พิเศษเกินไปรึ?

ทันใดนั้น ภายในใจของเซอคงที่เกิดหวาดกลัวขึ้นมาในทันที.

นี่เป็นความตั้งใจของหงจวินแน่ พลังของเขานั้นพิเศษมาก เขาจงใจให้เป็นเช่นนี้ เป็นไปได้......!

เป็นไปได้ว่าหงจวินเมื่อหลายแสนปีที่แล้ววางแผนมาที่ข้าอย่างงั้นรึ? นี่เป็นแผนการที่หงจวินวางเอาไว้อย่างงั้นรึ?

ราวกับรับรู้อะไรบางอย่างได้!

เซอคงที่แววตาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกตกใจ.

จงซานบนร่างของแปดหางสวรรค์ จ้องมองไปยังเซอคงที่เปลี่ยนไป ท่าทางเช่นนี้ จงซานก็เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.

อยู่ ๆ เซอคงก็อ่อนแอลง สิ่งที่จงซานสงสัยราวกับว่าเดาได้ถูกต้อง.

ปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นนั้นใช้พลังไปเป็นจำนวนมาก เซอคงรู้สึกว่าพลังของตัวเองหายไปอย่างรวดเร็ว.

เซอคงจ้องมองจงซานด้วยใบหน้าขมขื่นขึ้นมา จากนั้นดวงตาของเขาที่กลายเป็นสีแดง.

"ระเบิด ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

เซอคงที่คำรามลั่น เขาที่ใช้พลังธวัชหยวนซือเต็มกำลัง.

ธวัชหยวนซือที่ขยายใหญ่ออกมาในทันที ก่อนที่จะปล่อยปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นไปยังทิศทางของจงาน.

"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

ห้วงมิติ หนึ่งล้านลี้เกิดเป็นหลุมดำขึ้นในทันที.

ห้วงมิติที่ค่อย ๆ ฟื้นคืนกลับมา หลังจากผ่านไปหนึ่งก้านธูป หลุมดำที่ค่อย ๆ กลับคืนสู่สภาพเดิม.

บนอากาศ แปดหางสวรรค์หายไปแล้ว จงซานที่เริ่มนั่งสมาธิบนอากาศ ดวงตาปิดแน่น ราวกับว่ากำลังบำเพ็ญ ที่ด้านหน้าของจงซานมีร่างกายส่วนล่างของเซอคง ในนาทีสุดท้าย กระบี่จูเซียนที่ตัดร่างของเขาขาดเป็นสองท่อน.

ร่างกายท่อนล่างค่อย ๆ กลายเป็นใส้เดือนยักษ์ขนาดใหญ่ ดูน่ารังเกียจเป็นอย่างมาก.

หวนจีที่เข้ามาอยู่ใกล้ ๆ จงซานในทันที.

"จงซาน เซอคงตายไปแล้วรึ?"

"ไม่ ข้าปล่อยเขาหนีไป!"จงซานที่เอ่ยขณะที่หลับตาอยู่.

"? ปล่อยเขาไป? ไม่สังหารเขา? หวงโหว หวงโหวลำดับหนึ่งของต้าเจิ้ง ก็คือธวัชหยวนซือ.......!"หวนจีที่ไม่เข้าใจเป็นอย่างมาก.

"ข้ารู้ ข้ารู้ว่าทำอะไร อย่ารบกวนข้า รอบ ๆ นี้มีศัตรูมากมาย ระวังตัวด้วย!"จงซานเอ่ย ก่อนที่ร่างกายของเขาจะมีแสงหุ้มเหมือนกับรังไหม.

มีศัตรู? ใบหน้าของหวนจีที่เปลี่ยนไป ก่อนที่จะตรวจสอบพื้นที่รอบ ๆ .

ไม่ไกลออกไป ปราชญ์เทพหมี่เทียนจ้องมองเซอคงที่จากไป ก่อนที่จะจ้องมองไปยังจงซาน แววตาที่ราวกับว่ายากจะตัดสินใจ.

พลังของตำหนักจื่อเซียว คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นภาพลวงตาอย่างงั้นรึ? นี่เป็นแผนของหงจวินรึ? เขาวางแผนเอาไว้รึ? เขาเกือบที่จะตกไปสู่แผนการนั่น? เวลานี้เขาจะต้องกำจัดจงซานหรือไม่?

