Chapter 1185 โศกนาฏกรรมของนายน้อยมารสวรรค์.

สองเซียนบรรพชนที่นายน้อยมารสวรรค์นำมารับคำ ทุกคนที่อยู่รอบ ๆ ก็เข้าใจได้ในทันทีว่า วิหารเต๋าทางเหนือและวิหารเต๋าทางใต้ร่วมมือเข้าโจมตีวิหารเต๋าตะวันตก.

สองวิหารหงจวินทางเหนือและทางใต้ควรที่จะเป็นเหมือนน้ำกับไฟ ทว่าในเวลานี้กลับจับมือเป็นพันธมิตรกัน.

เรื่องนี้ได้กลายเป็นสัญญาณให้ทุกคนครุ่นคิดเกี่ยวกับวิหารหงจวินที่แท้จริง.

นายน้อยมารสวรรค์ ทั้งคู่นั้นเคยต่อสู้กันอย่างหนักหน่วงมาแล้ว กล่าวอีกอย่างหนึ่ง หากพวกเขาเป็นวิหารเต๋าของจริง ไม่มีทางที่พวกเขาทั้งคู่จะร่วมมือกัน เว้นแต่พวกเขาจะเป็นของปลอมจึงได้ต้องการทำลายของจริงให้สิ้นซาก.

ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น ............!

ทุกคนที่ได้แต่เงียบ จ้องมองเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดที่เกิดขึ้น.

สองเซียนบรรพชนที่พุ่งตรงไปยังวิหารหงจวินในทันที ทว่าในเวลานั้นมีภาพเงาของร่างสองร่างปรากฎขึ้นอย่างรวดเร็ว.

ใบหน้าของจงซานยังคงนิ่งงันไม่กล่าวอะไร เพราะว่าไม่ต้องการจะให้เกิดปัญหาอะไร.

โหยวซาน โหยวสุ่ย ที่ปรากฎขึ้นในทันทีพวกเขาที่สวมชุดดำพุ่งตรงลอยออกมาขวาง.

"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

ภายใต้สายตามากมายที่แสดงท่าทางประหลาดใจ โหยวซานและโหยวสุ่ยก็เข้าปะทะกับสองเซียนบรรพชนฝ่ายตรงข้ามในทันที พลังปะทะนั้นรุนแรงมาก ทำให้สองเซียนบรรพชนลอยออกไปบนอากาศสูงขึ้นไป.

สี่วิถีสวรรค์ถูกใช้ออกมา พริบตาเดียว บนท้องฟ้ามีวิถีสวรรค์หกเส้น.

นี่เป็นเพียงผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซานอย่างงั้นรึ?

คาดไม่ถึงว่าผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซานจะมีเซียนบรรพชนมากมายขนาดนี้? เรื่องนี้ เป็นไปได้ด้วยรึ?

ทุกคนที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็จ้องมองตาโต.

เหล่าเซียนโบราณหลายสิบคนที่เข้าร่วมต้าเจิ้งก่อนหน้านี้ พวกเขาทุกคนที่เผยท่าทางประหลาดใจอย่างมาก หัวใจที่เผยความตื่นเต้นออกมา นี่พวกเขาเข้าร่วมต้าเจิ้ง? แข็งแกร่งถึงเพียงนี้เลยรึ?

ทว่าเหล่าคนไม่น้อยที่ปฏิเสธเซิ่งกงเป้าได้แต่ถอนหายใจ ไม่สงสัยเลยว่าจงซานรู้จักกับหงจวิน นี่เพียงแค่ความแข็งแกร่งส่วนน้อยของเขาอย่างงั้นรึ?

ข้าราชบริพารเซียนบรรพชน เขายังมีอีกหรือไม่?

เซิ่งกงเป้าไม่ได้เอ่ยถึง ทว่าในเวลานี้ ผู้ใต้บังคับบัญชาเซียนบรรพชนของจงซานมีเพียงแค่สี่คนหรือไม่?

บนอากาศ สามการต่อสู้ จินเผิงสู้กับซุนเฉิน โหยวซานและโหยวสุ่ยสู้กับสองเซียนบรรพชนที่นายน้อยมารสวรรค์นำมา ยกเว้นจินเผิง โหยวซานและโหยวสุ่ยที่กำราบคู่ต่อสู้ได้อย่างหมดจด.

