Chapter 1174 กงเชียนปะทะ เจิ้นหยวนจื่อ.
กงเชียนที่ปรากฎขึ้นอย่างคาดไม่ถึง ซ้ำยังบอกเล่าเกี่ยวกับคุณค่าของหลิงซานอีก.
ทุกคนที่รับรู้ว่าหลิงซานสามารถรวบรวมปราณหยวนฟ้าดิน ทำให้สามารถยกระดับพลังฝึกตนได้ เพียงเท่านี้ทุกคนก็เพียงพอให้ตาลุกวาวแล้ว.
ทว่าสิ่งที่พวกเขาคาดไม่ถึงที่สุดคือมอบโชคชื่อเสียงวาสนาทุก ๆ ห้าพันปีอย่างคาดไม่ถึง? ทำให้ปุถุชนก้าวไปถึงเซียนโบราณ? ต้องเป็นโชควาสนาขนาดใหนกันที่ทำให้เป็นเซียนโบราณ?
ทันใดนั้นผู้ฝึกตนมากมายเริ่มคลุ้มคลั่ง ชัดเจนว่าหลิงซานเวลานี้ทำให้พวกเขาเปลี่ยนเป็นตื่นเต้นตัวสั่นขึ้นมาในทันที.
แม้นแต่ต้องการพุ่งเข้ามาในทันทีเช่นกัน.
ผู้ฝึกตนมากมายที่ดวงตาลุกวาวด้วยความโลภ.
"กงเชียน!"เจิ้นหยวนจื่อที่คำรามออกมาเสียงดัง.
เจินหยวนจื่อที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวจากคำพูดของกงเขียน ด้วยสถานการณ์เวลานี้ เพียงแค่เขาชนะเจี้ยนอ้าวก็จะได้หลิงซานแล้ว ผู้ฝึกตนรอบ ๆ เองก็คงไม่สนใจ แม้แต่ยูไลที่บาดเจ็บก็ยังไม่เป็นอุปสรรคต่อเขา.
แม้แต่กงเชียนที่เพิ่งมาถึง หากต้องต่อสู้กับกงเชียน เจิ้นหยวนจื่อที่มีตำราปฐพี การต่อสู้ครั้งนี้ เขาไม่กลัวกงเชียนแม้แต่น้อย.
ทว่าหลังจากที่กงเชียนเผยความลับดังกล่าวออกไป สถานการณ์ก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง ผู้ฝึกตนมากมายที่ดวงตาลุกวาวฉาบไปด้วยความโลภ.
หากว่าเป็นผลประโยชน์เล็ก มีใครต้องการเข้ามาแย่งชิง เจิ้นหยวนจื่อเพียงแค่แสดงความแข็งแกร่งเชือดไก่ให้ลิงดูก็สามารถสยบคนรอบ ๆ ได้แล้ว ทว่าเมื่อมันกลายเป็นผลประโยชน์ก้อนใหญ่ที่ไม่ได้ด้อยกว่าของวิเศษอุปกรณ์ปราชญ์เทพ คงยากที่จะควบคุม ของวิเศษชิ้นนี้ แม้แต่อุปกรณ์ปราชญ์เทพยังมีความยั่วยวนน้อยกว่าหลิงซานด้วยซ้ำ.
ในเวลานี้เหล่าผู้ฝึกตนที่เต็มไปด้วยความโลกแม้แต่ร่างกายถูกหั่นเป็นเสี่ยง ๆ พวกเขาจะยังยอมอีกรึ? หากว่าพวกเขาสามารถนำมันหนีไปจากทวีปตะวันออกได้ มันจะมีมูลค่ามากมายขนาดใหน.
กงเชียนที่จ้องมองเจิ้นหยวนจื่อด้ายสายตาดูแคลน.
"เจ้าต้องการเป็นศัตรูกับข้าจริง ๆ รึ?"เจิ้นหยวนจื่อกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ข้าไม่ได้ต้องการเป็นศัตรูของเจ้า ทว่าข้าไม่ต้องการให้หลิงซานต้องตกไปอยู่ในมือของหงจวิน!"กงเชียนกล่าว.
"เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"เจิ้นหยวนจื่อที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"หงจวิน เห่าเทียน ก็พวกเดียวกัน ไม่ใช่ว่าอยู่ในมือเจ้า ก็ต้องอยู่ในมือของหงจวินไม่ใช่รึ?"กงเชียนเอ่ย.
"เจ้า!"เจิ้นหยวนจื่อที่จ้องมองกงเชียนเขม็ง.
กงเชียนไม่สนใจที่จะมองคนอื่นเขาจ้องมองเพียงเจิ้นหยวนจื่อ "มีข้าอยู่ เจ้าไม่มีทางได้หลิงซาน!"
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบ ๆ เวลานี้เริ่มบินตรงไปยังหลิงซาน แม้นว่าจะไม่เร็วนัก ทว่ากลับกลายเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่ มีผู้ฝึกตนมากมายที่เร่งรีบบินตามมาเป็นโขยงใบหน้าของเจิ้นหยวนจื่อที่เปลี่ยนเป็นน่าเกลียดขึ้นมาทันที.
เจิ้นหยวนจื่อที่สะบัดแขนเสื้อปรากฎแสงปกคลุมหลิงซานเอาไว้ทันที.
นี่คือวิชาลับที่ทรงพลังของเจิ้นหยวนจื่อ จักรวาลในแขนเสื้อ เป็นการสร้างหลุมดำขนาดใหญ่ ดูดหลิงซานเข้าไปเก็บด้านใน.
เจิ้นหยวนจื่อที่คิดจะลงมือก่อนเพื่อน ไม่พูดไม่จานำซานหลิงไปก่อน ตราบเท่าที่ได้หลิงซานแล้ว ในเวลานั้น ถึงจะมีผู้ฝึกตนมากมาย เจิ้นหยวนจื่อก็มั่นใจว่าจะหนีพ้น.
"ชิ!”
กงเชียนลงมือ ปรากฎภาพเงาของนกยูงขนาดห้าร้อยจั้งขึ้นในทันที ริ้วสีที่ไม่ซ้ำกั้น ขนห้าสี พร้อมกับสะบัดปีกปรากฎลำแสงเทวะห้าสีออกมาในทันที.
ในเวลานั้นแสงเทวะห้าสี ที่เขาเคยใช้ออกมาที่โลกใบเล็กมีคนรู้ไม่มากนัก แสงเทวะห้าสี ที่สามารถผนึกสวรรค์และปฐพี เป็นภาพเงาลวงตาที่ทรงพลังแม้แต่ทำให้ห้วงมิติสั่นไหวในทันที.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
แสงเทวะห้าสีที่โจมตีไปยังแขนเสื้อของเจิ้นหยวนจื่อ.
วิชาลับจักรวาลในแขนเสื้อหยุดลงในทันที.
ดวงตาของเจิ้นหยวนจื่อเต็มไปด้วยความโกรธ ทว่ากงเชียนไม่ได้หยุดเท่านั้น เขายื่นมือออกไป นิ้วทั้งห้าที่ชี้ออกไป ก่อนอีกฝ่ามือจะโจมตีออกไปพร้อม ๆ กัน พุ่งตรงไปยังเจิ้นหยวนจื่อ.
ทันใดนั้นปรากฎเป็นฝ่ามือยักษ์ ทว่าเป็นฝ่ามือที่แปลกประหลาด เพราะว่าเป็นเหมือนกับกงเล็บที่มีริ้วหางนกยูงต่อท้าย.
ฝ่ามือที่มีหางแหวกอากาศ ปรากฎพลังที่มากมายมหาศาลกำลังพุ่งตรงโถมทับไปยังเจิ้นหยวนจื่อ.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ในเวลาเดียวกันเจิ้นหยวนจื่อที่ฟาดฝ่ามือออกไป พลังฝ่ามือยักษ์ปรากฎขึ้นบนอากาศพุ่งตรงไปยังกงเชียน พลังสองสายที่เข้าปะทะกัน เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ก่อนที่จะเกิดเป็นหลุมดำขนาดใหญ่รัศมีกว่าหมื่นลี้.
สองสุดยอดฝีมือเซียนบรรพชน ฝ่ามือยักษ์เข้าปะทะกัน เกิดเป็นหลุมดำยักษ์และแสงที่เจิดจรัสปกคลุมท้องฟ้า.
