หัวมังกรเทวะ หนวดมังกร หนังมังกร กระดูกมังกร ไม่ว่าจะเป็นเซียนคนไหน ต้องรับรู้ว่าเป็นเป็นของล้ำค่า การใช้อุปกรณ์เช่นนี้มาเตรียมค่ายกล เป็นเรื่องที่มั่งคั่งและหรูหราเป็นอย่างมาก.

ทว่า มีสิ่งที่ผิดปรกติอยู่อย่างหนึ่ง ตามังกร ค่ายกลฮวงจุ้ยพื้นที่ตามังกร ตามังกรด้านซ้ายหายไป.

เป็นเพียงแค่รูโบ๋ มันยุบหายลงไปด้านล่าง.

ใบหน้าของเหริ่นชุนถึงกับบิดเบี้ยวในทันที.

"ไม่มีตามังกร? เหริ่นชุน ดูเหมือนว่าค่ายกลของเจ้า ตามังกรนั่นจะคุณภาพต่ำสุด ศิลาหมิงจิง! กระดูกมังกรทองคำผสมทองแดงอาบด้วยโลหิตมังกรผลึกที่มีอายุ 1 ล้านปี กล้ามเนื้อของมังกรที่หลอมเป็นทองคำ ทว่าตามังกร เพียงแค่ศิลาหมิงจิง เจ้าก็น่าจะเห็นว่ามันมีค่าต่ำสุดในวัตถุดิบทั้งหมด!"กุยเชอที่ที่ขมวดคิ้วไปมา.

เหริ่นชุนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นมืดครึ้ม "ไม่ต้องบอกอะไร ค่ายกลฮวงจุ้ยที่ข้าจัดเตรียม ข้ารู้ดี ตามังกรมีค่าหรือไม่มี"

"หายเพียงแค่ศิลาหมิงจิงอย่างงั้นรึ? ของล้ำค่าอื่น ๆ ไม่นำไป? ใครกันที่บุกเข้ามาเช่นนี้?"กุยเชอที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ใช่ แล้วทำไมเขาต้องบุกเข้ามานำศิลาหมิงจิงไป? มีเป้าหมายอะไรกัน?"เหริ่นชุนที่เต็มไปด้วยความสงสัย.

"มีรูด้วยอย่างงั้นรึ?"กุยเชอที่ชี้ไปยังพื้นที่ไกลออกไป.

เหริ่นชุนที่ทำการตรวจสอบ เข้าที่พบว่ารูดังกล่าวนี้เชื่อมต่อไปถึงด้านนอก.

"แฮกก ๆ!"เหริ่นชุนที่สูดหายใจเสียงดัง.

"มีอะไร?"

"ตัดผ่านเข้ามาในค่ายกล ตัดผ่านค่ายกลโดยที่ไม่ทำลายค่ายกล ต้องเป็นคนที่มีพลังความแข็งแกร่งขนาดใหนกัน? นี่มันพลังอะไรกัน?ถึงจะเป็นเซียนบรรพชนทั่วไปก็ไม่มีทางทำได้แน่!"เหริ่นชุนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเป็นกังวล.

"คนที่ทะลวงเข้ามาแข็งแกร่งมากอย่างงั้นรึ? แล้วทำไมถึงได้นำไปแค่ตามังกร หมายความว่าอย่างไร?"กุยเชอที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.

"เป็นการเตือนพวกเรา?"เหริ่นชุนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.

"เตือนรึ?

"ใช่เป็นคำเตือนจากผู้แข็งแกร่ง ที่จริงเขาต้องการกล่าวเตือนเท่านั้น เป็นไปได้ว่าเขาเห็นเป้าหมายของเราแล้ว? หากแต่เขายังเห็นแก่หน้าราชันย์เทพ?"เหริ่นชุนที่ตื่นตกใจ.