หมี่เทียนที่ดูสองจิตสองใจ จ้องมองจงซาน จ้องมองเซอคง ก่อนที่จะจ้องเขม็งไปยังจงซาน.

จงซานที่เหมือนกับว่าอยู่ในรังไหม หมี่เทียนที่ดวงตาหรี่เล็กลง นี่มัน เป็นไปไม่ได้!

หมี่เทียนถึงกับอุทานออกมา.

เซียนโบราณขั้นที่ 8!

เซียนโบราณขั้นที่ 9 ?

จงซานตัดผ่านระดับ? คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะตัดผ่านระดับได้? เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?

ในเวลานี้ภายในใจของหมี่เทียนที่สั่นไหว จงซานน่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว ไม่มีทาง ทันใดนั้นจิตสังหารที่ระเบิดออกมาจากดวงตาของหมี่เทียน.

-----------------------------------------------------

"เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?"

ร่างกายส่วนบนของเซอคงที่กุมธวัชหยวนซือ พร้อมกับหนีไปพร้อมกับร้องโอดโอย เป็นภาพลวงตา ข้าไม่เชื่อ? คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นของปลอม? พลังของหงจวินเป็นของปลอมอย่างงั้นรึ?

เซอคงที่จ้องมองร่างกายส่วนล่างที่หายไป ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นหวาดกลัวอย่างที่สุด หากเขาช้ากว่านี้คงถูกสับเป็นลูกเต๋า วันนี้ต้องตายแน่.

ตำราชุนชิวถูกจงซานแย่งไป พลังของปลอม ทำให้เขาต้องเป็นเช่นนี้.

"ทำไม ข้าต้องซวยขนาดนี้กัน!"เซอคงที่เต็มไปด้วยความขมขื่น.

แขนขาที่ขาดไป ไม่ได้ทำให้เซอคงตื่นตระหนก เขามีร่างใส้เดือน สามารถงอกออกมาใหม่ได้.

ในเวลานั้น ร่างกายส่วนล่างของเซอคงที่ค่อย ๆ ผุดออกมาช้า ๆ  ทว่าท่อนล่างที่บิดเบี้ยวเป็นขดไม่สามารถเปลี่ยนเป็นขาเหมือนมนุษย์ได้.

"เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? ข้ามันซวยขนาดนี้ได้อย่างไร!"เซอคงที่ยังคงโอดครวญไม่หยุด.

เขาไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว เวลานี้จะต้องหาสถานที่ฟื้นฟูร่างกายตัวเองก่อน.

เซอคงร่อนลงไปยังหุบเขาแห่งหนึ่ง ภายในใจที่รู้สึกหวาดผวาในความซวยของตัวเอง ขณะที่เขาเตรียมมุดดินหนีไป.

ทว่าความซวยของเขายังไม่จบเท่านั้น ธวัชหยวนซือในมือของเซอคง อยู่ ๆ ก็สั่นไปมาในทันที ราวกับว่าอยู่ ๆ มันก็มีพลังขึ้นมา ธวัชหยวนซือที่ต่อต้านเซอคงในทันที.

ธวัชหยวนซือที่ปล่อยปราณทมิฬออกมาไม่หยุด ไม่ว่าเซอคงจะพยายามควบคุมอย่างไร ก็ไม่ตอบสนองต่อเซอคงแม้แต่น้อย และในเวลาเดียวกันพลังหยวนฟ้าดินรอบ ๆ ราวกับถูกสูบเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง.

แรงกดดันกลิ่นอายที่น่าเกรงขามแผ่ออกมาจากธวัชหยวนซือ ราวกับว่ามีอสุรกายไร้คู่เปรียบได้ปรากฎขึ้นมา.

ขนทั่วร่างของเซอคงลุกตั้งชูชัน หนังศีรษะที่ชาหนึบ.

ทักษะเทวะที่กำลังเตือนภัย อันตรายใหญ่! ราวกับรู้สึกอยู่ต่อหน้าจงซานก็ไม่ปาน.

สัมผัสเทวะของเซอคงไม่เคยหลอกลวง ทำให้ดวงตาของเขาเบิกกว้าง แววตาที่ไม่อยากเชื่อเกิดขึ้นอีกแล้ว หัวใจที่สั่นสะท้าน ความซวยมาเยือนอีกแล้ว.