"ตูมมม!”
กงเชียนที่พุ่งจากล่างขึ้นบน ผลักเจิ้นหยวนจื่อให้ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า.
นอกจากนี้ สองคนที่เป็นเซียนบรรพชนที่ร้ายกาจ ไม่มีใครจัดการใครได้ในทันทีแน่นอน อีกทั้งกงเชียนที่ตั้งใจเพียงผลักให้เจิ้นหยวนจื่อออกห่างผลักให้สูงขึ้นไป.
"กงเชียน เจ้ามาขวางข้าทำไม เจ้าไม่ต้องการหลิงซานรึไง!"เจิ้นหยวนจื่อที่แสดงท่าทางกระวนกระวายใจ.
"ข้าบอกไปแล้วข้าไม่ต้องการหลิงซาน ใครจะได้มันก็ช่าง ขอเพียงไม่ใช่เจ้าก็พอ!"กงเชียนที่กล่าวออกมาเตรียมต่อสู้.
"ชิ......!”
"ชิ ครั้งนี้ โอกาสเป็นของทุกคน เจิ้นหยวนจื่อ เจ้าดูแลตัวเองเถอะ!"กงเชียนที่คำรามเสียงดัง.
ที่ด้านล่าง เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่พากกันเฮโลเข้ามา เห็นเจิ้นหยวนจื่อและกงเชียนลอยขึ้นไปบนฟ้า พวกเขาเองก็เร่งรีบพุ่งเข้าไปหาหลิงซานด้วยความเร็ว.
ทุก ๆ คนต่างก็จ้องมองไปยังหลิงซาน ทุกคนต่างปรารถนา ไม่ใช่แค่เซียนบรรพชนที่กำลังร้อนรนปรารถนาในคราวนี้.
หลิงซาน นี่เป็นของวิเศษที่ไม่สามารถเก็บไว้ในกำไลเก็บของได้ เว้นแต่เหล่าเซียนบรรพชนที่นำมันเก็บเอาไว้ในโลกเขตแดน ยูไลไม่ได้เก็บหลิงซาน(ภูเขาจิตวิญญาณ)นั่นเพราะว่าเขาบาดเจ็บไม่สามารถทนรับการโจมตีได้.
ใครที่ต้องการหลิงซาน ล้วนเป็นศัตรูได้ทั้งนั้น.
กงเชียนที่ผลักเจิ้นหยวนจื่อลอยขึ้นไปบนฟ้า ในเวลานี้ไม่สามารถบอกได้ว่าจะอยู่นานเท่าใด!
ดังนั้นผู้ฝึกตนมากมายต่างก็เร่งรีบขึ้นมาในทันที.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~!”
ปราณกระบี่ของเจี้ยนอ้าวที่ปะทุพลังโจมตี พร้อมกับปล่อยออกมายังผู้ฝึกตนที่อยู่รอบ ๆ .
"ใครเข้ามาใกล้ ตาย!"เจี้ยนอ้าวที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
ทว่าในเวลานี้ ผลประโยชน์มันบังตา ทำให้ผู้ฝึกตนมากมายไร้ซึ่งความหวาดกลัว.
ฉับบ ฉับบ ฉับบ ฉับบ!
กระบี่สีฟ้าของเจี้ยนอ้าวที่กวัดแกว่ง ด้วยเพลงกระบี่สุดลึกล้ำโจมตีออกมาด้วยพลังที่น่าเกรงขาม.
หนึ่งกระบี่ที่ฟันออกไป ทำให้เซียนบรรพชนระดับต้นระเบิดออกมาในทันที ปราณกระบี่ที่สังหารเหล่าเซียนบรรพชนให้ขาดวิ่นกลายเป็นเศษส่วน.
เจี้ยนอ้าวที่ยืนอยู่บนยอดเขา หลิงซาน ตราบเท่าที่ใครเข้าใกล้ กระบี่สีฟ้าของเขาก็จะฟันออกไปในทันที.
ไม่ว่าจะมีมากเท่าใด เจี้ยนอ้าวยังคงสังหาร ฆ่า ฆ่า ฆ่า ทุกคนที่เข้าใกล้!