ทั้งเหริ่นชุนและกุยเชอที่ใบหน้ากระตุก ลอบทะลวงเข้าในค่ายกล เพื่อสร้างปัญหา ทะลวงค่ายกลได้แต่นำไปเพียงแค่ศิลาจิงหมิงเท่านั้น คนผู้นี้ทะลวงค่ายกลได้อย่างง่ายดาย เหริ่นชุนและกุยเช่อครุ่นคิดไปมาอย่างระมัดระวัง แม้แต่มีเหงื่อที่เย็นเยือบไหลออกมา.

"ไม่ได้การแล้ว การมาพบเข้ากับยอดฝีมือไร้คู่เปรียบเช่นนี้ ข้าจำเป็นต้องรายงานราชันย์เทพแล้ว!"เหริ่นชุนกล่าว.

"อืม!"

-----------------------------------------------------------------------

อาณาเขตหนานจานปู่.

บนเทือกเขาแห่งหนึ่งที่อุดมสมบูรณ์.

คนหลายคนที่สวมชุดบัณฑิตสีขาวของหงหรู(ขงจื้อ)ได้มาชุมนุมกันที่นี่หลายพันคน.

คนส่วนใหญ่แล้วเป็นบัณฑิตผู้เยาว์และเคยอาศัยอยู่ในทวีปตะวันออกอยู่แล้ว.

กงจื่อได้ร่วงหล่นจากสวรรค์ไปแล้ว ทำให้นิกายหงหรูถดถอย หลายปีมานี้ต้าฉินที่เผาตำราทำลายเหล่าบัณฑิตหงหรูให้ต้องตายทั้งเป็น เหล่าบัณฑิตหงหรูที่ถูกโจมตีไม่หยุด จวบจนถึงตอนนี้ มีศิษย์ของนิกายหงหรูมากมายที่เดินทางออกจากทวีปตะวันออกไป.

พวกเขาทุกคนที่ซ่อนตัวตน แม้แต่เข้าร่วมสำนักอื่น นิกายหงหรูถึงกาลล่มสลายไปแล้ว.

มีเพียงไม่กี่คนที่ยอมตายยังคงอยู่ในทวีปตะวันออก หวังว่านิกายหงหรูจะกลับมาได้อีกครั้ง.

ทว่าหลายปีมานี้ เหล่าสมาชิกที่ซื่อสัตย์นั้นใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก จนกกระทั่งลูกหลานของกงจื่อปรากฎ กงเซอคง ความหวังของศิษย์นิกายหงหรูก็ได้ปรากฎความหวังอีกครั้ง.

กงเซอคงนั้นมีกลิ่นอายหงหรู(ขงจื้อ) มีกลิ่นอายที่ใกล้เคียงกับกงจื่อในอดีตอย่างคาดไม่ถึง.

ดังนั้น เซอคงเวลานี้จึงได้รวมกลุ่มของศิษย์หงหรูในอดีตกลับมา สร้างนิกายใหม่เป็นนิกายจงหรูและมีดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาอยู่ในอาณาเขตหนานจานปู่.

ที่ตำหนักกลางเวลานี้ มีรูปปั้นเซอคงขนาดใหญ่ ให้เหล่าศิษย์ของนิกายจงหรูได้แสดงความเคารพ.

ที่ตำหนักใจกลางเองเวลานี้ ก็มีคนผู้หนึ่งนั่งอยู่.

เซอคง ในชุดสีขาว ศีรษะไร้ผม ทำให้ท่าทางของเขาเองดูคล้ายนักบวช.

ที่ตำหนักใหญ่ตรงกลางที่ปิดแน่น.

ที่ด้านหน้าของเซอคงนั้นมีแท่นหยกขนาดใหญ่ เป็นแท่นหยกที่ใช้ฉายแผนที่ของอาณาเขตหนานจานปู่.

เซอคงที่จ้องมองแผนที่ ส่ายหน้าไปมา ดวงตาหรี่เล็กลง "ตามความจำของกงจื่อแล้ว ช่างเป็นคนที่จัดการยากจริง ๆ ทว่า ทุกอย่างไม่ได้มีไว้กับคนในอดีตแล้ว ทุกอย่างนั้นมันถูกเตรียมเอาไว้ให้กับข้า?"