ผู้ติดตามเซียนบรรพชนทั้งสองเวลานี้ลอบมองนายน้อยมารสวรรค์ด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว ท้ายที่สุดพวกเขาก็ตระหนักได้แล้วถึงคำพูดของปราชญ์เทพเจียงยวี จงซานแข็งแกร่ง แข็งแกร่งมากด้วย.

ฝั่งหนึ่งดาบโลหิตของเต้าเหรินถูก สังหารเหล่าเซียนอสูรให้ตกตายไปอย่างง่ายดาย เหล่าเซียนอสูรมากมายที่เต็มไปด้วยความกลัว พริบตาเดียวเหลืออยู่ไม่กี่คนที่เร่งรีบหนีตายไป.

มีรึที่พวกเขาจะกล้าต่อสู้กับเต้าเหรินถู เวลานี้มีเพียงสี่คนที่ยังคงรอดอยู่ ทว่าเต้าเหรินถูที่เต็มไปด้วยความดุร้าย ต่อหน้าเซียนบรรพชน มหาเซียนมีรึที่จะหนีรอด? เว้นแต่จะปล่อยให้รอดเท่านั้น.

ที่ไกลออกไป นายน้อยมารสวรรค์ที่จ้องมองจงซานที่ยืนอยู่อย่างไม่แยแส ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็มืดครึ้มขึ้นในทันที.

"มีปัญหาอะไร นายน้อยมารสวรรค์ตอนนี้รู้สึกกลัว จึงรอผลลัพธ์อยู่อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.

"ถุยย จงซาน อย่าได้ใจให้มันมากนัก ก่อนหน้านี้ข้าประมาทจึงเสียที เวลานี้เจ้าไม่โชคดีอีกต่อไปแล้ว!"นายน้อยมารสวรรค์คำราม.

"!"จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนที่จะไม่กล่าวอะไรต่อไป.

นายน้อยมารสวรรค์ที่โบกมือ.

"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

ท้องฟ้ารอบ ๆ ตัวเขาที่ดำมืดในทันที.

ทั่วท้องฟ้าในเวลานี้ มีภาพเงามากมายที่กำลังโบกสะบัดร่ายรำไปมา เงาร่างบางตัวดำมืดตกตายไปในทันที ทว่าก็ยังมีเหลือมากพอทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความหวาดกลัวมัน.

"สวรรค์ นี่มันมารสรรค์~~~~~~~~~~~~!”

เหล่าผู้ฝึกตนไม่น้อยที่หวาดหวั่น แม้แต่หนีไปในทันที.

มีคนไม่น้อยที่ไม่เคยเห็นมารสวรรค์ เมื่อไม่เคยเห็นความร้ายกาจของมัน ถึงจะรู้สึกกลัวแต่ก็ไม่ได้หลบหนี.

มารสวรรค์มหาศาล หลายพันล้านตน กำลังพลุ่งพล่านยั้วเยี้ยเต็มอากาศ ไม่ว่าใครก็ตามที่จ้องมองจะรู้สึกหดหู่ขึ้นมาในทันที.

ต่อหน้าผู้ฝึกตนมากมาย หลายคนที่ถูกมันสัมผัสตัว มารสวรรค์ที่ซึมแทรกเข้ามาร่างกายตัวเองในทันที และในทันทีทำให้ผู้ฝึกตนเหล่านั้นประสบกับหายนะ.

เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบ ๆ จดจ้องมองมารสวรรค์ด้วยความหวาดกลัว ด้วยจำนวนหลายพันล้าน สร้างความตื่นตะลึงให้กับพวกเขาเป็นอย่างมาก.

แทบจะไม่สามารถระวังได้แล้ว มารสวรรค์มันมากมายเกินไป เกินกว่าที่พวกเขาจะหลบได้.

นายน้อยมารสวรรค์ที่ไม่สนใจคนอื่น ๆ ทิศทางที่เขามุ่งตรงมานั้น เหล่าผู้ฝึกตนทั่วไปหนีตายในทันที ไม่จำเป็นต้องถามว่าทำไม เพียงแค่เห็นมารสวรรค์มหาศาลนั้น ก็ทำให้พวกเขาขาสั่นแล้ว.