แต่กระนั้นผู้ฝึกตนก็มากมายมืดฟ้ามัวดินต่างพุ่งเข้าหาเจี้ยนอ้าวราวกับเสียสติ.
ฆ่า ฆ่า ฆ่า!
การต่อสู้ที่รุนแรงน่าสยดสยองก็เริ่มขึ้น เจี้ยนอ้าวคนเดียวที่ปกป้องหลิงซาน เพราะว่าภายในใจของเจี้ยนอ้าว หลิงซานคือสมบัติของเขาแล้ว.
ที่ไกลออกมา จงซานบนยอดเขาแห่งหนึ่ง.
"เซิ่งหวัง ตอนนี้พวกเรา....?"จินเผิงที่สอบถามออกไป.
"ไม่จำเป็น ผู้ฝึกตนทั่วไป เจี้ยนอ้าวสามารถจัดการได้ เจ้าไม่เห็นรึว่าเหล่ายอดฝีมือระดับสูงยังไม่ขยับ?"จงซานกล่าว.
จินเผิงทำการตรวจสอบอย่างรวดเร็ว บนยอดเขาหลายแห่ง ยอดฝีมือยังไม่ขยับจริง ๆ คนเหล่านี้ ยังคงปิดบังตัวเอง เอาไว้ และยังมีศาลาแห่งหนึ่ง ไม่สามารถมองเห็นด้านใน ซ้ำยังมีผู้คุ้มกันเซียนโบราณมากมาย.
"ทุกคนเป็นยอดฝีมือทั้งหมดเลยรึ?"เต้าเหรินถูที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"พวกเขาไม่น่าจะด้อยกว่าเจ้า!"จงซานพยักหน้า.
ไม่ด้อยกว่าเจ้า หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น ๆ เต้าเหรินถูย่อมรู้สึกไม่ดีแน่นอน จงซานที่เอ่ยออกมาราวกับว่าเป็นเรื่องธรรมดาเป็นอย่างมาก.
บนยอดเขานั้นมีเซียนบรรพชนที่น่าเกรงขาม หลายคนที่พุ่งเข้าไปต่อสู้กับเจี้ยนอ้าว ทว่าคาดไม่ถึงเลยว่าคนจะมากมายขนาดนี้ที่บุกเข้าไป.
บนท้องฟ้า เจิ้นหยวนจื่อและกงเชียนที่กำลังต่อสู้กันอยู่ และยังลอบมองลงมาด้านล่างเป็นระยะมีผู้ฝึกตนมากมายที่เข้าล้อมหน้าล้อมหลัง เจิ้นหยวนจื่อที่เผยท่าทางกังวลมากขึ้นเรื่อย ๆ อีกไม่ช้าก็เร็วจะต้องมีคนได้หลิงซานไปครองแน่ ในเวลานั้นเขาตัดสินใจนำตำราโลหะออกมาในทันที.
"ตำราปฐพี ของวิเศษกระจกฟ้าดิน?"กงเชียนที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
ตำราปฐพีของเจิ้นหยวนจื่อนั้น เป็นตำราปฐพีที่แข็งแกร่ง เวลานี้กำลังแผ่กลิ่นอายที่ทรงพลังออกมา แม้ว่าจะอยู่ไกลออกไป ยังสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายแรงกดดันวิญญาณที่มหาศาลกำลังกดลงมา.
พริบตาเดียวเท่านั้น ผู้ฝึกตนมากมายสัมผัสได้ถึงแรงกดดันของตำราปฐพี แทบโง่หัวไม่ขึ้น.
เจิ้นหยวนจื่อกำลังใช้ของวิเศษอย่างงั้นรึ?
ตำราปฐพี นี่คือของวิเศษที่มีพลังเทียบเท่าอุปกรณ์ปราชญ์เทพ.
"ตำราปฐพี!"ดวงตาของจงซานที่หรี่ตาเล็กลง ดวงตาเป็นประกาย.