"อาณาเขตหนานจานปู่? ตำหนักจื่อเซียว ยอดคนอันดับหนึ่งของโลกหล้า หงจวินเจ้าต้องชดใช้ให้กับข้าแล้ว"เซอคงที่ดวงตาเบิกกว้าง.

"หงจวินปรากฎขึ้นสองคน ช่างน่าเศร้า ไม่ว่าจะเป็นที่ใหนก็ไม่ใช่หงจวิน เป็นแค่ข้า ข้าเท่านั้นที่เหมาะจะเป็นหงจวิน."เซอคงที่กล่าวอย่างภาคภูมิ.

จงซานที่ยื่นมือออกไปด้านหน้า ก่อนที่จะปรากฎกระจกเงาขึ้นที่ด้านหน้า หัวของเซอคงที่สะท้อนอยู่ด้านใน เป็นหัวของใส้เดือนยักษ์ที่น่ารังเกียจ.

เซอคงที่ใช้มือลูบไล้หัวที่น่ารังเกียจของตัวเองพร้อมกับกล่าวออกมาเบา ๆ "หงจวินมีเทพอสูรเทพใส้เดือนตัวหนึ่ง หลังจากร่วงหล่นจากสวรรค์ ก็แบ่งร่างมันส่งไปทั่วทุกสารทิศ เพื่อไม่ให้ถูกกำจัด หงจวินยังไม่ตายรึ? ใต้สวรรค์นี้ไม่มีใครสามารถสังหารเทพใส้เดือนได้ เพราะมันมีมากเกินไป อย่างไรก็ตาม เทพอสูรที่เป็นเพียงสัตว์ขี่ของเจ้าเท่านั้น ข้าเซอคงที่เป็นอสูรเทวะของเจ้า ไม่มีทางที่จะให้เจ้าจุติกลับคืนมา ไม่ว่าอย่างไรข้าจะต้องได้ตำหนักจื่อเซียว เมื่อข้าได้ตำหนักจื่อเซียว ข้าก็จะเป็นหงจวิน."

เซอคงที่ลูบไล้ใบหน้าอย่างนุ่มนวล "เมื่อไหร่ที่ข้ากลายเป็นหงจวิน ใต้โลกหล้ายังต้องกลัวใครอีก? จงซาน? หลายปีมานี้ที่สร้างความอับอายให้ข้า ข้าจะตอบแทนคืนให้เจ้าร้อยเท่า!"

เซอคงที่มีหัวใส้เดือนที่เต็มไปด้วยสายตาที่ดุร้าย ใบหน้าอัปลักษณ์ที่ดูน่าเกลียดมากขึ้นและก็มากขึ้น.

"วูซซซซ!"

ในเวลานั้นมีกลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงที่ร่วงหล่นลงมาจากบนท้องฟ้า โถมทับลงมาแดนเทวะของนิกายจงหรู ในเวลานี้มีคนกลุ่มหนึ่งที่มาเยือนอย่างคาดไม่ถึง.

กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรง ถึงกับทำให้เซอคงต้องหยุดชะงัก ก่อนที่จะเร่งรีบเปลี่ยนร่างเป็นรูปร่างมนุษย์ทันที.

ไม่นานหลังจากนั้น.

"ตูมมมมมม!"ประตูขนาดใหญ่ที่เปิดออกมา.

"เรียนเจ้านิกาย มีศัตรูบุกเขตแดนของพวกเรา!"คนผู้หนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.

"รู้แล้ว!"ใบหน้าของเซอคงที่เปลี่ยนเป็นเย็นเยือบ.

หากว่าเซอคงเห็นตัวผู้บุกรุกคงจะต้องตื่นตกใจอย่างแน่นอน.

"ผู้มาเป็นใคร? บอกนามของเจ้ามา!"เสียงด้านล่างส่งออกไปด้านบน.