พื้นที่รอบ ๆ กลายเป็นวุ่นวายโกลาหลขึ้นมาในทันที.

นายน้อยมารสวรรค์มีความสุขมากที่เห็นความหวาดกลัวของคนอื่น จากนั้นเขาที่จ้องมองไปยังจงซาน ต้องการมองเห็นใบหน้าหวาดผวาของจงซาน เพราะว่านายน้อยมารสวรรค์นั้นผูกใจเจ็บต้องการเอาคืนจงซานเป็นอย่างมาก.

ร่างกายของนายน้อยมารสวรรค์ที่มีความพิเศษ การที่เขาสามารถเดินทางไปมายังโลกใบใหญ่ได้เป็นเรื่องที่แทบเป็นไปไม่ได้ ด้วยความพิเศษนี้แม้แต่เซียนบรรพชนก็ยังยากที่จะทำอะไรเขาได้.

นายน้อยมารสวรรค์ที่จ้องมองไปยังจงซาน เขาที่เห็นจงซานที่ไม่สนใจอะไรเลย ทำให้เขาแทบคลั่งขึ้นมาด้วยความโกรธ.

จงซานที่ไม่แม้แต่มองมาที่เขา ราวกับว่าเขาไม่มีตัวตน แม้นว่าเขาจะไม่ใช่มนุษย์ ทว่าคาดไม่ถึงเลยว่าจะกระทำท่าทางเช่นนี้กับเขา?

จงซานที่เวลานี้จ้องมองไปยังซุนเฉิน.

"จงซาน เจ้า มันเกินไปแล้ว!"นายน้อยมารสวรรค์ที่คำรามลั่น.

มารสวรรค์มากมายที่กลายเป็นบ้าคลั่งในทันทีเช่นกัน.

"โหยวฉวน ไปช่วยจินเผิง รีบจบการต่อสู้นี้ให้เร็ว!"จงซานออกคำสั่ง.

"รับทราบ!"

อีกหนึ่งร่างที่พุ่งขึ้นไปบนอากาศ ไม่ได้พุ่งไปยังทิศทางของนายน้อยมารสวรรค์ ทว่าพุ่งตรงไปยังทิศทางของซุนเฉิน.

"ให้มันได้เช่นนี้ เจ้า ชิ!"นายน้อยมารสวรรค์ที่รู้สึกว่าตัวเองถูกดูแคลนอย่างหนัก.

ในเวลาเดียวกันนี้นายน้อยมารสวรรค์ที่โบกมือออกไป.

เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบ ๆ ที่สั่นสะท้านตัวแข็ง ที่ด้านหลังนายน้อยมารสวรรค์ ?ปรากฎมารสวรรค์อีกหลายพันล้านตน ร่างกายของพวกมันที่เบียดเสียดพุ่งตรงมายังจงซาน.

ผู้ฝึกตนมากมายที่อยู่ไกลออกไป แม้นจะทำได้แค่มอง ทว่าภายในใจของพวกเขาที่เย็นยะเยือบ หวาดกลัวเป็นอย่างมาก.

ทั่วท้องฟ้าที่ปกคลุมไปด้วยมารสวรรค์ ตอนนี้มารสวรรค์นับล้านล้านตนกำลังพุ่งตรงมา! เพียงแค่เห็นก็รู้สึกหนังศีรษะชาหนึบแล้ว บางคนที่ใบหน้าขาวซีด.

เหล่าเซียนโบราณที่จงซานรับมาในเวลานี้ พวกเขาเริ่มหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา แม้แต่บางคนที่เผยท่าทางหวาดกลัว จ้องมองไปยังจงซาน ไม่รู้ว่าจงซานมีแผนอะไร?

แผนการอะไรอย่างงั้นรึ? จงซานไม่จำเป็นต้องมีแผนการอะไรเลยแม้แต่น้อย เพราะว่านับตั้งแต่หวนจีมองเห็นนายน้อยมารสวรรค์ ก็เผยความตื่นเต้นออกมาในทันที.

ในเวลานี้มารสวรรค์หลายล้านล้านตนที่พุ่งมา หวนจีในผ้าคลุมดำ ที่ก้าวออกไปด้านหน้าพุ่งออกไปแล้ว.

นางที่บินออกไป ทำให้สายตาของทุกคนที่จ้องมองตกใจเล็กน้อย.

บินออกไป คนผู้นี้จะเป็นคนรับมืออย่างงั้นรึ?

ผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซานอย่างงั้นรึ? มารสวรรค์หลายล้านล้าน ไม่ต่างจากแส่หาความตาย.

หวนจีที่ลอยออกไป เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า ต่อหน้ามารสวรรค์ล้านล้านตน เวลานี้ใบหน้าของนายน้อยมารสวรรค์เต็มไปด้วยความดุร้าย.

หวนจีที่นำถุงมือออกมาสวม จากนั้นก็ยื่นขึ้นไปบนท้องฟ้า ราวกับกำลังใช้ฝ่ามือสั่งฝ่ายตรงข้ามไม่ให้เคลื่อนไหว.

ฝ่ามือที่ยื่นออกไปนั้น ยิ่งทำให้นายน้อยมารสวรรค์แสดงท่าทางดูถูกยิ่งขึ้น.

ทว่าหลังจากนั้น นายน้อยมารสวรรค์ที่เหยียดหยันกับใบหน้ากระตุกแข็งค้าง บนอากาศนั้นปรากฎเหมือนกับภาพเงาของสตีในชุดสีขาวขึ้น สตรีที่เป็นเหมือนกับหยกสีขาวล้วน เวลานี้กำลังเร่งรีบดูด.

พลังดูดที่แปลกประหลาด.

มองไม่เห็นพลังที่รุนแรงอะไรนัก ทว่ามารสวรรค์ล้าน ๆ ตนกลับถูกสูบเข้ามาในภาพเงาของสตรีในชุดขาว.

"ครืนนน!"

สามลมหายใจ มารสวรรค์มากมายมหาศาลถูกภาพเงาของสตรีในชุดสีขาวดูดไปทั้งหมด ก่อนที่เงาเสมือนดังกล่าวจะหายไปในทันที.

มารสวรรค์ไม่มีแล้ว มารสวรรค์ล้านล้านตนหายไปหมดแล้ว?

ผู้คนมากมายนับไม่ถ้วนอ้าปากค้าง แทบไม่สามารถกลืนน้ำลายลงคอได้ ไม่อยากเชื่อภาพที่เห็นก่อนหน้านี้.

นายน้อยมารสวรรค์ที่ทำการอัญเชิญมารสวรรค์นับล้านล้านตนมา ทำให้ทุกคนที่มองเห็นถึงกับขนลุกทั่วร่าง ทว่าทันทีที่หวนจีลงมือ เวลานี้หัวใจของพวกเขาก็เย็นเยือบสั่นสะท้านไปถึงวิญญาณเช่นกัน.

สตรีผู้นี้เป็นใครมาจากใหน? แปลกเกินไปแล้ว? จงซานมีผู้ใต้บังคับบัญชาที่แปลกประหลาดเช่นนี้ด้วยอย่างงั้นรึ?

ดูเหมือนว่าจะไม่จบเท่านั้น.

ฝ่ามือของหวนจีที่พุ่งออกไปกุมไปยังลำคอของนายน้อยมารสวรรค์.

"เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้!"นายน้อยมารสวรรค์ที่หวาดผวาร้องออกมาอึกอัก.

เป็นไปไม่ได้ ยกเว้นปราชญ์เทพ ไม่มีใครสามารถสัมผัสข้าได้ นาง เป็นไปไม่ได้!

แววตาของนายน้อยมารสวรรค์ที่เผยความหวาดกลัว.

"ใช้ไข่มุกเทียนโม่เสออย่างงั้นรึ? เจ้าใช้ของวิเศษดังกล่าวงั้นรึ?"หวนจีที่เอ่ยออกมา.

หวนจีที่บีบคอ ก่อนที่ภายในร่างกายนายน้อยมารสวรรค์จะเปล่งประกาย มุกก้อนหนึ่งลอยออกมาและมาอยู่ในมือของหวนจีทันที.

"ไข่มุกวิเศษของข้า!"นายน้อยมารสวรรค์ที่ร้องออกมาด้วยความตกใจ.

ทว่านายน้อยมารสวรรค์ไม่สามารถขยับได้ คอของเขาถูกหวนจีกุมเอาไว้ ไข่มุกเทียนโม่เสอเวลานี้มาอยู่ในมือของหวนจีไปเรียบร้อยแล้ว.

"ของดี!"หวนจีที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น จากนั้นก็เก็บไข่มุกไปในทันที.

นายน้อยมารสวรรค์ที่ได้แต่มอง แววตาที่เต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจ.

"ไข่มุกวิเศษของข้า!"นายน้อยมารสวรรค์ที่ร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว นี่คือสิ่งที่ต้าจื่อไจ้ได้ประทานให้ หากสุญเสียมันไป เขาจะต้องถูกลงโทษอย่างหนักแน่นอน.

"จงซาน เจ้าผู้นี้ เจ้าว่า....?"หวนจีที่หันหน้าไปมองจงซาน.

"แล้วแต่เจ้า!"จงซานเอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.

"ดี!"หวนจีพยักหน้ารับ.

หวนจีที่หันหน้ากลับไปมองนายน้อยมารสวรรค์ เขาที่เป็นเหมือนลูกไก่ในกำมือ จะบีบก็ตายจะคลายก็รอด.

ในเวลานี้ นายน้อยมารสวรรค์ท้ายที่สุดก็พบกับความหวาดกลัวอย่างแท้จริง ความยโสก่อนหน้านี้หายไปหมดไม่มีเหลือ สตรีคนนี้เป็นใคร? คนผู้นี้เป็นมนุษย์อย่างงั้นรึ?

"เจ้าคือ กงกง ที่ต้าจื่อใจ้ส่งมา ข้าจะไม่สังหารเจ้าหรอก โปรดวางใจ!"หวนจีเอ่ย.

นายน้อยมารสวรรค์ที่ดวงตาเบิกกว้างแทบถลนออกมาจากเบ้า.

"เจ้า เจ้ารู้ได้อย่างไร?"นายน้อยมารสวรรค์ที่ไม่อยากเชื่อ.

หวนจีที่ไม่กล่าวสิ่งใด ก่อนที่จะใช้มือหนึ่งของนาง เปิดช่องว่างขึ้นที่ด้านหน้า.

"เจ้า เจ้าต้องการทำอะไร? เจ้า ข้าไม่ต้อง~~~~~~~~~~!”นายน้อยมารสวรรค์ที่หวีดร้องด้วยความหวาดกลัว.

"โลกใบใหญ่ไม่ใช่สถานที่ของเจ้าที่จะอยู่ กลับไปยังโลกมารสวรรค์เถอะ!"หยวนจีที่ส่งเขาเข้าไปในช่องว่างที่เปิดออก.

"ไม่ ข้าไม่ต้องการ ข้าไม่กลับ ข้าไม่ต้องการ~~~~~~~~!”

ไม่ว่านายน้อยมารสวรรค์จะร้องอย่างไร หวนจีหาได้สนใจ.

นายน้อยมารสวรรค์ที่ใบหน้าบิดเบี้ยว เขารับรู้ได้ในทันที การจะไปจากโลกใบใหญ่ไปยังโลกมารสวรรค์นั้นง่ายมาก แต่การจะออกมานั้น ยากลำบากเหนือจินตนาการ

ต้าจื่อใจ้มารสวรรค์นั้นได้ใช้จ่ายไปด้วยค่าใช้จ่ายมหาศาลเพื่อส่งเขามา เขาที่มาที่นี้เพราะความแค้นจงซานในอดีต กลับถูกส่งกลับไปอีกครั้ง ในเวลานี้คงไม่ใช่แค่ลงโทษแล้ว หากเขาถูกส่งกลับไป เขาจะบอกกล่าวต่อต้าจื่อใจ้ได้อย่างไร?

เพราะเขาเป็นศัตรูของจงซาน เลยถูกส่งกลับไปอย่างงั้นรึ? นอกจากนี้ไข่มุกเทียนโม่เสอยังถูกช่วงชิงไปอีก?

ฮือ ๆ! นายน้อยมารสวรรค์ที่ได้แต่จ้องมองห้วงมิติกำลังปิดลง เขากำลังหัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ทั้งหวาดกลัว ทั้งเศร้าใจหดหู่ ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้?