ตำราปฐพี? พริบตาที่ตำราปฐพีปรากฎขึ้น จงซานที่รับรู้ว่าตัดสินใจถูกแล้ว ตำราปฐพีเวลานี้กำลังเดินทางมายังทวีปตะวันออกจำนวนเท่าใด? มีผู้ฝึกตนมากมายขนาดใหนกัน ตำราปฐพีหรือสมบัติที่เทียบเท่ากันจะมากเท่าใด? เขาจะสามารถรวบรวมมันมาได้อย่างแน่นอน?
ผู้ฝึกตนมากมายที่อยู่รอบ ๆ ที่เผยท่าทางร้อนใจ ตำราปฐพีถูกนำมาใช้ เจิ้นหยวนจื่อที่ต้องการลงมือเต็มกำลังแล้ว เมื่อไหร่ที่เขาสะกดกงเชียวได้ จะต้องพุ่งตรงมายังหลิงซาน พร้อมกับใช้วิชาลับ จักรวาลในแขนเสื้อเก็บมันไปอย่างแน่นอน.
เร็วขนาดนี้รึ?
เดิมทีก่อนหน้านี้มีเซียนบรรพชนหลายคนที่ยังคงรั้งรอ ท้ายที่สุดก็ไม่สามารถทนได้.
บนยอดเขาสี่ลูกจงซานสามารถเห็นได้ เหล่ายอดฝีมือแต่ละยอดเขาที่เริ่มลงมือแล้ว ร่างกายที่ถูกคลุมด้วยวิถีสวรรค์ ก่อนที่จะพุ่งตรงไปยังด้านใน.
เจี้ยนอ้าวคนเดียว เวลานี้มีสุดยอดเซียนบรรพชนสี่คนกำลังพุ่งตรงเข้าไป เขาในเวลานี้ได้ไปถึงขีดจำกัดแล้ว จะสามารถรับมือคนทั้งสี่ได้หรือไม่?
ยอดฝีมือสี่เซียนบรรพชนที่เต็มไปด้วยแรงกดดันวิญญาณมหาศาล ทว่าขณะที่พวกเขาเข้าไปใกล้ กลับไม่ได้รวมมือกัน หนำซ้ำยังเริ่มต่อสู้กันด้วยซ้ำ.
ต้องไม่ลืมว่า หลิงซานมีเพียงแค่อันเดียว การที่ทุกคนต้องการของล้ำค่าร่วมกัน ย่อมไม่มีใครยอมใคร.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~!”
กลายเป็นเหตุการณ์ที่วุ่นวายสับสนไปในทันที ไม่สามารถบอกว่าจะชนะหรือพ่ายแพ้.
บนท้องฟ้าเอง กงเชียนที่จ้องมองมายังด้านล่าง นับตั้งแต่เจิ้นหยวนจื่อนำตำราปฐพีออกมา ก็ทำให้ทุกอย่างวุ่นวายไปในทันที ไม่คิดเลยว่าเจิ้นหยวนจื่อจะชั่วร้ายขนาดนี้
สู้ สู้ สู้!
แม้นว่าจะไม่มีใครยอมใคร ทว่าเจิ้นหยวนจื่อในเวลานี้ได้สลัดกงเชียนพร้อมกลับสามารถพุ่งตรงมายังสนามรบด้านล่างแล้ว เขาที่พุ่งตรงไปยังหลิงซาน ซึ่งใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ .
เจิ้นหยวนจื่อที่เข้าใกล้หลิงซานแล้ว? กงเชียนที่ไม่สามารถมองเห็นได้ เจิ้นหยวนจื่อช่างลึกลับนัก เขากำลังจะคว้าหลิงซานไปอย่างงั้นรึ?
"ม่อจื่อ เจ้าไม่ลงมืออีก คิดจะเฉยไปถึงเมื่อไหร่! เก็บหลิงซานไปซะ~~~~~~~~!”กงเชียนที่ตะโกนออกมาในทันที.
เสียงกงเชียนที่ดังก้องไปทั่วเข้าหูของทุกคน ทำให้ทุกคนหลายเป็นแปลกประหลาดเล็กน้อย พร้อมกับเผยท่าทางประหลาดใจจ้องมองไปยังกงเชียน.
ม่อจื่อ? ปราชญ์เทพ? มีปราชญ์เทพอยู่ที่นี่ด้วยรึ?