ตำหนักตรงกลางนั้นเป็นแดนเทวะของนิกายหงหรูใหม่ บนอากาศเวลานี้ มีคนชุดดำ 12 คนได้เดินทางมาถึง พร้อมกับปล่อยแรงกดดันโถมทับลงมาด้านล่าง.

ผู้ฝึกตนมากมายถึงกับหายใจหอบแฮกเมื่อต้องเผชิญหน้ากับพลังวิญญาณที่เหนือล้ำ.

กลิ่นอายของเซียนบรรพชน? นี่คือกลิ่นอายของเซียนบรรพชน.

"ประมุขนิกาย!"หนึ่งในคนของพวกเขาเร่งรีบเอ่ยเข้ามาในตำหนัก.

เพราะว่า ทุกคนรู้ดีว่า คนที่แข็งแกร่งที่สุดที่นี่ก็คือประมุขนิกายคนใหม่ กงเซอคง และเขายังมีมหาวิถีหงหรู(ขงจื้อ)ของนิกายหงหรูด้วย ซึ่งมันเป็นมหาวิถีของกงจื่อในอดีตนั่นเอง.

"ใครคือประมุขนิกายกงเซอคง? ให้เขาออกมา!"จินเผิงที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.

เหล่าศิษย์นิกายจงหรูที่จ้องมองหน้ากันและกันด้วยท่าทางไม่พอใจจินเผิง ศัตรูคู่แค้นของนิกายหงหรูอย่างงั้นรึ? ชิ เมื่อประมุขนิกายออกมา พวกเจ้าได้เห็นดีกันแน่.

"เป็นใครที่แส่หาความตาย?"จากด้านในตำหนักเซอคงที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.

เซอคงที่ก้าวออกมาช้า ๆ แววตาที่ดุดัน ในสายตาของเซอคงนั้น เซียนบรรพชนทั่วไป ไม่ยากเลยที่จะจัดการ.

เขากลืนกงจื่อไป ทำให้มีมหาวิถีหงหรู(ขงจื้อ)ของกงจื่อ มหาวิถี ที่สามารถนำพลังของศิษย์นิกายมาช่วยเพิ่มพลัง ทำให้เขาสามารถยกระดับไปอีกขั้นหนึ่ง มีใครบ้างที่จะรับมือได้.

ทว่าพริบตาเดียวที่เซอคงก้าวอกมา ทันทีที่เห็นร่าง 12 ร่างลอยอยู่บนอากาศ.

ทำไมไม่รู้ เขาเห็นคนที่อยู่ด้านหน้า หัวใจของเซอคงที่เต้นไปมาอย่างช่วยไม่ได้ในทันที ขนทั่วร่างที่ลุกขึ้นตั้งชัน.

นี่มัน สัมผัสนี้มัน?

จงซาน?

เพียงแค่สัมผัสเซอคงก็รู้แล้ว คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นจงซาน คนคุ้นเคยที่เขาพบในแต่ละครั้งก็รู้สึกแบบเดียวกัน เป็นเขา? เขามาหาข้า?

ภายในใจเซอคงที่เต็มไปด้วยความเศร้า จงซานไม่คิดที่จะปล่อยตัวเขาแม้แต่น้อย.

เหล่าศิษย์นิกายจงหรูที่จ้องมองประมุขนิกายที่หยุดอยู่ที่ด้านหน้าตำหนัก ไม่ก้าวออกมาด้านนอก เขาที่อยู่ ๆ ไม่เคลื่อนไหวหยุดนิ่ง ทำให้ศิษย์นิกายจงหรูรู้สึกแปลกประหลาด.

ใบหน้าของเซอคงเผยท่าทางไม่อยากเชื่อ หัวใจของเขาที่เต้นไปมาไม่เป็นจังหวะ.

ทำอย่างไร? ทำอย่างไรดี? จงซานมาที่นี่แล้ว!

"เซอคง?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

ภายในใจของเซอคงที่เต้นไปมา ไม่กล้าก้าวออกไปด้านนอก ก่อนที่จะตะโกนออกมา "ศิษย์นิกายจงหรูรับคำสั่ง คนเหล่านี้ ต้องการทำลายนิกายของพวกเรา ทุกคนจงชักอาวุธออกมา ปกป้องนิกายจงหรู หงหรู(ขงจื้อ)จะอยู่ชั่วนิรันดร์!"

ขณะที่กล่าวออกมานั้น ที่ด้านหน้าองเซอคง ปรากฎมหาวิถีขนาดใหญ่ อำนาจของมหาวิถีหงหรู(ขงจื้อ)ปรากฎขึ้น.

หลังจากกินกงจื่อไปแล้ว แม้นว่าเขาจะไม่สามารถใช้มหาวิถีของจื่อได้ทั้งหมด ทว่าก็สามารถใช้มันได้สามในสิบส่วนเช่นกัน.

มหาวิถีหงหรู(ขงจื้อ)ที่เต็มไปด้วยอำนาจความเที่ยงธรรม ที่กำลังไหลบ่าเข้าไปอยู่ในร่างของศิษย์นิกายจงหรู.

เหล่าศิษย์จงหรูหลายพันคน จิตวิญญาณการต่อสู้ที่ลุกโชนไร้ซึ่งความหวาดกลัว ทุกคนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง "ปกป้องนิกายจงหรู หงหรู(ขงจื้อ)จะคงอยู่ชั่วนิรันดร์~~~~~~~~~~~~~~!”

การต่อสู้ที่เริ่มขึ้นในทันที เหล่าศิษย์ของนิกายจงหรูที่กลายเป็นบ้าคลั่งพุ่งขึ้นไปบนอากาศ

เซอคงที่ตะโกนออกไปเสี่ยงดัง ทว่าเวลาเดียวกันก็ลอบถอยกลับเข้าไปในตำหนัก เขาที่หลอกลวงศิษย์ของนิกาย เพื่อให้ถ่วงเวลาให้กับตัวเองได้หนีไป.

จงซานที่นำหยกอักขระออกมา ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเสียดาย "จงซาน ดาวแห่งความโชคร้าย เจ้ามาแล้วอย่างไร ข้ายังมีหยกเคลื่อนย้ายทางไกลอยู่!"

จากนั้น ไร้ซึ่งลังเล เขาบดขยี้หยกอักขระทันที.

ที่ด้านนอกนั้น เหล่าศิษย์จงหรูที่มีอำนาจหงหรู(ขงจื้อ)ไหลเข้ามาในร่าง ทำให้พวกเขากลายเป็นบ้าคลั่ง แม้แต่บางคนที่เป็นเพียงปุถุชนเองก็ตาม พวกเขาที่ใจกล้าเข้าปะทะเหล่าเซียน พุ่งตรงไปยังกลุ่มคนของจงซาน.

เหล่าศิษย์นิกายจงหรูที่พุ่งขึ้นบนท้องฟ้า เต็มพื้นที่ไปหมด.

โหลวซิงเฉินที่บินออกมาด้านหน้า เขาสะบัดฟาดฝ่ามืออกไป พลังอำนาจที่แข็งแกร่งโจมตีลงมาด้านล่าง ห้วงมิติที่สั่นไหว สั่นเป็นระลอกโถมทับเป็นละลอกคลื่นม้วนกวาดลงไป.

หนึ่งต่อห้าหมื่น.

"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”

เหล่าศิษย์นิกายจงหรูถูกฝ่ามือยักษ์กระแทกเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น พลังของเซียนบรรพชน ไม่มีทางที่ผู้ฝึกตนทั่วไปจะเทียบได้.

หนึ่งฝ่ามือที่ฟาดลงมาก ศิษย์นิกายจงหรูทั้งห้าหมื่นคนพ่นโลหิตคำโตร่วงหล่นลงมา แม้แต่ตำหนักด้านล่างยังแตกสลายกลายเป็นฝุ่นผง.

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด